lieeft doen zien, dat er geene mogelijkheid meer is noch van er een italiaansch gemeentebestuur, noch van er burgerwacht te kunnen inrichten, noch van liet romcinsche volk nog te kunnen doen deel nemen aan kiezingen of welkdanige andere politieke akten. Ongelukkig Frankrijk. De Times behelst een telegram uit Berlijn, zeggende dat de heer von Bismark, aan den heer Jules Favre, als vredesvoorwaarden, de volgende eischen heeft medegedeeld De afstand van den Elzas en van Lorreinen; ■de afstand der sterkten van Metz en van Belfort. De afstand van Pondicliéry. De afstand van 20 oorlogschepen en eene schadeloosstelling van tien milliards. De hoer Jules Favre heeft deze voorwaarden naar het onderzoek der nationale vergadering verzonden. Gambetta begint al zijne nieuwe rolle te spe len. Het is geene nationale vergadering dat hij wilt doen kiezen den 8 februari, maar eene republikaansche vergadering. Al die toebehooren aan de koninklijke familien die over Frankrijk 'geheersoht hebben sedert 1789, en al die eene officieele plaats bekleed hebben sedert 1851 tot in 1870, alsook al de oude officieele kandidaten voor de wetgevende kamer, mogen volgens zij nen omzendbrief géene kandidaten zijn voor de vergadering die moet gekozen worden. O repu blikaansche vrijheid Het leger van Bourbaki, bestaande uit80,0Q0 mannen, is, ten gevolge van nieuwe nederlagen, gevlucht in Zwitserland, waar zij als krijgsge vangenen gehouden worden. Iets zulks had ook kunnen plaats hebben op onze grenzen, indien het duitsche leger de Franschen in het noorden had blijven achtervolgen. Ons ministerie heeft dan klaar gezien, als het onze grenzen door liet leger heeft doen bewaken. Hoe het al gaat ia Spanje. Langen tijd is Belgie met Spanje vereenigd geweest. Wij hebben dan eene bijzondere reden om te weten hoe het gaat in dat land. De Spanjaards hebben nu ook een liberaal gouvernement en een liberale Koning, den zoon van Yictor-Emmanuël. De gedurige omwente ling welke het liberalismus daar veroorzaakt heeft om aan het hoofd te komen, heeft het land in de grootste armoede gedompeld. Doch dit is niet genoeg Om het volk allen troost te ontruk ken tracht men den katholijken godsdienst te doen verdwijnen. Men doet geusehe predikan ten komen, men richt geusehe scholen op, en men geeft geld aan de arme lieden die den ka tholijken godsdienst willen afzweeren en protes tant of geus worden. Maar gelükkiglijk het volk is-vast aan de,wara Kerk oekleeGL ■^"-rimaspn laten zich verleiden. Tntusschentijd wordt de katholijke Kerk ver volgd. Het gouvernement heeft de kerkelijke goederen genomen, belovende van aan de Kerk .-eene jaarlijksche vergoeding in geld te geven. Die verschuldigde vergoeding, hoe klein zij zou geweest zijn in evenredigheid der gestolen goe- leren, wordt geweigerd. De bisschoppen"die kloekmoedig hunne stem verheffen om de waar heid en het recht te verdedigen, worden ver volgd en gestraftde priesters die van op den predikstoel hun volk aanwakkeren om God ver giffenis te vragen voor dezen die hem zoo schroomelijk miskennen, zij worden in het ge vang geworpen. Maar van hunnen kant de katholijken van .Spanje toonen zich edelmoedig in den strijd. In min dan een jaar, hebben zij te Madrid, de hoofdstad, vijftien scholen ingericht met hun eigen geld, waarin bijna duizend kinderen koste loos het onderwijs ontvangen. De onkosten binst dit jaar daartoe, gedaan, beloopen tot 5.000 franks. De katholijken die de middels niet heb ben om met hun geld dit schoon werk te onder steunen, trachten op eene andere wijze hulp te bieden. Gelijk in Belgie en andere landen, de Span- DE GQEDHERT1GE ZOOfü IH HET GKGELUK. NAAR HET HOOGDUITSCH. -voor de GAZ1KTTE TAS DlXMl'DC ïn 't noord-oosten van Boliemen, aan den voet der hooge reuzenbergen, stond een lief dorpje, Eberfeld genoemd. Deszelfs kleine vriendelijke huisjes waren te midden van lieflijke hovctjes als hier en daar ge zaaid en liet oude kerkje, door liet sombere kerkhof omringd, zag men zijn nederig dak boven de vreed zame woningen verheffen. Arm en eenvoudig waren de Elberfeld'ers, 'te vreden met de geringe winst die hun handwerk kon opbrengen. Het waren wevers meestal die toekwamen met voor hen te zien; en armoede en weelde waren bijna even onbekend. Eenigen nogtans hielden zich met, hun ambacht niet tevreden, en leverden zich daarbij over aan het blauwen. Ze wonnen meer geld met zware pakken over de hooge bergen been te sleurenmaar nu en dan ook zag men eene weenende vrouw of verlatene kinderen bedelende rondzwerven, omdat bun vader al blauwen gekwetst of gevangen was. Immers eene •sterke brigade douanen was er om de hoogten te bewaken. Eenige stappen links van het lieve dorpje, op eenen middelmatigen heuvel, stond een oude steenen molen, welks breedo armen sedert lange nu stil zijn gevallen, en dertig stappen verder was het molen huis. T was een van de treffclijkste van geheel liet ronde, en Ivoben woonde er in, die in geheel de stroke anders nooit als de Bergmuider genoemd wer.L Jlet 'Was con gierige en barsche vent; een jaards doen ook groote betoogingen ten voor- deele van den Paus. Over eenige dagen had er voor Zijne Heiligheid eene drijdaagsche plechtig-! heid plaats in de kerk van St. Isidorus, eene der bijzonderste van Madrid. Niettegenstaande den slagregen die den laatsten dag viel, was de groote kerk zoo vol, dat men bijna niet knielen kon. Gedurende de drie dagen, wierd er binst de diensten met de schaal voor den Paus rond gegaan door verscheidene leden van de maat schappij der katholijke jonkheid, en de opbrengst beliep tot verscheidene duizende douros of vijf frankstukken. Men zag een armen werkman, die door een sermoen zoo getroffen was, dat hij gansch zijne beurs in de schaal uitschudde. Dus, is het gouvernement slecht in Spanje, het volk is er goed, en men mag hopen dat dit ongelukkig land welhaast, gelijk Belgie, zijn bestuur in betere handen zal kunnen stellen. EicrLeUjke Stalen. Het is bemerkensweerdig hoe de nationale wacht, die bestaat uit aanhangers der revolutie partij, het orde in Home houdt. Op zekevgn nacht zijn verscheidene mannen der wacht in eenen winkel gebroken, zeker niet met het in zicht van eens anders eigendom te eerbiedigen. Anderen, ook des nacht, hebben eenen voorbij ganger zijn geld of zijn leven afgevraagd. Het wilde juist lukken dat zij den kapitein van hunne eigene kompagnie alzoo aanrandden. Andermaal zag men er twee, in klaren dage wegleiden, die eene diefte begaan hadden. Zulke en diergelijke zijn de roemrijke daden van de rustbewaarders in het tegenwoordige Rome. Het Quirinaal heeft nog al wat veranderingen ondergaan. Dat voormalig paleis der Pauzen was veel te eenvoudig gemeubeld voor prins Humbert. Men vindt daar nn zetels en rustban ken naar de laatste mode, spiegels en kristalen luisters en nog andere dingen, meer in betrek met de verlichting die tegenwoordig in Rome schittert. Men heeft zelfs al gesproken van de- Standbeelden van St. Pieter en St Paulus uit het poortaal weg te nemen, om er deze van Monti en Rognetti (vermaardn schelmen) in de plaats te stellen. Doch dit is maar zeggen. Kardinaal Antonnelli heeft naar de pauzebjke afgezanten, bij de verschillige Staten van Euro pa, eenen omzendbrief gezonden, bij welken hij hun bekend maakt de reis van Victor-Emmanuel naar Rome. Deze koning heeft er slechts dertien uren verhieven; maar toch binst dien tijd een dekreet get eekend, dat het stelen der Pauzelijke Staten bekrachtigt. De ontevredenheid die te Rome onder het volk begint te komen is zienlijk. Sedert de inneming rijn de levensmiddelen al veel vopduwa1 <lo hüispa'cfiten van de gelijke, uit''oorzaak'van de" verandering van hoofdstad. Deze alleen zijn te vreden die, door hunne verraderij en misdaden, het vertrouwen gewonnen hebben der liberalen i voor zulke immers is er nog eenig voordeel te verhopen. Om een voorbeeld aan te halen Men herinnert zich het komplot, gemaakt om de ca sern Serristori, waar de zouaven in lagen, te doen in de lucht springen, 't Was een genaamde Bosi, in wiens huis dit slecht plan" gesmeed werd, die de casern ondermijnd heeft; nu is hij aangesteld door de nieuwe regentie als 's stads bouwmeester, en het spreekt van zelfs dat hij daardoor rijkelijk voldaan wordt. Men vindt het gespuis niet meer tierende en roepende, in de nabijheid van het vaticaan en op St. Pietersplaats. Al wie nu naar den Paus gaat, kan er in volte veiligheid geraken, zonder ge vaar te loopen van beschimpt te worden. De op roerige partij wil doen gelooven aan de afgeveer- digden der katholijke landen die Z. H. komen bezoeken, gelijk de katholijken uit Belgie ge daan hebben, dat alles ten besten mogelijk in order is, en dat zij met veel gematigheid voort gaan, de belangen van den H. Stoel ter lierte nemendemaar niemand zal daardoor in slaap gewiegd worden. Gaat men in andere plaatsen oudo wednwaar zonder kinderen, die daar woonde met zijne oude dienstmeid, die nog gieriger was dan hij. Rijk was hij in de oogen der geburen en misacht en verfoeid, omdat hij nooit aan niemand eenen dienst had bewezen. Het was op eenen avond in bet najaar, een donke ren zwarten avond, dat er in het molenliuis mannen aan liet kouten waren. De eene, een kloeke en bar sche menscli met zwervende gezicht, zat bij de tafel en smoorder-De andere, een teedere en bleeke jon geling, stond recht voor hem; hij zag er geheel Ontsteld uitmet zijne eene hand steunde bij op de tafel terwijl Hij de andere, als van spijt te zamen gevrongen, liet nederzinken. Voor den laatsten keer, sprak dc molenaar metbitsigen toon, zeg ik u dat ik mijn geld moet hebben, anders dat ik u op strate zet. Peis toch, - antwoordde Frans al beven, dat mijn arme vader daar stierf over twee maanden, en dat mijne oude moeder ziekelijk is; zoudt gij zoo wreed kunnen zijn haar buiten te zetten in haren ouden dag? 'T oude liedje nog een keer! Mijn geld, hebt gij verstaan, of gij moet er uit. Ik wil alles betalen tot den laatsten duit; maar nu kan ik toch niet. Een weinig geduld ik zal werken en sparenheb medelijden toch met mijne arme moeder. De versteende gierigaard was opgestaan en wan delde, al rooken, heen en weer. Eindelijk bleef hij stil Opdat gij niet zeggen lcunnet dat ik vrek of onbermhertig ben, zoo wil ik u nog acht dagen lijd gevenkunt pij mij intussclientijd de helft weder geven, dan is t goedkunt gij niet, uw huisje is of straten, daar wordt gestolen, ja gemoord dat het eene schande is. Priesters en prelaten die het wagen om buiten Rome eene wandeling te doen worden openbaar beleedigd. Prins Humbert, zoon van Victor-Emmanuël, en de prinses Margaretha zijn den 23 januari, ten 4 ure namiddag, in Rome aangekomen. Het regende dat het goot men was bevreesd dat de Tiber nog eens ging overspoelen. ESc Eiauicr. M. Defré, de warme aanhanger van Mazzini, heeft in de zitting van donderdag eenen hevigen uitval gedaan tégen den minister van publieke werken, lomdat deze, volgens een koninklijk besluit van 25 januari 1863, toepasselijk aan alle sociëteiten die gezamenlijk reizen, toegela ten had aan de katholieken die zich te zamen begaven naar de godsdienstige feest tot Brussel, van voor half geld hunne reis te mogen afzetten- Hoe onverdragelijk zijn toch die liberale vrij metselaars alles moet voor hun alleen zijn, en niets voor een andergelukkig dat wij van hun despotismus voor altijd, zoo wij verhopen, ver lost zijn M. Guillery ging nog verder Wij, liberalen, zijn voor de Italiaanders, zegt hij, omdat zij den Paus van zijne tijdelijke macht met geweld af zettende, gedaan hebben gelijk wij tegen de klerikalen. Verstaat gij dat, katholieken, die met de liberalen stemden, en nogtans wildet katholiek blijven, 't is te zeggen, onder de ge hoorzaamheid blijven van den Paus van Rome Is het niet klaar genoeg dat het liberalismus openlijk tegenstrijdig is aan de katholieke kerk en aan de rechten van haar opperhoofd? iSEaalschnppij Langraad. Vereffening. De zaak van Langrand vereffent zich. De heeren de Decker, Nothomb, Dechamps, de Liedekerke en anderen, doen de zaken groot en loyaal. Ze stellen voor, hunne persoonlijke fortuin af te staan, om het deficit te dekken. Die heeren geven een treffend voorbeeld aan vele anderen De hoeren d'Hane-Steenhuyse en de Liede- kerke'geven aan den Internationalde Agricole en de IndustrieI, de eerste 850,000 fr. de tweede 375,000 fr. Aan den International en den Induslriel geeft de heer de Decker al wat hij bezit, op 105,000 fr. na, dus 441,000 fr. De heer Dechamps, alles, behalve 119,000 fr., dus 211,000 fr. De heer Nothomb, wiens fortuin en dat zijner vrouw 489,000 fr. beloopt, geeft 378,500 fr. graaf du Val de Beaulieu betaalt in het geheel een miljoen. Die heeren houden niets over, dan hetgeen noodig is om hunne persoonlijke schulden te betalen. De heeren de Decker, Dechamps en graaf du Val houden terug op hunne storting 37,000 fr. om de nog in circulatie zijnde pandbrieven te betalen. Later zullen zij die som recht- veerdigen. Graal Vander Straeten geeft aan den Inter national 129,000 franken, zijne geheele fortuin op den dag zijns huwelijks de markies de Rhodes geeft 5*00,000 fr. in specie. Worden die voorstellen niet aangenomen, dan trekken de voorstellers die in, eri niemand zal er hun eenigen eisch over kunnen doen. De verschillende personen hebben eenen staat van hunne goederen overgemaakt, als wezent- lijk zijnde gecertifiëerd. De heeren de Decker en Dechamps, afstand doende van gansch hunne fortuin, zoo komen al die waardijen aan den International en den Induslriel. De heeren de Liedekerke en Nothomb ver klaren dat, als er iets mocht vergeten zijn in de opgaaf, dit in zijn geheel behoort aan de maat schappij, met welke zij zich voorstellen te tran- sigeeren. Mevrouw Leghait, geboren Mercier, als erf- aan mij; op strate zult gij vliegen, gij en uwe moeder. De arme jongeling werd bleeker nog; men zoude gemeend liebben hij ging in onmacht vallen. Het zal u geworden,sprak hij met bevende stem, en vlood de deure uit. Zijn boezem was toegenepen hij moest de vrije lucht inademen, en hij snelde recht naar een arm liutje, eenige stappen afgelegen van daar. Eene oude ziekelijke vrouw stond recht bij zijne intrede. Hard en onbermhertig nogmaals, sprak Frans, zijnen hoed op tafel werpende In aclit dagen moet hij de helft hebben of... Meer durfde hij niet zoggen. Moeder aanschouwde haren bedrukten zoon. Heb moed, mijn Frans! God zal ons niet verlaten indien wij Hem getrouw blijven. O, de vrek voegde dejongman er bij, terwijl hij peizend heen en weer ging Om die'arme 60 franken die vader in zijne pijnelijke ziekte van hem leende Ik wil alles wedergeven wil hij wachten maar neen, binnen d'eerste weke, of mijne arme moeder werpt bij op straat. En eene bittere traan ontrolde zijn oog wanneer hij zijne arme moeder bezag. De goede vrouw voelde baar hert verscheurd door de droefheid van haren geliefden zoon Op God betrouwd, zegde zij Betalen kunnen wij niet, hewel, moeten wij voort, Ons Ileere zal wel'voor ons zor gen. Neen, hier zult gij niet voort, hernam dejong man, Hier, uit de vaderlijke kluisbetalen zal ik. Zijne stem klonk vast. Betalen, ja, dat zal ik, her haalde bij nog eens, als om zijn eigen zeiven te over tuigen. gename van haren vader, heeft niet gedacht in de voorstellen te kunnen komen maar zij stelt zich voor, de successie te verlaten, aan al de belanghebbenden, de zorg overlatende hunne rechten te doen gelden. Men moet erkennen, zegt VEloile, dat die heeren zich loyaal executeeren, en dat zij bereid zijn om duur de fouten te betalen, die zij hebben begaan door eene overmaat van vertrouwen. Zullen nu de doctrinaire schandpapieren, die hen gedurende zoo langen tijd vervolgd en met slijk besmeurd hebben, deze eervolle daden ver melden Wij zullen zien (N. Deurz. Courant ISe LeSgEsehc bedevaart te tSrsisscl. Het oogwit der bedevaart, die te Brussel plaats had op donderdag laatst, was het hekomen van den vrede, en de volkomene herstelling van Pi us IX op zijnen koninklijken troon. Reeds van ten 5 ure 's morgens was de groote kerk van S. Gudula gedurig bezocht door tal rijke geloovigen van Brussel. Duizende chris tenen naderden ter II. Tafel. Maar welhaast begonnen de convooien van alle streken toe te komen, en brachten in Brus sel eene ontelbare menigte katholieken. In groote en ineengedrongene benden, de eene achter de andere, trokken zij door de straten, terwijl zij de litanie van O. L. V. deden weer galmen. Mannen van alle standen waren in dien stoet men zag den stedeling nevens den land man, de magistraten, de handelaars nevens den werkman. De katholieken van Henegauwen onderscheidden zich schoon. Zij waren bij dui zenden in getal. De pelgrims van elke stad, als Doornijk, Bergen, Charleroi en andere, hadden aan hun hoofd elk eenen standaard, waarop in glinsterende letters te lezen stond Leve PiusIX! In den langen stoet der bedevaarders ver scheen van tijd tot tijd eene muziekmaatschappij, en het gespel der instrumenten kwam zich bij het gezang der duizende stemmen vermengelen Om 11 ure zong Mgr. Cattani, afgezant van Pius IX in Belgie, eene pontificale mis. Sinte Gudulakerk was.stroppende vol, en eene menigte bedevaarders moesten buiten verblijven. Na het Evangelie beklom Mgr. Dechamps, aartsbis schop van Mechelen, den predikstoel. Hij deed aan de godvruchtige vergadering eene zoo ziel roerende aanspraak, dat menige traan gestort werd, en dikwijls eene siddering van geestdrift den volkdrom doorliep. Ja, riep Zijne Höogweerdigheid uit, zij zul len terugkeeren naar de katholieke kerk, de volkeren die zij als eene moeder in haren schoot heeft gedragen, en heeft onderwezenen 't is PiusIX die deze terugkomst zal geleiden't is Hij die zal zien, die reeds ziet de volkeren in beweging komen om het licht en het geluk te gaan zoeken aan den voet van het zegevierende kruis. Na de II. Mis, duizende stemmen verhieven, zich in den tempel, en zongen met eene wondere eenparigheid den lofzang Benedic, amina mea Domino. Dit gezang was zoo treffend, dat de vergadering als ontheven en verrukt was. SSoedertanl. Eene herstelling. In eenige vlaamsche gemeenten lieeft men zich beklaagd, over het gebruik van fransche stukken, in zake van uitvoering der wet over de milicje, en namelijk over de toezending van fransche vermaanbrieven voor de loting. Indien het feit echt is, strijdt het tegen de onderrichtingen, vervat in den ministeriëelen omzendbrief, welken, onder dagteekening van 24 October jl.aan de heeren goeverneurs der provinciën Antwerpen, Brabant, de twee Vlaan deren en Limburg werd 'gestuurd, en hunne aandacht inriep op de vlaamsche vertaling, ver vat in den Ilecueil des lois et arréte's royaux. Deze vertaling wasklaarblijkelijk bestemd om gebruikt te worden in die gemeenten, waar het vlaamsch de taal der bevolking is. (Monitcnr.) Do vrouw verschootHoor, leid ons niet in bekoringmijn kind, gij begint iets boozes, sprak zy smeekend. Neen, moeder. En zijne stem sidderde. Om de liefde Gods! mijn zoon, liever honger lijden en schuilen onder den blauwen hemel, dan met een zondig hert het huls bewaren. Waar zoudt gij liet geld gaan balen, Frans toch? en zij vatte de' hand van haren zoon. u 7 order op wil ik in de vallei; daar ken ik menig ryken mensen, meedoogende van hert; zij zullen mil watleenen. Ilij had moeite den moederlijken blik te verdra gen die, als 't ware, in zijn hert wilde lezen God flank, zegde zij, ik wist wel dat mijn Frans geen kwaad kon verzinnen. Dank u, moeder, was liet antwoord, en Hij zweeg... Zoo aanstonds ga ik voort; en in drie of vierdagen kome ik terug bij u. Hij nam zijn hoed, vraagde den zegen van moedor. God beware u, stamelden zij al weencn elkander toe, en reeds was Hij de deur uit. Met rappe schreden vlood bij henen door liet dorp, blijde dat hij uit den huize waswant lastig viel bet bent moeders blik te onderstaanhij had gelogen tegen moeder den eersten keer van zijn leven voor zeker. De avond was zuurdonkere wolken bedek ten den hemel en de koude wind blies tusschen de eenzame huisjes van Elberfeld. Aan het laatste hutje bleef de jongman staan eene arme versletene woon stede, waar de wind door de spleten lilies en scheen in te doen storten. Daar woonde een nian, in den wandel Ling-IIoens genoemd, en die in geheel de streek als de fijnste blauwer was gekend. Frans klopte aan de deur. Geen antwoordnog verder

HISTORISCHE KRANTEN

Gazette van Dixmude (1871-1914) | 1871 | | pagina 2