DE OORLOGSTOESTAND
DE LEVERINGEN
I
i
8
s
I
N
van onze
SINT HUBERTUS, den Jager
Gebogen
OPGEPAST
HET UUR VERANDERT
WE ZIJN EEN VOLK VAN...
I
't Graf
over
dierbare Dooden
WEEKBLAD.-0,75 Fr.
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD.
i
l
is OOSTU1TGAVE
is WESTUITGAVE
BERGGESCHUT IN DE KAUKA3US
HEER PODEVYN,
LEIDER DER VLAAMSCHE
FABRIEKSWACHT,
NEERGESCHOTEN TE AALST
IN HET WESTEN
Leider van het V.N.V.
te Gent overleden en Dinsdag 1.1. te Brussel plechtig begraven
DUITSCH-RUSSISCH FRONT
DE OPMARSCH NAAR ROME, 20 JAAR GELEDEN
IN NOORD-AFRIKA
EN MIDDELLANDSCHE ZEE
IN HET VERRE OOSTEN
pUURTABEL DER TREINEN
g geldig vanaf 2 November g
5 vinden onze Lezers bovenaan op 5
A» blad. Knip hem uit, bewaar 5
g hem zorgvuldig. Buiten dit nummer
kunt U er geen ander meer krijgen;
\w*ngviwi*ine^^
I ZATERDAG 31 OKT. 1942.
E
>-
e ram!
1 Jaar hi Frankrijk
de
gebergte yerdrevyu,
1
i Uitgever: Sansen-Vanneste, Poperinge
we
vasthouden:
15 fr.i
2 Ir 3
3 fr.'
PRIJS VAN NU TOT NIEUWJAAR: I
Voor België Fr. 5,60
l Voor Frankrijk Belg. Fr. 11,25
S ABONNEMENTSPRIJS 1942:
5 1 Jaar in België 36 fr.
ff 3 Maanden9 fr.
6 Maanden18 fr.
«5 fr.
Vanaf Maandag 2 November, te
i 3 u. In den morgen, wordt het Win- J
i teruur terug ingevoerd. Alle klokken j
en uurwerken dus EEN UUR ACH-
TERUITGESTELD.
Zet dus Zondagavond voor 't sla-
I pen gaan uw horloges, uurwerken en
dergelijke een uur achteruit. i
Gaat ge te 11 uur slapen, zet uw I
uurwerk op 10 uur.
MWWWUWtAAMV’WWWWAMVU1
Telefoon N' 9. Postch. N’ 155.70.
~TARIEF VOOR BERICHTEN:
Kleine berichten (3 regels) S fr.
Kleine berichten adr. i. bureele 12 fr.
(voor ieder regel meer: 2 fr.)
Rouwberichten: minimum
Groote rouwberichten: per regel
Ber. in lokaal nieuws: per regel
Andere aankondigingen: prijs op vraag.
Aankondigingen worden aanvaard tot
den Donderdag middag.
minder werkelijkheid om. Alleen; het volk
schijnt het niet meer te willen zien. De jon
geren, vooral zij die zich voordoen als politiek
bewust, zij, die recht op medezeggenschap
willen laten gelden, zij, die spréken van
een door henzelf te bepalen toekomst, zij,
die den mond volnemen over Vlaamsche
strijdersdeugden, zij verloochenen hun volk
en hun plicht.
Zij zijn er niet bepaald noodig om het
bolsjewistische monster te verslaan. Ook zon
der hen zal het wel gaan. Maar ze zullen
er ook niet noodig zijn, wanneer er over de
toekomst van Vlaanderen zal worden beslist.
Ook dan zal het zonder hen gaan!
Wat helpt nu het defileeren door de stra
ten der Vlaamsche steden? Wat helpt het
politieke gekibbel en de haarkloverij over een
toekomst, waaraan men niet op de eenlge
juiste w'ijze wil meewerken? Wat helpt,
vooral, de voortdurend herhaalde bewering,
dat we een volk van strijders met een sol
datennatuur zijn?...
Gelukkig zorgen er reeds duizenden, ginds
in het Oosten, ervoor, dat Europa niet eens
zeggen zal: Daar aan de Noordzee, tusschen
Maas en Schelde, leeft een volk, dat beweer
de een strijdersnatuur te bezitten, maar dat
slechts bluffers en politieke kibbelaars telde.
Er dient geen rekening mee te worden ge
houden!». Onze dulzende helden zorgen
daarvoor. Laten de anderen vol schaamte
zwijgen! RAS.
Wij, Vlamingen, wij kennen onszelf, als
volk, een heele reeks eigenschappen toe. Dit
wijst erop, dat ons nog een zekere mate van
fierheid overgebleven is. Toch blijft het de
vraag, of we het recht hebben prat te gaan
op oeugden. die we voorgeven te bezitten,
doch die we zoo bitter weinig in de praktijk
weten te brengen.
Ais we het over onszelf hebben, dan zijn
We een volk van schilders, of we zijn een
voik van dichters, of van droomers en vaak
genoeg noemen we onszelf een voik van
etrijders! Dan denken we aan de mannen,
die ons in het verleden dien naam waardig
maakten, aan Zannekin en de Artevelde’s.
aan Annec-sens en aan Egmont, maar voor
al aan de mannen van 1302, die op den
Groeningekouter op zoo doorslaande manier
bewezen, dat zij Inderdaad behoorden tot een
Voik van strijders.
Zooals de zaken nu staan, krijgt men ech
ter vaak den Indruk, dat wij ons pogen te
looien met de deugden der vaderen. Roden-
bach, een werkelijk strijder, hij, vroeg zich
af, waar of der vaderen fierheid nu gevaren
Is. Hij had zich ook kunnen afvragen, waar
der vaderen strijdersnatuur nu gevaren is.
Eeuwenlang hebben onze voorouders de Ger-
maansche Westmark moeten houden tegen
het opdringende Zuiden. Het dient erkend
dat ze dit, tegen de geweldige overmacht,
met veel sukses hebben gedaan. Zij waren
een volk van strijders. Wanneer de strijd
riep stonden ze er allen. Koevele duizenden
waren er niet te Groeninge uit een toenmaals
nog zoo geringe bevolking? Uit alle standen
en lagen der maatschappij waren ze er.
Edelen en poorters en boeren. De strijd was
vrijwel zonder uitzicht, want ze namen het
op tegen een veel talrijker leger, bestaande
uit de beste krijgslieden van het toenmalige
Europa. En ze wonnen. Omdat ze streden
als volk met den wil en het geloof, die de
kracht voor de overwinning schenken.
Ongetwijfeld hebben we het recht fier te
zijn daarop. Maar we hebben niet het recht
de verplichtingen, die ons door onze strijd
bare vaderen op de schouders gelegd zijn,
te vergeten. We moeten weer als volk leeren
denken en we moeten weer als volk leeren
strijden.
Daartoe is een eerste vereischte, dat we
niet slechts met den mond belijden een volk
van strijders te zijn. De duizenden Vlamin
gen. die in het Oosten staan, zijn juist zij,
die nooit daarover groote woorden gesproken
hebben. Een werkelijk strijder spreekt niet
over den strijd. Hij neemt eraan deel.
In Vlaanderen doet zich het vreemde ver
schijnsel voor, dat men steeds meer over
de Vlaamsche strijdersnatuur en den Vlaam-
schen soldatengeest gaat spreken en schrij
ven, naar gelang de werkelijke strijders en
soldaten gaan naar daar, waar zij zich op
hun plaats voelen. De tienduizenden jon
gens, recht van lijf en leden, die achter
blijven, die nog van moeders pappot houden
of die liever deelnemen aan steriel politiek
gekibbel, zij meenen wellicht hun schuld
tegenover hun broeders aan het Oostfront
goed te maken, door zoo hoog mogeiijk over
hun nieuw ontdekte soldatendeugden op te
geven. Met al hun groote woorden, blijven
ze in de daad zeer klein.
Toch is Vlaanderen niet minder in gevaar
dan in 1302! Toch heeft Vlaanderen een niet
minder grootsche taak te vervullen dan deze,
die het op den Groeningekouter door zijn
daden tot een zoo schitterend einde bracht!
Het gevaar is van anderen aard en dreigt
van een andere zijde. Maar het is er niet te
Naar de Jongste Duitsche en Italiaan-
sche legerberichten kunnen wij over den
oorlogstoestand op de verschillende fron
ten, zoo in het Westen, in het Oosten en
in Noord-Afrika als volgt samenvatten:
Duitsche duikbooten hebben uit sterk-
beschermde konvooien en in afzonderlijke
jacht weer 16 handelsschepen van samen
104.000 ton alsmede een destroyer tot
zinken gebracht, zulks in het Noorden
van den Atlantlschen Oceaan, in de Ijs
zee, aan de Canadeesche kust, bij Trini
dad, voor de monding van den Kongo-
stroom en voor Kaapstad. Drie andere
schepen en een destroyer werden bescha
digd.
De Duitsche luchtmacht voerde aan
vallen uit op voor den oorlog van belang
zijnde doeleinden in Zuid. Zuid-West
en Oost-Engeland en bestookte er o. m.
'concentratiepunten van de landingsboo-
tsn. De Zuid-Oost en de Zuid-Westkus
ten van Engeland werden eveneens aan
gevallen.
Door Britsche vliegtuigen werden lucht
aanvallen uitgevoerd on een West-Fransch
gebied waar de burgerlijke bevolking op
nieuw verliezen leed, op plaatsen in de
bezette gebieden, op plaatsen in Noord
west Duitschland waar schade werd ver
oorzaakt en verliezen geleden onder de
burgerbevolking. Bij al deze aanvallen
werden een aantal Britsche vliegtuigen
neergeschoten. Door het Duitsche afweer
werden ook 11 Britsche vliegtuigen die
naar Noord-Italië vlogen, neergeschoten.
De Britsche luchtmacht voerde even
eens luchtaanvallen uit op de Italiaansche
steden Genua, Savona. Milaan, Turijn,
Monza. Novara, waar spring- en brand
bommen uitgeworpen werden. Te Genua
vielen bij deze aanvallen 354 slachtoffers
te betreuren, meestal vrouwen, kinderen
en grijsaards. Onder de bevolking van
Milaan vielen 48 dooden en 254 gewon
den. Te Savona werden 35 personen ge
dood en 67 gewond, te Novara 10 gewond.
Te Genua vielen talrijke slachtoffers te
betreuren tengevolge van het sterke
tEHMRiEHesaBBBBEBaaflBasiSHMDiasaBBBHSBEraBnQnnniEaBBnaBaH
Heer STAF DE CLERCQ
De geleide economie is niet de oorzaak
van ons tekort. Wel integendeel. Zij heeft
Juist voor doel hetgene voortgebracht
wordt te vatten en te verdeelen. Men
hoeft zich maar even in te beelden welke
toestand we zouden kennen moest alles
vrij gebleven zijn. Dat wat nu de zwarte
markt is zou de algemeene markt zijn,
dat beteekent dat alle prijzen verveelvou
digd zouden geworden zijn. Alleen de
begoeden zouden zich het noodige hebben
kunnen koenen, terwijl de arbeiders, de
bedienden, de kleine middenstanders, veel
minder dan thans zouden gehad hebben.
Dank zij de- rantsoeneering, kunnen
we toch nog brood, vleesch, confituur,
boter en aardappelen koopen tegen nor
male prijzen. Set is alles niet veel, maar
het vormt een basis van voeding. Blijft
nog de vraag of die rantsoenen niet kun
nen verhoogd worden. Daar hebben we
het kernprobleem Van de voedselvoorzie
ning. Dat er nog veel goederen beschik
baar lijn op de zwarte markt, is reeds
een bewijs dat alles niet gevat is. dat er
dus nog meer zou kunnen verdeeld wor
den, na. a. w. dat de rantsoenen zouden
kunnen verhoogd worden.
Het komt er echter op aan de leverm
eren beter te organiseeren. Verleden jaar
werden de landbouwers verplicht alles te
leveren wat ze voortbrachten, na het deel
«toehouden te hebben dat ze voor eigen
gebruik noodig hebben.
We weten maar al te goed, dat die le-
veringen niet voldoende waren, dat er
veel verdwenen is op de zwarte markt en
VBBBBBBBBflEEBBBBBBBBBBBflBBIIEBBBBBBBBBBBBEEBBBBBBBBBBBS&E
DE NIEUWE OOGST.
De geleide economie op het gebied van
de voedselvoorziening is amper twee jaar
oud. Het kan niet gezegd worden dat
alles gesmeerd loopt. Nochtans is er al
heel wat verbeterd. De uitslagen die van
den nieuwen oogst verwacht worden, en
die reeds door aanzienlijke leveringen van
onze landbouwers geconcretiseerd werden,
wilzen cp een verbetering.
Om echter een min of meer objectief
oordeel te hunnen vellen mag men de
verschijnselen met de oorzaken niet ver
warren. Dit is helaas maar al te dikwijls
het geval. Dat we het niet breed hebben
wordt dikwijls toegeschreven aan de
nieuwe orde of aan de geleide economie.
Dat is el te simplistisch. Het gezond ver
stand alleen, leert ons dat er een alge
meens toestand van tekort is. die te wij
ten is aan de oorlogsomstandigheden,
vooral aan de blokkade die ons land af
gesneden heeft van de overzeesche leve
ranciers van voedingsmiddelen. Kanada
en Argentinië leveren ons geen graan
meer. De Kongokolonie bezorgt ons geen
olienoten meer. Het vleesch van Argen
tinië blijft achterwege. Zelfs de Euro-
peesche landen die ons vroeger zekere
levensmiddelen leverden kunnen ons niet
meer verzorgen omdat ze zelf niet meer
te veel hebben. Voor het oogenblik zijn
ws bijna heelemaal on ons zelf. d. i. bijna
volledig op onze eigen landbouwers aan
gewezen.
Nu blijkt dat de oogst betrekkelijk goed
Is geweest, althans van sommige pro
ducten. De leveringen zullen daardoor ook
beter zijn.
BET NIEUWE STELSEL.
dat er evenveel vervoederd werd aan de
dieren. De onvoldoende kontróle en de
individualistische geest van de landbou
wers, liet verwachten dat het dit jaar
nog slechter zou geworden zijn. Daarom
werd een nieuw leveringsstelsel ingevoerd,
dat der minimumleveringen.
Nu weten de landbouwers volgens den
aard van de te verbouwen gewassen en
berekend naar de opnervlakte, wat ze
bepaald te leveren hebben. Zoo kunnen
zii zelf initiatief nemen om sommige be
plantingen te verhoogen, ten einde het
minimum gemakkelijk te bereiken.
Het nieuw® stelsel heeft in ieder geval
werkelijke verbeteringen gebracht. De te
leveren hoeveelheden voor rogge, gerst,
haver en aardappelen zijn aanzienlijk
gestegen. Voor sommige producten zijn
ze meer dan verdubbeld. Met de tarwe
zijn de uitslagen minder gunstig, tenge
volge van de bevriezing der winterbezaai-
ingen. Het feit dat alleen de leveringen
van aardappelen anderhalf maal zoo groot
zullen zijn als in 1941, is van enorm be
lang; daar we hier te doen hebben met
een vrucht die als de basis van onze voe
ding kan genoemd, worden, en die in
ieder geval op een gelukkige wijze het
geringe broodrantsoen kan aanvullen.
Daarmee zullen ook de hooge aardappel
prijzen van de zwarte markt verdwijnen.
Het mag niet meer voorkomen, dat zoo-
als verleden jaar de aardappelen te Brus
sel tegen 18 en 20 fr. aangeboden worden.
HET NETELIGE PUNT.
Op een gebied althans is de verzorging
zeer onvoldoende, namelijk voor vet. Hier
hebben we feitelijk te doen met een al
gemeen tekort in Eurona. Ook de invoer
kan hieraan slechts matig verhelpen. De
Algemeen® Directie van den Buitenland-
schen Handel bij het Ministerie van
Economische Zaken laat geen oogenblik
en geen gelegenheid onverlet om te
trachten zekere hoeveelheden oliën of
oliehoudende zaden in te voeren, die voor
de producten van margarine kunnen
dienstig zijn.
Meer en meer echter dienen wij. dienen
vooral onze landbouwers bewust te wor
den. dat ze hier een plicht te .vervullen
hebben. Meer melk leveren, meer koolzaad
zaaien beteekent de kans geven om het
vetrantsoen te verhoogen en de gezond
heid van ons volk te redden.
En werkeliik er zijn verheugende tee-
kenen waar te nemen van het ontwakend
solidariteitsgevoel bij onze boeren. De Is-
veringen zijn beter. Hier en daar ont
waart men reeds een vrijwillige daad.
Laat die vermenigvuldigd worden. En
zooals eens het voorbeeld van egoïsme en
schraanzucht. aanstekelijk was. zoo moge
ook het voorbeeld van verbondenheid met
de groote massa, die kommer en gebrek
lijdt, navolging vinden.
Na de crisisiaren voor den oorlos, die
de boeren wellicht het meest geteisterd
hebben onder onze volksgenooten, was
een reactie tijdelijk begrijpelijk. De geld
zucht heeft parten gespeeld. Doch een
boer werkt niet voor bankbriefjes alleen.
Het zal niet waar zijn, het zal niet toe
passelijk zijn op onze boeren, het door
hen zoo goed gekend woord: Duivels zak
is nooit vol.
25-10-42. Verboden Nadruk, ROSKAM.
Onder de vuuniitwerking van het Duitsche bcrggeschut werden de Bolsjewisten
uit hunne w eerslandsvesteu in de enge bergpassen van het Kaukasische hoog-
honden.
Hes! hst land door bestaat verder een
gebruik, waaraan we met hart en zie]
moeten vasthouden: hst wijden van
brood.
Mensch en dier, het heele gezin eet er
van. Het brengt zegen en bescherming
over huil eu staL
Dr H. ELIAS DE NIEUWE LEIDER
VAN HET V.N.V.
Vrijdag 23 Oktober, in den morgen,
vergaderde de Raad van de Leiding van
het V.N.V. op het Hoofdkwartier te Brus
sel om kennis te nemen van he; over
lijden van den H. Staf Da Clercq, en
mededceling te boeren van het feit dat
ingevolge as laatste beschikkingen ge
troffen door den overleden V.N.V.-leider,
de H. Dr Elias de leiding van de Een
heidsbeweging V.N.V. had overger.omen.
Na de vergadering legde de H. Elias
een bezoek af bij Generaal von Falken-
hausen, de militaire bevelhebber voor
Belgis en Noord-Frankrijk.
Zaterdagvoormiddag 24 Oktcber had een
algameene vergadering van den Aigemee-
nen Raad van het V.N.V. plaats tijdens
dewelke Dr Elias officieel aangesteld weid
tot nieuwe Leider van het V.N.V.
In een tosspraak verklaarde de nieuwe
V.N.V.-Leider het wark van den afge
storvene to willen voortzetten. trouw
aan het Nederlandsehe Volk en zijn Ger-
mnansche bestemming.
M. Elias werd geboren te Mechelen
(Brabant), op 12 Juni 1902. Na zijn hu-
maniora te Vilvoorde te hebBtn doorioo- I
pen, volgd? hij de cursussen aan de Uni-
versiteit te Leuven en promoveerde er in
1923 tot doctor in de wijsbegeerte, afdee-
ling geschiedenis; in 1929 promoveerde
hij aen de Universiteit van Gent tot doc- I
tor in de rechten.
Van 1923 tol 1926 was hij leeraar aan
het atheneum te Brugge 'Waalsche sec
tie), van 1926 tot 1923 verbleef hij in het
buitenland en volgde er leergangen aan
de Universibelten van Parijs, Luxemburg,
Rome en Bonn. In 1928 werd hij tot lee
raar bmosmd aan het atheneum van
Gent (Waalsche sectie). In 1931 vestigde
hij zich als advokaat te Gent. In 1932
trad hij in het parlement als volksver
tegenwoordiger. In 1941 werd hij tot com-
missaris-burgemeester en burgemeester
dringen aan den Ingang van een schuil
kelder. Te Genua ook werd het Zweedsch
Konsulaat getroffen."Een aantal der aan
vallende vliegtuigen werd neergeschoten.
In den Kaukasus, langs den weg naar
de havenstad Toeapse alsmede in het ge
bied van Novorossisk boekten de Duitsche
troepen nieuwen vooruitgang en ver
overden er belangrijke bergtoppen, on
danks hevige stortregens. Bij de inname
van 2 lokaliteiten werden er ruim 1203
gevangenen gemaakt alsmede een groote
buit.
Voor de Kaukasu^kust werden verschei
dene schepen gekelderd of beschadigd.
Aan het Terek-front behaalden
Duitsche en Verbondene troepen even
eens suksessen.
Te Stalingrad werd het grootste ge
deelte van de fabriek «Roode Oktober
ingenomen, alsmede verscheidene straten
en rukten de Duitsche troepen nabii de
gemelde fabriek tot aan de Wolga. Hui
zenblokken. versterkte posities en het
grootste gedeelte van de voorstad Spar-
takowka werden eveneens veroverd. Ten
Oosten van de broodfabriek drongen de
Duitsche troepen eveneens door tot aan
de Wolga, en brachten hierbij een sterk
bezette huizenblok ten val.
Ontlastingsaanvaallen uitgevoerd door
de Sovjets werden afgeslagen.
Door het Duitsche Hoofdkwartier wordt
gelogenstraft dat de Duitschers te Stalin
grad een wapenstilstand van vier dagen
zouden hebben verzocht, langs het Roode
Kruis om.
Tusschen Don en Wolga. aan de Don
en bii Kaloega werden ook alle Sovjet-
a.anvallen afgestolen met bloedige ver
liezen voor den vijand.
In de baai van Leningrad werden
treffers geplaatst op ’t slagschip «Marate.
Langs het Ladogameer werj een vuur
toren verwoeste door een afdeeling lan
dingstroepen, die een aantal gevangenen
meevoerde.
Op de verschillende sectoren werden
tientallen Sovjet-vliegtuigen neergehaald.
dit leven van deze wereld zal vergoelij
ken, zal in eere herstellen, zal wreken en
straffen.
Het eeuwige leven, waaraan het
menschdom van zijn eerste bestaan ge
looft, vasthoudt omdat het een waarheid
is. een verlangen dat door God in ieder
menschhart weid neergelegd. Een leven
dat noodzakelijk beantwoordt aan ds
hoogste roeping van de menscheliike ziel.
Geen dier kent dit verlangen. Alleen de
mensch omdat hij een ziel heeft, die niet
sterven kan.
En op dezen Allerzielen-dag, den dag
der dooden. spreekt die stemme luid in
ons: «Ik geloof in het eeuwig leven Die
dagen doen ons denken en droomen van
een schooner leven, waarvan zelfs de
meest wilde en onbeschaafde boschmensch
in verre landen droomt. Die dagen lee
ren ons een greater gedacht van ’t leven
te krijgenLet op uw zaak, richt uw
leven, dat ge ’t op den dremnel van het
graf niet moet beklagen... Dit korte le
ven is maar een voorportaal tot de
eeuwigheid.
En de menschen die hun hoofd schud
den bij ’t graf van hun geliefden, ze zeg
gen: Waarom zoo bezorgd zijn om dat
korte leventje!
Doch wij zeggen: Ja, wees bezorgd,
maak het schoon, maak het blij, maar
vooral, maak uw leven goed
Want met dat leven is niet alles ge
daan...
Juist dat geloof in de onvergankelijk
heid van ’t menschen]even is op deze da
gen een groote troost... Van ’t donkere
graf richt onze blik zich op naar den
hoogen hemel; on onze graven staat het
heilige teeken der verrijzenis, ’t kruis
van den Verlosser. Wat voelen we op
deze dagen en lederen keer ook als er
een van onze geliefden wordt ten grave
gedragen, wat voelen we dan zoo troos
tend en zalvend in ’t diepste van ons
hart: het geloof in een beter leven.
Hoe gelukkig voor ons dat we op deze
vrome dagen mogen bidden en offeren
voor het geluk van onze dierbare afge
storvenen; De oogen vol tranen, het blee-
ke gelaat, de bevende handen, de preve
lend® lippen vol wee en rouwe... ’t ver
andert in gebed, en de zoete hoop daalt
in ons hart.
Hoe zoet is het niet on dez® dagen te
mogen peinzen dat de Groote Heer van
Hierboven die alle menschen heeft ge
schapen. ook alle menschen roept naar
een blijvend leven van geluk en vrede. En
dat Hij alleen oordeelt en niet de men
schen. Want moesten we de menschen
gelooven in hun dikwijls zoo onverstan
dig en bitter oordeel over het hierna
maals van dezen cf genen mensch, we
zouden moren den mo:d opgeven.
Goede wil! Dat vraagt de Heer. En Hii
alleen weet hoeveel menschen er geweest
zijn die in hun leven van den rechten
weg zijn afgedwaald door cogei;verblin-
ding cn zwakheid... Hij alleen weet hoe
veel menschen in ’t laatste oogenblik des
levens., als alles klaar wordt voor h:t oog
van den mensch. door een gebed of ver
langen dc barmhartigheid van den Aller
hoogste hebben gevonden...
Daarom hebben vrij geen reden cm over
iemand te wanhopen. Wij kunnen en wij
mogen niet oordeeien. Eén doet het voor
allen, en doet het beter dan allen...
Daarom ook mogen wil geen enkel doode
ons gebed ontzeggen. Voer al onze bree
ders. van den minste tot den meeste, van
den beste tot den slechtsten. voer allen
klink® op deze dagen het zalige gebed:
Zij rusten in vredeTOON.
Tot in de verste hoeken 'van het
Vcurne-Ambacht is Sint Hubertus als
kerkpatroon bekend. Zijn naam en faam
heeft dus in vroeger eeuwen een weg af-
gelegd van de Ardennen naar de Zee.
Vooral daar men Sint Hubertus zoo
noodig heeft.
Een der vreeselijkste plagen immers
waarvoor men eeuwen lang den daver
heeft gehad en nog vreest is de honds
dolheid of razernij. Dank zij het genie
van den grooteri Franschman Louis
Pasteur, werd deze ziekte over heel de
wereld zoo goed als schadeloos gemaakt.
Ten minste daar waar men tijdig kon
optreden.
Doch eeuwen en eeuwen gold hier, in
de Nederlanden, en in de streken cm-en-
dom, ook nog een ander geneesmiddel,
namelijk: de hulp van den grooten Pa
troon tegen de hondsdolheid, Sint Hu
bertus.
De behandeling der aangetaste zieken,
inzake razernij, is zeer belangwekkend
en van dien aard om ons vertrouwen in
dezen alouden volksgeliefden Sint Hu
bertus nog te staven. In geval van ra
zernij aldus Kan. Vandevelde, onder
werpen de zieken zich aan de inenting
van een stukje draad van de wonderwer
kende stool van Sint Huibrecht; zij moe-
0031 JV DlflöLH r UI Jk.L, MC- ww.- X,V*-
staande o. m. uit de slagschepen War-1 gen dagen en ook zekere voorschriften
- - onderhouden... Van 12 Oktober 1803 tot
1 Januari 1835 entte msn.meer dan 4800
personen; ieder jaar ent men nog van
130 tot 140 lieden door razende honden
gebeten, en nauwelijks zijn er een tien
tal in de tien laatste jaren gestorven.
De groote heilige patroon der Jagers,
Sint Huibrecht, sprak onze geloovige
menschen alle vertrouwen in. Zagen ze
e®n hond met vulde sprongen aankomen,
dan zeiden ze gauw de bezweringsformule
tegen de razernij:
«Ik kwam al over St Huibrecht zijn graf/
zonder stok of zonder staf;
kwaden hond, sta stille.
het is Sint Hubrecht's wille’
3 November is Sint Hubrechtsdag, de
dag van het gewijde brood. Buiten ae
alomgekenae legende van Sint Hubrecht
is er weiaig geweten over aezen man.
door de volKsmenschen. Het is nochtans
een zeer aantrekkelijk levensverhaal.
Omstreeks de helle der 7” eeuw werd
Hubertus geboren van adellijke ouders,
in Aquitanië. Zijn vader, Bertrand, was
een bekend ridder. En ook da zoon Hu
brecht sloeg den verleidelijken weg op
tot hofridder van Koning Diederik III.
Later kwam hij aan het hef van den
reeds machtigen Pepijn van Herstal,
waai' hij het bont en weelderig maakte,
ga kunt niet meer. Een zijner grootste
plezieren was het edele jachtvermaak.
Op Vrijdag 23 Oktober werd te Aalst
de H. Jozef Podevyn, Algemeen Kom-
mandant van de Vlaamsche Fabiieks-
wacht, bij het huiswaarts keeren door on
bekenden aangevallen en neergeschoten.
De ongelukkige werd door drie kogels ge
troffen. Niettegenstaande overgegaan
werd tot een bloedovertapping is de ge
troffene aan de opgeloopen verwondingen
bezweken. Hij laat een weduwe en een
dochtertje na.
Als banleider van de Vlaamsche Fa-
briekswacht werd hij opgevolgd door den
H. Bert Meuris.
Britsche vliegers overvlogen Lyon
en Marseille en kwam het luchtdoelge
schut ertegen in actie. D? streken van
Chateaurouw, Montlugon. Vichy, Rcanne
en Annecy werden eveneens overvlogen.
Op enkele plaatsen kwam het tot uitge
sproken aanvalsonctememingen. o. m. te
Montlucon weer vliegtuigen het station
onder machiengeweervuur namen, als
mede te Domerat, waar een machinist
gewond werd. Bij Neuville-Pont-.Pierre
werd ook een goederentrein beschoten
met de boordwaptns en machinist en
stoker zwaar gekwetst. Te Amiens be
stookten Britsche "lieetuigen van op ge
ringe hoogte waanhuizen. Een vrouw werd
hier levensgevaarlijk gewond. D® Fran-
sche Regeering teekende protest aan.
D® Zwitsersche Regeering teekende
eveneens protest aan tegen het schen
den door Britsche vliegtuigen van het
Zwitsersche luchtruim.
Admiraal Darlan maakte een omreis
in de Fransche Afrikaansche bezittingen
en bezocht o. m. Dakar, Rabat cn Casa
blanca. Hij verklaarde o. m. dat Dakar
paraat is om alle, aanvallen suksesrijk
af te slaan.
Op Madagascar bezetten de Britten
de plaatsen Omöositra en Ombahima-
haisso.
Van Duitsche zijde wordt de Brit
sche bewering als zouden reeds 530 Duit
sche duikbooten gekelderd zijn geworden,
als onzinnig bestempeld.
Te New-York werd voer een tweede
maal luchtalarm gemaakt.
In Engeland worden alle Engelschen
dienstplichtig vanaf hun 18» jaar.
In Amerika zullen de jongelingen
van 18 tot 19 jaar binnengeroepen wor
den.
Mevrouw Roosevelt vertoeft thans
in Engeland.
Uit Frankrijk is de 25.000" vakarbei
der naar Duitschland vertrokken om er
te gaan werken.
In den. Indischen Oceaan werd
sterk Britsch eskader opgemerkt.
De strijd in Egypte werd einde der vo
rige week vooral gekenmerkt door een
heftige luchtactie, waarbij talriike lucht
gevechten werden geleverd. In de geheele
week werden op dit front 96 Britsche
vliegtuigen neergeschoten, voor het ver
lies van 15 Duitsche en Itcllaansche. Bij
de luchtslag van den 20 Oktober waren
deze cijfers respectievelijk 73 en 12.
In de Roode Zee kelderden Duitsche
vliegtuigen daarbij een schip van 5.000
ton.
Zondag werd van uit Berlijn en Rome
gemeld dat op het Egyptisch front de
Britsche troepen tot een offensief waren
overgegaan en tijdens den eersten dag
47 Britsche tanks werden vernield. Dit
offensief werd voorafgegaan door een
hevige voorbereiding van de artillerie en
de ondersteuning van he" Juchtwapen. Op
den tweeden dag van het Britsche offen
sief verloren de Britten 104 tanks, den
derden dag 111 tanks en 38 verkennings-
wagens en den vierden dag 53 pantser
wapens. Zware gevechten werden gele
verd inzonderlijk in den Noordelijken
sektor maar de bitter omstreden stel
ling bleef in handen der troepen van
de As. Nogmaals werden talrijke
Britsche vliegtuigen neergeschoten. Éen
Britsche landincsnoging bij Marsa-Ma-
troek werd verijdeld door Duitsche en
Italiaansche vliegtuigen, vooraleer de
Britten een pogin” konden doen om troe
pen aan land te brengen. In Egypte wer
den intusschen alle aanvallen afgeweerd.
Malta werd nogmaals onophoudend be
stookt van uit de lucht.
In de Middellandsche Zee werd een
Britsche destroyer en een duikboot tot
zinken gebracht. Van Italiaansche zijde
wordt het vermissen van twee duikbooten
toegegeven.
Naar een bericht uit Berlijn zouden de
Britten 1 mill i oen man. 1.000 pantsers
en een reusachtig aantal vliegtuigen heb
ben ingezet in Egypte voor het offensief.
Door Tokio wordt gemeld dat op 26 Ok
tober ten Noorden van de Santa-Cruz
eilanden een nieuwe zeeslag geleverd
werd waarbij vier Angelsaksische vlieg-
kampschepen, een kruiser en een ander
oorlogsschip gekelderd werden, drie krui
sers en een destroyer zwaar beschadigd
en 200 vliegtuigen nsergeschoten. Van
Japansche zijde werden twee vliegkamp-
schepen en een kruiser licht beschadigd,
wijl 40 vliegtuigen vermist worden.
Japansche troepen landden op de
Russell-eilanden en beschoten een plaats
van de Nieuwe .Hebriden eilanden. Chit
tagong werd door Japansche vliegtuigen
bestookt, wijl Hong-Kong twesmaal aan
gevallen werd.
Van Amerikaansche zijde werd toege
geven dat het vliegkampschip Wasp
van 14.200 ton in de maand September
door een Japansche duikboot tot zinken
werd gebracht. De Amerikanen bekenden
bij den zeeslag aan de Salomon-eilanden
het verlies van een destroyer en het
zwaar beschadigen van een vliegkamp
schip.
Een en ander.
—r Bij de Britsche luchtaanval op Le
Creusot werden in totaal 57 personen ge
dood en 270 .gewond, waaronder 90 zeer
erg.
Als een mensch hoort zeggen: ’t Is
Kerstdag! of ’t Is Paschen dan voelt
ge steeds lijk entwat van groote blijdschap
in uw zielke dalen.
Maar als moeder me zegt: Jongen ’t is
Allerheiligen tewege valt er lijk een stille
huiver over me.
’t Is of ik weer de zware traag-Iuidende
klokken hoor klagen... hun tonen zweven
als vogels van we® en rouwe over daken
en landouwen... Ik zie onze kerk vóór
mijn oogen met dat akelige zwart, die
hooge lijkbaar en het lange doodenoffi-
cie...
Ik hoor lijk een meewarig geritsel van
duizend droge blaadjes langs de landsche
wegels... en de doffe stap van menschen
die met Allerheiligenavond naar de kerk
gaan, rond ’t Missiekruis knielen, keers-
kes ontsteken, die flikkeren, op en neer
schieten als zieltjes die komen en gaan...
Ik voel als een snik in mijn keel ko
men om al de dierbare dooden van gis
teren. van jf.ren heen... Mijn vader die
zwierig het koren over ’t versche land
zwaaide... Mijn kameraad die verleden
jaar nog grappen lag te vertellen in zijn
bed. en een naar dagen daarna over
eerde lag. En die duizenden en duizenden
schoone. heldhaftige jongens, die hun le
ven lieten, uit eer en nlicht, op de verte
slagvelden, voor een betere wereld.
Allerheiligen Allerzielen...
Dagen van veel verdriet!
Het verdriet hangt over de stille kerk
hoven waar een witte bloei van móóie
krysanten de dierbare graven overrom
pelt... waar zwartgesluierde dames en
bleeke zwijgende heeren peinzend aan
’t graf staan... En ik kan haast raden
wat vélen in hun warme tranen snikken:
Moederke, moederke, waarom zijt ge
van ons weggegaan!...
Mijn kind, mijn levend fleurig kinde-
ke. hoe hebt ge niet gedanst op mijn
schoot, niet gekraaid op mijn armen, niet
gelachen in uw wiegetje... en ze hebben
u in ’t schamele kistje gelegd, zoo bleek
en kouwelijk, hier in den donkeren nat
ten grond...
Ik heb hem nooit meer weergezien
hoor ik een oud moederke zuchten... Hii
trok naar den oorlog?, ik verlangde zoo
geweldig naar hem; ’t stond al weer ge
reed voor hem lijk vroegertijd en hij
viel
Hemel, een mensch zou loopen cm van
al dat verdriet weg te zijn...
Allerheiligen Allerzielen! Dagen van
harde herinneringen en van veel ver-
driet
Maar dagen ook, die een moment onzen
gewonen kijk op ’t leven lam leggen...
en ons leeren zien hoe armtierig kort,
hoe luttel en ijdel heel dat leven van een
mensch toch is...
Héden groeien en bloeien, morgen in
’t graf!
Wat is het leven? Voor de eene is ’t
een weelde, een plezier van de wiege tot
het graf: rijkdom, eer, aanzien, al heb
ben wat ’t harte lust! En voor de ande
ren is ’t een sjouwen en zweeten om zijn
kinderen groot te krijgen, gebukt te gaan
onder ziekte en miserie... en dan te
sterven. Voor de eenen is het een triomf,
alles slaat mee. alle geluk wandelt hun
tegemoet... en voor de anderen is ’t on
recht kroppen, de eene kans na de an
dere missen, wrokkig zijn en zijn dagen
ongegeten zien van rampspoed en tegen
slag... Het harde leven!
En juist dat harde leven is ee.i harde
les: het toont ons dat het daarmee nfet
kan uit en amen zijn; dat er een ander
leven moet achterkomen... een leven dat
SHHEEa3ESaE£SSaEECaSSE3SSSS£KEEBES5ESffi3SS3iaEEaa§SBSI!S2S!Sa£EËSI
Het vrome Vlaanderen, viert op 3 November
had er eveneens plaats genomen. Verder
stonden de buiteniandsche en binnen-
landsche afvaardigingen en organisaties
opgesteld, talrijk® leiders van V.N.V.-af-
deelingen, en vlaggen en kransen.
De Nationaal-Socialistische beweging
der Nederlanden, Rex, de Vrijwillige Ar
beidsdienst voor Vlaanderen, enz., waren
ook vertegenwoordigd.
Rond 10.30 uur kwam de lijkwagen,
door vier paarden getrokken, toe. Onder-
tusschen kwamen steeds personaliteiten
het stoffelijk overschot van den H. Staf
De Clercq, groeten o. m. afvaardigingen
van de Fascistische Partij', van de Spaan-
sche Phalanx, enz.
Enkele minuten na elf werd de lijkkist,
bedekt door leeuwen- en delta-vlaggen,
naar buiten gebracht en zette de rouw
stoet zich weldra in beweging.
Bijna anderhalf uur stapten de groe
pen met vaandels vcorbij. Dan volgden
de dragers van bloemen en kransen, op
rijen van drie. Meer dan een kilometer
lang was deze bloemenstoet. Dan volgde
de praalwagen waarvan de linten gehou
den werden door vooraanstaande Vlaam
sche personaliteiten. Dan volgde de nieu
we Leider van het V.N.V.. M. Elias, cn
de leden van de hcofdleiding, de gouw
leiders, een muziekkapel en de talrijke
afvaardigingen.
Op den ganschen doortacht tot de
groote Markt werd de haag gevormd door
leden van de Zwarte Brigade en het
Hulpkorps, wijl een dichte menigte langs
de straten zich opgesteld had.
Te 12 uur kwam de stoet cp de Groote
Markt -toe. De verschillende aankomende
groepen stelden zich cp de aangewezen
plaats cp. Toen allen zich opgesteld had
den werd de lijkkist door acht officieren
van de Zwarte Brigade naar de katafalk
gedragen en erin geborgen. De talrijke
aanwezige personaliteiten namen plaats
bij den katafalk, evenals de bloedverwan
ten. Tegenover de ka-.afalk nam plaats de
talrijke Duitsehe afvaardiging, onder lei
ding van President Reeder, Militarver-
waitungschef. Een koor veerde dan het
lied Vaarwel mijn broeder uit.
Dan beklom M. Elias het podium om
een laatste afscheidsgroet tot Staf De
Clercq uit te spreken. Daarna las een
Fransoh-Vlaamsch priester een gebed tot
zielelafenis van den overledene en las d?
H. Vanden Berghe, secretaris - generaal
van het V.N.V., een boodschap, voor het
Vlaamsche Legioen.
De plechtigheid werd besloten met het
lied Wil heden nu treden gevolgd door
de Vlaamsche Leeuw en het Wilhelmus.
De lijkkist werd dan teruggeplaats in een
lijkwagen en vertrok de stoet der wagens
naar Kester, voor de teraardebestelling.
DE TERAARDEBESTELLING
TE KESTER
Te kwart voor 2 uur werd de tocht
uit Brussel naar Kester aangevat. Niet
alle kransen konden worden meegevoerd,
daarom werden een aantal verdeeld om
te worden gelegd op de graven van
de Vlaamsche Legicensoldaten, van de
Vlaamsche S.K.K.-mannen en hun Duit
sehe en Italiaansche wapenbroeders.
Rond half drie bereikte de lijkstoet
Kester waar het stoffelijk overschot werd
opgewacht door de piaatselijke overheden
en V.N.V.-leden.
In de parochiale kerk werden dan de
absouten gezongen door den Z. E. H. Pas
toor bijgestaan door 2 kapelaans. In de
kerk hadden de bloedverwanten van den
afgestorven alsmede talrijke Vlaamsche
personaliteiten plaatsgenomen.
Na de kerkelijke rcuwplechtigheden
werd de lijkkist naai' de groeve gedragen
waar de laatste gebeden gelezen werden
en een laatste lijkrede uitgesproken werd
door den H. Lummens, gewéstleïder.
God geve de ziel van den afgestorvene
de eeuwige rust.
suite - Royal Souvereign en Resolu
tion alsmede het vliegkampschip II-
listrious
Naar een Amerikaanse*! bericht ver
loor de U ,S. A.-vloot reeds 16.000 man.
waaronder 4.454 dooden en 9.7G5 vermis
ten.
Door President Roosevelt werd ge
pleit on het Witte Huis voor een bener-
king van den bouw van tanks en vlieg
tuigen. ten gunste van de kwaliteit ervan.
Naar een Italiaansch bericht zou de
Britsche Generaal Alexander, opperbevel
hebber van het 8" Britsche leger in Egyp
te. naar omlaag zijn gestort boven het
slagveld, tiidens een vliegtocht. Hij zou
dientengevolg® verscheidene weken rust
moeten nemen.
De H. de Brion. afgevaardiede-gene-
raal der Fransche Regeering te Parijs,
verklaarde dat all® Britsche berichten
omtrent, oproer of onlusten in onbezet
Frankrijk, zuivere verzinsels zijn.
2 onze oplage is beperkt.
39» JAAR. - Nr 44.
ZIJN AFSTERVEN
Op Donderdag 22 Oktober jl., te 22 uur,
is de H. Staf De Clercq, leider van de
Eenheidsbeweging van het Vlaamsch Na
tionaal Verbond, aan de gevolgen van
een hartkrisis bezweken, in de kliniek
van Dr Prof. Frans Daels te Gent.
Waren bij dit afsterven aanwezig Prof.
Daels. Prof. Maertens, H. Elias, burge
meester van Gent, alsmede de HH. Van
den Berghe, algemeen-sekretaris van het
V.N.V., de Sekretaris-Generaal Romsée,
en de Leider van de D.M - Z. B. Mevrouw
De Clercq was enkele oogenblikken voor
dien moeten weggeleid worden.
De laatste woorden van den afgestor
vene waren: «Ik heb voor mijn volk al
gedaan waf ik kon. De Heer weze mij
genadig. Ik wil in Kester begraven wor
den.-.
Jaren leed de H. De Clercq aan een
hartkwaal en sedert enkele maanden ge
leden bleek zijn gezondheid er door on-
dermijnd te zijn. Op 18 Oktober jl. stel
de Prof. Maertens nogmaals uitputting
van het hart en het vatenstelsel vast.
Op 21 Oktober werd een nieuwe hartcrisis
overwonnen. Op 22 Oktober deed zich
nieuwe verwikkelingen voor, verklaarde
zich een darmverlamming en werd de
toestand zeer erg. Eerw. Pater Caliewacrt
kwam aan zijn sterfbed maar de kranke
kon alleen door een gebaar beduiden dat
hij den Pater herkende, maar kon niet
meer spreken. Te 22 uur gaf de H. De
Clercq den geest.
ZIJN LEVENSLOOP
De Heer Staf De Clercq werd geboren
te EVerbeek den 16 September 1384. Te
Edingenbehaalde hij zijn diploma van
onderwijzer en van dan af stond hij mid
den in den Vlaamschen strijd aan de
taalgrens. Hij trad later op voor de ver-,
nederlandsching van de Gentsche Uni
versiteit en nam verder deel aan den
strijd voor Vlaanderen, in bladen en tijd
schriften.
In den wereldoorlog deed hij dienst in
het Belgisch leger als brancardier. Ten
dien tijde werd hij hoofdopsteller van
het frontblad De Payot der taalgrens
en was medestichter van het opzichten
der heldc-nhuldezsrkjes.
In 1933 stichtte hij het Vlaamsch Na
tionaal Verbond om kort nadien ervan
aan de leiding geplaatst te worden. Op
10 Mei 1940 werd hij aangehouden, maar
kort daarop weer vrij gelaten.
Na de capitulatie van het Belgisch le
ger nam hij terug de leiding van het
V.N.V. in handen en streefde om deze
beweging te doen uitgroeien tot een volks
beweging, in Nationaal - Socialistischen
geest.
HET STOFFELIJK OVERSCHOT VAN
DEN V.N.V.-LEIDER NAAR BRUSSEL
OVERGEBRACHT
Zondagmorgen, 25 Oktober, had de
plechtige overbrenging van he; stoffelijk
overschot van den afgestorven leider van
het V.N.V. naar Brussel plaats, om er
opgebaard te worden in het hoofdkwar
tier van liet V.N.V.
Aan het ziekenhuis te Gent werd aan
het stoffelijk overschot een laatsten greet
gebracht door talrijke Vlaamsche en Mi
litaire personaliteiten en werden talrijke
bloemenkransen neergelegd. Onder het
spelen van treurmarschsn door een mu
ziekkapel van de Fabriekswacht en wijl
een peloton agenten der Politieschool cn
twee pelotons der Vlaamsche Wacht de
eer bewezen, werd de lijkkist buitenge
dragen en in een lijkwagen geplaatst om
naar Brussel te worden vervoerd. De neer
gelegde bloemenkransen werden ook op
autos geladen en mede weggevoerd.
Langs den weg Gent-Brussel werd halt
gemaakt te Kwatrecht. Aalst en Assche
waar de V.N.V.-formaties der streek ston
den opgesteld en door de plaatselijke
overheden en personaliteiten een laatste
eer aan den afgestorvene werd bewezen.
Te 13 li uur bereikte de rouwstoet de
hoofdstad. Voor het hoofdkwartfer van
het V.N.V. hadden zich de Vlaamsche
formaties en -de V.N.V.-leden van het
Arrondissement Brussel opgesteld. Na de
aankomst van den lijkwagen werd de
monumentale mahoniehouten lijkkist, be
dekt met de leeuwen- en delta-vlag, door
acht hoogere officieren van de Zwarte
Brigade - Dietsche Militie, binnengedra
gen, en geplaatst in de rouwkapel opge
richt in het hoofdkwartier.
Het afscheidswoord werd uitgesproken
door M. Elias waarna de leden van de
leiding van het V.N.V. den groet brach
ten. Öharop namen Mevr. De Clercq ver
gezeld van Mevr. Tollena-ere alsmede de
broeders en andere bloedverwanten van
den afgestorvene plaats in de rouwkapel.
Gewonde Vlaamsche legicensoldaten wer
den binnengeleid door ziekenzusters. Den
ganschen Zondagnamiddag werd het stof
felijk overschot van den V.N.V.-leider
door een ingetogen menigte begroet.
Maandagmorgen werd voor enkele ge
trouwen van het V.N.V. het deksel van
de lijkkist nog even gelicht daarna
opnieuw gesloten. Vanaf 9 uur 's morgens
defileerde de menigte voor de lijkbaar,
wijl op het V.N.V.-hoofdkwartier talrijke
rouwdeelnemingen vooit toekwaïnen.
DE ROUWPLECHTÏGHEDEN
TE BRUSSEL
Dinsdagmorgen defileerde nr.jmaals on-
afgebroken een lange rij bezoekers voer
het stoffelijk overschot van den afgestor-
ven V.N.V.-leider. Aan den ingang sta
pelden de rouwkransen zich op.
Vanaf 10 uui' verzamelden rond de
Wetstraat de leden van de Zwarte Bri-
gade, van het Hulpkorps en andere par-
tij-organisaties. Een afvaardiging van den
standard Germania had zich voor het
Hoofdkwartier opgesteld, drager van kran
sen van den Rijksfuehrer der SS. Een-- -
muziekkapel van da Vlaamsche Wacht] der stad Gent aai*gesteld.
W F y r r-
Hartstochteiijk jager als hij was, kon
niks hem weerhouden. Zelfs de Go®-Vrij
dag Dienst niet. Terwijl duizenden berg
bewoners ingetogen ter kerke trokken cm
’s Heeren bitter lijden te herdenken, reed
Hubertus aan 't hoofd van een schitte
renden jachtstoet de slotpoort uit. het
lentebosch in. tot groote ergernis van ve
len... Hij wilde van dezen rouwdag e?n
feestdag maken, wat het alles behalve
was. D® jacht was zijn afgod geworden,
waarvoor hij alles liet, eer en geweten.
De welgekende legende van Sint Huber
tus zou dezsn dag gebeurd zijn. De bonte
bende jachthonden achtervolgde een
heerlijk hert. Toen hii. na een vreeselijke
achtervolging, het eindelijk onder schot
kreeg, en den pijl op hem africhtte, bleef
het hert plots staan, met een stralend
kruis tusschen zijn gewei, en een stem
riep Hubertus toe: Hubertus, waarom
vergooit ge uw eeuwig gelul: aan de
jacht?...De verstomde Hubertus kon
eindelijk stamelen: «Heer, wat moet ik
doen? En kort en kalm klonk het ant
woord: Ga naar mijn dienaar Lamber-
tus te Maastricht. Hij zal u zeggen!
Hubertus trok daar naar den H. Bis
schep Lambertus. legde alle adellijke
eeretitels af. deelde zijn goed aan de ar
men uit. werd een vurig christen, en
weldra priester.
Tot penitentie volbracht hij de pelgri
mage ofte beevaart naar Rome. En in-
tussch'n werd Lambertus vermoord. De
Paus te Rome kwam dit te wete door een
visioenen wijdde Hubertus tot bisschep
van Maastricht, als opvolger van Lam
bertus, ten jare 696.
Nu werd Hubertus van hertejager een
ware zi-elejager. Na ziin langen, lastigen
terug^tocht van de Eeuwige Stede, zette
hij moedig zijn bekeeringstochten in,
doorheen het wilde en schier ongenaak
bare Ardennenland. zakte naar ’t Noor
den af, naar de vlakte van het nog hsi-
densche Kempenland, en brak met het
staal van zijn heilige overtuiging en de
vlamme van zijn apostelhart de heiden-
sche boeien onzer voorvaderen in deze
gouwen.
Met een teere devotie '.ereerde hij zijn
leven lang de heugenis van zijn bemin
den vermoord?:! meester Lambertus. Op
de plaats waar deze vermoord werd, liet
hij een kerk bouwen en vestigde in 721
bepaald den bisschoppelijke!! zetel te
Luik.
Zes jaar later, liet hij ook een nieuwe
kerk inwijden te Tervuéren, dit heerlüke
v/eidsche dorp bij Brussel. Daar is Hu
bertus ook gestorven ten gevolge van een
hevigen koorts, en werd, naar eigen
wensch. te Luik begraven.
Omtrent een eeuw nadien werd zijn
stoffelijk overschot naar Sint-Hubert. in
de Luxemburgsche Ardennen, gebracht,
die naderhand, en reeds ssdert eeuwen
nu. de groote bedevaartplaats werd, die
zij nu nog is.
O® ovde prenten en miniaturen zien
we Sint Huibrecht afsebeeld met een hert,
cf zelfs gewoonweg als een jager. Hii bleef
dan ook. docr de eeuwen heen, de na
troon der jp'-ers. On zijn feestdae, 3 No
vember. hielden de jagers een groote jacht,
nadat ze allen de nlecht’ge Sint-Huber-
tusmis hadden bijgtwoond. Daarbij offer
den ze het tiende van hun jacht aan hun
patroon.
En zijn populariteit is waar’ijk niet
verminderd. Niet minder don 71 kerken
in den lande ziin hen bijzonder tr.ege-
wiici. zonder t? eewa"?n wn dg vele broe
derschappen. In vele plaatsen griine'n
iagersmissen - plaats 00 zi’n feestdag,
waa-vo.n d>e van Waregem algemeen ke-
En cok die van O. L. Vr. van
den Zavel te Bruise’. Het oude Sint-
Hvbertusbcr’d wordt dan aldaar versierd
met een fclcei van witte chrysanten.
Gedurende de Mis worden kunstige mu
ziekuitvoeringen gtgeven doo" de jacht-
hoomblaters van den Koninklijken Sint-
Hübertuskrine. Na de Mis worden clan,
gewijde broc-’tes en niedaliën meegedra
gen ten gerieve van jagers, pc.rden en
R
Up 28 Oktober 1922 zette Mussolini de opinarsch naar Home in waardoor de Na-<
tion.'.Ir Revolutie in Italië en de Regeeringsovername door d? Fascisten iugeleid
w<:cJ. •Inz- hislorisriic foto van de opmarsch naar Rome toont in ’t luidden
JLussahni met nevens licm zijne niedekampcrs vanaf het eerste uur <le Bono
en Ba lbo.
een
be- ten eenlge gebeden storten gedurende ne-
ónderhóuden... Van 12 Oktober 1803 tot
ieder jaar ent men nog van
i
