1
1
6
FE UIL LETO N.
JI
J
I
en onder al',
te hopen
- ..-0
den graef genoodwekt w*
- 1 -
vergaf hunne mis J
I
yan hunnen prins, by hield een gronten hof en voerde al zoo
véél treyn als of by eenen koning hadde. geweest, nog te meer
om dat hy des konings dogter getrouwd bad, zoo dat by meer
verteerde als dat zyne domeynen opbragten bovendien belaste hy
nog grootelyks zyn gemeente. De Staeten van ’t land ziende dat^
diergelyke groote disputen niet meer en koude deuren, vermaenden
hem op dat hy zyn hof en groot gevolg van domestieken wal
zoude verminderen, bet goune hy deed, en ging naer VrankryU
woonen, alwaer by opgevoed had geweest, waerom hy aldaei
liever als in Vlaendeien woonde, hy kwaem over-een met d< 1
Staten op dat zy hem jaerlyks eene som gelds zouden geven
Naer geiyk het gewooniyk gaetals den meester niet ’thuys b
is’er nog'óutzag nog gehoorzaemheydnauwlyks was den graef eet
half jaer afwezig of die van Brugge en het Brugsche Vrye be j
gonden een oproer te maeken, en de wapens te nemen tegel
Jan graef van Namenheere van Sluys en oud-ootn van de'
graef, welken zy gevangen namen, en deden nog veel mee J
andere moedwilligheden; waerom u
van seffens naer Vlaenderen te koeren en
■welken by door hun dede bezweêren, i
daeden, mits trekkende groote sommen
wederom keerde naer Vraukryk.
ALLEEN-SPRAEK,
Voorgesteld voor liet Concours van Rousselaere, door
J. J. Marant.
Nihil sub solo novizegt ievers eenen grooten schryve'
duyzend Alleen-spiaeken zyn in allen genre
gedaenten ten voorschyn gekomen. Ik ben ver te hopen
groote poëten en provateurs te overtreffen, zelfs te evenaerA
nogtans tot nu toe heift men geene prosa met veêrzen te saenë
gezien en dit zoud mogelyks den iveg openen tot eenen nit’
even genre, geiyk de vaudeville tvaer in men prosa sprei
en veêrzen zingt. De stoffschynt my niet min vremd
ik laete alles aen het oordeel van het publyk over.
DEN VERDOEMDEN.
’Tis gedaen bet bezit van Sophia deed my myne ziel
de hel overlaeten ik teekende met myn bloed. Ik
digdebedroog haer, onteerde haer; en, naer myne trof*
loosheyd durfde ik nog het geweld myn’er liefde tot tny
ontschulding doen gelden, Sophia, zeyde ik, ach Soph'
>k nam haere hand,zy wende haer aenzigt van my weg, do
zy was bewoogen en ik koude weenen: ik weende,
met den laesten traen viel myn geluk voor haere voeten ne^(
Tot hier toe hadde haere onnoozelheyd de magt der hellen
wydert; zy verliet my, de wanhoop bevogt myn hert en o^
weldigde myn gemoed. Grooten God! zeyde ik, en den n«fj
,van God dede my zidderea als eenen dollen voor den glin)l'
viyK.5 was ucn giaei cc
het Brugsche Vrye be j
i te nemen tegel
oud-oom van de'
i nog veel mee j
i met hun peys maekendt
en
geld waer mede hy
[Te Vervolgen.
