Stadsnieuws.
Eene Martelares.
Mengelwerk. (5
De plakbrief der feesten.
Bij de faillietverklaring was de
Staat, die de lijnen der Bassins homl-
lers overnam., bevoegd om bij die
maatschappij op te treden ten voordea-
le van hare beambten, door den Staat
insgelijks overgenomen de Regeering
is werkelijk opgetreden, doch zij kan
niet optreden om den toestand te rege
len van de beambten die in den dienst
der Maatschappij der Spoorwegen van
West-Vlaanderen zijn overgegaan
aan deze beambten en aan dtzo Maat
schappij was de taak opgelegd, de uoo
(iig bevonden schikkingen te nemen
met het oog zoowel op de verleden als
op de toekomst
Vraag.
Zal de Staat rekening houden met de
wenschen van de bedienden die moch
ten verlangen, wat het pensioen aan
gaat, de rechten te behouden, hun toe
gekend door de Maatschappij van
West-Vlaanderen, om een kapitaal te
trekken vijf maal zoo groot als het be
drag van de laatste jaarwedde, met in
begrip van de waarde der woning, zoo
zij waren gehuisvest op de kosten der
Maatschappij
Antwoord.
In gemeen overleg met de Maat
schappij werden de volgende schikkin
gen genomen
I. De verzekerings- en pensioen
kas der bedienden van de Maatschap
pij der Spoorwegen van West-Vlaan
deren. tot stand gebracht deu 1" Janu
ari 1901, zal worden overgenomen door
den Staat en gansch in stand blijven
zooals vroeger.
Wordt tegelijkertijd een pensioen en
een kapitaal verleend, dan wordt van
de sommen, toegekend aan den aange
slotene krachtens de statuten van be
doelde verzekerings- eti pensioenkas,
afgetrokken het kapitaal vertegen
woordigende het pensioen waarop hij
recht zal hebben of dat hem zal toege
kend worden uit krachte van de arti
kelen 1,3 4 en 5 der wet van 21 Juli
1844.
Evenwel staat het den overgenomen
beambten vrij, af te zien van het voor
deel dier wet, indien zij het voor hen
of voor hunne f'amiliën vooideeliger
achten, uitsluitend de rechten in te
roepen, die hun zijn gewaarborgd door
de statuten der verzekeriugs-en pen
sioenkas.
II. - Da aangeslotenen bij da ver
zekerings- en pensioenkas zullen niet
verplicht zijn te storten in de Kas voor
weduwen en weezan van h< t Ministe
rie van Spoorwegen kosterijen en Te
legrafen, uit krachte van de Wet tot
goedkeuring van de afkoop-overeen
komst, welke wet veroorloven zal af te
wijken van titel II der hooger vermei
de wet van 1844. (Zie art. 8 van het
wetsontwerp.)
Er is daarenboven met de Maat
schappij overeengekomen
A. Mits de Maatschappij eene s m
van 107,348 fr stort, zal de Staat de
ambtenaren en bedienden die, uit hoof
de van hunnen ouderdom, slechts voor
half pensioenkapitaal werden aange
sloten, beschouwen alsaange.- loten voor
volle pensioenkapitaal
B. De voorzorgska;, ingesteld ten
voordeele vau de bedienden wier ge
zondheidstoestand de aansluiting bij
de verzekerings en pensioenkas niet
toeliet, zal met deze laatste worden-
versmolten de Maatschappij zal het
bedrag van het spaarboekje van eiken
aangeslotene bij de voorzorgskas, stor
ten in de verzekerings- en pensioenkas.
Vraag.
Zullen de geneesheeren, door de
Maatschappij der Spoorwegen van
West-Vlaanderen toegelaten, overgaan
tot den dienst van den Staat
Antwoord.
Op de o\?-er te nemen lijnen zal de
gezondheidsdienst worden geregeld
overeenkomstigde reglementen die van
kracht zijn op het huidig spoorwegnet
van den Staat.
Het toelaten van de geneesheeren en
van de apothekers is een zaak die tot
hiertoe nog met werd onderzocht.
Vraag.
Zullen de overgenomen bedienden
een afzonderlijk kader vormen Zul
len zij worden overgebracht in het
Staatskader naar gelang de omstandig;
heden het zullen toelaten Welke zal
de schaal hunner loonsverhooging zijn
gedurende dit voorloopig tijdperk
Hebben zij de verzekering dat men,
binnen dit voorloopig tijdperk, er zich
zai op toeleggen hunne jaarwedde te
verhoogen
Antwoord.
De overgenomen bedienden zullen
voorloopig een afzonderlijk kader vor
men en dan in het Staatskader over
gaan naar gelang de omstandigheden
het zullen toelaten.
Gedurende het overgangstijdperk
zal men er voor zorgen dat de vroegere
loonschalen af dagloouen voor het ge
lijksoortig personeel van het oude net
behouden blij ven
De verdienstelijke beambten zullen
verhoogingen vanjaarwedde bekomen,
voor zoover Zb nog niet genieten de
maximum jaarwedde', door den Staat
gehecht aan hunne bediening, en ook
voor zoover deze verhoogingen niet
voor gevolg hebben dat zij gunstiger
zouden worden behandeld dan hunne
ambtgenooten die even lang dienst
hebben bij het oude net.
In de muziekschool.
I Wij moeten terugkomen op een
geestig geval dat aanleiding zou ge
ven aan eene zachte vroolijkheid, in
dien het ongelukkiglijk niet eens te
meerde beklagenswaardige neiging
onzer meesters liet zien om onze
stadsgenooten te vernederen ten
voordeele der vreemdelingen.
Het geldt nog de vervanging van
den achtbaren heer Wittebroodt, ge-
V.
Zij had het hoofd verwijderd van haar
kind, wiens roodgeweende oogen haar be
zagen. Zij aanschouwde hem met eene
oneindige teed°rheid, een voor een al die
wezenstrekken opnemende, waarvan zij
ging gescheiden worden door den dood,
Gostaaf was ernstig geworden bij de woor
den van zijne moeder. Zijn verstand hei
derde zich schielijk op met een hevig licht
Men zou gezegd hebben dat zij u toekomend
leven hem verscheen H-;t was geen kind
meer dat An a Durant aanhoorde, het was
een man.
De bewakers nader len en zegden dat h it
uur voorbij was, dat men moest scheiden.
Men moest.
De twee arme wezens hadden geene
tranen meer. Slechts snikken. Zij omhels
den malkander eene laatste maai
Verlaat mij, lieve engel, zegde zij,
blijf niet langer. Al mijn moed gaat weg.
Da bewakers namen Gustaafbij de hand
en leidden hem weg. Op den dorpel der
deur keerde het kin! zich om. Zijne moe
der, geknield, de oogen open gespalkt door
een schrikkelijk lijden, hem do armen toe
reikende, trachtende dingen te zeggen die
zij niet kon uitspreken.
Gustaaf ontsnapte aan de bewakers door
eene geweldige beweging. Zij dachttn er
overigens niet aan hem te weerhouden.
Hunne oogen waren vol iranen.
Het kind viel in de armen zijner moeder,
die bezwijmde.
Vaarwel, zegde zij, met driftige kus
sens. Vaarwel!
De voorziening in verbreking werd
verworpen, Anna weigerde een beroep op
genade te teekenen.
Zij had de opoffering gedaan van haar
leven. Het gerecht der mensehen had haar
veroordeeld, zij betrouwde op de gerechtig
heid Gods.
Nochtans, iets stond op in haar. Zij kon
alzoo niet eindigen met het hoofd onder de
guillotine. Zij deed den onderzoeksrechter
komen, dau den voorzitter der assisen, dan
haren advokaat. Maar zi] zegde niets De
tegenwoordigheid der magistraten scheen
haar te verschrikken
De advokaat wilde haar eene pen, inkt en
papier geven die zij gevraagd had Eens
wilde zij zich zetten te schrijven. Zij zette
zich neer, trachtende kalm te zijn, schij
nende hare herinneringen te verzamelen, de
pen op het papier doende loopen, volzinnen
zonder gevolg schrijvende, waar er twee
eigenamsn inkwamen Na'halie,.... Cos-
roff, dau niets
Het geheugen ontbiak haar eensklaps.
Die smarten, die schrikkelijke foltering
die zij sedert maanden onderstond, waren
sterker geweest d m haren wil.
wezen bestuurder der muziekschoo
die op pensioen gesteld is.
De Commissie van ons muzikaal
Instituut telt 4 leden> even g°ede
Yperlingeri als uitstekende muzikan
ten, en^eenen Voorzitter, deze een
groot politieker die van Brugge over
gewaaid is en niets van het muziek
kent.
Deze Commissie, met 4 stemmen
tegen 1, (raadt dewelke, lezers
benoemt als eersten kandidaat een
talentvollen jongeling van Yper,
prijs van het Conservatorium, en als
tweeden kandidaat een uitstekenden
en bekwamen liefhebber, die onze
stad bewoont sedert vijf-en-twintig
jaren.
Een brugsche muzikant, kandidaat
onzer meesters, is dus verwijdeid.
Men zou denken dat een wil zoo
klaar uitgedrukt door de bevoegde
mannen zou moeten geëerbiedigc
worden.
Het is de meening van alle ver
standig en oprecht mensch het is
deze niet van onze beheerders, die
schijnen bijzonder aangewezen te
zijn om de moedeloosheid en de be-
leediging onder onze medeburgers
te werpen.
Het geval is hinderlijk
Zullen onze meesters, korts vöór
de gemeentekiezingen durven in bot
sing komen met de Commissie der
muziekschool en onze stadsgenooten
verwijderen ten voordeele van hun
nen brugschen gunsteling
De moed hunner slechte daad zal
hun ontbreken, zegt men.
Wij denken het ook, want zij ko
men M. Wittebroodt, de gepension-
neerden bestuurder, te verzoeken
voorloopiglijk zijne bediening te her
nemen.
Het voorloopige in het geval, is de
afwachting van den uitslag der kie
zingen van October van nu tot dan
moet men voorzichtig zijn, maar na
dienindien zij overwinnen
Leve Brugge
In ons laatste nummer, sprekende
van den plakbrief der feesten, heb
ben wjj ons gevoelen uitgedrukt.
Wij volharden in onze manier van
zien, doch daar men noch den smaak
noch de kleuren betwist, nemen wij
zeèr wel aan dat anderen niet denken
•als wij. Ook aarzelen wij niet het
hier onderstaande artikel op te ne
men
Zeer schoone feesten komen ons
aangekondigd te worden door een
zeer leelijken plakbrief. Drie post
kaarten hebben er de grondstof van
gegeven een zicht der Halle van
boven, een zicht der Rijselpoort van
Zij was getemd, vernietigd, verstompt.
De brief in hare cel geschreven was naar
het parket gezonden geweest, dat getroffen
werd door dat gebrek aan samenhang.
Matheus en een andere genheesheer van
X onderzochten de jonge vrouw.
- Geveinsde zinneloosheid zegden zij.
Zij hield zich overigens voortaan stil,
sprakeloos, de guillotine en den beul af
wachtende met gebogen hoofd, hangende
lippen en vaste blikken.
Men dacht alle avonden dat de strafuit-
voéring ging plaats hebben. Lieden brachten
uren door aan de statie van X... om de
aankomst van het gerechtshout af te wach
ten. Wanneer zij wederkeerden, vroeg men
hun inlichtingen. De strafuitvoering moest
volgen in den nacht zelf der aankomst van
den beul.
Zekeren avond stapten dde mannen uit
den trein van Parijs in de statie de nood
lottige werktuigen vergezelden hen.
Zij begaven zich naar het gerechtshof,
brachten er eenige minuten overgingen eene
kleine maaltijd nuttigen in het Hotel van
den Valk en gingen niet meer uit.
Eenige bevelen werden naar de gendar
merie, den plaats kommandant en den poli
tie- kommissaris gezonden.
Het was den 10 December. Het was
koud. De sneeuw viel en bedekte de stralen.
De droevige tijding doorliep X...
Het is voor dezen nacht
onder en eenen sprong over een hin
derpaal in de Rijschool op den kant
Dit laatste onderwerp is geteekend
in een volmaakten kring op den wel
ken onze Ypersche Leeuw, gewapend
met zijne kolom en de wapens der
stad ondersteunende, zich overgeeft
aan wonderen van evenwicht be
kwaam om al de poedelhonden van
den cirk Sosman afgunstig te ma
ken. Zal vallen?.... Zal niet vallen,
want er zijn daar twee rozen om den
vastgezetten hoepel te ondersteunen.
Eene wel kdanige groente heeft uitge
schoten, men weet niet hoe, achter
eene der rozen en volledigt met het
opschrift in gothieke letters getrok
ken uit een boek van eenen school
jongen, de versiering van dezen
plakbrief waardig van het tijdstip
van 1830.
Het is een stap, zegt men, naar
eenen aanbevelenden plakbrief waar
dig van het tijdstip van 1830. Een
stap achteruit, in alle geval, want de
zeer zedige teekenaar, hij heeft
zelfs noch initialen noch naamcijfers
nagelaten schijnt niet te weten
dat de kunst van den plakbrief eene
volstrekt nieuwe kunst is die moet
bezield worden door de wetten der
opsierende kunst. Ten ware zij vrij
willig opgevat ware in een verouder
den tegenwoordige gelegenheids-
trant als voor sommige plechtigheden
de kunsten betreffende, moet de
moderne plakbrief zich ontdoen van
zekere banaliteiten die wij altijd ge
kend hebben en zich bezielen van
de beste voortbrengsels der nieuwe
kunst.
Een magistraat-kunstenaar, M.
Karei Buis, poogde eertijds de bui
tensporigheden van slechten smaak
tegen te werken, die bedreven wa
ren bij wijze van reclame, maar zijne
pogingen werden meesttijds beperkt
bij de eenige zeer zeldzame gevallen
waar de wet hun het recht gaf tus-
schen te komen.
Zooveel zullen wij niet vragen aan
onzen Burgemeester. Dat de gewone
plakbrief voortga, als het noodig is,
met zijne arme teekeningen of zelfs
zijne artistieke ongerijmdheden ten
toon te spreiden, op de eenige voor
waarde dat hij niet gerechtelijk aan
gemaand zijIn dat geval alleen zou
den wij een volstrekt verbod begee-
ren van alle reclame die eene esteti-
sche macht uitmaakt.
Maar wat wij vooral zouden wil
len, is dat de stad, voor hare offi-
cieele plakbrieven op hare muren
geene verouderde reproducten ten
toon stelle in den smaak van deze
die ons bezig houdt. Dat degene die
deze prent gemaakt heeft de naam
loosheid behoude, dat verstaat zich,
maar het is betreurenswaardig er
handteekens op te zien van personen
die zich doen doorgaan als vrienden
VI.
De tijding was waar: het was voor's
morgends met den dageraad.
Men vertelde het aan Matheus, wanneer
hij uit zijnen kring kwam. Hij sloeg de
oogen ten hemel en murmelde
Dat God deze vrouw bescherme
Te huis gekomen, legde hij zich te bed.
De slaap kwam niet. Het nachtlichtje dat op
eenen hoek der schouw stond, verlichtte al
de voorwerpen der kamer met een grauwe
klaarte.
Het waggelde somwijlen zonder oorzaak,
en de schaduwen schudden op de behangsels
fantastische teekeningen. De uren en halve
uren sloegen eentoonig op het uurwerk,
voorafgegaan door het korte gerucht der
springveer.
Het sneeuwde altijd voort, de sneeuw
bleef liggen op het vensterkozijn op de tak
jes emer wilde wijngaard die tegen het huis
opklom De vlokken glijdden langs de ruiten
welke de vorst met zonderlinge bloemen,
met. grillige teekeningen versierde.
Matheus sliep niet. De doodsche nacht
stilte kwelde hem. Het was de diepe stilte
van het graf. Het bloei rees naar zijn
hoofd. Hij stond op, kleedde zich aan, open
de het venster en ademde, gedurende erfi
langen tijd.
De sneeuw kwam langs de gapende ope
ning binnen, raakte licht zijne wangen en
zijn voorhoofd aan met hare ijskoude tra
nen.
Eene plotselinge windvlaag dreef de
sneeuwvlokken die 'bwurrelend binnen drin
gen a;S eene zwerm vlinders Eenige viel<-n
VERVOLG.
-*a
