m mme Maatschappij
Een ophefmakend geval in Engeland
S© Arbeider
Noch mossel noch-visch Regeering
De Eerste Studiedag van het Mannenverbond
IN ONS LAND
HET MILITAIRE-VRAAGSTUK
VOOR DE KAMER
bi koning zo u ontslag ihemen
.10 BLADZIJDEN. - 40 CENTIEM.,
mm 33» JAAR. Nr 4«.
«DE POPERINGENAAR
SANSEN-VANNESTE 1
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEELEN AANKONDIGINGSBLAD. VERSCHIJNT WEKELIJKS
INTERNATIONAAL OVERZICHT,
ERFGENAAM?
KOSTELOOS
TOT NIEUWJAAR
AAN WIE NU EEN
ABONNEMENT VRAAGT,
VOOR 1937.
Een Compromis-formule goedgekeurd
met 138 stemmen tegen 43 en 8 onthoudingen
De nieuwe formule 12 maandendienst, aanwerving van
vrijwilligers voor den 17 maandendienst mits 500 tr. maan
delijksche vergoeding en vrije keus van garnizoen als er te
weinig zijn worden de eerste op geroepenen van ieder gezin, tot
aanvulling, opgeroepen tot 17 maanden mits 300 fr. vergoeding
per maand
DE KAMERZITTING VAN
DINSDAG
ABONNEMENT S-AANVRAAG
HET ONTWERP MOET AFGE
HANDELD WORDEN IN TWEE
DAGEN
GENERAAL DENIS AAN HET
V/OORD
3#
3*
ECoïiing Eévmrë V9S30 wil m den echt treden
mei een gescheiden vrouw, Mev. Sim^sen
-~oaOAGQ DECEMBER 1938.
Uitgever: g
POPERINGE
.1 Telefoon Nr 9. - Postch. N' 155.70. g
v. ABONNEMENTSPRIJS
VOOR 1 JAAR (per post)
I BinnenKnd 20.— fr. If
Belgisch Kongo 40.fr. f|
Frankrijk 40.fr. g
I Alia andere landen 60.fr. g
Medewerkers ti'm verantwoordelijk voor 1)
hult .artikels.
TARIEF VOOR BERICHTEN:
Kleine berienten per regel 1.fr.
Kleine berichten (minimum) 4.fr.
j 2 fr. toel. v. bcr. m. adr. t. bur.
Berichten op 1° bl. per regel 5.fr.
Berichten op 28 bi. per regel 2.50 fr.
Berichten op 3" bl. per regel 1.50 fr.
j Rouw her. en Bedank, (min.) 7.fr.
Te herhalen aankondigingen: I
orijs op aanvraag,
j Annonce» zijn voorat te betalen en
Inmeten tegen tien Woensdag avond
ingezonden worden. Kleine be-1
riciiten tegen den Donderdag noen.
Het tot dusver waargenomen wan
trouwen der christelijke arbeiders
organisaties tegenover de Vlaamsche
concentratie is volkomen begrijpelijk.
Dit beteekent geenszins dat de aar
zeling der christelijke werkersbewe
ging goed te keuren is, het wil alleen
maar zeggen dat ze verklaarbaar is.
Iedereen die een beetje kennis in de
ontwikkeling der maatschappij ver
worven heeft kent goed genoeg de
heldhaftige strijd der arbeiders om
zich in het maatschappelijk leven in
te schakelen. Want een ware strijd
is het geweest. Er moeten zich vol
strekt geen illusies gemaakt worden
over het verleden. Wie meent dat de
werkman immer zijn plaats gehad
heeft in de Staat, heeft het volkomen
mis op. De werkman heeft zijn plaats
bevochten na zwaren kamp. Wat men
ook over de Fransche Revolutie prate,
ze is en blijft een burgerij-revolutie. De
derde stand (na adel en geestelijk-
heid) was in feite niets anders dan
de burgerij. In 1789 bestonden er wel
iswaar werklieden maar tot een er
kende klasse hadden ze het niet ge
bracht. Het heeft zelfs nog heel wat
geduurd vooraleer ze hun plaatske
onder de zon gekregen hebben. Zeer
vleiend is dit natuurlijk niet voor het
kapitalisme noch voor het individua
lisme waarop de Staat zich grond
vestte. De arbeidersklasse heeft zich
noodgedwongen moeten vereenigen
om te ontsnappen aan het loonsla
ven-stelsel waartoe ze vernederd was.
In een liberale Staat geldt slechts
de materie, de koopwaar. En de ar
beider was dus enkel een faktor die
in aanmerking kwam voor het vast
stellen van den kostprijs. Meer niet.
Een mensch was het niet, noch veel
minder een volksgenoot, een levend,
evenwaardig deel der volksgemeen
schap.
Wanneer door vereeniging de arbei
ders het tot een zekere machtspositie
gebracht hadden probeerde de Re
geering door enkele toegevingen, de
opstandigheid der werklieden te dem
pen, te sussen. En het is vanwege de
arbeiders een gelukkige idee geweest
de karige aalmoezen van hoogerhand
kategoriek te weigeren. Ze wilden
hun totaal-recht, hun volledige er
kenning, hun inschakeling in de
maatschappij als een gelijkwaardige
klasse aan de andere. Deze politieke
en sociale strijd is hun meegevallen.
JSliet zonder kleerscheuren echter
En zij het dan ook na zware strijd,
de arbeiders hebben de regeering ge
noodzaakt een sociale politiek aan te
vangen, met andere woorden de wer
kersklasse werd, maatschappelijk ge-
Sproken, als een bestanddeel van de
gemeenschap erkend.
Deze heldhaftige strijd uit het ver
leden wordt niet zoo gemakkelijk ver
geten. De erkenning, de verheffing der
arbeiders tot maatschappelijke, door
de Staat erkende wezens, is feitelijk
de grootste politisch-sociale gebeur
tenis der XIX8 eeuw. De XX8 eeuw
heeft de verv/orven posities geweldig
verstevigd, bij zooverre dat het pro
letariaat voor goed in de maatschap
pij ingeschakeld is.
Uitstekend georganiseerd en nume
riek het sterkst, bekleedt de arbei
dersklasse een bevoorrechte positie,
of beter gezegd de positie waarop ze
l'echt heeft.
Het is alleen maar jammer dat deze
positie niet vrijmoedig geschonken,
maar bevochten werd.
De schuld van de huidige genera
ties is het alleszins niet.
Dit neemt echter niet weg dat al-
Wie zijn positie slechts door zware
strijd verovert, immer waakzaam
blijft tegenover mogelijk gevaar. En
het is psychologisch verklaarbaar dat
de werkersorganisaties goed uit de
oogen kijken, ook nu nog, zelfs al zijn
wij de schuldigen niet geweest van
de vroegere miskenning en vernede
ring der werklieden.
En hier komen we aan de kern van
het probleem.
Zooals het nu gaat staan de on
derscheidene klassen wantrouwig te
genover elkaar en dikwijls botsen ze
tegen elkaar aan. In een klassen
maatschappij is dit onvermijdelijk.
Het partijen-stelsel verhoogt deze te
genstellingen. Men verliest immers
het geheel uit het oog: het volk.
Vooraleer arbeider, boer, midden
stander of intellectueel te zijn is men
allereerst volksgenoot, is men verbon
den met de menschen van denzelf
den stam.
Dit princiep, deze grondstelling zou
alle arbeiders, alle werkersorganisa-
tles moeten verheugen, grondig ver
hengen.
Voor wie uitgaat van het volksbe
grip bestaat de politiek in het ver-
hoogan van de Volkswelvaart. En hoe
kan de volkswelvaart verzekerd zijn
wanneer een der elementen verwaar
loosd wordt.. Hoe kan het welzijn van
het gansche volk verzekerd worden,
Wanneer b.v.b. de arbeidersklasse als
cri minderwaardige aanzien wordt.
Uit is toch totaal onmogelijk. De
volksgeledingen' (arbeiders, boeren,
middenstanders, intellektueelen) hoe
ven allen harmonisch saam te vloei
en in het begrip Volkwil men
de toekomst van het volk verzekeren,
wil men het volk groot en schoon
maken.
Allen hoeven broeders te zijn in
den Staat, gelijkberechtigden, gelijk
waardigen met de arbeid op den
troon. En dit is een tweede reden
waarom de arbeiders, en vooral de
christelijke arbeiders alle wantrou
wen hoeven af te werpen.
Het is gedaan met de superioriteit
van het geld.
Slechts de arbeid telt.
En arbeid is zoowel het zware werk
van den sjouwer, als het fijne werk
van den artist; het pezige zwoegen
van den boer als de geesteesinspan-
ning van gestudeerden; h.et kluwen
van den middenstander als het orde
nen van de leiders. Iedereen wie het
ook weze, verdient een gelijkwaardige
waardeering wanneer hij het beste
geeft van zich zelf voor zijn familie
en zijn volk. Neen de arbeid is niet
langer meer een last in de nieuwe
nationale Staat. De arbeid is een
vreugd geworden omdat hij een bij
drage is voor het welzijn van de mil
joenen die door de lotsbeschikking
met elkaar verbonden zijn. De arbei
der is een volksgenoot; geen tweede
rangsburger, geen minderwaardig we
zen meer. Een broeder van den boer
een broeder van den middenstander
een broeder van den gestudeerde. Het
moet zoo zijn, liet zal zoo zijn.
Hiervoor is geen twijfel mogelijk
De arbeider in Vlaanderen, zooals de
boer in Vlaanderen zijn de funda
menten van ons volk.
Dit is geen demagogie, geen vleierij.
De arbeidersklasse mag hiervoor ab
soluut gerust zijn. De leiders van de
nieuwe beweging plegen geen ver
raad tegenover hen.
Wie deze harmonio zal pogen te
verbreken zal onverbiddelijk terecht
gewezen worden. De nieuwe beweging
is een volksche beweging, gaat uit
van het volk. En mochten er zijn die
stokken in de wielen steken, ze zul
len onmeedoogend op hun plicht ge
wezen worden. Wanneer niet iedereen
zijn volle plicht doet is geen volkswel
vaart mogelijk.
Het is uit met het materialisme.
Voor ons zijn de zedelijke waarden
van het hoogste belang. Als Katho
lieken zien wij in den arbeider onzen
evenmensch, een broeder in Kristus,
met een onsterfelijke ziel. Als Vla
ming zien wij in den arbeider onze
volksgenoot, waarmee we onverbreek
baar verbonden zijn, en die met de
vreugd op het wezen zijn plicht doet
voor de welvaart en de toekomst van
zijn volk.
Minister De Man vroeg zich onlangs
af hoe de vreugd aan den arbeider
kan geschonken worden? Door
broederlijkheid in éénzelfde geloof,
dat waarachtig beleden wordt, en
door broederlijkheid in éénzelfde
ideaal: de grootheid en schoonheid
van Vlaanderen.
In de nieuwe maatschappij wordt de
arbeider wat hij wezen moet: een broe
der van alle volksgenooten, die hand
in hand met boer, middenstander en
intellektueel zich zelf hernieuwt
Vlaanderen en Christus ten bate.
Arbeiders! Wanneer uw volksgenoo
ten elkander zoeken, wanneer heel
Vlaanderen één wil worden, zult gij
de laatsten niet zijn.
En zij die U leiden, zij die van, voor
en door uw organisaties leven moe
ten hun plicht begrijpen. Het is niet
het uur van dubbelzinnig optreden.
Zij ook hoeven te begrijpen dat het
volksbelang vóór het belang van den
enkeling gaat.
DE POPERINGENAAR '<feri Za"-'
terciag morgen p< r post wil thuis be-
(lekl worden, hoeft slechts onderstaan
de abonnementcaanvraag in te vullen!
en in ecu op n enveloppe met een
postzegel van ïO centiemen op, te zen
den aan de
D.'ukkcrij Earsen-Vanneata, Peperinge1,
Nu dat Basil Z.aharoff dood Is, moet zijn
zoon liet wel druk hebben. Hier zien we
M. Hyman Bamett Zeharoff, 63 jaar oud,
die voor hst 500 millioen fortuintje wel
de esnige aspirant van den bankier-wa
penhandelaar schijnt te zijn. Sedert 22
jaar reeds kampt hij met tand en lijf om
te bewijzen dat hij de zoon is van Za-
harofl's eerste vrouw en aldus zijn eenige
wettelijke erfgenaam en... ontvanger.
RUGGEGRAATLOOSHEID
We hebben vroeger al bij herhaling
kunnen aantoonen, dat de huidige
Fransche regeering Blum, de gevan
gene ivas van de linksche extremisten,
namelijk van de communisten. Van
meet af hebben deze laatste in de
volks frontregeering een geweldige
druk uitgeoefend, zoodanig dat ze er
mee handelen zooals ze willen. Ze
zijn de verdedigers geworden van de
regeering omdat ze er zelf in ver
tegenwoordigd zijn, maar meteen ma
ken ze het diezelfde regeering het
bewind buitengewoon moeilijk. Een
regeering moet er toch zijn voor de
handhaving van de binnenlandsche
orde en voor de harmonische verde
diging van al de belangen en niet
van een bepaalde klasse. Welnu door
de nefaste invloed van de communis
ten is de Blumregeering onbekwaam
om op deze wijze te regeeren. Zij be
hartigt schijnbaar de arbeidersklasse,
maar maakt het de middenstand en
de werkgevers onmogelijk hunne be
langen te verdedigen. En daardoor
bestrijdt ze onrechtstreeksch ook de
arbeidersbelangen, want het is toch
overduidelijk dat wanneer de frabi-
kantsn en de middenstanders en de
boeren niet meer kunnen werken ook
de arbeiders de terugslag hiervan zul
len gevoelen en de Staatskas zal ten
slotte ook de aangroeiende werkloo-
zenscliaar niet kunnen blijven onder
steunen met vergoedingen. Dat de
communisten dit bijzonder goed we
ten hoeft niet betoogd te worden. Het
gaat er voor hen immers niet om de
belangen van de arbeiders tegen de
belangen of liever de voorrechten van
de industrieelen, maar wel om de ves
liging van een nieuw regieme waarin
zij absoluut zouden meester zijn. En
dit regieme kan alleen door een groei
ende ontevredenheid verwezenlijkt
worden. Intusschen stijgt ook de re
actie, die aan het nuchtere volk ge
leidelijk de verderfelijke en bedrie-
gelijke bedoelingen van de Sovjet
aanhangers dietsch maakt. Voelt de
Fransche communistische leider Tho-
rez daar het gevaar voor zijn bewe
ging, dat hij zou _willen dat de pers
die de regeering bekritikeert gemuil
band wordt. Zijn de communisten op
die wijze de verdedigers van de de
mocratie, vermits een van de zooge
naamde voordeelen van de democra
tie de persvrijheid is.
Tegenover de communistische
eischen geeft de regeering Blum al
tijd maar toe. De communistische be
toogingen beschermt ze, die van de
rechtsclie partijen verbiedt ze. Die
regeering is te laf om te durven po
sitie nemen. Ze weet dat het land op
die wijze recht naar den dieperik
gaat en toch durft ze niet op te tre
den tegen de wormen, de insecten,
die de steunpijlers van het volksbe
staan ondermijnen. Zij is een rugge-
graatlooze regeering.
DE RADICAAL-SOCIALISTEN
De sterkste partij in Frankrijk is
de radicaal-socialistische, die we zou
den kunnen noemen de conservatieve
partij, en die vooral de republiek en
de vrijmetselarij verdedigt. Het is ook
omdat ze een versteviging van haar
strijd tegen de kerk en de godsdienst
heeft meenen na te streven, dat ze
zich verbonden heeft in een volks
front. Thans echter wordt ze er be
wust van dat door de huidige coalitie
en vooral door de stijgende invloed
van het communisme de industrie en
het kapitalisme dat ze tenslotte ook
vertegenwoordigt, bedreigd ivordt. We
hebben niet vergeten dat naar aan
leiding van de financieelc schandalen,
Stavisky en andere, de radicaal-socia
listische vertegenwoordigers zich lee-
lijk verbrand hebben. Dank zij hun
toenmalige macht in de regeering
echter hebben ze alles zooveel moge
lijk doen verdooven, vandaar de ge
heimzinnigheid die rond bovenge
noemde schandalen is blijven han
gen.
De radicaal-socialistische partij is
op die wijze de verdedigster van te
genstrijdige belangen geworden en
ook zij moet schifperen om recht te
blijven. In haar r~,ng°h teekent zich
stilaan een.-, scheuring af die heel ze
ker bij volgende verkiezingen uitdruk
king zal krijgen. Hebben we niet ge
zien dat bij de grooie vergadering
van de partij te Biarritz enkele maan
den geleden, toen de Marseillaise ge
speeld werd, zekere leden de gebalde
vuist in de hoogte staken terwijl an
deren de Romeinsche groet brachten.
DE STUT EN DE STEUN
Door hun getalsterkte en hun ver
tegenwoordiging in de regeering blij
ven de radicaal-socialisten niettemin
de stut en de steun van ds huidige
regeering Blum. Zij houden het lot
van Frankrijk in hunne handen. Als
zij de regeering verlaten valt deze
onmiddellijk en ontstaat er een re
geering scrisis die geweldige gevolgen
kan hebben. Zij zijn de voogdij van
de communisten moe en hebben al
herhaaldelijk laten hooren dat ze de
bezetting van fabrieken en de revo-
lutionnaire methodes niet meer zul
len dulden. Zelfs dreigden ze met
ontslagname en nu weer tijdens de
laatste dagen hebben ze vooral ge-
ëischt dat de toestand zou verande
ren. Daardoor worden ze meer en
meer aanzien als een vijandig ele
ment in de Volksfrontformaiie en
hun voorzitter Daladier mocht in een
volksfrontvergadering een zeer koel
onthaal in ontvangst nemen, waar
over hij zich zeer beleedigd achtte.
Van de zijde der radicaal-socialisten
zijn er dan ook in de naaste toekomst
verrassingen te verwachten. Als ze
nog zullen twijfelen om de regeering
te doen vallen dan is het omdat ze
vreezen dat een geweldige sociale re
volutie zou kunnen los breken, die
waarschijnlijk het communisme zou
zien zegevieren. Doch ook de recht-
sche partijen willen ze niets toegeven
omdat ze langs die zijde een aangroei
van christelijke elementen vreezen.
Tenslotte zal het misschien tot het
sluiten van compromissen komen
waardoor de godsdienst het hard te
verduren zal hebben, maar dat kan
ook maar van korten duur zijn. De
democratie is bedreigd in Frankrijk
en grondige veranderingen zijn op til,
ivaarvan de uitkomst zeer duister
blijft. Wat echter wel zeker is, de
regeering Blum is geen lang leven
meer beschoren en de crisis die zal
volgen zal zijn oplossing niet vinden
op ds traditioneele wijze. De regee
ring scrisissen zijn in de laatste jaren
lastiger en lastiger geworden; de vol
gende zal wellicht beslecht worden
op de straat. Zal het treurspel van
Spanje in het Zuiden van Belgie her
haald worden? Mogelijk wel, maar
dan zullen wij ons moeten gereed
houden om de slag te weeren. Alleen
de concentratie van alle gezonde ele
menten, Katholieken en Vlaamschge-
zinden kan het grootste euvel buiten
onze grenzen houden!
(Verboden nadruk.) ROSKAM.
MIJIIÏIEER DE UITGEVER,
Gelieve mij een kwijtschrift aan te vittien van 20 frank voor
esn abonnement op «DE POPERINGENAAR» tot einde 1937
en het blad kosteloos te zenden tot Nieuwjaar.
NAAM
STRAATgemeente
Ds Kamer hesfb Dinsdag 11. In den mor
gen, ds bespreking aangevat van het Mi
litair Ontwerp der Regsering en van het
rniiitair vraagstuk.
H. Huysmans opende de vergadering te
10 uur. Het meerendeel der ministers wa
ren aanwezig, mst o. m. de HH. Van Zee
land en Denis. Er was zeer veel belang
stelling vanwege het publiek.
De Voorzitter deelde cnmiddsllijk mede
dat 24 leden ingeschreven waren om te
spreken over het waagstuk en dat er be
sloten werd aan elke spreker maar een
half uur tijd te gunnen om zijn standpunt
uiteen te zetten daar het anderzijds niet
mogelijk zou zijn de bespreking te eindi
gen tegen ds avond van den volgenden
dag en alsdan een eindstemming uit te
brengen. Het vraagstuk moest alsdan af
gehandeld zijn.
Dit verwekte protest uit bij de Vlaam
sche Nationalisten.
De Hssr Minister van Landsverdediging,
Generaal Denis, begon dan een uiteenzet
ting te geven van het standpunt der Re
geering. Zoo noodig mag de mobilisatie
door den vijand niet belemmerd worden.
Daarom moet de dekking zijn verzekerd.
Deze moet bij de grens worden georgani
seerd. Het geheele grondgebied dient be
schermd.
Het is voornamelijk de infanterie die de
dekking most verzekeren aoor het benut
tigen van waterlcopen, het aanbrengen
van vernielingen, enz. cm den vooruitgang
van den vijand te belemmeren. Achter dit
stelsel moet een voorbehouden strijdmacht
gereed staan om zoo mogelijk een door
braak van den vijand te stuiten en om de
bres te stoppen. Hiervoor is een gemotori
seerd cavalleriekorps noodig. De noodwen
digheid dost zich voor om dit korps hoofd
zakelijk uit vrijwilligers samen te stellen.
In het binnenland moeten ook steeds troe
pen staan. Hiervoor zouden 49CO vrijwil
ligers noodig zijn.
Voor de troepen die dus deelnemen 8 an
de dekking, 't zij de infanterie, is de 18-
maandendienet noodig, wil deze dekking
doelmatig zijn, verklaart voort de minis
ter. Het Rege-eringsontwerp werd ingege
ven door de Gemengde Militaire Kommis
sie en vormt een onverdeelbaar geheel.
Het behoudt de voordeelen aan de Kroost
rijke Gezinnen en voor de kostwinners,
en het neemt in de mate van het moge
lijke toevlucht tot het stelsel der vrijwil
ligers (motorisatietroepen).
BETREFFENDE HET TAAISTATUUT
belooft H. Generaal Denis dat later een
wetsontwerp zal ingediend zijn. In de
Koninklijke Militaire School zullen beide
talen worden onderwezen, ock in de wa-
penscholen en andere inrichtingen. Het
definitief toegangsexamen voor de offi
cieren zal een proef omvatten over de we
zenlijke kennis der tweede taal.
Om toegang te hebben tot Majoor zul
len de officieren beide landstalen op
grondige wijze moeten kennen. Leergan
gen zullen ten behoeve van de officieren
ingericht worden opdat zij de tweede
(Zie vervolg op 2e blad.)
Het Mannenverbond van Katlr. Actie
voor het Bisdom Brugge...?
Voor de buitenstaanders, voor den
man in de straat, is het nog niet veel meer
dan een woord, een kleine legerstaf zon
der troepen. Maar wie Zendag namiddag
te Rceselare in den omtrek van 't Kiein
Seminarie kuierde, zag toch dat er iets
aan den gang was.
Te allen kante auto's en bussen... en
mannen...?
Het Mannenverbond na één jaar be
staan hield zijn eerste studiedag.
Na één jaar stceren arbeid en uitbouw
bestaat het Mannenverbond uit een vijf
tigtal kernen, over al de g. westen van liet
bisdom verspreid. Daarin w -ken de man
nen, die zich aan het leeksnapostolaat toe
wijzen, onder leiding van een proest en
een. leek-leider.
Ze specialiseeren zich ofwel cm hun
eigen milieu's waarin ze leven te herker
stenen, ofwel tot verovering der groot
machten: de Pers, de Film, de Radio, de
School en de Openbare Zedelijkheid.
Ze waren samen 350!
Niet overvsel...
Zeker niet, voor wie alleenlijk houdt
van massale getallen. Maar alwie van de
structuur en van de werking van het
Mannenverbond iets afweet, en bedenkt
dat hier enkel kernledenaanwezig zijn,
staat verstomd en is blij.
De hoofdleiding had er voor gezorgd
werkgelegenheid te geven aan de speciali
saties. Na een diep rechtzinnig en warm
aangevoeld Veni Creatorte hebben ge
zongen in de kapel van de afdeeling Wijs
begeerte, verdeelden de aanwezigen zich
over de zes actie-vergaderingen. Het leek
waarlijk een klein Congres.
Hier volgen de verslagen der specia
lisaties,
PERS.
Een sectie die veel belangstelling ge
niet: wel 80 aanwezigen.
Aan het bureel: E. H. Maertens, dio
cesaan hulp-proost voor de pers; den Heer
Denys, diocesaan leeke-leider, den Heer
Bras uit leper, verslaggever.
De Heer Denys behandelt breedvoe
rig de verschillende aspecten van het pers
probleem en geeft een schets van de vele
actie mogelijkheden, die het M. V. moet
weten uit te baten: het veroveren van
aubetten, het canalisseren van de publi
citeit naar Katholieke bladen, het orga-
niseeren van een verkoopdienst, het waar
nemen van berichtgeving, het vormen van
een persmentaliteit hij de massa, enz.
Persactie is zeker veel meer dan het plaat
sen van een abonnement op een katholiek
dagblad.
E. H. Maertens hield een korte inleiding
over de structuur van de psrsspecialisatie
in het M. V. Dienstoversten in contact
met de toekomstige militanten en onder
leiding van de persleider voeren de pers
actie van het M. V. Nadien volgde een zeer
levendige en interessante bespreking, waar
leden uit bijna alle kernen aan het woord
kwamen.
FILM.
Z. E. H. Lefever, landelijke proost voor
de filmactie, en de Heer Ar. Felix uit Oost
ende zaten aan de bestuurstafel. In zijne
inleiding sprak Z. E. H. proost over de
volstrekte noodzakelijkheid van finantieele
steun. Wij zouden moeten, komen tot een
filmliga met 1.289 leden. Nu hebben wij er
enkel 500. De fümactie over het bisdom
kan bondig als volgt worden samengevat:
filmavonden werden met veel bijval gege
ven te Izegem, Nieuwpoort, Roeselare,
Diksmuide; voorlichting der massa langs
het D. O. C. I. P.-bureau om cf bij middel
van de steekkaarten wordt gedaan te Roe
selare, Izegem, Veurne, De Panne, Nieuw
poort. Op dit gebied heeft de specialisa
tie van Oostende zich bijzonder bedrijvig
getoond: benevens de gewone voorlich
tingsmiddelen, gebruikt zij nog lichtrecla
mes, levert bijdragen in een plaatselijk
blad en geeft voordrachten in de onder
wijsgestichten. Dit jaar zal overal goed
moeten doorgewerkt werden, tot versprei
den van de filmborden.
ff
RADIO.
De vergadering voor de tak .Radio, werd
bijgewoond door 40 man en voorgezeten
door de Heer Vandepitte van W. V.V.. O.
en E. H. Gillen, diocesaan proost.
Eerst geeft E. H. Gillen een uiteenzet
ting over de prirxieps van K. A. op radio-
gebied. De Radio moet ten dienste gesteld
worden van God en de Kerk. Daarom
moet 1) hst geweten van den luisteraar
worden gevormd, 2) een sterke katholieke
organisatie bestaan, 3) er toe bijgedragen
worden om goede en interessante uitzen
dingen te geven.
Verder bespreekt E. H. Gillon het voor
stel Rex houdende het wezen van alle po
litiek buiten de Radio, en noemt het een
grove flater dat aan Rex geen zendtijd
werd toegestaan.
Spreker geeft de besluiten van het Con
gres van Mschelen:
a) Er moet volledige splitsing komen
van het N. I. R. in Vlaamsche en Fran
sche uitzendingsdiensten.
b) De ontplooiing der Katholieke cul
tuur langs de Radio moet mogelijk zijn en
daarom wordt geëisoht:
1) Meer zendtijd, 2) meer vrijheid bij
de uitzendingen: met de huidige censuur
is een cultureel programma onmogelijk,
3) meer verantwoordelijkheid.
Tenslotte behandelt de E. spreker nog
de kwestie van de regionale zenders: er
zijn 14 commercieele zenders in handen
van private personen -benevens 3 andere
van vereenigingen zonder winstbejag,
waaronder 2 kath. (Kortrijk en Limburg)
en 1 socialistische (Gent).
Vervolgens legt de Heer Vandepitte op
klare wijze uit hoe een radiodag in voor
bereiding en uitwerking aangevat wordt,
en geeft menige practische wenken dien
aangaande.
Na een paar voorbeelden van werking
in de kernen (Proven b. v.) en het beant
woorden van enkele vragen werd de zit
ting geheven,
SCHOOL.
De sectie werd voorgezeten door E. H.
Vandevelde, en Heer Adv. Versteele, resp.
diocesaan proost en diocesaan leider voor
deze specialisatie. Deze laatste gaf eene
korte inleiding, waarin hij sprak over de
bedrijvigheid van ds hoofdleiding. Hij zsif
ging in al de deeanale kernen vooriich
ting geven nopens het schóól-vraagstuk, en
de E. H. Proost bezocht met hetzelfde
doel ds C. O. V.-kringen. Doch het is voor
al bij plaatselijke aangelegenheden, dat de
leiding doelmatig werk kan leveren; ook
werden ze reeds meermalen geconsulteerd
door personen die op schoolgebied verant
woordelijkheid dragen. Hierop volgde ee'ne
levendige bespreking waaraan kernleden
uit Veurne, Nieuwpoort, leper, Oostende
en Kortrijk deelnamen.
ISaB3ESE3li2ï:BSaE03Jaa!EEB;2iHaiB8iaïïBBHBEffiaanaS2£a80aS3aÊÏBffla»Sag
werdï vmr d@ kmm gesteld ©fw©3 ri fie ts'sfej
ofwel non ziiea huwelijk t© verss kon
MEVR. SIMPSON
KONING EDWARD VIII
In Engeland is een ernstig grondwet
telijk geschil gerezen en een breuk dreigt
tusschen den Koning van En-geland en
zijn Regeering.
Ganscii Engeland staat in rep en roer
en de zaak heeft c-o-k groeten ophef ge
maakt in den vreemde.
De Koning Edward VHI wil namelijk
in den echt treden met een Amerikaau-
sche, de reeds tweemaal gescheiden Me
vrouw Simpson. De Koning had de Re
geering in kennis gesteld met zijn voor
nemen.
De geruchten die verspreid waren over
de verhoudingen van den Koning cn Me
vrouw Simpson gaven aanleiding tot een
tusschenkomst van den Bisschop van
Bradford, die woorden van vermaning
richtte tot den Koning.
De Koning kende reeds sedert enkelen
tijd Mevr. Simpson. Deze. die vroeger
reeds gescheiden was van een Ameri-
kaansch officier, was dan voor de tweede
maal in den echt getreden met den rijken
zakenman Simpson. In de laatste maan
den miek zij kennis met Koning Edward
VT1I en werd zeer dikwijls in zijn gezel
schap gezien. Onlangs maakte zij de zee
reis in de Middellandsclie Zee met den
Koning rr.eê, wat aanleiding gaf tot het
genomen huwelijk van den Koning uit
voerig besproken. Onder meer werd voor
gesteld dat h-ij zou mogen huwen met
Mevr. Simpson, maar dat zijn vrouw geen-
koningin zou kunnen worden en hun af
stammelingen ook niet in aanmerking
zouden kunnen komen voor de kreonop-
volging. Er wordt ook no-g verklaard dat
het Engelsch Koningschap zwaar geha
vend uit dit -geval komen zal.
De Engelsche ministers hebben overleg
gepleegd met de overheden der Angli-
kaansche Kerk en het -besluit was dat aan
den Koning enkele aanbevelingen werden
gegeven.
Da Kening' zou namelijk door de Re
geering voor de keuze zijn gesteld: ofwel
afstand van den, troon, ofwel verzaken
aan zijn huwelijk met Mevr. Simpson.
In het Lagerhuis ontweck de Eerste Mi
nister Baldwin alle antwoord nopens de
netelige kwestie.
De Koning werd ock ontvangen bij zijn
moeder, Koningin Mary. Deze ontving ook
den Hertog van York, die bij het aftreden
van Koning Ed-ward. VIII zijn troonop
volger zou zijn.
Donderdag avond ontving de Eerste Mi
nister de Koning, alsook de Hertog van
Vork. In parlementaire kringen werd erop
cchtsoheidingsproces van M. en Mevr. j gewezen dat reden van godsdienstigen,
Simpson, echtscheiding over ongeveer I nationalen en internationalen aard den
maand uitgesproken. Na de geruchten in! Koning zedelijk verplichten om zender uit-
den vreemde kemt nu opeens, na de waar
schuwende woorden van den Bisschop van
Bradfort, het voornemen van dan Koning
kenbaar gemaakt te werden in gaheel En
geland en ook in den vreemde.
De Engelsche Regeering heeft deze kie-
sche kwestie langdurig behandeld. Zoowel
de Engelsche Kerk als de Er.gelsche Re
geering kunnen geen vrede nemen met
het besluit van den Koning.
Do Engelsche bladen hebban het voor
stel een ba slissing te nemen, zocdat men
verwacht dat binnen de 24 uren de vorst
keus zal doen tusschen zijn troon en zijn
privaat leven.
Als Kristenen kunnen wij allen betreu
ren dat zich dergelijke gevallen moeten
voordoen, zoowel in die hocge kringen als
in lagerstaande klassen.
Een. nieuw bewijs dat alleen de Kriste-
1-ijke eer naar de kerk van Rome, de
ecnigs vohedigo is. Zio vervolg vorder.
ZEDENABEL,
E. H. A. Verver.ne, diocesaan pivost van
Zedenadel schetst dï algemeens grondbe
ginselen waarop de Zedenadelactie, wil ze
doelmatig zijn. barusten moat. Het blijve
niet bij een negatief bestrijden van de
openbare onzedelijkheid: er moet zonder
ganade gewerkt aan de heropvoeding van
het goede deel onzer menach-en die onver
standig zich ba zondigen aan schuldige
toegevendheid of uit menschelijk opzicht
aarzalen positie te nemen in de zedelijke
ontaarding van de massa.
De bestaande wetgeving in zake open
bare zedelijkheid is niet te onderschatten,
maar veelal tcch vaag en onvolledig. Haar
dient een strengere toepas-,sing varzekerd
door de agitatie van het publiek.
Tijdens de bespreking wordt gewezen op
het recht van elk individu ten persoonlij
ken titel aanklacht in te dienen bij de
politie, bij eik zedelijkheidsdelict. Men
dringt aan vcor het oprichten van een
studiecomité dat met de noodige bevoegd
heid de Zedanad-elactie kan voorlichten.
De vergadering eindigt bij het neerleg
gen van volgen-de besluiten:
1) Tot het bewerken der openbare opinie
zal aangedrongen word-en opdat alle huis
gezinnen die aansluiten bij het M. V. zich
vrij willig zouden beslFsen tot het onder
houden van een streng-zedelijke gedrags
lijn. Het verspreiden van een algemeens
circulaire over de doelstellingen van Ze
denadel, het beleggen van openbare ver
gaderingen en betoogingen aan de kust
moeten vcor doel hebben de slapende
mentaliteit onzer be-voiking wakker te
schudden.
2) Vooraf zullen al de kernen van het
M. V. zich aanspannen voor het bereiden
der komende kustactie, mst het ocg op de
plaatselijke actie, een volledige documen
tatie aanleggen.
DE KATHOLIEKE ACTIE IN DE
VERSCHILLENDE SOCIALE MI
LIEU'S.
Het is vcor een 120 afgevaardigden dat
Zeer Eerwaarde Heer Kan. Dubois zelf
het onderwerp dezer afdeeling inleidt:
Na kort de huidige organisatie van het
Mannenverbond te hebben uiteengezet,
wijdde spreker verder uit over de verhou
ding van de bestaande Katholieke Sociaal-
Economische organisaties tegenover het
Mannenverbond.
In de Sociaal-Economische organisaties
vinden we een dubbele werking terug:
1) Een stoffelijke werking;
2) Een godsdienstige zedelijke werking.
Ten opzichte van die dubbele werking
moeten we ons door twee princiepen laten
leiden:
EERSTE PRINCIEP: Beide werkingen
mogen niet GESCHEIDEN worden de
mensch immers bestaat uit lichaam en
ziel en beide zijn zoo nauw verbonden
dat ook de werking voor beide nauw moet
verbonden biijven.
TWEEDE PRINCIEP: Beide werkingen
echter moeten worden ONDERSCHEI
DEN. De zuivere Sociaal-Economische ac
tie immers valt niet onder de rechtstreek-
sche leiding van de Kerk. De Kerk geeft
in deze kwesties slechts algemeens richt
lijnen aan. -
Ds Godsdienstige Zedelijke actie echter
staat rechtstreeks onder het gezag en de
leiding van de Kerk. i
Een interessante bespreking volgd9
waarin klaar naar voor kwam: De drang
naar samenwerking ender de verscheidene
standen.
Het beste besluit dat kon genomen wor
den was dan ook: mocht deze dag ons al
len leeren dichter bijeen te staan op één
en hetzelfde front, in den dienst van den
eenen en denzelfden leider: Christus,
's Namiddags was het de clou 1
Om 2 u. liep de ruime feestzaal van
't Klein Seminarie bomvol. De kruim van
de Vlaamsche Mannen-schap.
Monseigneur komt binnen onder het
zingen van het «Evviva». Hij kijkt naar
zijn mannen, en lacht smakelijk van dani
ge voldoening. Hij is gevolgd door Z. E. H.
Kan. Dubois, dioc. proost, den Heer Lucien
D-eschodt, dice, leider, E. H. Vervenne,
dioc. hulp-proost, en de diocesane leiderï
der specialisaties: de Heeren Alb. Denys
voor de pers, Adv. Versteele voor de school,
Karei Vandepitte voor de radio, Verhella
voor de specialisatie der Raphaëlisten.
Na het gebed neemt de Heer Deschodt
het woord. Hij is raak en geestdriftig. Hij
ziet een mooi symbolisme in het feit dat
dezen eersten studiedag samenvalt met
den eersten Zondag van den Advent. Het
is nu het uur der lseken, het uur om uit
den slaap op te staan... d: nacht is voor
bij en de dag breekt aan... laten wij de
wapenen van het licht opnemen... doen
wij den Heer Jezus-Christus aan.
Na deze inleiding verleent hij het woord
aan Z. E. H. Kan. Dubois. Meesterlijk ver
klaart de algemeens proost ons waarin de
geest van het Mannenverbond bestaat. In
klare taal en met bevattelijke bewoording
toont hij dat de kernleden feitelijk zijn
de Instrumenten waarmee God zelf zijn
verlossingsplan uitwerkt. Meermalen wordt
hij door luid applaus onderbroken.
Nu komen leden uit de kernen van Tielt,
van Oostende, van Pcperinge, van Roese
lare en van Kortrijk voordragen hoe bij
hen de ordewoorden van de hoofdleiding
werden uitgevoerd. Zij vertellen er een
voudig en ongekunsteld, met een tikje ge
zonden humor, hoe ze den grooten front-
aanval tegen de moderne grootmachten
leiden. Hierna komt de dicceran-e leider
weerom aamhet woord, om in groote lij
nen het 1" jaar programma van het Man
nenverbond te schetsen, en. opdracht te
geven het over het bisdom uit te werken.
Het speciaal punt waarop gesteund wordt,
is.het stichten van parochiale militanten-
greepsm.
Z. H. Exc. Mgr. Lamiroy spreekt h fc
slotwoord uit. Bezadigd en kernachtig
drukt hij zijne mannen op het hart dat
ze, midden de verwarring van gedachten
waarin ze leven steeds een klaren kijk
moeten hebben op de grondwaarheden
van onzen gcdsdi.cnst.cn met onverwoest-
baren durf moeten bezield zijn om die
waarheden, volgens de moderne methoden
rondom zich te verkondigen.
Na den zegen van Monseigneur, en on
der het zingen van het Eviva ging Ü9
vergadering uiteen.
't Was half vijf. Reeds viel de avond
en de mist, en dompelden de dingen rond
om ons in een atmosfeer van neerslachtig
heid en van mysterie.
Waren zij het symbool van de onhelleff
die ons bedreigen en zou de Kerk in
Vlaanderen, gelijk in zoovele andere lan
den haar nacht, haar lijdensnacht moe
ten doormaken? i
Dat weet enkel God. 1
Maar hier staan wij onder 't standbeeld
van Gazelle, den oud-professor van het
Klein Seminarie, den onsterfelijken dich
ter van Weri-Vlaanderen. Het is alsof hij
monkelend te staren stond naar het West-
Vlaamsche Mannenverbond, en het lijkt
'ons dat zijne bronzen lippen zijn vers her
halen: Daar zijn nog blijde dagen Uk
het leven.u
Vandaag was het zoo een dag,
