Het Offer van
onze Westvlaamsche Jongens
Burgerlijke Oorlogsslachtoffers van Poperinge
TERUG I
Hog eens «Belvedere»
't Nieuw Schooljaar begon
WEEKBLAD: 50 CENTIEMEN
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD- VERSCHIJNT WEKELIJKS.
Aan onze Geachte Lezers,
3« REEKS
Weeskinderen omgekomen in het Sint-Vincentiusgesticht
Ér
w
HET GEVAAR VAN
OORLOGSTUIG
Twee jonge Soldaten uit
het Br&igsche in Frank
rijk neergeschoten
ZONDAG 8 SEPTEMBER 1940.
37' JAAR. Nr 32.
«DE POPERINGENAAR
Uitgever:
Sansen-Vanneafe, Poperinive.
Telefoon Nf PoertK. Nr 155.7#.
EEN
POSTABONNEMENT 1S40
IN BELGIE KOST:
J Maanden frank
Maanden 13.50 frank
1 Jaar 25,frank
Aüt Uittemtrbrri
voor kum ortihrls
TARIEF VOOR BERICHTEN.
Kleine berichten 1,50 fr.
Gewone en Notar. 1,25 fr.
In Stadsnieuws 2,00 fr.
Rouwberichten 10,00 fr.
Te herhalen aankondigingen
prijs op aanvraag.
Annoneen zijn vooraf te hefalen en
moeten tegen den Woensdag avond
ingezonden worden. Kleine be
richten teRen den Donderdag noen.
Ten einde aan de IVesl-Vlaamsche
bevolking een blijvend aandenken te
kannen bezorgen van hen die vielen voor
Vorst en Land, vragen wij aan de familie
der gesneuvelden de foto van de gevallene
op te sturen naar onze Redactie met
doodsgedachtenis of doodsbrief. Foto's
worden ongeschonden terug bezorgd.
ARTHUR FIGOUREUX
van Hoogstade,
zoon van Achille en Jer.
Clarysse, geboren te Hoog
stade den 30 Oktober 1912,
gewond in den slag van
Eekloo en overleden in het
veldhospitaal te Beernem op
26 Mei 19-10.
JEROOM HENNEBEL
van Reningelst,
echtgenoot van Maria Pau-
yvels, geboren in 1908 en sol
daat hij het 7" Jagers, is
gesneuyeld voor 't Vader
land te Ekeren op Zaterdag
18 Mei 1940.
MICHEL ROSELLE
van Westouter,
'zoon van Achiel en Maria
Peel. geboren te Westouter
op 15 Mei 1920, zwaar ge
wond te Koekelare op 27
Mei en voor 't Vaderland
gestorven in 't veldhospi
taal te St-Andries (Brugge)
op 28 Mei 1940.
JOZEF DELHAYE
van Westouter,
zoon van Renë en Emma
Vanexcm, geboren te West
outer den 11 December 1914
en voor 't Vaderland ge
sneuveld te Zarren op 27
Mei 1940.
3* REEKS
Ter herdenking van onze gesneuvelde Burgers geven we deze week
een derde reeks foto's. We vragen aan alle bloedverwanten of vrienden
van overleden Burgers dat ze ons een foto zouden toesturen van de hun
dierbaar gesneuvelden, deze foto's zullen hun ongeschonden terugbezorgd
worden.
MAUR. VERMEERSCH
zoon van Kamiel en Rachel
Beddeleem, geboren te Po
peringe den 17 Februari 1913
en er gevallen als slacht
offer van het luchtbom
bardement op Zaterdag 25
Mei 1940.
CHARLES DECAIl
LOUIS DESCHODT
GERARD DEBYSER
echtg. van Eugenie Guille-
bert, geboren te Veurne den geboren te Chapelle d'Ar- geboren te Poperinge in 1864
5 April 4898 en overleden tg. -itneutières den 24 October en er in bet St-Vinceotius-
Poperinge den 31 Mei 1940 1885 en gevallen als oorlogs- gesticht gevallen als oor-
tengevolge van kwetsuren slachtoffer te Poperinge op logsslachtoffer op Maandag
tijdens 't luchtbombardement Maandag 27 Mei 1940. 27 Mei 1940.
van Vrijdag 24 Mei 1940.
JEREM1E HENNEBEL
zoontje van Jeremie en Ma
ria Van Robays, geboren te
Poperinge den 1 Oogst 1926
en er gevallen in het Sint-
Vincentiusgesticht ais oor
logsslachtoffer op Maandag
27 Mei 1940.
ROBERT HENNEBEL
zoontje van Jeremie en Ma
ria Van Robays. geboren te
Poperinge den 22 April 1925
en er gevallen in het Sint-
Vincentiusgesticht als oor
logsslachtoffer op Maandag
27 Mei 1940.
ALBERT DELOBEL
geboren te Lens (Fr.) den
16 November 1925 en te
16 November 1925 en te Po
peringe gevallen als oorlogs
tiusgesticht op Maandag 27
Mei 1940.
A. DEDEURWAERDER
geboren te Poperinge den
31 Mei 1926 en er als oor
logsslachtoffer gevallen in
het St-Vincentiusgesticht op
Maandag 27 Mei 1940.
2V
Sedert dagen hing er spanning in het
krijgsgevangenkamp ergens in Duitsch-
land. Weken die voorafgingen hadden
hoogten en diepten meegebracht, afwis
selend naargelang de vliegende geruchten
en de daaruit geboren kwakkels, die
de onvrije kampeerders overrompelden.
Doch thans was de hoop gesterkt, het
overbekende bald entlassen werden
kreeg zin: men maakte voorbereidingen!
Heerlijk werk, dat zooveel gedachten en
gevoelens voorafging.
Weinig was dien nacht geslapen, het
nakend vertrek tintelde in al de spieren
en hoofdkussens waren ideale projectie
len! Kondt ge slapen, wanneer de geest
reeds thuis was, de heimat wenkte?
Robert de plaaggeest en Karei waren,
zooals gewoonte, het vroegst opgestaan en
natuurlijk aan slapen viel voor niemand
meer te denken.
Allee-op, sloapers, 't is vandoage...
vandoage! Kinderlijk dartel rukte
hij ieder uit zijn dioomerijen.
De aalmoezenier droeg de H. Mis op in
de vertrouwde kapel en talrijk knielden
de Vlamingen een laatste maal voor de
Madonna. In een ware devotiestemming
werd dit dankoffer opgedragen en mee
geleefd.
Toen opende zich die heerlijke vrij
heidsdag.
De laatste voorbereidingen duurden
lang, veel te lang. Het afscheid van hen
die nog achterbleven, dempte nog vele
kreten: we voelden te goed wat in hen
omging. Doch toeft een laatste maal werd
aangeschoven cm een volle pot Kartof-
fein mit Tomatengemüsenaar binnen
te werken en een laatste handdruk en
bemoediging de vrienden gesterkt had,
begon het heerlijke lied, kwam een war
me gloed in ieders gemoed opwellen en
glom een gelukkige ziel op ieders gelaat.
Een afscheidsgroet van den Lageroberst
was het praeludium voor het openen der
poorten. Onvergetelijk oogenblik dat
de voorsten met de oogen verslonden en
de achtersten deed reikhalzenMet plech
tige stappen doorschreden we de poort
en ademden met diepe teugen de nieuwe
pucht in.
We stonden buiten. Een afscheidsblik
op de wuivende vrienden en de wereld
lag vóór ons! Wat leek het landschap
hier toch heelemaal anders; nochtans
dezelfde bergen en spanen omringden
hetzelfde dal en dezelfde stroom gleed
voorzichtig kronkelend doorheen zijn ge-
wone dagelijkscho velden. Alles hetzelfde,
toe li heel anders.
Talrijke verwonderde en gapende blik
ken duiden op analoge gevoelens. Inder
daad: wezens uit een andere wereld, dan
deze van het kamp.
Huizen, straten, gerij, kinderen, bur
gers, alles scheen zoo nieuw, zoo wonder
lijk, ondanks het vertrouwde aedoe en
de gekende tooneeien.
Het station! Daar stond de zóó lang
verbeide, de schoone, het voorwerp Van
honderden gesprekken en hunkerende
begeerten, onder vorm van met-banken-
bezette goederenwagens.
Hoe plechtig veelde ieder dat oogen
blik, hoe statig, hoe romantisch volgde
de afvaart na een verblijf in het verdoken
stadje! Een kleine schok, geknars van
ijzer en schokbreker, gezoem der sporen
en langzaam gleed de trein overgeluk-
kigen naar nieuwe vrijheid. Een oogen
blik stroomde die zaligheid doorheen het
heele lichaam, drong in ieder vezeltje,
doch, plots overmeesterde de vreugderoes
en Vlaamsche Leeuw Sarie Marais
en andere Vlaandertm vulden wagens
en vliedende vaartlucht.
Typische dorpjes en steden, prachtige
wouden, goudgel s velden, de machtige
Rijn met burchten en rotsen vlogen voor
bij en luider stegen de akkoorden, juichte
liet hart, naarmate we de heimat nader
den.
Nachtelijke rust noch duisternis weer
hield de geestdrift bij het overschrijden
der grens en het werd ons wonderlijk te
moede bij de aankomst te Antwerpen!
Vertrouwde gezichten staarden ons aan,
vrouwen zochten, vrienden ontdekten en
telkens opnieuw hoorde men verrassings-
en blijdschapskreten. De Keyserlel, het
Centraal, Frankrijklei... oude, goeie ka
meraden, die we in besten staat terug
vonden!
Doch voor ons, plattelandsmenschen,
moest het hoogtepunt nog komen: eigen
streek en haard, uw vrouw en moeder.
Na een kleine formaliteit, waarna ieder
zijn Entlassüngsscbein 4 in ontvangst
nam, stonden we ineens verbluft en vrij
op straat!
En eindelijk begon het laatste bedrijf,
de apotheose vaa de blijde thuiskomst!
Nimmer is een weerzien zoo Inniger,
zoo geweldiger en machtiger als dit na
lange scheiding, gevaren en doorstane
schrikbeelden.
En nu was alles ten einde! Gedaan met
ellenden en gevap.r, meer nog: we keerden
behouden terug naar behouden vrouw en
kroost!
Dank, o Heer, om Uw oneindige goed
heid, om Uw reddende bescherming te
midden de vreeselijkste oorlogsgruwelen.
Ge spaarde hen en mij. Ik offer mijn
hart uit dank
Eenvoudig gebed dat stijgt uit vurig
gemoed.
Ineens doemen gekende zichten, rijzen
de torens van 't onzent I
De geestdrift laait, de vreugde stijgt
ten top bij het weerzien der geboorte
streek. Ha... die oude, grijze wachters,
torens die recht bleven.
En ginder... ginder staat de vaderlijke
woning, wacht moeder, verbeidt je vrouw
ongeduldig en hervragen de kleinen om
vader!
Het hart klopt sneller... ze weten dat
ge komt... alles is voorbereid... och, wat
gapen die menschen, hoe vervelen die
vluchtige groeten... thuis moet ge... thuis!
Geen pen is bij machte de ziel en emo
ties op te wekken, die tot uiting komen
bij dergelijk weerzien. Geen woorden
worden geuit, slechts tranen spreken en
doorheen het fleers ziet ge uw vrouw,
uw moeder! «Papa, papa...atje en arm
pjes klampen Je vast.
Ge glimlacht... stom. Ge vangt hun
lach op... aan omhelzing komt geen
einde... wat bonst het hart... hoe juicht
de ziel! Wonderlijk, hemelsch!
God... Wat oogenblikkenWat ge
voelens
En eindelijk in de verte hoort ge vader
u het eerst welkom heeten, terwijl ge
vaster vrouw en kinderen in uw armen
sluit.
Terug!
Eerst veel later, tusschen ferme en lek
kere brokjes in, begint het lange verhaal
van uw avonturen.
23-8-40. Z.
INTERNATIONAAL OVERZICHT
HET TWEEDE SCHEIDSGERECHT.
Voor de tweede maal zijn von Rib-
bentrop, Rijksminister van Buiten-
landsche Zaken, en zijn Italiaansche
collega Graaf Ciano bijeengekomen,
om in hetzelfde hotel Belvedere
te Weenen uitspraak te doen over
territoriale geschillen tusschen twee
kleine Naties. Vroeger was zulks de
taak van den Volkenbond, maar de
Volkenbond is dood of zachter ge
zegd, stervend. Trouwens de Volken
bond heeft nooit maar in een paar ge
vallen een vreedzame oplossing we
ten te vinden. Bij gebrek aan een
militair machtsapparaat, wist hij in
de meeste gevallen de oorlog niet te
verhinderen, zooals dit blijkt, vooral
uit den oorlog in de Zuid-Ameri-
kaansche Gran Chaco. Ook lieten
zich in den schoot van het Geneef-
sche Instituut te sterk geïnteresseer
de invloeden gelden, die meestal een
redelijke oplossing in den weg ston
den.
Na de Hongaarsch - Slowaaksche
grensregeling in den Zcmer van vo
rig jaar, is de zoo pas te Weenen
getroffen uitspraak het duidelijk be
wijs, dat de twee As-mogendheden,
nieuwe oorlogen tusschen kleine lan
den om grensgeschillen willen uit
schakelen, om langs vreedzame we
gen, wrok en haat uit Europa te hel
pen en de verzoening der Europee-
sche volkeren in de hand te werken.
Dit zal tenslotte de gansche Europee-
sche gemeenschap ten goede komen,
want dergelijke oorlogen, zooals de
19e en 20e eeuw ons in ononderbro
ken reeks aangebracht hebben, kun
nen slechts hinderlijk werken op de
algemeene productiviteit en de ruil
verhoudingen.
Het is zelfs deze gezonde opvatting
die het huidige scheidsgerecht inge
geven heeft.
Zooals we het zoo dikwijls schre
ven in de weken en maanden die bij
ons 10 Mei voorafgingen, kunnen Ita
lië en Duitschland, om politieke, stra
tegische en vooral economische rede
nen slechts gebaat blijven bij de rust
in Zuid-Oost-Europa. Op grond van
dergelijke beschouwingen hebben we
steeds verklaard dat een conflikt in
iBHaaHBaBSBKBiiagaHBHHaBaKH
LANDBOUWER GEWOND
BIJ EEN ONTPLOFFING
TE WORTEGEM
Ondanks de menigvuldige waarschu
wingen en smartelijke voorbeelden, ge
beuren er toch nog schier dagelijks on
gelukken met achtergelaten oorlogstuig.
Te Wortegem was landbouwer De Prae-
tere Woensdagnamiddag op zijn land
gaan werken, toen hij op een gegeven
oogenblik een ongevaarlijk uitziend buisje
ontdekte, dat door hem werd opgeraapt.
Terwijl hij dit nieuwsgierig beschouwde,
ontplofte het tuig plotseling in zijn hand,
met het ongelukkig gevolg dat hem een
duim en een wijsvinger werden afgerukt,
terwijl hij bovendien verscheidene min
der erge kwetsuren aan den buik bekwam.
ONVOORZICHTIGE DAAD
VAN EEN ONDERWIJZER
TE SINT-TRUIDEN
De Heer Rik Wilmot, onderwijzer te
St-Truiden, had van een zijner leerlingen
een granaat gekregen. Meenende dat het
4ing ontladen was, poogde hij het los te
sdïiroeven. Doch bemerkend dat er rook
uit bet tuig kwam, wierp hij het weg,
zoodaj de granaat ontplofte. Hij werd aas
handén, gelaat en borst verbrand.
OPGEPAST VOOR
NIET-ONTPLOFTE BOMMEN
Een verordening van de Duitsche over
heid verbiedt dat iemand zou naderen tot
de plaats waar nlet-ontplofte bommen
gevallen zijn, dit om ongevallen te ver
mijden bij het ontploffen van tijdbom
men. Er werd uitgemaakt dat tot hiertoe
Engelsche tijdbommen ontploften van 12
tot 150 uur na hun uitwerpen. De lokale
politic heeft opdracht gekregen speciale
voorzorgsmaatregelen te treffen in der
gelijke gevallen. De plaats waar een bom
gevallen is moet onmiddellijk worden af
gezet op een straal van 50 meter en de
toegang tot de plaats moet volstrekt aan
iedereen geweigerd worden. Verders moet
de bezettende overheid onmiddellijk van
het geval op de hoogte gesteld worden.
3BBBBBEBEBSSI5BB3SSHBEBBEE3EB
ONTSLAGNEMEND
BURGEMEESTER
Bij besluit van 29 Augustus 1940, is op
zijn verzoek, ontslag verleend aan:
De Heer Van Suylt B., burgemeester der
gemeente Wijtschate, arr. leper.
den Balkan niet te vreezen was, hoe
graag ook de geallieerden in dien
hoek een uitbreiding van den oorlog
wenschten en ook daadwerkelijk na
gestreefd hebben.
HET VERMINKTE HONGARIJE.
Het spreekt vanzelf, dat in een der
gelijk territoriaal geschil een van de
twee partijen offers dient te brengen.
Het is wel onwaarschijnlijk dat er
ooit een geval komt, waarbij een der
gelijke uitwisseling van grondgebied
en volksdeelen zou gebeuren, derwijze
dat er volledige compensatie zou zijn.
In het geval met Hongarije en Roe
menie, is er zelfs geen kwestie van
compensatie, daar er slechts één
partij is die territoriale eischen te
stellen heeft, namelijk Hongarije.
Dit land is het slachtoffer gewor
den van het Verdrag van Trianon
(1920) waardoor het de twee derden
van het vooroorlogsche grondgebied
verloor, ten voordeele van Tsjecho-
Slowakije, van Oostenrijk, van Jou-
go-Slavie maar vooral van Roemenie.
Jarenlang hebben de Magyaren inten
sief, door alle mogelijke propaganda
middelen deze onrechtvaardigheid
voor de wereld aangeklaagd. In de
tijd van den Volkenbond en van de
onbeperkte Fransch-Engelsche heer
schappij op het Kontinent, werd nooit
ruim begrijpen aan den dag gelegd
voor de verzuchtingen van Boedapest,
omdat die heerschappij gesteund was
op de bondgenootschappen met de
erfgenamen van Hongarije, vooral
van de Kleine Entente, zaliger nage
dachtenis.
Het heeft geduurd tot 1937, tot Mus
solini ir. zijn gekende rede over de
verloren illusies, de zaak van Hon
garije op het tapijt bracht. Hon
garije is een groot verminkte f, zeg
de toen de Duce.
In de laatste maanden zijn de
Hongaarsch-Roemeensche verhoudin
gen zeer actueel geweest. Herhaalde
lijk zijn Teleki en Csaki respectieve
lijk Eerste Minister en Minister van
Buitenlandsche Zaken, ontvangen
geworden door den Fiihrer en den
Duce. De herhaling van die bezoeken
wijst zelf op een zeker otigeduid
van de Hongaren, die de tegenwoor
dige wereldschokkende gebeurtenis
sen gunstig achtten voor een krach
tig optreden. Blijkbaar hebben Hit-
Ier en Mussolini dat ongeduld moeten
inioomen. Thans echter is in het ho
tel Belvederete Weenen op en
kele uren een oplossing getroffen, die
wel bij voorbaat grondig zal onder
zocht geworden zijn.
Hongarije krijgt hierbij een stuk
grondgebied van Roemenie dat bijna
anderhalf maal zoo groot is als
Belgie.
GEEN VERMINKT ROEMENIE.
Moest de oude lichtzinnige propa
ganda in dienst van het wanordesto-
kende Engeland weer loskomen, dan
zou Roemenie wellicht voorgesteld
worden als een nieuw verminkte. Dan
zou het ons misschien voorgesteld
worden als het afschaffen van een
onrecht, door een nieuw onrecht.
Zulks is hier hoegenaamd niet het
geval. Hongarije krijgt maar een deel
van de gebieden waarop het aan
spraak maakte. Het heeft niet de Ba
naat teruggekregen die verdeeld werd
in 1920 tusschen Roemenie en Yougo-
Slavie.
De werkelijkheid U dat Roemenie,
In 1920 te veel geëten heeft en dat
het een heele slechte spijsverteering
heeft gekend, die tot uiting kwern
onder vorm van onophoudelijke bin-
nenlandsche troebelen. Nu nog is Roe
menie aanzienlijk grooter dan voor
den wereldoorlogAlleen zijn er wel
binnenlandsche ethnografische ver
schuivingen geweest, waarmee de
Weensche scheidsrechters rekening
gehouden hebben.
Het behoort tot de plannen van de
As-mogendheden om na dezen oorlog
de inrichting van de landen op volks-
nationalen grondslag mogelijk te ma
ken. Het oude Roemenie kon nooit op
deze voet georganiseerd worden. Het
zal blijken dat nu pas een nationale
heropstanding van de beneden-Do-
nau-monarchie mogelijk is. Dat liet
Manoelescu, Minister van Buitenland
sche Zaken, reeds begrijpen. Roeme
nie zelf en geheel Europa zal door de
huidige oplossing gebaat zijn.
(Nadruk verboden.)
3-9-'40. ROSKAM.
BOVEN LE HAVRE, DE FRANSCHF. HAVEN,
WERD EEN BRISTOL-BLENNHEIM NEERGESCHOTEN
EEN POSTABONNEMENT
VAN NU TOT EINDE 1940
KOST 8,50 FRANK.
Linke Duitsche jagers hebben het Engelsche bomhardementstoestel beschoten,
en zwaar getroffen stuikt het gronde. Rechts: De machine stortte ach
ter een groot huis midden in e- oofdstraat neder. Het tuig sloeg in brand, ool|
do aan boord zijnde bommen ontploften.
WE ZIJN ZE WEER KWIJT!...
En ik? Ik maakte me kwaad,
grondig-kwaad!
De lange vakantie was weer ten
einde; bengels, kleuters, broekventjes,
jongens en meiskens zouden weer op
trekken naar school.
We ziln ze weer kwijt... Dat was
de eerste spreuk die in m'n ooren
terecht kwam, dien Maandag mor
gen 1 September; dat... wijf was
weer haar kleingoed kwijt, ze was er
van... verlost nu had ze weer goè
dagen?
Zoudt ge U niet gram maken? On
der de verlofdagen waren die kinders
't kruis geweest, niet van hun moe
der, van dat... wijf, maar van de bu
ren en zelfs van den veldwachter! Zij
keek er niet naar om, maar nu was
zij toch weer haar... bucht kwijt.
Maar morgen zal ze naar den hoofd
onderwijzer of naar de Zusters dra
ven omdat haar kinderen te hard
behandeld worden, onverdiend ge
straft worden en in de winkel op den
hoek en in enkele gezinnen zal ze bij
heeie mondsvollen vertellen over haar
verongelijkte en vervolgde kinders.
Het aantal van die... wijf is niet zeer
groot, Goddank, maar één is nog te
veel.
ft
BRAAF ZIJN OP SCHOOL... goed
leeren en gehoorzaam zijn!
Zoo vermaande die andere moeder
haar kinders. Frisch en net zagen
die kleinen eruit. De tijd van spelen
en ravotten was om, nu was het weer
school; en de grooteren namen de
kleintjes op sleeptouw, de heele buurt
trok saam op naar de school en de
moeders bleven nog een oogenblik
buiten staan om die kleine bende na
te kijken. Waarom niet? 't Zijn toch
de schoonste bloemen uit oneen groo-
ten volkshof!
BRAAF ZIJN en gehoorzaam zijn!
Want op school moet het zijn zoo
als het t huis gaat. De ouders de baas
en de kinderen onderdanig. In school
is de Meester of de Zuster de baas
en de kleinen moeten onderdanig
zijn. Dat hoort zoo! Het kan. het
mag niet anders.
GOED LEEREN! Onze kleinen wor
den niet geboren met een geldbeurs
om den hals. Een klare kep en een
gouden hart dat is toch wel het beste
dat ouders aan hun kinderen kun
nen geven. En dat gaat bovendien
minder gemakkelijk dan... geld ach
terlaten. En 't vraagt van de ouders
oneindig meer moeite dan een klomp
goud laten erven. Dat gaat niet zonder
inspanning bij de óuders, 't gaat niet
zonder harde Inspanning bij de kin
ders, en dat gaat niet zonder de school,
niet zonder DIE school waar men nog
aan iets anders denkt dan aan de ge
wone leerstof. Want 't zal inderdaad
alles... stot zijr. -waaneer de zedelijke
en godsdienst:'': j vc .ning van het kind
verwaarloosd wordt. Een klare kop...
degelijk onderwijs is meer noodig dan
ooit, maar een gouden hart, diep
godsdienstige vorming en diep zede
lijkheidsgevoel zijn ten minste even
noodig in onze dagen.
Dat is geen hooge praat; daar l:an
een eenvoudige moeder over spreken,
uit... ervaring.
En als ouders en meesters samen
werken! Als ze nu niet doodvreemd
staan tegen mekaar; als de kinders
ouders en meesters kunnen saam-
brengen, is dat geen zegen?
Dat kan op kleine parochies en
gemeenten. Zeker, maar waarom kan
het niet overal?... Want:
WIE VORMT ONS VOLK VAN
MORGEN?
Zou er nog iemand zijn die niet
klaar begrijpt waarom bij den aan
vang van het schooljaar, zelfs voor
onze kleuters, een Mis wordt opge
dragen ter eer van den H. Geest? Dat
is niet uit louter gewoonte maar uit
noodzaak.
De ouders en de onderwijskrach
ten staan voor de zelfde taak. Moch
ten ze ongestoord vruchtbaren ar
beid leveren!
Zoovele feest- en andere... avonden
zuilen moeten wegvallen.
Is het nu niet het gepaste oogen
blik om volle aandacht te wijden aan
de OUDER-AVONDEN? We leefden
veel te veel naar buiten. Niet alleen
buiten het gezin, maar ook buiten
den familie-geest. De innigheid van
den familiekring was stukgeslagen.
We bewijzen dienst aan Volk en Kerk
wanneer wij weerom den familie
geest in leven roepen.
Allo! kinders... goed leeren en ge-
IBB3EBBBB3BBBaaS£ISESliaa££ï52.
hoorzaam zijn! Nooit bleek zoo dui
delijk als nu wat de school beteekent
voor het volkskind. De onderwijzers
in Vlaanderen hebben, mits reuze-
arbeid. een reuze-taak voor zich, maar
een zoo heerlijk# taak tevens. Wij
zijn nog immer aan de aanvangs-
periode van den opbouw van ons
volk. In «De Poperingenaarvan
verleden week kon ik lezen hoe het
heele onderwijs moest gegeven wor
den in nationalen geest. Onderwijs,
opvoeding, vorming in de school, ook
na de school. Daar spoken mijn
Ouder-Avonden mij weer door den
kop.
A
't Kan zoo schoon worden in ons
klein landje. Maar dan mag er geen
enkele moeder meer zijn die haar
kinders naar school stuurt, om ze
kwijt te zijn.
Dan moet men t'huis de kinderen
aanwakkeren om flink te leeren en
gehoorzaam te zijn.
Dan moet ook VADER zich eens
bemoeien met zijn school - loopers.
Dan moet hij al eens belang kunnen
stellen in 't avondwerk van zijn jon
gens, moet hij eens een schoolboek
in handen kunnen nemen en zijn be
langstelling kunnen toonen. In vele
gezinnen wordt, voor de... leering!
de catechismus vastgenomen, om de
schande te ontgaan dat Jantje of
Pol bot zouden staan. Moedigt dat de
kleinen niet aan?
Kom aan, vader moet niet alleen
kunnen leven houden als een van de
spuiters het al te bont heeft ge
maakt; hij moet zich aan school en
schoolgaan meer interesseeren. Ik zal
maar brutaal de w~ rheid zeggen:
Als vader aan zijn L.'.iders de helft
van den tijd besteedde, dien zoovelen
over hebben voor hun... duiven, 'k
ben zeker dat vele kinders, die op
't einde van 't schooljaar t'huis be
rispt worden,... beloond zouden wor
den.
Allo, kinders, goed leeren en ge
hoorzaam zijn!
En gij ouders?
DE DADER, EEN FRANSCIIE BOER,
HANDELDE UIT WRAAK TEGEN DE
Lucien Van Acker Rene De Smet
Da reeks van onschuldige slachtoffers
is In Frankrijk met een paar aangedikt.
In Bretanje werden twee jonge soldaten
zz waren amper 20 jaar uit het
Brugsche, als een hond neergeveld door
een wraaklustigen boer.
Lucien Van Acker uit Brugge en De
Smet Rsné uit Assebroek, waren bij het
54" Linieregiment, 2" Korap., ingelijfd en
waren met hun regiment naar Frankrijk
gevlucht. Uit vrees van ingescheept te
worden, besloten ze terug naar Brugge
af te reizen. De tocht zou wel moeilijk en
lastig zijn, maar niets kon hen tegen hou
den. Ze moesten terug naar hun ge
boortestad en bij hun ouders.
Met een twintigtal jongelingen trokken
z'er van door en op 22 Juni kwamen ze
aan te Eeignon (Morbihan - Bretanje).
Ze waren vermoeid en afgemat en zou
den wat gaan rusten op een cefenplein
dat bewaakt werd door boeren uit den
omtrek. De rekruten zochten wat uit te
rusten en wilden zich naar een soort
schuilplaats begeven, gelegen langs den
weg, doch ze werden opgemerkt door een
der bewakers.
De dreigende houding van den man
ziende, die gewapend was met een jacht
geweer, sloegen ze op de vlucht. De boer
legde aan tn de twee jongens werden
laffelijk neergeveld.
Een onderzoek werd ingesteld en de da
der werd dan ook aangehouden. Wan
neer men hem ondervroeg over de vree-
selijke misdaad, verklaarde hij gehan
deld te hebben uit wraak tegen de Belgen.
De diepbeproefde ouders werden op de
hoogte gebracht van het vreeselijk ge
beuren.
Onnoodig er aan toe te voegen dat deze
afschuwelijke daad heel wat opschudding
onder de Brugsche bevolking heeft ge
bracht.
NIETS ONBENUT LATEN
Soldaten die pa* 3 maanden geleden ïn Frankrijk aankwamen legden, van *00
de oorlo-v geëindigd was, hofjes aan en kweekten er groenten in. Thans kunnen
ze reeds, dank zijn de welige bloei, mooie groenten oogsten»
