Stadsnieuws.
Lantaarnaansteker,
Niels voor de burgerij
Prijskamp voor gezang
van blinde vinken
Mengelwerk. 9
LOTGEVALLEN EENER WEES.
Vinkeniers en Vinken.
Hel Concert
der Oud-Pompiers.
bet achtbare lid is reeds onderzocht
geweekt Tut un toe, hebbou vvij geeue
behoorlijke oplossing kunnen vinden.
Do slutii. wordt voortgezet.
Het klerikaal ministerie roemt aan
houdend dat het den toestand der klei
ne burgerij wil verbetereu. IJdele
woorden zonder daden Wat deed de
regeering om den oudergang van den
kleinhandel te keer te gaan Niets, in
't geheel niets
Ja wel, het richtte een onderzoek in
oin de klachten der burgerij in groote
lijvige boeken bijeen te verzamelen en
d'-zelfve iri de archiven der bibliotheek
van de Kamers te laten beschimmelen.
Immers, waartoe leidde dit enkwest?
Tot niets.
En nochtans pochen de klerikalen
op hunne liefde voor den geringen man
IJdele woorden om de kleine burgers
wat honing aan den mond te smeeren
de nederige is immers zoowel kiezer
als de groote, en den werkman kan
men misschien nog met wat i j de Ie
vleierij tot zich trekken.
Terwijl bijna overal in ons land,
deze soort van kampstrijd-overblijf
sel eener andere eeuw-afgeschaft en
zelfs, even als de hanengevechten,
verboden w.orden, Yper is wellicht
de eenige stad, die dezelve nog steeds
alle jaren aan het hoofd harer pro
gram der kermisfeesten schrijft.
Zij onderhoudt aldus, onder de la
gere klas der bevolking, het bar-
baarsch gebruik onze arme vinken
van hun gezicht te berooven bij mid
del eener gloeiende breinaalde.
Het is niet waardig voor een ge
meentebestuur dat zich katholiek
noemt, zulkdanige gebruiken door
subsidien aan te moedigen en te doen
voortzetten.
Veel eer zou het strenge bevelen
moeten geven om deze prijskampen
te beletten en ten strengste verbieden
dat men de jacht make, vange of ver-
nietige, gelijk op welke manier, onze
zingende en insectëtende vogelen, in
het algemeen.
Er zijn reeds veel te weinig dezer
nuttige vogelen om de lucht, die wij
inademen te zuiveren, in de schade te
DE
Uit het Engelsch.
Zevende hoofdstuk.
Het eerste gebed.
Welk eene drijfveer om hem steeds tot
grootere pogingen aan te zetten Bezwa
ren die hem anders zouden afschrik
ken, teleurstellingen die hem zouden ont
moedigen, moeilijkheden die hem zouden
afmatten, hinderpalen die hem zouden doen
terugdeinzen, tegenwerking die hem zou
verlammen, verzoekingen die hem zouden
overwinnen, allen liggen ontwapend en
machteloos voor hem, wanaeer hij met een
oprecht hart om de zege kampt.
En zoo is het, dat zij die in glans, rijk
dom en weelde geboren zijn, zelden tot iets
grootsch komen. Zij worden niet tol arbeid
geboren, en zonder arbeid is niets te ver
krijgen, dat. het bezitten waardig is Daar
om willen zij het niet tot hunne groote en
eenige beweegreden maken (eene waardige
ZOH het niet. gewis zijn) de nadeelen hunner
positie te boven te komen, en zich groot ge
leerd, wijs en goed te maken, in spijt van
die schatten, die aanzienlijke geboorte, die
gelegenheid tot een lui en weelderig leven,
welke in waarheid, voor de helderziende
oogen van wijze m-nschen en engelen, de
gevaarlijkste valstrikken voor hem zijn
beletten die millioenen insecten, rup-
sen en wormen van alle soort die onze
velden verwoesten en zelfs tot onze
boomen aanranden en hunnen was
dom beletten.
Men herinnert zich nog dat in 't
begin van dit jaar, ter gelegenheid
van het bespreken der stadsbegroo-
ting, een achtbaar raadslid. M.
D'Huvettere gezegd heeft dat men
de lusthoven onzer oude vestingen
zoo aangenaam als mogelijk behoor
de te maken, en met dat inzicht,
voorgesteld heeft dat de stad, hier en
daar, in de boomen gemaakte vogel
nesten zou plaatsen, ten einde de
kleine vogels, die de wandelingen
verlustigen door hun gezang te be
schermen tegen de roofvogels en an
dere vernielers.
Onze burgemeester hoewel hij in
dit gedacht deelt, heeft de vrees uit
gedrukt dat de jongens er gemakke
lijk zouden aan geraken om de vo
gelnesten te rooven, en heeft 'er
geen gevolg aan gegeven.
Men weet hoe zeer onze stadspoli-
cie reeds onmachtig is om de straat
jongens te beletten de struiken,
planten en boomen onzer schoone ho
vingen te beschadigen en te ver
nielen. Het verwondert ons dat de
heer D'Huvettere die, gelijk wij, een
vriend der vogelen in volle vrijheid
schijnt, te wezen, niet consequent
met zijn voorstel van Januari is ge
bleven. Hij had, volgens ons, moeten
protesteeren tegen den prijskamp
der geblinde vinken wanneer de ge
meenteraad waar hij zijn vrijgezeg
heeft het programma der Tuindag
feesten goedgekeurd heeft.
Vermits het hem niet behaagd
heeft zulks te doen, dienen wij pro
test in, zoowel in onzen naam als in
stede en plaats der maatschappijen
ingericht ter bescherming der die
ren.
Van over verscheidene eeuwen be
stonden, hier ter stede, gelijk in vele
platlandsche gemeenten des lands en
van den vreemde, maatschappijen of
gilden van vinkeniers.
Yper telde er vroeger verscheidene
Een der voornaamste en oudste was
gevestigd in de herberg Het Zui
den in de Ryselstraat, onder de
HH. Philippus en Jacobus. Zij had
volgens men beweert eene kapel in
S'-Pieterskerk en bewaarde er een
zeer oud vaandel. Haar reglement,
omlijst, dat wij over eenige jaren
Eene beweegreden had Willie lang gehad.
Zijn grootvader was oud, zijne grootmoeder
zwak, en beide waren arm. Hij moest de
steun van hunnen ouderdom worden hij
moest arbeiden om hun de behoeften en ge
noegens des levens te verschaffen hij moest
nog meer doen zij hoopten groote din
gen van hem en zij moesten niet teleurge
steld worden Hij vergat echter, terwijl hij
zich voer zijnen toekom«tigen strijd met de
wereld wapende, het tegenwoordige niet,
maar ging zitten en leerde zijne lessen voor
de zondagschool Daarna las hij volgens ge
woonte overluid in een boek en toen zond
jufvrouw Sullivan, hare hand op het hoofd
van haren zoon leggende, een eenvoudig,
hartelijk gebed voor hem omhoog een
van die moederlijke gebeden, waarnaar het
kind met eerbied eri liefde luistert en dat hij
zich nog in latere jaren herinnert een van
die gebeden, welke den mensch voor verzoe
king kunnen bewaren en van het booze ver
lossen.
Toen Willie dien avond naar huis was
gegaan, en Geertje met True alleen gebleven
was, zat zij eeriigen tijd op een laag bankje
naast hem, zonder te spreken. Hare oogen
waren strak op het witte beeldje gevestigd,
dut in haren schoot lag en hare kinderlijke
gedachten waren druk bezig, dit kon niet
betwijfeld worden, want geheel haar ge
zichtje duidde eendiep gepeins aan True was
niet dikwijls de eerste om te spreken maar
dewijl hij Geertje buitengewoon stil vindt,
fikte bi) haar eens onder de kin, zag haar
vragend aan en zegde
Wel, Willie is een knappe, aardige
jongen, niet waar?
Geertje antwoordde ja zonder dat zij
echter scheen te weten wat zij zegde.
bij een oudeleur ontdekten, werd
hernieuwd in 1849. Het bevat 20
artikels. Onder andere lezen wij
er art. 5. Op eersten Zondag
van Mei zal er gezongen wor-
den voor Koning, waartoe 's avonds
te voren zal gelot worden.' 's Mor-
gends met den klop van zes ure zal
elk moeten zijn vogel placeeren
waar zijn lot gevallen is, zonder
denzelven nog te raken, en ge-
trouwelijk moeten teekenen tot den
eersten klop van 7 ure, op boete
van 10 centiemen.
Art. 6. De medezingende kon-
frater wordt gehouden ter partie
tq brengen eene geblinde boom-
gaardvink, zingende Hemen (1),
maar veeuw of wideeuw, zelfs zui
niet goed, op peine van verbeuring
van vogel en kooie.
Art. 15. Als wanneer men au-
dientie zal klinken, een ieder zal
aanstonds het spel eindigen, het
smoren staken, met ontdekte hoofde
zijn, en stil zwijgen het is verbo-
den zijne pijp te ontsteken aan het
beeld van den Heiligen, of aan de
keers op tafel staende, vervalt in
eene boete van 2 centiemen.
De vink is een vogel minder dan
demusch. In 't fransch Pinson com-
mun, in 't latijn Fringilla Cre hbs.
Men naamt ze in West-Vlaanderen
Bogaerdvink omdat zij vooral in de
fruitboomen nestelen. Anders ook
slagvink, Botvink, appelvinkwinter -
vink genaamd.
De vinken van de prijskampen zijn
Bogaardvinken. De Bogaardvink
slaat (zingt).
De bogaardvinken slaan niet allen
gelijk. Van daar dat de vinkeniers
dezelve onderscheiden volgens hun-
nenzangmetdennaam van Daverswie,
Kiekebie, OrtjebieRabberdouw, Ries-
wie, Toptop en Riewie, (slechte zan
gers, walen) Giskolie, Tiekowie, Pro
wie, enz. (2).
Hier zullen wij aanmerken dat
men bijna overal in onze Vlaanderen
Bogaerd of Boogaerd zegt voor Boom-
gaerd. Van daar ook de familie na
men Bogaert, Van den Bogaerde,
Vanden Boogaerde, enz.
Men heeft voorbeelden dat eene
goede slagvink zijn lied 770 maal in
een uur kan herhalen.
Het nest van dit vogeltje is een
echt meesterstuk. Hij maakt het in
de bosschen en in de hoven.
De mannekens van de vinken zijn
in eerbied in sommige streken van
(1) Vijf liedjes of zangen.
(2) DeBo Idiaticon.
Gij moogt hem wel lijden, niet waar
zegde True.
Ja, antwoordde Geertje weder op de
zelfde verstrooide wijze Het was niet aan
Willie dat zij dacht. True wachtte nu dat
Geertj 1 o- er haren nieuwen bekende zou
beginnen te spreken, maar zij zweeg nog
eene poos. Eindelijk plotseling opkijkende,
zegde zij
Oom True
Wat wilt gij zeggen
Waarom bidt Samuel tot God
True ke^k verbaasd.
Samuel Bidt Ik begrijp eigen
lijk met wat ge zeggen wilt.
Wel, hervatte Geertje, het beeltje om
hoog houdende. Willie zegt dat het jongste
Samuel heeten dat hij op zijn eene kie zit,
en zijne handjes zoo samen houdt én naar
boven kijkt, omdat hij tot Godt bidt, die
boven in de lucht woont. Ik weet niet wat
hij meent omhoog in de lucht weet
gij het
True nam het beeldje en bekeek het op
lettend. Hij verschoof zich onrustig op zijne
stoel, krabde zijn hoofd, en zegde einde-
lijk
Ik geloof wel haast dat hij gelijk heeft.
Dat kindt bidt zekerlijk, hoewel ik er te
voren niet aangedacht heb. Maar ik weet
niet recht waarom hij het een Samuel
noemt. Wij zullen het hem eens vragen.
Maar waar bidt hij, om, oom True
0 hij bidt om hem goed te laten wor
den. Het maakt de menschen goed als zij
tot god bidden.
Kan God de menschen dan goed ma
ken
I Ja, God is zeer groot hij kan alles
I doen.
Duitschland en bereiken somwijlen
hooge prijzen, volgens de uitge-
strekdheid en de buigzaamheid hun
ner stem. De duitsche boer om zich
een te verschaffen zou de noodigste
voorwerpen opofferen.
Wij denken het gepast het voorgaan
aan onze lezers mede te deelen daar
Zondag toekomende een prijskamp
voor blinde vinken zal plaats hebben
door een paar nog bestaande Yper-
sche vinkeniers uitgeschreven met
geldelijke ondersteuning van ons zoo
katholiek stadsbestuur en met ge-
doogzaamheid van de rechterlijke
overheid
Zondag jl. gaf de Harmonie der
Oud-Pompiers een zomerconcert in
het park van M. Emiel Iweins,
Meenenschen steenweg. Het weder,
van bedekt dat het 's morgends was,
werd 's namiddags prachtvol, en
nogmaals vertoonde zich de blauwe
lucht en steeg de glinsterende geu-
zenzon op om het feest op te luiste
ren.
Een aanzienlijk getal leden woon
den het concert bij en te midden de
reukverspreidende bloemen en het
frissche groen prijkten de vroolijke
zomerkleediien der dames en juffers.
Het Concert bevatte een oprecht
kunstprogramma. Melden wij bijzon
derlijk de ouverture Lysistrata, van
Paul Lyncke, de fantazia Samson et
Dalila, van Saint-Saëns, Le Pas des
Glaneuses, van onzen duurbaren chef
heer Henri Moerman, stukken'welke
allen opperbest uitgevoerd werden
en waar noch schakeeringen, noch
uitdruk ontbraken.
Gedurende de rusttijd, werd door
Mijnheer Emiel Iweins iedere muzi
kant eene flesch bier aangeboden,
welke op zijne gezondheid geledigd
werd en waarvoor zij allen M. Emiel
Iweins zeer dankbaar zijn.
In het tweede deel van het pro
gramma hoorde men achtereenvol
gens Le Flamand, militaire marsch
van H. Moerman, L^es Maitres Chan
teurs, eene lekkere brok uit het opera
van Wagner, en twee zeer schoone
stukken van den moderne franschen
componist E. Gillet, La Lettre de
Manon en Réponse d Manon.
Na de uitvoering dezer stukken,
kwam de achtbare heer Eugène Van
Elslande, bestuurder der Philharmo-
nie van Poperinghe, de chef en de
muzikanten geluk wenschen voor die
Maar hoe kan hij hooren
Hij hoort alles en ziet alles in de we
reld.
En woont hij in de lucht
Ja, zegde True, in den hemel.
Nog veel meer vragen deed Geertje
vele zonderlinge vragen, die True niet kon
beantwoorden vele vragen waarover hij
verwonderde dat hij ze niet dikwijls zich
zeiven gedaan had True had een nederig
liefderijk hart en een kinderlijk geloof hij
had slechts weinig godsdienstig onderwijs
genoten, maar het was zijn e nstig streven
te leven maar het licht dat hij had. Hij
antwoordde Geertje eihter zoo, goed hij
kon en waar hij verlegen bief, aarzelde
hij niet haar naar Willie te verwijzen die,
zegde hij, op de zondagschool ging en ver
bazend veel van zulke dingen wist. A!e in
lichting, die Geertje kon bekomen, bestond
in de kennis van deze daadzaken dat God
in den hemel was dat zijne macht groot
was, en dat de menschen noor het bidden
beter worden Hare opgewekte aandacht
werd echter door dit onderwijs zoodanig
geboeid, d»t toen het Uier werd, ze'fs de
gedachte van in haar nieuw kamertje te
slapen het niet uil haren geest kon verdrij
ven. Toen zij naar bed was gegaan, met
het witte beeldje vast aan hare borstgedrukt,
en True de lamp had weggenomen, bleef zij
nog lang met openene oogen liggen. Vlak
aan het voeteinde van haar bedje was het
venster. Geertje kon daardoor naar buiton
zien, gelijk zij vroeger op haar zolderka
merken bij Nan Grant had gedaan maar
dewijl het venster grooter was, had zij een
veel ruimer uitzicht. De lucht stond vol hel
dere sterren, en het gezicht daarvan deed
hare oude verwondering en nieuwsgierig
heid naar den maker van zulke verwijderde
OF DB
