AAA IJPEREA.
4 FRANKEN 'S JAARS
Ar 339. - Zcvcnste Jaar.
Politiek. Stads,- Kunst- en Letternieuws. Verscliillige Tijdingen. Markten. Bekendmakingen.
Politieke berichten.
HIJMNE»
HOE Ui MNG*
VOOR IJPEREN. Fr. 4-oQ VOOR BUITEN STAD.
xlankondigingen 12 centime» de» regel.
Reklamen 2") centime».
ZONDAG, 20 SEPTEMBER 1868.
Bureel: Dixmudeslraat, 59. Alle inzendingen vrachtvrij.
De Perseveranza kondigt een nieuw manifest
af over het algemeen republiekeinsch bondgenoot
schap. gedagteekend van Augustus 1868 en van
het midden-komiteit der ilaliaansche zuider pro-
vintien uitgaande. Dit dokument moet niet onder
doen onder het opzicht van hevigheid met de voor
gaande manifesten. liet toont vooral het ongeduld,
dat de repuhliekeinsche partij bezielt om geheel
haar vaandel te ontrollen waarvan men nog ma^r
eene plooi heeft gezien en vooruit te gaan zie
hier de voornaamste plaats uil het manifest.
Het behoort ons min dan elke andere natie te
wachten om de stem te verheffen en de beweging
te beginnen. Dat zijn voorhoudingen, voor de on
machtige volken bestemd.
Als het uur zal geslagen zijn, moeten wij enkel
ons vaandel en onze karabijnen beschouwen. Op
deze wijze zullen wij in eenoogenblik van helden
moed: zoo vele jaren van slavernij kunnen wreken.
Bij het verlaten van het kamp van Chalons, zou
L. Napoleon, volgens l'Elendard meldt, aan de
vercenigde generaals, om afscheid van hen te ne
men, gezegd hebben, dat hij zeer voldaan was over
den ijver en de verkleefdheid der troepen, maar
dat hij niets wilde zeggen, omdat de dagbladen
niet nalatan in zijne woorden, hoe gematigd zij
ook wezen mochten, voorteekens van oorlog te
zien. De dagbladen kunnen maar gevleid zijn
over die hulde aan hunne macht gebracht; degene
die voorstanders van den vrede zijn, 't is te zeggen
bijna allen, zullen er eene aanmoediging inzien,
om voort te gaan de plannen te bestrijden van de
rustoorders, die Europa in den bloedigsten der oor
logen zouden willen slepen.
De kleine redevoering van den koning Van Prui
sen, in het midden eener gala-vertooning te Kiel
uitgesproken, in antwoord op eene aanspraak van
den rektor der universiteit, is eene rechtstreeksche
uittarting tot Frankrijk gericht. De koning van
Pruisen ziet in geheel Europa geene enkele bedrei
gende gebeurtenis, die den vrede zou kunnen stoo-
ren maar wat vooral de bevolkingen moet gerust
stellen, is de toestand van zijn leger en van zijne
marine. De koning voorzegt den vrede, terwijl hij
zijn zwaard zVaait Zonderlinge handelwijze, en
weinig geschikt om de gemoederen gerust te stellen.
zooals hij zegt,
De betrekkingen van Italië met Frankrijk nemen
zulke wending, dat M. Nigra vraagt om te ruilen
met den ilaliaanschen gezant te Londen. De Presse
van Parijs spreekt van eenen minissterraatl, die den
13 te Florentie, onder het voorzitterschap van Vic
tor Emmanuel, heeft plaats gehad en waarin er
van niets min kwestie zou geweest zijn, dan van
het nemen eener beslissing nopens de definitive
weigering, door het franschgouvernement gedaan,
om in eenige onderhandeling te treden voor het ver
trek der fransche troepen van het romeinsch grond
gebied.
Nog nietlang geleden heeft Turijn den zetel van
de italiaansche regeringmoeten afstaan aan Floren
tie, en reeds is er sprake van een voorstel, dat in
de kamer de Kamer der afgevaardigden gedaan zal
worden, strekkende lot verhelling van Napels tot
hoofdstad van het koninkrijk Italië.
Uit Madrid verneemt men, dat er alle dagen
nieuwe strenge maatregelen worden genomen, en
de rol die de politie daar te spelen heeft laat haar
weinige rust over.
Volgens meu uit Rome meldt, zou er aldaar eene
nieuwe samenz veering ontdekt zijn, om de kazern
oob bglQY
Behoed, o God, de vlaamsche taal,
de tale
i mijner vadren
Houd over haar 't beschuttend zwaard,
en stort ons moed in d adren,
opdat wij pal staan in den strijd
veur hare dierbre rechten,
zoo lang, zoo honend reeds versmaad,
gun dat we vrij haar vechten.
Eens troonde zij hier vrijden groot,
bewonderd door de volken.
Haar schoonheid en haar woordenpracht
had geniale tolken.
Geen vreemdeling bestond het dan
ons tale te versmaden
zij zwaaide fier den schepter rond
met eer en roem beladen.
In Vlaandrens rijk gezegend land,
daar waar de watren vloeien
der blauwe Lei en blonde Scheld,
waar vlas en boekweit bloeien,
daar klonk weleer het vrijheidslied
der vlaamsche heldenzonen,
en wee hem die het wagen dorst
den vlaamschen zang te honen.
c?.nV'
Maar schandig liet het nakroost zich
het erf der vadren rooven.
Het zag en liet zijn schoone taal
op d'achtergrond geschoven.
En God vergramd door 't wanbedrijf
bedreven door den volke,
deed slingeren den bliksemstraal
uit zijne donderwolke.
Een vreemde geest bezield sinds 't land.
Vergeten is 't verleden.
En raar als eene witte raaf
is 't vlaamsch in vlaamsche steden.
Eilaas! wie kon, wie had de macht
dien zelfmoord te verhindren
als kindren van het zelfde land,
Versmaden hunne kindren
Dè. jaren volgden op elkaar
en 't vlaamsch, ach, scheen begraven.
Maar God had niet de taal gedoemd,
te groot zijn hare gaven
Hij zond haar mannen vol van moed
zij zullen haar bevrijden.
Zie, groot en grooter wordt het tal
die veur de tale strijden.
Bescherm hun pogen, groote God
Behoed hun voor gevaren.
Laat uwe machtge hand hun steeds
voor smaad en wee bewaren.
Zij strijden veur hun moedertaal
en veur heur heiige rechten,
zoo lang en honend reeds versmaad,
gun dat ze vrij haar vechten.
Kortrijk, 9 Juli 1868.
Leopold Van Acker,
Luitenant bij het 10° linie.
Heeft 't meisje mij zoetjes tot minnen bewogen,
mijn zinnen geboeid door heur maagdelik schoon
Mijn smarte verdwijnt veur den lonk van heur oogen,
den lach van heur mond en den bloos op heur koon.
Liedren die dan uit mijn ziele vloeien,
wilde botten zijn het, die niet bloeien.
En lieft mij het meisje Dan zijn we te zamen,
als duifjes die kirren en stoeien op 't dak.
Maar kan mijne min haar tot mjnnen niet pramen,
dan ga ik maar elders en neem mijn gemak.
Liederen die mijnen geest dan wiegen,
wufte vlinders zijn 't, die dartlen, vliegen.
