KREDIETBANK
Tragisch Onweder te Oostvleteren
DE BLIKSEM SLAAT EEN HOFSTEDE IN VUUR
Tijdens de bluschoefening wsrdt de Bevelhebber der Pompiers
door een elektrkehe ieïdingsdraad doodgeslagen
«W <K*
DE BEGRAFENISPLECHTIG
HEDEN
UIT WIJTSCHATE
UIT MOORSLEDE
PLECHTIGE AANSTELLING
VAN EERW. HEER DESMEDT
als Pastoor onzer gemeente
op Zondag 13 Oogst 1939.
f E. H. L. VANDE MAELE
Onderpastoor te Moorslede.
KAP,. FR. 150.000.000
ALLE BANK-, BEURS- EN WISSELZAKEN
De glorierijke aankomst van de ronderenners in 't Prinsenpark te Parijs
BEVELHEBBER A. DENECKERE
die jammerlijk, in het vervullen van zijn
plicht van naastenliefde, op tragische wijze
den dood vond.
Zondag avond 30 Juli 11. woedde er over
gansch onze Zuid-West-Vlaamsche streek
een erg on weder, dat vooral boven de
streek Oostvleteren-Reninge het gewel
digst loeien zou. De bliksem sloeg in op
een hoeve en zou daarbij nog onrecht
streeks het blusschen op een erg tragi
sche manier doen eindigen.
DE BRAND
Op een gegeven oogenblik- kort voor
8 ure sloeg de bliksem in op de hofstede
uitgebaat door de echtelingen O. Ferryn-
Kinget, en toebehoorende aan de Heer
Kam. Ferryn te Oostvleteren.
De inwoners kwamen na",r buiten ge-
loopen luid roepend: «Brand, Brand»,
Wijl ondertusschen buren ter hulp kwa
men aangeloopen en de brandweer van
Oostvleteren verwittigd werd.
De vlammen, fel aangeblazen door den
geweldigen stormwind, sloegen algauw
door het dak heen en dreigden het aan
palend woonhuis rrede te verslinden.
De hulp der brandweermannen was
hoogst noodig.
ELEKTRISCHE LEIDING
GESPRONGEN
De hoeve was van elektrische verlich
ting voorzien en twee buitendraden ver
honden het woonhuis, aiover de weide, met
cle hoofdleiding die langs de baan was
opgesteld. Hoe het nu gebeurde; 't zij
door de hevige wind of door de brand
r.;lf weet men niet; doch de draden dier
kleinere leiding waren gesprongen en la
gen dus, beladen met stroom, op den
grond.
Ondertusschen kwamen enkele der
brandweermannen met de pomp aan. Aan
hun hoofd, stond Heer André Deneckere
die met nog enkele andere mannen, voor
bijgangers en andere, want veel der
brandweermannen waren naer het Kon-
gres te Kortrijk of naar de Boetprocessie
van Veurne opgetrokken zoodat A. De
neckere zich verplicht gezien had wel
willende voorbijgangers tot helpen blus
schen aan te manen.
Bij het binnenrijden der weide had Be
velhebber Deneckere nog zijn mannen
gewaarschuwd voor de elektrische draden.
Robert Robyn, kabinier, die medegegaan
was om te helpen blusschen, had nog het
goede gedacht opgevat de voor hem meest
gevaarlijke draden te gaan afknippen.
Wel waren er nog twee waar hij moei
lijker aan kon, doch ondertusschen had
hij Bevelhebber en Pompiers verwittigd
het contact te gaan uitschakelen in de
elektrische kabine. Hij had dus de plaats
verlaten om zich naar de kabine te be
geven die een 400 meter verder lag, en
't is binst den tijd dus dat Robyn ge
bruikte om de 400 meter af te leggen dat
HET ONGELUK
zich zou voordoen.
Van zoohaast de brandweermannen de
weide waren ingekomen en zich opgesteld
hadden, werd overgegaan tot het blus
schen. Ruim een groot uur hadden ze in
den plassenden regen gewerkt, toen ze
hun werk als gedaan mochten aanschou
wen en het blusschen stop zetten. Toch
werd er besloten de plaats niet te ver
laten uit vrees dat soms nog vonken vuur
het aanpalende huis met strooien daK
verslinden mochten. Bevelhebber Dene
ckere kwam dus naar de pomp toe óm
twee der drie darmen die er aan de kraan
verbonden waren, los te schroeven. Het
pompen werd stilgelegd en Deneckere, in
gezelschap van een man der Rijkswacht
van Oostvleteren, Heer Marcel Boels, had
nauwelijks de koperen kraan aangeroerd
of daar stuikt hij ten gronde. Eerst meen
de de Rijkswachtman dat hij uitgegleden
was op den modderigen grond, doch toen
hij zag dat André roerloos bleef liggen,
spoedde hij zich er naar toe om hem op
te tillen, doch zoodra hij Deneckere aan
raakte, kreeg hij een geweldigen schok
in de lenden en moest hij al zijn macht
gebruiken om ervan los te geraken.
ZOU ANDRÉ GEELEKTROCUTEERD
ZIJN?
Alle omstaanders vroegen het zich af
en een korte paniek brak uit onder de
aanwezigen. Geen 't minste geroep had
André geuit, alleen een zacht gekreun
was zijn plotse onbeweegbaarheid voor
afgegaan. De Rijks wachtmannen hielden
het volk op afstand, niemand mocht hem
aanraken. Toen plots een zijner makkers,
Hector Decap, 25 jaar oud en gehuwd,
toeloopen wilde, maar eveneens plots ge
weldig achteruitgeworpen werd wel 3
a 4 meter plat op den grond viel en
geweldig aan het kreunen ging. Decap
had op 3 meter afstand van Deneckere
eveneens den draad aangeraakt met da
linkerbil, zoodat al de spieren van zijn
rechterkant, bijzonder die in zijn rechter-
voorarm, erg samengetrokken waren, iets
wat hem afgrijselijk veel pijn aandeed.
Ondertusschen was Robert Robyn den
stroom gaan uitschakelen.
Roerloos lag Bevelhebber Deneckere op
den modderigen grond uitgestrekt, ge
storven terwijl hij in-nocd-verkeerende
menschcn aan t helpen was. Bij het na-
derbijkomen der pomp om twee darmen
af te leggen, was hij, ten volle in 't werk,
de moordende elektrische leiding verge
ten. Hij had met den voet op het uiteinde
van den draad getrapt, deze had zich
rond zijn bovenbil gedraaid,' hem neer
geslagen, en bij 't vallen was André nog
op de leiding gevallen, zoodat de stroom
aiover zijn buik, borst en schouder, erge
brandwonden veroorzaakt had, op som
mige plaatsen tot 5 centimeter diep.
Inderhaast werd E. H. Pastoor Dewulf
bijgeroepen, die Deneckere het H. Oliesel
in extremis toediende.
DE BRAND HERBEGONNEN
't Spreekt vanzelf dat na het ongeluk
alle gedachten meer afgeleid waren op
het jammerlijk ongeluk dan op den
brand. In den vuurhaard, fel aangewak
kerd door den wind, waren ondertusschen
weer vlammen ontstaan, die eik oogen
blik dreigden de aanpalende woning in
asch te zetten.
Te veel verslagen door dergelijk voor
val, werden aanstonds de brandweer
mannen van Loo opgebeld, die reeds 15
minuten nadat ze verwittigd werden, ter
plaats klaar stonden.
Met de auto van de brandweer van Loo
werd André Deneckere naar zijn huis
overgebracht, waar twee geneesheeren,
HH. Carton en Grymonprez, bijgestaan
door nog twee andere personen, ruim
1 liur lang de kunstmatige ademhaling-
toepasten. Niets mocht baten, André De
neckere. Bevelhebber der Brandweer van
Oostvleteren, was, als slachtoffer van
plicht en naastenliefde, in den mooien
en jeugdigen ouderdom van 40 jaren ge
storven, vrouw en 4 kleine kindertjes
achterlatende.
Vrouw Deneckere werd met de meeste
omzichtigheid van het pijnlijke gebeu
ren op de hoogte gebracht. Men kan zich
cl! droefheid voorstellen dier beproefde
f..mille bij het vernemen van deze akelige
mare.
Wat Decap Hector betreft, deze werd
aanstonds naar de kliniek der Zwarte
Zusters overgebracht te leper. Moeilijk
kon men ingrijpen met heelmiddels. Ech
ter uit goede bron werd ons medegedeeld
dat na enkele dagen verzorging de zenu
wen terug in normalen toestand zouden
komen. Inderdaad, Woensdag reeds kon
hij terug naar huis en zijn toestand is
reeds heel wat beter. Toch zal het hem
nog eenigen tijd onmogelijk zijn te wer
ken.
Donderdag morgen, onder een hier nog
nooit gezienen toeloop van volk, werd
aan André Deneckere de laatste gewijde
rustplaats geschonken.
Te 9 uur kwam de Geestelijkheid het
stoffelijk overschot afhalen, wijl af en
toe steeds Afvaardigingen van Pompiers
korpsen ter plaat aankwamen om een
laatste afscheid en eerbewijs aan hun ge
storven confrater toe te wenschen en
meteen een vurig gebed tot zijne ziele-
lafenis te storten.
We kunnen hieronder de namen der
gemeenten opsommen die vertegenwoor
digd waren.
Uit West-Vlaanderen waren vertegen
woordigd: Loo, Bavikhove, leper, Proven,
Poperinge, Wevelgem, Koksijde, Oost-
duinkerke, Kemmel, De Panne, Veurne,
Reninge, Watou, Torhout. Merkem, Hoog
lede, Waregem, Brugge, Izegem, Kortrijk,
Wenduine, Meulebeke, Geluwe, Roeselare,
Kuurne. Gullegem, Heule, Tielt, Lichter-
velde en Zwevezele.
Uit Oost-Vlaanderen kwamen Deinze,
Oudenaarde, Geeraardshergen, Zottegem
en Eine.
Ook Anderlecht, Ukkel en Edegem zon
den een afgevaardigde, evenals Haze-
brouck en Armentières.
Traag en stil, bij algemeene stilzwij
gendheid werd de lijkkist buitengeplaatst
en terwijl 6 clairons het Te Velde
aanhieven, werd het zwarte doodskleed
erover uitgespreid. Bovenop het doek lag
de Bevelhebberskepi van den overledene.
Iedereen schaarde zich rondom het lijk
en nadat E. H. Pastoor Dewulf de gebe
den gelezen had, werd een korte toespraak
gehouden door den Provincialen Inspec
teur der Brandweerfederatie van Noord-
West-Vlannderen, de Heer Vanhoenacker
uit Brugge.
BEVELHEBBER DENECKERE
VEREERD MET HET BURGERKRUIS
VAN EERSTE KLAS
Heer Vanhoenacker stelde zich te mid
den op voor de lijkkist en sprak als volgt
MljNHEEREN,
De groote Kring der Belgische Brand
weer is nogmaals in rouw gedompeld. Een
uit onze rangen is getroffen geweest bij
het hulp bieden aan zijne medeburgers.
In naam van Zijne Excellentie de Mi
nister van Biimeulandsche Zaken en in
Zicht op cle hoeve bewoond door O. Ferryn-Kinget en die ten deele afbrandde.
We zien duidelijk de twee aanpalende woningen. Vorenaan (x) de plaats waar
Bevelhebber Denepkere den dood vond.
Nadat door Heer Vanhoenacker, Inspecteur der Brandweerfederatie van Noord-
West-VIaanderen, een korte aanspraak werd gehouden, werd André Deneckere
vereerd met het Burgerkruis van Eerste Klas. We zien op bovenstaande foto
Inspecteur Vanhoenacker het kruis spelden op den pelder. Da bevelhebberskepi
van den overleden ligt bovenop de lijkkist. '—*«4».
naam der Brandweer Inspectie van Belgie,
hen ik gelast om aan de ontroostbare
Weduwe en. Kinderen onze welgemeende
deelneming van droefheid toe te sturen.
Wij beseffen dat op dit oogenblik geene
woorden de wonden van uw bloedend hart
heelen kunnen, doch werpt uwe blikken
rondom U. Gij weent niet allééngansch
de Belgische Vrijwillige. Brandweer is in
rouw en dat weze U een troost.
De Bevelhebber Deneckere is getroffen
geweest op bet veld van eer, getrouw aan
de leuséén voor al, al voor één.
André Deneckere was door koninklijk
besluit van 15e Januari 1935 tot Onder-
Luitenant-Bevelhebber genoemd van bet
Gewapend Brandweerkorps van Oostvle
teren; wij bieden aan zijn ondehlanen
onze deelneming van droefheid.
André, gij waart een vrijwillige brand
weerman in den vollen zin des woords.
Daarom heeft Zijne Majesteit de Koning
Leopold U het burgerlijk eerekruis van
l9 klas toegekend.
Dat het troostend gedacht uwer edele
deugden bij den Abnachtigen Gi*l ten
beste spreke opdat uwe ziel bet hemelsch
geluk moge genieten.
Vaarwel, Vriend André, wij scheiden,
doch vergeten U nimmer.
Daarop haalde hij het eereteeken te
voorschijn en spelde het op den pelder.
Na hem sprak Kapitein-Kommandant
Mahieu, Voorzitter der Pompiersvereeni-
gingen van Noord-Frankrijk, ook diep
gemeende lofwoorden uit.
Onder een Te Velde zette de begra
fenisstoet zich aan gang. Voorop 6 clai
rons. met daarna een tiental rouwkronen
en bloemenkransen, waar vooraf de kroon
van de Koninklijke Belgische Brandweer
federatie gedragen werd, gevolgd door de
opgerolde vlag: Volgden: bloemenkran
sen van Loo, Oostende, Veurne, een van
de Koninklijke West-Vlaamsche Pom-
piersbond en opgerolde vlag. Daarna, stil,
op stap en zwijgend, al. de afgevaardigden
der verschillende hooger opgesomde ge
meenten, met na hen de Geestelijkheid.
Na de Geestelijkheid volgde het lijk, af
wisselend gedragen door de brandweer
mannen van Oostvleteren zelf en waar
van de pelder vastgehouden werd door de
volgende personen: Heer Inspecteur Van
hoenacker, uit Brugge; Heer Inspecteur
De Busschere, uit Roeselare; Heer Bral,
President van den West-Vlaamschen
Pompiersbond; Heer Bevelhebber Dauby,
uit Ukkel, Sekretaris der Koninklijke Bel
gische Brandweerfederatie en Heer Sche-
relinck, uit Deinze, Sekretaris van den
Oost-Vlaamschen Pompiersbond.
Daarna kwam de Familie, met na hen
nog andere personaliteiten, waaronder
Kapitein Fassoul, uit Anderlecht, die de
Vereeniging der Beroepsofficieren verte
genwoordigde, in vervanging van Majoor
Van Cappelle, uit Antwerpen; Komman-
dant Peetermans, uit Edingen, de Onder
voorzitter der Belgische Brandweerfede
ratie en tevens Voorzitter van den Pro
vincialen Bond der Brandweermannen
van Antwerpen.
Verder volgde een talrijke schaar ka
meraden, kennissen en vrienden van den
zoo jammerlijk omgekomen en door
ledereen gegeerden André Deneckere.
Bij de kerk gekomen werd de haag ge
vormd en het lijk, de kerk binnengedra
gen, werd de katafalk ingeschoven.
IN DE KEEK
Proppensvcl was de kerk gedurende den
ganschen lijkdienst en troostend was het
om zien hoe zelfs na de offerande in
tegenstelling met wat op vele andere ge
meenten gebeurt de menschen in de
kerk bleven en vurig baden voor den
overledene. Ook menige vrouw of man,
die het slachtoffer goed gekend hebben,
konden niet laten een traan weg te va
gen. De offeuande was een echte storm
loop van volk. Meer dan 20 minuten lang
werd door twee priesters de offerande ge
geven. Rond de katafalk wei;d de eere-
wacht gehouden door de gewapende
brandweermannen van Poperinge, onder
leiding van Bevelhebber Blanckaert. Ook
zij zorgden voor de ordedienst tijdens de
offerande. Verder liep de dienst kalm door
en samen met de gebeden van den pries
ter aan het altaar gingen die der geloo-
vigen mee naar den Oppersten Heer en
vroegen Hem zielelafenis voor den afge
storvene en hulp, troost en moed voor het
diepbeproefde huisgezin.
OP HET KERKHOF
Onder piassenden regen, maar zonder
dat iemand zich er om stoorde, werd na
net In Paradisumhet lijk buitenge-
bracht en aan den voet van den graf kei
der geplaatst.
Indrukwekkend en diep medevoelend
met de 4 vaderlooze kleintjes, stond de
menigte rond de lijkkist geschaard, allen
zonder uitzondering de eenen duide
lijker dan de anderen diep aangedaan
door dat onherstelbaar verlies; zich niet
kunnende inbeelden hoe zoo een gulhar
tig man, een man die leefde van plezier
doen aan anderen en bij wien de naas
tenliefde een natuurlijk ingegeven deugd
was, kon weggemaaid worden op zoo har
de en pijnlijke manier.
Nadat E. H. Dewulf alle gebeden ge
daan had nam Heer Maurice Leuridan,
Schepen der Gemeente en Voorzitter der
V.O.S., het woo. c'
DIEPBEPROEFDE FAMILIE,
ACHTBARE VRIENDEN,
In een dubbele hoedanigheid veroorloof
ik mij liet woord te nemen, als laatsten
afscheidsgroet bij het open graf van wij
len André Deneckere.
Het Gemeentebestuur van Oosb'leteren
belastte mij met deze droevige taak, en
de Vlaamsche Oud-Strijdersbond onzer
gemeente rekent het zich ook tot plicht
een opperst vaarwel aan zijn verkleefd
mede-lid toe te sturen.
Is er een pijnlijker afscheid denkbaar
dan dit welke ons hier bij deze gapende
groeve samenbrengt? Hoe gruwelijk is
dit schielijk afsterven geweest? Hoe ge
welddadig sloeg het brutaal noodlot dit
forsclie en ijzer-sterk lichaam neder, zoo-
,dat het leven gebroken werd in de volle
kracht, toen niemand ooit vermoeden Icon
dat zulk een wreede rampspoed een jong
en schoon gezin zóó onverbiddelijk uiteen
rukken zou.
Wij weten hoe André Deneckere geval
len is: slachtoffer van zijn plicht, waarlijk
bezweken in liet volbrengen van zijne
edelmoedige, vrijwillig-aanvaarde taak. Bij
het helpen van zijn beproefden cven-
mensch; ja, bij liet uitoefenen van eene
karwei, waarin hij, bevelhebber, méér deed
dan bevelen: zelf doen, en voorop-gaan
met het krachtigste en 't heerlijkste bevel,
het voorbeeld-metterdaad.
Wij willen hier niet meer herhalen op
welke afgrijselijke wijze ónze arme Vriend
den dood ingerukt werd. De gruwelijke
macht, door de wetenschap in 's menschen
dienst en bate gesteld, de vreeselijke barn-
lcracht, ongezien en onbevroed, beeft de
zen onmenschelijken ondergang, in een
bliksem-snelle verrassing, als een wreede
tol aan het vernuft en den vooruitgang
op een schuldeloos slachtoffer doen neer
storten. Zijn cenig-gruwzame laatste doods
kreet, zijn afgrijselijke stuiptrekking bij
het opperste bezwijken, 't gebeurde alles
zóó snel, enkel belicht door de moordende
blauwe vonk die uit zijn getroffen lijf op
sloeg, in de vale klaarte van den uitster
venden brand, dien de doode André zelf
had helpen blusschen. Wij zijn met ont
zetting geslagen, wij schouwen naar de
gestalte van den gevelden man, wij staren
naar het schrijnend zieleleed van de ge
broken weduwe en van de schamele kin
dertjes. Wij zouden niet begrijpen, kon
den wij niet opkijken naar hierboven, en
murmelen in kristelijke gelatenheid«Hee-
re, ondoorgrondbaar zijn Uwe raadsbe
sluiten Gij slaat en zalft, waar en lijk
Gij wilt. Gij zult de Beschermer der We
duwe en der Weezen zijn, ook in dezen
vertwijfelingsnóod, Heere, niet ONZE wil,
de UWE geschiedde!».
Dewijl we weten hoe goed. hoe vóor-
beeldig, hoe dienstvaardig André Denec
kere was, daarpm zijn wij innig overtuigd
dat hij barmUartiglv» id en vergelding voor
zijn lijden zal verworven hebben. Hij zal
niet te vergeefs op het veld der harde
plichtsvervulling bezweken zijn. Zijn in
geboren naastenliefde, zijn weergalooze
hulpvaardigheid, zijn vranke en openhar
tige rondborstigheid, al deze gaven, die
NIEMAND betwisten zal, zullen hem den
losprijs zijner eeuwige lotsbestemming ver
diend hebben, om van hierboven te helpen
waken, met zijn diepbeproefde weduwe
en zijne verwanten, op de vier beklagens
waardige weesjes, die zóó vroeg Vaders
woord en kruisje derven moeten.
Duurbare André, uwe gemeente-overhe
den, uwe gezellen, allen kameraden en
makkers, zij eeren uwe nagedachtenis, zij
bidden den Allerhoogste om uw ziele
lafenis, en om heil én troost én levens
moed voor uwe weenende echtgenootc en
uwe onbewust-getroffen kindertjes.
Namens uwe Oud-strijdmakkers, de
V.O.Ssen, wier trouwe en verkleefde ka
meraad gij waart, in wel en in wee, groet
ik uw stoffelijk overschot; eer ik uwe
nagedachtenis. Met ons stond gij in den
strijd voor ons geliefde maar berooide
Vlaamsche volkmet ons droomdet gij
van de bevrijding uit de greep van het
oorlogsmonster. Met ons waart gij één,
in geioove, in hoop en in liefde, trouw
aan onze geestelijke idealen, om Vlaande
ren, om ons Volk en ons Gezin.
In aller naam, dierbare André, wensch
ik U tot weerziens.
Menige traan werd weggevaagd en tus-
schenin de talrijke snikken der familie
leden en omstaanders sprak nog de Heer
Bral, President van den West-Vlaam-
sche Pompiersbond, de volgende lijkrede
uit:
ACHTBARE FAMILIE,
Als Voorzitter van de Koninklijke
West-Vlaamsche Brandweerbondvalt
mij de droeve plicht te beurt, een laatste
hulde en afscheidsgroet toe te sturen aan
onzen betreurden en achtbaren O, Luite
nant-B, evelhebber Heer André Deneckere,
bij brand gesneuveld, slachtoffer zijner
zelfs verloochening.
Dit smartelijk ongeluk heeft het Vrij
willig Brandweerkorps van Oostvleteren,
den K.W.V.B. en Koninklijke FVderatie
diep getroffen, en het is met diep ont
roerden eerbied dat ik mij hier btiige voor
het stoffelijk overschot van den verdwe
nen Bevelhebber en Makker.
Het is immers geen onbeke,nde voor ons
allen, als kranig en vastberaden man, wist
hij als overste, de leiding en de vooruit
gang van het Pompierskorps van Oost
vleteren waar te nemen.
Minzaam van karakter, en tevens dien
stig voor iedereen, zoo wist hij de ach
ting en de waardeering zijner onder-offi
cieren en manschappen te winnen.
Sylveer Maes die op schitterende wijze de ronde won met 30 minuten 33 sec. voorsprong op den tweeden, Vietto, doet
zijn eereronde in den velodrome na de aankomst; honderden Belgen waren er aanwezig om hem toe te juichen en men
ziet aan Sylveer's gezicht dat hij tevreden is. De Belgische B-ploeg die de eerste is der p'oegenrangschikking, Werd
ook in de bloemen gehuld. Van links naar rechts: Disseaux, Van Overberghe, Ritscrveldt, Vlaemynck en Perickel.
Hoeveel menschen zouden er wel ge
weest zijn bij de aankomst van de Ronde
van Frankrijk in 't Prinsenpark te Parijs?
De eene spreekt van 50.000, een andere
van 40.000. Het ligt niet in onze bevoegd
heid die ontzagelijke massa te schatten,
toch kunnen wij zeggen dat er maar wei
nig plaatsen onbezet bleven in dat sport
gebouw dat indrukwekkend is van groot
heid en eenig van aanleg en al die men
schen die op de tribunen, die rondom
heel de piste zijn aangelegd, opeengeperst
zaten, gaven den Indruk van zooveel
bloemvelden met wemelende kleuren.
En al die menschen zaten toch zoo on
geduldig te wachten naar dat, waarvoor
ze speciaal de verplaatsing gedaan had
den: naar de aankomst der Ronde van
Frankrijk en de verschillende koersen die
in afwachting doorgingen en die wel
boeiend waren van karakter, waren maar
dat wat men aan tafel voorgerecht
noemt.
De meeste aandacht ging naar de Ron
de van Frankrijk en iederen keer dat de
luidspreker werkte om de stand mee te
deelen, werd het doodstil, zeker wel om
geen enkel .voord te verliezen van wat er
op het einde van dien koers rond Frank
rijk gebeurde.
Het werden Oh'stoen de renners nog
rustig' bijeen waren gebleven en aan een
gesappig tempo voortbolden, het werd een
helsch gejuich toen men mededeelde dat
Archam'oaud, Sylveer Maes en Kint voor
op lagen op 15 Km. der aankomst, dat ge
juich ging niet zoozeer naar den toekom-
stigen overwinnaar, ook niet zoozeer naar
de wereldkampioen, dat gejuich was voor
Archambaud bestemd, wat konden wij,
met eenige honderden landgenooten, te
gen lie losgebroken Fr^nsclie massa in
brengen?
i. Archambaud zit aan de leiding
HaaBsaiiaaaHEBaHBBHaaaaji
Vol moed én zelfsopoffering stond hij
steeds als een toonbeeld aan het hoofd
zijner Brandweer.
Toen op Zondag 30 Juli laatst door
hcmelschen vuurgloed een hevige brand
ramp uitbrak, zoo stond hij manhaftig en
vol heldenmoed zijn menschlievend red
dingswerk te besturen, en de bevelen klon
ken «Past op! Past op de electrische
leiding, er is groot gevaarNauwelijks
had hij dit uitgesproken om verdere be
velen te geven, hij. zonk neder, en sneu
velde bij 't vervullen zijner edele taak.
Wees gegroet gij slachtoffer uwer zelfs
verloochening, gij die uwen eyenmcasch
in ramp en nood geholpen hebt, gij die
thans verdwenen zijn, ontrukt in de jaren
van volle levenskracht, aan de liefde van
Vrouw en Kinderen.
Wees voor ons een lichtbake in 't ver
vallen van onzen plicht. Dat uw offer een
vernieuwde toetssteen weze, en ons doet
beseffen, wat al edelmoedigheid in ons
ambt besloten ligt, en ons nog door meer
solidariteit onder Nationale en Provinciale
bonden in een nog jiauwer broederband
santen kon snoeren, om in de eendrachtige
samenwerking nog ons edel doel ten dien
ste der medeburgers te kunnen versterken.
Dat de Gemeentebesturen nu nogmaals
eens te meer de waarde, de moed en zelfs
verloochening der brandweerlieden, welen
hooger te schatten, omdat de volgens ar
tikel 45 van het reglement de verzekerin
gen der officieren en manschappen stipter
en beter zouden nageleefd worden, niet
alleen voor de verplichte verzekering die
de gemeente moet aangaan voor ongeval
len zijher beambten, doch ook hunne aan
sluiting moeten hebben bij onzen Provin
cialen Bónd en Federatie. Wat hier nu
een overgroot verlies uitmaakt voor de
reeds zoo beproefde Familieen niet om
zien naar enkele franken premiegeld, als
het verzekeren zijner brandweerlieden
geldt.
Achtbare Familie, Mevrouw en Kinde
ren, thans is het hoofd van het huisgezin
verdwenen, op hem was alle hoop ge
steund. Uw Man, uw Vader is gevallen
op het veld van roem en eer.
Zijne Majesteit cle Koning heeft zich
doen vertegenwoordigen om den betreur
den held te beloonen voor zijne zelfsver
loochening.
Ia naam van den Koninklijken West-
Vlaamschen Bond en van alle brandweer
lieden, bied ik U mijne diepgevoelde en
kristene deelneming aan.
Dat de goede God van hierboven U
trooste en versterke in het zoo pijnlijk en
onherstelbaar verlies.
Zijn aandenken zal bij ons in eer her
dacht worden.
Waarde Makker, Vriend André, rust
thans zacht onder de schaduw van het
Kruis in vrede. Geniet hierboven alle ge
not. Vaarwel, vaarwel tot in der eeuwig
heid.
Daarop kwamen de familieleden een
na een, eerst de drie zoontjes en daarna
broeders en zusters, het klompje aarde
werpen op de lijkkist, zoo voor eeuwig
afscheid nemend van een die hun allen
dierbaar was, iemand die immer stralend
van wezen met en tusschenin de men
schen leefde.
Dat kwam toch uit dien luidspreker iede
ren keer dat hij zijne stem liet hooren.
Daarmee was die fanatieke menigte nog
meer opgezweept, 't, kan dat Archambaud
goed zijn streng trok, wij hebben 't niet
gezien, maar'wij meenen toch dat Sylveer
Maes er meer belang in had an zich niet
te laten inloopen dan Archambaud, kwes
tie van die premie van 100.000 fr. voor
den veelzijdigsten renner en naderhand
zou hij ons vertellen dat wij 't goed voor
hadden, wantzei hij, ik zou rustig in
de:, groep gebleven zijn are 't niet van
die premie
o Archambaud zal de Belgen wel van
't wiel rijden! wist een toeschouwer te
zeggen die naast ons stond.
Wij .zegden niets, maar bij ons zeiven
dachten wij: iemand die in de Ronde van
Frankrijk zoo'n meesterschap aan den
dag legt, doet ge zoo maar niet van het
wiel lossen en iemand die op een dag de
beste renners van de heele wereld gaat
kloppen, moet toch wel iets kunnen!
Eensklaps klonk het: de renners zijn
in 't zich van den velodrom, en dat was
genoeg om heel den velodrom in een ruk
te doen rechtspringen, klaroengeschal, en
tiaar kwamen zij den tunnel uit, of ten
minste: hij, want Xir.t had juist een de-
marage geplaatst en met den slag 10 me
ter genomen, toen wist Kint niet goed
wat hij doen moest, daarom keerde de
wereldkampioen zich om naar den baas
om orders te vragen, maar de leepe Maes
had het gespannen en met een zwaai van
den arm deed hij teeken van voort te doen
en Kint sprong weer vooruit, Archambaud
ging er achter zonder hem te krijgen met
Sylveer, die aan 't wiel bleef plaktoen en
toen ze weer de rechte lijn inkwamen,
kwam hij uit zijn kot, en klopte Archam
baud voor de tweede plaats.
De aankomsten volgden zich op, daarna
kregen wij de eereronden van overwin
naars en overwonnenen, Sylveer Maes
kreeg wel zijn deel in de toejuichingen,
maar het grootste part ging toch naar
Vietto, het is ten anderen begrijpel.jk en
menschelijk dat een Franschman meer
van liet kind uit zijn land houcit dan van
een vreemdeling en er is een spreuk die
zegt: het bloed kruiot waar 't niet gaan
kan. Van voor dat den overwinnaar zijn
eereronde afgelegd had, vroeg het volle
reeds naar Vietto, maar wij moeten tocli
eerlijk bekennen dat
vereffende overwinnaar begroet werd.
Tijdens al die eereronden hebben wij
zooveel gelukkige gezichten gezien, maai
den gelukkigsten lach kwam wel van Lu-
cien Vlaemynck toen hij rondreed met
die bloemen der bUooning.
Wij kennen dien braven Lucien zoo
goed en wij zijn zeker dat hij 't teen zich
nog eens zal afgevraagd hebben, of 't dan
werkelijk waar was dat hij de derde was
van die grootste en die indrukwekkendste
koers van de wereld.
'""e hebt u kranig gedragen Lucltn, wij
wisten waarlijk niét dat ge daartoe zoudt
in staat zijn want wij zouden 't willen
vragen: hoeveel renners zijn er wel geko
men die in hun eerste Ronde van Frank
rijk, derde wisten te eindigen?
Van deze gelegenheid maken wij ge
bruik Lucien, om u een hartelijk proficiat
tc wenschen voor uwe buitengewone pres
tatie!
Die laaiende atlimosfeer, r at geroep en
getier van geestdriftige toeschouwers, dien
schruwel van supporters naar hun ren
ner, dat vind ge alleen maar bij de aan
komst eener Ronde van Frankrijk. Het
geheel lijkt aan een geweldig onweder dat
langen tijd boven tiweh kop hangt, met
helsche bliksemschichten en zware don
derslagen
Wij hebben niet de gelegenheid gehad
met al onze renners te spreken/omdat ze
niet allen in hetzelfde hotel onderge
bracht werden en dat de eene langs hier
en de andere langs daar door vrienden
en familie bezig gehouden werd.
Maar wij hebben toch naast Kint ge
staan die zegt dat de Ronde hem dit jaar
niet meegevallen is en toekomend Jaar
waarschijnlijk aan deelname zal verzaken.
Naast Hendrickx die uiterst blij is van de
Klas te zijn. Naast Vissers die in Digne
nog meende dat hij de Ronde kon winnen
maar nu dat hij gekloot werd. het eerlijk
bekend dat er aan Sylveer Maes nu eens
r.iets te doen was.
Sylveer Maes heeft ons over zijn koers
gesproken
Na een paar ritten voelde ik dat ik
de Ronde kon winnen; dag na dag heb ik
ietto zien verflau-.ven en ik wist dat ik
hem in Digne-Briancon. op den lis..gen
Izouard, zou klein krijgen en hem den
genadeklop zou geven., en daar is het ge
beurd ook. Deze Ronde heb ik op mijn
een been gewonnen omdat er geen tegen
strevers bij waren die het tegeu mij kon
den opnemen. Eenmaal heb ik slecht ge
reden, lil Monaco-Digne, toen ik zoo ziek
was als een hond; ik kon geen voet mes
en moest zelf twee keeren in de wielen
lossen; gelukkig voor mii dot c eden dag
gewande1 d werd en dat niemand Let zag
hce het met mij gesteld was. In anders
ritten zat ik altijd te lachen en. te klap
pen met andere deelnemers, dien dag was
ik zoo teruggetrokken dat er journalisten
waren die 't mij vragen kwamen waarom
ik zoo stil zat 'k Ben kwaad ot> Des-
grange, heb ik hen toen geantw ion! Ml
heeft gecchreveti dat ik our i br^in (i* tv or
den en daar kan ik nu niet ov r.
En ze geloofden 't, zoo kon ik veilig ln
Digne aaukomen. 's Anderendaags was lk
heelemaal horstele om mijn slag te
slaan!
Na dit onderhoud zijn wij vertrokken,
tn onzen kop dat beeld van de aankomst
der Ronde meedragende. A. BAFCOP.
Zondag 13 Oogst haalt onze parochie
haren nieuwen Herder in: Z. E. H. De-
smedt. vroeger Pastoor te Beerst. Alle
parochianen doen mee; 't zal dus hoog
dag zijn-.
De stoet wordt om 3 u. in oogenschouw
genomen aan den «Strooien liaan» na
aanbieding van den herdersstaf. I.angs de
leperstraat en het «Staanijzer» bereiken
wij de Marktplaats tot aan de kerkdeur,
waar de zinnebeeldige sleutels aangeboden
worden. Daarna volgt de liturgische aan
stelling in de Kerk,
ORDE VAN DEN STOET
1. Ruiters - 2. Groep A en B met ver
sierde velos; - 3. Wagen der Duivenlief-
hebbers; - 4. Javelötkampioenen- 5. Boe
renwagen; 6. Groep II. Kindsheid; - 7.
Wagen der Kroostrijke Gezinnen- 8,
IC. K.-Jongens; - 9, Bloemengrocp; - 11).
Rerum-Novannn-wagen- 11. Bloemen-
groep en E.K.-Meisjes- 12. Vrouwengilde
(wagen)- 13. Davidsfonds (wagen)- 14.
Groep H. Godelieve- 15. Berthold; - 16.
V. O. S. (wagen); - 17. Groep St-Medard;
- 18. Herders; - 19. Engeltjes; - 20. Ho-
sannah-groep- 21. De Geestelijkheid en
Burgerlijke Overheden.
Te 5 ureBijzondere attracties op de
Markt.
Waarna: Feeërieke verlichting der kerk,
schitterend vuurwerk-.
Woensdag avond is alhier schielijk
overleden H. Vande Maele, hier sedert
korte maanden onderpastoor.
Hij was Woensdag avond naar het
Massaspel te Kortrijk gegaan en kwam
rmd 11 uur thuis. Hij werd onpasselijk;
gefcuren kwamen toegeloopen; de Z. E. H.
Pastoor en geneesheer werden bijgeroe
pen; een half uur later was E. H. Vande
Maele overleden.
E. H. Vande Maele was geboortig van
Tielt op 22 Augustus 1893. Als soldaat
deed hij dienst onder den oorlog, werd
erg gewond en kwam naar huis zwaar
geknakt door het onnunschelijk lcop-
grachtenleven. Zijn verdere jong leven
had hij er gedurig veel onder te lijden.
Als Priester was hij leeraar te Poperinge,
onderpastoor te Zedelgem, Rolleg-m-Ka-
pelle, Zillebeke en nu te Moorslede.
Overal was hij om zijn minzaam en
edelmoedig priesterhart geëerbiedigd en
bemind.
M lorslede treurt over dit pijnlijk verlies.
De plechtige begraving heeft plaats te
Moorslede op Maandag 7 Augustus, te
10 uur.
GE ZIJT OVF.R ONS BLAD 7EVRE-
DEN 1 - NA LEZING. SCHUIF HET
!N HANDEN VAN EEN GEBUUR OF
VRIEND ZOO STEUNT CE JNS. -
DOE DIT ZONDER UITSTEL. DANK.
Op het kerkhof werd door Schepen Maurice Leuridan een lijkvede uitgesproken.
Lijkrede geven we hierboven in onzen tekst weer.
ZETELS TE
Antwerpen, Brussel, Gent, Hasselt, Kortrijk en Leuven
en buitendien 200 agentschappen en hulpkantoren over het
geheele Vlaamsche land.
Indrukwekkende fcsgrsfesiis nog nooit tevoren in de gemeente gezien
BEVELHEBBER DENECKERE VEREERD MET HET BURGERSKRUIS VAN EERSTE KLAS
