Stads-nieuws. - Verschillige Tijdingen.-Kunst- en Tooneelnieuws.
Bekendmakingen.
Stads Nieuws.
VIJFDE JAAR.
ZONDAG I" JULI 1866.
N° 223.
Maandag morgend, ten 9 3/4, nam ei' een peerd
de vlucht dat los geraakt zijnde van de kar waar
aan het gespannen was, den zwijnkel achter zich
slepende. Het beest, door het gedurig slagen om
zijne poolen van den zwijnkel en het gekletter door
deze laatste veroorzaakt, werd hoe langer hoe
meer verschrikt. Het peerd kwam al over de Kie
ken- en Botermarkt, trok de Kasselstraat door en
de Ryselstraat in. Langs den overkant der straat
gekomen, wilde het zijne richting zuidwaarts ne
men, maar reeds vastgegrepen door een officier
onzer Rijschool, plofte het neder. Seffens snelden
er andere bij en deden het arme beest recht sprin-
gen.
Men schrikt wanneer men denkt aan de onge
lukken die in zulk nauw straatje, als het Kassei-
straatje, zouden kunnen voorgevallen zijn. Tc
meer daar er juist schilders op hunne ladders bezig
waren aan de voorgevels eeniger huizen te werken.
Niets is gelukkiglijk omver gereden geweest dan
eenige manden groensels en fruit.
Donderdag avond, om half negen, werd er ccne
tweevoudige serenade gegeven voor de woonst van
onzen achtbaren Burgemeester, M. P.Beke, wiens
naamdagfeest het 's anderdaags was. Deze omstan
digheid had cene vrij talrijke menigte aldaar aan
gelokt die hierin belang scheen te stellen.
Onze eerste Magistraat ontving de leden van den
gemeente-raad en andere voorname personen die
(leze gelegenheid hadden waargenomen om hem
hunne hulde en gelukwcnschcn aan tc bieden.
De stukken door hel muziek der Pompiers gege
ven, hoewel nu en dan eens gestoord door het
voorbij trekken van rijtuigen, werden, zoo als im
mer, wel uitgevoerd. Onze jonge en bloeiende
Zangmaatschappij, uit den Gulden Arend, zong
er drie lieve koren die het publiek warm toe
juichte.
De muziekanten der Pompiers, na geëindigd tc
hebben bij den heer Burgemeester, begaven zicli
naar de woonst van hunnen Kapitein Commandant
alwaar zij, voor dezelfde gelegenheid, nog eenige
korte stukjes lieten lioorcn.
IET EN NIET.
DE TOEKOMST.
De brieven voor de redaldie, de boeken om in ons bladje geplaatst te worden, moeten vrachtvrij den uitgever, Dixmude-straat, 26, toe
gestuurd worden. INSCHRIJVINGVoor Yperer., per drie maanden, fr, 1-00 per jare, fr. 4-00, vóórop te betalen. Buiten stad, zeilde
nriis met verboog van liet port. Men schrijft in bij den drukker van dit blad, alsook bij alle post-direktaurs.
BEKENDMAKINGEN 12 centimen den drukregelde Plakbrieven van Verkoopingen, Verpachtingen, enz. en andere Berigten, ten
bureele van dit Weekblad gedrukt, zijn gratis ingelijfd tot het verval van den dag der verpachting, des overslag! ol anders. Alle ïntee-
kenaar voor één jaar beeft regt driemaal een berigt. van zes regels, zijn beroep betreffende, onvergeld in dit bladje tc laten inlijven.
Er worden wekelijks Afdruksels van dit blad gratis in de voornaamste herbergen der gemeenten gezonden, waar de verkoopingen, enz.
der in ons blad aangemelde goederen, plaats hebben.
i.
Over omtrent een dertigtal jaren werd liier te lande een
wichtje geborenzoo tenger, zoo kleintjes was het arme
schepseltje, dat men eenige jaren voor zijn leven vreezen
moest.
De moeder van het kind was eene stokoude vrouw, welke
eens als de schoonste en als de machtigste nevens vete harer
vriendinnen geprijkt had maar in 850 had zij eenen ge
weldigen slag op het hoofd gekregen en scheen door dien
stoot den grafput te moeten vullen.
Lang kween zij en is nog niet genezen, ofschoon zij ech
ter onsterfelijk is ©isze 4a«J.
tleur kindje, het onnoozel lam, was eene dochter en als
kristene die ze was, droeg men ze ten doop en men noemde
haar vlaanisïSie Sjewcglng.
Wij allen hebben ze gekend, niet waar, die arme lieve
kleine, toen ze hier halfnaakt, van honger en koude bibberen
de, over eenige jaren door onze straten sukkelde, aan aHemuns
deur kloppende, om cene bete broods, om wat troost voor
haar en voor hare moeder.
Maar meisje en moeder werden hier drukkelijk verstooten.
Hun voesiervader, ons landelijk bestuur, scheen zich ook
weinig om hun lot te bekreunen, want die vader wat nog
erger was verachtte hen want ons bestuur heeft eene an
dere vrouw lief, eene vreemde, welke 1830 hier op eenen flu—
weelen zetel plaatste en waar zij zich in weelde en in rijkdom
mag baden.
Dat was hartscheurend voor die oude vrouw en voor haar
kind; ook, zij bogen nederig het hoofd, maar het hart kropte
hen van machtelooze spijt en woede.
