Bedelprinsesje HEURSEL DE WARME ZOMERDAGEN EN6DE STROOP GEDACHTEN UIT D ïjh was reeds eenigen tijd geleden, dat het 'mooiste uitzicht en ligt het rustigst. 'T ROOS KRUIS IJZERBEDEVAART BOTERSTRAAT, 41, IEPER. VIJF GENERATIEN - SAMEN 206 JAAR JONGELING DOODGESCHOTEN OM ENKELE SIGARETTEN AANBESTEDINGEN Uitslag van Aanbestedingen TWEE ONGEVALLEN TE PAMEL GOEDE RAAD WEKELIJKSCH LITURGISCH BULLETIJH Hat kinderorganisme vereischt tijdens den groei veel suiker. Gemengde Stroop^ 'OMMERC JUNI - ZOMERMAAND JULI - HOOIMAAND T IS KOFFIE VAN 'T PARADIJS MET 25 JUNI OPENING TE VEURNE, DE PANNESTEENWEG DE KORTRIJKSCHE ONDERLINGE MEUBELPAPIER JIH—«aggy .aMMMgfy De welwillendheid is de beleefdheid ran het hert. De ernst is de wegwijzer naar het geluk, de opgeruimdheid is het geluk zelf. Vriendschap die alleen uit dankbaar heid is ontstaan, zal niet lang duren. Gelijk olie in de machine, is beleefd heid in de maatschappij. iSSBïSSMBBHneRBBElHaBBBBBIB HïTMANNEKÊ 'T GELUK IS BLIND En d'uitverkoren Die 't eenmaal vindt Keeft 't al even ras verloren, Want, 'k verklaar het U met vuur, 't Is niet bestendig ook van duur, In '11 Engelsche dierentuin nochtans Daar gaan z'er meê nen and'ren dans, Daar kan iedereen het kapen, 't Ligt daar maar om op te rapen En 't va't er, 't is bekend langs alle kanten, Van den rug der olifanten 1 In den gezegden dierentuin van Londen stonden de bezoekers overlest verbaasd te kijken, toen ze daar drie in 't zwart ge- kkede mannen met nen hoogen hoed op on griize handschoenen aan, de op wan del zijnde olifanten zagen volgen overal waar zc gingen. Alle honderd meters bukte er zich eenen van die meneerkons, scheen iets onzichtbaars op te rapen in 't stof, en zette dan statig zijn wandelingsken voort. Zotten? Bijlange niet. 't Waren maar «opr^pers van olifantenhaar» die door 't bestuur van den beestentuin de toelating ontvangen hadden, 0111 dien curieuzen stiel u t te oefenen. 't «Olifantenhaar», wie is *t die 't nog r'et wist, is, onder voorwaarde dat 't a tuurlijk valt en niet uilgetrokken wordt, ei 'i der meest gezochte «porte bonheurs». D e haarkens worden dan aan de juwe- li rs verkocht, die 't in hunne juweelen ir verken, en er no goeien prijs voor be- ta'en.en - >n''er bügeloovig te ziin, moe ten w-o -n dat dat olifantenhaar 'n jreitit-«->"ni,rKrurer of porte bonheur daar-ieh voot\. -"-""'n niet den hoo gen hoed.."; va"t c'k!«s vw" n ze mis- tehtAU «tninetirs I In 'n Schots politiehureel komt er ne man binnengeloopen die roept Rap, meneer de kommissaris, d'r zijn twee zotten in de straat! Wie zegt U dat ze zot zijn? vraagt de kommissaris. De eeno die een Tood is smijt bil jetten van viif nond steeling 00 de straat en de andere, die een Schot is, raapt ze op en... geeft ze hem terug! 1 01 'K ZOU zoo graag een dame zijn Gekleed 111 zijde en satijn, Die dagelijks mag wand'len gaan En nooit in 't zonnig veld moet staan. De dames uit de groote stcê Die dragen iets van 't leven meê Wijl, wij hier, arme buitenmenschen, Het hart uit 't lijf ons zouden wenschen Och mocht ik ook eens net als zij Mevrouwtje spelen In de zij... Da's tegenwoordig de groote plaag on zer moderne buitenmeiskens, zie 1 En dat stort er velen in den afgrond, 't Is nog 't geval geweest met Madeleine Sirhout van in de Kempen daar. Dat meisken van negentien jaar was in dienst gegaan te Brussel, en daar allemaal dien chikken tralala ziende van de madammen, uit den hooge, had ze niets beters gevonden dan de kleerkast van heur madame half leeg te plunderen, zijden kleêren, dure four- ruren... en de juweelen die d'r natuurlijk bijbehoorden 1 Met dat alles op 't lijf, liep ze dan, de domme gans, in heur geboor tedorp te paradeeren om de menschen te verbluffen. Maar... schoone dingen duren niet lang, want op ne zekeren dag stapte de politie af... en de schoone Madeleine mocht in den bak gaan koekeloeren 1 Niets staat een meisken zoo schoon als 't kleed der eenvoudigheid... sjenkt daar aan, alclerlicfste jonge lczereskens, en dat de duivel der hooveerdigheid U nooit bekore PEERKF, SUS, die een echte rakker was, had in de klas op 't bord geschre ven: De meester is een ezel. Toen de klas begon en de meester bin nenkwam vielen zijne oogen al direct op 't geschrevene en hij vroeg: Wie heeft dit geschreven? Ik. meester, zei Pecrke Sus. Goed, zei dt onderwijzer... omdat ge de waarheid zegt, zult ge niet gestraft worden Ze zijn raar die zoo durven bekennen dat zc... ezels zijn. I. 'K GEEF U NE KLOP Op uwen kop Dat ge duizend sterrekens ziet pinkelen En de bellekens hoort rinkelen. De politie pakt me bij m'n frak E11 draait me in den bakl II. 'k Geef U 11e swing Zoo iets van tingelingeling 'k Begin U zoodanig af te martelen Dat g'op den grond daar ligt te spartelen, E11 wijl 't bravo- en handgeklap uitbrak Steek k een paar millioentjes in m'n zak! Da's 't verschil van de differentie tus schen mij, arme gewone sterveling, en de menschen valt ander Vleesch en beenen als wij... die men boksers noemt, en die d'edelste sport van; de wereld pratikeeren. Mengelwerk van 28 Juni 1926. Nr 1. 1#;: door H. COURTHS-MAHLER Het was een regenachtige zomeravond. Hst Thüringerland lag als in sluiers en tevelen gehuld. De boomen drupten nat *1 zwaar. Bij den ingang' van het aardige dorpje Boctenhausen, aan den grooten straatweg van het station naar het gelijknamige «ot, lag de eenige logementsherberg van h*t plaatsje. In .zwarte letters prijkte troisch boven de deur: In de Witte Duif», Het was zelfs in de schemering ïoed te lezen. Het huis bood een zlndelij- »n. vriendelijken aanblik, met zijn wit gepleisterde muren en groene vensterlui- «n, Het lag in het midden van een groo- tuin. De eene helft van dezen tuin feri door tafels en banken Ingenomen, fn was voor de klanten bestemd. Maar de andere helft was met vruchtboomen en groenten beplant, en daar was de toegang De Witte Duifwas het eigendom van weduwe van den vroegeren kastelein, «Jartha Schulz. ZIJ was een kraakzindellj- kwieke vrouw, die puik voor de zaken en zooals zij zelf zei, graag aan orde ?a fatsoen de hand hield. In de laatste jaren had sij 's zomers zelfs pension ge iden voor menschen, die een paar we- van de mooie, boschrijke streek ge laten wilden. Bovendien kwamen er des ?®dags bezoekers uit de twee uren ver bitterd liggende stad, die ln De Witte fadflekkere koffie en eigengebakken '0skje3 veroberden. Bij Martha Schulz alles goed, proper, en niet duur. Sensatie, menschen, niks dan sensatie! W'hebben er verleden week nog 'n staal tje van gehad, door dien grooten match Sch.neling-Joe Lcais... Wit tegen zwart. Op 't papier wa de zwarte gewonnen... maar in werke!'":hc!d waren Schmeling's vuisten wat 1 i'.r.n die van Louis, en de neger ging op de planchee tot tien... Tot daar goed, dat was sport... maar de negers van Harlem, die 'n victorie ver hoopt hadden van hunnen klcurbroedcr, konden na zijn klopping geen blanke meer rieken of zien, en ze veranderden zich oogenblikkelijk ook in boksers en gingen d'anderen te lijf... alzoo ontstond er ginder bijkans nen burgeroorlog in 't klein... Ja, de sport... niet dat w'er tegen zijn, maar toch alles met mate... hé, en... Waarom leeren in de boeken 't Is toch niemendal gekort Als ge thans fortuin wilt maken Doe dan liever meê aan sport, Velorijden, voetbalstampen Ofwel boksen... en zoo meer Dan verdient g'op korte jaren Een fortuin met roem en eer. En... d'eer is aan U... 'k Heb er com passie meê! MAAR WIE dat met niemand com passie had, dat was Totelaars, en die zei maar alles wat er door zijnen bol kwam. Totelaars kwam op bezoek bij Luppe Kalfsvel en Luppe. in al zijn goedheid, haalde 'n flesch wijn naar boven. Proef me dat ne keer, zei Luppe, 't is een wijntje bijna zoo oud als de wereld. Ja, antwoordde Totelaars... ge kunt er den zondvloed door proeven 1 Dat is 'n figuur, zeg ik zoo tegen Marenta, die er niets van begrijpt 1 Hoe 'n figuur? Welja, toen ik vroeger, ten tijde van ons vrijagie voor U dichtte: Marenta lief ik kan niet slapen Want gij leeft in mijn gedacht, Uren lig ik dan te gapen In het midden van den nacht, En dat duurt zoo vele weken 'k Wordt zoo mager als ne graat Laat me met uw vader spreken Anders, liefste, is 't te laat... Zie Marenta lief, dat waren ook alle maal figuren. Ja, antwoordt miin alven trouwbeek, met 't onnoozelste figuur van de wereld.,, figuren van onnoozelheid! WAT GEWIS Ook onnoozel is Tot aan 't overdriiveh Da's te vechten en te kijven Te reden en te twisten Zooals die twee Amerikaansche artiste 11 Om te weten, naar behooren Of onze voorouders zich wel schoren 1 En als we hier over onze voorouders gewagen, dan is 't niet over onzen groot vader dat we 't hebben maar wel over die van over 4 a S duizend jaren ongeveer. De twee mannen die daarvoor malkan der in den baard hebben gezeten zijn Harry Dickson, nen Amerikaanschen an tiquair. en dokter Allan Johnstone van de... uileversiteit van Princeton. De eer ste van die venten bezit in ziin collectie 'n scheermes, waarvan hij zich zelf be dient, dat 146 jaar oud is, en naar hij beweert, 't oudste is van de wereld. Ja maar, dat heeft de moustache van Allan Johnstone aan 't krullen gebracht, en deze is voor de pinnen gekomen met een in Creta gevonden scheermes uit geslepen steen, dat 4.600 jaar oud is! Maar daar er in dien tijd nog geen zeep bestond... zijn onze vader Adatn en al onze voorouders, tot wanneer de zeep werd uitgevonden, geschoren geweest zon der zeep!... 't Schoonste en 't triestigste van d'af- faire is, dat z'ons dat als erfdeel hebben nagelaten, en dat w'in onze huidige sa menleving, als we niet goed uit ons oogen zien, ook overal geschoren worden zon der zeep... in den figuurlijken zin... maar 't doet er niet meer pijn om. Een zeer voorname familie had een Chinees in haar dienst genomen. Fu Li Chi was zoo mager als een boonstaak, en er ging geen dag voorbij of de huis- genooten vergeleken hem bij het één of het ander voorwerp. Fu Li Chi scheen het zich niet aan te trekken en bleef zijn meesters dienen met een trouwhartigheid die ten laatste hun eerbied afdwong. We hebben besloten U nooit meer te plagen, zei mijnheer. Gij mij niet meer noem boonstaak? vroeg Fu Li Chi. Nooit meer! Gij mij niet meer noem... giraffe? Nooit meer! Er kwam een gelukkig lachje op 't gele gezicht van Fu Li Chi. Dan ik ook niet meer in uw jhee spuw! zei hij. En hij vloog! 'N GEDACHT! Geween is voor den mensch Hier d'ingang van het leven En zoo is d'uitgang ook Voor ons gelijk gebleven! BIJ UW GEKLAAG EN UW GEWEEN Uw gejammer en gesteen Heb ik, zonder mezelve te beboffen Puur uit meelij, het besluit getroffen, Geen biljart meer aan te raken Omdat ze de ballen uit uw tanden maken, En omdat ge, naar het schijnt Daardoor totaal verdwijnt. 't Is niet tot U, beste Lezers en alder- liefste Lezereskens, da'k me richt, maar wel tot de olifanten van Britsch-Indië die aan 't uitsterven zijn, als gevolg van de toenemende populariteit van het biljart spel. Marenta is er als de kippen bij om er mij op te wijzen da'k bezig ben aan 't liegen als ik verklaar dat het om die reden is da'k 't biljartspel vaarwel heb gezegd. IBBBBflflflBflflBBBBBBBBBBhBflBBflB de laatste trein ln Bodenhausen stilge houden had, toen een slanke jonge vrouw in rouwkleeding langzaam de nog niet verlichte herberg naderde. Zij hield een ongeveer vijfjarig kind aan de hand. De kleine drong zich slaapdronken tegen haar moeder aan. «Ik ben zoo moe o, zoo moe, lieve moesjezei zij slaperig en geeuwde dat het een aard had. De slanke vrouw bukte zich diep en gaf haar kind een kus. Nog een klein beetje geduld maar, 14- selotte, zoo dadelijk zul je in een wit bedje liggen en slapen gaan,zei zij met zachte stem, waarin lets van Ingehouden tranen doorschemerde. Moeder en kind stonden nu in de don kere gang van de herberg. Er was nie mand te hooren of te zien. Om dezen tijd was men in De Witte Duif niet gewoon nog gasten te zien opdagen. 1 Niettemin kwam de waardin haastig aangeloopen. Wie is daar? vroeg zij, ln de halve duisternis niemand herkennende. «Neem mij niet kwalijk; ik wou alleen vragen of ik hier voor een paar weken een eenvoudig kamertje betrekken kon. Er is mij gezegd, dat u des zomers pensiongas ten opneemt. De waardin liep een weinig wantrouwig de gang verder ln en maakte een deur open. Het lamplicht bescheen een bleeke, maar mooie jonge vrouw, uit wier donkerblauwe oogen een zwaar verdriet sprak. Zij hield haar nu slapend kind in haar armen. Het werd vrouw Schulz eigenaardig week om het hart. Elke zweem van wan trouwen was plotseling verdwenen. Zij voelde bij instinct, dat zij hier een onge lukkige voor zich had, die wel medelijden, maar geen achterdocht verdiende. Met een diepen zucht streek zij over haar witten boezelaar. Jawel, dame, u kunt een kamer krij- het dakkamertje dadelijk voor u in gereed heid laten brengen, indien het u bevalt. Intusschen, heb ik alleen zeer eenvoudige kamers te huur. Het dakkamertje heeft Neen, zegt ze, zoo'n medelijdend berte hebt ge niet... maar ge wordt gij ne strammen ouwe peê, en nu ge met de lumbago geplaagd zit, kunt g'U niet meer bukken om nen biljartbal voort te stoem- pen... vwala de reden! Heere vergeef het haar want ze weet niet... wat affront ze me doet. In alle geval staat het vast dat in de laatste honderd jaren, de olifanten van Britsch-Indië alleen reeds twee miljoen biljartballen hebben geleverd. En als men weet dat men uit één paar slagtanden slechts 6 biljartballen kan vervaardigen, kan men zich voorstellen, hoeveel dik huiden reeds het slachtoffer zijn ge worden. Vooral na den oorlog was de vraag naar biljartballen zeer groot. Het bil jartspel is thans over de gansche wereld bekend... en de Britsch Indische regee ring zal haar maatregelen treffen om 't geheel uitsterven der olifanten te voor komen. Meteen verneem ik dat de biljartballen van onzen Carambolclubvervaardigd zijn uit... puur karton, en om Marenta's gezegde te weerleggen gaan we sito-sito 'n partijtje gaan beginnen. 'K VERKAAR 't aan al wie 't wil hooren D'Amerikanen hebben hun gouden toren, En al is hij gereed nog maar half Hij wordt reeds aanbeden Ot> den dag van heden Als 'n tweede gouden kalf Die toren is gebouwd lijk alle andere torens, uit steen en hout en cement en beton, door 't Amerikaansch Gouverne ment, om er een formidabele stock goud in te bergen. Die burcht wordt opgetrok ken in 't woeste gebergte van Kentuchy, dat een strategische bergplaats is, en is voorzien van de meest moderne verdedi- gingssysteems... kwestie van de gangsters, ziet ge. Dag en nacht wordt hij bewaakt door een leger-detachement. en weê hem die daar zijn slag zou willen slaan. We moeten bekennen dat 't anders de moeite zou waard zijn, zich daarvoor ne keer te derangeeren, want in den toren zit geborgen de «monsterachtige» somtne van van achttien milliard gouden franken. Z'hebben aan alles gedacht om dien fameuzen schat te beschermen en te vrij waren; zoo moest er bijvoorbeeld een brand uitbreken in de naburige wouden, dan kan de toren direct van onder tot bo^en onder water worden gezet! En daar zit mijnen portemonee al lang al onder WEET dat het geld een heerlijke vriend is A's het gewonnen en eerlijk verdiend is! Weet dat het geld een last van een gast is A's het met schranet1 getast en gekast is! Weet dat het geld U een vloe1»- on het fhoofJ i« Als 't met geweld of met woeker geroofd l.s BIJNA IEDERE MAN is een spe cialist in zijn vak. Zoo weet ik bijvoor beeld bitter weinig af van zekere weten- schaopen. Neem nu bijvoorbeeld 't elec- trisch licht. Ik weet niet eens hoe het ontstaat, zoo sorak meneer! Allee, doe nu niet flauw, hé, 'zei madam... ge draait gewoon 't knopje om, en klaar! Twee keers klaar... behalve in madam EN NU EENS GESPROKEN OVER DE Kuiten Van de puiten Die men in Amerika eet En waar iedereen zich dik aan vreet. Ja, de Amerikanen zijn naar het schijnt verzot op puitenbillen. In 193S hadden ze niet minder dan 1.846.354 van die lekkere puitenbillekens geoogst, hetgeen eene ver meerdering van 750.000 pond op de op brengst van 1934 daarstelt. 't Schijnt dat dat vleesch ginder opge diend wordt in de chickste restaurants ofte spijshuizen en 't er aanzien wordt als een der fijnste lekkernijen. Mijn be scheiden oordeel moet dat nog zoo slecht niet zijn. Foei, zegt Marenta, moesten ze U ne goe afgewasschen kasseisteen voorzet ten, gebraden in de boter, ge zoudt hem nog aflikken 1 Onnoodig verder te diskuteeren tegen dat gekwaak, want anders komt er nog ruzie, 'k houd me dus maar koes... en 'k zit hier als een kikker op 'n kluitje! PATRICK O'KNARL» was gemeente raadslid. Eens dat het raadsvergadering was, kreeg hij het in de zaal te warm en dutte in. De burgemeester had het voorstel naar voren gebracht, in het dorp een water leiding te brengen. Water moeten wij hebben, riep hij uit, water I Patrick O'Knarl schrikte wakker bij 't hooren van 't laatste woord. Voor mij een whiskey, zei hij. 't Zijn kikkers die water lustent 't Manneken uit de Maan. Waarom lijden POOFDPIJN .MIGRAINE TANDPIJN GRIEP RHEUMATIEK ZENUWKOORTS PIJN DER I MAANDSTONDEN Bals de Wonderbare Brnlne Poeder* van| der Apotheek DE POORTERS Sint-Niklaas-Waal. U oogenblikkelijk zonder Bchadeltyh* gerolgon j van deze pijnen zullen bevrijden. De door v. 8 poedert 4 /r.__ De driedubbel* doem 25 poedert 10,00 /V. Te verkrijgen in alle 1 goede Apotheken of| vrachtvrij tegen postmandaat Gebruikt ze eens, U zult nooit geen an- dere meer gebruiken-! Daar hoort u zoo goed als niets van het rumoer in huis.» Dat is mij aangenaam. Ik wensch ook slechts een eenvoudige kamer. Als het er maar rustig en proper is. «Gaat u zelf maar een kijkje nemen, mevrouw. Heinrich, breng een lamp. De vreemdelinge richtte zich op en Heinrich lichtte haar bij. Martha nam haar kort en bondig het slapende kind af. De kleine is veel te zwaar voor u. Laat mij haar dragen. En wat voor een lief kindje is het net een engel! Heinrich knikte, als vond hij het noo- dig om dit te bevestigen. Ik had het kind toch wel van het sta tion naar hier kunnen dragen,merkte hij een weinig onbeholpen op. De vreemdelinge keek hem vriendelijk aan. Liselotte heeft tot hier geloopen, maar toen werd zij moe,» antwoordde zij. «O, u zoudt dat lieve, mollige kindje ook niet zoo ver hebben kunnen dragen, mevrouw. Het is een heel eind. Als ik ge weten had dat u zoudt komen, zou ik Heinrich naar het station gestuurd heb ben. Wat slaapt de kleine vast! Is deze kamer naar uw zin, mevrouw?eindigde de waardin. «O ja, het Is hier zoo vriendelijk en zindelijk. Als ze niet te duur is, wil ik haar graag huren,antwoordde de vreem delinge met haar welluidende stem. Zij werden het weldra over den prijs eens, en de waardin legde het kind zacht jes en voorzichtig op den divan te slapen. Toen maakte zij zelf vlug het bed op, terwijl Heinrich wasch- en drinkwater haalde. Nauwelijks was een uur verloopen, of de kleine Liselotte lag uitgekleed en ge- wasschen op het hagelwitte kussen. De vreemdelinge ging mee naar bene den, om in de geheel verlaten gelagkamer nog een eenvoudigen avondmaaltijd te ge bruiken. Heinrich werd intusschen naar OP 23 AUGUSTUS NAAR DIKSMUIDE! Nog een tweetal maanden schelden ons van 23 Augustus. Dan komt weer heel Vlaanderen naar Diksmuide om te getui gen van zijne trouw aan het offer zijner dooden, om düar, nieuwe krachten te put ten voor den strijd. Wij weten het, trots moeilijke tijden zullen weer allen op post zijn, en ook uit vele gemeenten komt ons bericht toe dat men dit Jaar, dank zij eene doorgevoerde werking en inrichting van spaarkassen, met dubbel aantal te Diksmuide zal zijn! Is dat ook waar voor uwe gemeente? Wacht dan niet te handelen! Nu, moet men de massa overtuigen, de reis vast leggen en de deelnemers doen sparen en infceekenen. Wanneer dit nu niet gedaan wordt, loopt men later gevaar de beste voornemens te zien falen. Daarom druk ken wij er nogmaals op: Richt spaarkassen in; Verspreidt de plakbrieven der XVII» Bedevaart; Geeft voordrachten met film of licht beelden; IJvert voor het lidmaatschapder IJzerbedevaarders; Richt groepsreizen in naar den IJzerto- ren; IJvert er voor dat uit uwe streek eene flinke bijdrage wore'e ingezonden voor den bouw der kryptekamers. Maakt propaganda waar U eenigzlns kans ziet! Dan zullen, wij op 23 Augustus a. s. wederom het eene en onverdeelbare Vlaanderen geschaard zien rondom het stoere gedenkteeken van vrede en Vlaam- sche trouwe. Dan wordt de 17" Ijzerbede vaart wederom een triomfdag in onzen strijd voor recht en eigen bestaan. Want, is de IJzertoren niet een symbool van Vlaanderens zelfbewustwording? Zijn de 4 grootsche IJzerbeelden niet als de vier eeuwig-blijvende aanklagers, die Vlaanderens miskenning en lijden en de trartek van het Vlaamsche IJzerfront naar de vier windstreken uitbazuinen? Rondom den IJzertoren hebben de Vlaamsche gelederen zich spijts veel mis kenning en tegenkanting van jaar tot jaar dichter aaneengesloten. Het is tel kens een geweten «hoogdag, die verstevigt en bevestigt ons Vlaamsch gemeenschaps gevoel en onwekt tot inzetten van ons al ler heele persoonliikheid in den harden strijd voor ons volksbestaan. Eerherstel voor het verleden, koopige belijdenis van trouw aan het ideaal der dooden en samensluiten van de Vlaam sche ge'ederen voor heden en toekomrt, daarin livt de dieoere beteekenis van het monument, aan den IJzer en van de Ijzer bedevaarten. Daarom zal, ook dH jaar, heel jong en mid Vlaanderen op 23 Augustus aan den IJzer staan! VOOR DE IJZERBEDEVAART. LIDKAARTEN. Zooals U weet worden in 't beeln van elk jaar de lidkaarten van de Bedevaarders hernieuwd. Evenals verleden jaar, zullen de lidkaarfen niet donr de post worden aangeboden (dit «ezien de pronte onkosten aan deze manier van werken verbonden) Wii rekenen dns on de hulpvaardipbeid van al onze leden om ZEEF b-t bedrap zijnde 10 fr. zon der uitstel te willen storten op onze nostrekenlne Nr n.s.afis (Cl. D- Landtsheer, Plksmnide). Pe 1M- kaary 1036 wordt hen dan onmiddellijk toegestuurd. Wij dringen verder bij onze Bedevaartleden aan, dat zij ons minstens ten paar nieuwe leden zouden willen aanbrengen, en terzelfdertijd het bedrap ervan zouden storten (met opgave van naam en adres der nieuwe leden). Men weet dat de jaarlijksche bijdrage 10 Fr. be draagt, maar dat de leden dit bedrag meer dan terug ontvangen vermits het lidmaatschap recht geeft op volgende voordeden: a) Al de mededeelingen van 't Sckretariaat. b) De lidkaart, waarvan de strook recht geeft op een kostelooze torenbestijging (buiten den Bedevaart cl Een kosteloos herkenningsteeken, enkele dagen vóór dè jaarlijksche Ijzerbedevaart. d) Het programma der Jaarlijksche IJzerplechtig- heid, enz. Bedevaartvrienden, het is in uw eigen voordeel! VAN AEEEN verwachten wij dan ook een kranige hulpl PLAATSELIJKE BEDEVAARTKO- MITEITEN. SPAARKASSEN. Op het Sekretariaat kwamen, uit meerdere gemeen ten, berichten toe van het inrichten van plaatselijke bedevaartkomiteiten, waarin alle Vlaamsche schakee- ringen vertegenwoordigd zijn; de meesten hebben on middellijk de werking begonnen met het stichten van eene Bedevaart-spaarkas. In verschillende gemeenten ging het initiatief uit van de plaatselijke Vlaamsche Oud-Strijdersbond die inderdaad de beste aangewezen is om den wagen aan rollen te brengen, met de medehulp van Davidsfonds, V. T. B.. V. N. V., en alle Vlaamschvoelende verecnigingen. De meesten hebben reeds eene spaarkas ingericht en wekelijks wordt bij de leden 1 fr. afgehaald. Dat is inderdaad een doelmatige werking en wii moeten er onze wakkere inrichters geluk om wenschen. Indien deze manier van inrichten zonder verwijl in alle Vlaamsche gemeenten wordt aangevat dan mogen wij voor dit jaar wederom eene zichtbare ver hooging van het aantal bedevaarders tegemoet zienl LICHTBEELDEN. FILMSTRO KEN. Het Sekretariaat herinnert zijn talrijke inrichters en propagandisten, dat het over verschillende film stroken (met uitlegboek) beschikt, zoodat verschillende voordrachten met lichtbeelden kunnen gegeven wor den met volgende filmstroken (staande beelden op filmband 35 mm. x 20 mm.) Over de vier IJzersym- bolen: 1) Renaat De Rudder (65 beelden); 2) Joe English, leven en werken (60 beelden)3) Gebroe ders Van Raemdonck (50 beelden)4) Lode De Bo- ninge en Frans Van der Linden (72 beelden); 5) De XIII® Ijzerbedevaart, overbrenging der 7 symbolische IJzerhelden (40 beelden). Deze 4 eersten zijn op filmstrook. Verder kan men beschikken over volgende diapo sitieven: 6) Met ons Jongens aan den Ijzer (60 glaasjes) 8 x 10 cm.; 7) De Historiek der Ijzerbedevaar ten, Heldcnhuldezerkjes en IJzertoren, enz. (100 glaasjes) 8 Vi x 10 cm. met de schitterende zon, veroorzaken licht dat de oogen ver blind en kwetst. Aan zee, te lande, bij het sport in open lucht, schrijft met de brillen HEURSEL, met Umbral-Zeiss glazen voor. De doktoren-oogmeesters raden de Umbral-Zeiss gla zen aan, aan kunstschilders, sportmannen, automobilisten, enz. Inderdaad, hun gelijke tint, die aangenaam het licht verzacht, vervalscht de kleuren niet, maar behoudt aan het landschap al ziin aantrekkelijkheid en het oog kan een zeer uitgestrekt veld overgaan.Brochuur en inlichtingen gratis en franko op aanvraag te bekomeu bij lflBBBnaBBSBBBEIBRBB!a«BBB9BflR''IBBBBBftBnBBlflfllïflBBBBS Een eerbiedwaardig vrouwtje uit Borgerhout bij Antwerpen kent de vreugde vier generation uit baar gesproten rondom baar te zien. Zie hier van links naar rechts: Mevr. Van Tichelt, wonende Koolstr., 63, Borgerhout, haar dochter Mevr. Geerinck-Van Tichelt, geboren in 1875, wonende te Mechelen, dezes dochter Me vrouw Schippers-Geerinck, wonende eveneens te Mechelen, dan de dochter van deze laatste, geboren in 1914 en den naam dragende van Mevr. Rits-Schippers, eveneens uit Mechelen. en ten slotte het dochtertje van deze laatste. Wenschen wij aan die oude moeder binnen enkele jaren het geluk te mogen hebben hon derd iarige te worden, en wie weet, nog een generatie hij te zien. IBSB9BBBB9BflBB999B9BB9B9BBB.II99BBBB9BB9B9B9l3BB!!I3BBBiBBaSBBll IBS Enkele Duitsche jongelingen waren naar Ehternach gegaan en bij hun terugkeer naar hun land geraakten zij in hevigen twist met een Duitsche tolbediende no pens het bezit van enkele sigaretten. Op zeker oogenblik nam de douanier zijn sa bel en gaf een der jongelingen een zoo geweldigen slag dat hij kort daarna den geest gaf. Inwoners wilden den douanier te lijf maar andere tolbedienden beschermden dezen met hun revolvers. IBBBBBBBBBBBBBBBBOIBBBBBBOBBB het station gezonden om de bagage te gaan halen. De waardin bediende de jonge vrouw zelf en maakte daarbij een praatje met haar. Zij vernam nu, dat haar gast mevrouw Maria Hochberg heette en haar man kor telings door den dood verloren had. Maria Hochberg wilde in het stille, landelijke dorpje een paar weken op haar verhaal komen en probeeren, om haar verdriet te boven te komen. Zij stond met haar kind moederziel alleen op de wereld, en beken de eerlijk, dat zij slechts een klein kapi taaltje bezat. Zoodra zij hersteld en op krachten gekomen was, zei zij, moest zij voor zich en haar kind haar brood gaan verdienen. Zij had haar oude woning op gezegd en de meubels verkocht, om een paar duizend mark in handen te hebben. Maar als jong meisje was zij door het be schilderen van allerlei kunstvoorwerpen aan den kost gekomen, en dat hoopte zij in de toekomst ook te kunnen doen. Martha Schulz had vol belangstelling geluisterd. Nu sprak zij de Jonge vrouw, die al zoo spoedig haar hart gestolen had, moed in. Maria Hochberg vroeg haar of zij bereid was haar en haar kind volledig in pen sion te nemen. Zij verlangde alleen een voudigen, voedzamen kost en ruimschoots melk voor haar kind. Vrouw Schulz leende graag het oor aan dit voorstel, en berekende een matigen prijs. Dadelijk daarop, betaalde mevrouw Hochberg haar een maand pension voor uit. Zoodoende waren beide partijen te vreden. Zoodra de jonge vrouw haar maaltijd genuttigd had, ging zij weer naar boven naar haar kind. Zij bleef nog lang aan het open raam van het dakkamertje zitten, tot waar een oude appelboom zijn takken uitstrekte. De eene traan na de andere biggelde over haar van verdriet vertrokken gezicht. Zie je van uit den hemel op mij en je kind neer, geliefde man? Aoh, waarom heb je mij alleen gelaten? Hoe moeilijk is het leven zonder jou. Wat was ik aan jouw 1 JULI. Te 3 u., in De Drie Konin gen te EESEN, door de Watering Bethoostersclie Broeken» aldaar, vol gende werkenlot 1 oprichten van een aermotor met pomp, bestek 11.000 fr., geen borgt.; lot 2: bedelvingen, herstellen en nieuw oprichten van kunstwerken, be stek 16.813 fr., borgt. 2000 fr. Voltooiïngs- termijn: 6 weken voor 1) en 4 weken voor 2). Inlicbt. bij J. Marvssael, condr. bti den Landeliiken waterdienst.^ 26. Oude Gentweg, Brugge; stukken bij Th. A. Swaeneooel. te F.esen. Aanget. insehriiv. fafz. per lot") aan H. Verstraete, 4, Twijn- straat. Rrugge. 2 JULI. Te 11 u., "ten gemeen'tebuize te LEDEGEM, houwen van 2 klassen en bevloeren der speelplaats, gemeentejon gensschool. Bestek92.927,26 fr., borgt. 10 Stukken ter inzage ten gemeente- secretariaat. Inlicht, bij bouwm. E. Aller- waert. 8, Roeselarestraat, Izegem. Aanget. inschrijv. 30 Juni. 11 JULI. Te 11 u., ten stadhuize te MEENEN, aanleggen eener drinkwater- bedeeling (aanvoerleiding en buizennet). Stukken ter inzage ten stadhuize en te koop, prijs_ 85 fr. (lastkoh.) en 650 fr. (plans), bij bouwm. G. Boghemans, 52, Ieperstraat, Meenen (postch. 86794). Aan- teekende inschrijvingen 8 Juli. 11 JUNI. Te 6 uur, ten gemeente huize te WULPEN, verheteringswerken aan de gemeentejongensschool. A. DEPOTTER, Wulpen: 10.002 fr.; Ch. Snauwaert, Zevekote11.256,56 fr. E. Demolder, Veurne: 11.418 fr. 12 JUNI. Te 10 uur, ten gemeente huize te BOEZINGE, aanleggen van voet paden tusschen de provinciebaan Ieper- Boezinge, tusschen lengtepunten 4845 en 4.972. Bestek9879 fr. A. DE QUICK, leper: 8.731,25; V. Pe- tillion Boezinge 10.398; A. Vande Cas- teele, Bikschote: 10.528; M. Beun, leper: 10.745 frank. 13 JUNI. Te 11 uur., ten stadhuize te MEENEN, herstellen van het belfort. Bestek: 286.499,22 fr. J. VANDEKERKHOVE, leper: frank 283.346,22Pr. Vergote, Roeselare 285.223 G. Blieck, Meenen: 289.232,75; L. Priem, Brugge: 296.499,22. 15 JUNI. Te 2 y2 uur, ten gemeente huize te GELUVELD, bouwen van een tweewoonst voor ouderlingen. G. DEHOUCK, Zonnebeke: 33.366: A. Lepla, id.33.815L. Vandelanoote, Dikke- busch: 35.265, 62; Coudron-Garrein, Hol- lebeke: 35.650; J. Soete, leper: 35.855; J. De weerst, Brielen; 37.361,44, A. De- kyndt, Hollebeke-Geluveld37.581,30; A. Verscheure, Ichtegem: 39.109,57. IKBBBBaBBBaBHWanaslBdlliaBBBBBB In de gemeente Pamel had men Zondag laatst twee erge ongevallen te betreuren. Eerstens goot een knaapje van 11 jaar alkooi op een vuurtje met het ongelukkig gevolg dat de flesch, dat het knaapje in de hand hield, ontplofte en de kleine werd in deerniswekkende staat naar het hos pitaal overgebracht. Wat nadien ging een vader van twee kinderen zwemmen in de Dender maar werd getroffen door een bloedopdrang en verdween in het water. IBBBSBaBBBBIBlfiBflBBBBBBBBBBBBB zijde gelukkig! Maar dat geluk was te groot; ik mocht het niet behouden. En nu kan ik mij nog steeds geen begrip vor men dat je nooit meer bij mij zult zijn, bij mij en je kleine Liselotte, van wie je zoo dolveel hieldt. Aldus hield de on gelukkige vrouw een alleenspraak met den dierbaren afgestorvene. Het klokje vaif den kerktoren sloeg zacht het elfde uur. Toen stond Maria Hochberg zuchtende op en begaf zich te bed, nadat zij voor het bedje van haar kind neergeknield was en om kracht gebeden had. Den volgenden morgen werd zij al vroeg wakker. Zij stond zachtjes op, om haar kind niet te wekken, en kleedde zich aan. Daarna begon zij zoo stil mogelijk haar koffers uit te pakken en alles netjes in kasten en commodes weg te leggen. Terwijl zij daarmee bezig was, ontwaak te Liselotte. De kleine meid richtte zich verbaasd in bed op en wreef zich den slaap uit de oogen. Zij wist niet wat zij zag. Moesje, moesje, waar zijn wij toch? Dit is toch niet onze slaapkamer thuis? vroeg zij met een grappig gezicht en schudde de donker, lokken uit haar door den slaap roodgekleurde wangen. Maria liep vlug naar haar kind toe en sloot het teeder in haar armen. Weet je dan niet meer, liefje dat wij gisteren een verre reis gemaakt hebben en niet meer thuis zijn? vroeg zij, zich tot een lachje dwingende. Liselotte vlijde haar rose hoofdje tegen haar moeder aan en knikte. «Ja, dat weet ik nog; wij hebben met den trein gereisd en wilden naar het mooie groene bosch en de weiden, waar zooveel bonte bloemen groeien. Juist, Liselotte, en nu zijn wij daar. Maar ik zie hier geen bosch en geen weide. O, daarvoor behoef je alleen uit het raam te kijken, dan zie je het bosch en de weide wel. Zoodra je aangekleed bent en met moeder ontbeten hebt, gaan wij naar de weide en het bosch. Liselotte klapte in haar handjes. «O, hoe heerlijk 1 Dan pluk ik bloemen TEGEN DE MIEREN Een middel om de mieren, die provisie kasten, winkels, bakkerijen, enz. onveilig maken, afdoende te bestrijden: Daartoe heeft men slechts in kasten en allerlei andere plaatsen stukjes beschimmelde citroenen neer te leggen. Geen versche, maar bepaald beschimmelde. Deze ver spreiden een geur die aan zwavelether doet denken, en na een paar dagen zijn de mieren spoorloos verdwenen. De citroen moet niet in versche staat aan stukken gesneden en dan zoo neer gelegd worden, in welk geval de stukken spoedig uitgedroogd zouden zijn. Het best is, een paar citroenen eenige dagen op een vochtige plaats te leggen, in een kelder b. v., totdat zij bedekt zijn met een groen laagje schimmel. Dan pas zijn zij goed om aan stukken gesneden en hier en daar neergelegd te worden, want dan verspreiden zij den geur die de mieren verjaagt. IflBBBBflBBBBBEBBBBBBBBBBBBHBB PAX Smeer op Kun boterhammen die 60 t. h, suiker bevat/ En dan too goedkoop SUIKER ALLE KRUIDENIERSWINKELS 28 Z 4" Zondag na Sinxen. H. Leo IT, p. Evang.: De wonderbare vischvangst 29 M HH. Petru* en Paulu», apostelen 30 D H. Adillia, maagd 1 W H. Rumoldtis, bisschop 2D O. L. Vr Bezoeking. H. Otto, biss. 3 V Feestdag v. h. H. Bloed. H. Hyacintt 4 Z H. Odon, biss., H. Bertha, wed. ZONDAG 28 JUNI 4» Zondag na Pinksteren Dominus i - Groen. - 2® Gebed van den H. Ireneu Bisschop en Martelaar; 3® gebed van h» Octaaf; 4® van O. L. Vrouw Middelare» Het moet ons niet verwonderen, dat d, Kerk weer terugkomt op het vertromve in God, waarop ook in de liturgie vai verleden Zondag bijzonder de nadruk wer« gelegd. De Kerk, immers, is, gelijk Chris tus het was gedurende zijn leven op aarde, het voorwerp van voortdurende aanval len.Door ontelbare vijanden en op alle gebied wordt ze aanhoudend bestookt. Ook op onze dagen woeden vreeselijke Kerkvervolgingen. In Rusland, Mexico en Spanje vloeide het bloed van martelaren, In andere landen wordt, onder allerlei voorwendsels en op een bedekte manier, de Kerk van Christus bestreden. Met angstige bezorgdheid stelt de Paus allej in het werk om de jeugd te hebreden en te beschermen tegen het dreigend gevaar. Zonder Gods hulp is echter aüc strijd vruchteloos. Maar met het vertrouwen en de overtuiging dat Hij over ons waakt en ons beschermt, hebben we ook niets te vreezen. Christus is met zijne Kerk tot het einde der wereld. Ook ieder van hare leden beschermt en steunt Hij in den strijd. Hij heeft ons krachtige genade middelen geschonken die ons recht hou den en onze zwakke krachten steunen. Laten we deze middelen niet verwaarloo- zen maar ze veelvuldig gebruiken. Vooral in het gebed moeten we sterkte en steun zoeken. Want indien we vurig bidden, zul len we van God verkrijgen wat we in vereeniging met geheel de H. Kerk he den Zondag vragendat in de loop de wereld door Gods Voorzienigheid rustig voor ons bestuurd worde en Zijne Kerk zich over eene ongestoorde godsvrucht moge verheugen. H. IRENEUS, Martelaar. De H. Ireneus werd geboren in Klein» Azië. Door den H. Polycarpus, Bisschop van Smyrna, die den H. Apostel Johannes als leermeester had, werd hij in de chris telijke leer onderwezen. Daaruit volgt dat de getuigenissen van den H. Ireneus steeds van groote waarde ziin. Door zijn we tenschap en heiligheid, neemt hij ceil eereplaats in onder de Apostolische Va ders. Ook in de profane en lieidensche wetenschap stond hij sterk, zoodat hij zonder vrees tegen de heidenen en ketters kon striiden. Door Polvcarpus werd hij naar Gallië gezonden. Hij kwam te Lvon aan. waar hij den toenmaligen Bisschop Pothinus, in het bestuur der Kerk ter ziide stond. Nadat deze op 90-jarigen leef tijd de martelaarskroon had verworven, volgde Ireneus hem op den bisschorpe- lijken troon op. De omstandigheden waarin hij zijn Kerk moest besturen, wa ren bijzonder moeilijk. Van den kant der ketters en der heidenen had hij zwar« vervolgingen te verduren. Dank, echter, zijn moed en volharding, kon hij Lyon grootendeels bekeeren. In 202 vaardigde Keizer Septimus Severus een vervolgings edict tegen de christenen uit. Ireneus viel als slachtoffer dezer vervolging die, naar een oude overlevering niet minder dan 19.000 slachtoffers maakte. EEN LEKKERE SMAAK! EEN FIJNE GEUR! EN NIET DUUR! Geen twijfel, Vraagt bij uwen winkelier het Jubi leum koffertje, gegarnierd met een keuze van allerfiijnste pralienen en gegeven op 30 kaarten (1 kaart per halve kgr. koffie). - Voor 't groot GER. TRUANT-DUCOURANT Veurnestraat, 12-22, Poperinge. GE ZIJT OVER ONS BLAD TEVRE- DEN! NA LEZING, SCHUIF HET IN HANDEN VAN EEN GEBUUR OP VRIEND, ZOO STEUNT GE ONS. DOE HET ZONDER UITSTEL. van een Bijkantoor der Naamlooze VerzekeringsmaatscKappij m 1919* Onderneming gemachtigd bij Koninklijk Besluit van 23 December 1932, in uitvoering der Wet van 25 Juni 1930. Kapitaal en Reserven: TWAALF MILLIOEN FRANK. Brand - Ongevallen - Leven - Glasbraak - Lijfrenten - Hypotheekleningen. Maatschappelijke Zetel: KORTRIJK, Lekkerbeetstraat, 3, Tel. 139. - Handelsreg. Kortr. 952. Reeds bestaande Bijbuis: Te IEPER, Mondstraat, 8. Met de beste waarborgen biedt zij bare verzekerden de voordeeligste voorwaar den. Sinds haar ontstaan werden door haar voor meer dan vijftien millioen frank rampen geregeld en tegen de twee millioen frank onder vorm van preiine- vermindering aan hare kliënten terugbetaald. Hare werking strekt zicli uit over het gansche land. Ernstige en werkzame personen kunnen aanvraag tot bekomen van agentschap indienen. Voor alle uwe verzekeringen wend IJ in volle vertrouwen tot voormeld Bijhuis. en vlecht een krans voor u, zooais vader u zoo dikwijls gebracht heeft. Zullen wij nu eindelijk onzen lieven vader hier vin den? De arme moeder hield krampachtig haar tranen terug. Ik heb je immers gezegd, kindjelief, dat vader een verre, verre reis maakt. Wel, die hebben wij ook gemaakt, dus moest mijn lieve vader allang hier zijn. Neen, kindjelief hij is ver, veel ver der weg. Wij zullen hem in langen, langen tijd niet terugzien. O, moeder, nu is u weer zoo bedroefd. Maar vader blijft ook zoo héél lang weg! Voor hij op reis ging, heeft hij mij toch gezegd dat hij gauw terug zou komen. Maar je weet toch, dat hij langer op gehouden wordt dan hij gedacht had. Liselotte had er geen begrip van, dat van de reis, die haar vader ondernomen had, geen terugkeer bestond. Zij besefte ook niet, hoe haar kinderlijk gebabbel het hart van haar moeder verscheurde. Toen hij afscheid had genomen om een noodza kelijke reis te ondernemen, had haar va der tegen haar gezegd: Ik kom gauw weer thuis, muis, wees dus lief en zoet. Nu, zij was zoet geweest en rekende dus ook op de belofte van haar vader. Dat hij kort daarop, ver van vrouw en kind, ge storven was, was voor Liselotte verborgen gehouden. Zij zou het toch niet begrepen hebben. Maria verkropte slechts met moeite haar tranen. Zij begon haastig over iets anders te praten, om het kind af te leiden. Kom nu, muis, nu zal iL je vlug wasschen en aankleeden. Heb je geen honger? Ja, erg. Krijg ik melk en broodjes? Zeker, zoo gauw je klaar bent. Ziezoo, je kousen en je schoenen heb je al aan, Liselotte wipte uit haar bed. Nu zag zij den appelboom voor het raam. Zij strekte er kraaiend de handen naar uit. Kijk eens, moeder, hoe mooi, er groeit een boom in onze kamer! Ja, Liselotte, een appelboom. Een appelboom? O, wat zitten er een kleine appeltjes aan en zooveel! Liselotte klom fluks op een stoel bij het venster en keek naar buiten in den mooi- en, grooten boomgaard op het uitgestrek te grasveld. Dadelijk achter den boom gaard begon het bosch en aan den ande ren kant waren de roode pannendaken van het dorpje zichtbaar. O, moeder, moeder, kijk toch eens wat een mooie groote tuin. En er staat ook een groen prieel. Mogen wij daar in gaan? Ja, ik zal het aan onze waardin vra gen. Maar kom, maak nu wat voort. Dan gaan wij buiten de warme zon in! Martha Schulz ontving hen beneden aan de-n voet van de trap en Heinrich stak zijn vlasblonden kop van achter d« deur van een andere kamer. De waardin informeerde vriendelijk hoe haar gasten geslapen hadden, en praaSie druk tegen de kleine Liselotte. Maria Hochberg vroeg de waardin of zij met haar kind gebruik van den tuin mocht maken. Maar natuurlijk, mevrouw Hochberg, ik heb voor het ontbijt al in het prieel la ten dekken. Daar kunt u alle maaltijden gebruiken, daar zit u ongestoord. Dit was Maria Hochberg zeer aange naam, en zij zat dikwijls in het aardige kleine prieel. Nu en dan hield Martha haar een uurtje gezelschap en vertelde haar al lerlei van het dorp en het slot. Of zij zat daar geheel alleen met een boek of een handwerkje. Intusschen speelde Liselotte op het gras en mocht op warme dagen op haar bloote voetjes in den tuin ravotten. De kleine Liselotte had het hart van alle bewoners van De Witte Duif gestolen, en de bleeke jonge vrouw bedankte een ieder met een aandoenlijk lachje voor elke oplettendheid. Heinrich zou voor dit lach je graag het zwaarste karweitje verricht hebben. ('t Vervolgt) bij SANSEN-VANNESTE, Popering*.

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1936 | | pagina 7