lil
rel
HET WILDEIflEISJE.
Etat-Civil d'Ypres.
Théalre d'Ypres.
Monsieur Alpnonse
Theodore
cherche des allumettes
Komen.
Levée de 1906.
Teiidi22 Février courant, grandere-
féientatiou au Théatre d'Ypres. A
faffiche:
omédie en 3 actes d'Alexandre Du-
c g file, ayant obtenu tont dernière-
Tn't a Bruxelles un trés grand succes.
jnterprêtes Bont tous <ie premier
-(ireen cornm-mijant, par la Petite Du
bois du Théatre Royal du Pare de
Bruxelles qui a été jugée unanimement
r tous les journaux bruxeilois com-
{^e parfait0 daus le iöle d'Adrienne.
ylM Georges Lambert et Pierre Des-
jjayes de Paris remplin.nt les röies
d'Octave et de Montaigliu
Madame Maria Sully des Théaties de
gruxelles jouera celui de Raymoude.
Avec de tela éléments de succès, tout
Ypres viendra applaudir ces vaillants
artistes.
Re rideau se lèvera sur
pocbade comédie en un acte de Geor
ges Gourteline, qui soulèvera les rires
joyeus de touta 1'aBsistance.
Prix ordinaires des places le, 2 fr.
2e, 1 fr. 3®, 0,50 centimes.
(Location comme d1 usage
DEKEMPENMR enS "s che?ir
Burgerwacht van Yper.
Gewone schieting van 15 Februari 1906
Decoene, G., 20 25 25 25 20 115
Masschelein, A., 20 25 25 25 20
jol, J., 20 25 25 25 20
Butaye, A., 25 20 25 25 20
Gaimant, A 20 20 25 20 25
Vandevyver, A., 25 20 20 20 25
ELlXIlt IPAXVER8 stilt
maag- en buikpijn
115
115
115
110
110
koninklijke Maatschappij
der Vrije Kruisboogschutters van Yper
Maandag i9 Februari 1906
1« Vogel, Pinteion Felix.
2® Vogel, Aertsens Lambert.
Wij ontvangen van Komen den vol
genden brief. Wij rekenen het ons tot
eenen plicht hem in te lasschen want
hij beantwoordt in alles aan onze ziens
wijze. Men weet dat te Komen, meer
dan overal elders de politiek eene ha
telijke wending gekregen heeft.
Men weet ook dat de geestelijkheid
er ten volle in gemengd is, en dat de
katholieken die de alleenheersching
van M. den pastoor niet willen verdra
gen, de grootste beleedigingen moeten
ondergaan. Wij beklagen er ons niet
over. Want zulke feiten bewijzen dat
de eenige ware politiek, de eenige die
wat bedaring kan brengen, deze is die
wij beoefenen en welke het spreek
woord zeer wel bevat: de burgemees
ter alleen meester op bet stadhuis, de
pastoor geëerbiedigd in zijuekerk.
Ongelukkiglijk, heden willen de
pastoors overal de meesters zijn. 't Is
hetgeen wij niet willen.
den 15 Februari 1906
Mijnheer den Uitgever
tekenende op uwe herbergzaamheid, ver-
oorlof ik mij u die eenige regels te schrijven
Q'emij ingegeven zijn geweest door de lezing
uer laatste nummers van le Journal d'Ypres.
tij kent mijne denkwijze. Getrouwe discipel
an uwen grooten medeburger Alfons Van-
^npeerehoom, beu ik liberaal van denkwijze
n katholiek van godsdienst.
'k behoor tot deze schoone liberale partij
rndat ik in haar den kampioen zie van de
'f ®'d van geweten en de verdedigster der
soasdienstige vrijheid
Iiphh^6" katholieke beoefenaar, mijne ouders
van j m'j °Pgehracbt in de grondbeginsels
ahi'H katholieken godsdienst en ik heb
"Jt getracht de leerstelsels te volgen van
"en die op het kruis stierf om den vrede
er de menschen ie doen iieerschen.
den61 ^ournal d'Ypres dat zich betitelt met
ronrtDaam van katholiek orgaan van het ar-
hun keurt de priesters goed die,
v ne goddelijke zending vergetende, zich
litipl t01 zictl in onze kleingeestige po-
Want lvvisten te mengen. Ik zeg kleingeestige,
ik sn °P, het dorP- en het is als dorpeling dat
eerstr, le dikwijls de tusschenkorast der
e,|jkheid heb bestatigd in twisten waar
de bescherming van den gedsdienst niets te
zien had.
Om zijne meening te verrechtvaardigen
veinst bet Journal onze partij te aanzien ais
een vijand van den godsdienst. Ik vraag mij
vruchteloos af welk punt van ons programma
hem dat gedacht kan doen opvatten.
Is bet omdat wij, voorstanders der onafhan
kelijkheid van de burgerlijke macht, eenc
maatschappij willen in wplke allen, welke ook
hunne godsdienstige overtuiging zijn, kunnen
genieten, van de volheid hunner reobten aan de
vrijheid van denkwijze Hebben wij ooit be
proefd schade te brengen aan de godsdienstige
vrijheid
Is het omdat wij bet verplichtend onderwijs
willen, die onschatbare waarborg in eene
maatschappij, waar allen tot de stembus ge
roepen zijn, waar het bijgevolg geldt bewuste
kiezeis te vormen.
Is hei omdat wij, gelijk onze broeders, de en-
gelsche liberalen, wij de schoolwet willen her
zien Gelijk zij, inderdaad, en 'tis grooten-
deels daaraan dat zij hunne jongste zegepra
len verschuldigd zijn, strijden wij voorde her
stelling van liet recht in zake van onderwijs.
Het Journal d'Ypres, dat onzeengelsche vrien
den met bloemen bedekt, scheldt ons uit voor
sectarissen. 't Is waar, niemand is een Sant in
zijn eigen land.
Is het omdat wij nevens de evenredige ver
tegenwoordiging de politieke gelijkheid van al
de burgers willen !k vraag waarin de strijd
voor het algemeen stemrecht ons kan doen
doorgaan voor vijanden van den godsdienst.
Is het omdat wij eene billijker verdeeling
willen der militaire lasten, waarvan het ge
wicht hedea op de onterfden der fortuin
weegt
Is het omdat wij de herziening willen der
onrechivaardige wetten die het jachtrecht
en het voorrecht der eigenaars beheeren in
hetgeen zij overmatig hebben
Is het omdat wij ons arrondissement willen
verlossen uit den staat van verbanning, waar
in het geslagen is, door de huidige regeering
die millioenen verkwist voor prachtwerken en
het niet noodig vindt kleine credieten toe te
staan voor hel vervullen of voltooien der zoo
dringende werken die wij niet opgehouden
hebben sedert zoo vele jaren te vragen
Is het omdat door de stichting der evenre
dige vertegenwoordiging, wij in het bestuur
onzer provinciën en onze gemeenten eene
ernstige control willen invoeren
!s het omdat wij de herziening willen der
wetten die hel jachtrecht en het voorrecht der
eigenaars regelen in hetgeen zij overdreven
hebben.
Is het omdat wij eene billijke verdeeling
willen der militaire lasten, waarvan hl het
gewicht rust op de onerfden der fortuin
Is het omdat wij tegenstrevens zijn van de
militaire verkwistingen, als deze welke de
Hegeering komt te besluiten met de mede
plichtigheid onzer twee volksvertegenwoordi
gers, Colaert en Van Merris
Is liet omdat wij willen beletten dat het
notariaat, de magistratuur en de openbare
bedieningen in het algemeen, de prooi worden
der mannen die tot eene enkele politieke
partij behooren
Ik hoop dat, in tegenwoordigheid van het
gevaar dat er bestaat voor den godsdienst, ver
slaafd te worden aan eene partij politiekers,
die maar de verdediging van het schoteltje be
oogen, vele katholieken, lezers van het Journal
d'Ypres zullen zich van die partij afkeeren. Ik
hoop dat zij zullen hegrijpen dat, met de
priesters aan te manen zich bloot te stellen
in onze politieke twisten, men gevaar loopt
spoedig het getal te zien aangroeien van dezen
die den godsdienst eri de priesters verwarren,
niet alleen onverschilligen maar vijanden van
ons geloof worden
BALSA M, SEMivei-e kina
wijn, verwekt eetlust
INLEIDING.
II.
D-m volgenden dag op welken Dolorès af
scheid genomen had van de zwarten dor
plantaadje, brachten M. en Mev. de Fles-
signy haren laatsten avondstond te zamen
door.
Men hield Dolorès langer op dan naar ge
woonte. Humbert kon haar niet genoeg be
zichtigen en omhelzen. Twee jaren lang
misschien ging hij ervan afgescheiden zijri,
en, op het oogenblik de duurbare voorwer
pen zijner liefde te verlaten, leed hij aan
eene geweldige hartverscheuring en vroeg
zich af of hij aan zijne vrouw ge» ne verme
telheid zonder mogelijken uitslag toeliet
Wie weet, peisde hij. of mijn vader
niet in doolstrijd is Indien de vonk van
het verstandver mogen voor imm >r uitgedoofd
is, wat zullen mijne duurbare Flaviana en
Dolorès vermogen Niets Men galvani
seert ïe lijken niet.
Welke gevaren zullen zij zonder mij niet
onderstaan Zekerlijk, de kapitein Gaspard
is moedig en ter trouw, maar da hand Gods
zaait het onweder, en mijne vrouw en mijne
dochter kunnen schipbreuk lijden.
De graaf bevond zich onder eendroefgees-
tigen indruk wanneer Flaviana bij hem
kwam. Noch eens beurde zij zijnen moed
op, en bewees hem dat hij zich onweerdig
zou maken der goddelijke goedheid, »ndien
hij moest wijken vóór welk middel het ook
zijn mocht, om tot den markgraaf te nade
ren.
Die beproeving is onze verzoening,
herhaalde zij
D>^ graaf Humbert wilde voor de laatste
maal Dolorès haar dageiijksch gebed doen
herhalen, en hij noch zijne vrouw konden
hunne tranen weêrhouden het zoete en
zuiver stemmetje des kinds herhaalde
Mijn God, be.seh-.rm mijnen grootva
der, zegen mijne welbeminde ouders, ver
dedig mij tegen de boozen, behoed mij
van de klippen en het onweder en zeg aan
uwe engelen mij onder hunne vleugels te
verbergen.
Een uur later was het kind ingeslapen.
M. de Fiessigny on zijne vrouw hieven al
leen waken.
Van 's morgens kwam een boot de reizig
sters halen. Men laadde de prauwen met
kisten welke de toiletvoorwerpen der gravin
en harerdochter bevatten, Dolorès voegde er
de nederige geschenken der arme zwarten
bij, en de roeiers stuurden het vaartuig
langs den kant der Geduchte.
De schikking der kajuit die men voor haar
bereid had, deden tranen in de oogen der
jonge vrouw opwellen.
Wanneer het reisgoed aan boord der ge
duchte geschikt was, nam M. de Fiessigny
een zwaar sandelhouten kistje uit de handen
eens zwarten, dan, wanneer hij zicb met
zijne vrouw alleen bevond zeide hij haar
In dit kistje zijn de zeldzaamste peer-
len die mijne wssehers gebracht hebben
smaragden, voortkomende, van de rivier de
las Esmeraldas en uit de oude mijnen der
Incas, wier geheim ik een oogenblik op eene
volslagena wijzemeende gevonden tehebben.
De dubbele bodem bevat behalve mijn por
tret, al onze familiepapieren. Gij kunt ze
noodig hebben om mijnen vader te bewijzen
dat gij waarlijk mijne echtgenoote zijt, in
dien hij aarzelde u te herkennen.
De kleine sleutel die dit kistje opent, heb
ik voor u doen maken. Ik heb hem aan eene
ketting gehangen die nooit uwen hals mag
verlaten. Herinner u dat de helft mijner for
tuin in dit kistje gesloten is.
Nimmer zal ik er van scheiden, ant
woordde Mev. de Fle-signy het is Dolorès'
bruidschat.
De nieuwe lading der Geduchte was vol
trokken, de kapitein wachtte de laatste brie
ven af die hij naar Frankrijk ging overbren
gen. Eene grooto beweging heerschte aan
boord, en Marszeil vermenigvuldigde zieh
met een wonderbaren iever.
Voor Gaspard Tavance was de graaf een
vriend geworden, en de twee zoo dappere
mannen waren bewogen wanneer zij mal
kander de hand drukten.
Eindelijk naderden de laatste praauwen
de Geduchtede verschillige reizigers namen
bezit hunner kajuiten, en men wachtte nog
slechts een gunstigen wind af om de golf van
Panama te verlaten.
H"t afscheidssein werd door den kapitein
gegeven.
M. de Fiessigny drukte zijne vrouw in
zijne armen, ku.stte herhaaldemalen het
voorhoofd der slikkend Dolorès dan, het
anker gelicht zijnde en de zeilen door een
gunstigen wind gezwollen, moest de graaf
Humbert het schip verlaten en weder in zij
ne praauw stappen.
Meer dan eene uur lang volgde zijn licht
vaartuig den gang van het schip.
Flaviana en Dolorès, overde verschansing
geheld, beschouwden hemtusschen hare tra
nen eindelijk liep de dag ten einde, de
praauw verdween in de duisternis en het
schip gleed op de lichtgevende baren.
Gedurende de eerste uren van dsn nacht
bleef Mev. de Fiessigny op dezelfde plaats.
Zij zag de boot noch haren echtgenoot meer
maar in de verte, op de kust, onderscheidde
zij nog de flauwe lichten die op de plaau-
taadje gbnsterden. Gansch haar hart keer
de tot deze woning weder waar de gezel
hears levens woonde de moed dien zij ge
toond had verdween plotselings, snikken en
zuchten ontsnapten hare borst, en terwijl
NorilIa,de mulattin. Dolorès poogde te troos
ten en haar te ontkleeden, liet Mev. de Fies
signy zich door de droefheid overmeester» n.
Toen zij in de kajuit trad, was het kind
ingeslapen, maar waarschijnlijk droomde
het van de verledens dagen, want het her
haalde de refreins der liedekens die het in de
chozas geleerd had, ofwel het dankte de
zwarten om hunne teedere genegenheid.
'S anderendaags, bij haar ontwaken, had
de kust verdwenen.
Twee dagen verliepen vooraleer de reizi
gers en de reizigsters der Geduchte zich op
van den driemaster
ver-aderden. Het meerendeel leed op eene
wreade wijzeen wilden het zicht hunner
folteringen aan de nieuwsgierigen verbergen
Andere, in hunne droefheid gedompeld, be
weenden dezen die zij aan land hadden ge
laten en waarvan zij gedurig zich verwij
dt- rden
Gedurende deze twee eerste dagen zag de
gravin de Fiessigny op het dek, buiten den
kapitein en de matroozen, maar één van de
reizigers der Geduchte.
Het was een mat» van ongeveer dertig ja
ren oud. van hooge gestalte en eene groote
schoonheid, indien de schoonheid enkelijk
bestaat iu de regelmatigheid der gelaat
strekken. Zijne zwarte oogen verlichtten de
doffe bleekheid zijner wezenstrekken en, als
tegenstrijdigheid met de kleur zijner oog
appels, had hij schoon blond haar, dat hij
zonder poeder drorg, eenvoudiglijk met een
lint vastgemaakt. Zijne kleeding, alhoewel
sierlijk, veraadde nochtans het gebrek. Al
les in dien man liet eene groote teleurgestel
de eerzucht en diepe smarten vermoeden.
Hij kon zoowel bedrogen zijn geweest
in eenige w ettige hoop als gevallen zijn van
een met moeite opgerichten steiger. Wan
neer men zijn breed voorhoofd beschouwde,
zonder rimpels, zou men het bijna genomen
hebben voor dat van een schrander mensch,
indien de verwarde en somtijds vluchtende
uitdrukking zijner zwarte oogen niet had
doen vreezen dat hij min grootheid dan ar
glistigheid bezat. Zijn mond was maar half
gerustellend, maar de stem bezat zeldzame
toonen, en kon beurtelings de kracht des
hartstochten en der bewogene aandoening
viuden. Men vroeg zich dikwijls af, wan
neer men hem nauwkeurig onderzocht, of
men zich vóór een rechtschapen man be
vond, die door de worsteling des levens
diep was beproefd geweest, of vóór een on-
verstandigen eerzuchtige.
Gaspard Tavanec, die zich te Panama se
dert bijna drie weken met zijnen reiziger in
betrekkingen bevond, was er nog niet in ge
lukt zich een gedacht over hem te vormen.
Hij zocht hem niet, maar hij vluchtte
hem ook niet. Te beleefd om o.ntrouwig te
blijven, wachtte hij de gebeurtenissen af
vooraleer den mensch te beoordeelen.
Op het ladingsboek was de reiziger inge
schreven onder den naam van Laurens Ca-
barou
Hij was niet rijk, want, na zijne reis ge
dongen en eene vermin lering op den prijs
var» tweede klas bekomen te hebben, had hij
nog het middel gevonden eener kleinere som
te betalen met te beloven van verschillige
diensten te bewijzen.
Wordt voortgezet.)
Sessions du Conseil de Milice.
het dek of in de zaal
3 53 <3 6
o,TS 72 72 72 r° 72
3e SESSION.
Mois.
9Jn9H
2® SESSION.
Jour.
Mercredi
id.
id.
Jeudi
id.
id.
Vendredi
id.
id.
Mois.
Heure
Z
O
a
co
co
w
Jeudi
Vendredi
Lundi
Mardi
Jeudi
Vendredi
Lundi
Mardi
Mercredi
Mois.
re'ö'O'ö-d'O'G'ü'-o
S
fe a
]E W
-2
Déciarations du 9 au 16 Février 1906.
Naissances
Vanlerberghe, Marguerite, rue du
Temple. Vlaemynck, Solange, Uloi-
r'|| f
O^. <X>«K><><^
J»-
VoGELbCHIETING.
(5d® Vervolg
Het Vertrek.
CO
O
H
O
9iri0H
OOOOOOOOO
o
VOVOVQVO NNNKN
NNNNNNNNN
*~i »-S
2 "O
G-C-ax) |2 TJ "O 13 "O
P 'OH "2 '-1 •-<
M
!S'Ö-Ö"0T3"0"DT3'0'
- -
10
10
10
10
Io
Io
10
10
10
- H N N N fotoro
có
S'U'O'O'd'OTi'd'd
O O To O To^r O
Qn Ox Ox Ox Ox
Ui
O
N iovo oo Gx M CO tJ-
CO
4) I
W
O
Cf
u
V
XI 01
hZ3-ö G
C tuo O
e •*-»
w,
<u O -
«0
U C T)
3» re 2 o'b»
-M h£)
O 3
-CJ 05
-8- O oo O
