De Verloren Ring Ons Vrouwenhoekje Vakonderwijs - Landbouwenden^ GEDACHTEN Vergiffenis schenken is schooner dan Wraak nemen. De ledigheid is het oorkussen van den duivel. Rap aan 't werk. rap aan tafel. Groote keuken, r -r testament. «ETMANN£KE UIT DE Alderliefste Lezeressen, Beste Vrienden, goeden dag! Rn het doet me veel genoegen Dat 'k weer iets vertellen mag. Vertellen is gemakkelijk, zegt Knul- leken, vooral voor menschen die kunnen liegen dat ze 't zelf gelooven. Bedoelde mij daarmeê, Knulleken? Bah, neen, Manneke, al wat gij schrijft is de pure waarheid... WAARHEID is t alzoo dat de treinen in de maand September weer zullen bol len, precies lük vroeger. En Knulleken Ringt reedsr Een, twee, drei, De trein die rijdt voorbij 't Wordt weer den goeden tijd En ik voel mij zoo blij! BLIJ, ZEER BLIJ was m'n gebuur Van der Stralen omdat hij zoo nen schoonen oogst tomaten in zijnen hof had. Hon derden en honderden kilos, ja misschien wel duizenden. Maar op 'n nacht is er iemand in dien hof gekomen en die heeft al de planten uitgetrokken en de vruch ten plat getrapt... uit wraak. Dat is ge meen, zegt Knulleken. En bovendien wraakroepend, den dag van vandaag, le vensmiddelen vernielen en vernietigen. Weet ge, alderliefste Lezeres, dat de to maten in den tijd, toen uw grootmoeder nog 'n jong meisken was, hier in 't land onbekend waren of enkel als sierplanten werd gebruikt? Toen noemde men de to maten: pontamour verbastering van 't Pransche woord: pomme d'amour Wat zooveel als liefdesappel beteekent. Goed da 'k da weet, zegt Knulleken. 'k Zal straks ne keer binnengaan bij Dikke Trees die nen legumenwinkel heeft en Tc zal heur vragen: Trees, geef mij astemblief ne kilo liefdesappelen. Ge zult Trees zien trekken. TREXi-^.,, trok, getrokken. Zoo leert de schoolmeester in z'n school. En, trekt gij nu ne keer uw plan met dit zinneken, beste Lezer: Ik trok met mijn pink een pink vooruit en in die nink lagen pinken te pinken. Daar versta 'k ni-in-ndalle van, zegt Knulleken. 't Is pertang heel simpel: pink wil zeggen: kleine vinger; pink wil ook nog zeggen: 'n jonge koe; en ten slotte beduidt pink ook nog: een vis- schersvaartuig. Pinken, als werkwoord be teekent met de oogen knippen. Ja, dat weet ik, roept Knulleken uit en hij zingt: Ik pinkte op een meisje Ze was naar mijn zin... En 'k zong er een wijsj* Van liefde en min... En toen, Knulleken? Toen? Afgeloopen. 'k Heb binst m'n leven zooveel oogskens gepinkt, da 'k er omtrent scheel van zie. En, als ge nu met mij kompassie hebt, Manneken, zeg dan rap wat dat zinneken van pink en pink en pinken beteekent, want ik krijg koppijn met er over na te peizen. Hewel, Knulleken, 't ls heel simpel: ik trok met mijnen kleinen vinger een visschersvaartuig vooruit en ln dat vis- schersvaartuig lagen jonge runderen met hun oogen te knipperen... 'k Zie da ge ne straffe kadee zijt, in t Vlaamsch zegt Knulleken... Maar kende gij Latijn ook? Ja 'k, Knulleken. Waarom vraagde datte Wel, daar staat er zoo 'n soort kom of schaal op de kommode bij mijn tante Mie en die is met blauwe blommekens en zilveren randjes beschilderd. Niet tante Mie, maar die kom en die kom is mis schien twee honderd jaar oud... Dat is dan 'n antikiteit. Ja, Manneken. En dan staat er nog lets in 't Latijn op die kom geschilderd. Alzoo: DATIS NEPIS POTENTIS NEGROTE En daar is nog geen een schriftgeleerde, koster, schoolmeester, advokaat of pas toor die dat heeft kunnen vertalen. Kun de gij 't, Manneke uit de Maan? Nee, Knulleken, dat Latijn is mij te geleerd. Hewel, zal ik het ouw met m'n kos terslatijn ne keer eksplikeeren; let goed op en geef attentie zouden ze in Brus sel z:ggen: «Dat is ne pispot en 't is ne grote Knulleken, houdt uw fatsoen. Want Rare klant, Hier is met deftig volk te doen. TE DOEN was er niets meer in de danszalen, dancings te Brussel, 't Dansen was sedert maanden verboden... Wete waarom? vraagt Knulleken. Neeje, zeg ik. Wel. omdat met 't dansen, de zolen van de schoenen te veel verslijten en wijl de schoenen almeteens begonnen op te slaan, moest het leer gespaard blijven... Dat is 'n uitlegging a la Knullekens Om geen ruzie te krijgen, zullen we dat maar gelooven. GELOOVEN MOETEN de mannen ook aan deze spreuk: Bier na wija Is venijn. Wijn na bier Geeft plezier. En hier is nog "n spreuk die te pas k an komen: Eet wat gaar ie. Drink wat kiaar is. Foreek wat waar is. 'k Zal 't onthouden zegt Knulleken, maar ik heb tegenwoordig maar weinig fe eten en nog minder te drinken. LAAT ONS DRINKEN Laat ons kiinken Laat ons vroolijk zijn zingen ze in t liedeken. Neen, zegt Knulleken, laat ons tries tig zijn, want ik heb daar in "n gazet ge lezen dat er in ons Belgieksken, op den tijd van twintig jaar, niet minder dan zeven-en-twintig ministers van Binnen- landsch? Zaken zijn geweest... En daar waren Sjarels bij, zulle... De Bedevaar ders naar den IJzertoren en de Vlamin gen die drie jaar geleden in Brussel wil den in stoet uitgaan, hebben t onder vonden. MENEER HOMAIS ondervond ook met wien hij te doen had. Meneer Homais was 'n riberaal... 'k wil zeggen liberaal... die vuur en vlam spuwde, als hij nen paster zag. 't Ging tegen de kiezing en dan was meneer Homais precies lijk nen vulkaan. Nu kwam hij op 'n smal brugs- ken, over de Puitenbeek, meneer de pas ter van zijn dorp tegen. Wijl 't brugsken maar 'n plank breed was, moest een van de twee, voor den andere uit den weg gaan. Ik ga voor 'n ezel geen stap achter uit, zei meneer Homais. Ik wel, antwoordde de paster met 'n vriendelijken glimlach, terwijl hij den hoogmoedigen kwispel liet voorbijstappen. 'K ZIE KNULLEKEN voorbijstappen op zijnen trente et un't is te zeggen op z'n Paaschbest. Met z'n fraaiste klseren aan In zijn pitteleerken Ziet die guit Er nu uit Als een fijn meneerken. Wel, Knulleken, zeg ik zoo, gaat ge op reis? Ik kom van de reis, antwoordt Knul leken. Ik kom van 'n plechtigheid. Mag ik weten van welke plechtig heid? Mijn kozijn heeft zich 'n strop om den nek gedaan... 'n Strop om z'n nek? Dan komt ge van 'n bgerafenis? Ja en neen, zei Knulleken. Eigenlijk kom ik van 'n trouwfeest. Maar 'n man die trouwt, die doet zich toch 'n strop om den nek. Dat is één. En 'n man die trouwt, die begraaft toch z'n vrijheid! Z'n liberteit! Is 't nie waar? Ja, Knulleken... En, zoo 'n onnoozelaar peist er geen momentje aan, dat de vrouwen, altijd 't leste woord moeten hebben. Da versta 'k nie goed, Knulleken... Hewel! ge zult me rap verstaan... 'k Zal ne keer 'n gedichteken declamee- ren da 'k ginder op trouwfeest van mij nen kozijn heb gezongen! 't Is 'n liedje van twee-en-tachtig koepletten, maar 'k zal er slechts vier van ophalen. Ja, Knulleken, dat zal 't beste zijn, want anders staat de gazet er heelegansch mee vol... Ge zijt misschien Jaloersch en ge peist dat ik meer sukses zou hebben bij de alderliefste Lezeressen... Knulleken... De tijd van 't Manneke uit de Maan Is jaren reeds gedaan... Maar gij, ge staat daar als een man, Die al den bijval hebben kan. Laat nu maar hooren wat uw ge dicht van twee-en-tachtig koepletten ver telt. Wel. luister: 'k zei dus dat de vrou wen altijd het leste woord moeten hebben. Op de trappen van het altaar Bruid en bruidegom, geknield, Luisterend naar de prekagie Die de paster voor hen hield. 't Oogenblik is aangebroken Waarop dat de man, weldra, Bij de vraag: Wordt zij uw vrouwe? 't Antwoord al gereed heeft: Ja. Maar dat ja wil niets beduiden Ach wat zijn de mannen kleen... 't Huwelijk was naar de vaantjes, Moest het vrouwtje zeggen: Neen Daarom durf ik hier verklaren Tot eenieder die me aanhoort: In het leven van de mannen Heeft de vrouw steeds 't laatste woord. OP MIJN WOORD VAN EER, Knulle ken, ge slaat dezen keer den nagel op den kop. Dat doe ik altijd, antwoordt Knulle ken. Niets nieuws onder de zon. Zooals 't nu is met de vrouwen, was 't reeds in Adams tijd. Toen Adam in het Paradijs Met moeder Eva nog logeerde Gaf ons dat tweetal reeds 't bewijs Dat steeds de vrouwen kommandeerden. MADAMMEKEN TOPSTOP komman deerde een nief kleed en meneer Topstop mocht natuurlijk betalen of afdoppen... En, met 'n zucht zei de sukkelaar: het leven is gelijk een vrouwenkleed! Veel te kort en veel te kostelijk. HIER IS EEN KOSTELIJKE RAAD om goed te leven, zegt Knuileken, en ge moogt hem gratis voor niet in uw epistel schrijven, ten gerieve van al de alder liefste Lezeressen en vrienden Lezers. Be dankt Knulleken voor die schoone woor den en laat hooren wat ge weet. Wel luister: 1. Stelt nooit uit tot morgen wat ge he den doen kunt; 2. Verteert nooit uw geld vooraleer het gewonnen te hebben; 3. Koopt niets nutteloos, onder voor wendsel dat het goedkoop is; 4 B: treurt het nooit niet genoeg ge geten te hebben: 5. De arbeid dien men van harte ver richt vermoeit nooit; 6. Doet geen beroep op 'n anderen voor hetgeen ge zelf verrichten kunt; 7. IJdelheid en hoogmoed kosten ons meer dan honger en dorst; 8. Pakt de dingen aan bij het begin; 9. Hoedt u voor zorgen en leed, die slechts in uw verbeelding bestaan en u nooit ten deel vallen; 10. Telt tot tien vooraleer te spreken wanneer gij misnoegd zijt; en tot hon derd wanneer ee woedend zijt. H;el schoon Knulleken. heel goed Knul leken, die tien nieuwe geboden maar "k peis dat ge met de tien geboden Gods te onderhouden al ruim zoo ver zult komen. ER KOMEN MET DEN DAG meer en meer eigendommen te koop. Daar ben ik niet verwonderd over, zegt Knulleken, veel menschen hebben geld noodig. 't Is anders nen slechte tijd om iets te ver- koopen. Daar is een spreekwoord dat zegt: Koopt, als 't kanon dreunt; verkoopt als de fanfare speelt, 'k Peis niet, alderliefste Lezeressen en vrienden Lezers dat ik daar eksplikasie over moet geven. EKSPLIKASIE GEVEN moet een student dikwijls doen, als hij in !e klas zit en door zijn professor ondervraagd wordt. Alzoo, zegt Knulleken, toen ik nog naar 't College ging had ik de gewoonte als ze mij iets vroegen, steeds te antwoorden met: 't is te zien! Vroeg de professor bij voorbeeld: Wie zijn de eerste menschen geweest? Dan antwoordde ik: 't Is te zien! Abel was reeds dood toen Adam en Eva er nog waren. Dus is Abel de eerste mensch geweest. Zoo wist ik op alles iets. De professor had gezworen mij eens te vangen. Mon seigneur de Bisschop kwam ne keer naar 't College en ze hadden hem gezegd dat er 'n zeker Knullï ken was en dat dat Knulleken altijd antwoordde met 'n: 't is te zien! Laat die kadee ne keer hier ko men, zei Monseigneur. Ik werd geroepen. Monseigneur zat daar in nen schoonen zetel en meneer de princinaal en de pro fessors stonden er rond lijk de Apostelen rond Onze Lieve Heer, tegen dat er 'n mirakel ging gebeuren. En 'k zag de pro fessors heimelijk lachen, want ze peisden: Knulleken, nu zult ge gevangen zijn, manneken. Wel, vriendje, zei Monseigneur, schijnt dat gij altijd antwoordt met 'n: 't is te zien! 't Is te zien, Monseigneur, zei ik. Aan 'n Bisschop zou ik zoo 'n antwoord niet durven geven. Hewel, vriendje, als ge kunt, moogt ge mij ook zoo 'n antwoord geven. Hier is m'n vraag: Mag men doopen met soep? 't Is te zien. Monseigneur; met de soep van de studenten wei, maar met de soep van de professors niet... De professors stonden daar beteuterd te kijken. Monseigneur gaf me z'n zegen en zei: ga in vrede. Knulleken, wanneer is dat gebeurd? Op nen Sint Juttemisdag... maar 't is lang geleden... LANG GELEDEN is t ook dat we als kinderen het rijmpje opzegden: Bom bam beieren Ons katje lust geen eieren. Wat lust ons katje dan? Spek in de pan Daar wordt ons katje vet van. JA, VET VAN, orakelt Knulleken, ter wijl hij zijn broekband opspant. Wie wordt er nu nog vet? Het vet is naar de maan De boter is Gewis Dezelfde wegen opgegaan. Met de eieren gaat 't even slecht 't Is of de kiekens nu zijn uitgelegd Ik stelde mijne hoop nog, arme dwaas, Op Kaas! Kaas! Kaas! Maar 't schijnt, ik zal 't maar niet ver [zwijgen, Wij hier ook per rantsoen gaan krijgen. Knulleken beweert dat er wel meer dan honderd kaassoorten zijn. In Brussel wa ren er in elk geval winkels, die wel zrastig soorten in magazijn hadden, vanaf de ge wone platte kaas en de Brusselsche stinkkees tot de Hervsche kaas toe, die nog veel meer stonk, en daar tusschen de Hollandsche kaassoorten zooals Leidsche kaas, Edamsche kaas, hier Dammekaas geheeten; de Goudsche kaas, de Limburg sche kaas enzoovoort. Frankrijk voerde dozijnen soorten in: Rocquefort, Brie, Ca- menbert, Port-Salut, een heel lijstje, lan ger dan de litanie van Alle Heiligen en als ge er dan de kaassoorten nog bijdost uit geitenmelk gemaakt, krijgt ge nog nen heelen oremus er bij. Chabichou is 'n fijne geitenkaas en als ik ne keer bij u langs kom, alderliefste Lezeressen, moogt ge er mij gerust mee trakteeren. Dan hebt ge nog de Duitsche kaas, de Engelsche kaas, de Italjaansche, de Zwit- sersche en de Deensche kaas... En zeggen, zegt Knulleken, dat er nog 'n andere kaas was. En hij declameert: Zoo menig politieke baas Zat lijk de muizen in de kaas En hoopte: 't zal lang duren. Maar ach! Wie had het ooit gedacht Dat deze kaas, op 't onverwacht, Zoo plotseling zou verzuren. Ja, ja, 't was me hier 'n rotten boel geworden in die politieke kaashistorie, KENDE GIJ DIE KAASHISTORIE van de kanonballen? vraagt Knulleken. En hij vertelt: de Hollanders waren ne keer in oorlog met de Engelschen en 't was op zee te doen. De Engelschen, die veel straffer waren, kregen niettemin 'n poeiering van belang. De Hollanders, die omtrent Vivat! Hoera! Victoria! mochten zingen, zagen nu opeens dat ze geen ka nonballen meer hadden. Poeier en kruit hadden ze nog genoeg, maar met poeier en kruit doet ge niet veel als er geen ko- Zie vervolg hiernevens LW~ Mengelwerk van 18 Augustus 1940. - Nr 5. ROMAN van H. COURTHS-MAHLER Ze had nu de laatste maanden haar and-ere aanbidders een voor een afge dankt, want Gunter Warneck die nog idealen had en ln haar de reine, onbe schermde vrouw zag, die door het ongeluk achtervolgd werd, wilde met haar trou wen. Hier was eindelijk de schitterends pertij. waar zs al lang op geloerd had. Ze wist Guntsr handig zóó in te palmen, dat hij er glad in liep. Terwijl ze haar gunsten anders altijd met kostbare ge schenken liet betalen nam ze van Gunter niets anders aan dan bloemen. Ze speelde sluw comedie en had hem geheel in haar macht gekregen. Als hij zich verwonderde over haar kostbare toiletten vertelde ze hem, dat die, voor zoover ze voor hst toon eel noo dig waren, door de directie betaald wer den en bontmantels, hoeden en wandel- costuums droeg ze als reclame voor een firma. De juweelen die ze droeg beweerde zs van haar overleden moeder geërfd te hebben. Ik heb nooit afstand kunnen doen van deze dierbare herinneringen; dat zou ik ali-en in allerhoogsten nood kunnen, had ze tegen Gunter gezegd. En hij had haar gekust en geantwoord: Je zult ze nooit behoeven te missen. Lore, als Je ooit in geldverlegenheid mocht komen ben ik er toch. Ze had hem verontwaardigd afgeweerd: Voor ik je vrouw ben, neem ik niets van je aan dan hoogstens bloemen. Hij was verrukt geweest over haar fier heid en had haar nog om vergeving ge vraagd. Je wordt nu gauw de mijne, dan mag ik je alles geven. Dat hoorde Lori graag. Ze hunkerde er naar om mevrouw Lori Warneck te wor den, de schoondochter van den rijken fabrikant Warneck. En om dat doel te bereiken was ze steeds voorzichtiger ge worden, had hoe langer hoe minder ren dezvous met andere aanbidders en richtte al haar toekomstplannen op Gunter. Ze vond hem bovendien den aardigsten van al haar vrienden en, voor zoover dit zelfzuchtige en koele persoontje in staat was tot liefhebben, hield ze van Gunter, althans nu nog. Dien avond sprak Gunter heel ernstig met Lori over hun huwelijksplannen. Over twee weken liep Lori's contract met dit theater af. Ze was alleen geëngageerd voor het loopende stuk en was daarna vrij. Als mijn vader over een week zijn toestemming niét geeft zal ik onmiddel lijk onze stukken in orde laten maken. Vader mag dan opspelen als hij voor het fsit wordt gesteld wij gaan dan op de huwelijksreis en als we terugkomen zal hij wel gekalmeerd zijn. Gunter gelcofde zelf vast aan hetgeen hij z:i. Hij was overtuigd zijn wil te kun nen doorzetten. Lori wilde weten waarheen ze de hu welijksreis zouden maken. Hij liet haar de keus over en ze vouwde de handen als een smeekend kind. Laten we naar de bergen gaan, Gun ter, naar Tirol of Beieren of naar Zwit serland. Ik zou zoo graag bergen met sneeuw zien. De wintersport moet zalig zijn, o, om zoo met jou over sneeuw en ijs te vliegen. Gunter, het zal een droom zijn! vleide ze. Het zal heerlijke werkelijkheid wor den. en ik zal je wensch vervullen, we gaan naar de bergen, zei hij, verrukt haar handen kussend, die mollig en zacht wa ren als kinderhanden, doch zonder eenig karakter of ziel. Doch dat merkte hij niet. Hij was blind tegenover deze vrouw, aan wie alles gehuicheld en onnatuurlijk was. Hij geloofde in haar en schonk haar zijn heele hart, niet vermoedend, dat hij vcor haar niets was dan een factor ln tle groote som van haar leven. Ze had er meesterlijk slag van hem zand in de oogen te strooien. Hoe zou een zoo eerlijk en fijn gevoelig man als hij zoo 'n geraffi neerds comedie hebben kunnen doorzien? De bedenktijd, die Heinrich Warneck zijn zoon had toegestaan, was voorbij. Ik spreek vandaag met vader, Kate, en zal hem vertellen, dat ik met Lori Leixner geëngageerd ben, zei Gunter dien morgen tegen Kate. Ze keek hem bezorgd aan. Wil je de beslissing niet nog liever wat uitstellen? Ik heb helaas nog niet veel voor je kunnen bereiken bij je vader, zei ze onrustig. Hij schudde heftig het hoofd. Neen. Kats, er moeten spijkers met koppen geslagen worden. Ik kan mijn meisje niet langer in onzekerheid laten. Ze zuchtte bezorgd: Dan wensch ik je alle geluk toe. Ik hoop van harte, dat alles gaan zal zooals je hoopt. Hij greep haar hand en keek haar aan. Dank je, Kate, je meent het goed mee me, dat voel ik. Als js dat maar altijd blijft geloo ven, Gunter, zei ze zacht terwijl een blos naar haar wangen steeg. Hij keek bewonderend in het gezichtje, waarin hij ssdert kort zooveel vroeger on gekende bekoorlijkheden ontdekte. De blik van haar oogen was nu altijd als een verwarmende zonnestraal voor zijn vaak zoo onrustig hart. Hij knikte haar nog eens toe en ging heen. Kate ging met een bezwaard hart aan haar werk. Ze had allerlei bezigheden in de huishouding, doch bij alles wat ze deed dacht a; aan Gunter. Ze wist niet, of ze voor hem wenschen mocht dat hij met Lori Leixner trouwde, ze achtte het ze'. dat zijn vader zijn toestemming niet zou geven. In ieder geval voorzag ze strijd en moeilijkheden en vreesde voor een breuk tusschen vader en zoon, HOE KUNNEN WE DE BOTER VERVANGEN Nu de boter gerantsoeenerd is en er stilaan een tekort aan deze vetstof begint te komen, geven we hier enkele middelen op welke manier wij best de boter kun nen vervangen. Boter vermeerderen met melk Men kan de boter vermeerderen met melk. Roer de boter tot room en voeg er al roerende de melk bij tot de boter niet meer opneemt. Voeg zout bij voor den smaak en behandel lederen dag een por tie, omdat dit mengsel gauw bederft. Hoe vervangen we de vleeschsaus? Er zijn honderden manleren om vleesch te eten zonder boter. Ten eerste kan men vleesch roosteren in da koekepan of in den oven. Van het ultgeloopen vleesch- nat maakt men saus; dat kan men bij voorbeeld doen door van wat groene krui den: kervel, peterselie, selderij en ajuin, een aftreksel te maken, dit af te maken mat aroma en bij het vleeschnat te voe gen, eventueel gebonden met bloem. Gehakt vleesch kan in een kom au bain-marie worden gekookt. Allerlei sau zen zijn hierbij vaak nog lekkerder dan jus: tomatensaus, kerriesaus, ajuinsaus, mosterdsaus en kaassaus, welke laatste het voordeel heeft een vrij hoog vetge halte te hebben. Gehakt in een vuurvas ten schotel in den oven in eigen vocht gaar gemaakt, is 's Zomers smakelijk, koud, met aardappelen in de schil en ge combineerde sla van tomaten, komkom mer en kropsla. Voor gehakt en poulet ln dikke soepen gekookt heeft men ook geen boter noodig, evenmin als voor bloem- sausjes, wanneer men de bloem met wa ter aangemengd later bijvoegt, net als aardappelmeel. Ook bij hachée kan men boter besparen door het te maken van gekookt en niet van gebraden vleesch, op smaak gebracht met een bouillon blokje of afschepsel van vette soep. Bij tong kan men een zure saus maken. Ook een practische saus om, al of niet met ei gemaakt, bij gekookt vleesch ge- ëten te worden. Versche worst zonder boter Hoe kan men b. v. versche worst zon der boter braden? Men prikt er met een vork gaatje in, zet hem op met water, laat het water verkoken en braadt de worst in het uitgetredenvet. En dan de saus-experimenten, die er te maken zijn met het uitgekookte water van ge kookte worst! Wanneer men het eens lekker wil hebben, dan dcet men hier en daar een extra scheut wijn bij, dat is in dezen luxe-armen tijd heelemaal niet overdreven. Nog een laatste recept: men dient zach te aardappelpuree en zacht gekookte eieren afzonderlijk op. Op het bord mengt men de eieren door de puree met een flink schepje mosterd. Een beetje azijn hoort er eigenlijk bij, maar is niet noodig. RECEPT VOOR EEN AARDAPPEL TAART Neem 600 gr. aardappelen, 2 afgestre ken eetlepels gemalen rijst of bloem, 2 eierdooiers, 30 gr. boter, 200 gr. suiker, 2 eetlepels melk, een mespuntje kaneel of eenige druppels citroenolie. Kook de aardappelen op de gewone IBBlB5EBEEKHBBBB9ll31SaMHai gels of ballen bij zijn. En, toen de Engel schen zagen dat er niet meer geschoten werd, begonnen zij met versche koeragie te bombardeeren. En ze peisden: Hollan- derkens, nu gaat gijlie met uw schepen den dieperik in. Maar almeteens riep de admiraal dat ls de vent die op zee al les te zeggen heeft almeteens riep de Hollandsche admiraal: daar liggen nog driehonderd kaasbollen in de proviandka mer! Steekt ze in de kanonnen en geeft maar poeier! En zoo gebeurde 't en dus kregen de Engelschen het zoo hard te verduren dat ze er rap van ondertrokken. 't Is daarom dat er in Engeland zoo weinig Hollandsche kaas wordt gegeten. Engelsche dames en heeren Kunnen die kaas nog niet verteren vertelt Knulleken. Liegt hij, dan lieg ik ook. Maar dan is 't op zijn konsjensie! Als 'k hem dat zeg, blijft hij zoo stom als 'n mossel. MOSSELEN zijn er in de streek van 't Manneke uit de Maan, sinds maanden niet meer te zien geweest. Naar 't schijnt mogen we ze nu weer verwachten. Allee! Als ze op tafel staan: eet smakelijk, al derliefste Lezeressen. EEN ALDERLIEFSTE LEZERES is 'n zekere juffer Zizi De L... die me vraagt of ik ne keer wil zeggen wat de naam Zizi beteekent. Wel ,m'n lief kind, die naam vind ik niet in mijn naamlijst. Ik geloof niet dat er ooit 'n heilige is ge weest die Zizi heette. Wat ik weet is dat de kanarievogel van onze werkvrouw naar dien naam luistert en de kat van ons tante Mie ook. 'k Weet zeker dat ge bij 't doopsel nen anderen naam hebt gekre gen. Maar die klinkt misschien te Vlaamsch. Compris, Zizi? EN, ZIE! ZIE! 't Papier is omtrent vol geschreven. Daarmeê heeft 't Manneke uit de Maan Met zijn epistel weer gedaan En zou 'k nog verder schrijven Dan zegt de drukker: Kameraad, Ge moet alieen niet aan den praat En aan 't vertellen blijven We zeggen daarom tot besluit» Hiermeê is nu het liedje uit, En ik groet u ai te samen! Ook Knulleken wenscht met eer lacht De Zondag weze een zonnedag Naar geest en hart voor allen». Amen. Het Manneke uit de Maan. (Nadruk, zelfs gedeeltelijk, verboden). wijze gaar. Wrijf ze door een fijne zeef. Vermeng de massa, wanneer ze volkomen koud geworden is, met de bloem en het rijstmeel, de eierdooiers, de boter, de suiker en het smaakje. Kneed alles door elke er, roer er ten slotte de mjdk doorheen en schep er daarna zoo luchtig rrcgelijk het stijf geklopte eiwit doorheen. Vul een taartvorm, die met boter be streken en met bloem bestrooid is, met de deegmassa en plaats den vorm in een matig warmen oven. Laat de taart onge veer 1 uur bakken tot ze lichtgeel van kleur is en van den rand van den vorm heeft losgelaten. Stort haar op een roos ter, laat haar uitdampen en bestuif haar desverkiezende met wat poedersuiker. GEURIGE .APPELGELEI Twee kgr. moesappelen, 2 liter water, 500 gr. (I pond) suiker per liter sap, dunne schil van 1 citroen ,1/4 ons gember wortel, sap van 2 citroenen. Wasch de appelen en ontdoe ze van steeltjes en kelkjes, maar schil ze niet. Snijd ze üi vierde partjes en zet ze zonder de klokhuizen weg te nemen met het koude, zonder citroenschil en de gemberwortel op. Laat ze zachtjes tot moes koken en giet den geheelen inhoud van de pan in een schoonen doek, die bij voorbeeld om de pooten van een om gekeerden stoel is uitgespannen; zet er een kom onder, om het uitdruppende vocht te verzamelen en laat dit zonder roeren uitlekken (gedurende den nacht bij voorbeeld). Meet het verkregen heldere vocht en weeg voor eiken liter één pond suiker af. Laat het sap (zonder de suiker) een paar uur zachtjes inkoken, voeg er dan de suiker bij met het citroensap en laat de gelei nog zóó lang inkomen tot een in een glas water vallende druppel héél blijft (of tot eenige druppels, op een koud bord uitgespreid, tot geleidikte stollen). Schuim de gelei (als het noodig blijkt» af, giet ze in de van te voren schoon gemaakte potjes en sluit ze af. Zeef het in den doek a chtergelaten vruchtenmoes, vermeng het met suiker en gebruik het als appelmoes. EEN RAB4RBER-DRANKJE De rabarber-drank is nog niet zeer ge kend bij ons. Men maakt wel een soort cider, maar daar dit een gegiste drank is, moet men te lang wachten vooraleer men er kan van genieten. Dit echter is een recept dat men onmiddellijk kan aan pakken en waarvan men direct den uit slag kan proeven. Nu de laatste rabar- beroogst in den tuin rijp staat, kan men nog in het najaar eens dit recept beproe ven. Verder is het aan te raden deze be werking tot in den uitkomen, bij den eersten rabarberoogst, te onthouden, om aldus een zomervoorraad drank op te doen. Men wascht eerst goed de rabarber- stokken, waarna men ze, in kleine stukjes gesneden, in helder water laat koken. Men voegt er suiker en citroensap bij als bij kapot. Als de rabarber goed gekookt is, giet men de spijs op een doekje en men perst de vrucht uit. De bekomen drank laten koud worden en men kan er gebruik van maken. Wil men een extract, dan moet men de voorbereide stukjes rabarber eenigen tijd met een hoeveel heid suiker laten trekken, waarna men met koken en persen verder gaat. Dit vruchtensap moet dan naderhand met frisch water aangelengd worden. VLEKKEN VAN VRUCHTENSAP Jonge moeders slaan soms de armen ln de lucht, wanneer hun lievelingen, die zoo graag vruchten eten, hun kleedje of voorschootje bemorsen. En bij 't jonge volkje kan het toch moeilijk anders. De vlekken gaan er niet meer uit! jammeren de moedertjes. Gaan ze er waarlijk niet meer uit? Het is bewezn, dat de meeste vlekken van vruchtensap voortkomend, kunnen verwijderd worden door er kokend water op te gieten. Zoo eenvoudig dus als het ei van Co lumbus. HOE 2 ZUSTERS-URSULIENEN DOOR DE ENGELSCHEN GE DOOD WERDEN TE LEUVEN In de bladen is een relaas verschenen omtrent het dooden door de Engelschen van twee Zusters-Urselienen te Leuven. Toen op 11 Mei Leuven door de Engel sehen werd bezet, vluchtten de Zusters van het Ursulienenklooster in een kelder eener brouwerij. Een der Zusters, die in het klooster was achtergebleven, wilde la ter ook naar den kelder, maar werd door de Engelschen tegengehouden. Zij smeek te haar weg te mogen voortzetten, maar werd door een mitraljeuskogel neerge schoten. Een andere Zuster die haar wilde ter hulp snellen, werd eveneens neerge schoten en bleef op straat liggen. MAN GEVAT IN EEN DORSCH- MACHIEN TE NEERWAASTEN Vrijdag 9 Aug. 11., rond den middag, was de genaamde Beun Camiel, 35 jaar oud, die voor de firma Mahieu van Neer- waasten werkt, op hooger genoemd dorp aan den arbeid met de dorschmachine. Plots raakte hooger genoemde met het rechterbeen in het rad van het tuig, zoo dat dit lichaamsdeel letterlijk werd af gerukt. Na de eerste zorgen ter plaats ontvan gen te hebben, werd hij bij hoogdringend heid naar het O. L. Vrouw Hospitaal te leper overgebracht, waar hij, niettegen staande de beste zorgen Zaterdag over leden is. Gunter was met den auto naar de fa briek gereden en hield voor het groote kantoorgebouw stil. Hij ging met de lift naar zijn eigen bureau en nadat hij de post had doorgezien, belde hij zijn vader op en vroeg of die even tijd voor hem had. Deze antwoordde: Kom hierheen, Gunter, ik wacht je. Ik kom direct, vader. Enkele minuten later trad Gunter de groote, deftige kamer van zijn vader bin nen. De oude heer, die den laatsten tijd zijn best had gedaan een zachteren toon t:gen zijn zoon aan te slaan, zat aan zijn schrijftafel en keek op. Wat is er, Gunter? U wilde vandaag mijn beslissing heb ben over de vraag, die u me verleden week heeft voorgelegd. Ik ben gekomen om u te zeggen, dat het me onmogelijk is met Kate Harland te trouwen. Ik heb er met Kate over gesproken en ze denkt er evenmin als ik over om met me te trouwen. Heinrich Warneck keek zijn zoon door dringend aan. Zoo? Denkt ze er niet aan? Heeft ze je dus een blauwtje laten loopen? N:en, zoover is het niet gekomen. Ik heb Kate niet gevraagd, maar ik heb haar gezegd, dat u wenschte, dat ik het doen zou en dat ik overtuigd was, dat ze al net zoo weinig zin had om met mij te trouwen als ik met haar. Ze was het vol komen met me eens. De oude heer was rood geworden, doch hij bedwong zich en zei geforceerd kalm: Dat is kolossaal overtuigend. Denk je, dat een meisje als Kate je op zoo 'n vraag geantwoord zou hebben: Je vergist je, ik zou juist heel graag met je willen trouwen? Het spreekt toch van zelf dat ze liever zou sterven dan bekennen dat ze van je houdt, als je haar eerst verteld hebt, dat je er niet over denkt om haar te trouwen. Ze kon .toch moeilijk anders antwoorden dan ze gedaan heeft. Ik ben er vast van overtuigd, dat ze je niet zou geweigerd hebben ais je den jvu$teu toon u,ad aangeslagen. Gunter keek wat verbluft voor zich en dacht aan Kate's merkwaardige zenuw achtigheid bij dat onderhoud, doch hij had nu ernstiger dingen aan zijn hoofd en geen tijd om over wat anders na te denken. Hij zei rustig: Hoe het zij, Kate weet dat ik niet meer in staat ben haar te vragen. Ze weet dat ik van een andere vrouw houd en dat die vrouw mijn verloofde is. Heinrich Warneck's oogen begonnen onheilspellend te schitteren en gedwon gen kalm zei hij: En wie is die vrouw? Ik neem aan, dat ze tot onze kringen behoort en den naam Warneck waard is. Gunter beet de tanden op elkaar, hij wist, dat het nu hard tegen hard zou gaan. De vrouw waarmee ik me verloofd heb behoort niet tot onze kringen, maar ze is onzen trotschen naam waard, al is ze maar een arme tooneelspeelster. Ze staat in mijn oogen des te hooger, omdat ze eerlijk dén strijd om het bestaan op zich genomen heeft toen ze allien op de wereld achter bleef. Ik vraag u daarom dringend: geef uw toestemming tot mijn huwelijk met Lori Leixner. De oude heer worstelde met zijn drift. Toen sprong hij op, sloeg met de vuist op zijn schrijftafel en hard en onverbiddelijk klonk het: Nooit! Vader! riep Gunter bezwerend. De oude heer maakte een beweging als of hij de lucht tusschen hem en zijn zoon doorsneed. Nooit, zeg ik je. Die meid komt niet over mijn drempel. Gunter stoof op als had hij een zweep slag gekregen. Vader, hoe durft u haar zoo beleedi- gen? riep hij heftig. Ik durf haar bij haar waren naam noemen. Gunter klemde de handen ineen en dwong zich met groote Inspanning om kalin te blijven. Miju meisje ie belasterd, ale u ge Reeds herhaaldelijk werd er in ons blad gewezen op den dringenden nood aan beter opgeleide vakmannen en de verdere uitbreiding van het vakonderwijs. Niet alleen bij vader op stiel moeten onze vakmannen opgeleid worden, ze moe ten daarenboven een degelijk vakonder wijs volgen om den kop te kunnen bieden aan de immer dringender eischen van onzen tijd. Wat we schreven over Vakonderwijs geldt niet minder voor het Landbouw onderwijs. Het moderne landbouwbedrijf elscht zooveel grondige kennissen over grond kennis en bemestingsleer; over erfe lijkheidsleer en uitlezingsmethoden; over vruchtafwisseling en aanpassings methoden. Voor wat de veeteelt betreft: over dierenverzorging en dieren voedering; over voeding en rantsoenenleer; over de gansche zuivelleer, dat het wel nie mand meer mogelijk acht dit enkel op vaders hoeve of in naschoolsche cursus sen volledig aan te leeren. Wat heden noodig blijkt zal in de toe komst veel dringender geëischt worden. Landbouwers die hun kinderen naar naschoolsche cursussen zenden, deen wel. Wie ze naar Middelbare Landbouwscho len zendt voor jongens en Middelbare Landbouwhuishoudscholen voor Meisjes, doet oneindig veel beter. Daar studeeren ze al de algemeene vak ken zoo goed als ln welkdanig middelbaar onderwijs: daarenboven worden ze gron dig onderlegd in alles wat hun vak be treft. In onze Provincie zijn er Middelbare Landbouwhuishoudscholen voor Meisjes te Ansegem, te Kortemark en te Moor slede; Middelbare Landbouwscholen voor Jongens te Avelgem, te Nieuwpoort en te Roeselare. Alle bovengenoemde scholen staan on der kontrool van Staat en Provincie en leveren hun diploma's af onder dit Toe zicht. MERKWAARDIGE ONDERSCHEIDING In den wedstrijd onder de leerlingen der Middelbare Landbouwscholen, hoogste jaar, der gansche Provincie, kwam de eerste uit met de grootste onderscheiding (een zeldzaamheid) HEER ADRIEN BOERAVE, van Pope- ringe, zoon van Heer Maurice en Vrouw Madeleine Veracx, leerling uit de school van Roeselare. Hij bekwam namelijk: 1« Prijs in uitmuntendheid, enz... (zie hieronder) 1» Prijs in het Prov. examen, enz...; Diploma van... enz... Aan den jeugdigen Laureaat onze har telijke gelukwenschen. Aan zijn achtbare Ouders ons sympa thiek medevoelen om het welgelukken van hun knappen zoon. Moge dit vooruitstrêven door vele ge volgd worden ten bate van onzen land bouw en onze landbouwbevolking. Hier volgen verdere uitslagen behaald aan dezelfde landbouwschool: OVERGANGSEXAMEN VAN HET EERSTE NAAR HET TWEEDE JAAR Met de grootste onderscheiding: H. H. André Boerave, Poperinge, 94,40 Mi chel Declercq, Gits en Jozef Verhelle, Be- veren (Roeselare), 92; Marcel Vandepitte, Passchendale, 89; Jozef Vulsteke, Korte mark, 86,80; Gilbert Mahieu, Alveringem, 85,75. Met groote onderscheiding: HH. Michel Sierens, Kanegem, 82,95; Hendrik Gee- rardijn, Beveren (Ijzer), 82,15; Jozef Ca- pelle, Staden, 79,60; Georges Roelens, Roeselare, 79,50; Gilbert Debandt, Moere (Adinkerke), 77,45; Michel De Maré, Pit- tem, 75. Met onderscheiding: H. H. Joel Monker- hey, Dikkebusch, 74,60; Daniel Gryspeerd. Lichtervelde, 74,20; Jozef Van Cayzsele, Watou, 73,16; Emerie De Zutter, Kane gem, 71,35; Jozef Saelen, Oostnieuwkerke, 71,10; Michel Deschrevel, Proven, 69,25; Gilbert Fonteyne, Westouter, 69,20; Roger Vanackere, Oostnieuwkerke, 66,35; Daniel Goderis, Boezinge, 65,03; Wilfried Gry- monprez, Roeselare. 65.01. Met voldoening: H. H. Norben ü- Voormezele, 62.50; Achiel Handzame, 62,35; Rafaël Bisset"?- nteuwkerke, 57,90; Frans De vl dooie, 57; Joris Vanden Bergt* Ae-/' 56,70; Joël Fremaut, Zandvoorde 55,75; Odiel Vandeveüe, Zsc.y^V André Vandenabeele, Moorslede v Nestor Cornette, Kortemark, 52" Demonie, Oostnieuwkerke. 52.35: Vangheluwe, Langemark, 52 y~.. Tomnielein, Lichtervelde, 51.75 <w. Obin. Hooglede, 51,20; Frans beke, 51,15. OVERGANGSEXAMEN VAX HfT TWEEDE NAAR HET DEK DC J\A| Met de grootste onderseheidii^: g Gérard Castljck, Boezinze, 85.72; Etie- Wallays, Roeselare, 85.09. Met groote onderscheiding: H R i.- Verborgh, Slijpskapelle. 80,27; Aur Van Clooster, Beveren 'Roeselare Met onderscheiding: H. H. Gerard ty. lanote, Proven, 69.36: Roger Devissche. Koolskamp, 69,09; Guido Leenknegt. c,; 68,45; Valère Hanssens, Wevelgem. s;; Frans Hanssens, Gullegem, 67,63; Sierens, Kanegem, 65,18. Met voldoening: H. H. Gérard Mero Bulskamp, 55,36; Jozef Danis, Koolska/ 53,45. UITSLAGEN VAN HET DERDE JAA» Heer Adrien Boerave, uit Poperia. heeft behaald: 1« Prijs in uitmunten, heid en het eeremetaal gegund door Verbond der Bcerengilden; 1* Prijs het Provinciaal examen, met diploma de grootste onderscheiding en eeremt:; gegund door het Provinciaal Bestuur t West-Vlaanderen; Dipioma van volt» middelbaar landbouwonderwijs met grootste onderscheiding, onder toeal.; van Staat en Provincie. Heer Miehei Vanrobaeys, uit Vlamer. tinge: 2* Prijs in uitmuntendheid; Prijs in het Provinciaal examen, cis eereprijs en diploma met groote onder, scheiding: Diploma van voltooid mid»?;, baar landbouwonderwijs met groote derscheiding. Heer Jozef Vanpeteghe-n, uit Oor., nieuwkerke: 3" Prijs in uitmuntendheid; 2° Prijs in het Provinciaal examen, met eereprijs en diploma met groote onder, scheiding: Diploma van voltooid middel, baar landbouwonderwijs met groote oc. derscheiding. Ileor Eugène Heyman, uit Westout»; 4" Prijs in uitmuntendheid; 7* Prijs ia het Provinciaal examen, met prijs en di ploma met onderscheiding; Diploma vaa voltooid middelbaar landbouwonderwijs met groote onderscheiding. Heer Marcel Dejonckheere, uit Staden: 5" Prijs in uitmuntendheid; 11' Prijs ia het Provinciaal examen, met prijs en di ploma met onderscheiding; Diploma van voltooid middelbaar landbouwonderwijs met onderscheiding. Heer André Obin. uit Hooglede: 6' Pri;j in uitmuntendheid; 15' Prijs in het Pre. vinciaal examen, met prijs en diploira met voldoening; Diploma van voltooid middelbaar landbouwonderwijs met on derscheiding. Heer Robert Van Hyfte, uit Wulpen: 7" Prijs in uitmuntendheid; 9' Prijs in het Provinciaal examen, met prijs en diploma met onderscheiding; Diploma van voltooid middelbaar landbouwonder. wijs met onderscheiding. Heer Hilaire Steclandt, uit Vlamertis- ge: 8° Prijs in uitmuntendheid; 14' Prijs in het Provinciaal examen met prijs en diploma met voldoening; Diploma van voltooid middelbaar landbouwonderwijs met voldoening. Heer Robert Goderis, uit Boezinge: S1 Prijs in uitmuntendheid; 16" Prijs inM Provinciaal examen, met prijs en dipio ma met voldoening: Diploma van voltooi middelbaar landbouwonderwijs met vol doening. Heer Remi Goeihals, uit Hooglede: 10" Prijs in uitmuntendheid; 7' Prijs in het Provinciaal examen, met prijs en diploma met onderscheiding; Diploma van voltooid middelbaar landbouwonder wijs met voldoening. IBBBaBBHBBB93BEBBaBBBilBBBBBBB9l8iB5B9B9B3aBBBBSiSjS3B9IBHll Dr MARTENS, POLITIEK WEG GEVOERDE, OOK 1E.RUG Dr Martens, bij wiens benoeming als Lid der Akaaemie voor Wetenschappen, destijds zooveel herrie werd gescnopt, was ook onder dezen die werden aange houden en aan de Franschen overgele verd. Zijn huis en zijn polykliniek werden dan ook do'or het Franschgezind gespuis van Gent vernield. Thans is Dr Martens ook teruggekeerd, samen met een aantal andere politieke weggevoerden. EEN BELGISCH PRIESTER OP GRUWELIJKE WIJZE VER MOORD TE LENS Thans werd ook verslag uitgebracht over de wijze waarop, een paar maanden geleden, E. H. Merseh, van Leuven, om het leven kwam te Lens. Toen ten dien tijde de stad gebombardeerd werd, trok de priester, die aldaar was toegekomen, geestelijke hulp verstrekken aan gewon den en stervenden. Door een dezer moet hij een bedrag van ongeveer 70.000 fr. zijn overhandigd geweest, om deze som aan de naastbestaanden van den stervende te overhandigen. Schurken moeten zulks ten gehocre zijn gekomen. Deze trokken op zoek naar den priester. Zij vonden hem wijl hij een zwaar gekwetste aan het verzorgen was. Zij sloegen hem neer, doodden hem en beroofden hem van het gemelde bedrag. Daarop namen zij het hazenpad. Klacht wérd thans neergelegd. Het in gestelde onderzoek gaf aanleiding tot het aannouden van ar»e stuurden, vaaronaer een Algeriaan, cue bij ae ondervraging uitriep: riet is ik ru. t me a.u pi.toitf doodae! De drie moordenaars werden ingerekend. iHfliaaaMiiHaiiiaHBaaaaitHiajiKBeil OOK THANS ZAL DE GOO- DELIJKE VQOKZIENIGüiEIO HAAK DOEL VERWEZEN- LIJKEN, VERKLAART Z. H. DE PAUS looft wat u daar even zei. Niemann heeft haar belasterd. Ik heb met mijn eigen oogen gezien, dat ze met een bekenden losbol uit een chambre se- parée kwam. Deze woorden lieten niet na indruk op Gunter te maken, doch hij richtte zich op en zei snel: Een artiste kan niet als een non le ven. Ik weet, dat ze wel eens niet vermij den kan aan zulke soupers mee te doen, maar daar steekt geen kwaad in. En na tuurlijk heeft ze al dergelijke kennisma kingen verbroken. Ze heeft me dikwijls haar nood geklaagd, dat ze geen familie heeft, die haar beschermen kan. Niemand mag haar daarom veroordeelen, ook mijn vader niet. Je zult me toch moeten permitteeren om voor een nadere kennismaking met een juffrouw Leixner te bedanken. Al Gunter's stijfhoofdigheid ontwaakte. En u zult me moeten permitteeren, dat ik de beleediging die u mijn verloof de hebt aangedaan goed maak, door haar tot mijn vrouw te maken. Neen, dat permitteer ik niet. Ik ben meerderjarig, vader, en mijn eigen baas. Ik kies mijn vrouw zelf! Heinrich Warneck staarde een oogen blik voor zich uit. Toen zei hij hard en beslist: Goed, maar ik geef je mijn eere woord, dat ik nooit mijn toestemming tot je huwelijk met die vrouw geef. Gunter was al even koppig. Uw woord staat tegenover het mijne. Ik heb mijn meisje mijn woord gegeven en dat zal ik houden. Heinrich Warneck balde de vuisten en de aderen op zijn voorhoofd zwollen. Ik hoop, dat je daar nog eens goed over denken zult, als ik je verzeker, dat ik je zal onterven op den dag dat je met dat schepsel trouwt, dat onzen naam niet waard is. Hoor je ik zweer het, die vrouw komt nooit mijn huis binnen ik gooi jou er nog liever uit. Gunter werd nu ook driftig. Na uw woorden valt er voor mij niets Naar aanleiding van het in ontvangst nemen der geloofsbrieven van den nieu wen gezant van Bolivië, antwoordde Paus Pius XII in het Spaansch op de toe spraak van den gezant Quintaviila, dat een ware vrede zonder gerechtigheid ea naastenliefde onmogelijk is. De Heilige Stoel heeft zich steeds ingespannen opdat de menschen de oplossing hunner twist punten in den geest dezer ware broeder lijkheid zouden vinden. We zullen niet opnouden, zegde de Paus, dit met vader lijk aandringen, eenieder, en in het bij zonder hen, die de geweldige verantwoor delijkheid voor de toekomst der Staten op hun schouders dragen, ln herinnering te brengen. Tenslotte herdacht de Paus de woorden van den H. Augusunus, voigens aeweate God, ae vorsten, evenais ae gescmeaenis en net resultaat der ooriogen ïeiut ea cat er bijgevolg geen twijtel Kan bestaan, nat ook tnans ae GoadeujKe voorz-enigneid haar doel zal verwezenlijken. nij verzoent ecuter ecuieuer, den op roep der KerK te volgen, cue ae ïaen- scnen verzoent, ae nicnscnneid van ae oorlogsgruwelen te bevrijden. meer te overdenken. U vindt wel goed, aat ik me terug treK, ik zou niet graag ver geten dat u mijn vader is. Je kunt gaan en je zult dat hoop ik niet vergeten. Mijn eed houd ik, dat weet je. Gunter keek zijn vader een oogenblik in het harde, onoeweeglijke gezicht. Er kwam iets smartelijks in zijn oogen, doch toen wendde hij zich om: Tot ziens, vader. Tot ziens. Gunter dwong zich tot kalmte. Het wa ren natuurlijk maar groote woorden van zijn vader, dat geloofde hij stellig en als hij eenmaal met Lori getrouwd was en zijn vader inzag, dat ze den naam Warneck waard was, zou hij zijn eed wel terugnemen. Ik zal me niet bang laten maken, dacht hij. Hij was vast besloten onmiddellijk alles voor zijn huwelijk in orde te brengen. Heinrich Warneck keek zijn zoon een poos na. Na mijn eed zal hij niet meer dur ven, dacht hij. Hij moest izts doen om Gunter te red den, die moest overtuigd worden, dat die Lori Leixner een lichtzinnig vrouwsper soon was en in niets leek op het ideaal dat hij zich van haar gevormd had. Hij belde onmiddellijk den man op in wiens gezelschap hij Lori indertijd uit dia chambre separée had zien komen. Diens huisknecht Kwam aan de tele foon. Is mijnheer Korner thuis? vroeg da oude heer. Mijnheer is op reis, Waarheen? Dat weet ik niet. Wanneer komt ltij terug? Over tien of twaalf dagen. Dank je. Als hij terugkomt, vraaf hem dan of hij me direct wil opbellen. Heel goed .mijnheer. ('t Vtrvolatl

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1940 | | pagina 6