DE DDIVELSTOREN
1)0014
IV 37.
14 September 1892.
Woensdag
481 jsmrgangr»
staat gesteld onx
de viuchten van zal
(Wordt vooi lg»'zel).
PAUL FEVAL.
dan anderen; maar niemand is zoo karig
en zelfzuchtig, of bij moet ondanks zich
zelven zijne naasten daarmede bevoor-
deelen. Wanneer iemand een jaarlijksch 1
inkomen van vijftig duizend franken
heeft, zoude men bij den eersten oog-
opslag denken, dat, indien zijn vercao- ruimer lot schijnt loegedeeld te zijn,
verleert in wezenlijkheid zijn deel niet,
en is slechts het kanaal, door hetwelk
KIJK K-V AHM.
Behalve degene, welke voor hun be
staan, sommige meer, sommige min ar
beiden, zijner wederom anderen, die van
hunnen ai beid niet behoeven te leven,
maar rijk genoeg zijn om te bestaan van
hetgeen Hunne ouders voor hen hebben
gespaard. Hel getal dezer laatstgenoem
den kan evenwel slechts klein zijn in
vergelijking van die, welke voor hun
onderhoud werken moeten Maar zoo er
geen land bestaan kan, waar alle of de
meeste inwoners rijk genoeg zijn om
zonder arbeid te leven, zijn er daarente
gen vele landen waar alle inwoners arm
zijn; en in die landen, waar elk van zijn
arbeid leven moet, verkcercn de inwo
ners in ccncn veel ergeren toestand dan
de arbeiders hier Ie lande. In elk land,
Waar de eigendom veilig is, en waar de
inwoners werkzaam zijn, zal de welvaart
«leeds toenemen. Sommige landen zijn
«r, die voorheen zeer bevolkt en vrucht
baar waren, doch die thans, onder hel
'vreede bestuur van tirannieke regeerin-
gen. bijna woest en verlaten liggen. In
vroegere tijden bracht Baibarije zijde
voort; maar nu zijn aldaar de meeste
moerbeziënboomen (met welker bladen
de zijdewormen gevoed worden) ver-
De Europeescho toestand.
In langen tijd is de politieke toestand
zoo onbeduidend niet geweest als heden.
Ware liet niet dat er op
groote feestelijkheden te Genua plaats
hebben, waaraan de Fransche, Spaan-
Jche. Dui sche. Engelsche, Oostem ijk-
sche, Amertkaansche en andere vloten
‘leel nemen, en dat de leren onder
elkander een weinig aan herrebekken
*ijn over de home-iule-kwestic, men zou
vyaarlijk denken dat al de natiën van
Europa maai één grenzeloos volk uit
haken; zóó stil, zóó kalm, zóó roerloos
houden de mannen van alle kleuren en
•ichtingen zich op dit oogenblik.
Laat ons hopen, dat de verhouding
der mogendheden tegenover elkander
jaren lang zoo vredelievend zij als
2>j heden is.
Wel ziel men in Frankrijk de socia
listen op sommige plekjes het jhoofd
opsteken en dreigen, doch, die krakee-
len of heterafgunstige stormloopen
van arbeid legen kapitaal zijn niet van
aard ernstig den wereldvrede te stooren.
Een paar honderd gendarmen zullen wel
voldoende zijn om alles wéér in zijne
plooi te brengen.
26' vervolg.
Zijne eerste zorg was zijne verschrikte
blikken rond zich heen te slaan. De maan,
nu boog aan den hemel geklommen, over
stroomde het veld met haar zacht en hel
der licht. Moester Luc zag noch de schim
van den jongen ridder Arthur, noch dm
van Yaumi of Pluto meer. Alleen zijn muil
dier stond nog, staande ingeslapen, bij
hem.
Meester Luc stapte eenige malen op en
neer om aan zijne verkleumde ledematen
«enige veerkracht te geven; vervolgens zijn
muildier weder bestijgende, haastte hij zich
den weg naar Coquerel in le slaan.
Ik zal maar gedroomd hebben, sprak
hij; de doodt n komen niet terug en de
ketting van Plu’o is van zwaai ijz r.
Verscheidenheden.
In den goeden liberalen tijd had.
minister Bara zich voor taak gesteld de
plaatsen van onderpastoor af ie schaffen,
welke hij, in zijne hooge bezorgdheid,
voor den katholieken godsdienst, nut
teloos vond.
Het katholiek ministerie heeft, na-
tuuilijk, doch skch s langzamerhand,
die onrechtvaardigheid hersteld. Ver
scheidene plaatsen van onderpastoor,
boormeester Baia afgeschaft, zijn i u
0| nieuw ingericht en daar waar de
noodzakelijkheid er van bewezen is
worden er nog nieuwe icgericht.
Dat kan de liberale drukpers niet ver
kroppen en vooral zekere gemeene lo-
giebladjes, welke in echte kooldragers-
taal de buitenlieden, de goddienende
ploegen zooals zij hen noemen, tegen
de geestelijkheid pogen op te ruien.
Het schijnt dat de juffers en dame»
onderwijzeressen te Brussel zich op eene
al te schreeuwende wijze aanklecden.
Dit blijkt ten minste uit het volgende
dienstbevel door den heer burgemeester
Buis gegeven
De schoolkomit‘iten spreken mij,
langs verschillige zijden, over de wei
nige maat die zekere onderwijzeressen
behouden in hunne kleederdracht. Ik
verzoek alle schooloveisten de ondei-
wijzeressen, die onder mijne bevelen
staan, te verzoeken voor hunne kled
deren donkere stoffen te kiezen of ten
minste kleuren die niet al te zeer in he*
oog vallen; verders in hunne kleedeiin
de nederigheid te behouden passende
aan deze die geroepen zijn de kinderen
der werkersklas op te voeden. Zonder
te viagen dat zij een soort van klooster
zelden deed de jicht zegepralende aanvallen
- -
begrippen van den ouden heer slechts aan
laaggeboren, niet aan eenen edelman. Hij
zou wel eenige uren hebben willen wijden
i boeken, de gehcele
b bliolheek van Coqurrel uilmakende, doch
hij kon geene A van eene B onderscheiden.
Wat zou hij doen
Juist deed hij zich deze vraag, toen Luc
Morfil, bleek en met al de kenteekenen van
zijnen slechten nacht op het gelaat, de eet
zaal binnentred.
God zij met n, heer ridder, sprak hij
met eene diepe buiging.
Heb dank, Lite, heb dank, mijne
vriend, antwoordde de heer de Plougaz. Gij
komt juist van pas; ik bevind mij in zeer
groote verg degenheid.
Mijn genadige heer weet, dat ik altijd
lol zijnen dienst bereid ben.
verwerven kat», ta sparen, o! naar voor weiklieden lot bet bebouwen van
willekeur te verteren, mits hij slechts J den grond, tot bet vervaardigen van
niemand te korf doe. .Vele rijken maken lakens en andeie voortbrengselen van
de wel is waar, een veel beter vermogen nijverheid, of wel tot het invoeren van
hetzelve beter en doelmatiger dan op
eenige andere wijze verdeeld.
Toen hij over de binnenplaats van hel
kasteel ging, floot hij Pluto, doch er kwam
natuurlijk geen antwoord. Toen naderde hij
hel hok en bemerkte nadat de hond werke
lijk verdwenen was.
Zou de duivel er zich wezenlijk mede
gaan bemoeien knorde hij met ongerust
heid.
Het duurde lang, eer meester Luc kon
inslapen. Den volgenden morgend vernam
hij, dat Yanmis lijk ontvoerd was, h tgeen
hem voor goed overtuigde dal hij den vori-
gen nacht niet gedroomd had. Ondanks den
angst, welken dez.’ ongewone gebeurtenis
in hem vei wekte, bleef hij in zijne roofzuch
tige plannen volharden cn besloot als het
noadig was liever met de machten der hel 1
in het strijdperk te treden, dm afstand te j - - -- - -o
doen van Iden zoo vurig gekoesterden I te halen, zooals een lekkerb k van onzen
wensch vaA eenmaal op C'q terel heer en tijd doen zou, begon meester Loc
meester te zijn. na >e <1 mkdi, op welke
De h er de Plougaz integendeel stond der den dag zou dom brengen,
dien mor.gend zeer goedgezind op. Sinds L
hng had hij zulk em rusttgen nacht niet bij was met erg vlug moer u.-r m-, en met
kat»,- ta sparen,
niemand te kort doe. .Vele rijken maken lakens
koopgoederen uit vreemde landen; en
door al deze middelen nemen het koren,
het laken en andeie voorwerpen van
nut, geniale en genoegen, in het land
toe.
De rijke a'dus, hoewel hem een veel
gen onder honderd arme huisgezinnen
verdeeld wierd, die aldus elk een jaar-
lijksch inkomen van vijf honderd Iran- het anderen toevloeit En alzoo wordt
ken zouden bekomen, en door deze ver-
deeling honderd huisgezinnen in het
land weer een beslaan vinden zouden.
Maar dit is eene dwaling. Dil zoude ze
ker hel geval zijn, indien de rijke even
zoo veel voedsel en kleeding gebruikte
twee jaren, winst aanbrengen kan. Een als honderd arme huisgezinnen. Maar
Hij verteert zijn inkomen aan bedienden,
arbeiders, kooplieden en fabrikanten van
onderscheidene artikels, die hun geld
weder van hunnen kant in voedsel en
kleeding voor hunne huisgezinnen ver
teren; zoodat er eigenlijk eene soortge
lijke verdeeling van zelve plaa's heelt,
even alsof het geld van hem wegge-
I nomen ware geworden. Misschien zal
Je stortte, zoo als zulks bij velen het 1 hij zich, zoo bij een baatzuchtig mensch
geralen kan zijn, wat zoude hij aanvan- is, weinig om het lot dezer huisgezinnen
gen, na zijnen kleinen voorraad verleerd bekreunen; maar echter onderhoudt hij
te hebben Hij zoude zich gaarne tol dezelve. Want zoo hij van zijn inkomen
eenig werk verhuren; maar niemand zal tienduizend franken jaarlijks in schilde-
hem kunnen gebruiken dan alleen voor
zoodanig werk, dat hem eene zeer spoe-
die weinigen, welke eenig geld mochten ren, even goed onderhouden,, alsof hij
maakt en hen werkeloos had laten zit
ten. Het eenige verschil is, dat zij ge
voelen, thans bun bestaan eerlijk te
verdienen, in stede van op eens anders
liefdegiften te leven. De rijke daaren
tegen die, in plaats van zijn geheel in
komen te verteren, een groot gedeelte
van hetzelve spaart, is niet minder nut
tig voor zijne landgenooten. Immers
komt daardoor niet minder geld in om
loop; want geld woidt niet aanjgoud of
zilver in kisten weggesloten, maar op
de eene of andere voordeelige wijze be
legd. Zeer dikwijls wordt hetzelve uit
geleend op inteiest aan pachters, fabri
kalen of kooplieden, die, behalve den
intrest, dien zij daarvoor op te hiengen
hebben, tiog hun eigen voordeel daar
mede kunnen bevorderen. Want zij wor-
doorgebracht. Voor ontbijt vroeg hij een
gesloofden baas, vijf kwartels, twee patrij- op zijne teenen. Visschen paste volgens de
zen en een vet hoentje van Ia Gnerche, eene I
stad, welke om hare kapuinen, bijna even laaggeboren
beroemd is als le Mans. Als nagerecht ver- zoü wal ...v.,
ooberde hij drie roggekoeken, waarvan een aan het half dozijn
enkele den- eetlust van een der gezondste v r
magen uit onzen tijd zou bevredigd hebben.
Maar in die tijden was de maag van den
mensch nog in al hare oorsponkelijke kracht
en hare verduwingswerkluigen kunnen
met onze zoo verzwakte organen niet verge
leken worden.
Nadat hij zijn ontbijt met eene kan roo-
den wijn besproeid had, wierp hij zich
achterover in zijnen leuningstoel, op welks
rug zijn wapenschild gebeiteld was; in
plaats van eenen tandenstoker voor den dag
er ernstig
over na 'e danken, op welke wijze hij ver-
De j icht was zijn hevelingsvermaak, doch
Dil blad verschijnt den Woensdag, onmiddelijk na de graanmarkt. Inschrijvingsprijs. 5 fr. ’sjaars; met de post O fr. Annoncen 20 ceutimen per regel.De groote leUers
volgens plaatsruimte. Rechterlijke eerherstellingen 1 fr- Een N' 15 cent. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 20 fr. het 100.
Dc Annoncen voor Belgie (ter uitzondering der Vlaanderen) en ’(buitenland worden ontvangen door het Office dePüblicitè, Magdalenastraat, 46, te Rrntsel.
Men schrijft in bij BONHOMME-RYCKASEYS, drukker uitgever. Zwarte Nonnenstraat, 4, te Veurne, en in de Poslkanlooren.
dord, en niemand denkt er aan om nieu- I aan elk vergund zij, bet zijne le bezitten j den op deze wijze «n
we te planten; wam niemand is verze- 'al hetgeen hij door eerlijke middelen dit geld van hunnen kar.t ie bezigen
dii oogenblik keid. dat bij er C_ -
kunnen plukken.
Is hel te vermoeden, dal de armen er
beter zouden zijn, indien men aan
rijken al hunnen eigendom ontnam, on
der hen mei gelijkheid verdeelde, en al
zoo elk belette om in het vervolg rijk te
worden? De armen zouden alsdan in
eenen nog meer deernisweerdigen toe
stand verkeeren; zij zouden niet minder
dan thans voor hun bestaan te arbeiden
hebben; want voedsel en kleederen kun
nen niet zonder iemands arbeid aange
schaft worden. Maar zij zouden veel
minder voordeelig werken dan thans,
omdat niemand in staat zoude zijn eene
groote fabriek of welvoorziene pacht
hoeven te houden, of geld voor te
schieten aan werklieden voor werk, dat
soms niet dan, na verloop van één of
ieder zoude, zoo als het spreekwoord dit is naiuurlijker wijze hel geval niet,
zegt: «van de hand in den tand»
leven, juist dat plekje gronds bebouwen,
hetwelk hem en de zijnen in het leven
kan houden, en niels durven sparen;
want bij zoude moeien vreezen dal men
hem zijnen meerderen eigendom af
nemen en weder veerdeelen zoude.
En wanneer een slechte oogsl of eene
ziekte onder zijn gezin iemand in ellen-
c_ u
geralen kan zijn, wai zoude hij aanvan- is, weinig om hei lot dezer huisgezinnen
gen, na zijnen kleinen voorraad verleerd bekreunen; maar echter onderhoudt hij
le hebben Hij zoude zich gaarne tol dezelve. Wam zoo hij van zijn inkomen
rijen of andere voorwerpen van weelde
verteeren wil, worden de schilders en
dige winst zoude opleverer». Want zelfs anderen, die hem deze voorwerpen levc-
die weinigen, welke eenig geld mochten ren, even goed onderhouden, alsof hij
hebben gespaard, moeten vreezen zulks hun een geschenk van het geld had ge-
bekend te maken en daarvan beroofd te
worden. Zij zouden hetzelve even als in
vroegere lijden, en ook nog ten buidi
gen dage in landen, waar de rijkdom
schaarsch is, onder den grond begraven.
En bij eenen zoodanigen staat van zaken
zoude het geheele land mei elk jaar
armer worden. Want elk zoude niet meer
werken, dan ever, voor zijn onderhoud
noodig is, en niemand zoude iels pogen
te besparen, omdat hij niet zeker is bet
zelve ie mogen behouden. Wel zouden
de rijken arm geworden zijn; maar de
armen, in plaats van hunnen toestand te
verbeteren zouden nog ongelukkiger
worden dan ie voren.
Vooralle inwoners van een land, het
zij arm of rijk of middelklasse, is het
beste, dal de eigendom veilig en dat het
VEU
i
Zondag avond is de schuur cn wagenkot der
hofstede gebruikt door Ccmcyne, tc Rcningbe, af
gebrand. Geheel de o< gst is «r in gebleven.
l* W <l riiriil l i ■WW M I
I 1
w, rx l xr, tv,A Aan AAn ,»aa! 1zx r zx ,x Ar rvi ZX t 11 ti/'m]
