Veel gezegd, Weinig nieuws!
Een gebeuren van wereldbeteelcenis in Engeland
Aardige Wereld
Vergadering van den
KatMieien Vlaaetsclien Lusidsiiend
fi
DE POPERINGENAAR
I SANSEN-VANNESTE
WEEKBLAD: 50 CENTIEMEN.
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD. - VERSCHIJNT WEKELIJKS
,35'JAAR. _M
GEDULD.
De Vastenbrief van 1. Ex. INgr bmircy
Di KRACHT VAN HIT GEBÉD
Waarom en hoe wij bidden moeten
SLAGWOORDEN.
BETROUWEN.
-Schikkingen van den Vasten 1938
WE ZENDEN ONS BLAD
21,50 FRANK.
INTERNATIONAAL OVERZICHT
Ontslag van den H. Eden als Minister van Buitenlandsche Zaken
Een kentering in EngeSand's Buifenlandsch beleid
Min gebeebtheid aan den Volkenbond
LA LIBRE BELGIQUE s> VALT FLAUW
EEN BUITENKANSJE VOOR
DE ZIEKEN
nabijheid yan de aieke en het 'beeld iet-
De H. Bloedprocessie
te Brugge
ieder zoo diep aangrijpen.
ZONDAG 27 FEBRUARI 1938
Uitgever
POPERINGE
gTelefoon Nr 9. Postch. Nr 155.70.3
ABONNEMENTSPRIJS
VOOR 1 JAAR (per post)
Sj Binnenland 25.fr.
g Belgisch Kongo 45.fr. g
=j Frankrijk 45.fr. ij
es Alle andere landen 65.fr. g
s= Medewerkers lijn verantwoordelijk voor
hun artikels.
^flHiHnntmiituimiimiHmiitiiiiimimmmiiiimiHmfHiimiuuMöJwiflmiï?
mHCENUR
I TARIEF VOOR BERICHTEN:
s Kleine berichten per regel 1.25 fr. j
Kleine berichten (minimum) 4.fr.
1 2 fr. toel. v. ber. m. adr. t bur. I
g Berichten op 1® bl. per regel 5.fr.
H Berichten op 2® bl. per regel 2.50 fr.
g Berichten op 3® bl. per regel 1.50 fr.
Rouwber. en Bedank, (min.) 7.fr.
Te herhalen aankondigingen:
orijs op aanvraag,
g Annoncen zijn voorat te betalen en j
g moeten tegen den Woensdag avond j
"i ingezonden worden. Kleine be- j
§f richten tegen den Donderdag noen. j
Wat voor aardige wereld, zuchten
de menschen.
Het is een oude waarheid, een
Cliché.
Sedert onze eerste ouders uit het
paradijs gedreven werden, heeft het
nog nooit welgegaan in de wereld;
om te zeggen «wel».
«We leven niet in vredestijd, zei
Flandin, de Oud-Eerste Minister van
Frankrijk; we leven in een staat van
vooroorlog.». «La préguerre, zoo
als hij het noemt». Het is een
nachtmerrie.
Maar die merrie geeft geen veulens.
In de groote casserole waarin al die
Tnenschendriften koken en rasinstinc
ten brobbelen, zal het vroeg of laat
ontploffen.
Prise de bec tusschen twee vol
keren. Om den aanval te begin
nen is één genoeg; om wereldvrede
te bewaren moeten allen koes blijven.
De menschen leven in angst en on
tevredenheid.
Weinigen hebben de olie van 't ge
duld; velen den azijn der misnoegd
heid; van sommigen is 't gemengeld
gelijk in de sala.
Er zijn groote en kleine uren in
het leven.
De Joden gaan naar hun klaag
muur te Jerusalem. Ik geloof dat er
nu in elke stad klaagmuren zijn.
Jo'o kloeg niet.
Het nieuw geslacht verstaat het
oude niet meer.
Gij zijt nog jong, zeggen de men
schen van jaren.
Jong zijn is een charmant gebrek.
Er is een troost: het kan verbete
ren met verouderen.
De ouderen verstaan ook de jonge
ren niet. De stroom keert niet weer
paar zijn bron.
En de ouderen peinzen meer op het
uur van den corbillard dan op andere
dingen.
De waarheden van ons geloof zijn
oud, maar ze zijn algelijk nog geern
in 't nieuw gekleed.
Sint Job had maar een mesthoop
en zijn puisten.
't Was maar mager om in villegia-
tuur te leven. Zijn beproeving was
geen betaald verlof. En toch was hij
gelukkig. «God gaf, zei hij, God nam,
Zijn naam zij gebenedijd. En heb
ben wij 't goed gekregen van God, we
moeten ook het slechte aanveerden.
Dat is de harmonie van 't leven, in
stilte lijden, zonder fanfaren.
Sint Job was een pracht-exemplaar
van patiëntie, een model voor alle
tijden.
God leeft nog die zulke sterkte ge
ven kan.
Genie is een lange patiëntie; ook
het leven is een lange patiëntie.
Hoe groot ons geduld ook is, 't is
altijd nog te klein.
Leefden we eens een seizoen in 't
Vagevuur, we zouden meer geduld
hebben eens weer op aarde, als
IflBBBBBHBBBBBBSBBBBSBlIBaSSatBSaBBBSSBBBSi&aBiaSZSSSSSSZSSSa
een stroo In onzen weg ligt of als
't niet foetert met ons colknopje.
De wereld wordt thans gediend met
slagwoorden. Overal slagwoorden: in
de pers, op de affichen of muurkran
ten, slagwoorden in de meetings.
Ik ken nochtans geen enkel boek
waar meer slagwoorden te vinden zijn
dan in het Evangelie. Dat zijn van
die woorden met geconcentreerde
kracht, die nog effekt hebben na 20
eeuwen, want degene die ze uitge
sproken heeft, zegde: «Hemel en aar
de zullen vergaan, maar mijne woor
den zullen niet vergaan.
Leest het Evangelie in plaats van
uw feuilleton, en gij zult altijd zijn
«a la page
We leven te midden menschen die
hun fouten hebben. Maar er zijn
meer zonden van broosheid dan van
boosheid. De zondaar is maar een
dwergje vergeleken bij de reusachtige
bermhertigheid van God.
Het zijn geen engelen en heiligen
die we tegenkomen op straat, of
waarmee we moeten onderhandelen
of leven. Het zijn menschen in vleesch
en been en ook met veel zenuwen,
zoóals wij.
Maar ondertusschen vergeten wij
dat wij ook geen engels zijn en ook
geen heiligen. Is dat niet idioot, alle
anderen heilig te willen en niets doen
om het zelf te worden.
Spreek niet met iedereen over uw
kruisjes en uw zenuwen, schreef Pa
ter Considine, een flegmatieke En-
gelschman. Als ge sommige menschen
hoort spreken zoudt ge meenen dat
zij niet gelooven dat God weet wat
zenuwen zijn.». En als uw hoofd
en uw maag zeer doen, waarom moet
heel de wereld dat weten?
We moeten bidden. O. L. Heer al
zijn flauwen kant pakken. Hij heeft
een flauwen kant: zijn goedheid, zijn
H. Hert. Niemand is zoo gevoelig
voor dankbaarheid en liefde als O. L.
Heer.
Zijn we zondaars, laten we Hem
pakken al den kant van zijn barm
hartigheid, zijn medelijden met de
ongelukkigen. En als we volherden in
't roepen en kloppen, Hij kan het niet
uithouden. Hij heeft het immers zelf
gezegd.
Hij verhoort ons liever dan dat wij
verlangen om verhoord te worden.
Dat is O. L. Heer.
We trekken eens aan de bel en we
zeggen: «Niemand thuis», en gaan
voort. Zoo doet geen handelsreizi
ger die rekent op 20 9?Misschien
zijn ze al achter in den hof. Belt twee
maal, driemaal. De aanhouder wint
Klopt en U zal opengedaan worden.
Driemaal en viermaal kloppen op
de hemeldeur is niet onbeleefd. En dat
het onbeleefd ware, 't is toch een tee-
ken van betrouwen.
En betrouwen leidt naar liefde.
A. B.
De Vaster brief uitgezonden door Zijne
Exc. Mgr Lamiroy, Bisschop van Brugge,
gericht tot al de geloovigen van zijn bis
dom, cn die heden Zondag in alle kerken
aal afgelezen -worden, gaat dit jaar bij-
o-nderüjik over bet gebed.
Het begin luidt als volgt:
Zeer Lieve Broeders,
In zijn wereld-brief over de rampen die
het gansehe menschdom teisteren, en de
dwingende noodzakelijkheid voor de vol
keren om tot God terug te fceeren, schreef
onze Heilige Vader de Paus vóór enkele
jaren: «De kwalen van onsen tijd kun
nen enkel nog door vasten en bidden ge
nezen worden».
Vroeger hebben wij U het ge-bod van
het vasten uiteengezet. Heden zullen wij
trachten U beter te doen verstaan wat
bidden is; waarom, en hoe gij bidden
moet; welke de kracht is van het gebed
en welke hulp en sterkte gij erin vinden
zult voor gansch uw christelijk leven.
We raden vurig alle geloovigen aan met
veel aandacht naar deze verhevene raad
gevingen te luisteren.
1. - De wet op het vleesch-derven ver
biedt het gebruik van vleesch en van
vleesohnat. Eieren, melk, boter en alle
andere eetwaren, zelfs met vet toebereid,
worden altijd toegelaten.
De wet op het vasten verbiedt meer
dan één volïedigen maaltijd daags te ne
men zij laat echter toe 's morgens een
weinig voedsel en, 's avonds, een collatie
te nemen, volgens de in zwang zijnde ge
bruiken in ons land. Het is insgelijks toe
gelaten den voornaamsten maaltijd tot
den avond, te verschuiven en de collatie
"s middags te nemen.
2. - Het Vleesch-derven alleen is voor
geschreven op al de Vrijdagen, uitgeno
men wanneer de Vrijdag samenvalt met
het feest van Or.-aeLie ve-Vrouw-Hemel
vaart, van Allerheiligen, van Kerstmis
of" van 's Heeren Besnijdenis (1 Januari).
Het vleesch-derven en tevens het vas
ten zijn voorgeschreven op de Woensda
gen (O en de Vrijdagen van de Vasten;
op de Woensdagen, de Vrijdagen en
de Zaterdagen van Quatertemper; op
de vigiliedagen van Sinxen, van Onze-
L:eve-Vrouw-Hemelvaart, van Allerheili
gen en van Kerstmis, uitgenomen wan
neer deze vigiliedagen verplaatst worden
naar den tweeden dag vóór deze feesten.
Het vasten alleen is voorgeschreven op
si de anderedagen, van de Vasten behalve
op de Zondagen.
Op Góeden-Zaterdag zij t het vleesch-
derven en het vasten voorgeschreven tot
's middags.
3. - De wet op het vleesch-derven ver
plicht alle geloovigen die ten volle zeven
jaar oud zijn-
De wet op het vasten verplicht hen van
den dag af dat zij ten volle een en twin-
tig jaar oud zijn, tot het begin van hun
I zestigste jaar.
Degenen die verplicht zijn te vasten
magen, buiten de Zondagen, maar één
maal daags vleesch eten, te weten op den
voornaamsten maaltijd, en niet op de
collatie. Hetzelfde gekit voor het gebruik
van eieren.
i. - Wij verleenen aan de militairen in
werkelijken dienst, aan hunne echfcgenoo-
ten, kinderen en dienstboden, en insge
lijks aan de and-ere personen die wezen-
Ljk aan den militairen dienst zijn ver-
boaden, vrijstelling ran de wet op het
Btleesch -derven op alle dagen van het
'i-ter, uitgenomen op Goeden-Vrijdag.
Wij verleenen dezelfde- vrijstelling, uit-
l genomen op Goeden-Vrijdag', aan de po-
C-tie-agenten en aan de veldwachters in
Vvrkelijken dienst, aan. de douaniers en
aan de' bedienden der accijnsen in wer
kelijke» dienst, aan de boechwiachters,
ear. de technische bedienden der tele-
s ra fen eia telefonen in., werinetijken dienst
langsheen de ljinen, aan de briefdragers,
aan de bedienden in werkelijken dienst
op de treinen, de trams en de autobussen,
aan de zeelieden, aan de schippens, aan
de werklieden der havens, der hoogovens,
der staalfabrieken, der zinkovens, der
pletmolens, der- scheikundige fabrieken,
der glasblazerijen, der mijnen en der
steengroeven, alsook aan de families die
voorbijtrekkende troepen huisvesten en
voeden.
Degenen die, op reis zijnde, of door hun
bezigheden buiten hun huishouden opge
houden, hun eetmaal nemen onderweg,
ia een hotel, een afspanning of een her
berg, worden insgelijks ontslag-en van de
wet op het vleesch-derven, behalve op
Goeden-Vrij dag. Hetzelfde geldt voor de
werklieden en de bedienden, die van huis
hun spijzen mededragen om ze op hun
werk te nemen. De vreemdelingen, op
doortocht in Ons bisdom, mogen van de
zelfde vrijstelling genieten.
5. - De Pastoors hebben de macht, in
afzonderlijke gevallen en om billijke re
denen, de personen en de families aan
hun gezag ond.erwor.psn, alsook de vreem
delingen op doortocht in hun parochie,
't zij geheel 't zij -gedeeltelijk, van het
vasten en van het vleesch-derven te
ontslaan.
Wij verleenen dezelfde macht, aan de
biechtvaders; deze mogen evenwel er
slechts gebruik van maken ter gelegen
heid van de biecht en ten opzichte van
eiken biechteling afzonderlijk.
De zieken en de personen met zwakke
gezondheid zullen zich schikken naar den
raad van een gewetensvollen geneesheer.
6. - De geloovigen worden verzocht drie
Onze-Vaders en drie Wees-ge groeten en
éénmaal de akten van Geloof, Hoop, Lief
de en Berouw te bidden, iederen dag van
de Vasten, waarop zij zullen gebruik ma
ken van een geheele of van een gedeelte
lijke vrijstelling van de wet op het vasten
en op het vleesch-derven.
Degenen die deze gebeden niet zuilen-
opgezegd hebben, worden verzocht ln
't offerblok van de vasten een aalmoes te
storten, ieder volgens zijn godsvrucht en
zijn vermogen.
ia Balg», van au tot einde jaer, aaa wie
one zendt in .poatzegele of etort op poit-
checkrekening 155.79 ven V. Saneen-Van-
neete, Drukker, Poperinge, de lom van
Uit Frankrijk: 38,70 fr. (Belg. geld).
.Uit Amcrikai £5,90 fr- (Belg. geld).
DE RIJKSDAG
BIJEEN
en toch sprak de Fuehrer 3 uren naeen.
De Rijksdag, het
Duitsche parlement
is niet meer, wat
het vroeger was
de bijeenkomst van
de vertegenwoordi
gers van het volk,
om in een geest
van geweldige ani
mositeit en bitter
heid wetten voor te
stellen en te stem
men. Geen dagen
lange besprekingen
meer, gekruid met
scheldwoorden en
vechtpartijen. - In
Duitschland bestaat
de democratie niet
meer. De Rijksdag
komt alleen nog
bijeen bij uitzon
dering om aan de
Fuehrer de gele
genheid te geven
een lange rede te
houden, b. v. een
rede van 2 uren 52
minuten, zooals dit
Zondag laatst het
geval was.
Deze rede, langs
de draadlooze uit
gezonden, heeft ze
ker vele luisteraars
in Duitschland en in het buitenland
aan het radiotoestel gelokt. Er is door
de Duitsche Rijkspresident heel veel
gezegd geworden, doch maar bitter
weinig, dat we niet kenden. Het is de
bevestiging van de tot nu toe gevoer
de politiek, zoowel in het binnenland
als ten overstaan van het buitenland.
En het is maar best ook, want de ver
rassingen die Hitier ons de laatste
jaren gebracht heeft, hebben ons al
dikwijls genoeg kippenvleesch be
zorgd, bij de gedachte aan de moge
lijke reactie van het buitenland. Ge
heel de rede geeft ons tenslotte den
indruk, dat Duitschland in een pe
riode van stabilisatie gekomen is en
dat thans na de noodzakelijke spron-
genpolitiek, een gezapiger maar niet
minder bewuste gang zal gegaan wor
den in een effener landschap.
Een groote voldoening om het ver
wezenlijkte en een onmiskenbare be
wustzijn van macht straalt uit iedere
passus van de rede.
BINNENLANDSCHE POLITIEK.
Het is vooral voldoening, die het
eerste deel van de aanspraak ken
merkt, voldoening om al wat op eco
nomisch gebied verwezenlijkt werd.
Toen Hitier aan het bewind kwam
waren er zes millioen werkloozen, wat
eigenlijk ellende beteekende voor niet
minder dan vijftien millioen en half
menschen. Die iverkloosheid werd niet
opgelost met geldelijke hulpverlee
ning, maar door de verhooging van
de productie en dus de stijging van
het verbruik. Verhooging van binnen-
landsche productie, van in- en uit
voer, worden met verrassende cijfers
belicht. Om dat te verwezenlijken,
zegt de president, was het noodig dat
hij het afbrekend werk van tegen
strevers onmogelijk maakte, en hier
mee bedoelt hij de onderdrukking van
de niet-nationaal-socialistische par
tijen.
Als hij tenslotte de lastercampagne
van het buitenland aan de kaak stelt,
die weer opgerezen was naar aanlei
ding van de jongste wijzigingen in
de weermacht, doet hij het in tegen
stelling met zijn vroegere wijze van
spreken op een ironische wijze en
hieruit blijkt zijn machtsbewustzijn.
BUITENLANDSCHE POLITIEK.
Het gedeelte over de buitenlandsche
politiek is veruit het langste. Daarin
raakt hij alle groote vraagstukken
aan: het standpunt tegenover de
Volkenbond, het Verdrag van Ver
sailles, de eisch om koloniën, de
verhoudingen vdn Duitschland met
Spanje, Engeland, Frankrijk, Japan,
Rusland, enz.
Naar de Volkenbond, zal Duitsch
land niet terugkeeren, omdat de Vol
kenbond, nooit een politiek van recht
vaardigheid gehuldigd heeft. De Vol
kenbond is gebouwd geweest op een
valsche bodem: het Verdrag van Ver
sailles. Het heeft tenslotte alleen maar
gediend om dit verdrag te doen uit
voeren en Duitschland is daar het
slachtoffer van geworden. Hitler zegt
niet dat hij ooit zal terugkeeren, hij
maakt niet eens de veronderstelling
dat de Volkenbond zou kunnen ge
steund ivorden op een nieuw rechts-
princiep. Nooit meer terug naar Ge
neve, heet het koel.
Daarnaast is Duitschland echter
wel bereid om op internationaal ge
bied samen te werken, doch buiten
het kader van de Volkenbond.
De eisch om koloniën sluit aan bij
het eerste gedeelte. I-let Derde Rijk
heeft koloniën noodig, omdathet
niettegenstaande de groote inspan
ning op het gebied van de binnen-
landsche productie, niet kan bereiken
wat het zou kunnen
met behulp van ko
loniale grondstof-
fenbronnen. Ken
merkend is het wel
dat het Hitier niet
te doen is om het
even welke kolo
niën, b. v. Belgi
sche of Nederland-
sche, maar wel om
de voor-oorlogsche
Duitsche koloniën,
die, zooals hij het
zegt, de huidige
bezitters niet veel
voordeel gebracht
hebben, maar die
toel voor Duitsch
land veel beteeke-
nen. Wij gelooven,
dat het voordeel
in de gedachte van
Hitier niet zoozeer
in economische zin
opgevat wordt, dan
wel in den zin van
prestige politiek.
DE
VERHOUDINGEN
MET DE ANDERE
LANDEN.
Land voor land
komt aan de beurt,
voor zoo ver die
een direct-actueele
verhouding voor den dag roepen. Ten
overstaan van Spanje, zal niet geduld
worden, dat Spanje een Sovjet-Repu
bliek wordt; dat beteekent noch min
noch meer, dat Duitschland nog ac
tiever zal tusschenkomen, zoo de
krijgskansen mochten keeren ten
voordeele van de rooden.
Voor de zooveelste maal herinnert
de Fuehrer er aan dat er met Frank
rijk geen enkel teritoriaal geschil be
staat. De verwijdering wordt dus
hoofdzakelijk tusschen die twee lan
den veroorzaakt, door de verschillen
de wijze waarop beide meenen de
vrede te moeten dienen.
In het Verre Oosten wenscht hij dat
Japo.n zou zegevieren, omdat alleen
op die wijze, de vooruitgang van het
communisme in het Oosten kan ge
stuit worden en om te bewijzen dat
hij aan de zijde van Japan staat ver
klaart hij dat Duitschland de Staat
Mandsjoekoeo erkent.
Op onrechtstreeksche wijze laat hij
verstaan dat hij de huidige buiten
landsche politiek van Engeland niet
goedkeurt, vooral om de zwakheid die
betoont wordt tegenover Rusland en
het standpunt in de Chineesche oor
log ingenomen. Daags na de rede van
Hitier werd het ontslag van de Heer
Eden bekend gemaakt en zijn vervan
ging door de Heer Halifax, die gekend
is als een Duitschgezinde. Waarschijn
lijk zal dit een kentering in de bui
tenlandsche politiek voor gevolg heb
ben, die meer in de smaak van
Duitschland zal vallen.
Eindelijk bleek Hitier bijzonder
ontroerd te zijn als hij over het on
derhoud met Schuschnigg sprak en
over de bereikte uitslag, doch ook
hier konden, we niets nieuws meer
vernemen.
(Verboden nadruk.) ROSKAM.
C:»BBBBflBBBSBBBBHfla(IBBHaBHaBBBSE!f9tlBB!BBBBBI3iaS!3n:3&Seia!a»HEgflSE£SBBBBH«MMBEUBHIBBSBBBg
De laatste dagen hebben in Engeland
de ontknooping gezien van een crisis in
den schoot van de Eng-elsche Regeering,
ontstaan door verschil van meening over
het buitenlandsoh beleid, bij de Eng-elsche
staatshoofden.
Toen over enkele maanden de H. Cham
berlain Eerste-Minister werd, heeft hij
persoonlijke brieven gewisseld met Mus
solini omtrent de mogelijkheid van een
toenadering tusschen beide landen, wijl
ook Lord Halifax werd gestuurd naar
Duitschland om er op de hoogte te ge
raken van DuitschJand's ersch-en. He-t
-bleek dus wel dat de Heer Chamberlain
er niet meer zoo van overtuigd was dat
enkel langs den Volkenbond om een ver
zoening onder de Europeesche Staten
moest worden gevonden.
H. Eden, Eng:land's Minister van Bui
tenlandsche Zaken, hield er een heel an
dere meening op na. H. Eden hield vast
aan den Volkenbond met zijn -princiepen
van collectieve veiligheid en stond erop,
dat eerst een oplossing van de.--spanning
tusschen Engeland met Italië kon gevon
den worden eens dat Italië zijn inmen
ging in de zaken van Spanje geheel zou
staken'en nog dat Italië een einde zou
gesteld hebben aan de campagne die het
■land voerde tegen Engeland, bijzonderlijk
in de Arabische gewesten, vooraleer
spraak kon zijn van onderhandelingen.
H. CHAMBERLAIN,
Britsch Eerste Minister.
LORD HALIFAX
die voorloopig belast is met het Ministerie
van Buitenlandsche Zaken. Merken wij
terloops op dat Lord Halifax een ka
tholiek is.
Deze politiek kon enkel de kloof tusschen
belde landen vergrooten wat ook ge
beurde en de tegenstelling tusschen
demokratische en totalitaire Staten ver-
hoogen. H. Eden was ook niet te vinden
voor het normaliseeren van de betrekkin
gen tusschen Engeland en Italië met er
kenning van het Italiaansch imperium.
Het geschil dat d-us sedert weken slui
merde tusschen de HH. Chamberlain en
Eden heeft nu -zijn ontknooping gevonden
in het ontslag van den H. Eden ais Mi
nister van Buitenlandsche Zaken. Door
de Engelsche Ministers werd nog gepoogd
den II. Eden van zijn besluit af te bren
gen, maar tevergeefs. Dit ontslag werd
Zondag bekend gemaakt.
H. Eden trad dus af omdat een toe
nadering tusschen zijn land en Italië in
den weg stond. Lord Hallfax werd intus-
schen aangeduid om hem voorloopig op
te volgen.
In een brief, gericht aan den H. Cham
berlain, heeft de H. Eden zijn ontslag
nader toegelicht en H. Chamberlain
stuurde hem een antwoord. In beide brie
ven hebben de Britsche staatslieden een
wederzijdschen dank en blijken van waar
deering geuit en erop gewezen dat de we-
derzljdsche politieke meeningeverschillen
-hun vriendschapsbanden niet in het
minst verzwakken.
In het Lagerhuis hebben beide Staats
lieden dan een verklaring afgelegd.
De H. Eden zette de redenen van zijn
ontslag uiteen: de onmiddellijke oorzaak er
van is het aanknoopen van onderhandelin
gen tusschen Engsiand en Italië. Beze on
derhandelingen vond hij niet wenscnelijk
zoolang Italië geen. andere positie heeft
aangenomen, in. verband met den Spaan-
schen burgeroorlog en de anti-Britsche
propaganda van Italië. Hieromtrent had
hij meeningsverschil met den Eersten-
V,uister en heeft dan verkozen ontsiag
te nemen. De H. Eden werd toegejuicht
door de leden der oppositie en enkelen
uit de mesrderhekisgroepan.
H. Chamberlain, Eerste -Minister, k wam
dan nadien aan toet woord. H. Chamber
lain betoogde dat om den vrede te ver
zekeren het niet» genoeg is algemeene
princiepen tiit te drukken. Die den vrede
wenscht moet voortdurende pogingen
aanwenden om die oorzaken van bedrei
ging van den vrede te verwijderen. Die
oorzaken hebben een erge spanning te
weeg gebracht tusschen Engeland en
Italië tot nu op 10 Februari, teen de Ita-
liaansche Regeering liet weten dat zij
ieder oogenhLk bereid was nieuwe onder
handelingen aan lie knoopen, zich e-en ge
legenheid tot oplossing van de spanning
heeft voorgedaan. Doze gelegenheid mocht
men niet laten voorbijgaan. Italië heeft
hierbij geen bedreigingen geuit. Een af
wijking van dit voorstel van onderhande
len zou erge gevolgen kunnen hebben en
(Zie vervolg 2® blad.)
Op Zondag' 11. hield da Hoofdraad van
den Katholieken Landsbond een vergade
ring te Brussel.
Heer Bouiwer&crts,voorzitter, hield de
openingsrede. Hij herinnerde aan het
vroegere concentratie-congres te Leuven.
Alleen de gedachte, dat de Katholieke
Vlamingen bij mekaar hoeren is gebleven.
Verdsr herinnerde spreker aan d-e onder
handelingen welke gevoerd werden tussch
en K.V.V. en V.N.V. en welke afgesprongen
zijn tengevolge de Nieuwjaarsboodschap
van den leider van V.N.V.H. Staf De
Olercq. Dit had tot gevc-ig dat het congres
belegd door den Landsbond mislukte.
Het dagelijksch Bestuur van den Lands
bond. vervolgde spreker, heeft dan den
toestand grondig onderzocht. Kef stelde
vast dat van den eenen kan,, de K.V.V.
ezn rs-e-erin-ospartij wilde blijven en van
den anderen kant het V.N.V. verstard
bleef in een steriele oppositie. Op alge
meen politiek gebied viel er dus voorals
nog niet aan concentratie te denk'"..
Esn afvaardiging van het Dagelijksch
Bestuur van den Landsbond, bestaande uit
de HH. Bouwerae-rbs, Valvskens en Muiier,
is dan in voeling gekomen met de K.V.V.
Vastgesteld werd dat een hartelijke
sa-menwerking mogelijk was.
Spreker licht aan liet stand-punt toe,
ingenomen dooa- het Dagelijksch Bestuur.
Hij wijst op de werkzaamheden van het
Bestuur en de medede-elin-gen hierover
die regelmatig in de pers verschijnen.
Daarna werd het woord verleend aan
den II. Muli-er uit Kortrijk, die handelde
over d-e houding van den Katholieken
Vlaamschsn Landsbond in verband met
de nieuwe toestand-en op politiek en cul
tureel gebied.
Spreker maakte een historiek van den
Landsbond en wees erop hoe de invloed
van den Landsbond steeds is ge<r oeid.
Eerst ging het om de de nationalisatie te
keer te gaan, wijl enen thans niet meer
staat voor een taalpolitiek maar voor een
nationaal vraagstuk: het organisch op
bouwen van de Vlaamsohe gemeenschap
met het maximum van zelfstandigheid dat
vereenigbaar is met het voortbestaan van
Belgie.
Ds Landsbond staat op het Vlaamsch-
Nationaal standpunt en ziet in het pu
bliekrechterlijk statuut de manier om de
Vlaamsche gemeenschap m te vormen
tot een volkseenheid, organisch opgeno
men in en als zoodanig erkend door den
Belgischen Staat.
Geen enkele gelegenheid mag men laten
omtsn-appen om hst standpunt van den
Landsbond op te dringen. Het beoogde
doel -kan bereikt worden langs België om.
Er bestaan mogelijkheden tot samen
werking. Moesten eenige positieve resul
taten kunnen bereikt worden dan, vervolg
de spreker zouden- weldra alle Vlamingen
met ons samenwerken om door de concen
tratie van al onze krachten de definitie
ve oplossing door te drijven.
Wat in. den weg van de concentratie
ligt, is niet zoozeer het programma maar
het gemas aan vertrouwen. Met woor
den gaat het niet meer, daden moeten
worden gesteld.
Tenslotte zette spreker uiteen waarom
de Landsbond moet blijven bestaan en nog
dat het we-rasohelijk is naar contact en
voeling met K.V.V. omdat men door K.V.
V. kan geraken tot politieke verwezenlijk
ingen.
Hervormingen zullen ook nog bevoor-
deeligd zijn door de cultuurraden. M-aa-r
bij cultureele autonomie kan het niet blij
ven Bestuurlijke decentralisatie moet vol
gen.
De -bespreking werd dan geopend.
Prof. Dumon vond het niet wenschelijk
tosnadering te zoeken tot K.V.V.
H. de Pillecyn wenschte dat d-e Lands
bond nergens zou aanleunen en zou trach
ten te groepeeren alwi-s werken wil op
grond van het beginselakkoord K.V.V.-V.
N.V.
H. Blavier was de meening toegedaan
dat zonder een politiek-rechteiiijk statuut
dat de kwestie van Brussel niet oplost,
geen oplossing zijn kan. Voor Brussel
staan wij altijd even ver en in Wallonië
teefcsmt zich een strooming voor federa
lisme af. Er kan niet aangenomen worden
de eene partij den wagen zou voorttrekken
en de andere partij ai de voordeelen zou
halen uit de oppositie. De Vlamingen die
iets willen verwezenlijken moeten alle aan
dacht vestigen op de regeeringskwestie,
en V.N.V. heeft verklaard stelselmatig al
le Belgische Rege-eringen te oskamp-en.
Gevaarlijke avonturen worden door ze
kere Vlaamsche strekkingen nagestreefd.
Een dictatuur zou fataal uitvallen voor
Vlaanderen.
De Voorzitter meent dan dat de Lands
bond er alle belang bij heeft aan te leu
nen bij een partij die iets verwezenlijken
kan.
H. Valvekens verklaarde dat de V.N.V.
den Landsbond nog niet ziet staan. An
derzijds komen veel leerstellingen van.
K.V.V. overeen met deze van den Lands
bond. Maar deze moet geen integreerend
orgaan worden van de K.V.V. maar toch
heeft hij er alle belang bij onderhande
lingen te blijven aanknoopen met K.V.V.
H. Muller verklaarde dat de leden van
den Landsbond tot plicht hebben de poli
tieke atmosfeer voor te bereiden voor con
centratie.
H. Van Cauwelaert herinnerde dat wat
verwezenlijkt werd vroeger en ho3 den
Landsbond steeds op goeden vor. heeft
gestaan met de Katholieke Vlaarr.sche Ka
rn :-r groep.
Verder v-ervolgde spreker:
De Vlaamsche Nationalisten hebben
geriemd teg-en de vervlaamsching van
Gent, tegen de bestuurlijke taalwet, samen
met liberalen als Max en Mundeleer. Voor
de wet op de vervlaamsching van het
Gerecht hebben wij ze met ons gehad.
Daar alleen. Ik hoop dat wij ze ook zullen
meehebben in den slag dien wij thans le
veren voor de vervlaamsching van het
Leger. Van Katholieke Vlaamsche zijde
zullen wij nooit verhinderen dat er in
de Kamer de grootst mogelijke concentra
tie verwezenlijkt worde.
Vroeger waren de eenige vrienden van
den Landsbond de Kath. VI. Kamergxoep.
Spreker spreekt zich uit voor vrucht
bare samenwerking met K.V.V.
Wat concentratie betreft, mogen wij
geen dupe zijn van woorden. Er is een be
ginselakkoord tot stand gekomen. Maar
van weerskanten bleek men het later niet
eens te zijn over d-e interpretatie van ze
kere bepalingen. Eerst is klaarheid ge
boden.
Concentratie is geen gemeenschappelij
ke strijdformatie, het liefst een gemeen
schappelijke partijformatie.
Men vergeet te veel dat Vlaanderen niet
alleen K.V.V. en V.N.V. is. Er zijn nog
andere krachten waarvan men niet
spreekt. Dinaso b.v. Vlaanderen is nog
meeT dan dit alles. Socialisten en libera
len behooren ook tot Vlaanderen. Dit is
het groote probleem dat ons moet bezig
houden het nog zieke gedeelte van
Vlaanderen genezen. Heel de Vlaamsche
beweging iis geweestVlaamsch bewust
zijn wekken. Ook het conservatief katho
liek element in Vlaanderen dient nog ge
wonnen. Er is 50 t.h. in Vlaanderen dat
niet katholiek is. Ook daa-r moet hst
Vlaamsoh bewustzijn doordringen Dat
begint nu al bij de socialisten zij rich
ten reeds Vlaamsche congressen in.
Buiten Vlaanderen met zijn 4 millioen.
menschen hebben wij nog Brussel waar
een half mihoen menschen nog vatbaar
zijn voor Vlaamsoh gevoel. Er is de taal
grens, waar een en ander verloren gaat
ten gevolge van een psychologische fout.
De groote taak is het missionariswerk.
Wanneer men spreekt over concentratie
vergeet men soms den weerzag dien dit
kan hebben in al de lagen der bevolking
die wij nog -te winnen hebben.
De H. Van Cauwelaert wijst ten slotte
op de al te strakke opvatting-en die- men
aantreft foi-j V.N.V. en die een hinder
paal vormen voor samenwerking ook op
practisCh gebied.
Stemmen gingen dan nog op voor of
tegen samenwerking met K.V.V. tot ten
slotte volgende dagorde werd aange
nomen
De Hoofdraad in overeenstemming met
het verslag van den H. Muiier, blijft trouw
aan zijn traditie.
gelast het Dagelijksch Bestuur een zelf
standige werking op touw te zetten, tot
geleidelijke verwezenlijking van zijn pro
gramma en tot het voeren van een kracht
dadige actie op Vlaamsch constructief
gebied,
bevestigt het Dagelijksch Bestuur in
zijn mandaat en vestigt zijn aandacht
op de onverwijlde heroprichting van ver
schillende arrondissementsverbonden.
A
Na een kort slotwoord van den voor
zitter, wordt de vergadering opgeheven.
Het Vlaamschhatend Brusselsch dag
blad La Libre Belgique is flauw geval
len bij het lezen van het verslag over de
vergadering van den Katholieken Vlaam-
schen Landsbond.
Voor deze Katholieke Vlamingen die
nog hun graad van Vlaamschgezindheid
meten naar wat La Libre Belgiqueer
over meent, geven we hieronder wat Het
Handelsblad van Antwerpenschrijft
over de houding van «La Libre Belgi
que er op steunend dat Het Handels
blad ten volle de censervatieve zijde der
matige Katholieke Vlaamsohgezinden ver
tegenwoordigt.
Lees en oordeel, en van alle commen
taar mogen we ons onthouden:
Onze confrater, de Libre Belgi
que is weer eens aan 't draven ge
raakt en dit naar aanleiding van de
redevoeringen die verleden Zondag in
den hoofdraad van den Katholieken
Vlaamschcn Landsbond zijn uitgespro
ken.
Het blad ontwaart overal kwaad en
nergens goed, wat geen ander gevolg
kan hebben dan een eenzijdig oordeel,
in dit geval eene eenzijdige veroordee-
lihg.
En die is onrechtvaardig.
Wij hebben het verslag over de zit-
iiiiiaiaiiBiiiiiiiiiiiimni
ting van den hoofdraad tweemaal over
lezen en wij vinden integendeel dat de
voornaamste sprekers zich heel gema
tigd hebben uitgedrukt en alle avontu-
renpolitiek bij de Vlamingen hebben af
gekeurd.
Waar het Brusselsch orgaan er dan
op wijst dat de hoofdraad van den Ka
tholieken Vlaamschen Landsbond groe
peert de intellectueelen, de politieke
mannen, talrijke Staats-, provincie- en
gemeenteambtenaren, en zelfs geestelij
ken vinden wij dat de eerlijkheid vergt,
de opvattingen dezer vooraanstaande Ka
tholieke Vlamingen weer te geven, zoo
als ze zijn en niet volgens de verkla
ringen van enkele aanwezigen.
Wat de gewone manier van voorstel
ling eener Vlaamsche vergadering is in
de kolommen van de Libre Belgique
Aan zijn lezers komen wijs maken dat
K.V.V. den weg gereed maakt om zich
door V.N.V. te laten «noyauteerenis
niet blijk geven van oprechtheid.
't Is gemakkelijk Katholieke Vlamin
gen verdacht te maken en hun allerlei
kwade bedoelingen toe te schrijven
minder gemakkelijk is het verwijtingen
met bewijzen te staven.» Taxander.
«La Libre Belgique» ...en haar ver
eerders, mogen dat op zak steken.
H. A. EDEN
de altredende Engeliche Minister
B ui te n3tr..d(.c h» Zaken.
RADIO-HEILIG UUR.
Voor de micro van den W. V. R O.-
Kortrijk zal Eerw. Pater Lammertyn, Re
demptorist, de specialist in het Heilig-
Uur-houden, opnieuw een buitenkansje
gunnen aan de zieken van West- en Oost
en Zeeuwsch-Vlaanderen, met op Don
derdag, 3 Maart, vooravond van den Eer
sten Vrijd-ag van Maart, een Radio-
Heilig-Uurtje te houden, van 15 tot 16 uur,
speciaal voor hen bestemd. Evenals de
vorige malen wordt zijn aanspraak meer
maals onderbroken door aangepaste en
dieproerende gezangen. Als onderwerp
heeft de Heilig-Uurleider gskozen: GETH-
SEMANI, SLAPELOOZE ZIEKEN EN
SLAPENDE VERPLEEGSTERS.
Allen die dit lezen, zijn vriendelijk ver
zocht de zieken in de huizen, klinieken,
hospitalen, gasthuizen, op de hoogte te
brengen van dit ZIEKEN-HEILIG-UUR
TJE, en op 3 Maart te 15 uur af te stem
men op W. V. R. O.-Kortrijk. Ook al de-
ganen, die met zieken te doen hebben,
zouden, best luisteren naar dat uurtje van
echt Ziekenapostolaat. Men vergete niet,
een -H. Hartbeeld alsdan te plaatsen in die
Wij meenen onder de aandacht onzer
lezers te moeten brengen dat de vermaar
de H. Bloedprocessie te Brugge, dit jaar
op Maandag 9 Mei a.s. vastgesteld is.
Het staat buiten kijf dat deze proces
sie, zoowel uit godsdienstig als uit ge
schiedkundig oogpunt beschouwd, haar
gelijke niet vhidt in de geheele christe
lijke wereld. Wat haar evenwel nog meer
luister toevoegt is het eenig mooie kader
dat het schoone Brugge, het Venetië
van het Noorden» biedt.
Het is dan ook niet te verwonderen dat
telken jare een niet te schatten menigte
geloovigen en ongeloovigen op den
ganschen doortocht met zichtbare inge
togenheid dit prachtig schouwspel bij
woont.
■BBBnnnnBESBiBnRnBKnnnnnBnHU
wat te versieren. Het zal den zieke ook
zeer aangenaam zijn, indien men heiA
alsdan voor oogen stelt een der veelvul
dige kunstprenten over GETHSEMANj^
die hl de boeken van Eerw. Pater Lam»
me-rtyn te vinden zijn en de ziel van een»