HET ARRONDISSEMENT. //rw' lste Jaergang. Zaterdag 10cn October 1857. No 7. Volgens onze wetten, in overeenkomst met den geest van onzeinstellingen, moeten de gemeente raden zich alleenlyk bezig houden met de belangen der gemeente. In dienen zin heeft men tot nu toe den keus voor die raedsheeren aenschouwd; en daerom, ten minsten onder de conserva- teurs, heeft men de zorg der gemeente be langen toevertrouwd, aen verstandige, ie- verachtige en nogtans bedaerde mannen, zonder van hun eene politieke belydenis af te eisschen. Niets is 'er zeker redelyker; want de gemeente raden moeten niet, ge- lyk de Kamers te Brussel, zich met politieke betwistingen bezig houden; 't ware boven dien gevaerlyk de zelve in het strydperk der partyen in te wikkelen. Maer hedendaegs, dank zy aen de lee ringen der liberalen, die nooit iets anders voor inzigt hebben dan in troebel water te visschen, moet het 'er al anders gaen. In plaets van de gerustheid en bedaerdheid die in de gemeente raden bestaen heeft, moet er woeling en twist in zelve in- gebragt worden.Volgenshun, degemeente raden zyn politieke vergaderingen, die zich met de politieke kwestien moeten bezig houden; bygevolge in plaets van ware be- stuerders, moeten de raedsheeren politieke mannen zyn, en de gemeente kiezingen, politieke kiezingen worden. En zoo ge- zeid, zoo gedaen alwaer de liberalen woe len, niet alleen in de groote steden, maer tot op de geringste dorpen, worden de ge meente kiezingen in politieke strydperken veranderd. Dusdanige handelwys nogtans is zoo onvoorzigtig als uitzinnig; zy kan maer voor het land ongelukkige gevolgen voort brengen. Wanneer de Kamers te Brussel zyn over weldigd geworden door de opstandelingen TREK VAN EENEN OUDEN KANONNIER. der straet en hunne kasseysteenen, hebben verscheide gemeente raden reeds willen onwettiglyk in de kwestie, die door volks vertegenwoordigers wierd onderzocht, tus- schenkomen, en zelfs hun woordeken zeggen in den raed des koningsmaer, wanneer, het geheele land door, de ge meente raden zich met politieke zullen bezig houden, wanneer ieder bestuer zich zaken,die het niet aengaen,zalaentrekken, en dat aldus de werkingen der lidmaten van het staetslichaem zullen verward zyn, dan zal onze Constitutie nog door diepere wonden aengedaen worden, dan deze die ze in de rampzalige dagen van Mei 11. heeft moeten onderstaen. Daerom is het noodig dat alle goede borgers hunne ooren stoppen aen alle li berale ophitsingen, dat zy de gemeente kiezingen behouden in de palen der wet en der goedereden. Lid zyn van eene liberale associatie, zich verbonden hebben aen het eene of het andere liberale kopstuk, is toch zeker geene hoedanigheid, die, van eenen onervaren vlas-baerd, eenen fakkel van ver stand en wysheid maken kan; wel konnen klappen en tieren, overal in de gemeente, van den grooten man maken, van den li- berael spelen, om dat men nu en dan, en somwylen alle zaterdagen, wat gemeens heeft met de liberalen van stee: dit al kan toch niet overeenkoomen met het gezonde oordeel, de voorzigtigheid, de bedaerdheid, die in eenen goeden gemeente raedsheer moet gevonden worden. In een woord de gemeente kiezers heb ben het grootste belang, niet van liberale slaven, niet van gerucht en lawytmakers, niet van opgeblazene hollekoppen, maer van onafhangelyke, verstandige, gezetene en ervarene mannen, voor het stadhuis te kiezen. Het welvaren, de gerustheid van de stad, van de gemeente, van het land zelfs, hangt daer van af. MIDDENSCHOOL VAN DEN STAET TE YPEREN. Mynheer den Opsteller van de Gazette van Ypeuen. Wij landslieden, wy vinden met voldoening in uwe Gazette, nu een nieuwmaertje van hier en dan een van daer; 't is wel, en dit betoont dat gy bykans in iedere gemeente me.dehan- delaers hebt, die u lietgene te lande gebuert, overschrijven. Ik ook, ik zal wanneer het gele gendheid geeft, u wat op het papier stellen; en om te beginnen zal- ik van daegivat mijnen neus in de affaircns van uwe eigene stad by steken. Ik ben maer 'ne boeren burgmeester maer toch ik weet nu en dan al ivat, dat gy niet en weet.; Wel nu, M' de Opsteller, gy en uwe stadsge noten iveet gy dat, 't voorledene jaer, eenige proprietarissen van uwe slee, hunne pachters genoodzaekt hebben hunne kinderen te zenden lot de middenschool by uw komunael kollegie gevoegd? Weet gy, en uwe stadsgenoten, dat die jon gelingen beurzen bekomen hebben door het toedoen en de voorspraek van die IIII. proprie tarissen? Ilc burgmeester vanik zegge liet u, en 't is waer; gelooft er van ivat gy wilt. Maer bemerkt met my,gy en allen te samen, dat, op die wyze de stad Yperen, de Provinlie en de Staet, 't is te zeggengy Yperlingen voorenuit, en wy allen conlribuabelen, betalen voor den onderhoud van jongelingen, wiers ouders welstellende zyn. Ik zegge dikwyls by my zeiven: Indien de kinders der landslieden moeten voor hun onderwijs ondersteund wor- GAZETTE VAN YPEREN Dit blad verschynt den Zaterdag van iedere week. Prys van inschryving by jaer Voor de Stad. Fr. 4-°°- Voor de Provinciën. Fr. 4"5o. De Jaeigang begint met den ien September. EN VAN GODSDIENST EI VADEKLAID. BEKENDMAKINGEN: zeventien centiemen den drukregel BrievenBekendmakingen en Geld moeten aen den uitgever Vrachtvrij toegezonden worden, De bekendmakingen moeten den Donderdag, toegezouden worden. Er wordt nu veel gesproken over de onmeêdoogende wederwraek der Engelschen in Indië en vooral van de Cipayersdie men ter dood brengtmet hen aen den mond der kanonnen vast te binden. Dit is zulk een nieuw en ongebruikt middel nietals men wel gelooven zou. De Engelschen bedienen er zich sedert lang van, en hebben er tydens hunnen oorlog met Frankryk meer dan eens gebruik van gemaekt. In de voorledene eeuw nog, deden zy al de fransche spioenen of anderen, die in hunne handen vielen, aldus omkomen. In den eersten tyd der bezet ting van Haïti door de Engelschen, het is te zeggen omtrent 1791hielden de soldaten van generael Abercrombi, te Port- au-Prince, een franschen spioen aen, wiens proces weldra geregeld wierd. Terwyi men hem ter plaets leidde, alwaer het kanon, met brandende lont, reeds geheel bereid stond, vond hy middel om te ontsnappen. De soldaten, die hem niet hadden kunnen bewaren, liepen achter hem, tot in het huis van eenen bakker waerin men hem zag verdwy- nen. Hy wierd nagezocht van in den kelder tot op den zolder; maer de vlugteling wierd niet gevonden. Alsdan begon men te roepen dat de bakker zyn medepligtige was, en men hield hem aen. In de woeling was een geweerschot door een Engelschen Soltlael afgeschoten geworden, eu men beweerde het tegen deel dat alles verwikkelde de zaek van den nieuw gevan gene zoodanig, dat de generael zonder meerdere verklaring bevool, dat men hem de plaets zou doen nemen van dezen, die gevlugt was. Spoediger regt doen was nooit gezien geweest; maer generael Abercrombi wilde naer geene logenstraffing luisteren het kanon was geladen, de lont ontstoken, er moest iets gedaen worden. De ongelukkige bakker was eohter wanhopig; gedurende gansch den weg hield by niet op te roepen Ik ben onschuldig. Het was verlorene moeite. Op de plaets aengekomen, begon men hem op het werktnig te bindeu, dat de straf moest uitvoeren. Men deed hem de armen uitstrekken, en kloeke koorden bonden hem aen een stuk, waren aen zyne handen vast, en ligtten hem van den grond, derwyze dat de mond van het kanon juist op het midden der borst gaf. De bakker schreeuwde altyd voort en hield zyhe onschuld staende. Men brengt de lont aen het stuk, het schot gaet af. Welligt zult gy denken dat onze man 't halven doorge schoten is? Geenszins, hy staet geheel en gansch nevens het stuk, maer altyd vastgekneveld, en hy schreeuwt nog luider lk ben onpligiig, Het is een mirakel! roept men van alle kanten, en men loopt er rekenschap van geven aen den generael, die ditmael bewogen is, en beveelt dat men den bakker voor hem zou brengen. Niet dat hy hem genade wil schen ken, hoewel het mirakel het wel verdiende j maer het feit Arrondissement Yperen, 6tn October 1857. 'K. en zeg niet «Jat ?k 11e slimryk Ben; Jlaer 'k. vrage Ben ik. dwaes? komt hem zonderling genoeg voor om er over ingelicht te worden; by zal daerna zien wat dat er hem te doen staet. Gelukkiglyk, terwyi men den bakker by hem leidde, was de ware pligtige aengehouden en ter dood gebragt, en de andere kon zyn verhael doen met de zekerheid dat men hem de proef geene tweede mael zou doen beginnen. Toen ik in Frankryk was, zegde hy den generael, diende ik langen tyd by de artillerie. De kanons en ik zyn dus oude vrienden; ook verloor ik den kop niet als ik uw kanon naderde en men my dwong het in de armen te nemen. Sellens zag ik wat er my te doen stond. Ik zegde by my zeiven dat, eens vastgemaekt zynde, indien de koorden spel genoeg overlieten om my op zyde te schuiven en den kogel voorby te laten vliegen, ik gered kou zyn. Ik heb, God dank, nog al magt. Toen men my zegde de armen op het kanon uit te strekken vereenigde ik alle myne krachtenen bood myne handen aen met gesloten elleboogen de armen schier hangende. Uw volk was heel en gansch met zyne manoeuvers bezig, het zag de myne nietde koorden wareu overigens zoo gespannen als of ik de elleboogen niet ge bogen had gehad. Gy kunt wel denken dat ik de 11 gene die de lont aen het stuk moest brengen niet uit het Oog verloor. Toen hy de lont nederliet, stak ik den arm uit en sprong op zyde de kogel vloog voorby. De brave man, by het doen van het verhael, was min ont roerd dan degenen die het aeuhoorden. De generael gaf hem een gullen handdrnk, eu deed hem 5oo louis voortellen. H«if was wel verdiend geld.

HISTORISCHE KRANTEN

Gazette van Yperen (1857-1862) | 1857 | | pagina 1