Stadsnieuws.
Lantaarnaansteker,
Weerklanken.
In liet bureel
van weldadigheid.
Mengelwerk.
Vlaamsch Tooneel.
Theatre cTYpres.
L\ MIMOUTX
Sociélé Hoyale
des Francs Arbaiélriers.
Ju 111 el.
Een goed liberaal abon
neert zich aan DE WEER
GALM
Do me..schen moqcn gerust zeg-
gen
2 M. Dumelie heeft geene enkele
stem bekomen. Er waren 3 witte
Wij hebben een ministerie van t
kanon.
't Is 't ministerie van de dulle
griete
Wij hebben reeds onzen spijt uit
gedrukt in den Moniteur van 't Stad
huis het verhaal niette vinden der
officieele redevoeringen van nieuw
jaardag.
Eenige weerklanken nochtans zijn
ons ter ooren gekomen die verdienen
aangestipt en onthouden te wor-
dtn.
Antwoordende aan den bevelheb
ber der burgerwacht die, het officie
renkorps voorstellende, de hoop uit
drukte eindelijk door het oprichten
te zien van den Stand, de wenschen
der burgerwacht en van het leger
volbracht te zien, heeft de Burge
meester geantwoord, met toonen van
diepe rechtzinnigheid, dat hij, men
kan niet beter bereid bleef de
grootste opoffering te doen om spoe
dig voldoening te geven. Men heeft
malkander verlaten met het hart vol
hoop. Aan het pesoneel, voorgesteld
door den heer gemeentesecretaris
ontslaggever, heeft de burgemeester
hen verzekerd van geheel zijne ver
kleefdheid. Hij heeft gezegd dat hij
de verdienste van elkeen kende en
kan waardeeren, bij gevolg als nut
teloos en ontijdig alle vraag voor
verhooging aanziet, welke hij vrij
willig zal weten voor te stellen op
zijnen tijd. Het personeel is vertrok
ken een weinig onttooverd.
Ten gevolge van het overlijden
van M. Vandenpeereboom, lid van
het bureel van weldadigheid, diende
er tot zijne vervanging overgegaan
te worden. Het bureel had M. Du
melie aangewezen als eersten kandi
daat en M. Veys als tweeden kandi
daat.
Het c-ollege had als kandidaten de
heeren Vey.s en Gorrissen.
In de kiezing heeft M. Veys 6
stemmen bekomen en M. Gorrissen
DE
23
LOTGEVALLEN EENER WEES
Uit het Engelsch.
Zestiende hoofdstuk.
Een nieuw te liuis.
Hij wilde mij vrijheid laten om naar
mijn goedvinden te handelen, en ik besloot
haar naar mijnheer W*** te zenden. Zoo
zal zi) vooreerst bij ons blijven. Ik wenseli
haar zoo la"g bij mij te houden als ik kan,
niet alleen omdat ik veel van het kind houd,
maar ook omdat zij zoo teer en gevoelig is
en nu zij zoo bedroefd is over den dood van
haren goeden pleegvader dunkt mij dat wij
al het mogelijk moeten doen om haar op te
beuren, benkt gij dat ook niet, jufvrouw
Ellis
Ik ben voornemens altijd mijn plicht
t« d'>en, antwoordde jufvrouw Ellis, tame
lijk stijf' V\'aar zal zij slap°n als het huis
houden weer in orde is
In 't kamertje aan het einde van den
bovengang.
Waar zal ik dan de linnenpers zet
ten
Kan die niet in het achtorportel
staan Ik zou denken dat er tusschen de
vensters ruimte genoeg is.
Dat zal dau we! moeten, zagde juf
vrouw Ellis en streek de kamer uit bij
zich zelve mompelende Alles ten onderste
boven voor dat kleine .ding l
briefjes.
Het is dus M. Veys, rechter bij
de rechtbank van eersten aanleg,
die geroepen is om M. Vandenpeere
boom te vervangen.
Aangezien de gemeenteraad hard
nekkig volhoudt een gelijkstemmend
bureel van weldadigheid te wdlen,
trots de verbintenissen eertijds geno
men, maar sedert lang vergeten, is
de benoeming van eenen magistraat,
verplicht door zijnen stand zich bui
ten de politiek te houden, misschim
wat wij het beste mochten verwach
ten als benoeming.
Hopen wij dat M. Veys de ge-
wenschte onafhankelijkheid zal kun
nen hebben om zich niet te laten me
deslepen door de afgetrokkenheden,
die maar te dikwijls de daden onzer
weldadigheidsgestichten bezielen.
Weeral was 't volle zaal Zondag laatst
in den stedelijken schouwburg ter ge
legenheid van de 4° vertooning gegeven
door de moedige Vlaamche Ster. De
zaal leverde een betooverenden aan
blik op men zag er enkel lieve kleedij
en nog verrukkelijker gezichtjes. Al
wat mooi heeten mag onder onze
vlaamsche bevolking was daar bijeen
gestroomd en allen hebben er een ver
makelijken kunstavond doorgebracht.
Het programma was uitmuntend sa
mengesteld en alles liep er als op
les.
Eerst vertolkte men De Baas uit
den Rooden Ezel, blijspel met zang in
twee bedrijven, door A. Willems, eene
puike brok, vol leerrijke zedelessen en
kluchtige toestanden, die opperbest
uitkwamen en weergegeven werden.
Mej. Jeanne en Zulma Devers waren
een Roosje en eene Dina zooals de
schrijver ze wel zal gedroomd hebben
lief 0111 te stelen en hare rol spelend
als echte kunstenaressen, al de toestan
den naar de natuur schetsende. Een
dubbel bravo voor die talentvolle
vertolksters
De heeren L. VanCainpo, in de rol
van Dirlc, J. Ossieur, in die van Frans,
Fl. Slosse, in die van Wittebol, J. De
Groote, in die van Lambrecht en G.
Pottel, in die van Stoffel speelden allen
om ter best en begrepen volkomen
hunne rol. Ieder van ben wist zich in
'tvel te steken van de personnage, die
hij malen moest. Hartelijk proficiat
aan allen. Men heeft er hartelijk ge
lachen en genoten en die weergaiooze
speelsters en spelers dapper toege
juicht.
Jufvrouw Ellis was 0111 meer dan eene
reden verdrietig. Zij had lang in het b stuur
van aille huiselijke zaken bij den heer Gra
ham haren eigen zin gedaan, en was bij
gevolg tamelijk heerschzuchtig geworden.
Zij was knap, ordelijk en zuidelijk, aan
een klein huishouden gewoon, en nu Sedert
vele jaren geheel ongewoon aan kinderen,
Geertrui was in nare oogen eene lastige in
dringster een kind dat natuurlijk gedurig
kwaad moest doen en telkens hare meest-
geliefde plannen in de war brengen. Boven
dien was Geertrui, gelijk ,ufvrouw Ellis
het uitdrukte, onder g„rneene lieden groot
gebracht en de huisoódster, die anders
waarlijk niet zeer hardvochtig was, en
alle bijzondere liefdadigheid zeer goedkeur
de, koesterde zeker vooroordeel ten opzichte
van aanz enlijke geboorte. Hoewel thans tot
geringen staat vervallen, was z'j er nog
trotsch op dat zij vau goede familie afkom
stig was, zij aanzag voor eene beleediging
dat men van haar verwachtte eenig belang
te stellen in het verzorgen van een kind,
dat staat zoo ver beneden haar was.
Nog meer dan dit alles zij zag in de
nieuwe huisgenoote eene geduchte mede
dingster in de genegenheid van jufvrouw
Graham en zij kon niet dulden dat zij de
tweede zou worden in de schatting van
Amelia, die ten gevolge harer blindheid en
wankelbaro gezondheid sedert lang onder
hare hoede was geweest, en voor welke zij
zooveei teederheid koesterde als haar ka
rakter haar toeliet voor iemand te gevoe
len.
Ten gevolge van al deze omstandigheden
was jufvrouw Ellis ten zichte van Geer
trui verre van gunstig geziud en van haren
kant was het meisje r; niet op weg om
jufvrouw Ellis bartel jk lief te k rij -
gen-
Daarop volgde Zij mag niet trouwen,
blijspel in een bedrijf door K. Van Rijn,
een zeer lief stukje, eene echte actuali
teit, die veel heeft doen lachen en het
leven in de badsteden tijdens het sei
zoen goed teekent en alle belachelij
ke gebreken doet uitschijnen.
De juffers Zulma en Jeanne Devers
waren subliem in hare rollen van ha-
trien en Charlotte en verukkelij k t nooi in
hare frissche kleedij. De heeren L.
Vancampo in de rol van Piet, J. Tas-
seel, in die van Albert, verliefde, (1.
Pottel, in,die van Spelenbrink en K.
Wolff, in die van Willem vertolkten al
len hunne rol met meesterhanddat zijn
allen uitstekende tooneelisten. De hee
ren .1. De Groote en A. Luyten, hotel
bedienden waren ook goed op de
hoogte hunner rollen en brachten 't
hunne bij 0111 alles zoo keurig weer te
geven Een herhaald goedheil aan al
len. De kleedij was rijk en prachtig, de
tooneelschikking opperbest gelakt,
Men waande zich wezentlijk op den
zeedijk. De figuratie ook mag uitmun
tend heeten. Die vertolking heeft cle
toeschouwers in vervoering gebracht
en- de zaal dreunde menigwerf onder
de toejuichingen. Hartelijk proficiat
aan allen.
Ten slotte speelde men Sergeant
Bruno, tootieelspel met zang in een
bedrijf'door G. Gallebert en J. Rabau,
stukje, dat krioelt van roerende too-
neelen, die afwisselen met de geestig
ste zetten. Het bevat ook veel leèrrijks
en dat alles werd op eene uitgelezene
wijze weergegeven.
Mej. Zulma Devers was eene blinde
Dora uitmuntend geschetst en zoo na
tuurlijk voorgesteld. Mej. Julia Win
deis vertoonde ons eene Rosa, die on
berispelijk gemaald was. De heeren
Ossieur, in de rol van Bruno, K. Wolff
in die van Overweiden, K. Deweerdt, in
die van Vitaal, J. De Groote, in die van
Baron, en J. Tasseel in die van T" sol
daat wedijverden in de kunst en dat wil
wel iets zeggen niet waar De figuratie
was ook hier volkomen op de hoogte
harer taak, en gelukte er opperbest in.
Ook heeft men die kundige vertolkers
meermaals ovaties gebracht, waaraan
geen einde scheen te zuilen komen.
Bravo bravissimo voor allen.
Het orkest, onder de leiding van den
heer M. Tasseel, verrukte ons door
menig heel lief' muziekstuk op eene
meesterlijke wijze uitgevoerd.
Ook werden die uitstekende muzi
kanten dikwerf en luidruchtig toege
juicht.
Het was, om 't kort te maken, eene
der vermakelijkste, genotvolste en best
gelukte vertooningen, die wij ooit bij
woonden.
De Ster vormt eene heele schaar
volleerde kunstenaren op tooneelge-
bied en wij zien met genoegen dat on
der hen eene verstandige en wel be-
Zeventienctc hoofdstuk.
Wie zijn gelukkig
Amelia zat alleen in hare kamer. De heer
Graham was eene vergadering van de be
stuurders der Bank gaan bijwonen. Juf
vrouw Ellis zat in de eetzaal, bezig met de
kernen uit rozijnen te halen. Willie hield
Geertrui beneden in de bibliotheek in ge
sprek, en Amelia, met wetende dat de maan
in de kamer scheen, en daarom niet min
donkef was, liet zich in diep gepeins ver
zinken. Haar hoofd rustte op hare hand, de
uitdrukking van haar gelaat, gewoonlijk
zoo vreedzaam vergenoegd, was nu treurig
geheel hare houding dulde smart en neer
slachtigheid aan Terwijl de eene gedachte
de andere verdrong, en al het leed van
vroeger tijd weder voor haar oprees, zonk
haar hoofd langzaam neer op de kussens
der sofa waarop zij zat, en druppeltranen
liepen langs hare vingers af.
Eensklaps werd er zacht eene hand op de
hare gelegd. Zij maakte eene snelle bewe
ging, gelijk zij altijd deed wanneer iets
haar verraste, want hare buitengewone af
getrokkenheid had Geertje's naderende
schreden onhoorbaar voor haar gemaakt.
Scheelt er iets jufvrouw Amelia
sprak Geertrui. Wilt gij liefst alleen zijn of
mag ik blijven
De medelijdende toon en de kieschheid
waarmede het meisje dit vroeg troffen Ame
lia. Zij trok haar naar zich toe en zegde te
gelijk O ja blijf bij mij en toen opmer
kende, dat het kind beefde en geweldig ont
roerd scheen, vervolgde zij Maar wat
scheelt u, Geertje Wat doet u zoo heven
en snikken
Nu berstte Geertje uit O jufvrouw
Am 1 jk dacht, dat gij aan het schreien
waart toen ik binneu kwam, en ik hoopte
grepen, gezonde emulatie heerschtydie
allen ten goede komt.
Aan allen proficiat, hulde en dank
Nat us.
Rappelons a nos lecteurs que c'est
Dimanche24janvier prochain, que la
compagnie théatrale Andre Calmettes
vient nous jouer SAMSON, de Henry
Bernstein.
Voici les norns des principaux artis
tes tjiii irfferprèteront ce chef-d'oeuvre
du répertoire moderne MM. André
Calmettes, Chartol, G. Barnier, Harry
MM" Nelly Cormon, Paule Rolle, Léo-
nie Richard, Berthe Busier, etc.
7 7
A Dimanche 24 Janvier.
Ou nons annonce pour Mardi 26
Mnuier prochain, une nouvelle repre
sentation par l'excellente troupe du
Théatre de Tournai, sous la direction^
de M. J. Burnet-Rivière.
On interprêtera
Operette nouvelle en 3 actes.
Noo- do fnoord»
i et mysterie dat hel drama van den huHén-
houlevard omgeeft, bijl't ondoordringbaar!
Toch blijft de rechterlijke oveiheid mrft oti-
werkdadig Fr wordt ijverig gezocht, maar
niets gevonden.
Het parket hing nn een plakaat uit, de
personen aanzeilend die den avond der mis
daad den soldaat Goethals te h"hhen gezien
't zij alieen ol've- gezeld van burger of militair,
du te komen vedelaren aan den onderzoeks
rechter.
Lundi 48 Janvier 1909.
- prix offert par le doyen
Moyen totalMahieu L.
Bas total Brunfaut A.
Haut total
Legroe L.
Le comité organlsateur de la tombo
la de riiöpital sanatorium s'est réuni
Mercredi dernier 14 courant, et a fixé
irrévocablement la date du tirage au Tl
Avril, jour de Paques.
dat ge mij met u zoudt laten schreien, want
ik ben zoo bedroefd dat ik niets anders kan
doen.
Zelve tot bedaren gebracht duor de nog
heftiger ontroering van het kind, poogde
Amelia de blijkbaar geheel nieuwe oorzaak
dezer droefheid te ontdekken. Willie, ver
nam zij nu, was komen zeggen dat hij
heen ging. .het land uit naar het einde
van de wereld, gelijk Geertrui zegde, naar
Indie. De heer Clinton had aandeel in een
kantoor te Calcutta, en had William du
meest uitlokken ie voorwaarden aangeboden
om daar als klerk te worden geplaatst. De
vooruitzichten, die hem aldus werden ver
schaft, waren veel gunstiger dan hij ooit
kon hopen te bekomen wanneer bij te huis
bleef. Het loon was terstond reeds voldoende
om al zijne eigene uitgaven te bestrijden en
in de behoeften te voorzien van hen, die
met ieder jaar meer afhankelijk van hem
werden. Ook de kans op toekomstige bevor
dering was groot en hoe teeder ook het
liefderijke hart des jongelings aan zijne
huiselijke betrekkingen en vrienden gehecht
was, kon hij toch geen ogenblik twijfelen
welken weg plicht en belang hem aanwezen.
Hij nam het voorstel aan, en met hoeveel
angst hij ook aan eene ballingschap van
vijf of mogelijk tien jaren mocht denken,
hij hield dien manhaftig voor zich zeiven,
en sprak met zijne moeder en zijn groot
vader op eenen blij moedigen toon over zijne
korte afwezigheid en blijde teregkomst
Jmfvrovw Amelia, zegde Geertrui,
toen zij hare blinde vriendin met dit
nieuws had bekend gemaakt en wedef
eenigzins bedaard was, hoe kan ik bet dra
gen dat Willie heeugaat Hoe kan ik zon
der hem leven Hij is zoo goed en hij heef'
mij lief
Wordt Voortgezet)
9
KJ
OF DE
'f*
c o-—T"~">Or7r"r^a. - -
'fin AU CERGLE
1
