Ons Vrouwenhoekje
Spreek en schrijf beschaafd
Feeënhanden
Vi *i
GEDACHTEN
WEKEUJKSCH
LITURGISCH BULLETIJN
BEZUIMIGENB
AANBESTEDINGEN
KATH. UITZENDINGEN
INKTEN voor het stempelen van
Vee - Duiven - Eieren
TOMATÊH
VOOR PLECHTIGE KOMMUNIEKANTEN
BUITENGEWONE PRACHTIGE WITTE KLEEDEREN
Huis fflARiE JOSE, 5, Henri serruiislaan, oesiende («m i> Grooto Post)
ROMAN van
H. COURTHS-MAHLER.
J
'J', m ^anruz
BIJVOEGSEL AAN «DE POPERINGENAAR EN DE V ALLE VAN ZONDAG 5 FEBRUARI 19S9. Nr 9.
geld op den grond vóór de eerste kist, in
de hoop dat de kwade geesten belust op
geld... gelijk iedereen, dit zullen oprapen
en aldus hunne aandacht laten afleiden
van 't lijk dat begraven wordt...
't Ware komiek.dat 't zoo triestig niet
'n was!
JANVERMILLE, riep meneer Sneps
uit, daar ligt nu mijn schoone vaas in
honderdduizend stukken vaneen... Maar
enfin, d'r is toch nlksken aan te doen... en
ge moet het U niet ter hart trekken, Ma
rie, sprak hij tot z'n maarte die 't gedaan
had, want ge hebt ze toch niet express
laten vallen, hé!
Zijde gij zot, vroeg Mie, zoo iets
ekspress doen?... Ziet ge niet da'k nu op
nieuw mag beginnen vagen!?
'n Parel, allee, die Mie.
D'R ZIJN ER VELEN
Die met de woorden spelen
En, ze zijn er voor te laken
Niet goed 't verschil uitmaken
Tusschen den figuurlijken en eigenlijken
[zin...
En dat lapt er onzen rechter in!
Luistert, en ge zult dra gaan yernemen
waarover 't hier eigenlijk gaat.
Die rechter is meneer John Allen van
de rechtbank van Los Angeles... die niet
goed 't verschil kende tusschen 'n echte
broek en 'n andere... bijvoorbeeld die wel
ke de vrouwen dragen in d'huishuodens
van de pantoffelhelden!
Op zekeren dag dus verscheen voor on
zen rechter een dienstmeisje als getui
ge... en, 't was zeker ook een die de mode
wilde volgen die Mariene Dietrich wilde
lanceeren, maar die niet gepakt 'n heeft...
want ze verscheen in lange broek en kort
jasje voor de rechtbank.
Da's schandalig, brak de rechter los,
ge maakt het gerecht belachelijk. Daarom
ook veroordeel ik U tot vijf dagen gevan
genis.
Het kindermeisje ging in beroep en won
het pleit, na te hebben bewezen, dat de
vrouw van den rechter... ook de broek
droeg
Of er met onzen Allen gelachen werd!
MENEER VAN SNIPPERZELE had z'n
maarte Katrien, die precies van de slim
ste niet 'n was, met een brief naar de
post gezonden.
Eerst toen ze weg was herinnerde hij
zich dat hij geen adres op den omslag
geschreven had.
Bah. dacht hij. Katrien zal 't wel zien
en mij den brief terug brengen.
Maar... de maarte kwam met leêge
handen terug.
En mijn brief? vroeg meneer van
Snipperzele.
Hewel, 'k heb hem in de busse ge
stoken.
Maar, hebt ge dan niet gezien dat
er geen adres op stond?
Toetoet, zei Katrien, maar ik zei bij
mijn eigen, meneer doet dat ekspress
omda'k nie 'n zou weten aan wie hij
schrijft!
IN DE SPOBT
'lt Zeg 't U
Nu
Bondig en kort,
En 'k houd het immer vol.
Speelt de kans 'n groote rol.
Daarvan .zie»
'k Stel het op prijs,
Levert dees historie
Ons nog eens 't bewijs!
Er was eens een schoen... en die werd
de held van den dag, wijl hij, gansch al
leen... een match won!
Hij zat aan den voet van een voorspe
ler der Sportvereeniging Mariaburg in
Holland, toen dit elftal tegen Blauw-Wit
speelde. De voorspeler was tot voor het
Blauw-Wit's doel gekomen, en maakte
zich gereed om den kogel te lossen maar...
daar begon de schoen een aanval op
eigen hand als men 't zoo noemen mag.
Hij maakte zich, zonder veel complimen
ten, van den voet los, en vloog, tegelijk
met den bal, op 't doel af...
De keeper nu begreep de gekomplikeerd-
heid van 't geval zoo maar niet ineens.
Hij hield, in den eersten schrik, den
schoen voor gevaarlijker dan den bal, en
ving hem op, terwijl 't ronde leder onge
hinderd passeerde... en 't was: goal! En
't was dit doel dat over den match be
sliste
Ja, 'k zeg het, ge moet maar chance
hebben... en 't is beter zijn... schoen ver
liezen dan den moed!
WAT HEB IK GEHOORD, vroeg
Sussen aan zijne kamreaad Jef, ge hebt
het afgemaakt met Marie?
Ja, antwoordde Jef droogjes weg...
En de reden?
Wel, ik heb haar een tapijt zien
kloppen... en daar ben ik vreeselijk van
geschrokken
Zoo'n forse!
't Manneken uit de Maan.
laaaBBHHaBBBaHBaaBaiiaiiBsas
RADIOBERICHTEN
Het geloof aan het onmogelijke remt
maar al te vaak het tot stand komen van
veel goeds.
Beter dan heerschappij over deze
aarde, beter dan koningschap over alle
werelden, is heerschappij over zich zelf.
Geduld is niet lijdelijk, maar inte
gendeel handelend, het is ingehouden
kracht.
ibbbbbbbbbbbbbbbbbbbbibbbbbb
tien dat wij die en die Interessante film i
gezien hebben... en waarom durven wij
niet getuigen dat de dagelijksche H. Mis
tot ons levensprogramma behoort? En
waarom durven we 's Zondags niet meer
naar 't Lof gaan? Klinkt dat te on-
modisch... en is dat misschien niet meer
van onzien tijd?...
Waarom zouden we alleen maar de ver
keerde vrijheid, de uiterlijkheid en de
oppervlakkigheid en het snobisme van
onzen tijd naloopen?
Heeft onze tijd dan geen heerlijke licht
zijden, die waard zijn er te durven voer
uitkomen en er het parool voor te zetten:
Van onzen tijd zijn?
TAFELLEKKERNIJEN
naar Gaston Clément.
DOLFIJNAFPELEEN. Schil vier dikke
appelen, haal ze uit met de appelboor, en
laat ze heel malsch worden in een siroop
gemaakt met een kopje suiker en een
half kopje water. Laat de appelen tien
minuten stoven, roer ze herhaaldelijk om,
laat ze uitdruppen, en leg ze in een met
boter besmeerde taartpan. Vul de holten
van de appelen op met roode aalbessen
gelei, en leg een nootje boter op eiken
appel. Laat een halven liter melk heet
worden, giet ze op drie lichtgeklutste
eieren, voeg een kwart kopje suiker, een
flink gree-pje zout, een koffielepel vanielje-
poeder en 4 fijngestampte groote bitter
koekjes toe. Giet dezen room rond de
appelen, en laat een uur, d. i. tot de room
stijf wordt, bakken in een zachten oven.
Dien heet op. Bli'ft er siroop waarin de
appelen mak; .i werden over, dan mag ze
op den schotel gegoten worden op het
laatste oog-enblik.
NORMANDISCHE BAL. Bereid een
rjzend deeg, of kxamiebdeeg, of gewoon
brooddeeg. Rol het uit tot op een halven
centimeter dikte en snijd in vierkanten.
Leg te midden ieder stuk deeg een on
geschilde peer waarvan ge de steel en
het harde ondergedeelte hebt afgesneden.
Vouw het deeg goed dicht rondom de peer
•en leg de hoopjes op een plaat of bakblik.
Laat ongeveer een half uur in heeten
oven bakken.
OM HET GEVAAR TE VOORKOMEN
DAT HET ETEN VAN MOSSELEN OP
LEVERT
Vooral gedurende deze maanden wor
den de mosselen veel geëten. Het is een
goedkoops volksvoeding. Doch er is een
gevaar aan verbondenmen kan er door
vergiftigd worden. Dit gevaar kan echter
gemakkelijk vermeden worden. Daartoe
neme men de volgende voorzichtigheids
maatregelen in acht:
1. Alleen die mosselen zijn eetbaar,
Welke vóór het koken toeblijven. Immers
alle opene mosselen bevatten gestorven
diertjes, welke voor de gezondheid van de
menschen. zeer gevaarlijk kunnen zijn.
Daarom is het beslist nocdig, de mosselen
vóór het koken nauwkeurig na te zien,
of de schelpen goed gesloten zijn. Men
lette er vooral goed op of de mosselen
niet schijnbaar gesloten zijfl, en in feite
met slijk gevuld.
2. Bij het koken moeten de mosselen
van zelf open gaan. Blijft er een of ander
mossel na het koken gesloten, aarzel dan
niet die weg te werpen, want zij zijn niet
eetbaar en schadelijk.
TANTE BARBARA.
SLAGWOORDEN
VAN ZIJN TIJD ZIJN
•Dat is een slagwoord dat men er gaarne
•bljsleurt om vele dingen goed te praten.
In het macht- en slagwoord van zij
nen tijd zijn n ligt voor vele jonge meisjes
een heele verscheidenheid van bedoelin
gen en beteekenissen.
Er zijn er, die daarin een excuus vinden
voor hun groot verlangen naar vrijheid;
anderen vinden er in een uiting voor hun
snobisme; nog anderen een opgang naar
overdreven uiterlijkheid en oppervlakkig
heid of naar een geweldig tekort aan per
soonlijkheid.
Vrijheid is een van de karakteristieken
van onzen modernen tijd. Daar kan veel
goeds inliggen, maar dan mag de strek
king ook niet overdreven worden. En voor
vele jonge menschen beteekent vrijheid:
alles zien willen, alles lezen mogen. Waar
om? Om te deen lijk een ander... Maar
juist doen lijk een andere is dan weer
geen vrijheid meer, want dan komt men
weer terecht in kuddegeest.
Snobisme is iets doen ®f niet doen om
de aandacht cp zich te trekken, om zich
te doen opmerken. Snobisme kan dus niets
te maken hebben met persoonljkheid, die
juist een andere richting ingaat.
En overdrijving van uiterlijkheid? Moe
ten wij er op wijzen hoe gejaagd en op
pervlakkig heel ons businass-leven is?
Men loopt en draaft en doet aan. cul
ture physique o, alsof dit de essentie van
het leven zijn moest en innerlijkheid
en stilte voor hét zieleleven? Men denkt
er zelfs niet aan.
En dan het tekort aan persoonlijkheid.
Wij hebben geen eigen gedachten meer.
Qhbawust en ongewild nemen wij de ge
dachten en mseningen van anderen in
ons over. En voor wat het godsdienstig
leven 'betreft, dat is bij velen zoo opper
vlakkig en zoo weinig persoonlijk en door
leefd. Voor vele jonge menschen is de
godsdienst nog enkel: uitwendige daden
stellen. Maar het geloof tracht men weg
tc stoppen, want men durft er niet voor
uitkomen. Het menschelijk opzicht zit
daar voor een groot deel tusschen en het
tekort aan persoonlijkheid heeft ei- het
meest schuld aan.
En als we van onzen tijd willen zijn,
moeten we eerst onzen tijd kennen.
Wij hebben juist ih onzen tijd eene
taak en een zending te aanvaarden.
Terwijl we echter langs den een-en. kant
een zucht naar sensatie en oppervlakkig
heid zien, groeit er langs den anderen kant
een schoon, inteHektueel en katholiek her
opleven naar hooger en naar dieper.
Veie moderne schrijvers zijn katholiek en
zijn zelfs interessante bekeerlingen die,
cp den weg van hun leven, God ontmoet
hebben.
Misschien vraagt het wel wat meer in
spanning, wat meer persoonlijkheid in
plaats van een sensatieromannetje een
degelijk, ernstig katholek boek -te koopen
en te lezen. En misschien is het wel ge
makkelijker en prettger vijf frank uit te
geven aan kinemabezoek dan aan een
'beek met een heiligenleven.
Waarom durven wij, met hetzelfde slag
woord van zijnen tijd zijnniet uit
pakken, om anders te zijn dan de anderen,
als het er op aankomt aan houding te
nemen in modekwesties, in ontsoannin®s-
aangelegenheden en in lektuurkeuas?
Waarom durven wel graag beken-
HETMANNEKE
MA,AN
En nu begint 't miseriespel
Dat gij niet kunt ontvluchten
Ge zit als een die tandpijn heeft,
Te klagen en te zuchten...
Bij haar alleen! zoo zucht ge stil
Kan ik nog vreugde vinden...
En als een uil. die 't daglicht schuwt
Ontvlucht g'uw beste vrinden.
Den of iwea koffielepels OïvO
aan een gerecht toegevoegd,
Vermeerderen smaak, kleur en
voedingswaarde. En gezien do-
flesch van 1/10 liter slechts
fr. 6.75 kost en 20 tot 25 lepelsr
bevat, is OXO wonderbaar be
zuinigend.
Dat duurt tot dat g 't maagdelijn
Uw vrouw en lief moogt noemen
Maar dan gaat 't met de liefde vaak
Als met de schoonste bloemen.
Warschau, 5 Febr.. 8.15: Kerkdienst.
Poste Parisien, 9 Pebr.. 17.45: Voordracht.
Paste Parisien, 11 Febr., 18.25: Actualiteit.
Luxemburg, 5 Febr., 11.30: Voordracht.
Luxemburg, 9 Febr., 11.15: H. Mis.
Luxemburg, 10 Febr., 22.05: Voordracht.
Straateburg, 5 Febr., 11.30: Voordracht.
Straatsburg, 5 Febr., 17.05: Voordracht.
Parijs-Radio, 5 Febr., 11.50: Voordracht.
Rljsel, 7 Febr., 11.30: Gramofoon.
Brussel VL, 5 Febr., 18.45: Voordracht.
Brussel Fr., 5 Febr., 19.00: Voordracht.
Rome en Milaan, 5 Febr., 10X)B: II. Mis.
<BBBBBBB9BBBBEBBBBBBSBBB3SS3
bij
SANSEN-VANNESTE, Poperinge.
KOSTUIMPJESr MANTELS, .nz'
Ze beefde van angst.
Wil je werkelijk niet bij ons komen
wonen in oom Karls huls? vroeg ze nog
maals.
Neen, moeder.
Wat moeten wij beide oude men
schen dan alleen in dat groote huls? Je
ontneemt ons alle pleizier in de erfenis,
want als ze Jou niet ten goede komt, wat
moeten wij er dan mee aanvangen?
Richard nam haar hand. Haar verdriet
trof hem.
Ik zal die erfenis gelukkig niet noo-
dlg hebben, moeder, want ik zal gauw
meer verdienen dan lk gebruiken kan;
maak u dus niet ongerust over mij.
HIJ stond op en nam afscheid van zijn
ouders.
Zijn moeder viel moe ln haar stoel te
rug en staarde weer, zooals ze zoo vaak
deed, voor zich uit, als was haar geest
mijlen ver weg.
Zou ze voor niets haar ziel met zonden
beladen hebben? Daarginds ln haar
slaapkamer stond nog altijd veilig opge
borgen de gestolen cassette met het tes
tament. Ze verlangde dikwijls vurig, dat
ze haar niet weggenomen had. De begeer
de erfenis bleek nu een drogbeeld té zijn,
ze was waardeloos ln haar handen, om
dat haar zoon die trotsch afwees en ze
had het toch alleen voor hem gedaan.
Ze voelde zich wanhopig ongelukkig,
het berouw verteerde haai', ze vond dag
noch nacht meer rust. In haar droomen
stonden Karl Wernher en Maria Rogga
voor haar bed en eischten, dat ze de ge
stolen erfenis zou teruggeven.
En ze was nu gewoon bang om het huls
van Karl Wernher binnen te gaan. Ze
zag hem ln gedachten op den drempel
van zijn huls staan en haar den toegang
beletten. Koortsachtig overdacht ze, hoe
ze de verhuizing zou kunnen uitstellen of
geheel vermijden.
Doch haar man kon nauwelijks afwach-
We hebben elkaar toch eergisteren
nog gezien.
Het lijkt mij een eeuwigheid gele
den, en het waren maar een paar minu
ten en we zijn dan nooit alleen. Daarom
heb lk u hier opgewacht.
Hij greep plotseling haar handen.
Fee, lieve, liefste Fee, laat me einde
lijk eens mogen spreken en je ronduit
zeggen hoe lief ik je heb. Fee, lk heb je
lief gehad, zoolang ik je ken. Wil je mijn
vrouwtje worden?
Ze keek hem met stralende oogen aan
en hij las daarin, wat hij reeds lang wist:
dat ze hem even innig liefhad als hij
haar.
Ja, Rolf, je moet toch al lang ge
merkt hebben hoeveel lk van Je houd.
Hij trok haar vast in zijn armen.
Fee, mijn Fee, juichte hij en drukte
zijn lippen in een langen, lnnigen kus op
de hare. Toen trok hij haar arm door den
zijne en zoo liepen ze dicht naast elkaar
over de helde.
Wat zal Judith wel van onze verlo
ving zeggen? vroeg ze eindelijk.
Denk je, dat ze er erg verbaasd over
zal zijn?
Neen, je hebt je den laatsten laat-
sten tijd niet erg goed beheerscht.
Rakker, Jij hebt natuurlijk al lang
gemerkt hoe je me plaagde.
Haar gezicht werd ernstig,
Neen Rolf, lk heb je heusch niet wil
len plagen.
Hij nam haar hand en drukte die te
gen zijn lippen.
Dat weet lk wel, Fee, maar het ver
langen naar je was zoo groot.
Kort voor ze Neullnden bereikten, zagen
ze Richard Wernher van het station ko
men en wachtten op hem om het'laatste
stuk samen te gaan.
Toen het drietal het huls betrad, kwam
Judith hen al tegemoet. Fee vloog op haar
toe en kuste haar en Judith beantwoord
de vandaag haar kus met bijzondere har
telijkheid. Toen keek ze haar broer en
Fee onderzoekend aan. Ze zag veel, maar
ze zei niets. Kort daarop ging men aan
tafel.
Zoodra de soep was rondgediend stond
Rolf op en zei met ontroerde stem:
Judith en Rich-rd heb jullie Iets
te vertellen dat jullie, hoop ik, genoegen
zal doen. Ik heb me zooeven met Fellcitas
verloofd.
Fee en Judith stonden tegelijkertijd op
en omhelsden elkaar.
Ik wensch Je van harte heel veel ge
luk, Fee, en maak hem gelukkig, hij ver
dient het evenzeer als JIJ, zei Judith ont
roerd.
Ook Richard feliciteerde het paar har
telijk.
Heeft ons engagement je erg verrast,
Judith? vroeg Rolf schertsend.
Ze lachte.
Hoe erg die me verrast heeft bewijst,
dat lk de champagne al in het Ijs had la
ten zetten om op jullie gezondeld te drin
ken. Ik keek uit het raam naar Jullie uit,
om te weten of lk al kon laten opdoen
en zag Jullie gearmd over de helde aan
komen.
Helder klonken de glazen op het wel
zijn van het paar en toch was er wee
moed in Judiths hart. Ze voelde, dat nu
de tijd kwam waarin ze op Neullnden
overbodig zou worden.
Toen Fee later met Rolf over Heldehof
en het beheer daarvan sprak, zei ze kort
besloten:
Ik wil jullie een voorstel doen. Laai
mij na Jullie bruiloft Heldéhof beheeren.
Ik zou daar dan kunnen wonen als Fe*
hier haar Intrek houdt, dan ben lk
Neullnden toch te veel.
Rolf greep haar hand.
Dat ben Je nooit Judith.
(Nadruk verboden). (1 Vervtifö»
