I 1 I
«’”4 I
TWKE WffllBS
NAAIl HET ENMLSeH.
47e jaargang.
8
V
Woensdag 3 Juni 189?.
de graanmarkt. 1 sehrijvingsprijs. 5 fr. ’sjaars; met de post 6 fr. Annoneen 20 centimen per regel.De groote letter»
licken, in de volkskweslien.
Be Paus gaai dan over naar hetgene
te zien sterven, en dan nog van
•i»
akuaHÉ
i
32
Op hetzelfde oogenblik hi-ld een i”.
voor de deur stil. De heer Livingstone
i voor
haar met de meeste toegenegenheid hd ge-
om
bekomen.
En deze twee middels zijn de gods
dienst en de overtuigende rede.
Dit zijn de middels, dit zijn de wapens
die moeten gebezigd worden om het
aanschijn der aarde te veranderen, en
eenen duurzameren vrede lot stand te
brengen, dan de huidige gewapende nogtans rekening moet gehouden
vrede het ooit zal vermogen.
De vrede is de vrede in God, ge-
s eund op zijne leer en wetten.
8* vervolg.
Edith was te godsdienstig opgevoed dan
dat zij aan de goddelijke hulp en ontfer
ming zou wanhopen. Toen zij zoo dicht het
got naderde, en hare ziel meer cn meer tot
d- n hemel verhief, begon de hoop bij haar
levendiger te worden, dat de donkere wolk
V.
De brief werd aldus verzonden De s!er-
v nrfevrouw verwachtte angstig hel ant
woord daarop. Zij was nu aan haar sponde
gokluisteid, Rr>ber', die aan ha-e zijde
za>, ‘hield d n g heden dag hare han-
denWde zijne; zijne moeder poogde nu
Mijnheer! Dit is de laatste maal, dal ik 1 cn dan te gl nalachen en bgon hem zelfs
ken, alsof zij wist nat na haren dood nare
mm. Hel was weemoedig om aan te hoo-
Dit blad verschijnt den Woensdag, onmiddelijk na c
volgens plaatsruimte. Rechterlijke eerherstellingen 1 fr. Een N’ lö cent. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 20 fr.’ het ÏÓO.
De Annoneen voor Belgie (ter uitzondering der Vlaanderen) en ’t buitenland worden ontvangen door het Office dePubi.icitê, Magdalenastraal, 46, te Bruwl
Men schrijn in bij BONHOMME-RYCKASEYS, drukker uitgever. Zwarte Nonnenstraat, 4, te Veurne, en in tie Posïkamooren.
Priesterlijke benoemingen.
Arm kind! riep zij eindelijk uit, wat
moet er van n worden? Ach! luister ten
ranste in dit laatste oogenblik van mijn
leven naar mij. Uw vader is ook reeds
dood. Weldra zuil gij alleen op de wereld
zijn. Gij moet God bidden. Ik vertrouw u
in-de handen van hem, die opal zijne schep
selen waaki; ook de arme wees zal hij niet
vertalen. Lief k;nd, zie en luister naar mij.
Tracht m begrijp n dat ik ga sterven, opdat
Hare stem werd zwakker en zwakker; zij
Bultenlandsclic Politiek.
De toestand in Europa is Goddank,
voor het oogenblik, heel bevredigend.
Tijdelijke kalmte en vrede heerseben
volkomen, zelfs in die landen waar men
de koninginnen met geweld der wapens
over de grenzen brengt, en waar de
weikliedcn voor eenige dagen nog het
hoofd dreigend opslaken, om aan bet
kapitaal te herinneren dat hun strijd
voor zoogezegde ontslaving en ontvoog
ding nog altijd met dezelfde kracht, het
zelfde leven, dezelfde aanhoudendheid
wordt voortgezel.
Jammer moet hel echter heeten, dat,
van den eenen kant een gouvernement
genoodzaakt weze, indien hel den vrede
in zijn rijk wil behouden, eene vrouw,
de moeder des mindeijarigen konings
van Bulgarië, uil baar land te bannen,
en dat, van den anderen kant, de arbei
dersklas, zoowat in alle landen, zich
door opruiers-troebelwatervisschers laat
opstoken om, niet alleen tegen het wet
tig gezag, maar tegen al wat redelijk en
deftig is in opstand te komen.
Ja, spijtig, bedroevend mag bet hee
ten, dat het socialism in de laatste lijden
zooveel slachtoffers heeft gemaakt, zon-
dei dal daarom de werklieden cenig nut
hebben getrokken uit bunnen wanbopi-
gen strijd om lotsverbetering.
De laatste woelingen werden in de
jongste tijden, door alle gouvernementen
kiachtig tegengegaan en de werklieden,
na al hunne krachten verspild, hun geld
veiteerd en hun gezin in de grootste
ellende gestort te hebben moeten einde
lijk bekennen, dat zij gedw; all hebben,
dat zij slechter zijn dan te voren en niets,
volstrekt niets gewonnen hebben door
hun lawijd en hunne dieigemer.ten.
Thans beseffen zij dal er met geweld
niets le verkrijgen is, en nooii iets te
verkrijgen zijn zal, zoolang de gouverne
menten steunen mogen op eene over-
groote meerderheid van lieden die voor
alles, orde, rust, vrede en welvaart be
trachten cn, gesterkt door dil leger van
otdclievende mannen, krachtig en vast
beraden den toestand weten ie redden,
door de rechten, do vrijheid en den
eigendom van eenieder te doen eerbie
digen door allen.
Daarom is het ook dat de weikman
die, lijdelijk verblind thans de oogen
schijnt te openen en weer aan T werk
gaai om in te winnen wat eene onbe
zonnen daad, die aan gekheid grenst,
kende van deze verschillige zaken ge
waagt de Paus van de zondagrust, van
de werkstakingen, van de daguren, van
het werk en van hoe lang te werken,
eindelijk van de kinders in T werk te
sletten alsmede de jonge dochters en de
moeders. Hierin steunt bij nog eens
haid op de plichten die van recfiiveer-
digheidswege zoo wel op de meesters
als op de werklieden wegen.
Het laatste deel van den brief is zui-
veruii voor de werklieden, voor de
gildon en de werkmansgenootsebaj pen,
te weten voor de gilden van ouderlin
gen bijstand, van verzekeringen legen
ongevallen in ’t werk, in ziekten en
krankzinnigheid. Omdat die gilden
waarlijk nuttig en voordeelig zouden
zijn, zegt de groote Paus, moeten zij
bezield zijn met een christen gevoelen;
anderzins en zuilen ze niet vele eerde
aan den dijk brengen, 't Zelfste geldt
voor de genootschappen van kinders,
jongheden en volgroeide mannen. De
Paus spreekt in T lang en in hel breed
over al die verschillige gilden en van de
wijze van ze in te richten; hij geeft zelve
de grondregels van hun beslier en her
haalt dut ze moeten bezield zijn met
eenen christen geest.
Leo XIII spreekt zijne voldoening uit
over al T gene tot nu toe gedaan ge
weest heeft otn die groote volkskwes
lien op te lossen of ten minsten ze te
verzachten; maar hij wil dat er t og
meer gedaan worde. Want anders te
werk gaan, zegt hij, is den ondergang
van de samenleving.
Met een laatste woord wekt hij al de
belanghebbenden op en bij bezweert ze
van te willen werken, eikeen volgens
zijn vermogen, met vlijt en zonder uit
stel aan ’t welgelukken van de groote
volkskweslien. Zoo zal elkendeen wel
doen voor God, voor de samenleving
cn voor ’t vaderland.
rijtuig
derde langzaam, ?n boe onderworpen Ednh mevrouw Ai ener slapten er uit, en traden
aaL' vlP.kC hn rlar» rïiu»i rl .a zvrx rl ,-. h 11Q hlDDOn IJ »»f unrcok a n m nn .4
caad was hel, hen te zien. Noch op d j
o., g-js>,icugc iichhcu van
I den ouden man, evenmin als cp het ge-
Irat van die troische, eigenbelangzuchtige
vrouw, die hem hierheen gevolgd had, was
de m.nste symphalie to vinden voor d’e zoo
vroeg verwelkte bloem d iarbinnen.
(Wordt voortgezel).
oplossing te vinden ligt in de christe- i vallen in waarde tusschenkomst van den
lijke-leering. Zeker, zegt de Paus, er Staat we tig is; te weten den bijzondo-
LU
deelen die volgens deze schoone lee- welzijn van den werkman en alles wat
ring moeten meêwerken ter oplossing I er rneê in verband staal, zoo onder
van de kwestie der samenleving, maar ’t liebaamlijk als T geestelijk. En spre-
ongetwijfeld is het de Kerk zelve die
hei bijzonderste aandeel geeft. Zonder
haar waren alle middels zonder uit
werksels.
De encykliek spreekt dan van de lee-
zal overtuigen bij middel van kasseien, l ring van hel Evangelie die zegt dat de
waarvoor de rechtgeaarde werkleiden niet gesteld zijn om le vechten onder
strijden.
Dat alleen in dezen barden levens-
kamp, cis terecht den strijd om bet be
slaan wordt genoemd, maar twee mid-
dels moeten cn mogen gebruikt worden steunt vooral op dit punt van recht-
veibetering in ’s werkmans lot te veerdigheid die de meesters verbindt
1 om wel de plichten te kwijten die God
bun opgeleid heeft. Meesters en knech
ten, zegt Leo XIII, moeten altijd weder-
zijdsche liefde betoogen en broederlijk
leven, zij zijn trouwens allen leden van
eenen en dezelfden huishoud waarin,
al is het dat zij allen broeders zijn, er
1 wor
den van ouderdom, bekwaamheid, ver
stand, enz. Alle deze leerregels, zegt
de Paus, zijn aangeprezen door de
Kerk, en de Kerk doet alles wat in hare
macht is om ze in het leven van de men
schee te brengen en ze ten goeden uit
stage le doen komen.
Verders spreekt de brief van hel
groot getal arme lieden, en hij zegt dat
't en nog
doen zal wal ze kan om aan deze lieden
hem in weinige dagen deed verliezen.
bekennen, in menige omstandigheden zijn vele andere grondregels en bestand- ren eigendom, de openbare rust, het
harde noten le kraken heeft, en meer
doornen dan rozen op zijn levenspad
ontmoet, eindelijk tol bel besef komen,
dat alles enkel en alleen le bekomen is
langs wettigen weg.
Mocht de arbeider, die in alle landen
de grooie massa uitmaakt, loch eindelijk
begrijpen, dat men de bezitters nooit
zelen.
tel den heer Ac’.on, missch en zal hij mij r;
Aldus verliep eene week. De dood
ook was hij den troost, dien do godsdienst i h'thuis binnen. Hartverscheurend inder-
haar aanbood, gevoelde zij nogtans nu en
dan hoe smartelij het scheiden zou zijn, i Kalme, ijskoude en gestrenge trekken
en ontzonk h ar de moed bij de gedachten 1
aa i de onzekere toekomst van haren zoo i.
De laatste levensdag van Edith Living
stone brak aan De zon kwam b.;t laatst
voor haar op. Zij za in de fl -uwe inorgerid-
scb'.ruering aau hel venster met baren zoon
Encykliek van Z. H. den Paus
over de vokskwestien.
De encykliek is verschenen en in de
grooie gazetten overgedrukt. -.j
Wij geven hi«r een kort begrijp van de Kerk altijd gedaan heeft
dil merkweerdig stuk, ’t zal in T korte
de algemeene wet zijn voor de katbo- de stoffelijke en zedelijke hulp te bie-
lieken, in de volkskweslien. den welke de wonderliefde van 0. H.
De blief begint met te zeggen dat de J. C. (die de ziel is van onze moeder de
volkskweslien van groot belang zijn, II Kerk) kan uilvinden en voorendragen
dal er moeielijkheden onder zitten en j voor hun welzijn.
dal het noodig is daar eene oplossing I De Paus gaai dan over naar heigene
aan le geven, omdieswtile, zegt de Paus, de Staal hierin te doen heeft, ’t Is oube-
dal’t daar in is, en elders niel, dat hel’ twistbaar, zegt de Paus, voor’i alge
gevaar voor de samenleving ligt. De meen sprekende, dal de Slaat al moet
Paus onderzoekt daarna wal er redelijk i doen wal bij kan voor T welvaren van
mag gevonden worden in den redmid- de werkende klas. Dit is een van zijne
del dien de socialisten voorenstellen eeisie plichten. En in dit ons geval,
zf'gt hij, mag de Slaat en zelfs moet hij
lusschenkomen iederen keer dat ’t be
houden van’t algemeen welzijn of van
verschillige standen van de samenle
ving dat vereischen. Liet de Staat dien
plicht varen, ’l is zeker dat bij zijne
nrocht verdwijnen, dn, Roberts leven be- in uwe herinnering aan te bevelen. Ik vraag
schaduwde. Het was nug'ans smartelijk voor hern geen deel in uwe b zittingen, ik
eene moeder langzaam voor de oogen van 1 vei lang enkel eene plaats ir. uw hart voor
haren zoon le zien sterven, en dan nog van mijn kii d. Zoolang hij leef’, heeft hij
een zoon, die haar niel begreep en altijd slechts van eene zaak, van de liefde
ghml .ebte, zelfs wanneer zij hem weenend zijner raoedcr bi-grip g-had. En nu zal ik
k,.l. vnnr P»»nwinr rYinAtun vnrlulpn I RphanL
Hij wil mij niet betreuren, sprak zij, 1
hij zal ge n traan op mijn graf storten; hij grijpt bij!
Zekeren d .g on’bood zij's morgens vroeg ier voegde er bij.
nog slechts weinige dagen te leven. Wil de
- - l.-er L
te verlaten, cn wees met hare uitgeleerde k nd, dat zijnen naam draag
hem voor eeuwig moeien verlaten! Sch“nk
hem uwe liefde, vader, want d'e alleen be-
Verder kon zij niet schrijven. De pries-
Mevrouw Robert Livingstone heeft
■er Liv.ngs'one nog iels doen voor het
uwe gezondheid h ‘bt wedergekregen, ben ik
laat uw kleinzoon, Robert Livingstone, I
omhelsde.
Hij wil mij niet betreuren, sprak zij,
I';
zal zich mijner zelfs niet herinneren.
den pastoor der gemeente, die steeds
zorgd. Zij was te zwak om hare l. gerstcde h
dynamiet en pelrool van het goede recht meesters en de werklieden op de wereld
malkaar, noch om haat tegen elkander
te dragen, maar om eensgezind te leven
in bet rechtveerdig volbrengen var. hun
ne wederzijdsche plichten. De Paus
den welke de wonderliefde van 0. H.
de vernietiging van den 1 ijteigandom om
samenwerkende gilden te slichten. Hij
loont klaar dat die voorstel valsch is,
en dat daardoor, moest bij in voege ko
men, de samenleving trapsgewijze moet
ten onderen gaan.
Hij gaal dan rechtstreeks de zaak groote zending niel volkomt. De Paus
le keere en doet uiteen welke schoone ztei dan een voor een de vecschilbge ge-
hand een blad papier atn, waarop eenige
regelen waren geschreven,
Mijnheer Aeton, zegde Edith met
zwakke stem, ik kan uiet voider s. h ijven,
wilt gij don brief voleinden?
De inhoud van den brief was de vol
gende
CPP «Mig iw, ,l»„ vroege-r a» sp-.
uwe gezondheid h-bt wedergekregen, ben ik ken, alsof zij wist dat na haren dood i.r.rc
zii k, sta ik aan den rand van het graf. Ik J woorden in zijn g''heug n zouden lerugko-
laat uw kleinzoon, Robert Livingstone,’! 1
zonder efenige bescherming in de wereld ren» als zij hem lessen en raadgevingen g-f, Pacht ie begrijp n dat ik ga sterven
achter. Veor dat ik sterf, weeschte ik hem a,?ot ‘nj mueidaad gezond versland had b.- j gij mijner eens moogt herinneren.
Hare stem werd zwakker en zwakker; zij
Wie wee’, Mij’.heer, zegde zij daarbij kon haren zoon nog slechts krampachtig in
t den heer Ac’.on, missch en zal hij mii u de armen druklven.
wo >rden eens in zijn hart gegrift vind. n.
Aldus verliep eene week. De dood na-
SS"»
Pasteur tc Emelghem, M. Sioen, pasteor te
Waerdamme;
Pas oor te Waerdamme, M. David, onderpastoor
St. Pieter te Oostende.
Onderpastoor van St. Pieter, te Oos’ende, M.
I W.tiouck, professor in 't seminarie tc Rousselat»,
indearnun. wiens voorhoofd ?n wangen
zij onophoudelijk kuste, waarbij zij hoela
tranen stortte.
i - 61X
Mocht de werker die, wij willen het <.ch. «v «uo, «-> nown ulJwuuu-
„vo-, .it.j r.-. JjU-7 /.IJ II I II IJ Ij
i
s
