Zalig Nieuwjaar
Te Rome is de Ster gerezen
De Oorlog in Europa
Aan onze Geachte Abonnenten
E@n toespraak van
1. H. den Pays
De Russen worden teruggeslagen in Finland
De oorlog van gisteren
en deze van heden
Zalig Gelukkig Ni<
WEEKBLAD 50 CENTIEMEN.
36» JAAR. - N' ut
«DE POPERINGENAAR
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD. - VERSCHIINT WEKELIJKS
INTERNATIONAAL OVERZICHT
Tot nu toe zijn er 2511 Engelscken en 1434 Franschen gesneuveld
NIEUWE VERLIEZEN OP ZEE
HET VERLOOP DER GEBEURTENISSEN DAG NA DAG
Op VrljNg 22 December
Dc Poperfngenaar - De Halle De Toekomst
De H. Vader stippelt de grondgedachten uit op grond
wfflcrvsm een rechtvaardige en duurzame vrede zou
kunnen opgebouwd worden. De Paus veroordeelt
iedere qeweidpleging en die Russische aanranding
tegen Finland.
Aan de Abonnenten in 't Buitenland
Onze
Wandkaientfer
1940
geven wij
aanstaande week
«Bgteg sïü£ 1
ZONDAG 31 DECEMBER 1939.
aBHMMBKHHSBS-"
Uitgever
Sansen-Vanneste, Poperinge.
Telefoon Nr 9. Postch. Nr ISS.70.
EEN
POSTABONNEMENT 1940
IN BELGIE KOST:
1 Jaar
25,frank.
6 Maanden 13,50 frank.
3 Maanden 7,— frank.
Alle Medewerkers tij» verantwoordelijk
voor kun artikels.
mwmsm
TARIEF VOOR BERICHTEN;
Gewone berichten per regel 1,25 fr.
Kleine berichten (minimum) 5,— fr.
2 fr. tool. v. her. m. adr. t. bur.
Berichten op 1° hl. per regel 5,fr.
Berichten op 2® hl. per regel 2,50 fr.
Berichten op 3° hl. per regel 1,50 fr.
Rouwber. en Bedank, (min.) 7,fr.
Te herhalen aankondigingen
prijs op aanvraag.
Annonccn zijn vooraf te betalen en
moeten tegen den Woensdag avond
ingezonden worden. Kleine be
richten tegen den Donderdag noen.
We staan opnieuw voor de poort
van een nieuw jaar! Ook de meest
lichtzinnige mensch wordt thans wel
eens een oogenblik ernstig en komt
tot bezinning daar de rustelooze pols
slag van den tijd thans meer dan ooit
op zijn deur klopt.
We zijn als wandelaars op verren
tocht, die boven op een heuvel zijn
aangekomenwe staan een oogen
blik stil, terwijl onze oogen ronddwa
len over de wijde verte die beneden
ons ligt.
We kijken langs den weg dien we
hebben afgelegd we zien de lande
rijen die ons rijkdom brachten, we
zien de velden hi blanken bloei staan,
we zien de frlssche bron waaraan we
onzen dorst lesschen en de schaduw
rijke plekjes waar we behaaglijk heb
ben uitgerust.
Maar we zien ook dat stuk van den
weg dat daar in de stikheete zon te
verschrompelen lag, de wilde berg
stroom waar we op gevaar van leven
of dood doorheen moesten waden, de
stelle hoogten die we moeizaam moes
ten beklimmen. Vanaf den heuvel
kunnen we dat alles nog eens over
zien en we vinden toch dat de weg die
ons soms zoo eindeloos lang toe
scheen, nog verbazend kort geweest Is.
Zoo gaat het ook met ons, wanneer
we bij het einde van het jaar nog eens
«en terugblik in het verleden werpen.
Sinds in het middernachtelijk uur
1 Januari 1939 haar Intrede deed, tot
op dit oogenblik de klokken weer
weldra het nieuwe jaar gaan Inlui
den, hebben we op onzen weg heel
wat ontmoet.
Af en toe gelukkige uren en oogen-
blikken van stil genot! Maar veel...
veel droefheid en schreiend harteleed!
Uren van strijd en beproeving, tegen
slag en moedeloosheid! Maar nu is
alles weer voorbij. Over dat alles heeft
de vergankelijkheid haar ondoor
dringbare mantel opengespreid!
Nooit dringt de vergankelijkheid
van al het aardsche sterker tot ons
door dan bij de wisseling van het oude
jaar met het nieuwe.
De wijze man had wel gelijk toen
hij sprak: IJdelheid der ijdelheden,
alles is ijdelheid.
Ea toch is alles niet voorbij.
Er is iets dat ons volgt jaar in jaar
uit, iets dat aan ons vastklampt tot
aan onzen laatsten dag van ons ster
felijk bestaan. Iets dat we medeslepen
als een zware ketting of dat onze voe
ten dragen als op lichte vleugels: dat
lets is de verdienste of de schuld!...
«Iïunne werken volgen hen na!»...
tot in der eeuwigheid!
Nooit beroeren ons de gedachten
aan de eeuwigheid meer dan bij de
wisseling der jaren. Tijd en eeuwig
heid reiken hier elkaar de hand. We
kunnen het druk hebben in deze we
reld, opgeslorpt door de zorgen voor
een kommervol bestaan, we' kunnen
onbezonnen leven, ons omkransen met
rozen, denkende: laat ons genieten
zoolang we kunnen... morgen Immers
moeten we sterven, er komen oogen-
blikken in leder mensclielijk leven dat
we gekweld worden door de gedachte
aan de eeuwigheid! Dat is een alge
meen gevoelen dat leeft in de harten
van alle menschcn, van alle volkeren
en van alle tijden: ondanks ons zelf
is het de eeuwigheid die ons kwelt.
En wanneer het oude jaar afscheid
neemt en wuivend het nieuwe jaar
begroet, dan dringen de gedachten
zien onwillekeurig op aan onzen geest.
Vluchtig als een opstijgende damp
is ons laven hier in deze wereld: en
toch houdt liet ons eeuwig geluk in
zich omhuld.
We zijn slechts wandelaars, moeic
■pelgrims.
Daar, aan het einde van onzen le
vensweg, daar staat De Heer over le
ven en dood die ons zal vragen: Wat
brengt ge uit uw leven mee?
Daar alleen komt het op aan: al
het andere ls slechts bijzaak. Daar
rekent men niet met getallen, pro
centen en dividenden van geld of
grond, daar gelden alleen de goederen
die waarde hebben voor het andere
leven.
Wij weten niet wat er ln deze ko
mende 366 dagen kan gebeuren, wij
weten niet hoe de nog witte bladzij
den van ons zakkalendertje zullen
volgeschreven worden en we weten
ook dat niemand dit met zekerheid
kan voorspellen. We weten natuurlijk
niet of de oorlog zal eindigen, of er
een paar groote Staatslieden zullen
sterven, of wij een lot uit de loterij
zullen winnen...
Daarom is het uur van de wisseling
des jaars een oogenblik van diep en
ernstig nadenken.
Zooals een koopman zijn balans op
maakt, zijn Inventaris nagaat om dan
zijn handelspolitiek voor het nieuwe
boekjaar vast te stellen, zoo moet ook
de mensch zijn rekening met den Heer
van alle leven vaststellen: is er winst
of verlies, verdienste of schuld?
Het zou dwaasheid zijn, zijn ooren
te sluiten voor deze vraag, want het
antwoord hierop moet de richting be
palen die wij in het nieuwe jaar zullen
inslaan.
Het Nieuwe Jaar!
Op den eersten dag worden wij van
alle kanten geluk gewenscht: welge
meend... of omdat het een mode is
geworden.
Geluk, een goede gezondheid, voor
spoed en welstand in zaken. Alles wat
wenschelijk is. Wie zal ze tellen de
millioenen wenschen die op Nieuw
jaardag worden uitgesproken?... Maar
welk jaar heeft ze werkelijk ln ver
vulling doen gaan?
En ook al werden ze vervuld, zouden
we dan nog een stap nader staan bij
ons werkelijk geluk?
Vast en zeker niet! Dikwijls komen
we zoo bedrogen uit met onze verlan
gens en steeds worden er duizenden
nieuwe wenschen in ons wakker.
Wij zijn als kleine kinderen die hun
handen uitstrekken naar alles wat
glinstert en blinkt, en we vergeten im
mer de groote waarheid van St Augus-
tinus die zegt: «Dat ons hart onrus
tig blijft, onvoldaan, ondanks alle be
zit aan geld of goed of wat de men
schcn gelukkig noemen, totdat het
rust vindt in God.
Zoo krijgt er maar één nieuwjaars-
wensch zijn volle beteekenis: dat we
in 1940 dichter bij God mogen komen!
Wanneer we dat duidelijk inzien,
wanneer we het licht der eeuwige heu
velen over den korten tijdsduur van
ons leven laten schijnen, dan lijkt
alles heel klein en anders.
Ook dan zullen we verlangen naar
aardsche goederen en de vervulling
van onze hartewenschen: dat is heel
menschelijk, en dat is ook goed.
Maar dan zien we de dingen zooals
voor ons ze werkelijk zijn.
Dan weten we dat de vervulling van
onze verlangens niet noodzakelijk is
voor ons ware geluk. We laten alles
aan God over, we leggen al onze wen
schen en verlangens vol vertrouwen in
Zijn handen: want dat zijn de han
den van den Vader.
Zoo hangt het dus van ons af of het
nieuwe jaar voor ons een «gelukkig»
jaar zal zijn.
Begin dus zelf met goeden moed.
Dat wenschen wij voor U allen!
ZALIG NIEUWJAAR!
ln dc Revue Générale van
IS November schrijft Colonel
Requeitc onder dezen titel over
Ce blokkade ra 1914.-'IS:
Welke is de essentieele oorzaak ge
weest van de nederlaag der Dultschers
in den oanog 1914-1918?
.Zonder aarzelen kan men antwoor
den dat liet de blokkade was. Het is
,de blokkade die langzamerhand het
Gcrmaansche volk, materieel en mo
reel, verrwakle. De ontmoediging die
van het centrum uitdeinde naar het
front toe had de militaire overwin
ning der Verbondenen voor gevolg.
In 1918 verkeerde het Duitsche le
ger in een niet te ontwarren toestand,
zoowel wat de artillerie en de munitie
betreft, als de luchtmacht, de vervoer
diensten, de bevoorrading en de uit
rusting. Ludeadorff, in zijn «Mé
moires», erkent uitdrukkelijk voor
Duitschland de volstrekte onmogelijk
heid om een nieuwen Winter te door
spartelen.
De Duitsclic gevolmachtigden smeek
ten Maarschalk Foch, bij het bespre
ken van den Wapenstilstand, de on
middellijke bevoorrading van Duitsch
land toe te laten.
Maar, zal men opmerken, in de hui
dige omstandigheden dient men re
kening te houden met Rusland.
iZie vervoig 2* bJad.)
'BEafR33lfHB3BB3BBSSBBflBBV9Ml>lBllflBBBBllBBBBSK3£iHfl8Bl
VAN HET FRONT NAAR HET ALTAAR
Zaterdag 11. werden ïn de B&ziliek van Iv^ontrnarcrete Parij# 23 priester* ge-
wijd die *Uen deden in l»et Frr.nsche leger. Nu hun Eeremis moesten *e
elk. hun eenheid vervoegen?"
m
KERSTDAG EN DEN VREDE.
Het groote en ontroerende feest
van de Menschwordingis wellicht
de eenige dag in het geheele jaar
waarop menschcn en volkeren zich
milder gestemd voelen. Haat en
nijd, "bluff en opsnijderij, die in
de berichten van de oorlogsvoeren
de mogendheden, anders dagelijksche
kost zijn, moeten een oogenblik wij
ken voor den zang der Engelen: Eere
zij God in den Hooge en wede op
aarde aan de menschen van goeden
wil.
Op Kerstdag wordt er niet gevoch
ten. Zoo was het reeds tijdens den
vorigen oorlog, waar de vrome liede
ren, in verschillende talen weerklon
ken langs deze en gene zijde van het
no-mans-land. Ook thans werd aan
het Westerfront, in de lucht en op
zee, Kerstdag stil gevierd. Alleen aan
de Finnen werd geen respijt gegund.
Kerstdag is in Rusland immers de
dag van de anti-God-beweging en tij
dens dien dag moet ieder lid van de
beweging zooveel mogelijk ijveren om
het sprookje van de menschgewor-
den God uit de geesten en de harten
te verdrijven.
Kerstdag is het feest van dc hoop.
Het is de inzet van het Verlossings
werk dat den mensch weer de vrede
met God moet brengen. Het symbool
voor die hoop is de ster die rijst boven
het stalletje van, Betlehem. Dit jaar
is de ster ook blijven stilstaan boven
het Vaticaan, te Rome. Daar werd
door Paus Pius XII, de rechtstreek-
sche opvolger van Christus, aan de
wereld een vredesboodschap gericht,
die onze verwachtingen weer doet
heropleven, te meer daar de rede ge
paard is gegaan met andere verschijn
selen, die meer dan verheugend moe
ten genoemd worden.
Men is algemeen van gevoel, dat de
oorlog nog niet is uitgebroken, dat er
nog een kans is om alles in der minne
te regelen voordat het er voor goed
op losgaat. Daarom richten de blik
ken zich thans naar Rome, het Rome
van den Paus, het hoogste geestelijke
gezag op aarde. Daarom oordeelt men
de. beslissing van President Roosevelt
om een vertegenwoordiger te zenden
bij den H. Vader om hem in zijn vre
deswerk te steunen, van bieonder be
lang. En evenzeer volgt de wereld ge
boeid de nieuipc verstandhouding tus-
schen het Quirinaal en het Vaticaan,
die sedert 1371 in onmin leefden, en
waarvan de beiooners mekaars drem
pel niet meer wilden betreden.
DE REDE VAN DEN PAUS.
Het kenmerk van de rede van de
H. Vader is deze, dat ze zoo algemeen
iaas, dat geen van de beide oorlogs
voerende partijen rechtstreeks bij uit
sluiting van de andere, beschuldigd
wordt, maar wel zóó eveneens, dat
beide partijen zich het mea culpa op
de borst mogen slaan, daar ze noch
langs de eene noch langs de andere
zijde voldoende alle mogelijkheden
van verstandhouding hebben uitge
baat. De oorzaak, zegt de H. Vader,
van den toestand zooals wc hem nu
kennen, is de miskenning van het na
tuurrecht en van de elementairste
gevoelens van menschelijkheid. Daar
naast is de voornaamste aanleiding
tot het losbarsten van het conflict het
gebrek aan wederzijdsch vertrouwen:
gebrek aan vertrouwen in het gege
ven woord, en in dc geteekende over
eenkomst.
Al dc bemiddelingspogingen die Wij
aangegaan hebben, zegt hij, zijn mis
lukt. Toch werkt de Paus verder en
wel met steeds positiever plannen. Er
is alleen nog de gunstige gelegenheid
af te wachten, die er komen zal met
dc hulp van den Almachtige. De po
sitieve plannen van den Paus, blijven
hun waarde behouden zoowel na den
oorlog, als indien de vrede nog zou
kunnen verkregen worden vóór het
groote avontuur.
DE VIJF VOORWAARDEN.
Hij somt dan de vijf voorwaarden
op die vereischt zijn voor het behoud
van den vrede:
1. - Ieder volk heeft recht op leven;
of het klein of groot weze, sterk of
zwak.
2. - Er moet geleidelijk progressief
gewerkt worden aan de ontwapening.
Het is steeds hetzelfde probleem dat
terugkeert, leder land is ervan over
tuigd, dat het ergens moet eindigen
met die rush om het sterkst te zijn
in de bewapeningen, dat zulks mate-
looze ontbering aan allerlei andere
nuttige goederen beteekent, maar hier
weer is het gebrek aan vertrouwen de
groote hinderpaal.
3. - Er moet een nieuw internatio
naal publiek rechterlijk statuut opge
steld worden, gesteund door algemeen
erkende instituten. Dat beteekent de
voortzetting van het werk dat zoo ge
lukkig aangevangen werd, maar reeds
veel van zijn kracht verloor. Het be
teekent de uitbreiding van het gezag
van het Internationaal Gerechtshof
van Den Haag en de herziening van
het statuut vgn den Volkenbond.
4. - De Verdragen moeten herzien
worden. Daar is iedereen van over
tuigd, want daaruit zijn toch alle ge
schillen der laatste jaren ontstaan en
ten slotte ook de huidige oorlogstoe
stand.
5. - Maar dat alles zal zonder kracht
blijven als de leiders en de volkeren
niet doordrongen zijn van de princie-
pes van het Goddelijk Recht en van
de dorst naar Rechtvaardigheid. Wa.t
helpen kaars en bril als den uil niet
zien en wil.» Wat helpen, alle moge
lijke reglementen, rechterlijke instel
lingen, enz., als het tenslotte, de vol
kenmenners toch te doen blijft om
booze opzet en hoovaardij. De geest
moet veranderen.
DE BETEEKENIS VAN DE STER.
Daar hebben tve nu vernomen wat
het pinkelende licht van de ster bo
ven St-Pieterskerk te Rome, ons te
verkondigen had. Het is een hoopvolle
basis om er een blijvende en recht
vaardige vrede op te bouwen. En on
middellijk heeft President Roosevelt
een handje toegestoken om te helpen
metselen, als met het werk een aan
vang kan gemaakt worden.
Verder is daar nog het verrassende
bezoek van den Koning-Keizer van
Italië aan den H. Vader en het weder-
bezoek van Deze laatste aan het Qui
rinaal. Daarin wordt gezien de nax'.-
we band, die Kerk en Staat in Italië
kenmerkt. Na de rede van Graaf Cia-
no hebben we aangetoond, dat Italië
weieens in een zeer nabije toekomst
een belangrijke rol kon spelen voor
de toekomstige vrede. Italië en de
V. S. van Amerika, twee sterke neu
trale landen, die onder de geestelijke
directieven van den Paus ernstige po
gingen gaan aanwenden om een einde
te stellen aan den waanzin! Dat is het
wellicht wat de ster boven Rome ons
te verkondigen heeft.
CNadruk verboden.) ROSKAM.
-<o>-
KUSBI8CHE TERUGTOCHT IN HET
HOOGE NOORDEN. STELT RUS
LAND OOK EISCHEN AAN TUR
KIJE? DUITSCHLAND LEVERT
GEEN COKES MEEK AAN BELGIE.
Op alle punten van het front in Fin
land. moeten de Russen wijken. Overal
werden zij met groote verliezen afgesla
gen. Naar Bavas, verloren cte Russen niet
min dan 30.000 man bij den slag van
Salla.
Ei- werd vastgesteld dat gevangen ge
nomen Russische soldaten reeds gestre
den hadden in Polen.
In het hooge Noorden trekken de Rus
sen zich terug op Petsamo, op den voet
gevolgd door de Pinnen. Bij de Noorsche
grens aan Grensfors zijn de Finnen zelf
tot het offensief overgegaan.
In Karelië, te Konkijaervi en te Nuela-
jaervi, werden de Russen teruggeworpen.
Pinsche treinen werden gemitrailleerd door
Russische vliegtuigen.
Op een sector van het front wierpen de
Russen 7.000 houwitsers ln een tijdruimte
van 12 uur. Het zijn echter slechte schut
ters en veel granaten vallen dan ook in
Het wilde, zonder schade te berokkenen.
Naar een bericht uit Helsinki, verloren
de Russen reeds 280 tanks van de 1.000
die Mij inzetten tegen de Finnen, dit
sedert den aanvang der vijandelijkheden.
Russische vliegtuigen bombardeerden
talrijke Finsche opene steden, zooals Hel
sinki, Abo, Viborg, Hango Tampere, Rou-
ma, Borgo. Sortavala, enz. Vrouwen en
kinderen vielen als slachtoffers.
OP HET WESTERFRONT, de gewone
bedrijvigheid van patroeljes. In de lucht
werden van weerszijden verkenningstoch
ten uitgevoerd, ook boven de Noordzee.
Te North Broomhill, Engeland, vloog
oen Britsch bombardementsvliegtuig tegen
een kerk en ontplofte. Vliegtuig en kerk
gingen op in de vlammen. Slechts een
der vier inzittenden van het vliegtuig kon
gered worden.
De Engelschen zullen, naar verluidt,
een nieuw model vliegtuig bouwen rtë't
een snelheid van 680 Km. per uur kan
bereiken. Zij zouden deze toestellen ech
ter bestellen in Amerika.
De Britsche boot Gryfevaleliep op
een mijn en zonk.
In een rede verklaarde Goebbels dat
Duitschland, in dezen oorlog, zijn leven
verdedigt.
De Voelkischer Beobachter meent te
weten dat binnen kort de Russische Re
geering aan Turkeije gelijkaardige cischen
zal stellen als deze die werden gesteld
aan de Baltische Staten.
Duitschland wil geen cokes meer leve
ren aan België, omdat het meent dat
België te veel ijzer levert aan Engeland.
Dc zoon van den Gauleiter De Gou
verneur Greiser van Dantzig, kwam
om bij een autoramp.
CZie vervolg op 7de blad.)
VANAF AANSTAANDE WEEK zullen als Abonnent door de Post ontvan.
gen, zij die hun abonnement voor 1940 't zij aan de Postbode, 't zij ten
onzen Bureele betaald hebben. Wie dit uit een oi ander reden niet deed
en begeert voor 1940 ons blad voort te ontvangen, schrijve ons onverwijld
een kaartje om dit te vragen storte 25 fr. op postcheckrekcning 155.70 van
V. Sansen-Vanneste, Poperinge, of vrage een abonnement aan de postbode, wel
aanduidend welk blad hij begeert
Niettegenstaande de moeilijke tijden, mogen we niet genoegen bestatigen dat
onze Abonnenten ons trouw blijven, zelfs dat hun aantal regelmatig aangroeit.
Aan allen hierover onzen besten dank.
Ter gelegenheid van Kerstmis heb
ben de leden van het Heilig College
den Paus hun Kersthei]wenschen aan
geboden. De Paus heeft in antwoord
hierop een toespraak gehouden.
In Zijn rede heeft de Paus de poli
tiek van geweldpleging en inzonder
heid de aanranding van Finland door
Rusland veroordeeld en de grondsla
gen aangeduid op dewelke de vrede
zou moeten opgebouwd worden.
TOTALITAIRE OPVATTINGEN EN
NATUURLIJK RECHT
Wij hebben ongelukkig, zoo zeide
de Paus, getuige moeten zijn van een
reeks daden die onvereenigbaar zijn,
zoowel met de principes van het na
tuurlijk recht als met de elementair -
sche gevoelens van menschelijkheid.
Die daden, aldus de Paus, bev,'ijzen hoe
zeer de juridische zin is gedaald, welke
verkeerdelijk werd beïvioed door zui
vere totalitaire opvattingen. Onder die
daden moet worden gerekend, de be
raamde aanranding tegen een klein
noest en vreedzaam volk, onder voor
wendsel dat een bedreiging werd geuit
welk nooit heeft bestaan en zelfs niet
eens mogelijk was. De gruwelen en het
onwettig gebruik van vernielingsmid
delen zelfs tegen de niet-oorlogvoe-
renden. de uitwijkelingen, de vrouwen,
de kinderen en de ouden van dagen,
zijn daden die wraak ten Hemel roe
pen.
De Heilige Vader herinnert aan de
pogingen welke werden gedaan door
Hem zelf om den vrede te handhaven
en toont aan dat die initiatieven ten
gunste van den vrede schipbreuk heb
ben geleden Ingevolge het heerschen-
de diepe wantrouwen tusschen de vol
keren.
HET HEERSCHENDE WANTROUWEN
BELETTE VREDESPOGINGEN
De vraagstukken welke tusschen
de volkeren waren gerezen waren niet
onoplosbaar. Doch dit wantrouwen
dat voortsproot uit een reeks particu
liere omstandigheden belette toch ge
loot' te hechten aan mogelijke belof
ten en aan den duur en de leefbaar
heid van mogelijke overeenkomsten.
De herinnering aan het kortstondig
en troebele bestaan van zulkdanige
onderhandelingen of accoorden, heeft
ten gevolg gehad, dat iedere poging
met het oog op een vreedzame rege
ling van het geschil werd lam gelegd
De Heilige Vader denkt met schrik
aan de gevolgen van den oorlog in ze
delijk als in stoffelijk opzicht en aan
de gevolgen in sociaal en economisch
opzicht.
«Die gevolgen, zeide Hij, en het
overwegen ervan moeten de regeer
ders doen nadenken en hen aanzetten
de rechtvaardigbare gevolgen en doel
einden van den oorlog te onderzoeken
Diegenen die verantwoordelijk zijn
voor het lot van de volkeren, zouden
moeten bepalen tegelegener tijd de
hoofdpunten van een rechtvaardigen
en oorbaren vrede en niet weigeren a
priori te onderhandelen als de gele
genheid zich zou voordoen
DE HOOFDVOORWAARDEN VOOR
EEN RECHTVAARDIGEN VREDE.
IEDER VOLK HEEFT RECHT
TE LEVEN
De Paus stipt de groot? lijnen aan
op grondslag waarvan, volgens Hem,
een rechtvaardige vrede kan worden
opgebouwd, namelijk:
1. - Het recht te leven en onafhan
kelijk tc zijn aan alle naties toeken
nen, groote en kleine, machtige en
zwakke. Dit is een grondvereischte
voor een rechtvaardigen en oorbaren
vrede. De wil van een volk om te le
ven mag nooit beantwoorden aan een
doodvonnis over een ander volk. Als
die gelijkheid in rechten ophoudt of
in gevaar wordt gebracht, dan eischt
de juridische orde herstelling ervan
binnen een te bepalen mate, niet door
het zwaard, maar door de regels van
wederzijdsche rechtvaardigheid en
equiteit.
ONTWAPENING
2. - Opdat de orcie die aidus worcit
teruggebracht, van duurzamen aard
zijn zou moeten de volkeren bevrijd
worden van den drukkende» last van
de bewapeningen, alsmede van het
gevaar van een stoffelijke macht als
tiranische schendster van het recht.
Vredesvoorstellen welke niet in zich
zouden behelzen dat een overwegend
belang wordt gehecht aan een ontwa
pening. die van weerszijden zou wor
den aangenomen organisch en pro
gressief is, een ontwapening dus van
practischen zooals van geestelijken
aard. zouden vroeg of laat hun on
houdbaarheid en hun gemis aan leef
baarheid vertoonen.
NIEUW INTERNAIONAAL
STATUUT
3. - Bij het her inrichten van het
internationaal gemeenschappelijk le
ven zouden alle betrokkene partijen
zich moeten rekenschap geven van de
leemten en van de tekortkomingen in
het verleden en bij het scheppen en
het herinrichten van de internatio
nale instellingen die zulk een verhe
ven doel hebben na te streven, maaf
dan ook een rol zoo moeilijk en zoó
vol groote verantwoordelijkheden heb
ben te vervullen, zou moeten rekening
gehouden worden met de ervaring
welke werd opgedaan bij soortgelijk»
en vorige instellingen.
De menschelijke zwakheid is nu
eenmaal zoo dat het lastig is en meh
zou zelfs kunnen zeggen onmogelijk
alles te voorzien en alles te waarborg
gen op het oogenblik van de vredes-
onderhandelingen, alswanneer het zoo
i moeilijk is zonder drift en zonder
wrok te zijn.
Daarom is het oprichten van juri
dische instellingen van overwegend
belang waardoor de trouwe en loyale
naleving van de conventies wordt ge
waarborgd. Het oprichten van die in
stellingen is van kapitaal belang voor
het aanvaarden op eerlijke wijae va'A
een vredesverdrag om onwillekeurig^
en eenzijdige uitleggingen van de
voorwaarden van de vredesverdragen
te voorkomen.
HERZIENING VAN VERDRAGEN
4. - Een punt moet vooral de aan
dacht trekken, als men een betere or
ganisatie van Europa wil nastreven.
Dit punt betreft de behoeften en de
rechtvaardige verzoeken van de naties
en de volkeren, alsmede van de eth-
nische minderheden. Als die aanvra
gen niet altijd volstaan om een strict
recht te vestigen, alswanneer de er
kende en bekrachtigde verdragen nog
van kracht zijn en zich ertegen ver
zetten, toch moeten zij welwillend on
derzocht worden om te trachten ze te
bevredigen langs vreedzame wegen en
als het noodzakelijk is door middel
van «en rechtvaardige wijze en over
eenstemmende herziening van dc ver
dragen.
Veel ophitsingen tot het gebruik van
geweld zouden zich verwijderen na het
herstel van een echt evenwicht tus
schen de volkeren en den heropbouw
van grondslagen voor wederzijdsch
vertrouwen.
DE NORMEN
VAN HET GODDELIJK RECHT
5. - Maar de beste reglementen zul
len onvolmaakt zijn en tot mislukking
gedoemd zijn als degenen die de vol
keren leiden en als de volkeren zelf
zich niet meer en meer doordringen
van den geest van verantwoordelijk
heid, die de menschelijke statuten
meet en matigt, volgens de eenvoudige
en onwrikbare normen van het god
delijk recht en ook van dien dorst
naar rechtvaardigheid, die zijn voor
naamste basis bozit in de zedelijke
rechtvaardigheid en van die univer-
seeie liefde waardoor een brug gesla
gen wordt voor hen die niet het geluk
hebben ons geloof te bezitten.
De Paus voegde er aan toe dat Kij
de groote moeilijkheden niet miskent
die een rechtvaardigen en internatio
nalen vrede in den weg staan.
Sprekende over het aanstellen van
een voorloopigen gezant van de Ver-
eenigde Staten bij het Vaticaan, zeide
Paus Pius XII:
Die tijding is voor Ons bijzonder
aangenaam. Immers, zij is een mach
tige bijdrage tot het vervullen van «en
rechtvaardigen en oorbaren vrede en
tot het lenigen van het lijden van den
oorlog.
IVij betuigen besloot Hij, aau
President Roosevelt onze gevoelens
van erkentelijkheid en wenschen hem
geluk.
BBSSBBBRBM
STEÖD5 VERDER EN VERDER JN DE VLIEGTUIGWERELD
die nog het bedrag voor 1940 niet opstuurden, vragen wij dit
seffens te doen, willen zij aanstaande week ons blad voort ontvangen.
Eenige Abonnenten uit Frankrijk schreven om ons te vragen of
zij ons blad in Frankrijk nog mogen ontvangen. Wij antwoor
den hun daarop Ja niemand kan dat verbieden
En om te eindigen bieden wij aan al onze Geachte Lezers en Lezeressen onze beste wenschen van
Dat 1940 ons door meer naastenliefde Vrede medebrenge en
terugkeer onzer Soldaten naar hun huiskring. Laten we, om
dit te bekomen, op Nieuwjaardag allen daarvoor een goed Wees
Gegroet bidden.
De Uitgever,
V. Sansen-Vanneste.
In Amerika heeft men thans een vliegtuig vervaardigd, welke dienst Van doe» 4n
ai» water- én als landrliegtuig. Dit is het grootste tag* -r totnutoa vu 4at aMÜ