- EEN -
- BRIL -
ALLEEN
BRIEF UIT BRUSSEL
WEKELUKSCH
LITURGISCH BULLETIJN
Verschillir;Q
Driller
het manneke
MAAN
De Jonkvrouw
van Lindendale
W. VAN HEILE.
KEURSEL IEPER
BOTERSTRAAT, 41,
GEVANGENEN ALS
PROEFKONIJNEN IN AMERIKA
DE SNELHEID VAN EEN
KONIJN
AANBESTEDINGEN
(Van onzen bijzonderen Correspondent.)
DB WAS NE gierigaard die op zekeren
dag 't bezoek kreeg van en ouwen vriend
van op 't college.
Da 'k iets goed had om t'eten, zei de
gierigaard, 'k zou U uitgenoodigd baSrbm
om met mij te middagmalen... maar...
Zijn knecht die dacht hem uit een nete-
ligen toestand te halen, zei imn, halfluid:
Mijnheer, gij hebt ne kalfskop...
En gij stommerik, zei de gierigaard,
gij hebt nen ezelskop!
JA, 'k heb vijf fr&nk vijftig centiem
boete gehad, omda'k mijn vrouw afge
troefd heb in 't openbaar.
En waarom die vijftig centiem?
Ik weet het niet... ,'e tc.ks op de spek
takels zeker!
EN OP DE FOOR DAAR IS TE ZIEN
'n Wilde beest of zeventien
Ne clown die vieze smoelen trekt
Ne pee die zijne snottebelle afl*kt
'n Wijf van honderd kilos plus nog tien-
Die, voor ne frank, heur bil laat zien,
'n vrouw met den baard
Die, 't is wel de moeite waard,
Dat stieltje doet, vrienden en vriendinnen
Om voor z'n vrouw en kroost den kost te
[winnen!
Om U niet te zeggen dat 'n man is...
Maar pardon! pardon, beste Lezers en
aid.-liefste Lezereskens... als nen echten
pojeet, zooals ik, door zijne dichterlijke
ontboezemingen wordt medegesleept, kent'
hij noch paal noch perk meer, en zoo
komt het da'k hier boven tien rijmen
cchr.-ef... als we met de twee eerste al ge
noeg had-'len... wat 't is sjust over de wilde
beesten da'k U wiide spreken! (Oef! 'k
heb er toch nen draai aan gegeven!)
In den dierentuin van Londen hebben
~i dus den inventarisopgemaakt, en
zoo leeren wij dat er daar voor 'n waarde
van 40.000 pond sterveling ofte 397 mil-
lioen frank wilde beesten in rondloopen.
Nen olifant kunt g'er hebben voor 60.000
ballekens, ne rhinoceros kost 85.000
frankskens, nen tijger 11.137 fr. 50 en ne
leeuw... och! erme! voor 1500 fr. kunt
g'U er al eenen aanschaffen, want, moest
ge weten, 't leeuwenras is 'n ze-er vrucht
baar ras... juist zooals de Vlamingen, die
in sommige Franschschrijvende gazetten
uitgemaakt worden voor... konijnenfok
kers omdat ze zoo veel kind-eren koopen...
't Is overigens d'eeni-ge gelijkenis die ze
hebben met den leeuw, dien z'als zinne
beeld hebben gekozen.
LOWISKEN zag van ver haar Amedé
van zijnen velo vallen, en ze liep er naar
toe met tranen in d'oogen.
Amedé, riep ze, 'k meende dat mijn
herte brak -teen 'k U zag vallen.
Ge zijt mis, Lowisken, zei Amedé, 't
was mijn broek die scheurde.
SIR MALCOLM CAMPBELL
Dien as ge kent hem wel!
Zou ook moeten gaan doppen
Als hij geen records kon kloppen,
Met zijnen automobiel.
Enfin, ieder zijnen stiel,
En al zijn zijn pogingen ook ijl
Toch wenschen w'h-em goed... heil!
Malcolm Campbell is anders ook in zijn
eerste fleur niet meer, vijftig jaar en al
zijn haar! Hij gaat dus nog ne keer prom-
beeren zijn eigen record neer te halen dat
435 kilometer per uur bedraagt. Het werd
vastgelegd, over tv/ee jaar te Daytona
Beach, op de kust van Kalifornië, als
't U kan interesseeren. Dezen keer peinst
hij 480 kilometer te bereiken. Aan deze
snelheid zal zijn vwatuur zich verplaatsen
van 16-0 meter per second. De wijzen uit
de oudheid verplaatsten zich heel wat
langzamer... en ze zijn toch allemaal ook
aan hun dood gekomen!...
STOEFFERS en Snobs wandelden ver
leden week op den bollevaar van Poperin-
ge, en daar kwam nen bedelaar aan.
Dat is can bedrUger, zei Stoeffers.
Let eens op. Maar 'k &-•] hem hebben.
De bedelaar kwam nader en begon een
heel triestige historie uiteen te doen.
Stoeffers luisterde en towi de andere
ophield, zeide hij:
Ge hebt me dat zelfde verhaal nog
eens verteld.
Zoo, zei de bedelaar, wanneer?
Verleden week!
Dat kan, zei d'andere. Toen zat ik
nog in Geel. Ik was 't heelemaal vergeten
dat ge daar bij mij waart.
En Stoeffers was gezien.
SEDERT ENK'LE WEKEN
Beginnen z'er weer van te spreken
D'Engeischen die zijn vol woede
En houden zich op hunne hoede
W»nt, 't rnag waarheid heeten
Ze willen d'r niks van weten!
Van watte? Wel! van dien faxns-uzen
tunnel onder 't Kanaal, die Frankrijk al
onder de »ee aan Engeland zou verbin
den. D'r zijn al hectolieters inkt over ge
vloeid... maar t vraagstuk is r,og niet op
gelost, wrxt hoe meer Frankrijk er voor
is, hos hjudger Engeland er tegen is.
Voor eune keer heeft Marenta zich langs
den kant- van Frankrijk geschikt, want
't mensch die vanaf heur teedere Jeugd
reeds (en da's al lang zulle!) droomt van
't land van Shakespeare ne keer te be
zoeken, heeft het tot nu toe moeten uit
stellen omdat z'al de zeeziekte krijgt niets
dan van nen boot op 't water te zien!...
Dat z'hem dan maar maken dien tun
nel, al was 't maar om mijn dierbare we
derhelft content te stellen... Voor de rest
kan 't ons maar weinig of niets boemelen.
EEN BESTUURDER van een groot dag
blad in New-York deed d-e volgende in
structies geworden aan zijne briefwisse
laars:
Als 't in uwe stad gebeuren mocht dat
er nen hond een man bijt, moet g'U daar
voor niet dsransjeeren. 't Feit is banaal
en is de moeite niet waard medegedeeld
te worden.
Maar, zoo 't daartegen moest gebeuren
dat een man een hond bijt, telegrafeert
en telefoneert dan maar oogenblikkeli.fk.
Da's 't soort nieuws dat we zoeken.
Die Amerikanen toch!
'K DENK NIET T'OVERDRIJVEN
Als 'k verklaar
Zonder veel misbaar,
Appels moeten appels blijven
En peren, sappig en fijn
Moeten immer... peren zijn!
Of dat 't een Ohineesch raadselken is?
IBBBEBBBBBBBBBflBBBBBBBBBBBBB
den, hagen, rond blanke hoeven met roo-
de daken.
En ginds ver over het dal, welfde zich
een nieuwe heuvelarlj, waar torentjes en
molens uit een krans van groen opdoken.
Hier lag Vlaanderen wel op zijn schoonst.
En het was er zoo stil, zoo kalm.
Schoon, herhaalde Walter Haverbeke
weer. Vriend Van Vrijsbeke lpeft niet te
veel gezegd. Als het kosthuis nu maar
meevalt! Och, dat zal wel. Ik moet dus
naar heneden.
Hij daalde een wat breederen aardeweg
af, die blijkbaar gebruikt werd voor de
karren welke naar den molen moesten.
Walter Haverbeke was een jong leeraar
te Brugge. Hij had gewerkt en voelde nu
behoefte aan rust. En daarom zou hij de
vacantie doorbrengen op het landelijke
Lindendale, tusschen Oudenaarde en Gee-
raardsbe-rgen. Hij was reeds lang wees en
had slechts een zuster die tijdens den
oorlog in De Panne getrouwd was en daar
woonde. Maar Walter wiide niet naar de
drukte van de zeekust.
Hij had zoo vurig r.aar deze vacantie
verlangd. Door zijn vriend, die hier in het
Zuiden van Oost-Vlaanderen geboren
werd, al woonde hij reeds vele jaren te
Brugge, was de zaak van het kosthuis ge
regeld. Walter kon zijn intrek nemen bij
den jongen landbouwer Verlaan. Zoo, twee
maanden op een hoeve het vrije buiten
leven genieten, leek hem een heerlijkheid
en in vroolijke stemming stapte hij voort.
Maar hij had dorst gekregen en besloot
een g)*s bier te drinken ln een kleine her
berg, die aan den hoek van den aardeweg
en een kalseideke stond. In de Boter
bloem hing er uit. De ramen waren wijd
open.
Aan den toog stonden een jonge man,
die half als heer was gekleed en een an
ders, in een haveloos plunje. Ze babfctidMi
met de blazende dochter. Beiden
nieuwsgierig den vreemdeling a»n.
groette minzaam met «elk een
dagen zette zich aan een tafeltje
Er «IJn verwijten, die prijzen, en lof-
tulgingen die kwaadspreken.
Brussel, 24-1-35.
GROOTE EN KLEINE MANIFESTATIES
Het personeel der openbare diensten, in
begrepen de bedienden en werklieden van
de N. M. van Spoorwegen, de officieele on
derwijzers, in zooverre zij een socialistisch
karakter dragen, hebben 1.1. Zondag te
Brussel eene manifestatie gehouden tegen
de Regeering. Men spreekt van 20, 30 tot
50 duizend deelnemers. Talrijke opschrif
ten werden in den stoet gedragen. Een
belangrijke groep handelaars en midden
standers heeft aan de manifestatie deel
genomen. Bene dagorde werd gestemd en
na de manifestatie bij den Eersten Mi
nister (M. Theunis) gebracht.
Korter kan ik dat niet zeggen. In hoe
verre die manifestatie invloed zal hebben
gehad op de houding der Regeering, is
niet te bepalen. Het staat echter vast, dat
Vrijdag en Zaterdag zeer druk werd on
derhandeld tusschen vier Ministers (M.M.
Hiernaux, du Bus de Warnaffe, Van Isa-
cker en Rubbens)en dat ook belangrijke
veranderingen en verbeteringen zijn be
sproken en in princiep aangenomen. Prak
tische voorstellen zijn bij deze omstan
digheden het monopcol gebleven van de
Christene organisaties. Ik wil daaraan
nog toevoegen, dat ook door eene impé-
ratleve tusschenkomst drukking ls uitge
oefend geweest op de houding der Regee
ring. Meer reg ik daarover hier niet.
Maar verder zal ik handelen over de
wijzigingen die gebiacht zijn aan de Ko
ninklijke Besluiten betreffende de werk-
loozenondersteuning en de wedde- en
loonregeling van het personeel der open
bare diensten, het spoorwegpersoneel in
begrepen,
BE FEDERATIE
DER KATHOLIEKE KRINGEN
De Federatie der Katholieke Kringen
vergaderde 1.1. Zat erdag in Patri a
Broekstraat, te Brussel onder voorzitter
schap van Staatsminister Segers, hoofd
zakelijk om het vraagstuk der corporatie
ve organisatie te bespreken.
M. Roelens, provincieraadslid van Ant
werpen heeft een overzicht gegeven van
hetgeen op dat gebied in Europa reeds
bestaat. Die inlichtingen moet ik overslaan.
Alleen bevestigde spreker dat de bepaalde
formuul nog niet is gevonden, en daarin
had hij volkomen gelijk.
Maar Staatsminister Segers is er anders
op los gegaan. Hij maakte den lof der ge
mengde beroepsvereeniglngen, die in feite
niets hebben uitgehaald. Evenmin de
werk- en nijverheidsraden, die ons on
der wijlen Staatsminister Beernaert wer
den gegeven. Voor het wetsvoorstel Hey-
man en consoorten, afgeleid uit de cor
poratieve gedachten uit Quadragesimo
Annois M. Segers niet te spreken. De
werkgevers en werknemers zouden ge
scheiden worden: de syndikaten zouden
aan politiek doen; daaruit zou klassen-
twist volgen; de paritaire kommissies zijn
niet te verdedigen; de collectieve arbeids
overeenkomsten zouden groote moeilijk
heden meebrengen; de politieke twisten
zouden toenemen; de beroepsorganisaties
zouden een grooten invloed krijgen op
's lands economie; de gilden uit het ver
leden zouden geen plaats meer vinden in
de toekomst, en de christen syndikaten
zouden best ontbonden worden ten voor-
deele van gemengde vereenigingen, waar
mede het in 't verleden zoo erbarmelijk
is verloopen.
Zooveel onverstand had ik van M. Se
gers nooit durven verwachten. Ge zoudt
waarlijk zeggen, dat hij de Pauselijke
Encyclieken nooit heeft gelezen; dat hij
zich geen rekenschap 'geeft van hetgeen
in de moderne wereld omgaat; hoe het
maatschappelijk recht tegenwoordig wordt
verkracht, en hoeveel heldhaftigheid ver
bonden is aan de ontwikkeling der chris
telijke beroepsorganisatie van de geloovi-
ge arbeiders.
't Bliift mijn innige overtuiging: had
de christelijke beroepsorganisatie van de
arbeiders zich niet Mjdig kunnen ontwik
kelen, en dit met awvetoodigingen van al
de Pauzen die Leo XITX hebben opgevolgd,
de arbeidersklas zou grootendeels en
niet het minst in België, 'socialistisch-
revolutionnair zijn geweest.
Ik kan dan ook slechts betreuren, dat
«Sjfctsrs inister lagers door de studie der
verhoudingen en door de wekroepen onzer
Moederkerk, rog niet tot betere inzichten
is gekomen. Voor mij is dat onbegrijpe
lijk.
DE ONDEROFFICIEREN VAN 'T LEGER
ZIJN NIET TEVREDEN
a De Belgische Onderofficier v»n
17-1-35 geeft de verminderingen aan, die
op de wedden gaan toegepast worden.
Voor de ongehuwde onderofficieren, van
den graad van sergtAsit tot onder-luite
nant schommelt de vermindering' tusschen
8.25 en 5 t. h. Hoe booger fci graad, hoe
kleiner de vermindering.
Voor de gehuwde onderofficieren met
I één kind fobomrr.elt de vermindering tus-
sch»n tt 25 tn 5 t. h. te Bswrel; 10.50
5 t. h. te Antwerpen; 12.30 9 fr. te Luik
en Charleroi; te Gent tusschen 13.70 en
5 fr.; in andere garnizoenen van 8.25
5 fr.
De regel ls over gansch de lijn gehand
haafd, namelijk dat de afhoudingen ge
ringer zijn naarmate de graad hooger is.
Voor de onderofficieren met meer dan
één kind zijn geen cijfers aangegeven.
Laat dat veronderstellen dat het bere
kend eentje» de regel is?
HET PLAN VAN DEN ARBEID
Het is min vijfschreef H. De Man
in Le Peuple van 1.1. Zondag. Wat te
kennen geeft volgens hem dat het
weldra te laat zijn zal.
Ge moet weten, dat De Man 1.1. Don
derdag in gezelschap van Bouckery, te
Meenen was gaan oreeren over het Plan.
Zijn inzet was niet gelukkig. Hij zegde:
eene oorzaak van de krisis is het op-pot-
ten van geld. Van de 17 miljard die in
omloop zijn, zijn er meer dan 7 miljard
opgepot
Waar hij die statistiek heeft opgehaald,
heeft hij niet gezegd.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
Jonkvrouw van Lindendale.
Ik ken geen van beiden, sprak Walter.
Floris ls anders gekend van Ouden
aarde tot Gesraardsbergen en van Ronse
tot Gaver. Altijd op gang! Een rijkemans-
zoon hé! Veel te verteren en weinig te
doen als de eigendommen van zijn vader
wat na te gaan en te jagen. Mijnheer is
misschien van de streek niet?
Neen. Kunt ge me zeggen waar de
landbouwer Leo Verlaan woont?
Klara toonde dadelijk meer belangstel
ling.
Ha, zijt ge misschien de heer, die
een tijd bij Verlaan komt verblijven?
vroeg ze.
Jawel...
Van Brugge, hé! Het is nog tien mi
nuten van hier. De kalsijde loopt omlaag
naar de beek en het laatste hof is van Leo.
Ge kunt niet missen. Maar mijnheer, ge
zult het er niet lang uithouden. ES- ge
beurt hier niets... soms zien we in een
heele week geen auto. En te negenen
slaapt ieder...
Hier juist wat ik zoek... de rust... en
de stilte!
Zijt ge ziekelijk, misschien?
Wat overwerkt! En ik moet veel wan
delen.
Ha zoo! Maar ik zou liever in de stad
zijn dan op Lindendale...
Walter had geen zin om heel zijn geval
uit te leggen. Hij betaalde en vertrok. De
heirweg leidde langs kleine hoeven waar
nu alleen hennen rondscharrelden. De
menschen schenen elders aan 't werk. De
zon speelde door de boomgaarden, waar
bruine pruimen, blozende appels, gele pe
ren verlokkend prijkten. Walter genoot
van de gansche omgeving. Dat was iets
anders dan de stad, waar de hitte nu van
grauwe muren blaakte.
Nieuwsgierig naderde hij de boerderij,
waar hij twee maanden hoopte te vertoe
ven. Ze Stond daar bevallig tusschen ge
boomte, terwijl de beek er een bocht om
trok. Een blanke gevel, wit-groene ven-
PAX
De schulden van een verkwister worden
gemeenlijk betaald door 'n ander wlen het
verkwisten onmogelijk 1%
Wij menschen staan voor het heelal als
de mier voor een groot majestueus paleis.
Schiller.
D'AMERIKANF,N zijn fameuze humoristen
'k Zeg 't voor hen die 't nog niet wisten.
Zoo hebben ze ginder, voigens 't beste be-
[richt
De Ca-choo-club nu opgericht.
Op mijn woord
Zeker d'eenige van dat soort
Die op ohzen wereldbol bestaat
Luistert waarover het gaat.
Die Ca-choo-club die te Ontario werd
opgericht is zoo 'n sosjeteit van mannen
en van wijven die van den eersten dag
van 't jaar tot den lesten met, 't zij 'n
vallinge, 't zij 'n griep, 't zij inCu?—
enz... zitten geplaagd... en die ten r
tien keers per dag moeten niezen.
Maar nu was die club aan 't pesten
Omdat zij wreedig zat in nesten
Ze zat te duvelen en te kniezen
Omdat ze ne voorzitter moest kiezen
Onder de leden die 't meeste konden niezen.
De zitting was geopend en 't lid dat ge
durende dien tijd dus 't meeste zou ge
niesd hebben, zou als voorzitter worden
uitgeroepen. D'r was daar zoo'n klein on-
noozel manneken dat wel al vijf atchi's
gelost had, dat zijn speeksel in de geburen
vloog. Hij dacht al dat 't presidentschap
hem ne meer kon ontgaan toen meneer
Harris, ne reus van ne vent, er zoo ne
formldabelen atchiopzette dat zijne
pir.oe-nez ofte neusnijper wel vijf me
ters kt vloog en op den steenen vloer ln
duizend gruizelementen viel. Om hem over
dat onherstelbaar verlies te troosten werd
meneer Harris dan met eenparigheid van
stemmen als voorzitter van den Ca-
choo-clubuitgeroepen!
En van daar zoodanig op te denken,
zit 'k hier zelf te niezen dat de tranen uit
m'n oogen loopen, 't geen 'n bewijs is, dat
't de volle waarheid is, 't geen 'k U hier
vertel.
LANGE JEF EN DIKKE MIEL hadden
een beetje te diep in 't glas gekeken en
kwamen zwijmelend afgezakt.
Zeg Jef, is dat nu de maan of een
electrische lamp, vroeg Dikke MJel.
Wacht wat, zei Jef, 't zal eens voelen
of er r.e paal onder staat!
'K VERKLAAR IJET WIJD EN ZIJD
IJdelheid der ijdelheden
En alles is den dag van heden.
Toch maar ijdelheid.
Daar zou ne mensch, en bijzonder de
uffrakens die zoo fier langs de straat te
paradeeren loopen, ne keer meer moeten
aan denken. Want... de mensch is toch
maar... 'n wandelende mesthoop. Maar...
dat ze van ne mensch nog mest zouden
maken, dat hadden we toch nog niet kun
nen denken hé!
't Is per tang 'n voldongen feit.
Te Grimsby zijn in het jaar 1335 tus-
SDhen de 200 en 300 ton beenderen van
paarden en menschen, welke bij Napo
leons aftocht uit Moskou den dood von
den, aangevoerd. Die beenderen worden
gemalen en in dien staat over de lande
rijen overgesiroold cm te dienen... tot be
mesting.
Hewel, lieve schepselkes Gods, die zoo
pre ut sch gaat over uw lief snoetje, wat
peinst ge daarvan? Brrr! plezant moet
't niet zijn, maar wat daar gebeurt, kan
met U ook geschieden.
WAAROM hedda niet gestopt? vroeg
Mie Cerfdamt aan den Controleur van
den autobus.
Ik wist niet dat ge wildet meêrijden,
madam.
Hedde niet gezien dat ik met de ar
men zwaaide, en met mijn parampiu
zwler.de en stond te springen aan mijn
huis?
Ja madam, iedereen zag naar U
Awe! dan?
Awel, ik dacht dat gij aan 't dansen
waart, op dleu orgel die speelde in uwe
sri a at.
En vol knleire en woede stapte Mie Gen
darm het af.
AMELIA. MT.SS LINDY ZIE!
Met U heb 'k nu ne keer oprecht, com-
pass je!
Oalijk ne vogel in volle vlucht
ViNrt ge vrijelijk door de lucht
Over alle ze-eën en oceanen
Weet g' U een weg te banen.
Ge denkt daamv-é plezier te dqpn aan
[uwen msji!
Mesr wat verstand hWt die daarvan!
In plaats van U naar wsarde t'estimeeren
Doet hij mVts anders dan U kritikeeren!
Ja, menschen, 't is ruzie in 't straatje!
Amelia Eavhart, da's de grootste vliege
nierstar van de wereld. Heur beste helden
daad is óe verbinding, in één vleugelslag,
van Kalifomla met de Hawaï-eilanden.
Maar, heuren echtgenoot, George Put
nam, die daarover 't fierste zou moeten
zijn is daartegen fel mistevreden.
Allee, zegt 'm zoo, tot watte kan dat
allemaal dienen, op ne zekeren dag zal
Ameliatje ook 'n tuimelperte zetten meê
heur masjien... 'k zou liever hebben dat
ze thuis bleef... en mij een kindje schonk!
Nu geloof ik dat we niet ver van 't einde
van de wereld meer zijn zulle! want ne
kee*dat nen echten Amerikaan alzoo be
gint te spreken...!...
IBBSBSaaBBBBaSBBBBBBBBBBBBBB
Mengelwerk van 27 Januari 1935. Nr 1.
door
DE AANKOMST
Walter Haverbeke stapte aan een halte
op den heirweg Oudenaarde-Geeraards-
bergen van den tram. Het was een prach
tige Julinamiddag. Ben lichte bries, die
door de zware boomèn ruischte, temperde
de warmte.
De jonge man was blij uit den benauw
den, stofferigen wagon te zijn, midden in
de weelderige natuur.
Kunt ge me zeggen, hoe ik op Lin
dendale geraak? vroeg hij aan een vrouw
die voor haar deur har.c,schoenen zat te
naaien, wat ln de stre«k de huisarbeid
was.
O, mijnheer, dat is gemakkelijk! Ge
volgt dien wegel hier over den kouter.
Tien minuten verder aan den molen, dien
ge ginder ziet staan, loopt er een slag naar
beneden en dan zijt ge te Lindendale. De
kerk met den toren zit in de diepte gedo
ken, maar ge kunt niet missen.
Walter volgde den wegel, 't Was er
warm tusschen het hooge koren, dat geel
werd als gowl en weldra gemaald zoü
worden.
De zee van halmen belemmerde eerst
het uitzicht, maar bi] den molen
Walter can een lrtw«erve!d en toen stond
hij getroffen stil.
Hos schoon, hoe wonderbaar schoon!
riep hij opgetogen uit. Het is hier een
echt paradijs.
Als een goedige, oude reus bekroonde de
blanke molen een hoogte en voor hem
opende zich de weelderige vallei met al
baar verscheidene kleuren in boomgaar-
tEg£S£S3SaaaSBS9ag3BEBB&ZSI!RS
Neen, beste Lezers en alderliefste Leze
reskens, alhoewel 'k ootmoedig toeken dat
't er anders veel van weg heeft. Luistert,
'k ga U dat Hetoreeuwsch ne keer ekspel-
kesren.
Meneer Mins, nen boomkweeker van
Montville kreeg in 't jaar 1931 (ge weet
wel toen 't zoo warm was) ne zoodanigen
zonneklop op zijnen ketel dat hij op nen
ouwen perelaar vijf loten van nen appel
boom ging enten. En züne proefneming
lukte zoowel dat zijner, perelaar heel wat
kurieuze vruchten voortbracht... Hun
vorm was deze van nen appelsien, ze had
den een gansch hel rood vel, 't vleesch
was groen als dit van 'n pruim, de smaak
was deze van 'n banaan, de reuk deze van
ne citroen en wat' weet ik nog allemaal!...
Appel? Peer? Pruim? Banaan? Appel
sien? Citroen? 'k Geloove niet dat er een
onder U zoo slim is te kunnen zeggen tot
v/elke vruchtsoort 't fruit van meneer Mins
behoort, maar ge zult met mij wel t'ak-
koord zijn, als 'k U zeg, om' alle indisjestie
te vermijden, dat 't beter is allemaal dien
bazaar afzonderlijk op te fretten!
EN HIER 'n klein zwansken, dat goed
onze huidige... schandalensamenleving af
schetst.
Denkt ge, dat ge genoeg weet om
hier op 't bureel te werken, vroeg de pa
troon aan den emplwajee die zich kwam
aanbieden.
Vast en zeker, meneer, zei deze. Ik
moest van mijn laatste plaats weg, omdat
de baas zei... da'k te veel wist!
WAT MOGEN WE, DAARBOVEN,
Toch den hemel loven
Dat ons reukorgaan, gewis.
Niet zoo zeer ontwikkeld is
Als dat der meesten,
Onder de beesten
Want, 'k mag hier verzinken
't Zou er meer dan eens... in stinken.
De geleerde statistiekers hebben er zich
nog ne keer meê gemoeid en ze laten ons
weten, dat er volgens hunne laatste labo
ratorium-opzoekingen, in 'n stad, niet
minder dan twaalf duizend verschillende
leute-n door de lucht zweven... en alle
maal geenen o de Kolonje zulle!
G'hebt onder andere de uitwasemingen
van petroleum, van gas (tweeërlei), van
slijk, van vuilnissen, van drank, van es
sence uit d'auto's, enz... enz... allee! te
voel om hier allemaal op te noemen.
En dan hebt ge nog... figuurlijk ge
sproken, de vieze reuk van den politieken
winkel... maar daar steken w'onzen neus
niet in... we nijpen hem liever toe!...
LANGE JEF, die dopper is in den les
ten tijd, heeft nen nieuwen stiel uitgevon
den. Hij verhuurt zich om te gaan
schreeuwen bij de begrafenissen. In de ge
buurte was er ne rijken type gestorven
en ze kwamen Jef roepen, om zijn ambt
uit te oefenen, want voor d'erfgenamen
zelf zou 't heel moeilijk gaan, vermits
hunnen rijken nonkel, hen ieder 500.000
ballekens had nagelaten.
Zult ge dan komen? vroeg de bood
schapper.
Och, zei Jef, m'n goeie men, met den
besten wil van de wereld zal 'i mij tot
binnen 'n maand vast onmogelijk zijn van
nog te weenen... want mijn schoonmoeder
ls deren morgen gestorven!
't Manneken uit de Maan.
deze wt-ek naar de Katholieks Ki-
i>ema te Poperinge. Op het pro
gramma: PRINSES, TEN UWEN
DIENST! met LILIAN HARVEY en
HENRY GARAT.
Twee gevangenen die tot levenslange
opsluiting waren veroordeeld, boden zich
aan om proefnemingen te onderstaan met
een soort serum tegen de tering, mits
voorwaarde van vrij te worden gelaten
in geval zij er gezond van afkwamen.
De mannen werden ingespuit met het
serum waarvan spraak en dan werden
millioenen bacillen der tuberculose op
hen overgebracht. De mannen werden
door de ziekte niet aangetast en nadien
terug in vrijheid gelaten.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
59 KILOMETER PER UUR!
Een Amerikaansch autobestuurder heeft,
toevallig, met zijn rijtuig een konijn kun
nen vervolgen. Op een afstand van 500
meter heeft hij kunnen vaststellen, dat
het konijn met een snelheid van vijftig
kilometer per uur liep.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB.
versten hoek en bestelde een glas Ouden-
aardsch bier. Hij kon straks hier vragen
waar Verlaan woonde.
De mannen aan de toonbank keerden
weer den rug naar hem toe.
Ja, ja, Floris, Paula zal U wel binden
en ketenen, hoorde Walter de herberg-
dochter zeggen. De tijd komt. Dat pein
zen ze allen op de gemeente. En waarvoor
vergroot uw vader zijn huls?
Ze sprak tot den jongsten van de twee.
Ik zeg niet, dat ik ongetrouwd zal
blijven, maar binden of ketenen kan er
mij niemand, Klara, verzekerde de jonk
man, die Floris bleek te heeten.
Iemand als gij binden, maar neen,
dat bestaat niet, stemde de tweede in.
Wel Dries, we drinken nog een pint
en dan zijn we weg!
Gaarne, mijnheer Floris, 't is dorstig
weer en we krijgen bergop naar Boekei.
Ge spréékt liever niet over Paula
voort, plaagde Klara, terwijl ze de glazen
vulde.
Och, dat ze mij wat gerust laten met
die madam!
Ja, hooge streken heeft ze, Maar gij
zijt toch ook meer dan een boer, Floris!
Hoeveel land zult ge bezitten, als ge later
zelf baas zijt!
Tut, tut, leve de vreugde en de vrij
heid. Bens met een schoon meisje als gij
babbelen, ja, maar om te trouwen heb ik
nog al den tijd. Kom Dries, we zijn voort.
Ik moet vandaag dien hazewind te Boekei
koopen.
Ze ledigden hun glas. Floris, die een
slanke knappe jonkman was met echter
iets grofs op zijn gezicht, tikte de herberg-
dóchr-er op de wang en wenschte haar
lot weerziens toe. Klara oogde hem aan
de deur na. Dan wendde aè zich tot Wal
ter Haverbeke.
Ben wondertjke gast, hé, die Floris
Delange! zei ze. Hij heeft niet gaarne, dat
ze hem met zijn nicht Paula plagen. Hij
is ook zoo gewoon met iedereen en zij wil
ons bijna niet bezien. We noemen ze de
;oeden
n den
