lieeft doen zien, dat er geene mogelijkheid meer
is noch van er een italiaansch gemeentebestuur,
noch van er burgerwacht te kunnen inrichten,
noch van liet romcinsche volk nog te kunnen
doen deel nemen aan kiezingen of welkdanige
andere politieke akten.
Ongelukkig Frankrijk.
De Times behelst een telegram uit Berlijn,
zeggende dat de heer von Bismark, aan den
heer Jules Favre, als vredesvoorwaarden, de
volgende eischen heeft medegedeeld
De afstand van den Elzas en van Lorreinen;
■de afstand der sterkten van Metz en van Belfort.
De afstand van Pondicliéry.
De afstand van 20 oorlogschepen en eene
schadeloosstelling van tien milliards.
De hoer Jules Favre heeft deze voorwaarden
naar het onderzoek der nationale vergadering
verzonden.
Gambetta begint al zijne nieuwe rolle te spe
len. Het is geene nationale vergadering dat hij
wilt doen kiezen den 8 februari, maar eene
republikaansche vergadering. Al die toebehooren
aan de koninklijke familien die over Frankrijk
'geheersoht hebben sedert 1789, en al die eene
officieele plaats bekleed hebben sedert 1851 tot
in 1870, alsook al de oude officieele kandidaten
voor de wetgevende kamer, mogen volgens zij
nen omzendbrief géene kandidaten zijn voor de
vergadering die moet gekozen worden. O repu
blikaansche vrijheid
Het leger van Bourbaki, bestaande uit80,0Q0
mannen, is, ten gevolge van nieuwe nederlagen,
gevlucht in Zwitserland, waar zij als krijgsge
vangenen gehouden worden. Iets zulks had ook
kunnen plaats hebben op onze grenzen, indien
het duitsche leger de Franschen in het noorden
had blijven achtervolgen. Ons ministerie heeft
dan klaar gezien, als het onze grenzen door liet
leger heeft doen bewaken.
Hoe het al gaat ia Spanje.
Langen tijd is Belgie met Spanje vereenigd
geweest. Wij hebben dan eene bijzondere reden
om te weten hoe het gaat in dat land.
De Spanjaards hebben nu ook een liberaal
gouvernement en een liberale Koning, den zoon
van Yictor-Emmanuël. De gedurige omwente
ling welke het liberalismus daar veroorzaakt
heeft om aan het hoofd te komen, heeft het land
in de grootste armoede gedompeld. Doch dit is
niet genoeg Om het volk allen troost te ontruk
ken tracht men den katholijken godsdienst te
doen verdwijnen. Men doet geusehe predikan
ten komen, men richt geusehe scholen op, en
men geeft geld aan de arme lieden die den ka
tholijken godsdienst willen afzweeren en protes
tant of geus worden. Maar gelükkiglijk het volk
is-vast aan de,wara Kerk oekleeGL ■^"-rimaspn
laten zich verleiden.
Tntusschentijd wordt de katholijke Kerk ver
volgd. Het gouvernement heeft de kerkelijke
goederen genomen, belovende van aan de Kerk
.-eene jaarlijksche vergoeding in geld te geven.
Die verschuldigde vergoeding, hoe klein zij zou
geweest zijn in evenredigheid der gestolen goe-
leren, wordt geweigerd. De bisschoppen"die
kloekmoedig hunne stem verheffen om de waar
heid en het recht te verdedigen, worden ver
volgd en gestraftde priesters die van op den
predikstoel hun volk aanwakkeren om God ver
giffenis te vragen voor dezen die hem zoo
schroomelijk miskennen, zij worden in het ge
vang geworpen.
Maar van hunnen kant de katholijken van
.Spanje toonen zich edelmoedig in den strijd. In
min dan een jaar, hebben zij te Madrid, de
hoofdstad, vijftien scholen ingericht met hun
eigen geld, waarin bijna duizend kinderen koste
loos het onderwijs ontvangen. De onkosten binst
dit jaar daartoe, gedaan, beloopen tot 5.000
franks. De katholijken die de middels niet heb
ben om met hun geld dit schoon werk te onder
steunen, trachten op eene andere wijze hulp te
bieden.
Gelijk in Belgie en andere landen, de Span-
DE GQEDHERT1GE ZOOfü IH HET GKGELUK.
NAAR HET HOOGDUITSCH.
-voor de GAZ1KTTE TAS DlXMl'DC
ïn 't noord-oosten van Boliemen, aan den voet der
hooge reuzenbergen, stond een lief dorpje, Eberfeld
genoemd. Deszelfs kleine vriendelijke huisjes waren
te midden van lieflijke hovctjes als hier en daar ge
zaaid en liet oude kerkje, door liet sombere kerkhof
omringd, zag men zijn nederig dak boven de vreed
zame woningen verheffen. Arm en eenvoudig waren
de Elberfeld'ers, 'te vreden met de geringe winst die
hun handwerk kon opbrengen. Het waren wevers
meestal die toekwamen met voor hen te zien; en
armoede en weelde waren bijna even onbekend.
Eenigen nogtans hielden zich met, hun ambacht niet
tevreden, en leverden zich daarbij over aan het
blauwen. Ze wonnen meer geld met zware pakken
over de hooge bergen been te sleurenmaar nu en
dan ook zag men eene weenende vrouw of verlatene
kinderen bedelende rondzwerven, omdat bun vader
al blauwen gekwetst of gevangen was. Immers eene
•sterke brigade douanen was er om de hoogten te
bewaken.
Eenige stappen links van het lieve dorpje, op
eenen middelmatigen heuvel, stond een oude steenen
molen, welks breedo armen sedert lange nu stil zijn
gevallen, en dertig stappen verder was het molen
huis. T was een van de treffclijkste van geheel liet
ronde, en Ivoben woonde er in, die in geheel de
stroke anders nooit als de Bergmuider genoemd
wer.L Jlet 'Was con gierige en barsche vent; een
jaards doen ook groote betoogingen ten voor-
deele van den Paus. Over eenige dagen had er
voor Zijne Heiligheid eene drijdaagsche plechtig-!
heid plaats in de kerk van St. Isidorus, eene der
bijzonderste van Madrid. Niettegenstaande den
slagregen die den laatsten dag viel, was de
groote kerk zoo vol, dat men bijna niet knielen
kon. Gedurende de drie dagen, wierd er binst
de diensten met de schaal voor den Paus rond
gegaan door verscheidene leden van de maat
schappij der katholijke jonkheid, en de opbrengst
beliep tot verscheidene duizende douros of vijf
frankstukken. Men zag een armen werkman,
die door een sermoen zoo getroffen was, dat hij
gansch zijne beurs in de schaal uitschudde.
Dus, is het gouvernement slecht in Spanje,
het volk is er goed, en men mag hopen dat dit
ongelukkig land welhaast, gelijk Belgie, zijn
bestuur in betere handen zal kunnen stellen.
EicrLeUjke Stalen.
Het is bemerkensweerdig hoe de nationale
wacht, die bestaat uit aanhangers der revolutie
partij, het orde in Home houdt. Op zekevgn
nacht zijn verscheidene mannen der wacht in
eenen winkel gebroken, zeker niet met het in
zicht van eens anders eigendom te eerbiedigen.
Anderen, ook des nacht, hebben eenen voorbij
ganger zijn geld of zijn leven afgevraagd. Het
wilde juist lukken dat zij den kapitein van hunne
eigene kompagnie alzoo aanrandden. Andermaal
zag men er twee, in klaren dage wegleiden, die
eene diefte begaan hadden. Zulke en diergelijke
zijn de roemrijke daden van de rustbewaarders
in het tegenwoordige Rome.
Het Quirinaal heeft nog al wat veranderingen
ondergaan. Dat voormalig paleis der Pauzen
was veel te eenvoudig gemeubeld voor prins
Humbert. Men vindt daar nn zetels en rustban
ken naar de laatste mode, spiegels en kristalen
luisters en nog andere dingen, meer in betrek
met de verlichting die tegenwoordig in Rome
schittert. Men heeft zelfs al gesproken van de-
Standbeelden van St. Pieter en St Paulus uit het
poortaal weg te nemen, om er deze van Monti en
Rognetti (vermaardn schelmen) in de plaats te
stellen. Doch dit is maar zeggen.
Kardinaal Antonnelli heeft naar de pauzebjke
afgezanten, bij de verschillige Staten van Euro
pa, eenen omzendbrief gezonden, bij welken hij
hun bekend maakt de reis van Victor-Emmanuel
naar Rome. Deze koning heeft er slechts dertien
uren verhieven; maar toch binst dien tijd een
dekreet get eekend, dat het stelen der Pauzelijke
Staten bekrachtigt.
De ontevredenheid die te Rome onder het volk
begint te komen is zienlijk. Sedert de inneming
rijn de levensmiddelen al veel vopduwa1 <lo
hüispa'cfiten van de gelijke, uit''oorzaak'van de"
verandering van hoofdstad. Deze alleen zijn te
vreden die, door hunne verraderij en misdaden,
het vertrouwen gewonnen hebben der liberalen i
voor zulke immers is er nog eenig voordeel te
verhopen. Om een voorbeeld aan te halen Men
herinnert zich het komplot, gemaakt om de ca
sern Serristori, waar de zouaven in lagen, te
doen in de lucht springen, 't Was een genaamde
Bosi, in wiens huis dit slecht plan" gesmeed
werd, die de casern ondermijnd heeft; nu is hij
aangesteld door de nieuwe regentie als 's stads
bouwmeester, en het spreekt van zelfs dat hij
daardoor rijkelijk voldaan wordt.
Men vindt het gespuis niet meer tierende en
roepende, in de nabijheid van het vaticaan en op
St. Pietersplaats. Al wie nu naar den Paus gaat,
kan er in volte veiligheid geraken, zonder ge
vaar te loopen van beschimpt te worden. De op
roerige partij wil doen gelooven aan de afgeveer-
digden der katholijke landen die Z. H. komen
bezoeken, gelijk de katholijken uit Belgie ge
daan hebben, dat alles ten besten mogelijk in
order is, en dat zij met veel gematigheid voort
gaan, de belangen van den H. Stoel ter lierte
nemendemaar niemand zal daardoor in slaap
gewiegd worden. Gaat men in andere plaatsen
oudo wednwaar zonder kinderen, die daar woonde
met zijne oude dienstmeid, die nog gieriger was dan
hij. Rijk was hij in de oogen der geburen en misacht
en verfoeid, omdat hij nooit aan niemand eenen
dienst had bewezen.
Het was op eenen avond in bet najaar, een donke
ren zwarten avond, dat er in het molenliuis mannen
aan liet kouten waren. De eene, een kloeke en bar
sche menscli met zwervende gezicht, zat bij de tafel
en smoorder-De andere, een teedere en bleeke jon
geling, stond recht voor hem; hij zag er geheel
Ontsteld uitmet zijne eene hand steunde bij op de
tafel terwijl Hij de andere, als van spijt te zamen
gevrongen, liet nederzinken. Voor den laatsten
keer, sprak dc molenaar metbitsigen toon, zeg
ik u dat ik mijn geld moet hebben, anders dat ik u
op strate zet.
Peis toch, - antwoordde Frans al beven, dat
mijn arme vader daar stierf over twee maanden, en
dat mijne oude moeder ziekelijk is; zoudt gij zoo
wreed kunnen zijn haar buiten te zetten in haren
ouden dag?
'T oude liedje nog een keer! Mijn geld, hebt gij
verstaan, of gij moet er uit.
Ik wil alles betalen tot den laatsten duit; maar
nu kan ik toch niet. Een weinig geduld ik zal
werken en sparenheb medelijden toch met mijne
arme moeder.
De versteende gierigaard was opgestaan en wan
delde, al rooken, heen en weer. Eindelijk bleef hij
stil Opdat gij niet zeggen lcunnet dat ik vrek of
onbermhertig ben, zoo wil ik u nog acht dagen lijd
gevenkunt pij mij intussclientijd de helft weder
geven, dan is t goedkunt gij niet, uw huisje is
of straten, daar wordt gestolen, ja gemoord dat
het eene schande is. Priesters en prelaten die
het wagen om buiten Rome eene wandeling te
doen worden openbaar beleedigd.
Prins Humbert, zoon van Victor-Emmanuël,
en de prinses Margaretha zijn den 23 januari,
ten 4 ure namiddag, in Rome aangekomen. Het
regende dat het goot men was bevreesd dat de
Tiber nog eens ging overspoelen.
ESc Eiauicr.
M. Defré, de warme aanhanger van Mazzini,
heeft in de zitting van donderdag eenen hevigen
uitval gedaan tégen den minister van publieke
werken, lomdat deze, volgens een koninklijk
besluit van 25 januari 1863, toepasselijk aan
alle sociëteiten die gezamenlijk reizen, toegela
ten had aan de katholieken die zich te zamen
begaven naar de godsdienstige feest tot Brussel,
van voor half geld hunne reis te mogen afzetten-
Hoe onverdragelijk zijn toch die liberale vrij
metselaars alles moet voor hun alleen zijn, en
niets voor een andergelukkig dat wij van hun
despotismus voor altijd, zoo wij verhopen, ver
lost zijn
M. Guillery ging nog verder Wij, liberalen,
zijn voor de Italiaanders, zegt hij, omdat zij den
Paus van zijne tijdelijke macht met geweld af
zettende, gedaan hebben gelijk wij tegen de
klerikalen. Verstaat gij dat, katholieken, die
met de liberalen stemden, en nogtans wildet
katholiek blijven, 't is te zeggen, onder de ge
hoorzaamheid blijven van den Paus van Rome
Is het niet klaar genoeg dat het liberalismus
openlijk tegenstrijdig is aan de katholieke kerk
en aan de rechten van haar opperhoofd?
iSEaalschnppij Langraad. Vereffening.
De zaak van Langrand vereffent zich. De
heeren de Decker, Nothomb, Dechamps, de
Liedekerke en anderen, doen de zaken groot en
loyaal. Ze stellen voor, hunne persoonlijke
fortuin af te staan, om het deficit te dekken. Die
heeren geven een treffend voorbeeld aan vele
anderen
De hoeren d'Hane-Steenhuyse en de Liede-
kerke'geven aan den Internationalde Agricole
en de IndustrieI, de eerste 850,000 fr. de
tweede 375,000 fr.
Aan den International en den Induslriel geeft
de heer de Decker al wat hij bezit, op 105,000
fr. na, dus 441,000 fr. De heer Dechamps,
alles, behalve 119,000 fr., dus 211,000 fr. De
heer Nothomb, wiens fortuin en dat zijner
vrouw 489,000 fr. beloopt, geeft 378,500 fr.
graaf du Val de Beaulieu betaalt in het geheel
een miljoen.
Die heeren houden niets over, dan hetgeen
noodig is om hunne persoonlijke schulden te
betalen.
De heeren de Decker, Dechamps en graaf
du Val houden terug op hunne storting 37,000
fr. om de nog in circulatie zijnde pandbrieven
te betalen. Later zullen zij die som recht-
veerdigen.
Graal Vander Straeten geeft aan den Inter
national 129,000 franken, zijne geheele fortuin
op den dag zijns huwelijks de markies de
Rhodes geeft 5*00,000 fr. in specie.
Worden die voorstellen niet aangenomen,
dan trekken de voorstellers die in, eri niemand
zal er hun eenigen eisch over kunnen doen.
De verschillende personen hebben eenen staat
van hunne goederen overgemaakt, als wezent-
lijk zijnde gecertifiëerd.
De heeren de Decker en Dechamps, afstand
doende van gansch hunne fortuin, zoo komen
al die waardijen aan den International en den
Induslriel.
De heeren de Liedekerke en Nothomb ver
klaren dat, als er iets mocht vergeten zijn in de
opgaaf, dit in zijn geheel behoort aan de maat
schappij, met welke zij zich voorstellen te tran-
sigeeren.
Mevrouw Leghait, geboren Mercier, als erf-
aan mij; op strate zult gij vliegen, gij en uwe
moeder.
De arme jongeling werd bleeker nog; men zoude
gemeend liebben hij ging in onmacht vallen.
Het zal u geworden,sprak hij met bevende stem,
en vlood de deure uit. Zijn boezem was toegenepen
hij moest de vrije lucht inademen, en hij snelde
recht naar een arm liutje, eenige stappen afgelegen
van daar. Eene oude ziekelijke vrouw stond recht
bij zijne intrede.
Hard en onbermhertig nogmaals, sprak Frans,
zijnen hoed op tafel werpende In aclit dagen moet
hij de helft hebben of... Meer durfde hij niet zoggen.
Moeder aanschouwde haren bedrukten zoon. Heb
moed, mijn Frans! God zal ons niet verlaten indien
wij Hem getrouw blijven.
O, de vrek voegde dejongman er bij, terwijl
hij peizend heen en weer ging Om die'arme 60
franken die vader in zijne pijnelijke ziekte van hem
leende Ik wil alles wedergeven wil hij wachten
maar neen, binnen d'eerste weke, of mijne arme
moeder werpt bij op straat. En eene bittere traan
ontrolde zijn oog wanneer hij zijne arme moeder
bezag.
De goede vrouw voelde baar hert verscheurd door
de droefheid van haren geliefden zoon Op God
betrouwd, zegde zij Betalen kunnen wij niet, hewel,
moeten wij voort, Ons Ileere zal wel'voor ons zor
gen.
Neen, hier zult gij niet voort, hernam dejong
man, Hier, uit de vaderlijke kluisbetalen zal ik.
Zijne stem klonk vast. Betalen, ja, dat zal ik, her
haalde bij nog eens, als om zijn eigen zeiven te over
tuigen.
gename van haren vader, heeft niet gedacht in
de voorstellen te kunnen komen maar zij stelt
zich voor, de successie te verlaten, aan al de
belanghebbenden, de zorg overlatende hunne
rechten te doen gelden.
Men moet erkennen, zegt VEloile, dat die
heeren zich loyaal executeeren, en dat zij bereid
zijn om duur de fouten te betalen, die zij hebben
begaan door eene overmaat van vertrouwen.
Zullen nu de doctrinaire schandpapieren, die
hen gedurende zoo langen tijd vervolgd en met
slijk besmeurd hebben, deze eervolle daden ver
melden Wij zullen zien
(N. Deurz. Courant
ISe LeSgEsehc bedevaart te tSrsisscl.
Het oogwit der bedevaart, die te Brussel
plaats had op donderdag laatst, was het hekomen
van den vrede, en de volkomene herstelling van
Pi us IX op zijnen koninklijken troon.
Reeds van ten 5 ure 's morgens was de groote
kerk van S. Gudula gedurig bezocht door tal
rijke geloovigen van Brussel. Duizende chris
tenen naderden ter II. Tafel.
Maar welhaast begonnen de convooien van
alle streken toe te komen, en brachten in Brus
sel eene ontelbare menigte katholieken. In
groote en ineengedrongene benden, de eene
achter de andere, trokken zij door de straten,
terwijl zij de litanie van O. L. V. deden weer
galmen. Mannen van alle standen waren in dien
stoet men zag den stedeling nevens den land
man, de magistraten, de handelaars nevens den
werkman. De katholieken van Henegauwen
onderscheidden zich schoon. Zij waren bij dui
zenden in getal. De pelgrims van elke stad, als
Doornijk, Bergen, Charleroi en andere, hadden
aan hun hoofd elk eenen standaard, waarop in
glinsterende letters te lezen stond Leve PiusIX!
In den langen stoet der bedevaarders ver
scheen van tijd tot tijd eene muziekmaatschappij,
en het gespel der instrumenten kwam zich bij
het gezang der duizende stemmen vermengelen
Om 11 ure zong Mgr. Cattani, afgezant van
Pius IX in Belgie, eene pontificale mis. Sinte
Gudulakerk was.stroppende vol, en eene menigte
bedevaarders moesten buiten verblijven. Na het
Evangelie beklom Mgr. Dechamps, aartsbis
schop van Mechelen, den predikstoel. Hij deed
aan de godvruchtige vergadering eene zoo ziel
roerende aanspraak, dat menige traan gestort
werd, en dikwijls eene siddering van geestdrift
den volkdrom doorliep.
Ja, riep Zijne Höogweerdigheid uit, zij zul
len terugkeeren naar de katholieke kerk, de
volkeren die zij als eene moeder in haren schoot
heeft gedragen, en heeft onderwezenen 't is
PiusIX die deze terugkomst zal geleiden't is
Hij die zal zien, die reeds ziet de volkeren in
beweging komen om het licht en het geluk te
gaan zoeken aan den voet van het zegevierende
kruis.
Na de II. Mis, duizende stemmen verhieven,
zich in den tempel, en zongen met eene wondere
eenparigheid den lofzang Benedic, amina mea
Domino. Dit gezang was zoo treffend, dat de
vergadering als ontheven en verrukt was.
SSoedertanl. Eene herstelling.
In eenige vlaamsche gemeenten lieeft men
zich beklaagd, over het gebruik van fransche
stukken, in zake van uitvoering der wet over de
milicje, en namelijk over de toezending van
fransche vermaanbrieven voor de loting.
Indien het feit echt is, strijdt het tegen de
onderrichtingen, vervat in den ministeriëelen
omzendbrief, welken, onder dagteekening van
24 October jl.aan de heeren goeverneurs der
provinciën Antwerpen, Brabant, de twee Vlaan
deren en Limburg werd 'gestuurd, en hunne
aandacht inriep op de vlaamsche vertaling, ver
vat in den Ilecueil des lois et arréte's royaux.
Deze vertaling wasklaarblijkelijk bestemd om
gebruikt te worden in die gemeenten, waar het
vlaamsch de taal der bevolking is.
(Monitcnr.)
Do vrouw verschootHoor, leid ons niet in
bekoringmijn kind, gij begint iets boozes, sprak
zy smeekend.
Neen, moeder. En zijne stem sidderde.
Om de liefde Gods! mijn zoon, liever honger lijden
en schuilen onder den blauwen hemel, dan met een
zondig hert het huls bewaren. Waar zoudt gij liet
geld gaan balen, Frans toch? en zij vatte de' hand
van haren zoon.
u 7 order op wil ik in de vallei; daar ken ik menig
ryken mensen, meedoogende van hert; zij zullen mil
watleenen.
Ilij had moeite den moederlijken blik te verdra
gen die, als 't ware, in zijn hert wilde lezen God
flank, zegde zij, ik wist wel dat mijn Frans geen
kwaad kon verzinnen.
Dank u, moeder, was liet antwoord, en Hij zweeg...
Zoo aanstonds ga ik voort; en in drie of vierdagen
kome ik terug bij u. Hij nam zijn hoed, vraagde den
zegen van moedor. God beware u, stamelden zij al
weencn elkander toe, en reeds was Hij de deur uit.
Met rappe schreden vlood bij henen door liet dorp,
blijde dat hij uit den huize waswant lastig viel bet
bent moeders blik te onderstaanhij had gelogen
tegen moeder den eersten keer van zijn leven voor
zeker. De avond was zuurdonkere wolken bedek
ten den hemel en de koude wind blies tusschen de
eenzame huisjes van Elberfeld. Aan het laatste hutje
bleef de jongman staan eene arme versletene woon
stede, waar de wind door de spleten lilies en scheen
in te doen storten. Daar woonde een nian, in den
wandel Ling-IIoens genoemd, en die in geheel de
streek als de fijnste blauwer was gekend. Frans
klopte aan de deur. Geen antwoordnog verder
