Bedelprinsesje
HEURSEL
DE WARME ZOMERDAGEN
EN6DE STROOP
GEDACHTEN
UIT D
ïjh was reeds eenigen tijd geleden, dat
het 'mooiste uitzicht en ligt het rustigst.
'T ROOS KRUIS
IJZERBEDEVAART
BOTERSTRAAT, 41, IEPER.
VIJF GENERATIEN - SAMEN 206 JAAR
JONGELING DOODGESCHOTEN
OM ENKELE SIGARETTEN
AANBESTEDINGEN
Uitslag van Aanbestedingen
TWEE ONGEVALLEN
TE PAMEL
GOEDE RAAD
WEKELIJKSCH
LITURGISCH BULLETIJH
Hat kinderorganisme
vereischt tijdens den
groei veel suiker.
Gemengde Stroop^
'OMMERC
JUNI - ZOMERMAAND
JULI - HOOIMAAND
T IS KOFFIE
VAN 'T PARADIJS
MET 25 JUNI OPENING
TE VEURNE, DE PANNESTEENWEG
DE KORTRIJKSCHE ONDERLINGE
MEUBELPAPIER
JIH—«aggy .aMMMgfy
De welwillendheid is de beleefdheid
ran het hert.
De ernst is de wegwijzer naar het
geluk, de opgeruimdheid is het geluk zelf.
Vriendschap die alleen uit dankbaar
heid is ontstaan, zal niet lang duren.
Gelijk olie in de machine, is beleefd
heid in de maatschappij.
iSSBïSSMBBHneRBBElHaBBBBBIB
HïTMANNEKÊ
'T GELUK IS BLIND
En d'uitverkoren
Die 't eenmaal vindt
Keeft 't al even ras verloren,
Want, 'k verklaar het U met vuur,
't Is niet bestendig ook van duur,
In '11 Engelsche dierentuin nochtans
Daar gaan z'er meê nen and'ren dans,
Daar kan iedereen het kapen,
't Ligt daar maar om op te rapen
En 't va't er, 't is bekend langs alle kanten,
Van den rug der olifanten 1
In den gezegden dierentuin van Londen
stonden de bezoekers overlest verbaasd te
kijken, toen ze daar drie in 't zwart ge-
kkede mannen met nen hoogen hoed op
on griize handschoenen aan, de op wan
del zijnde olifanten zagen volgen overal
waar zc gingen. Alle honderd meters bukte
er zich eenen van die meneerkons, scheen
iets onzichtbaars op te rapen in 't stof,
en zette dan statig zijn wandelingsken
voort.
Zotten? Bijlange niet. 't Waren maar
«opr^pers van olifantenhaar» die door 't
bestuur van den beestentuin de toelating
ontvangen hadden, 0111 dien curieuzen stiel
u t te oefenen.
't «Olifantenhaar», wie is *t die 't nog
r'et wist, is, onder voorwaarde dat 't
a tuurlijk valt en niet uilgetrokken wordt,
ei 'i der meest gezochte «porte bonheurs».
D e haarkens worden dan aan de juwe-
li rs verkocht, die 't in hunne juweelen
ir verken, en er no goeien prijs voor be-
ta'en.en - >n''er bügeloovig te ziin, moe
ten w-o -n dat dat olifantenhaar
'n jreitit-«->"ni,rKrurer of porte bonheur
daar-ieh voot\. -"-""'n niet den hoo
gen hoed.."; va"t c'k!«s vw" n ze mis-
tehtAU «tninetirs I
In 'n Schots politiehureel komt er ne
man binnengeloopen die roept
Rap, meneer de kommissaris, d'r zijn
twee zotten in de straat!
Wie zegt U dat ze zot zijn? vraagt
de kommissaris.
De eeno die een Tood is smijt bil
jetten van viif nond steeling 00 de straat
en de andere, die een Schot is, raapt ze
op en... geeft ze hem terug! 1
01 'K ZOU zoo graag een dame zijn
Gekleed 111 zijde en satijn,
Die dagelijks mag wand'len gaan
En nooit in 't zonnig veld moet staan.
De dames uit de groote stcê
Die dragen iets van 't leven meê
Wijl, wij hier, arme buitenmenschen,
Het hart uit 't lijf ons zouden wenschen
Och mocht ik ook eens net als zij
Mevrouwtje spelen In de zij...
Da's tegenwoordig de groote plaag on
zer moderne buitenmeiskens, zie 1 En dat
stort er velen in den afgrond, 't Is nog
't geval geweest met Madeleine Sirhout
van in de Kempen daar. Dat meisken van
negentien jaar was in dienst gegaan te
Brussel, en daar allemaal dien chikken
tralala ziende van de madammen, uit den
hooge, had ze niets beters gevonden dan
de kleerkast van heur madame half leeg
te plunderen, zijden kleêren, dure four-
ruren... en de juweelen die d'r natuurlijk
bijbehoorden 1 Met dat alles op 't lijf, liep
ze dan, de domme gans, in heur geboor
tedorp te paradeeren om de menschen te
verbluffen. Maar... schoone dingen duren
niet lang, want op ne zekeren dag stapte
de politie af... en de schoone Madeleine
mocht in den bak gaan koekeloeren 1
Niets staat een meisken zoo schoon als
't kleed der eenvoudigheid... sjenkt daar
aan, alclerlicfste jonge lczereskens, en dat
de duivel der hooveerdigheid U nooit
bekore
PEERKF, SUS, die een echte rakker
was, had in de klas op 't bord geschre
ven: De meester is een ezel.
Toen de klas begon en de meester bin
nenkwam vielen zijne oogen al direct op
't geschrevene en hij vroeg:
Wie heeft dit geschreven?
Ik. meester, zei Pecrke Sus.
Goed, zei dt onderwijzer... omdat
ge de waarheid zegt, zult ge niet gestraft
worden
Ze zijn raar die zoo durven bekennen
dat zc... ezels zijn.
I.
'K GEEF U NE KLOP
Op uwen kop
Dat ge duizend sterrekens ziet pinkelen
En de bellekens hoort rinkelen.
De politie pakt me bij m'n frak
E11 draait me in den bakl
II.
'k Geef U 11e swing
Zoo iets van tingelingeling
'k Begin U zoodanig af te martelen
Dat g'op den grond daar ligt te spartelen,
E11 wijl 't bravo- en handgeklap uitbrak
Steek k een paar millioentjes in m'n zak!
Da's 't verschil van de differentie tus
schen mij, arme gewone sterveling, en de
menschen valt ander Vleesch en beenen
als wij... die men boksers noemt, en die
d'edelste sport van; de wereld pratikeeren.
Mengelwerk van 28 Juni 1926. Nr 1.
1#;:
door
H. COURTHS-MAHLER
Het was een regenachtige zomeravond.
Hst Thüringerland lag als in sluiers en
tevelen gehuld. De boomen drupten nat
*1 zwaar.
Bij den ingang' van het aardige dorpje
Boctenhausen, aan den grooten straatweg
van het station naar het gelijknamige
«ot, lag de eenige logementsherberg van
h*t plaatsje. In .zwarte letters prijkte
troisch boven de deur: In de Witte
Duif», Het was zelfs in de schemering
ïoed te lezen. Het huis bood een zlndelij-
»n. vriendelijken aanblik, met zijn wit
gepleisterde muren en groene vensterlui-
«n, Het lag in het midden van een groo-
tuin. De eene helft van dezen tuin
feri door tafels en banken Ingenomen,
fn was voor de klanten bestemd. Maar de
andere helft was met vruchtboomen en
groenten beplant, en daar was de toegang
De Witte Duifwas het eigendom van
weduwe van den vroegeren kastelein,
«Jartha Schulz. ZIJ was een kraakzindellj-
kwieke vrouw, die puik voor de zaken
en zooals zij zelf zei, graag aan orde
?a fatsoen de hand hield. In de laatste
jaren had sij 's zomers zelfs pension ge
iden voor menschen, die een paar we-
van de mooie, boschrijke streek ge
laten wilden. Bovendien kwamen er des
?®dags bezoekers uit de twee uren ver
bitterd liggende stad, die ln De Witte
fadflekkere koffie en eigengebakken
'0skje3 veroberden. Bij Martha Schulz
alles goed, proper, en niet duur.
Sensatie, menschen, niks dan sensatie!
W'hebben er verleden week nog 'n staal
tje van gehad, door dien grooten match
Sch.neling-Joe Lcais... Wit tegen zwart.
Op 't papier wa de zwarte gewonnen...
maar in werke!'":hc!d waren Schmeling's
vuisten wat 1 i'.r.n die van Louis, en
de neger ging op de planchee tot tien...
Tot daar goed, dat was sport... maar de
negers van Harlem, die 'n victorie ver
hoopt hadden van hunnen klcurbroedcr,
konden na zijn klopping geen blanke
meer rieken of zien, en ze veranderden
zich oogenblikkelijk ook in boksers en
gingen d'anderen te lijf... alzoo ontstond
er ginder bijkans nen burgeroorlog in 't
klein... Ja, de sport... niet dat w'er tegen
zijn, maar toch alles met mate... hé, en...
Waarom leeren in de boeken
't Is toch niemendal gekort
Als ge thans fortuin wilt maken
Doe dan liever meê aan sport,
Velorijden, voetbalstampen
Ofwel boksen... en zoo meer
Dan verdient g'op korte jaren
Een fortuin met roem en eer.
En... d'eer is aan U... 'k Heb er com
passie meê!
MAAR WIE dat met niemand com
passie had, dat was Totelaars, en die zei
maar alles wat er door zijnen bol kwam.
Totelaars kwam op bezoek bij Luppe
Kalfsvel en Luppe. in al zijn goedheid,
haalde 'n flesch wijn naar boven.
Proef me dat ne keer, zei Luppe,
't is een wijntje bijna zoo oud als de
wereld.
Ja, antwoordde Totelaars... ge kunt
er den zondvloed door proeven 1
Dat is 'n figuur, zeg ik zoo tegen
Marenta, die er niets van begrijpt 1
Hoe 'n figuur?
Welja, toen ik vroeger, ten tijde van
ons vrijagie voor U dichtte:
Marenta lief ik kan niet slapen
Want gij leeft in mijn gedacht,
Uren lig ik dan te gapen
In het midden van den nacht,
En dat duurt zoo vele weken
'k Wordt zoo mager als ne graat
Laat me met uw vader spreken
Anders, liefste, is 't te laat...
Zie Marenta lief, dat waren ook alle
maal figuren.
Ja, antwoordt miin alven trouwbeek,
met 't onnoozelste figuur van de wereld.,,
figuren van onnoozelheid!
WAT GEWIS
Ook onnoozel is
Tot aan 't overdriiveh
Da's te vechten en te kijven
Te reden en te twisten
Zooals die twee Amerikaansche artiste 11
Om te weten, naar behooren
Of onze voorouders zich wel schoren 1
En als we hier over onze voorouders
gewagen, dan is 't niet over onzen groot
vader dat we 't hebben maar wel over die
van over 4 a S duizend jaren ongeveer.
De twee mannen die daarvoor malkan
der in den baard hebben gezeten zijn
Harry Dickson, nen Amerikaanschen an
tiquair. en dokter Allan Johnstone van
de... uileversiteit van Princeton. De eer
ste van die venten bezit in ziin collectie
'n scheermes, waarvan hij zich zelf be
dient, dat 146 jaar oud is, en naar hij
beweert, 't oudste is van de wereld. Ja
maar, dat heeft de moustache van Allan
Johnstone aan 't krullen gebracht, en deze
is voor de pinnen gekomen met een in
Creta gevonden scheermes uit geslepen
steen, dat 4.600 jaar oud is!
Maar daar er in dien tijd nog geen
zeep bestond... zijn onze vader Adatn en
al onze voorouders, tot wanneer de zeep
werd uitgevonden, geschoren geweest zon
der zeep!...
't Schoonste en 't triestigste van d'af-
faire is, dat z'ons dat als erfdeel hebben
nagelaten, en dat w'in onze huidige sa
menleving, als we niet goed uit ons oogen
zien, ook overal geschoren worden zon
der zeep... in den figuurlijken zin... maar
't doet er niet meer pijn om.
Een zeer voorname familie had een
Chinees in haar dienst genomen. Fu Li
Chi was zoo mager als een boonstaak,
en er ging geen dag voorbij of de huis-
genooten vergeleken hem bij het één of
het ander voorwerp.
Fu Li Chi scheen het zich niet aan te
trekken en bleef zijn meesters dienen met
een trouwhartigheid die ten laatste hun
eerbied afdwong.
We hebben besloten U nooit meer te
plagen, zei mijnheer.
Gij mij niet meer noem boonstaak?
vroeg Fu Li Chi.
Nooit meer!
Gij mij niet meer noem... giraffe?
Nooit meer!
Er kwam een gelukkig lachje op 't gele
gezicht van Fu Li Chi.
Dan ik ook niet meer in uw jhee
spuw! zei hij.
En hij vloog!
'N GEDACHT!
Geween is voor den mensch
Hier d'ingang van het leven
En zoo is d'uitgang ook
Voor ons gelijk gebleven!
BIJ UW GEKLAAG EN UW GEWEEN
Uw gejammer en gesteen
Heb ik, zonder mezelve te beboffen
Puur uit meelij, het besluit getroffen,
Geen biljart meer aan te raken
Omdat ze de ballen uit uw tanden maken,
En omdat ge, naar het schijnt
Daardoor totaal verdwijnt.
't Is niet tot U, beste Lezers en alder-
liefste Lezereskens, da'k me richt, maar
wel tot de olifanten van Britsch-Indië die
aan 't uitsterven zijn, als gevolg van de
toenemende populariteit van het biljart
spel.
Marenta is er als de kippen bij om er
mij op te wijzen da'k bezig ben aan 't
liegen als ik verklaar dat het om die
reden is da'k 't biljartspel vaarwel heb
gezegd.
IBBBBflflflBflflBBBBBBBBBBhBflBBflB
de laatste trein ln Bodenhausen stilge
houden had, toen een slanke jonge vrouw
in rouwkleeding langzaam de nog niet
verlichte herberg naderde. Zij hield een
ongeveer vijfjarig kind aan de hand. De
kleine drong zich slaapdronken tegen
haar moeder aan.
«Ik ben zoo moe o, zoo moe, lieve
moesjezei zij slaperig en geeuwde dat
het een aard had. De slanke vrouw bukte
zich diep en gaf haar kind een kus.
Nog een klein beetje geduld maar, 14-
selotte, zoo dadelijk zul je in een wit bedje
liggen en slapen gaan,zei zij met zachte
stem, waarin lets van Ingehouden tranen
doorschemerde.
Moeder en kind stonden nu in de don
kere gang van de herberg. Er was nie
mand te hooren of te zien. Om dezen tijd
was men in De Witte Duif niet gewoon
nog gasten te zien opdagen. 1
Niettemin kwam de waardin haastig
aangeloopen.
Wie is daar? vroeg zij, ln de halve
duisternis niemand herkennende.
«Neem mij niet kwalijk; ik wou alleen
vragen of ik hier voor een paar weken een
eenvoudig kamertje betrekken kon. Er is
mij gezegd, dat u des zomers pensiongas
ten opneemt.
De waardin liep een weinig wantrouwig
de gang verder ln en maakte een deur
open.
Het lamplicht bescheen een bleeke, maar
mooie jonge vrouw, uit wier donkerblauwe
oogen een zwaar verdriet sprak. Zij hield
haar nu slapend kind in haar armen.
Het werd vrouw Schulz eigenaardig
week om het hart. Elke zweem van wan
trouwen was plotseling verdwenen. Zij
voelde bij instinct, dat zij hier een onge
lukkige voor zich had, die wel medelijden,
maar geen achterdocht verdiende.
Met een diepen zucht streek zij over
haar witten boezelaar.
Jawel, dame, u kunt een kamer krij-
het dakkamertje dadelijk voor u in gereed
heid laten brengen, indien het u bevalt.
Intusschen, heb ik alleen zeer eenvoudige
kamers te huur. Het dakkamertje heeft
Neen, zegt ze, zoo'n medelijdend
berte hebt ge niet... maar ge wordt gij
ne strammen ouwe peê, en nu ge met de
lumbago geplaagd zit, kunt g'U niet meer
bukken om nen biljartbal voort te stoem-
pen... vwala de reden!
Heere vergeef het haar want ze weet
niet... wat affront ze me doet.
In alle geval staat het vast dat in de
laatste honderd jaren, de olifanten van
Britsch-Indië alleen reeds twee miljoen
biljartballen hebben geleverd. En als men
weet dat men uit één paar slagtanden
slechts 6 biljartballen kan vervaardigen,
kan men zich voorstellen, hoeveel dik
huiden reeds het slachtoffer zijn ge
worden.
Vooral na den oorlog was de vraag
naar biljartballen zeer groot. Het bil
jartspel is thans over de gansche wereld
bekend... en de Britsch Indische regee
ring zal haar maatregelen treffen om 't
geheel uitsterven der olifanten te voor
komen.
Meteen verneem ik dat de biljartballen
van onzen Carambolclubvervaardigd
zijn uit... puur karton, en om Marenta's
gezegde te weerleggen gaan we sito-sito
'n partijtje gaan beginnen.
'K VERKAAR 't aan al wie 't wil hooren
D'Amerikanen hebben hun gouden toren,
En al is hij gereed nog maar half
Hij wordt reeds aanbeden
Ot> den dag van heden
Als 'n tweede gouden kalf
Die toren is gebouwd lijk alle andere
torens, uit steen en hout en cement en
beton, door 't Amerikaansch Gouverne
ment, om er een formidabele stock goud
in te bergen. Die burcht wordt opgetrok
ken in 't woeste gebergte van Kentuchy,
dat een strategische bergplaats is, en is
voorzien van de meest moderne verdedi-
gingssysteems... kwestie van de gangsters,
ziet ge. Dag en nacht wordt hij bewaakt
door een leger-detachement. en weê hem
die daar zijn slag zou willen slaan. We
moeten bekennen dat 't anders de moeite
zou waard zijn, zich daarvoor ne keer
te derangeeren, want in den toren zit
geborgen de «monsterachtige» somtne van
van achttien milliard gouden franken.
Z'hebben aan alles gedacht om dien
fameuzen schat te beschermen en te vrij
waren; zoo moest er bijvoorbeeld een
brand uitbreken in de naburige wouden,
dan kan de toren direct van onder tot
bo^en onder water worden gezet!
En daar zit mijnen portemonee al lang
al onder
WEET dat het geld een heerlijke vriend is
A's het gewonnen en eerlijk verdiend is!
Weet dat het geld een last van een gast is
A's het met schranet1 getast en gekast is!
Weet dat het geld U een vloe1»- on het
fhoofJ i«
Als 't met geweld of met woeker geroofd l.s
BIJNA IEDERE MAN is een spe
cialist in zijn vak. Zoo weet ik bijvoor
beeld bitter weinig af van zekere weten-
schaopen. Neem nu bijvoorbeeld 't elec-
trisch licht. Ik weet niet eens hoe het
ontstaat, zoo sorak meneer!
Allee, doe nu niet flauw, hé, 'zei
madam... ge draait gewoon 't knopje om,
en klaar!
Twee keers klaar... behalve in madam
EN NU EENS GESPROKEN OVER DE
Kuiten
Van de puiten
Die men in Amerika eet
En waar iedereen zich dik aan vreet.
Ja, de Amerikanen zijn naar het schijnt
verzot op puitenbillen. In 193S hadden ze
niet minder dan 1.846.354 van die lekkere
puitenbillekens geoogst, hetgeen eene ver
meerdering van 750.000 pond op de op
brengst van 1934 daarstelt.
't Schijnt dat dat vleesch ginder opge
diend wordt in de chickste restaurants
ofte spijshuizen en 't er aanzien wordt
als een der fijnste lekkernijen. Mijn be
scheiden oordeel moet dat nog zoo slecht
niet zijn.
Foei, zegt Marenta, moesten ze U
ne goe afgewasschen kasseisteen voorzet
ten, gebraden in de boter, ge zoudt hem
nog aflikken 1
Onnoodig verder te diskuteeren tegen
dat gekwaak, want anders komt er nog
ruzie, 'k houd me dus maar koes... en
'k zit hier als een kikker op 'n kluitje!
PATRICK O'KNARL» was gemeente
raadslid. Eens dat het raadsvergadering
was, kreeg hij het in de zaal te warm
en dutte in.
De burgemeester had het voorstel naar
voren gebracht, in het dorp een water
leiding te brengen.
Water moeten wij hebben, riep hij
uit, water I
Patrick O'Knarl schrikte wakker bij 't
hooren van 't laatste woord.
Voor mij een whiskey, zei hij. 't Zijn
kikkers die water lustent
't Manneken uit de Maan.
Waarom lijden
POOFDPIJN
.MIGRAINE
TANDPIJN
GRIEP
RHEUMATIEK
ZENUWKOORTS
PIJN DER
I MAANDSTONDEN
Bals de Wonderbare Brnlne Poeder* van|
der Apotheek DE POORTERS
Sint-Niklaas-Waal.
U oogenblikkelijk zonder Bchadeltyh* gerolgon j
van deze pijnen zullen bevrijden.
De door v. 8 poedert 4 /r.__
De driedubbel* doem
25 poedert 10,00 /V.
Te verkrijgen in alle 1
goede Apotheken of|
vrachtvrij tegen
postmandaat
Gebruikt ze eens, U
zult nooit geen an-
dere meer gebruiken-!
Daar hoort u zoo goed als niets van het
rumoer in huis.»
Dat is mij aangenaam. Ik wensch ook
slechts een eenvoudige kamer. Als het
er maar rustig en proper is.
«Gaat u zelf maar een kijkje nemen,
mevrouw. Heinrich, breng een lamp.
De vreemdelinge richtte zich op en
Heinrich lichtte haar bij.
Martha nam haar kort en bondig het
slapende kind af.
De kleine is veel te zwaar voor u. Laat
mij haar dragen. En wat voor een lief
kindje is het net een engel!
Heinrich knikte, als vond hij het noo-
dig om dit te bevestigen.
Ik had het kind toch wel van het sta
tion naar hier kunnen dragen,merkte
hij een weinig onbeholpen op.
De vreemdelinge keek hem vriendelijk
aan.
Liselotte heeft tot hier geloopen, maar
toen werd zij moe,» antwoordde zij.
«O, u zoudt dat lieve, mollige kindje
ook niet zoo ver hebben kunnen dragen,
mevrouw. Het is een heel eind. Als ik ge
weten had dat u zoudt komen, zou ik
Heinrich naar het station gestuurd heb
ben. Wat slaapt de kleine vast! Is deze
kamer naar uw zin, mevrouw?eindigde
de waardin.
«O ja, het Is hier zoo vriendelijk en
zindelijk. Als ze niet te duur is, wil ik
haar graag huren,antwoordde de vreem
delinge met haar welluidende stem.
Zij werden het weldra over den prijs
eens, en de waardin legde het kind zacht
jes en voorzichtig op den divan te slapen.
Toen maakte zij zelf vlug het bed op,
terwijl Heinrich wasch- en drinkwater
haalde.
Nauwelijks was een uur verloopen, of
de kleine Liselotte lag uitgekleed en ge-
wasschen op het hagelwitte kussen.
De vreemdelinge ging mee naar bene
den, om in de geheel verlaten gelagkamer
nog een eenvoudigen avondmaaltijd te ge
bruiken. Heinrich werd intusschen naar
OP 23 AUGUSTUS NAAR
DIKSMUIDE!
Nog een tweetal maanden schelden ons
van 23 Augustus. Dan komt weer heel
Vlaanderen naar Diksmuide om te getui
gen van zijne trouw aan het offer zijner
dooden, om düar, nieuwe krachten te put
ten voor den strijd.
Wij weten het, trots moeilijke tijden
zullen weer allen op post zijn, en ook uit
vele gemeenten komt ons bericht toe dat
men dit Jaar, dank zij eene doorgevoerde
werking en inrichting van spaarkassen,
met dubbel aantal te Diksmuide zal zijn!
Is dat ook waar voor uwe gemeente?
Wacht dan niet te handelen! Nu, moet
men de massa overtuigen, de reis vast
leggen en de deelnemers doen sparen en
infceekenen. Wanneer dit nu niet gedaan
wordt, loopt men later gevaar de beste
voornemens te zien falen. Daarom druk
ken wij er nogmaals op:
Richt spaarkassen in;
Verspreidt de plakbrieven der XVII»
Bedevaart;
Geeft voordrachten met film of licht
beelden;
IJvert voor het lidmaatschapder
IJzerbedevaarders;
Richt groepsreizen in naar den IJzerto-
ren;
IJvert er voor dat uit uwe streek eene
flinke bijdrage wore'e ingezonden voor den
bouw der kryptekamers.
Maakt propaganda waar U eenigzlns
kans ziet! Dan zullen, wij op 23 Augustus
a. s. wederom het eene en onverdeelbare
Vlaanderen geschaard zien rondom het
stoere gedenkteeken van vrede en Vlaam-
sche trouwe. Dan wordt de 17" Ijzerbede
vaart wederom een triomfdag in onzen
strijd voor recht en eigen bestaan.
Want, is de IJzertoren niet een symbool
van Vlaanderens zelfbewustwording?
Zijn de 4 grootsche IJzerbeelden niet
als de vier eeuwig-blijvende aanklagers,
die Vlaanderens miskenning en lijden en
de trartek van het Vlaamsche IJzerfront
naar de vier windstreken uitbazuinen?
Rondom den IJzertoren hebben de
Vlaamsche gelederen zich spijts veel mis
kenning en tegenkanting van jaar tot
jaar dichter aaneengesloten. Het is tel
kens een geweten «hoogdag, die verstevigt
en bevestigt ons Vlaamsch gemeenschaps
gevoel en onwekt tot inzetten van ons al
ler heele persoonliikheid in den harden
strijd voor ons volksbestaan.
Eerherstel voor het verleden, koopige
belijdenis van trouw aan het ideaal der
dooden en samensluiten van de Vlaam
sche ge'ederen voor heden en toekomrt,
daarin livt de dieoere beteekenis van het
monument, aan den IJzer en van de Ijzer
bedevaarten.
Daarom zal, ook dH jaar, heel jong en
mid Vlaanderen op 23 Augustus aan den
IJzer staan!
VOOR DE IJZERBEDEVAART.
LIDKAARTEN.
Zooals U weet worden in 't beeln van elk jaar de
lidkaarten van de Bedevaarders hernieuwd.
Evenals verleden jaar, zullen de lidkaarfen niet
donr de post worden aangeboden (dit «ezien de pronte
onkosten aan deze manier van werken verbonden)
Wii rekenen dns on de hulpvaardipbeid van al onze
leden om ZEEF b-t bedrap zijnde 10 fr. zon
der uitstel te willen storten op onze nostrekenlne
Nr n.s.afis (Cl. D- Landtsheer, Plksmnide). Pe 1M-
kaary 1036 wordt hen dan onmiddellijk toegestuurd.
Wij dringen verder bij onze Bedevaartleden aan,
dat zij ons minstens ten paar nieuwe leden zouden
willen aanbrengen, en terzelfdertijd het bedrap ervan
zouden storten (met opgave van naam en adres der
nieuwe leden).
Men weet dat de jaarlijksche bijdrage 10 Fr. be
draagt, maar dat de leden dit bedrag meer dan terug
ontvangen vermits het lidmaatschap recht geeft op
volgende voordeden:
a) Al de mededeelingen van 't Sckretariaat.
b) De lidkaart, waarvan de strook recht geeft op
een kostelooze torenbestijging (buiten den Bedevaart
cl Een kosteloos herkenningsteeken, enkele dagen
vóór dè jaarlijksche Ijzerbedevaart.
d) Het programma der Jaarlijksche IJzerplechtig-
heid, enz.
Bedevaartvrienden, het is in uw eigen voordeel!
VAN AEEEN verwachten wij dan ook een kranige
hulpl
PLAATSELIJKE BEDEVAARTKO-
MITEITEN. SPAARKASSEN.
Op het Sekretariaat kwamen, uit meerdere gemeen
ten, berichten toe van het inrichten van plaatselijke
bedevaartkomiteiten, waarin alle Vlaamsche schakee-
ringen vertegenwoordigd zijn; de meesten hebben on
middellijk de werking begonnen met het stichten van
eene Bedevaart-spaarkas. In verschillende gemeenten
ging het initiatief uit van de plaatselijke Vlaamsche
Oud-Strijdersbond die inderdaad de beste aangewezen
is om den wagen aan rollen te brengen, met de
medehulp van Davidsfonds, V. T. B.. V. N. V., en
alle Vlaamschvoelende verecnigingen.
De meesten hebben reeds eene spaarkas ingericht en
wekelijks wordt bij de leden 1 fr. afgehaald. Dat is
inderdaad een doelmatige werking en wii moeten er
onze wakkere inrichters geluk om wenschen.
Indien deze manier van inrichten zonder verwijl
in alle Vlaamsche gemeenten wordt aangevat dan
mogen wij voor dit jaar wederom eene zichtbare ver
hooging van het aantal bedevaarders tegemoet zienl
LICHTBEELDEN. FILMSTRO
KEN.
Het Sekretariaat herinnert zijn talrijke inrichters
en propagandisten, dat het over verschillende film
stroken (met uitlegboek) beschikt, zoodat verschillende
voordrachten met lichtbeelden kunnen gegeven wor
den met volgende filmstroken (staande beelden op
filmband 35 mm. x 20 mm.) Over de vier IJzersym-
bolen: 1) Renaat De Rudder (65 beelden); 2) Joe
English, leven en werken (60 beelden)3) Gebroe
ders Van Raemdonck (50 beelden)4) Lode De Bo-
ninge en Frans Van der Linden (72 beelden); 5) De
XIII® Ijzerbedevaart, overbrenging der 7 symbolische
IJzerhelden (40 beelden). Deze 4 eersten zijn op
filmstrook.
Verder kan men beschikken over volgende diapo
sitieven:
6) Met ons Jongens aan den Ijzer (60 glaasjes)
8 x 10 cm.; 7) De Historiek der Ijzerbedevaar
ten, Heldcnhuldezerkjes en IJzertoren, enz. (100
glaasjes) 8 Vi x 10 cm.
met de schitterende zon, veroorzaken licht dat de oogen ver
blind en kwetst. Aan zee, te lande, bij het sport in open lucht,
schrijft met de brillen HEURSEL, met Umbral-Zeiss glazen
voor. De doktoren-oogmeesters raden de Umbral-Zeiss gla
zen aan, aan kunstschilders, sportmannen, automobilisten,
enz. Inderdaad, hun gelijke tint, die aangenaam het licht
verzacht, vervalscht de kleuren niet, maar behoudt aan het
landschap al ziin aantrekkelijkheid en het oog kan een zeer
uitgestrekt veld overgaan.Brochuur en inlichtingen
gratis en franko op aanvraag te bekomeu bij
lflBBBnaBBSBBBEIBRBB!a«BBB9BflR''IBBBBBftBnBBlflfllïflBBBBS
Een eerbiedwaardig vrouwtje uit Borgerhout bij Antwerpen kent de vreugde vier
generation uit baar gesproten rondom baar te zien. Zie hier van links naar
rechts: Mevr. Van Tichelt, wonende Koolstr., 63, Borgerhout, haar dochter Mevr.
Geerinck-Van Tichelt, geboren in 1875, wonende te Mechelen, dezes dochter Me
vrouw Schippers-Geerinck, wonende eveneens te Mechelen, dan de dochter van
deze laatste, geboren in 1914 en den naam dragende van Mevr. Rits-Schippers,
eveneens uit Mechelen. en ten slotte het dochtertje van deze laatste. Wenschen
wij aan die oude moeder binnen enkele jaren het geluk te mogen hebben hon
derd iarige te worden, en wie weet, nog een generatie hij te zien.
IBSB9BBBB9BflBB999B9BB9B9BBB.II99BBBB9BB9B9B9l3BB!!I3BBBiBBaSBBll
IBS
Enkele Duitsche jongelingen waren naar
Ehternach gegaan en bij hun terugkeer
naar hun land geraakten zij in hevigen
twist met een Duitsche tolbediende no
pens het bezit van enkele sigaretten. Op
zeker oogenblik nam de douanier zijn sa
bel en gaf een der jongelingen een zoo
geweldigen slag dat hij kort daarna den
geest gaf.
Inwoners wilden den douanier te lijf
maar andere tolbedienden beschermden
dezen met hun revolvers.
IBBBBBBBBBBBBBBBBOIBBBBBBOBBB
het station gezonden om de bagage te
gaan halen.
De waardin bediende de jonge vrouw
zelf en maakte daarbij een praatje met
haar.
Zij vernam nu, dat haar gast mevrouw
Maria Hochberg heette en haar man kor
telings door den dood verloren had. Maria
Hochberg wilde in het stille, landelijke
dorpje een paar weken op haar verhaal
komen en probeeren, om haar verdriet te
boven te komen. Zij stond met haar kind
moederziel alleen op de wereld, en beken
de eerlijk, dat zij slechts een klein kapi
taaltje bezat. Zoodra zij hersteld en op
krachten gekomen was, zei zij, moest zij
voor zich en haar kind haar brood gaan
verdienen. Zij had haar oude woning op
gezegd en de meubels verkocht, om een
paar duizend mark in handen te hebben.
Maar als jong meisje was zij door het be
schilderen van allerlei kunstvoorwerpen
aan den kost gekomen, en dat hoopte zij
in de toekomst ook te kunnen doen.
Martha Schulz had vol belangstelling
geluisterd. Nu sprak zij de Jonge vrouw,
die al zoo spoedig haar hart gestolen had,
moed in.
Maria Hochberg vroeg haar of zij bereid
was haar en haar kind volledig in pen
sion te nemen. Zij verlangde alleen een
voudigen, voedzamen kost en ruimschoots
melk voor haar kind.
Vrouw Schulz leende graag het oor aan
dit voorstel, en berekende een matigen
prijs. Dadelijk daarop, betaalde mevrouw
Hochberg haar een maand pension voor
uit. Zoodoende waren beide partijen te
vreden.
Zoodra de jonge vrouw haar maaltijd
genuttigd had, ging zij weer naar boven
naar haar kind.
Zij bleef nog lang aan het open raam
van het dakkamertje zitten, tot waar een
oude appelboom zijn takken uitstrekte. De
eene traan na de andere biggelde over
haar van verdriet vertrokken gezicht.
Zie je van uit den hemel op mij en je
kind neer, geliefde man? Aoh, waarom heb
je mij alleen gelaten? Hoe moeilijk is het
leven zonder jou. Wat was ik aan jouw
1 JULI. Te 3 u., in De Drie Konin
gen te EESEN, door de Watering
Bethoostersclie Broeken» aldaar, vol
gende werkenlot 1 oprichten van een
aermotor met pomp, bestek 11.000 fr.,
geen borgt.; lot 2: bedelvingen, herstellen
en nieuw oprichten van kunstwerken, be
stek 16.813 fr., borgt. 2000 fr. Voltooiïngs-
termijn: 6 weken voor 1) en 4 weken
voor 2). Inlicbt. bij J. Marvssael, condr.
bti den Landeliiken waterdienst.^ 26. Oude
Gentweg, Brugge; stukken bij Th. A.
Swaeneooel. te F.esen. Aanget. insehriiv.
fafz. per lot") aan H. Verstraete, 4, Twijn-
straat. Rrugge.
2 JULI. Te 11 u., "ten gemeen'tebuize
te LEDEGEM, houwen van 2 klassen en
bevloeren der speelplaats, gemeentejon
gensschool. Bestek92.927,26 fr., borgt.
10 Stukken ter inzage ten gemeente-
secretariaat. Inlicht, bij bouwm. E. Aller-
waert. 8, Roeselarestraat, Izegem. Aanget.
inschrijv. 30 Juni.
11 JULI. Te 11 u., ten stadhuize te
MEENEN, aanleggen eener drinkwater-
bedeeling (aanvoerleiding en buizennet).
Stukken ter inzage ten stadhuize en te
koop, prijs_ 85 fr. (lastkoh.) en 650 fr.
(plans), bij bouwm. G. Boghemans, 52,
Ieperstraat, Meenen (postch. 86794). Aan-
teekende inschrijvingen 8 Juli.
11 JUNI. Te 6 uur, ten gemeente
huize te WULPEN, verheteringswerken
aan de gemeentejongensschool.
A. DEPOTTER, Wulpen: 10.002 fr.;
Ch. Snauwaert, Zevekote11.256,56 fr.
E. Demolder, Veurne: 11.418 fr.
12 JUNI. Te 10 uur, ten gemeente
huize te BOEZINGE, aanleggen van voet
paden tusschen de provinciebaan Ieper-
Boezinge, tusschen lengtepunten 4845 en
4.972. Bestek9879 fr.
A. DE QUICK, leper: 8.731,25; V. Pe-
tillion Boezinge 10.398; A. Vande Cas-
teele, Bikschote: 10.528; M. Beun, leper:
10.745 frank.
13 JUNI. Te 11 uur., ten stadhuize
te MEENEN, herstellen van het belfort.
Bestek: 286.499,22 fr.
J. VANDEKERKHOVE, leper: frank
283.346,22Pr. Vergote, Roeselare 285.223
G. Blieck, Meenen: 289.232,75; L. Priem,
Brugge: 296.499,22.
15 JUNI. Te 2 y2 uur, ten gemeente
huize te GELUVELD, bouwen van een
tweewoonst voor ouderlingen.
G. DEHOUCK, Zonnebeke: 33.366: A.
Lepla, id.33.815L. Vandelanoote, Dikke-
busch: 35.265, 62; Coudron-Garrein, Hol-
lebeke: 35.650; J. Soete, leper: 35.855;
J. De weerst, Brielen; 37.361,44, A. De-
kyndt, Hollebeke-Geluveld37.581,30; A.
Verscheure, Ichtegem: 39.109,57.
IKBBBBaBBBaBHWanaslBdlliaBBBBBB
In de gemeente Pamel had men Zondag
laatst twee erge ongevallen te betreuren.
Eerstens goot een knaapje van 11 jaar
alkooi op een vuurtje met het ongelukkig
gevolg dat de flesch, dat het knaapje in
de hand hield, ontplofte en de kleine werd
in deerniswekkende staat naar het hos
pitaal overgebracht.
Wat nadien ging een vader van twee
kinderen zwemmen in de Dender maar
werd getroffen door een bloedopdrang en
verdween in het water.
IBBBSBaBBBBIBlfiBflBBBBBBBBBBBBB
zijde gelukkig! Maar dat geluk was te
groot; ik mocht het niet behouden. En nu
kan ik mij nog steeds geen begrip vor
men dat je nooit meer bij mij zult zijn,
bij mij en je kleine Liselotte, van wie je
zoo dolveel hieldt. Aldus hield de on
gelukkige vrouw een alleenspraak met den
dierbaren afgestorvene. Het klokje vaif
den kerktoren sloeg zacht het elfde uur.
Toen stond Maria Hochberg zuchtende op
en begaf zich te bed, nadat zij voor het
bedje van haar kind neergeknield was en
om kracht gebeden had.
Den volgenden morgen werd zij al vroeg
wakker. Zij stond zachtjes op, om haar
kind niet te wekken, en kleedde zich aan.
Daarna begon zij zoo stil mogelijk haar
koffers uit te pakken en alles netjes in
kasten en commodes weg te leggen.
Terwijl zij daarmee bezig was, ontwaak
te Liselotte.
De kleine meid richtte zich verbaasd in
bed op en wreef zich den slaap uit de
oogen. Zij wist niet wat zij zag.
Moesje, moesje, waar zijn wij toch?
Dit is toch niet onze slaapkamer thuis?
vroeg zij met een grappig gezicht en
schudde de donker, lokken uit haar door
den slaap roodgekleurde wangen.
Maria liep vlug naar haar kind toe en
sloot het teeder in haar armen.
Weet je dan niet meer, liefje dat wij
gisteren een verre reis gemaakt hebben
en niet meer thuis zijn? vroeg zij, zich tot
een lachje dwingende.
Liselotte vlijde haar rose hoofdje tegen
haar moeder aan en knikte.
«Ja, dat weet ik nog; wij hebben met
den trein gereisd en wilden naar het
mooie groene bosch en de weiden, waar
zooveel bonte bloemen groeien.
Juist, Liselotte, en nu zijn wij daar.
Maar ik zie hier geen bosch en geen
weide.
O, daarvoor behoef je alleen uit het
raam te kijken, dan zie je het bosch en
de weide wel. Zoodra je aangekleed bent
en met moeder ontbeten hebt, gaan wij
naar de weide en het bosch.
Liselotte klapte in haar handjes.
«O, hoe heerlijk 1 Dan pluk ik bloemen
TEGEN DE MIEREN
Een middel om de mieren, die provisie
kasten, winkels, bakkerijen, enz. onveilig
maken, afdoende te bestrijden: Daartoe
heeft men slechts in kasten en allerlei
andere plaatsen stukjes beschimmelde
citroenen neer te leggen. Geen versche,
maar bepaald beschimmelde. Deze ver
spreiden een geur die aan zwavelether
doet denken, en na een paar dagen zijn
de mieren spoorloos verdwenen.
De citroen moet niet in versche staat
aan stukken gesneden en dan zoo neer
gelegd worden, in welk geval de stukken
spoedig uitgedroogd zouden zijn. Het best
is, een paar citroenen eenige dagen op
een vochtige plaats te leggen, in een
kelder b. v., totdat zij bedekt zijn met
een groen laagje schimmel. Dan pas zijn
zij goed om aan stukken gesneden en
hier en daar neergelegd te worden, want
dan verspreiden zij den geur die de
mieren verjaagt.
IflBBBBflBBBBBEBBBBBBBBBBBBHBB
PAX
Smeer op Kun boterhammen
die 60 t. h, suiker bevat/
En dan too goedkoop
SUIKER
ALLE KRUIDENIERSWINKELS
28 Z 4" Zondag na Sinxen. H. Leo IT, p.
Evang.: De wonderbare vischvangst
29 M HH. Petru* en Paulu», apostelen
30 D H. Adillia, maagd
1 W H. Rumoldtis, bisschop
2D O. L. Vr Bezoeking. H. Otto, biss.
3 V Feestdag v. h. H. Bloed. H. Hyacintt
4 Z H. Odon, biss., H. Bertha, wed.
ZONDAG 28 JUNI
4» Zondag na Pinksteren Dominus i
- Groen. - 2® Gebed van den H. Ireneu
Bisschop en Martelaar; 3® gebed van h»
Octaaf; 4® van O. L. Vrouw Middelare»
Het moet ons niet verwonderen, dat d,
Kerk weer terugkomt op het vertromve
in God, waarop ook in de liturgie vai
verleden Zondag bijzonder de nadruk wer«
gelegd. De Kerk, immers, is, gelijk Chris
tus het was gedurende zijn leven op aarde,
het voorwerp van voortdurende aanval
len.Door ontelbare vijanden en op alle
gebied wordt ze aanhoudend bestookt.
Ook op onze dagen woeden vreeselijke
Kerkvervolgingen. In Rusland, Mexico en
Spanje vloeide het bloed van martelaren,
In andere landen wordt, onder allerlei
voorwendsels en op een bedekte manier,
de Kerk van Christus bestreden. Met
angstige bezorgdheid stelt de Paus allej
in het werk om de jeugd te hebreden en
te beschermen tegen het dreigend gevaar.
Zonder Gods hulp is echter aüc strijd
vruchteloos. Maar met het vertrouwen en
de overtuiging dat Hij over ons waakt en
ons beschermt, hebben we ook niets te
vreezen. Christus is met zijne Kerk tot
het einde der wereld. Ook ieder van hare
leden beschermt en steunt Hij in den
strijd. Hij heeft ons krachtige genade
middelen geschonken die ons recht hou
den en onze zwakke krachten steunen.
Laten we deze middelen niet verwaarloo-
zen maar ze veelvuldig gebruiken. Vooral
in het gebed moeten we sterkte en steun
zoeken. Want indien we vurig bidden, zul
len we van God verkrijgen wat we in
vereeniging met geheel de H. Kerk he
den Zondag vragendat in de loop de
wereld door Gods Voorzienigheid rustig
voor ons bestuurd worde en Zijne Kerk
zich over eene ongestoorde godsvrucht
moge verheugen.
H. IRENEUS, Martelaar.
De H. Ireneus werd geboren in Klein»
Azië. Door den H. Polycarpus, Bisschop
van Smyrna, die den H. Apostel Johannes
als leermeester had, werd hij in de chris
telijke leer onderwezen. Daaruit volgt dat
de getuigenissen van den H. Ireneus steeds
van groote waarde ziin. Door zijn we
tenschap en heiligheid, neemt hij ceil
eereplaats in onder de Apostolische Va
ders. Ook in de profane en lieidensche
wetenschap stond hij sterk, zoodat hij
zonder vrees tegen de heidenen en ketters
kon striiden. Door Polvcarpus werd hij
naar Gallië gezonden. Hij kwam te Lvon
aan. waar hij den toenmaligen Bisschop
Pothinus, in het bestuur der Kerk ter
ziide stond. Nadat deze op 90-jarigen leef
tijd de martelaarskroon had verworven,
volgde Ireneus hem op den bisschorpe-
lijken troon op. De omstandigheden
waarin hij zijn Kerk moest besturen, wa
ren bijzonder moeilijk. Van den kant der
ketters en der heidenen had hij zwar«
vervolgingen te verduren. Dank, echter,
zijn moed en volharding, kon hij Lyon
grootendeels bekeeren. In 202 vaardigde
Keizer Septimus Severus een vervolgings
edict tegen de christenen uit. Ireneus viel
als slachtoffer dezer vervolging die, naar
een oude overlevering niet minder dan
19.000 slachtoffers maakte.
EEN LEKKERE SMAAK!
EEN FIJNE GEUR!
EN NIET DUUR!
Geen twijfel,
Vraagt bij uwen winkelier het Jubi
leum koffertje, gegarnierd met een
keuze van allerfiijnste pralienen en
gegeven op 30 kaarten (1 kaart per
halve kgr. koffie). - Voor 't groot
GER. TRUANT-DUCOURANT
Veurnestraat, 12-22, Poperinge.
GE ZIJT OVER ONS BLAD TEVRE-
DEN! NA LEZING, SCHUIF HET
IN HANDEN VAN EEN GEBUUR OP
VRIEND, ZOO STEUNT GE ONS.
DOE HET ZONDER UITSTEL.
van een Bijkantoor der Naamlooze VerzekeringsmaatscKappij
m 1919*
Onderneming gemachtigd bij Koninklijk Besluit van 23
December 1932, in uitvoering der Wet van 25 Juni 1930.
Kapitaal en Reserven:
TWAALF MILLIOEN FRANK.
Brand - Ongevallen - Leven - Glasbraak
- Lijfrenten - Hypotheekleningen.
Maatschappelijke Zetel:
KORTRIJK, Lekkerbeetstraat, 3,
Tel. 139. - Handelsreg. Kortr. 952.
Reeds bestaande Bijbuis:
Te IEPER, Mondstraat, 8.
Met de beste waarborgen biedt zij bare verzekerden de voordeeligste voorwaar
den. Sinds haar ontstaan werden door haar voor meer dan vijftien millioen
frank rampen geregeld en tegen de twee millioen frank onder vorm van preiine-
vermindering aan hare kliënten terugbetaald. Hare werking strekt zicli uit
over het gansche land. Ernstige en werkzame personen kunnen aanvraag tot
bekomen van agentschap indienen. Voor alle uwe verzekeringen wend IJ in
volle vertrouwen tot voormeld Bijhuis.
en vlecht een krans voor u, zooais vader
u zoo dikwijls gebracht heeft. Zullen wij
nu eindelijk onzen lieven vader hier vin
den?
De arme moeder hield krampachtig
haar tranen terug.
Ik heb je immers gezegd, kindjelief,
dat vader een verre, verre reis maakt.
Wel, die hebben wij ook gemaakt, dus
moest mijn lieve vader allang hier zijn.
Neen, kindjelief hij is ver, veel ver
der weg. Wij zullen hem in langen, langen
tijd niet terugzien.
O, moeder, nu is u weer zoo bedroefd.
Maar vader blijft ook zoo héél lang weg!
Voor hij op reis ging, heeft hij mij toch
gezegd dat hij gauw terug zou komen.
Maar je weet toch, dat hij langer op
gehouden wordt dan hij gedacht had.
Liselotte had er geen begrip van, dat
van de reis, die haar vader ondernomen
had, geen terugkeer bestond. Zij besefte
ook niet, hoe haar kinderlijk gebabbel het
hart van haar moeder verscheurde. Toen
hij afscheid had genomen om een noodza
kelijke reis te ondernemen, had haar va
der tegen haar gezegd:
Ik kom gauw weer thuis, muis, wees
dus lief en zoet.
Nu, zij was zoet geweest en rekende dus
ook op de belofte van haar vader. Dat hij
kort daarop, ver van vrouw en kind, ge
storven was, was voor Liselotte verborgen
gehouden. Zij zou het toch niet begrepen
hebben.
Maria verkropte slechts met moeite haar
tranen. Zij begon haastig over iets anders
te praten, om het kind af te leiden. Kom
nu, muis, nu zal iL je vlug wasschen en
aankleeden. Heb je geen honger?
Ja, erg. Krijg ik melk en broodjes?
Zeker, zoo gauw je klaar bent. Ziezoo,
je kousen en je schoenen heb je al aan,
Liselotte wipte uit haar bed.
Nu zag zij den appelboom voor het
raam. Zij strekte er kraaiend de handen
naar uit.
Kijk eens, moeder, hoe mooi, er groeit
een boom in onze kamer!
Ja, Liselotte, een appelboom.
Een appelboom? O, wat zitten er een
kleine appeltjes aan en zooveel!
Liselotte klom fluks op een stoel bij het
venster en keek naar buiten in den mooi-
en, grooten boomgaard op het uitgestrek
te grasveld. Dadelijk achter den boom
gaard begon het bosch en aan den ande
ren kant waren de roode pannendaken
van het dorpje zichtbaar.
O, moeder, moeder, kijk toch eens
wat een mooie groote tuin. En er staat
ook een groen prieel. Mogen wij daar in
gaan?
Ja, ik zal het aan onze waardin vra
gen. Maar kom, maak nu wat voort. Dan
gaan wij buiten de warme zon in!
Martha Schulz ontving hen beneden
aan de-n voet van de trap en Heinrich
stak zijn vlasblonden kop van achter d«
deur van een andere kamer.
De waardin informeerde vriendelijk hoe
haar gasten geslapen hadden, en praaSie
druk tegen de kleine Liselotte.
Maria Hochberg vroeg de waardin of zij
met haar kind gebruik van den tuin mocht
maken.
Maar natuurlijk, mevrouw Hochberg,
ik heb voor het ontbijt al in het prieel la
ten dekken. Daar kunt u alle maaltijden
gebruiken, daar zit u ongestoord.
Dit was Maria Hochberg zeer aange
naam, en zij zat dikwijls in het aardige
kleine prieel. Nu en dan hield Martha haar
een uurtje gezelschap en vertelde haar al
lerlei van het dorp en het slot. Of zij zat
daar geheel alleen met een boek of een
handwerkje. Intusschen speelde Liselotte
op het gras en mocht op warme dagen op
haar bloote voetjes in den tuin ravotten.
De kleine Liselotte had het hart van alle
bewoners van De Witte Duif gestolen,
en de bleeke jonge vrouw bedankte een
ieder met een aandoenlijk lachje voor elke
oplettendheid. Heinrich zou voor dit lach
je graag het zwaarste karweitje verricht
hebben.
('t Vervolgt)
bij SANSEN-VANNESTE, Popering*.