VAN IJPEREN
GESCHIEDENIS der VERGIFTIGINGEN
4 FRANKEN 'S JAARS
Nr 392. Achtste Jaar.
Politiek. Stads,- Kunst- en Letternieuws. Verschillige Tijdingen. Markten. Bekendmakingen.
Politieke berichten.
yuoegste tot over sse.vike j.isskv.
VOOR JJPEREN. Fn. 4-50 VOOR BUITEN STAD.
Aankondigingen 12 centimen den regel.
Reklamen 25' cenlimen.
ZONDAG, 26" SEPTEMBER I860.
Bcreel: Dixmudeslraat, 59. Alie inzendingen vrachtvrij.
sMMmak
il» ItMl! Wï
J
liet is moeilijk stellige berichten over den toe
stand der gemoederen in Frankrijk af te kondigen;
dat daar iets broeit kan niemand ontkennen. i)c
uitstel van bel bijeenroepen van hel Wetgevend
Korps, waarover men algemeen verbitterd is,
daarbij het gerucht dat verspreid wordt, als zou L.
Napoleon spijt gevoelen over de concession, die hij
aan de tierschenpartij gedaan heeft, zijn dingen die
veel bijbrengen tot onrust zoowel over de in- als
de nillandsche politiek van liet gouvernement.
In hel binnenland zou er kwestie zijn van een
nieuwen staatsaanslag.De herhaalde bijeenkomsten
van den keizer met den prefekt van politie zouden
geen ander doel hebben. De onverwachte verande
ring in het bevelhebberschap van het leger van Pa
rijs zou met die ontwerpen in betrek staan. De
lijsten der personen, die moeten verbannen worden
zouden reeds zijn opgemaakt, in een woord al de
maatregelen zouden in princiep genomen zijn voor
eenen anderen Tweeden December.
De beternis van L. Napoleon duurt voort, en in
geval er niets tegen slaat, zal hij weldra geheel
hersteld zijn. De keizerin zal dus op het einde der
maand naar Konstantinopel kunnen vertrekken.
Spanje kan zich van de politieke woelingen niet
ontdoen. Een dagblad van Madrid, de Esperanza
schetst in eenige regels, die weinig geruststellend
zijn, de moeilijkheden, tegen welke het gouverne
ment en het land te worstelen heeft.
Maarschalk Prim heeft Zondag Parijs verlaten,
zich rechtstreeks naar Madrid begevende.
De paus, heeft aan den heer Cummings, een dei-
dignitarissen der anglikaansche kerk laten welen,
dat de protestanten of disidenten geen deel aan het
concilie mogen nemen.
De zittijd der hollandsche Kamers, nauwelijks
gesloten, is gisteren op nieuw door koning Willem
UI geopend.
Volgens de nieuwsbladeren, die gewoonlijk best
onderricht zijn, het schijnt dat' geen cene mogend
heid afgezanten bij hel aanstaande Concilium zal
zenden, en inderdaad welke rol zouden zij daar
kunnen spelen?De beslissingen,welke aldaar zullen
worden genomen, zijn door de kopstukken van
den jesuitieken boel reeds vastgesteld en zullen
worden voorgeschreven, en, indien een der talrijke
Bisschoppen, die de vergadering zullen bijwonen,
zich daartegen moest verzetten en het order alzoo
tegenwerken, hij weet van te voren dat hij door
alle middels zou worden vervolgd en tot in zijn
beslaan zou worden bedreigd, want het voorgaande
leert ons waartoe de kinders van Loyala bekwaam
zijn.
Wij vinden natuurlijk dat de elericale nieuws
bladeren dczconlhoudingbeknibbelcnde tusschen-
koinst van de vsrscheide mogendheden in hel
Concilium zou min of meer de aldaar genomenc
beslissingen bekrachtigen, en moeilijkheden voor
het toekomende opleveren; want, indien het waar
is dal het doel van het Concilium is van den Sijl-
labus te bekrachtigen, het is te zeggen, van ai de
voormaals bestaande misbruiken te doen herleven,
er is geen eene mogendheid, noch geen eene natie,
die zich daaraan kan of zal onderwerpen.
Inderdaad, het daarstellen van den burgerstand,
het wettelijk huwelijk, de vrijheid van gewetens,
die der drukpers, de afschaffing der tienden en der
geestelijke voorrechten, enz., zijn zoo diep in de
gemoederen geworteld, dat het volstrekt onmoge
lijk zal zijn van daar op terug te keeren en van de
hedendaagsche maatschappij tot aan de middeleeu
wen te doen achteruitgaan.
Wij weten te voren dat men nogmaals defranc-
maconnerie. de vrijdenkers en de omwentelaars van
1793 in het spel zal brengen om aan de sukkelaars
te doen gelooven dat al degene die zich aan de be
slissing van het Concilium nietzullcn onderwerpen,
omwentelaars en vijanden van den godsdienst en
van de H. kerk uitmaakt, en, diesvolgcns, dat het
heden
voormaals alle landen in
zal brengen, die zich aan zijne listige bewerkingen
nielzouden onderwerpen.
(Wordt voortgezet).
A fAU é\0\t?A
A A A T E E K E WINGEÏI
OP I)E
DOOR DEN GENEESHEER 0ZJ1.I Jt,
VAN DE
De dood ei ij k e kunst der vergiftiging schijnt zoo oud als de
bedorvenheid des raenschdoras; nochtans men zou mogen
gelooven dat men ze in het eerst gebruikte om de pijien te
bereiden, aangezien het grieksch woord loxon, waarvan wij
toxique gemaakt hebben, sijnoniem van vergift, Boog betee-
kend. Inderdaad, met alleenlijk de volken van Asië, van Afri
ka en van Europa bedienden zich van vergiftigde pijlen tot
liet doodigen van wilde dieren, maar de ontdekking der nieu
we wereld bewees ons dat de wilden van noord Amerika en
der verschillige eilanden der stille zee ook gebruik maken van
vergiftigde pijlen.
In de eilanden der Sonde, in de Maldiven, en bovenal in
Javawerden deze pijlen gebruikt tot het gerechtigen der
ter dood veroordeelden. Men gebruikt de giftboom, anliaris
toxicaria, de braaknoot slrijchnos tieute, waarmede men dc
punten bestrijkt van het wapen met hetwelke het slachtoffer
moet getroffen worden en die oogenblikkelijk bezwijkt.
De Canadiers en andere wilde volkeren van Amerika ver
giftigden hunne pijien met het zap van verschillige lianen,
als detiéÜn'ds,, dévorara, deindceiinier, de rhus toxicodeiul-
rum enz.
Wanneer de volkeren onder het juk der overheerschers en
dwingelanden verdeeld waren, zag men de heerschzucht, de
gouddorst en de macht, de liefde, de haat, de afgunst en al
de lage driften zich van 's menschens hert meestermaken en
hem de middelen ingeven om ze te voldoen. Welhaast zag
men het opiumde zoltekervel en het wolfskruid in de han
den der menschen vreeselijke werktuigen worden tot het vol
brengen hunner vraak en misdadige planten.
Nicandre geneesheer van daros, die leefde 800 jaar vóór
Christus geboorte heeft een boek geschreven voor tijtel voe
rende Alcxipharmaca, waarin hij verschillige tegen vergiften
aanwees tegen al de vergiften en de beten der venijnige
dieren.
Men zag van in de oudste tijden bij Assijrianen en de Per-
sianen, de vorsten zich ontmaken door het vergif van hunne
machtige landvoogden wiens macht zij vreesden of wiens
schatten zij beoogden: de landvoogd van zijnen kant, deed
de dwingelanden waarvan hij de kroon wenschlte,. door het
drinken in een vergiftigde beker op feesten en offranden om
komen.
Phraate zag mcleene donkere afgunst zijnen vader Ilyrodes,
te lang op den troon der Pbarten, welke volk hij gelukkig
maakte, gezeten: deed hem eenen vergiftigden drank toedie
nen. Maar door onwetendheid in het giflmengen, de grijzaard
wederstond aan de vernietigende uitwerksels van den gift
drank, en Phraate vervoerd door woedde, verwurgde met
eigene handen zijnen ongelukkigen vader!
Attale Phiiometor, laatste koning van Pergame, zag zijne
moeder en vrouw vergiftigd door zijne nabestaanden, die
poogde hem op dezelfde wijs te doen sterven, om hem op te
volgen, aangezien hij geene kinderen had. Die goede en on
gelukkige vorst vreekteer zich over door het romeinsche volk
alszijnen opvolger uitte roepen. (153 voor J. C.)
Mitridales, overwonnen door generaal Pompéus, wilden
zijnen val niet overleven: hij nam het vergift welke hem in
zijne verwachting te leur stelde, en men zegt dat het kwam
omdat die prins, zich gowend had aan de werkende kracht des
vergifts, uit vrees van eens vergiftigd te worden. Onze tegen
woordige kennissen laten ons gedeeltelijk toe er geloof aan te
hechten,dewijl er maar spraak is van végétale vergiften,zooals
Woivenkruid en Opium. Men ziet dikwijls zieken die zich
trapswijs gewoon maken aan sterke dosis van geneesmiddels
die vergift behelzen. Ije Turken en de Persanen nemen onge
straft een anderhalf dragma opium daags.
De geschiedenis van Egypte levert ons geen bewijsstukken
van het vergift of deszelfs gebruik bij deszeifs volk.
De Grieken met hunne strenge zeden, maakten nooit op
eene misdadige wijs gebruik van het vergift; zij bezigden het
zelve maar tot rechterlijke strafplegingen. Bijgevolg Socrates,
Phocion en Anaxagores werden veroordeeld tot het drinken
van Scheerlingsgift. Maar de zoete dood welk deze drank ver
schafte, volgens het Plutarcus verhaalt, dat men er opium in
mengde, want de scheerling alléén veroorzaakt afgrijselijke
buikpijnen en stuiptrekkingen.
