Zalig Nieuwjaar Te Rome is de Ster gerezen De Oorlog in Europa Aan onze Geachte Abonnenten E@n toespraak van 1. H. den Pays De Russen worden teruggeslagen in Finland De oorlog van gisteren en deze van heden Zalig Gelukkig Ni< WEEKBLAD 50 CENTIEMEN. 36» JAAR. - N' ut «DE POPERINGENAAR KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD. - VERSCHIINT WEKELIJKS INTERNATIONAAL OVERZICHT Tot nu toe zijn er 2511 Engelscken en 1434 Franschen gesneuveld NIEUWE VERLIEZEN OP ZEE HET VERLOOP DER GEBEURTENISSEN DAG NA DAG Op VrljNg 22 December Dc Poperfngenaar - De Halle De Toekomst De H. Vader stippelt de grondgedachten uit op grond wfflcrvsm een rechtvaardige en duurzame vrede zou kunnen opgebouwd worden. De Paus veroordeelt iedere qeweidpleging en die Russische aanranding tegen Finland. Aan de Abonnenten in 't Buitenland Onze Wandkaientfer 1940 geven wij aanstaande week «Bgteg sïü£ 1 ZONDAG 31 DECEMBER 1939. aBHMMBKHHSBS-" Uitgever Sansen-Vanneste, Poperinge. Telefoon Nr 9. Postch. Nr ISS.70. EEN POSTABONNEMENT 1940 IN BELGIE KOST: 1 Jaar 25,frank. 6 Maanden 13,50 frank. 3 Maanden 7,— frank. Alle Medewerkers tij» verantwoordelijk voor kun artikels. mwmsm TARIEF VOOR BERICHTEN; Gewone berichten per regel 1,25 fr. Kleine berichten (minimum) 5,— fr. 2 fr. tool. v. her. m. adr. t. bur. Berichten op 1° hl. per regel 5,fr. Berichten op 2® hl. per regel 2,50 fr. Berichten op 3° hl. per regel 1,50 fr. Rouwber. en Bedank, (min.) 7,fr. Te herhalen aankondigingen prijs op aanvraag. Annonccn zijn vooraf te betalen en moeten tegen den Woensdag avond ingezonden worden. Kleine be richten tegen den Donderdag noen. We staan opnieuw voor de poort van een nieuw jaar! Ook de meest lichtzinnige mensch wordt thans wel eens een oogenblik ernstig en komt tot bezinning daar de rustelooze pols slag van den tijd thans meer dan ooit op zijn deur klopt. We zijn als wandelaars op verren tocht, die boven op een heuvel zijn aangekomenwe staan een oogen blik stil, terwijl onze oogen ronddwa len over de wijde verte die beneden ons ligt. We kijken langs den weg dien we hebben afgelegd we zien de lande rijen die ons rijkdom brachten, we zien de velden hi blanken bloei staan, we zien de frlssche bron waaraan we onzen dorst lesschen en de schaduw rijke plekjes waar we behaaglijk heb ben uitgerust. Maar we zien ook dat stuk van den weg dat daar in de stikheete zon te verschrompelen lag, de wilde berg stroom waar we op gevaar van leven of dood doorheen moesten waden, de stelle hoogten die we moeizaam moes ten beklimmen. Vanaf den heuvel kunnen we dat alles nog eens over zien en we vinden toch dat de weg die ons soms zoo eindeloos lang toe scheen, nog verbazend kort geweest Is. Zoo gaat het ook met ons, wanneer we bij het einde van het jaar nog eens «en terugblik in het verleden werpen. Sinds in het middernachtelijk uur 1 Januari 1939 haar Intrede deed, tot op dit oogenblik de klokken weer weldra het nieuwe jaar gaan Inlui den, hebben we op onzen weg heel wat ontmoet. Af en toe gelukkige uren en oogen- blikken van stil genot! Maar veel... veel droefheid en schreiend harteleed! Uren van strijd en beproeving, tegen slag en moedeloosheid! Maar nu is alles weer voorbij. Over dat alles heeft de vergankelijkheid haar ondoor dringbare mantel opengespreid! Nooit dringt de vergankelijkheid van al het aardsche sterker tot ons door dan bij de wisseling van het oude jaar met het nieuwe. De wijze man had wel gelijk toen hij sprak: IJdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid. Ea toch is alles niet voorbij. Er is iets dat ons volgt jaar in jaar uit, iets dat aan ons vastklampt tot aan onzen laatsten dag van ons ster felijk bestaan. Iets dat we medeslepen als een zware ketting of dat onze voe ten dragen als op lichte vleugels: dat lets is de verdienste of de schuld!... «Iïunne werken volgen hen na!»... tot in der eeuwigheid! Nooit beroeren ons de gedachten aan de eeuwigheid meer dan bij de wisseling der jaren. Tijd en eeuwig heid reiken hier elkaar de hand. We kunnen het druk hebben in deze we reld, opgeslorpt door de zorgen voor een kommervol bestaan, we' kunnen onbezonnen leven, ons omkransen met rozen, denkende: laat ons genieten zoolang we kunnen... morgen Immers moeten we sterven, er komen oogen- blikken in leder mensclielijk leven dat we gekweld worden door de gedachte aan de eeuwigheid! Dat is een alge meen gevoelen dat leeft in de harten van alle menschcn, van alle volkeren en van alle tijden: ondanks ons zelf is het de eeuwigheid die ons kwelt. En wanneer het oude jaar afscheid neemt en wuivend het nieuwe jaar begroet, dan dringen de gedachten zien onwillekeurig op aan onzen geest. Vluchtig als een opstijgende damp is ons laven hier in deze wereld: en toch houdt liet ons eeuwig geluk in zich omhuld. We zijn slechts wandelaars, moeic ■pelgrims. Daar, aan het einde van onzen le vensweg, daar staat De Heer over le ven en dood die ons zal vragen: Wat brengt ge uit uw leven mee? Daar alleen komt het op aan: al het andere ls slechts bijzaak. Daar rekent men niet met getallen, pro centen en dividenden van geld of grond, daar gelden alleen de goederen die waarde hebben voor het andere leven. Wij weten niet wat er ln deze ko mende 366 dagen kan gebeuren, wij weten niet hoe de nog witte bladzij den van ons zakkalendertje zullen volgeschreven worden en we weten ook dat niemand dit met zekerheid kan voorspellen. We weten natuurlijk niet of de oorlog zal eindigen, of er een paar groote Staatslieden zullen sterven, of wij een lot uit de loterij zullen winnen... Daarom is het uur van de wisseling des jaars een oogenblik van diep en ernstig nadenken. Zooals een koopman zijn balans op maakt, zijn Inventaris nagaat om dan zijn handelspolitiek voor het nieuwe boekjaar vast te stellen, zoo moet ook de mensch zijn rekening met den Heer van alle leven vaststellen: is er winst of verlies, verdienste of schuld? Het zou dwaasheid zijn, zijn ooren te sluiten voor deze vraag, want het antwoord hierop moet de richting be palen die wij in het nieuwe jaar zullen inslaan. Het Nieuwe Jaar! Op den eersten dag worden wij van alle kanten geluk gewenscht: welge meend... of omdat het een mode is geworden. Geluk, een goede gezondheid, voor spoed en welstand in zaken. Alles wat wenschelijk is. Wie zal ze tellen de millioenen wenschen die op Nieuw jaardag worden uitgesproken?... Maar welk jaar heeft ze werkelijk ln ver vulling doen gaan? En ook al werden ze vervuld, zouden we dan nog een stap nader staan bij ons werkelijk geluk? Vast en zeker niet! Dikwijls komen we zoo bedrogen uit met onze verlan gens en steeds worden er duizenden nieuwe wenschen in ons wakker. Wij zijn als kleine kinderen die hun handen uitstrekken naar alles wat glinstert en blinkt, en we vergeten im mer de groote waarheid van St Augus- tinus die zegt: «Dat ons hart onrus tig blijft, onvoldaan, ondanks alle be zit aan geld of goed of wat de men schcn gelukkig noemen, totdat het rust vindt in God. Zoo krijgt er maar één nieuwjaars- wensch zijn volle beteekenis: dat we in 1940 dichter bij God mogen komen! Wanneer we dat duidelijk inzien, wanneer we het licht der eeuwige heu velen over den korten tijdsduur van ons leven laten schijnen, dan lijkt alles heel klein en anders. Ook dan zullen we verlangen naar aardsche goederen en de vervulling van onze hartewenschen: dat is heel menschelijk, en dat is ook goed. Maar dan zien we de dingen zooals voor ons ze werkelijk zijn. Dan weten we dat de vervulling van onze verlangens niet noodzakelijk is voor ons ware geluk. We laten alles aan God over, we leggen al onze wen schen en verlangens vol vertrouwen in Zijn handen: want dat zijn de han den van den Vader. Zoo hangt het dus van ons af of het nieuwe jaar voor ons een «gelukkig» jaar zal zijn. Begin dus zelf met goeden moed. Dat wenschen wij voor U allen! ZALIG NIEUWJAAR! ln dc Revue Générale van IS November schrijft Colonel Requeitc onder dezen titel over Ce blokkade ra 1914.-'IS: Welke is de essentieele oorzaak ge weest van de nederlaag der Dultschers in den oanog 1914-1918? .Zonder aarzelen kan men antwoor den dat liet de blokkade was. Het is ,de blokkade die langzamerhand het Gcrmaansche volk, materieel en mo reel, verrwakle. De ontmoediging die van het centrum uitdeinde naar het front toe had de militaire overwin ning der Verbondenen voor gevolg. In 1918 verkeerde het Duitsche le ger in een niet te ontwarren toestand, zoowel wat de artillerie en de munitie betreft, als de luchtmacht, de vervoer diensten, de bevoorrading en de uit rusting. Ludeadorff, in zijn «Mé moires», erkent uitdrukkelijk voor Duitschland de volstrekte onmogelijk heid om een nieuwen Winter te door spartelen. De Duitsclic gevolmachtigden smeek ten Maarschalk Foch, bij het bespre ken van den Wapenstilstand, de on middellijke bevoorrading van Duitsch land toe te laten. Maar, zal men opmerken, in de hui dige omstandigheden dient men re kening te houden met Rusland. iZie vervoig 2* bJad.) 'BEafR33lfHB3BB3BBSSBBflBBV9Ml>lBllflBBBBllBBBBSK3£iHfl8Bl VAN HET FRONT NAAR HET ALTAAR Zaterdag 11. werden ïn de B&ziliek van Iv^ontrnarcrete Parij# 23 priester* ge- wijd die *Uen deden in l»et Frr.nsche leger. Nu hun Eeremis moesten *e elk. hun eenheid vervoegen?" m KERSTDAG EN DEN VREDE. Het groote en ontroerende feest van de Menschwordingis wellicht de eenige dag in het geheele jaar waarop menschcn en volkeren zich milder gestemd voelen. Haat en nijd, "bluff en opsnijderij, die in de berichten van de oorlogsvoeren de mogendheden, anders dagelijksche kost zijn, moeten een oogenblik wij ken voor den zang der Engelen: Eere zij God in den Hooge en wede op aarde aan de menschen van goeden wil. Op Kerstdag wordt er niet gevoch ten. Zoo was het reeds tijdens den vorigen oorlog, waar de vrome liede ren, in verschillende talen weerklon ken langs deze en gene zijde van het no-mans-land. Ook thans werd aan het Westerfront, in de lucht en op zee, Kerstdag stil gevierd. Alleen aan de Finnen werd geen respijt gegund. Kerstdag is in Rusland immers de dag van de anti-God-beweging en tij dens dien dag moet ieder lid van de beweging zooveel mogelijk ijveren om het sprookje van de menschgewor- den God uit de geesten en de harten te verdrijven. Kerstdag is het feest van dc hoop. Het is de inzet van het Verlossings werk dat den mensch weer de vrede met God moet brengen. Het symbool voor die hoop is de ster die rijst boven het stalletje van, Betlehem. Dit jaar is de ster ook blijven stilstaan boven het Vaticaan, te Rome. Daar werd door Paus Pius XII, de rechtstreek- sche opvolger van Christus, aan de wereld een vredesboodschap gericht, die onze verwachtingen weer doet heropleven, te meer daar de rede ge paard is gegaan met andere verschijn selen, die meer dan verheugend moe ten genoemd worden. Men is algemeen van gevoel, dat de oorlog nog niet is uitgebroken, dat er nog een kans is om alles in der minne te regelen voordat het er voor goed op losgaat. Daarom richten de blik ken zich thans naar Rome, het Rome van den Paus, het hoogste geestelijke gezag op aarde. Daarom oordeelt men de. beslissing van President Roosevelt om een vertegenwoordiger te zenden bij den H. Vader om hem in zijn vre deswerk te steunen, van bieonder be lang. En evenzeer volgt de wereld ge boeid de nieuipc verstandhouding tus- schen het Quirinaal en het Vaticaan, die sedert 1371 in onmin leefden, en waarvan de beiooners mekaars drem pel niet meer wilden betreden. DE REDE VAN DEN PAUS. Het kenmerk van de rede van de H. Vader is deze, dat ze zoo algemeen iaas, dat geen van de beide oorlogs voerende partijen rechtstreeks bij uit sluiting van de andere, beschuldigd wordt, maar wel zóó eveneens, dat beide partijen zich het mea culpa op de borst mogen slaan, daar ze noch langs de eene noch langs de andere zijde voldoende alle mogelijkheden van verstandhouding hebben uitge baat. De oorzaak, zegt de H. Vader, van den toestand zooals wc hem nu kennen, is de miskenning van het na tuurrecht en van de elementairste gevoelens van menschelijkheid. Daar naast is de voornaamste aanleiding tot het losbarsten van het conflict het gebrek aan wederzijdsch vertrouwen: gebrek aan vertrouwen in het gege ven woord, en in dc geteekende over eenkomst. Al dc bemiddelingspogingen die Wij aangegaan hebben, zegt hij, zijn mis lukt. Toch werkt de Paus verder en wel met steeds positiever plannen. Er is alleen nog de gunstige gelegenheid af te wachten, die er komen zal met dc hulp van den Almachtige. De po sitieve plannen van den Paus, blijven hun waarde behouden zoowel na den oorlog, als indien de vrede nog zou kunnen verkregen worden vóór het groote avontuur. DE VIJF VOORWAARDEN. Hij somt dan de vijf voorwaarden op die vereischt zijn voor het behoud van den vrede: 1. - Ieder volk heeft recht op leven; of het klein of groot weze, sterk of zwak. 2. - Er moet geleidelijk progressief gewerkt worden aan de ontwapening. Het is steeds hetzelfde probleem dat terugkeert, leder land is ervan over tuigd, dat het ergens moet eindigen met die rush om het sterkst te zijn in de bewapeningen, dat zulks mate- looze ontbering aan allerlei andere nuttige goederen beteekent, maar hier weer is het gebrek aan vertrouwen de groote hinderpaal. 3. - Er moet een nieuw internatio naal publiek rechterlijk statuut opge steld worden, gesteund door algemeen erkende instituten. Dat beteekent de voortzetting van het werk dat zoo ge lukkig aangevangen werd, maar reeds veel van zijn kracht verloor. Het be teekent de uitbreiding van het gezag van het Internationaal Gerechtshof van Den Haag en de herziening van het statuut vgn den Volkenbond. 4. - De Verdragen moeten herzien worden. Daar is iedereen van over tuigd, want daaruit zijn toch alle ge schillen der laatste jaren ontstaan en ten slotte ook de huidige oorlogstoe stand. 5. - Maar dat alles zal zonder kracht blijven als de leiders en de volkeren niet doordrongen zijn van de princie- pes van het Goddelijk Recht en van de dorst naar Rechtvaardigheid. Wa.t helpen kaars en bril als den uil niet zien en wil.» Wat helpen, alle moge lijke reglementen, rechterlijke instel lingen, enz., als het tenslotte, de vol kenmenners toch te doen blijft om booze opzet en hoovaardij. De geest moet veranderen. DE BETEEKENIS VAN DE STER. Daar hebben tve nu vernomen wat het pinkelende licht van de ster bo ven St-Pieterskerk te Rome, ons te verkondigen had. Het is een hoopvolle basis om er een blijvende en recht vaardige vrede op te bouwen. En on middellijk heeft President Roosevelt een handje toegestoken om te helpen metselen, als met het werk een aan vang kan gemaakt worden. Verder is daar nog het verrassende bezoek van den Koning-Keizer van Italië aan den H. Vader en het weder- bezoek van Deze laatste aan het Qui rinaal. Daarin wordt gezien de nax'.- we band, die Kerk en Staat in Italië kenmerkt. Na de rede van Graaf Cia- no hebben we aangetoond, dat Italië weieens in een zeer nabije toekomst een belangrijke rol kon spelen voor de toekomstige vrede. Italië en de V. S. van Amerika, twee sterke neu trale landen, die onder de geestelijke directieven van den Paus ernstige po gingen gaan aanwenden om een einde te stellen aan den waanzin! Dat is het wellicht wat de ster boven Rome ons te verkondigen heeft. CNadruk verboden.) ROSKAM. -<o>- KUSBI8CHE TERUGTOCHT IN HET HOOGE NOORDEN. STELT RUS LAND OOK EISCHEN AAN TUR KIJE? DUITSCHLAND LEVERT GEEN COKES MEEK AAN BELGIE. Op alle punten van het front in Fin land. moeten de Russen wijken. Overal werden zij met groote verliezen afgesla gen. Naar Bavas, verloren cte Russen niet min dan 30.000 man bij den slag van Salla. Ei- werd vastgesteld dat gevangen ge nomen Russische soldaten reeds gestre den hadden in Polen. In het hooge Noorden trekken de Rus sen zich terug op Petsamo, op den voet gevolgd door de Pinnen. Bij de Noorsche grens aan Grensfors zijn de Finnen zelf tot het offensief overgegaan. In Karelië, te Konkijaervi en te Nuela- jaervi, werden de Russen teruggeworpen. Pinsche treinen werden gemitrailleerd door Russische vliegtuigen. Op een sector van het front wierpen de Russen 7.000 houwitsers ln een tijdruimte van 12 uur. Het zijn echter slechte schut ters en veel granaten vallen dan ook in Het wilde, zonder schade te berokkenen. Naar een bericht uit Helsinki, verloren de Russen reeds 280 tanks van de 1.000 die Mij inzetten tegen de Finnen, dit sedert den aanvang der vijandelijkheden. Russische vliegtuigen bombardeerden talrijke Finsche opene steden, zooals Hel sinki, Abo, Viborg, Hango Tampere, Rou- ma, Borgo. Sortavala, enz. Vrouwen en kinderen vielen als slachtoffers. OP HET WESTERFRONT, de gewone bedrijvigheid van patroeljes. In de lucht werden van weerszijden verkenningstoch ten uitgevoerd, ook boven de Noordzee. Te North Broomhill, Engeland, vloog oen Britsch bombardementsvliegtuig tegen een kerk en ontplofte. Vliegtuig en kerk gingen op in de vlammen. Slechts een der vier inzittenden van het vliegtuig kon gered worden. De Engelschen zullen, naar verluidt, een nieuw model vliegtuig bouwen rtë't een snelheid van 680 Km. per uur kan bereiken. Zij zouden deze toestellen ech ter bestellen in Amerika. De Britsche boot Gryfevaleliep op een mijn en zonk. In een rede verklaarde Goebbels dat Duitschland, in dezen oorlog, zijn leven verdedigt. De Voelkischer Beobachter meent te weten dat binnen kort de Russische Re geering aan Turkeije gelijkaardige cischen zal stellen als deze die werden gesteld aan de Baltische Staten. Duitschland wil geen cokes meer leve ren aan België, omdat het meent dat België te veel ijzer levert aan Engeland. Dc zoon van den Gauleiter De Gou verneur Greiser van Dantzig, kwam om bij een autoramp. CZie vervolg op 7de blad.) VANAF AANSTAANDE WEEK zullen als Abonnent door de Post ontvan. gen, zij die hun abonnement voor 1940 't zij aan de Postbode, 't zij ten onzen Bureele betaald hebben. Wie dit uit een oi ander reden niet deed en begeert voor 1940 ons blad voort te ontvangen, schrijve ons onverwijld een kaartje om dit te vragen storte 25 fr. op postcheckrekcning 155.70 van V. Sansen-Vanneste, Poperinge, of vrage een abonnement aan de postbode, wel aanduidend welk blad hij begeert Niettegenstaande de moeilijke tijden, mogen we niet genoegen bestatigen dat onze Abonnenten ons trouw blijven, zelfs dat hun aantal regelmatig aangroeit. Aan allen hierover onzen besten dank. Ter gelegenheid van Kerstmis heb ben de leden van het Heilig College den Paus hun Kersthei]wenschen aan geboden. De Paus heeft in antwoord hierop een toespraak gehouden. In Zijn rede heeft de Paus de poli tiek van geweldpleging en inzonder heid de aanranding van Finland door Rusland veroordeeld en de grondsla gen aangeduid op dewelke de vrede zou moeten opgebouwd worden. TOTALITAIRE OPVATTINGEN EN NATUURLIJK RECHT Wij hebben ongelukkig, zoo zeide de Paus, getuige moeten zijn van een reeks daden die onvereenigbaar zijn, zoowel met de principes van het na tuurlijk recht als met de elementair - sche gevoelens van menschelijkheid. Die daden, aldus de Paus, bev,'ijzen hoe zeer de juridische zin is gedaald, welke verkeerdelijk werd beïvioed door zui vere totalitaire opvattingen. Onder die daden moet worden gerekend, de be raamde aanranding tegen een klein noest en vreedzaam volk, onder voor wendsel dat een bedreiging werd geuit welk nooit heeft bestaan en zelfs niet eens mogelijk was. De gruwelen en het onwettig gebruik van vernielingsmid delen zelfs tegen de niet-oorlogvoe- renden. de uitwijkelingen, de vrouwen, de kinderen en de ouden van dagen, zijn daden die wraak ten Hemel roe pen. De Heilige Vader herinnert aan de pogingen welke werden gedaan door Hem zelf om den vrede te handhaven en toont aan dat die initiatieven ten gunste van den vrede schipbreuk heb ben geleden Ingevolge het heerschen- de diepe wantrouwen tusschen de vol keren. HET HEERSCHENDE WANTROUWEN BELETTE VREDESPOGINGEN De vraagstukken welke tusschen de volkeren waren gerezen waren niet onoplosbaar. Doch dit wantrouwen dat voortsproot uit een reeks particu liere omstandigheden belette toch ge loot' te hechten aan mogelijke belof ten en aan den duur en de leefbaar heid van mogelijke overeenkomsten. De herinnering aan het kortstondig en troebele bestaan van zulkdanige onderhandelingen of accoorden, heeft ten gevolg gehad, dat iedere poging met het oog op een vreedzame rege ling van het geschil werd lam gelegd De Heilige Vader denkt met schrik aan de gevolgen van den oorlog in ze delijk als in stoffelijk opzicht en aan de gevolgen in sociaal en economisch opzicht. «Die gevolgen, zeide Hij, en het overwegen ervan moeten de regeer ders doen nadenken en hen aanzetten de rechtvaardigbare gevolgen en doel einden van den oorlog te onderzoeken Diegenen die verantwoordelijk zijn voor het lot van de volkeren, zouden moeten bepalen tegelegener tijd de hoofdpunten van een rechtvaardigen en oorbaren vrede en niet weigeren a priori te onderhandelen als de gele genheid zich zou voordoen DE HOOFDVOORWAARDEN VOOR EEN RECHTVAARDIGEN VREDE. IEDER VOLK HEEFT RECHT TE LEVEN De Paus stipt de groot? lijnen aan op grondslag waarvan, volgens Hem, een rechtvaardige vrede kan worden opgebouwd, namelijk: 1. - Het recht te leven en onafhan kelijk tc zijn aan alle naties toeken nen, groote en kleine, machtige en zwakke. Dit is een grondvereischte voor een rechtvaardigen en oorbaren vrede. De wil van een volk om te le ven mag nooit beantwoorden aan een doodvonnis over een ander volk. Als die gelijkheid in rechten ophoudt of in gevaar wordt gebracht, dan eischt de juridische orde herstelling ervan binnen een te bepalen mate, niet door het zwaard, maar door de regels van wederzijdsche rechtvaardigheid en equiteit. ONTWAPENING 2. - Opdat de orcie die aidus worcit teruggebracht, van duurzamen aard zijn zou moeten de volkeren bevrijd worden van den drukkende» last van de bewapeningen, alsmede van het gevaar van een stoffelijke macht als tiranische schendster van het recht. Vredesvoorstellen welke niet in zich zouden behelzen dat een overwegend belang wordt gehecht aan een ontwa pening. die van weerszijden zou wor den aangenomen organisch en pro gressief is, een ontwapening dus van practischen zooals van geestelijken aard. zouden vroeg of laat hun on houdbaarheid en hun gemis aan leef baarheid vertoonen. NIEUW INTERNAIONAAL STATUUT 3. - Bij het her inrichten van het internationaal gemeenschappelijk le ven zouden alle betrokkene partijen zich moeten rekenschap geven van de leemten en van de tekortkomingen in het verleden en bij het scheppen en het herinrichten van de internatio nale instellingen die zulk een verhe ven doel hebben na te streven, maaf dan ook een rol zoo moeilijk en zoó vol groote verantwoordelijkheden heb ben te vervullen, zou moeten rekening gehouden worden met de ervaring welke werd opgedaan bij soortgelijk» en vorige instellingen. De menschelijke zwakheid is nu eenmaal zoo dat het lastig is en meh zou zelfs kunnen zeggen onmogelijk alles te voorzien en alles te waarborg gen op het oogenblik van de vredes- onderhandelingen, alswanneer het zoo i moeilijk is zonder drift en zonder wrok te zijn. Daarom is het oprichten van juri dische instellingen van overwegend belang waardoor de trouwe en loyale naleving van de conventies wordt ge waarborgd. Het oprichten van die in stellingen is van kapitaal belang voor het aanvaarden op eerlijke wijae va'A een vredesverdrag om onwillekeurig^ en eenzijdige uitleggingen van de voorwaarden van de vredesverdragen te voorkomen. HERZIENING VAN VERDRAGEN 4. - Een punt moet vooral de aan dacht trekken, als men een betere or ganisatie van Europa wil nastreven. Dit punt betreft de behoeften en de rechtvaardige verzoeken van de naties en de volkeren, alsmede van de eth- nische minderheden. Als die aanvra gen niet altijd volstaan om een strict recht te vestigen, alswanneer de er kende en bekrachtigde verdragen nog van kracht zijn en zich ertegen ver zetten, toch moeten zij welwillend on derzocht worden om te trachten ze te bevredigen langs vreedzame wegen en als het noodzakelijk is door middel van «en rechtvaardige wijze en over eenstemmende herziening van dc ver dragen. Veel ophitsingen tot het gebruik van geweld zouden zich verwijderen na het herstel van een echt evenwicht tus schen de volkeren en den heropbouw van grondslagen voor wederzijdsch vertrouwen. DE NORMEN VAN HET GODDELIJK RECHT 5. - Maar de beste reglementen zul len onvolmaakt zijn en tot mislukking gedoemd zijn als degenen die de vol keren leiden en als de volkeren zelf zich niet meer en meer doordringen van den geest van verantwoordelijk heid, die de menschelijke statuten meet en matigt, volgens de eenvoudige en onwrikbare normen van het god delijk recht en ook van dien dorst naar rechtvaardigheid, die zijn voor naamste basis bozit in de zedelijke rechtvaardigheid en van die univer- seeie liefde waardoor een brug gesla gen wordt voor hen die niet het geluk hebben ons geloof te bezitten. De Paus voegde er aan toe dat Kij de groote moeilijkheden niet miskent die een rechtvaardigen en internatio nalen vrede in den weg staan. Sprekende over het aanstellen van een voorloopigen gezant van de Ver- eenigde Staten bij het Vaticaan, zeide Paus Pius XII: Die tijding is voor Ons bijzonder aangenaam. Immers, zij is een mach tige bijdrage tot het vervullen van «en rechtvaardigen en oorbaren vrede en tot het lenigen van het lijden van den oorlog. IVij betuigen besloot Hij, aau President Roosevelt onze gevoelens van erkentelijkheid en wenschen hem geluk. BBSSBBBRBM STEÖD5 VERDER EN VERDER JN DE VLIEGTUIGWERELD die nog het bedrag voor 1940 niet opstuurden, vragen wij dit seffens te doen, willen zij aanstaande week ons blad voort ontvangen. Eenige Abonnenten uit Frankrijk schreven om ons te vragen of zij ons blad in Frankrijk nog mogen ontvangen. Wij antwoor den hun daarop Ja niemand kan dat verbieden En om te eindigen bieden wij aan al onze Geachte Lezers en Lezeressen onze beste wenschen van Dat 1940 ons door meer naastenliefde Vrede medebrenge en terugkeer onzer Soldaten naar hun huiskring. Laten we, om dit te bekomen, op Nieuwjaardag allen daarvoor een goed Wees Gegroet bidden. De Uitgever, V. Sansen-Vanneste. In Amerika heeft men thans een vliegtuig vervaardigd, welke dienst Van doe» 4n ai» water- én als landrliegtuig. Dit is het grootste tag* -r totnutoa vu 4at aMÜ

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1939 | | pagina 1