Drie Koningen
Het Vatikaan in 1939
Oorlog
Europa
Een
i
Stilte rond de Jaarwisseling!
Wijze woorden
uit Holland
jaar verstreek
üe Ihw sSoo moor flow figtatar in het
WW
Van het Westerfront valt niets te melden
Nrl.
37’ JAAR.
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD.
VERSCHIJNT WEKELIJKS
INTERNATIONAAL OVERZICHT
OP ZEE EN IN DE LUCHT VERLIEP ALLES KALM
HET VERLOOP DER GEBEURTENISSEN DAG NA DAG
HANDELAARS OPGELET
Op Vrijdag 29 December
Aanval op aanval wordt door de Finnen afgeslagen
die de Russen reeds geweldige vernielingen toebrachten
STRAATSBURG IS TOTAAL GEEVAKUEERD
KANADEESCHE TROEPEN KOMEN IN ENGELAND AAN
100 fr.
100 fr.
DE POPERINGENAAR
- WEEKBLAD 50 CENTIEMEN. - - - .n wiw
0,30 per 500 fr.
3,50 per
7,— per
3,50 per 1000 fr.
-
tBBBBBBBBBBBBBBflBBBBaaBBaBBB
DE VERHOOGING DER FAK-
TUURTAKS EN OVERDRACHT-
TAKS IS SEDERT VRIJDAG 5
JANUARI IN VOEGE GETRE
DEN.
TARIEF VOOR BERICHTEN»
voor Ax» arlikth.
S
.'TOET.
(Nadruk verboden.)
ROSKAM.
S3
in
In Finland
tBREEKKOOR.
3.50 fr.
vcr-
x*
verkrijgen aan 4 frank.
HET LIED VAN DEN HAAT.
Deze stilte heeft anderzijds iedereen
1,25 fr.
5,— fr.
ZONDAG 7 JANUARI 1940. K
Uitgever:
Sansen-Vanneste, Poperinge.
Telefoon Nr 9. Postch. Nr 155.70.
JE PDmiNGMAR
25,frank.
13,50 frank.
7,frank.
5,fr.
2.50 fr. f
1.50 fr. K
7,— fr. l
Gaat ginder niet al den overkant,
daar woont Herodes de kindermoor
den Herodes is niet te paaien en niet
te betrouwen. Hij heeft princiepen
van brigands. Horkt niet naar hem,
weest geen onnoozele kinderen.
Zooals in ’t evangelie zullen de
drie Koningen met hun gevolg langs
een anderen weg weerekeeren, zegt
beslist een Rhetorikaander, die voor
Missionaris gaat leeren.
De marcheurs a l'étoile ma
ken gregoriaansch straatmuziek.
We zingen: Vrede op aarde! aan
al de menschen van goeden wille.
Al den overkant zijn ze niet van
goé wille, bevestigt de soldaat.
En daar aan de grens improviseeren
ze hun spreekkoor zonder diploma
tische verwikkelingen te verwekken.
Het is het feest, van de wieg,
van het schoonste Kind onder de
menschen. De kribbe is de wieg van
een nieuw leven, zoo spreekt de phiio-
fle Koning.
Balthazar? Onbekend in ’t regi
ment.
We hebben ons paspoort en toe
lating van den burgemeester. Vrees
niet, wij ”ijn drie Koningen zonder
wapens, wxj meenen het goed.
Waar gaat gij naartoe?
We bedelen voor de Missie, we
gaan met de sterre rond en misten
onzen weg.
We gaan tegen sterren en wind.
Waar menschen van goeden wil
wonen gaan de deuren open voor ons
en wij beloven hun de vrede, zoo
spreekt een student van poësis, dich
terlijk zonder het te weten.
Onze kribbe is leeg en onze beur
ze ook, zegt een student van de derde
handelsklas, prozaïscher.
Ik wil U ook den penning jeunen,
antwoordt de soldaat, sympathiek. En
van zijn solde geeft hij milde en
geerne een poote kluiten. God zal
't U loonen
dan één sterre zien. Hij zou U met
uw sterren en geheel ’t geloove naar
de mane zenden.
Het Kindeken van de Kribbe
ware een Kindeken van de dood, zegt
Melchior, die dweept met Gezelle.
Demi-tour, jongens, zoo klint het
bevel van de karavaan, of anders
breekt gij uw beenen in den stek-
kerdraad.
-co»-
Ook Hitler zal er wel veel nachten
niet van geslapen hebben nu hij ziet dat
de Russische beer die voor hem zoo wijd
zijn muil openzette... toch maar zulke
kleine tandjes heeft.
Dat alles belet toch niet dat er in het
Noorden fel gevochten wordt... dat al die
jongens er, gelijk de onze, niet naar ge
vraagd hebben, en dat het toch ook alle
maal iemands kinders zijn.
Gansch in het Noorden is een wanor
delijke terugtocht der Russen begonnen.
De Finsche Mannerheim-Linie, waarop
de Russen beukten, werd niet aangetast.
De Finnen achtervolgden de Russen bij
hun terugtocht. Geweldig veel verloren
geloopen groepjes Russen werden door
de Finnen gevangen genomen. In dit
achtervolgen geraakten de Finnen zelfs
over de Russische Grens.
De Finnen echter, hebben zich spoedig
teruggetrokken, daar ze vanwege de Rus
sen een nakend offensief verwachten.
Twee Russische Baltanjons hebben
zich bij Hojenjaervi overgegeven, ze ver
klaarden niet meer verder te kunnen bij
gebrek aan proviand.
Zeven Russische vliegtuigen die op het
ijs van een meer hadden moeten dalen
bij gebrek aan bezine, werden door de
Finen buit gemaakt.
40 Engelsche en 20 Italiaansche vlieg-
HET GELUK DER NEUTRALITEIT.
Het Vlaamsche volk heeft wellicht
meer dan gelijk welk ander volk, in
de geschiedenis, aan den lijve gevoeld,
wat de oorlogshaat vermag. Tiental
len keeren werd onze bodem uitgeko
zen als het veld waarop het vreese-
lijke wapenspel plaats greep. Onze
bevolking werd geplunderd en uitge
moord, onze dorpen en steden ver
nield. En meestal zonder dat wij een
rechtstreeksche partij in den oorlog
vormden. Het ging tusschen Span
jaarden en Franschen, tusschen Oos
tenrijkers en Franschen, tusschen
Engelschen, Pruisen, Oostenrijkers en
Franschen, tusschen Duitschers en
Engelschen en Franschen (1914-18).
Het zijn dergelijke lessen uit het ver
leden, die ons geleerd hebben de oor
log te verfoeien als de pest en er naar
te streven hem buiten onze grenzen
te houden.
Alleen één minnende ziel komt nog regelmatig de talrijke duivekea eten geven: de nog niet
binnengeroepen postbode. Op den achtergrond het niet zandzakje» beschermde monument of
de Groot* Markt.
Duitschland, aan het Protectoraat,
aan de Baltische Staten, en nu weer
aan Finland.
Maar er is voor ons geen reden tot
wanhoop. Daarvoor is trouwens nooit
reden. In deze tijden, die wij soms
chaotisch zouden kunnen noemen,
werkt toch de Voorzienigheid, en on
danks uiterlijk machtvertoon van de
vijanden der Kerk zal de eindover
winning aan God en zijn Kerk zijn
voorbehouden. Met een nieuw ver
trouwen en met een vredesgebed op
de lippen en in het hart zijn wij het
nieuwe jaar 1940 ingegaan. Mogen de
vreeselijke oorlogsgevolgen, waarvoor
Paus Pius XII de wereld gewaar
schuwd heeft, ons bespaard blijven.
Maar wat er ook gebeuren moge in het
jaar 1940, nooit zullen wij het ver
trouwen op een betere menschheid
verliezen.
Wij, Katholieken, moeten verder
zien dan een jaar van twaalf maan
den, wij moeten onze oogen gericht
houden op een eeuwigheid.
(EBBBBBBBBBBDBBHBBBB9BBBBBBB
Met de Nieuwjaardagen werd veel ge
sproken en veel gewenscht.
Hitler trachtte zijn volk wijs te maken
dat zij te vechten hadden tegen Enge
land omdat Engeland de wereld wil over
meesteren. Hij moet in den toestand
geen klaar meer zien om met zulke leu
gens te moeten zijn volk paaien.
Gezonder taal kwam uit Holland waar
Heer de Geer, Voorzitter der Raadskamer,
een rede uitsprak waarvan het bijzonder
ste onderwerp was
De oorlog iaat enkel en alleen puinen
na voor die wint evenveel of voor wie
verliest.
Laat ons nopen dat de oorlogvoerenden
het zullen verstaan voor het te laat is.
En of wij het mede hopen!
ÏBBBBBBBBBBBOBBSBBBflBBBBBBBB
VERWOEDE MASSA-AANVALLEN
DER RUSSEN DOOR DE FINNEN
AFGESLAGEN. ER ZOUDEN
REEDS 25.080 RUSSEN DEN DOOD
IN FINLAND GEVONDEN HEBBEN.
HET FRANSCH-DUITSCHE
FRONT STEEDS ZONDER BEDRIJ
VIGHEID.
Meer en meer komt het voor iedereen
klaar te staan dat Rusland bij verre niet
voldoet aan de verwachtingen die men
er van veronderstelde bij het binnendrin
gen van Finland. Alhoewel Finland mis
schien wel sterk verdedigd is dooi- zijn
alies om het vaderland opofïerende sol
daten, toch kan het in aantal niet ver
geleken worden men liet millioenen-rijk
der Russen. De Russen presteeren uiterst
flauw en toonen metterdaad hun nietig
heid aan. Meer en meer bewijzen ze wat
we enkele weken geleden in ons blad
drukten: het Russisch Leger is sterk,
maar het kader is flauw; als er een uit
blinker bovendook, werd hij door zijn ja-
loersche medeofficieren onschadelijK ge
maakt. Europa herademt eenigszms bij
het vaststellen der onmacht van den Rus.
STRATEGISCHE AFTOCHT.
Glorie aan God! zingen zé.
De oorlog geeft geen glorie aan
God, zegt de soldaat.
Vrede op aarde!
Wapengeweld brengt geen vrede,
zoo ponctueert de schildwacht.
Verzaakt aan Hitler, aan zijn
pomperijen en zijn werken.
Wij verzaken, galmt het uit alle
borsten.
Hecht U aan onzen dierbaren
Vorst.
Leve de Koning!
We gaan voort, maar de Missiën
gaan ook voort. Heer ons toekome uw
rijk.
De oorlog vernielt, orakelt de
soldaat.
De Missie bouwt, voorspelt een
collegegast.
Heil Christus! al te zamen.
We loopen in den donker, maar
de ster van ons geloof leidt ons. De
ster maakt lichtreklaam.
Hitler zegt dat hij het licht is
van de wereld. Hij is een dwaallicht
en loopt ook in den donker, een blinde
leider van een blind volk.
Beiden zullen vallen in den put,
roept de schildwacht hun met zijn
handen aan zijn mond.
Vaarwel. Procedamus
soof die de sterre draagt. En de Mis
siën kennen geen racisme.
Jongens, zegt de soldaat tot de
drie Koningen, kleurrijk en majesta-
tisch op hun paard gezeten, jongens,
keert maar uwe karre, of den Duitsch
zou wel dragées en doopsuiker zenden
naar de wieg.
De specerijen en de wierook uit hét
Oosten zijn traan- en mostaardgas-
sen.
We gaan niet verder, onze sterre
blijft stille staan.
Wij gaan niet naar het land
waar zij het Kerstfeest veranderd
hebben in een heldensch feest der na
tionale bevrijding, zooals Hitler zei,
die misschien ook eens een kribbeken
maakte als hij een kleine jongen was.
Dit zegt Koning Balthazar, die
zwart is als de Negus. Zooals alle
fijne artisten, heeft hij zich zelf ge
grimeerd, en ook een beetje voor den
goedkoop, en ten bate van de Mis
siën heeft hij de blinkdoos fel aan
gesproken.
Allen te gaar: «Van oorlog en mo
bilisatie, verlos ons Heer.».
Van Hitler en Stalin, spaar ons
Heer, zegt Koning Gaspar.
Hitler is ook een ster aan ’t fir
mament... een sterre met een steert,
lacht er een.
Jongens, gij zijt goê volk. Blijft
in uw land; ziet niet over de gren
zen. Op het Duitsch kalender staat
geen Vredesfeest; Duitschland is het
vuistland, het land van het geweld
en de macht, maar in het laatste oor
deel zal God zijn archieven uithalen.
Eens wordt de Siegfriedlinie een
Katakombe voor zijn leger. Hitler zegt
dat hij artist is, maar Nero was ook
een artist die de stad in brande stak,
cn eindigde met de woorden: «Welke
artist het heelal verliest.».
Maakt dat ge spoedig weg zijt of
anders is Hitler nog kapabel te tele-
foneeren in geheime cijfers naar zijn
hoofdkwartier: De kleine Belgen sto
ren mijn vrede en bedreigen mijn
Reich.En dan zou de artillerie
Wanneer een jaar ten einde is, keert
men steeds zijn blik nog eens over
het verledene om er de verlies- en
winstposten van op te maken. Wan
neer wij als christenen naar het Vati-
caan zien in het afgeloopen jaar, be
vinden wij dat ’t in deze tijden van
ontwrichting en ontreddering sterker
en heerlijker oprijst dan ooit. Nog le
vendig staat in onze herinnering de
groote ontroering, die bij het overlij
den van Paus Pius XI in de geheele
wereld is gewekt. Deze groote Paus,
die de vrede van het Vaticaan met
Italië hersteld heeft, werd door de ge
heele wereld geëerd met uitzondering
van enkele elementen, van wie men
niét anders verwachten kon. Hij heeft
zich een groote plaats veroverd in de
kerkgeschiedenis en wellicht ook in
de wereldgeschiedenis. Met aandrang
en telkens heeft hij gewezen op de
noodzakelijkheid om op politiek ge
bied tot andere ideeën te komen. Hij
heeft gewezen op de tragische gevol
gen van den oorlog, die in zulke om
standigheden onvermijdelijk scheen.
Zelf heeft hij deze bittere consequen
tie van valsche leerstellingen niet
meer beleefd, maar zijn vermanende
stem zal blijven klinken. Zijn ency
clieken over sociale gerechtigheid, over
communisme en nationaal-socialisme
zullen documenten blijven en de
draagkracht van zijn invloed zal eerst
door de historie kunnen worden ge
peild. In dit jaar heeft de Paus der
Katholieke Actie het moede hoofd
neergelegd.
Onvergetelijk zal de herinnering
blijven aan de keuze van zijn opvol
ger, aan het korte Conclaaf. Met ont
roering blijven wij denken aan die
oogenblikken, toen een der Kardina
len vanaf de Loggia van den St-Pie-
ter den naam van den nieuwen Paus
verkondigde, toen er een luid gejuich
opging, onder de wachtende menigte
bij het hooren van den naam Euge
nio Kardinaal Eugenio Pacelli, tot
dan toe Staatssecretaris, werd de op
volger van Pius XI, en als een voor-
teeken dat hij diens politiek zou vol
gen en steeds zijn voorbeeld voor
oogen zou houden, nam Kardinaal
Pacelli den naam aan van zijn voor
ganger. Wij zijn nog steeds in het
eerste jaar van zijn Pontificaat, maar
reeds kunnen wij een impressie ge
ven: hij zal de vredespaus bij uitne
mendheid zijn. Het is mogelijk dat de
historie hem niet onder dien naam zal
kennen. Benedictus XV was een Vre
despaus, en aan hem werd reeds dien
naam geschonken. Pius XI was het
niet minder, herhaaldelijk wees hij op
de vrede, hij offerde zijn leven voor
den vrede, hij sprak over de voorwaar
den voor den vrede, over de beletse
len, over de gevolgen van den oorlog.
En diezelfde richting volgt nu Zijne
Heiligheid Paus Pius XII. Reeds in
zijn eerste boodschap aan de wereld
als Paus van Rome, sprak Hij over
den vrede.-Hij richtte het woord tot
de wereld, toen de vrede in gevaar
was in de laatste dagen van Augus
tus. Hij schreef over den vrede in
zijn eerste encycliek, hij heeft actieve
pogingen gedaan om de vrede hand
haven, in zijn eerste encycliek heeft
hij beloofd aan die vredespogingen te
blijven werken, in zijn Kerstbood
schap aan de wereld heeft hij gespro
ken over den vrede, over de mogelijke
gevolgen van den huldigen oorlog, en
over de middelen om het onheil nog
af te wenden. In de laatste dagen van
het oude jaar heeft hij een vredes-
program ontwikkeld en, een ver
heugend verschijnsel, in bijna alle
landen werd zijn stem met aandacht
beluisterd. Persorganen, voor wie het
Vaticaan nog maar kort geleden
slechts een particuliere aangelegen
heid was van enkele lezers, brengen
zijn redevoeringen nu op een in het
oog vallende plaats. Het heeft er in
derdaad den schijn van, dat de we
reld het roer kwijt is, en dat men
innerlijk verlangt naar een andere
vrede, naar een andere volkenbond,
naar een andere internationale rela
tie van de volkeren, als men tot nu
toe heeft gewild. De H. Vader heeft
zelf hierover reeds gesproken in zijn
eerste encycliek «Summi Pontifica-
tus» toen hij zeide: «In deze uren
van benauwenis zijn vele oogen ge
richt op het Vaticaan.En het is wel
een duidelijk symptoom van het groei
ende gezag van het Vaticaan in kwes
ties, waar de wereld geen weg meer
mee weet, da.t President Roosevelt een
eigen vertegenwoordiger naar het Va
ticaan heeft gezonden, dat Protes-
tantsche, Angelicaansche en Joodsche
hoogwaardigheidsbekleeders aan den
Paus van Rome hebben gevraagd om
toch tusschenbeide te komen, om zijn
invloed te doen gelden in het huidige
conflict. De zorgen der Kerk zijn niet
gering. Wij denken aan Polen, aan
Gewone berichten per regel
Kleine berichten (minimum)
2 fr. toel. v. ber. m. adr. t. bur.
Berichten op 1® bl. per regel
Berichten op 2® hl. per regel
Berichten op 3® bl. per regel
Rouwbcr. en Bedank, (min.)
Tc herhalen aankondigingen j
prijs op aanvraag.
Annoncen zijn vooraf te betalen en i
moeten tegen den Woensdag avond j
ingezonden worden. Kleine bc-
richten tegen den Donderdag noen.l
H
de gelegenheid geboden, om in de
passende atmosfeer over de dingen
dezer wereld te denken, leder nieuw
jaar herinnert ons aan den korten
duur van het menschelijk leven. Ieder
jaar vermindert het aantal onzer
kennissen en familieleden.' En toch
voelen we dat er boven en buiten het
leven van ieder mensch afzonderlijk
er nog een ander leven is, het leven
der volkeren, dat over vele generaties
loopt. Doch zooals de menschen. ko
men en gaan de volkeren. De tijds
afstanden zijn geliswaa-’ grooter.
Maar het is onzinnig te beweren te
gen de geschiedenis in. dat sommige
volkeren in de eeuwigheid gaan. Vol
keren groeien, komen tot macht en
geraken in verval. In hun tijdperk
van groei streven de volkeren naar
uitbreiding en heerschappij ten koste
van anderen. De machtige volkenen
streven naar de onderwerping van de
z-wakkeren. Dat heeft ons 1939 bizon-
der duidelijk geleerd.
Er schijnt zoo weinig plaats in deze
wereld te zijn voor liefde en recht
vaardigheid. Heerschten deze twee
deugden, die de Zaligmaker ons leer
de, dan zou het beter gesteld zijn met
de verhoudingen onder de menschen
en de volkeren. De oorlog is de straf
om het verwaarloozen van de liefde
wet. Het is de overwinning van de
haat.
Een jaar verstreek. Een jaar van ellen
de, folteringen, brutalen drang om zich
meester te maken van wat niet recht
matig toekomt, een jaar met bloed be
smeurd. een jaar dat een schande is voor
het menschdom, een jaar gelukkiglijk
maar één enkele bladzijde in het nooit
eindigend, boek der eeuwigheid.
Een jaar dat getuigt van de onmacht
van den mensch om de wercldsehe goe
deren te beheeren. Ware half maar zoo
veel inspanning en wilskracht aan den
dag gelegd om de vrede te bewaren, als
er op wederzijdsch vernietiging gericht
werd, de wereld zou zich wat waardiger
getoond hebben van de eeuw, die een tijd
van hoogere beschaving wil zijn. De we
reld zou getoond hebben, dat zij zich kon
losrukken uit het slijk, waarin zij geploe
terd heeft. Maar wat zou men dit kun
nen verhopen, daar waar wij dag in, dag
uit, kunnen vaststellen, hoe gemeen kun
nen wezen zij die beweren de dragers van
de gedachte van dezen tijd te zijn.
Het was een jaar van roof en moord,
brandstichting en plundering met of zon
der oorlog.
De vuurlont in Pelen aangestoken wek
te brand in het Westen, trof de Oostzee-
landen, trof Finland, waar hij fel op
laaide.
In het Westen zijn de vuurhaarden tot
nu toe van geringe betekenis geweest,
maar zij zijn er niettemin des te gevaar
lijker om.
In China bleef de oorlog nog steeds
voortwoeden.
Spanje zag na veel miseries de bur-
gerorlog eindigen.
Polen, de Oost-Zeestaten, Albanië, raan
gebukt onder de verdrukking van de
macht, die recht verdrong.
De volkeren die overweldigend werden,
de volkeren die in orlog zijn, de volkeren,
die gelukkiglijk tot nu toe gespaard ble
ven, maar die nog steeds bedreigd zijn,
allen zijn even beklagenswaard!*. De ge
zinnen zijn uiteengerukt; wat edel en
goed was, moest voor ruwe werkelaijkhe-
den plaats maken; allen moeten offers
brengen aan den Moloch van de tijd.
Alleen brutala wapengeweld telt, waar
aan alles ten offer gebracht wordt, het
geld dat bestemd was voor wat verheven
in het leven is; het geld Waarmede zoo
veel leed zou kunnen geholpen. Voor wa
pengeweld ook, wordt alles ontwricht.
Zal het einde van 1940 een betere we
reld aanschouwen, dan het er een gezien
hefet bij zijn geboorte? Zal het een jaar
van ommekeer worden? Wij hopen het,
maar wij weten dorbij dat de mensch,
individueel en in massa in den grond zoo
slecht kan zijn, dat wij toch zeer be
vreesd blijven dat onze hoop zal ijdel we
zen.
Onze hedendaagsche volkengemeen-
schap kankert weg aan wrok en haat en
wantrouwen.
Toch bestaat er nog een sprankel ge
zond vesrtand, daar waar men zich ervan
begint rekenschap te geven, dat een ein
de van een oorlog door militaire uitput
ting, daarom nog geen waren vrede be-
teekent De les van vóór een kwart eeuw
mag niet verloren gaan en men moet
komen tot een hoogere begrip der din
gen, tot vertrouwen en eerbied voor het
geestelijke en materieel bezit van een
ieder.
Dan zal recht eindelijk zijn ware be-
teekenis krijgen. Dan zullen de komende
geslachten misschien bevrijd blijven van
de gruwelen van den oorlog.
Laten wij ons vastklampen aan die
hoop, een hoop die sterkt en staalt.
tBBBBBflBBBBBBflBBBKBBBHBEBBBB
DE BETEEKENIS VAN DE STILTE.
De overgang tot het nieuwe jaar
werd gekenmerkt door een merkwaar
dige stilte op alle fronten. Behalve
in Finland mag gezegd worden, dat
het kanon gezwegen heeft overal. Ook
het geronk der vliegtuigen is grooten-
deels stilgevallen. Van het diplomati
sche front vernamen we slechts het
heuglijke, reeds aangekondigde be
zoek van den H. Vader aan het Qui
rinaal en een klein bericht over mo
gelijke nieuwe vredesvoorstellen uit
gaande van Duitschland, gepaard met
de bedreiging van een militair accoord
met Sovjet-Rusland, zoo deze keer die
voorstellen mochten mislukken.
Zelfs de staatslieden wisten niets
nieuws te vertellen. Het is alsof zij
oordeelen dat «spreken zilver, maar
zwijgen, goud is
Stilte! Het kan zooveel beteekenen.
Stille zoatertjes hebben diepe gron
den. Men spreekt ook van de stilte
vóór den storm! De stilte kan ook
vruchtbaar zijn! Het is in de stilte
van de werkkamer dat de uitvindin
gen gebeuren en de geniale gedach
ten in het brein van den denker ont
staan. Het is in de stilte van de na
tuur dat de dichter de eeuwige bron
nen van schoonheid opzoekt.
De stilte van de internationaal po
litieke atmosfeer, kan eveneens deze
dubbele antinomische beteekenis heb
ben. Ofwel beteekent het, stilte vóór
den storm: de stille voorbereiding, die
nog verschillende weken kan aanhou
den, en die bij de niemve Lente de
geweldige losbranding van al de de
monische vernietigingskrachten voor
gevolg kan hebben. God bespare de
menschheid, deze vreeselijke gruwel.
Daarnaast, kan gelukkigerwijze,
juist die stilte vruchtbaar zijn in den
goeden zin. Zij kan evengoed de ge
dachte van den vrede koesteren en
tot rijpheid brengen. En er zijn voor
het oogenblik verschijnselen waar te
nemen, die deze verklaring een kans
niet malsch zijn voor U. ge zoudt meer geven. Zoo de actie van het Pausdom
dan één sterre zien. Hij zou U met in samenwerking met de groote neu
tralen: Italië en de Vereenigde Sta
ten en de nieuwe vredesvoorstellen
van Duitschland.
ONZE WENSCHEN.
Wij wenschen niet dat onze groote
buren in hun verblindheid mekaar
tot het uiterste zouden vernielen en
uitmoorden. Engelschen, Franschen,
Duitschers vormen juist de drie
prachtigste en bekwaamste volkeren
van de wereld. Wij wenschen alleen
maar dat ze tot bezinning zouden ko
men en dat ze langs de wegen van
goede trouw en onderhandelingen, de
raadgevingen van den H. Vader in
dachtig, mekaars handen zouden zoe
ken in een verzoenend gebaar, om
voortaan samen te werken in plaats
van mekaar tegen te werken.
schermt hen.
Hij stampt met zijn tatseschoenen
om zijn voeten te warmen, koud van
het sneeuwwater. Hij sloeg zijn armen
rond zijn lijf, soldatenvier.
De sterrestoet trok voorbij. De hon
den basten. Zij zijn niet neutraal.
De Duitsche wachthonden aan hun
keten antwoordden in de verte...
A. B.
HEBT GE OOIT EEN GOED WOORDJE
GEDAAN OH EEN EN ANDER KENNIS
AAN TE ZETTEN TOT HET ABONNEE-
KEN OP DIT BLAD.
DANK EROM.
EEN
POSTABONNEMENT 1940
IN BELGIE KOST:
1 Jaar
6 Maanden
3 Maanden
Alle Medewerker! lijn verantwoordelijk
De toe te passen taksen zijn voor
taan als volgt
Kwitantie-taks
Overdrachttaks
F orfaitaire-taks
Faktuur-taks
(Wanneer het levcringcn betreft aan
partikulieren voor hun persoonlijk ge-
Z'fVK.T 1 tA r-
4llll!llllllllllllllllll!llll!III|||||HIIII!IIIIIIIIIIIHIUIIIIIIIIIllllllllll!llim^
Thans is dit ons gelukt. Wij blij
ven neutraal en het is nu uitgemaakt
dat de kans maar bitter klein is, dat
wij aan de heksenabbath zouden deel
nemen. Nu dat de oorlog, zij het nog
maar op geringe schaal, reeds vier
maanden duurt, hebben wij onder
vonden hoe tendentieus en leugen
achtig de berichten zijn die ons uit
de oorlogsvoerende landen bereiken.
Wii hebben ondervonden, hoe die
groote volkeren mekaar wederkeerig
ophitsen en hoe ze tenslotte niet zoo
zeer om idealistische redenen strijden,
maar ^m eigen belangen en om de
Euroneesche of de wereldheerschappij.
De neutraliteit, hoe hard zij ook
moge blijken, door de stoffelijke of
fers en ontberingen, is een zegen voor
ons volk waarvoor we God niet vol
doende kunnen danken. Wij blijven
gespaard van die hysterie, die de oor
log is, en die de menschen waanzin
nig, ziek en zedelijk slecht maakt.
Dat zijn bedenkingen, die passen bij
den overgang naar het nieuwe jaar.
Zoo past het eveneens degenen met
de vingers te wijzen, die durven oor
deelen. dat wij te laf zijn om te strij
den aan de zijde van het goede
rechtWij hebben altijd bewezen dat
lafheid een gevoel is dat ons als volk
steeds vreemd was. Doch de moed van
degenen, die ons in den oorlog ver
wikkeld ivenschen, is geivoonlijk ge
steund op de niet-verplichting van
soldaat te zijn, op een kinderloos huis
gezin en op de verwachting om «zaak
jes» te doen!
tuigen zijn in Finland voor het leger
aangekomen. De Finnen bezitten thans
1.000 Vliegers die zouden kunnen gebruikt
worden hadden ze maar vliegtuigen ge
noeg. Ze hopen die binnen kort te kun
nen krijgen uit de hen sympathieke lan
den.
De Finnen melden dat ze in een ge
vecht 150 Russische tanks vernietigd
hebben. Ze verklaren dat de Russische
Tanks van heel flauw en minderwaardig
materiaal zijn samengesteld.
Er zouden tot op heden ongeveer 25.000
Russen om het leven zijn gekomen.
Aan *t Westerfront
blijft alles kalm zooals tijdens de laat
ste maand. Te beter. De Duitschers
en de Franschen loeren mekaar af van
achter hun versterkingsforten, maar uit
kruipen doen ze niet. Ze wachten bei
den op den aanvaller die, als ze ’t zoo
voort doen wat we van harte wenschen
natuurlijk nooit komen zal.
4 Een Zweedsche boot is te Kopervik
aangestrand en bracht drie Duitsche
vliegers mee die het op zee opgepikt had.
Een vierde vlieger die zich aan boord
van het vliegtuig bevond dat door een
Engelsch vliegtuig werd neergehaald,
werd gedood.
(Zie vervolg op 7de blad.)
De sehildw^cxit staat daar eenzaam
te blinken voor een paar uren, die
nog veel langer schijnen, onder de
kappe van den blooten hemel.
Hoeveel graden zijn teenen beneden
zero staan, weet hij zelf niet, hij voelt
ze niet meer. En toch is de koude zijn
vijand Nr 1 niet, maar wel Hitler- die
de oorzaak is van al zijn miserie. Dat
hij hem te pakken kreeg, hij zou er
niet gemakkelijk van afkomen.
Als het hagelt en sneeuwt heeft hij
geen Tom Pouce
Hij is al oogen en ooren, maar in
den donker hoort noch ziet hij. Alles
Is stil als in een kloostercel. De Bel
gische mededeeling zou nog laconi-
scher dan de Fransche kunnen mel
den dat er niets te melden is.
Opeens gaat een rilling door zijn
lijf. De soldaat beeft. In zijn verbeel
ding ziet hij een tank die vuur spuwt,
ook gestalten en cavalerie... Wat is
dat? Is het een nachtmerrie?
Neen, ’t is den ruin van boer Geurts,
die plechtstatig voorop stapt als een
tambour major.
Geruischloos in den vriezenden mist
boven de sneeuw zijn de gestalten ge
naderd.
Jandorie is dat verschieten, (half
luid); dan roept hij luider: Halt! Wie
daar?
Goê volk, vrees niet.
Het wachtwoord? Zijn stem
weerklinkt ais een echo van den an
deren oorlog.
Vrede! roept een jonge stem van
een ruiter op zijn peerd.
Alia! Geen flauwe kul, zijn uw
papieren in orde?
Van eigen.
Uw naam? pace!Ze defileeren en hij biedt
Balthazar, niet de minister, maar de wapens. Een escadrille engels be-
bruik, moet er GEEN taks van
per duizend toegepast worden.)
Gereed berekende Barcmas der
schillige Taksen zijn in onze drukkerij tc
Voor mij een prent 42x32 van 26
December 1935 in L’Hlustration
In een Vlaamsche hofsteê, bachten
de Kupe, waar alleen het stal van
overblijft, komen drie zwarte solda
ten binnen met burnous aan en tul
band, een Fransche huzaar en een
Schotsche met doedelzak.
Aan den kant staat de boer, met
zijn klakke in zijn hand, en zijn
kloefen aan; in ’t midden, een jonge
boerin met een kind op haren schoot.
Voor de tooneelschikking moeten ze
naar den bazar niet gaan om een
kindje. Er ligt strooi voor de hand.
De zwarte lacht naar ’t kindje en
biedt gesefienken aan. Het kindje, een
diTrzakské, is niet benauwd, het speelt
met de sóldateriknoppen als souvenir
gekregen, het eet caféknuustjes en
muilstoppertjes (in plaats van pru
llenen).
Een heele karavaan staat nog bui
ten.
De zenen der drie Koningen: een
Senegalees, een Indiër en een Araab,
hernieuwen het symbolisch gebaar
van overouds.
Het gehucht achter den IJzer wordt
Bethlehem.
Boven de verwoeste frontstreek
prikkelt een wondere ster.
De drie Koningen brengen cadeaux:
genegenheid, opoffering, verlossing en
vrijheid. Allen, burgers en soldaten,
verstaan malkaar in de woorden «Very
good» en «Y a Bon».
Dit is de teekenig van Jonas. Het
zijn de wilden die de beschaving
brengen en de bevrijding.
Dat was over 25 jaar.
Wat schijnt het ver! Het ver
oudert ons erop te peinzen.
We kij’-en met den periscoop naar
de toekomst, in het licht van het ver
leden.
Wat toen in Vlaanderen gebeurde,
geschiedt elders heden.
Het oorlogsmonster heeft de illus
tratie uit de oude papieren gehaald
en weer actueel gemaakt. De vrede
was zoo stevig niet opgebouwd als de
IJzertoren en het papier weerstond
beter dan het gewapend beton.
Het kind met de geschenken en de
knuustjes. is opgegroeid en staat
entwaar op faction, gegespt en gewa
pend met bajonet op het geweer aan
de Duit''"’'"
Deze week iin Engeland tweede, lichting Kanadeesche troepen aangekomen. We zien
bier in tenue naar de voor bun opgerichte kazernen optreklren.
Hz
