Hel offer van twee losbollen
APRIL-VISSCHEN I
DIPLOMATISCH EN ANDER SPEL
Provincieraad van West-Vlaanderen
De Politieke Toestand in
Frankrijk
I
1
i
3? JAAR. - I* U
NOTARIEEL- ER VERSCHIJNT WEKELIJKS
KATHOUEK NIEUWS-, AANKOND1GINGSBLAD.
INTERNATIONAAL OVERZICHT
DE
ENGELSCH VLIEGTUIG
BOVEN NEDERLAND DOOR
NEDERLANDSCHE VLIEGERS
NEERGESCHOTEN
DE HEER REYNAUD VERKLAART VOOR DE RADIO
NOG HET TOT ZINKEN
BRENGEN VAN
GRAF VON SPEE
k yj
WEEKBLAD 50 CENTIEMEN.
OUDE VOLKSGEBRUIKEN.
Treffende Rouwhulde aan de Visschers
De nieuwe Regeering Reynaud
aan het bewind
EEN DER INZITTENDEN
GEDOOD
FRANSCH-BRITSCHE VERSTANDHOUDING IN ’T OOSTEN
HET FINSCH-RUSSISCH DRAMA. DE ONTRUIMING
VAN KARELIE
Pias XII geeft den zegen “Urbi et Orbi„
Alleen Kristus kan door Zijn wet een einde stellen
aan den ongematigden drang naar verovering
DE PREDIKATIE VAN
DEN PAUS
HET BLOED DER MENSCHEN
DRENKT DE AARDE.
aan de tienduizenden geloovigen op St-Pietersplein
«DE POPERINGENAAR
De oorlog zal lastig zijn, maar als ieder zijn vlicht doet, is
de overwinning zeker,,
■BBBBH»£3BiaBBaaBB£SBSBBBBKIBBSaSBflBBHBHBSaBBBBBafiBBBBBBBIBBBBBBBBaBBBHBBBSBBBBBflBBaBaB
DE PAUS SPRAK TOT M WERELD
WIÉ
ZONDAG 31 MAART 1940.
IE PDPERINGENAAn
EEN NIEUWE DRIEBOND.
van
een
a
h
'belangen van Italië blijven het
gediend door een samengaan
Duitschland.
Een van de belangrijkste medespe
lers in dat spel is heel zeker Italië.
Het is geen neutraal land zooals het
onze. Het heeft belangen te verdedi
gen, die ver buiten zijn territoriale
grenzen strekken: in de Middelland-
sche Zee en in den Balkan.
Vooral het Balkanschiereïland houdt
in deze strijd zijn aandacht bezig.
En we weten, dgt Italië hoofdzakelijk
tracht te vermijden dat de oorlog tot
dat gebied zou uitgestrekt worden.
Het is juist daarom dat Mussolini zich
uitgesproken heeft voor het stalu-quo
in die landen, want de hoop op grens-
verbeteringen vanwege zekere landen,
in casu Hongarije en Bulgarije, zou
het vuur aan de lont brengen. Het is
met het oog hierop dat de politieke
betrekkingen en besprekingen uit dien
hoek veelvuldig zijn. Er is geen an
dere verklaring te zoeken in het be
zoek van Eerste-Minister Teleki (Hon
garije) te Rome.
Italië is niet neutraal. Het ver
klaart zich uitdrukkelijk de bondge
noot van Duitschland. Zeker is het
verrast geworden door het sluiten van
In den namiddag maakte de Aal
moezenier een toertje door de zalen.
Men moest hem van Bertin en De-
1,25 ftr.
5.— fr.
5 fr.
2 59 fr.
1 59 fr.
7.— fr.
Donderdagmorgen, rond 5 u. 30, werd
boven Nederlandsch gebied een Engelsch
bombardements-vliegtuig van het type
Britsol-Blenheim opgemerkt dat op en
kele honderden meter boven de omgeving
van Pern is vloog. Onmiddellijk stegen
twee Nederlandsche gevechtsvliegtuigen
van de luchtbasis van Waalhaven op.
Het Engelsch vliegtuig poogde hoogte te
winnen en te kunnen verdwijnen in de
wolken maar de Nederlandsche toestel
len konden het inhalen, plaatsten zich
een er voor en een er achter en gaven
teeken tot landen. Daar hierop niet on
middellijk gevolg werd gegeven openden
de twee Nederlandsche toestellen het vuur
op den «Blenheim» die geraakt werd en
waarvan de staart vuur vatte.
De piloot, die zijn toestel verder en ver
der branden zag, zocht een landingster
rein en, na een zweefvlucht, kwam hij
nog goed neer in een welde van Pemls.
Vier der inzittenden sprongen uit het
vliegtuig. De piloot bleek gewond alsook
een der andere inzittenden. De piloot was
een Franschman, de andere waren En-
gelschen. Een vijfde inzittende was uit
het vliegtuig gesprongen voor het landde;
zijn lijk werd op enkelen afstand van het
vliegtuig gevonden. Het toestel brandde
verder af.
Naar verluidt zou nadien nog een an
der vreemd vlliegtuig boven Nederlandsch
gebied zijn gevlogen en eveneens geraakt
zijn geweest; toch zou het zijn weg heb
ben kunnen vervolgen.
met een schaaksspel, waar de tegen
strevers, elk om beurt hunne weder-
zijdsche pionnen verplaatsen, heel
goed opgaat.
Diplomatie moet met alle gebeur
lijkheden rekening houden. Hoewel de
kansen voor den vrede hoog staan,
toch mag de tegenpartij nooit den
indruk krijgen dat hiermee rekening
gehouden wordt. Veeleer moet den
indruk gewekt worden dat ontzaglij
ke voorbereidingen getroffen worden,
voor de lange en niets ontziende oor
log. Zooals we het reeds eerder schre
ven, mogen wij, neutrale waarnemers,
geen al te groote waarde hechten aan
de voortdurende herhalingen langs
weerszijden van het front in den zin
van, volhouden tot het einde, strijd
tot de oorlogsdoeleinden bereikt zijn,
geen haastige vrede, en dergelijke
moer. Al deze verklaringen behooren'
tot het diplomatische spel, tot het
schaaksspel, waar heel wat factoren
als pionnen dienst doen.
ITALIË EN DEN BALKAN.
voordoen.
Na de aflezing van de Regeeringsver-
klaring volgde een debat waaruit bleek
dat bij enkele er maar bijster geestdrift
voor handen was ten voordeele der nieu
we Regeering. De Radikaal-Socialisten,
die mistevreden waren om het verdwij
nen van den H. Daladier als Eerste-Mi
nister, werden door hun partijraad vrij
gelaten te stemmen naar willekeur.
Na het debat werd de vertrouwens
kwestie gesteld, die goedgekeurd werd met
268 stemmen tegen 156 en bij 111 onthou
dingen. (Zie vervolg 2' blad.)
Dat ééne woord roept bij U wellicht
zeer vermakelijke herinneringen op.
Oe zijt in uw kinderjaren misschien
ook op Aprilboodschap geweest: een
meter knoopsgaten, den solsleutel,
een hal 'e kilo verfzaad bij den schil
der. de ronde vierkante meter, een
ponu muggebeenen bij den apothe
ker, enz., enz.
Het spreekwoord toch zegt nog
steeds:
Den eersten van April
Zendt men de zotten waar men
[wil!
Als een goeie blijdzame Vlaamsche
mensch hebt ge op 1 April meege
daan om dan ook eens de meest se
rieuze menschen voor ’t lapje te ne
men. ’t Is een eenige gelegenheid
immers.
Allen kunnen we dan eens het
stukje Uilenspiegel dat in ieder Vla
ming woont, naar boven halen!
Dat Aprilzotten is ouder dan de
straat. In Gezelle’s Duikalmanak staat
te lezen dat het gebruik van te ver-
DE REGEERING VOOR DE KAMER raad van welke zijde het zich ook mocht
Op Vrijdag 22 Maart jl. verscheen de
nieuwe Fransche Regeering voor de Fran-
sche Kamer.
H. Reynaud, de nieuwe Eerste-Minis
ter, gaf lezing van de Regeeringsverkla-
ring. In deze verklaring werd gewezen
op het feit dat Frankrijk een totalen oor
log voert tegen een goed bewapend en
vastberaden vijand. De Regeering heeft
dan ook geen ander doel dan alle natio
nale krachten op te wekken en te ver-
eenigen tot den strijd, tot de overwin
ning en tot de verplettering van het ver-
Sinds 'acht 'dagen lig ik onbeweeg-
oaar op een klein hospitaalbed. Mijn
verlangen om deze zaal vol miserie
en verminking te mogen verlaten is
zóó hevig dat ik er koorts van doe
en er het slapen bij inschiet... zoo-
dat het overgelukkig uur waarop ik
aan het verticale levenwordt te
ruggegeven, van dag tot dag verscho
ven wordt.
Verleden nacht echter bracht me
èer afwisseling. Kort nadat het klei
ne klokje van een nabije klooster
kerk, één trillenden dag de stilte had
ingezonden, werden twee zieken, of...
gewonden, de zaal binnengevoerd Ze
werden neergelegd in de eenige twee
leegstaande bedden naast en tegen
over mij. In ongeduldige spanning ver
beidde ik het worden van den nieu
wen dag en diep in mij leefde de ge
heime hoop in één van hen dan toch
een bekende te treffen. En ik bedacht
hoe heerlijk het zou wezen weer ein
delijk met iemand te kunnen spreken.
Het eerste morgenlicht dat aarze
lend over de rijen bedden gleed bracht
de vervulling van mijn wensch! Niet
slechts één, maar allebei kende ik ze!
En zelfs zeer goed, want Bertin en
Degrat zijn beiden uit mijn kompa-
gnie!
Bertin is een echt volkskind, zoo
op zijn duivelsch opgevoed, en sinds
de kinderjaren voor zichzelf en zijn
daden instaand en verantwoordend.
Het leven bezit voor hem enkel twee
immer weerkeerende werkelijkheden:
wroeten en plezier maken, en het kan
ingedeeld in drie schuifjes! Zijn
kindsheid: één heftig, heftig verzet
tegen den «schooldwang»! Zijn jeugd:
tijd van volledige ontvoogding, wars
en los van elk gebod en alle gezag
en zichzelf in kroegen en plezierhui-
zen ruimschoots de uren vergeldend
die hij noodgedwongen in de muffe
fabriek doorbracht. Zijn mobilisatie
tijd: één dag aan dag herhaalde lol-
en drinkpartij.
Naast hem, onafscheidbaar, en deel
genoot van al zijn «vreugden en droef
heden»: Degrat. Een eigenaardig ke
reltje... Hoort tot een familie van
rijke groothandelaars, werd opgevoed
volgens kristen leer en beginselen
doch in het opvoedingssysteem kwam
één doorgehouden zeer verkeerde lijn
al de goede invloeden breken: de ver
regaande toegeeflijkheid van een va
der in wiens oogen de eenige zoon
niets kon misdoen... en de on vergeef
lijke zwakheid van een verkeerd-lief-
hebbend moedertje...
In snel tempo volgen haar orieven.
elkander op en vullen den binnenzak
van onzen Degrat. Ze druipen van
vrome vermaningen en moederlijke
raadgevingen.
Maar liefst ziet hij vaders brie
ven» komen! Die wippen bij elk ver
lof uit de brandkast en worden hem
wild in de hand gestopt. Een knip
oogje van vader en een veelbeteeke-
nend gebaar dat wellicht wil zeggen:
We zijn rijk genoeg en ’t zoontje
kan weer voort. Niet noodig te zeg
gen dat hij liever een veelvuldig ge
bruik maakt van zijn vaders exem
plaren!
De mobilisatie beteekende dan ook
allereerst voor hem: het ontkomen
aan een toezicht, dat, hoewel zwak,
hem toch zeer hinderend kon voor
komen.
En dat los zijn, samen met de cen
ten, maakte van hem den grootsten
losbol en verkwister van gansch de
kompagnie. Zonderlinge kerel, die on
danks alle buitensporigheden nooit de
Zondagmis verzuimt. «Gewoonten», fi
losofeert Degrat...
Welk toeval. of welk ongeval bracht
die twee terzelf der tijd in ’t hospitaal?
Een geeuwen... Degrat keert terug
uit het rijk der slapenden. Een stom
verbaasd rondblikken... niet begrij
pen... vraagteekens in bei zijn oogen.
Plots verkent hij mij.
Waar is Bertin, is zijn eerste
vraag.
Ik wees op het bed naast me.
Is het erg met hem?
Dat zouden we pas vernemen te
10 u. toen de dokter van dienst zijn
ronde deed.
Bertin had nog steeds geen teeken
van leven gegeven. Zijn omwonden
hoofd leende zich tot het maken van
honderden veronderstellingen. Toen
het pansement verwijderd was zag ik
een afgrijselijke wonde die door den
dokter met een gewichtig hoofdschud
den onderstreept werd.
Is ’t erg, dokter? vroeg de ang
stige stem van een half opgerichten
Degrat.
L?g U neer en roer niet meer!
Ernstig, moet ge ’t nog vragen? Maar
gij zijt er wellicht niet veel beter aan
toe.
Den brutalen en korten toon van
dit antwoord verstomde mij!
Terwijl de dokter bij Degrat een
ruggegraat ontwrichting diagnosti-
keerde giste ik naar de oorzaak. Ik
zou alras vernemen hoe de zaak in-
eenstak.
Mijn twee lorejassen hadden zich
’s avonds voordien in een zeer be-
denkelijk kroegje «stiebel» gedron
ken. Degrat was te 6 uur uit verlof
gekomen met een gefournierde geld
beugel. Ze hadden gedronken cm toe
en zich zoodanig verlaat dat het prak
tisch onmogelijk werd tijdig op het
appel te zijn. Bertin mocht ’s ande
rendaags met verlof naar huis. Het
zou er wellicht «aanhangen» indien ze
te laat op ’t kantonnement waren.
Toen hadden ze den kroeg verlaten.
Aan den overkant stond een auto.
Stap in! beval Degrat.
De andere te dronken om zich re
kenschap te geven had niet eens ge
aarzeld.
Enkele kilometers was het een dolle
vaart geweest toen plots... die ver
domde staak op enkele stappen van
het kantonnement. Recht er op... de
rest laat zich raden...
Nu stond de dokter voor geen van
beide levens in.
den reuzenkrijg zijn dramatischen aan
vang deed, ons land een plechtig rouw
beklag diende uitgesproken.
Opdat de droefheid der ouders, echt-
genooten, kinderen van zulke jonge men
schen, door het medevoelen van de ge
meenschap zou gelenigd worden.
Opdat onze bevolking zou begrijpen
wat een soort van werkers onze zeelie
den zjin die ondanks het moordend tuig,
de verraderlijke mijnen door een uitzin
nige beschaving op het eigendom van
eenieder, het mare liberum, ook het
eigendom van niet-oorlogvoerenden ge
gooid die ondanks de gevaren hun
schepen sturen, de korre slepen, aan be
voorrading denken van die aan wal zijn.
Opdat we allen bewust wezen van den
ijselijken dood van de geblevenen op
vaartuigen gesprongen of gebroken al
waar men geene kisten moet schaven,
geen graven dienden gedolven en geen
zerken gebouwd als voor diegenen die
aan wal zijn.
Ik hoor nog het snikken van bleeke
vrouwen en dit echo van onzeggelijke
mensehensmart, ik bid U, die onze gouw
vertegenwoordigt, schenkt de pieteits-ge-
dachte aan de moedige prachtzonen, aan
de helden van de zee, aan de groote
zonen van West-Vlaanderen.
(Zie vervolg op 2e blad.)
■BBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBalBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
KATJE MIEN, KATJE JOEN.
De huidige oorlog, gelijkt veel op
het spel, waarvan de naam hierboven
weergegeven wordt. Raakt ge mij, zoo
moet ik U trachten weer te raken.
Het is een spel, weliswaar een akelig
spel, maar waarin de strategen zich
heel zeker vermeien.
De Duitschers hebben met een vijf
tiental vliegtuigen de Engelsche vloot-
basis van Scapa Flow gebombardeerd.
Katje mien. De Engelschen hebben
geantwoord, door het eiland Sylt te
gen de Deensche kust en meer in ’t
bizonder, het vliegveld van Hamrun te
bombardeeren met een dertigtal vlieg
tuigen. Katje joen.
Churchill verklaart dat de actie van
de Duitsche vliegers op zee weinig of
geen resultaten oplevert. Geen enkel
geconvojeerd schip is tot nog toe ten
gevolge van bomaanvallen uit vlieg
tuigen gezonken. De volgende dag
heeft een groep Duitsche vliegtuigen
een Engelsch convooi aangevallen
langs de Oostkust van Schotland. Het
Duitsche bericht vermeldde de on
dergang van 42.000 ton scheepstonne-
maat. Van Engelsche zijde werd zulks
absoluut gelogenstraft. En D. N. B.
heeft niet veel meer aangedrongen.
Zoo erg is het dus wel niet geweest.
Het is een spel. Anders zou het
moeilijk kunnen genoemd worden.
Wat beteekent inderdaad de actie van
een dertigtal vliegtuigen, als we we
ten dat bij het uitbreken van deze
oorlog, Duitschland alleen over 16.S00
vliegtuigen beschikte en er thans heel
zeker heel wat meer bezit, terwijl
Frankrijk en Engeland bij hunne re
serves, de duizenden machienen voe
gen die Amerika hen levert en zelf
de eigen productie tot een maximum
opdrijven. De totale oorlog zou er in
ieder geval heel anders uitzien!
HET DIPLOMATISCH SPEL.
Van heel wat aanzienlijker omvang
is het diplomatische spel, waarvan we
niet kunnen zeggen of het bepaald
op een vredesregeling of op een door
zetting van de oorlog georiënteerd is.
Het is trouwens een zeer komplekse
bedrijvigheid waarvan de vergelijking
TARIEF VOOR BFBterilTENi
DE PAASCHMIS DOOR DEN H. VADER
GECELEBREERD EN BIJGEWOOND
DOOR MEER DAN 50.000 GELOOVIGEN
Meer dan 50,000 geloovigen woonden te
Rome in de St. Pieters Basiliek de plech
tige Paaschmis bij, welke opgedragen
werd door den Heiligen Vader.
Ze werd gecelebreerd met een luister
zonder weerga.
Het was 9 uur, toen de Paus, voorafge-
25,frank.
13,50 frank.
7,frank.
zijn verantwoordenib
gaan van kardinalen en bisschoppen, zijn
plechtige intrede deed. Op hetzelfde
oogenblik luidden de klokken en schalden
de bazuinen.
De Heilige Vader droeg de helderwitte
koorkap, en de pauselijke kroon, de gou
den tiaar.
Gezeten op de Sedia Gestatoria on
der het ruime baldakijn, maakte zijn ver
schijning een nooit te vergeten indruk
op de geloovigen. Op het oogenblik dat
het bazuingeschal verstierf, ging er een
machtige ovatie op, een ovatie telkens
weer herhaald, tot op het oogenblik dat
Zijne Heiligheid, bijgestaan door drie
kardinalen en twaalf bisschoppen de mis
der Verrijzenis begon te celebreeren.
Voor het Credo en vanaf zijn troon,
hield de Heilige Vader in het Latijn een
zedenpreek, waarvan wij de bijzonderste
gedeelten laten volgen.
ALLES WAT ZOU KUNNEN BIJDRA
GEN TOT DE WELVAART, WORDT
AANGEWEND OM MENSCHEN TE
SLACHTEN...
Na de geloovigen in vurige bewoordin
gen te hebben aangezet tot een nauwer
beoefenen van de christelijke deugden om
beter te kunnen genieten van de boven
natuurlijke vruchten der Verlossing, zeg
de de H. Vader onder meer:
Er is een andere reden, waarom Wij u
aanbevelen u geestelijk in Christus te
hernieuwen. Want dit hernieuwingswerk
is niet alleen noodzakelijk voor uw eigen
welzijn er voor uw eigen persoonlijk le
ven, het is tevens noodzakelijk voor het
welzijn zelf van het menschdom, vooral
dan in deze hachelijke tijden, wijl voor
ons aller oogen zoo treurige dingen ge
beuren en wij er voor de toekomst nog
ergere en meer afschuwelijke mogen vree-
zen.
Zóó sprak de H. Vader verder:
Gij weet, in welke droeve tijden wij
leven, sprak Hij diep ontroerd. Er bestaat
geen eensgezindheid meer onder de men
schen. De vrede werd verbroken. Verdra
gen, welke plechtig werden onderteekend,
werden willekeurig gewijzigd of éénzijdig,
zonder voorafgaande besprekingen, ver
kracht. De stem der naastenliefde, van de
broederlijke genegenheid wordt niet meer
gehoord. Alles wat door het menschelijk
kunnen wordt gewrocht, alles wat door
wilskracht, studie of ondervinding wordt
bekomen, welzijn, rijkdom, dienen nog
alleen om oorlog te voeren en de bewa
peningen op te drijven. Alles wat zou
kunnen bijdragen tot de welvaart en tot
den vooruitgang der volken wordt aange
wend om menschen te slachten en naties
te vernielen!
Het handelsverkeer, dat door allerlei
gevaren wordt bedreigd, wordt verlamd,
hetgeen bij diverse lagen der bevolking
ellende heeft doen ontstaan.
De volken zijn verblind door haat en
door ijverzucht. Het bloed der menschen,
die ais broeders zouden moeten samen le
ven, drenkt de aarde. Er wordt gedood
op zee, er wordt zelfs gedood in de lucht.
De hemel, het beeld van het eeuwig va
derland, wordt geschokt door de oorlogs-
geruchten.
Het is zelfs vaak gebeurd, dat verdra
gen werden verkracht, die de betrekkin
gen regelen tusschen beschaafde landen.
Ook heeft men gezien, hoe open steden en
dorpen werden vernield door bombarde
menten. Menschen zonder verdediging,
zieken, ouden van dagen, onschuldige kin
deren, werden van hun woonsteden be
roofd of gedood.
L Uitgever:
Sansen-Vannes^e, Poperinge.
I Telefoon Nr 9. Postch. N' 155.70.
De Provincieraad van West-Vlaande
ren vergaderde Dinsdag voormiddag in
buitengewonen zittijd, onder het voorzit
terschap van M. A. Ronse en in de aan
wezigheid van den heer goeverneur Baels.
Vooraleer tot de dagorde over te gaan,
bracht de heer goeverneur een treffende
rouwhulde aan de visschers
Bij ons uiteengaan in Oktober jl., ging
een laatste woord naar al diegenen voor
wie het oorloggetijde, een bittere beproe
ving zou wezen. En de klemtoon werd
gelegd op onze zeelieden, zoo deze van
de koopvaardij als van de visscherij. Wij
zen mocht ik op de gevaren welke hun
vredelievenden arbeid beloerden.
De vrees werd een rampzalig gebeu
ren. Verscheidene levens werden verlo
ren November 1939O. 1653; Ja
nuari 1940 B. 24 4; Februari 1940
O. 67 4; Maart 1940 Z. 47 4.
Het moet ongelukkiglijk gezegd dat bui
ten een vijftal vliegers de eenigste le
vensverliezen deze zijn van zeelieden, de
ze zijn zonen van West-Vlaanderen. Het
zal de stempel zijn van onze gouw een
zending te vervullen van schitteren op
bijna alle gebieden en eilaas ook in dit
van oorlogswee en levensoffers.
Ik heb gedacht dat^dit van uit de tri
buun van den provincialen raad van
West-Vlaanderen, op wiens schepen en
met wiens kinderen het tesiteren van
grat gesproken hebben want hij ging
recht op hun bedden af.
De eerste was sinds een half uurtje
bijgekomen.
Hoe gaat het met U, Bertin? Ge
schijnt er erg aan toe, mijn jongen.
Laat ons hopen dat je zonder veel
pijn er goed van af komt.
Bertin had den Aalmoezenier her
kend.
Da’s een zaak tusschen de dok
ter en mij! Wie heeft U laten roepen?
Niemand. Ik kom hier slechts als
vriend bij U lijk bij de anderen.
Vrienden als U kan ik best mis
sen. Laat me met rust.
Degrat die dit hoorde werd vaal
bleek. Een droeven blik gleed over
het gezicht van den priester.
Is zijn toestand erg, Mijnheer?
Zoo ernstig als maar kan!
En van mij?
De priester aarzelde.
Gij hebt wellicht nog kans het
door te halen.
Jammer... doodjammer...
Hoezoo?
Och ja, Mijnheer, zie, ik ben het
die hem overal heb meegesleept. Ik
ben ook de schuld van het ongeval.
Ik ben voor alles verantwoordelijk bij
God... want ik geloof in Hem, al heb
ik me aan veel plichten onttrokken.
Ik zou willen biechten... en ik geloof
dat mijn wroeging in die omstandig
heid wel gegroeid is tot een diep be
rouw...
God vergeeft altijd, mijn vriend.
Nu is het Paschen en een nieuw leven
begint voor U.
Maar als hij sterft zonder biech
ten. Dan wordt hij verdoemd door
mijn schuld! O, zie daarvan ben ik
«’t hart in»!
Ik stond verstomd over Degrat. Ik
had hem altijd aanzien voor
lichthoofd. Nog erger volgde:
Ik wil nu biechten, Mijnheer de
Aalmoezenier, en dan zou ik willen
dat je met mij aan God vraagt dat
ik zou sterven in plaats van Bertin.
Ik kan het niet verduren dat hij zóó
zou heengaan door mijn schuld!
Degrat is gestorven op Goeden Vrij
dag rond den middag. Zijn moeder
stond bij hem gedurende zijn korten
doodstrijd.
Met moeite was ze de zaal binnen
gekomen of in een soort wanhoop
begon ze te roepen:
Hij heeft gebiecht, nietwaar? en
de laatste sacramenten ontvangen?
Och zeg me, is het zoo?!...
Bertin die wat beter ging zag hoe
de Aalmoezenier haar behoedzaam
buitenleidde...
En toen ze hem naar, buiten droe
gen, wiens gereinigde ziel naar God
teruggekeerd was, toen barstte Ber
tin in een wild snikken los.
Bel de verpleegster, vroeg hij.
Ben je niet goed? Heb je pijn?
vroeg ik bezorgd.
Neen, ik wil alleen de Aalmoe
zenier maar zien en biechten, zei hij.
Ik zal mijn Paschen houden om
«hem». Indien «hij» en zijn moe
der daar zooveel belang aan hechten
in die gewichtige oogenblikken dan
moeten die dingen toch eeuwig ern
stig zijn. En ook... ik beken ronduit
dat ik Degrat daarboven wil terug
vinden! Dat was ’n kerel!!
het Duitsch-Russisch pact; zooals het
eens verrast werd door de overrom
peling van Oostenrijk. Maar Musso
lini is een reaalpolitieker en die weet
dat inzake bondgenootschappen de
vriendschap slechts houdbaar blijft
zoolang gemeenschappelijke belangen
als band dienen.
Hitler heeft niet gekeken naar de
oogen (we zullen maar eens niet spre
ken van de schoone oogen) van Mus
solini om de bepaalde Duitsche doel
einden te verwezenlijken, ook al moest
de Duce er door ontstemd zijn.
Maar evenmin heeft Mussolini het
daardoor noodig geoordeeld om zijn
verbond met Hitler te verbreken. De
best
met
Gewone berichten per regel
KleL.e berichten ('minimum)
2 fr. toel. v. ber. m adr t bnr
Berichten op le bl per regel
Berichten op 2“ bl. per regel
Berichten op 3e bl. per regel
Rouwber. en Bedank. (m!n
T" herhalen aankondigingen
prijs op aanvraag
Annoncen zijn vooraf te betalen en
moeten tegen den Woensdag avond
ingezonden worden. Kleine be
richten tegen den Donderdag noen.
EEN
POSTABONNEMENT 1940
IN BELGIE KOST:
1 Jaar
6 Maanden
3 Maanden
Allt Medewerkers
voor hun artikels
Generaal Weygand, hoofd het Brits ch-Franscbe leger dat bijeengebracht
in ’t nabije Oosten (Palestina, Egypte, Irak, enz.), schouwt een afdeeling van het
Fransch Koloniale Leger. Wij zien hier de kleurlingen, aangevoerd door een
Fransch gegradeerde, voor hem defileeren. Links op den achtergrond staat
de Generaal.
Reaalpolitieker is de leider
het Italiaansche volk weer, wannee~-yenden ouder is dan het Christendom
thans, naar het schijnt, accoorden eu bekend is door heel de Duitsche
met Moscou voorbereid worden. De en Grieksch-Roomsche wereld.
De oorsprong van onze Aprilgrap
pen is echter niet zóó ver te zoeken.
Tot in Keizer Kareis tijd toe begon
het nieuwe jaar met April. Er wer
den op dezen dag als nu nog tal van
mooie geschenken uitgereikt. Sommi
gen wilden met den nieuwen Nieuw
jaardag van 1 Januari niet meedoen
en bieven op 1 April Nieuwjaren. Men
vond het al te gek en noemde ze een
voudig Aprilzotten. Ze kregen dan ook
de meest dwaze geschenken in ont
vangst: een reusachtigen steen, een
ledige doos, een kapotte schoen, een
versleten keurslijf een gebroken bril,
enz...
Toen niemand er aan dacht nog te
nieuwjaren op 1 April bleef niette
min die fopperij trouw in voege. En
tBBBHHHBBBHBSHBHBBHHBBBHBBBB
Door de Britsche admiraliteit werd
thans verslag uitgebracht over het tot
zinken brengen door de eigen beman
ning van de Graf von Spee
Naar dit verslag zouden de Duitsche
matrozen herhaaldelijk geweigerd hebben
met hun schip opnieuw zee te kiezen
om slag te leveren met de Engelsche en
Fransche oorlogsbodems. Kapitein Lans
der! meldde dit aan den Duitsche gezant
te Montevideo die het overseinde naar
Hitler die per kabeltelegram bevel zou
gegeven hebben het schip tot zinken te
brengen.
De Duitsche scheepsofficieren deden
dan nogmaals beroep op de manschap
pen en vroegen om vrijwilligers. Slechts
60 man zouden zich aangeboden hebben.
Alles wat aan boord van de Graf von
Spee» was gehaald werd dan terug naar
de Tacoma overgebracht. Daarna koos
het schip zee en werd door de leden
der bemanning die laatst aan boord wa
ren gebleven tot zinken gebracht.
Naar verluidt zouden de incidenten aan
boord van de Graf von Spee gadege
slagen zijn geweest van aan boord van
Engelsche schepen die dicht bij de Duit
sche slagkruiser gemeerd lagen.
Denkelijk zal hier wel een Duitsche
logenstraffing op volgen.
Italiaansche pers vroeger en nu nog,
hoewel in mindere mate, heeft een
zeer dreigende toon aangeslagen, te
genover de Bolsjevistische bedreiging
in Zuid-Oost-Europa. Sovjet-Rusland
is ideologisch de vijand en blijft het.
Zulks belet intusschen geen econo
mische of diplomatische besprekin
gen.
Het moge paradoksaal klinken,
wanneer gesproken wordt van een
driebond Duitschland-Rusland-Italie,
mogelijk blijft het toch. En als hij
tot stand komt, krijgen we de ver
houdingen van de Triple Alliance van
voor den oorlog: Duitschland-Oosten-
rijk-Italie. Een driebond, die feitelijk
een dubbele tweebond was, Duitsch-
land-Oostenrijk en Duitschland-Italie.
Thans zou de nieuwe driebond in feite
weer een dubbele tweebond blijven:
Duitschland-Rusland en Duitschland-
Italie.
In ieder geval grootsch diploma
tisch spel, ten goede of ten kwade,
zooals pas later zal blijken.
(Nadruk verboden.) ROSKAM.
CHRISTUS ALLEEN KAN REDDING
BRENGEN.
Wat kan er gedaan worden om al die
gruwelen te bestrijden? Wie kan redding
brengen in den grooten nood waarin het
menschdom verkeert? Christus aileen, kan
zulks doen! Zijn leering alleen, kan red
ding brengen. Het is van Zijn Goddelijke
leering dat de hedendaagsche maatschap
pij moet doordrongen worden. Vv. 2' bl.
het werd een almachtig mooi grap
penfeest, door klein en groot gevierd.
En alle grappen werden bestempeld
met den naam van Aprllvlseh.
Vanwaar die naam? vraagt ge na
tuurlijk.
Er zijn heel wat gissingen daarom
trent: de zon verlaat het sterrenbeeld
der visschen, de vischvangst werd op
1 April geopend, en de geschiedenis
verhaalt het volgende over den Fran-
schen Prins van Lorreinen. Hij zat te
Nancy in een kasteel opgesloten, doch
op 1 April was hij zijn bewakers te
slim, en zwom als een visch zoo snel
door de Meurthe. De Lorreinen wre
ven het de Franschen spottenderwijze
meermalen aan dat ze hun visch had
den laten ontsnappen! En de Fran
sche soldaten kregen den spotnaam:'
de wachters van den Aprilvlsch!
De geschiedenis heeft ons enkele
der voornaamste Aprilmoppen be
waard, die vooral in de hoogere we
reld gebeurd zijn.
Jozef II was een zeer fijnzinnig
vorst al was hij een moeial die den
bijnaam kreeg van Keizer-Koster. Hij
zei tegen het einde van Maart aan de
feesttafel van zijn hof: Dinsdag is
het 1 April. De mooie eeredames
schrokken en de hofjonkers huiver
den in ’t vooruitzicht van een of an
deren Aprilvisch, waarvan ze zouden
kunnen ’t slachtoffer worden. Elkeen
was dan dubbel op zijn hoede. Op den
schrikkelijken dag gebeurde er ech
ter niks... ofwel toch, maar diep in
den avond. De eeredames zaten ver
gaderd en waren in hun hoogsten
schik dat ze niet beetgenomen wer
den, als er aan de deur geklopt werd
door een lakei, die een keurig ge-
schenkpak bracht voor de eerste hof
dame. De lakei werd echter feestelijk
buitengewalst met zijn pak. Hij trok
nu naar de kamermeisjes, want niet
één eeredame wilde het pak aanvaar
den. Hij kwam eveneens thuis van
kale reis. Vooruit, naar den keuken
met zijn pak. En daar was nu precies
de minste meid van heel ’t paleis aan
den afwasch en droogde stante pede
haar handen af om het pak in ont
vangst te nemen van den keizer! De
lakei hielp de koordjes losknoopen,
en er kwam een kostelijk en won
derschoon prinsessenkleed uit. De hof
dames krulden van nijd en spijt maar
waren toch zeer vernuftig er tusschen
geknepen geweest. Op het eerste hof
bal danste de keizer zijn eersten wals
met het meisje in het Aprilkleed...
Keizerin Josephine deed de bedden
losvijzen zoodat ’s nachts op 1 April
het eene na het andere prinselijk
paar op den grond sloeg, als !n piot
die voor den eersten keer in zijn ba
rak slaapt. Enkele gasten kwamen
zelfs in nachtgewaad buiten geloopen
en dachten dat ’t oorlog of aardbe
ving was.
De Graaf de Toulouse stond op 1
April op... en geraakte niet in zijn
kleeren. Hij wist niet dat zijn vrien
den, waaronder een koningszoon, 's
nachts zijn kleeren hadden weggeno
men en ze een heel eind hadden doen
instikken, zoodat ze nu veel te klein
ws m. Een dezer vrienden kwam hem
’s ..lorgens bezoeken en raadde den
onthutsten graaf aan te bed te blij
ven en den dokter te raadplegen, wat
gedaan werd. De dokter, die in ’t ge
heim op de hoogte van de grap was,
onderzocht hem van op tot neer, het
duurde en het bleef duren... e?n lang
pijnlijk onderzoek, waarna hij einde
lijk met een bedenkelijk gezicht sprak:
Een wanhoopig geval, Graaf, aan U
mankeert er niks. Het zal wel aan
uw kleeren zijn!...
Zoo kwam de graaf het te weet. Of
er gegierd en gebruld werd van te
lachen!... Jammer echter, de graaf
maakte er zich zoo hondekwaad over
dat hij een vreeselijke ziekte opdeed
en het bijna bestierf!... en zeggen dat
hij er altijd als de kippen bij was om
aan anderen een poets te bakken.
Zoo gaat het meer! Farceurs die
zelf niet graag eens beetgenomen
zijn! Zoo mag het niet.
Leven en laten leven! lachen en
laten lachen! Dat zijn zeer gezonde
levensregels!
En daarom, houd de leuke gewoon
te van 1 April hoog in eere. Tracht
er maar een om den tuin te lelden
al was het Hitler of Chamberlain!
en ge zult een vroolijke Aprilvisch ge
bakken hebben, waarbij we bij voor
baat wenschen: Smakelijk! L. J.
In
trekken de Finnen, militairen en
burgers, zich terug uit de landengte van Karolië dat aan de Russen moest
worden afgestaan. De ongelukkige burgers ontruimen liever hun haardstede en
al bun bezittingen om naar het onbekende te trekken, verder Finland in, dan
onder den knout van de Russen te moeten leven.
