heid
van
op
Als zy eerst de nieuwe maen zagen zeiden
de ouderlingenmakende het kruisteeken
Een doorn uit myn' handen
Een worm uit myn' tanden
Ik beveel myn' ziel in Jesus-handen'.
De boeren hebben het gebruik
’s zomers, hun huis verlatende, om
millioenen zilverwerk te doen komen, dat
onmiddelyk in geld zal veranderd worden.
Gy zult my voor eenen lofuiter van de
Turken nemen, en ik ben het nietmaer
men moet regtvcerdig wezen en wanneer
men schoone dingen ziet, zeggen dat liet
schoone dingen zyn. Mannen van 70, 75 en
BOjaren, het voorbeeld aen de jeugd ge
vende, rusten zich op hunne kosten uit, ver
trekkende zonder gerucht, zonder openlyke
betooning, en laten hunne familie achter,
die weent, maer zegt: ga! Wat meer is,
in al deze opgewondenheid, wordt er geen
enkele vreemdeling beledigd, noch gehoond.
De Russen zelven doorloopen de bazars
zonder een slecht woord te hooren; en dit
is eene groote les, die ons door degenen,
welke wy met den naem van barbaren be
stempelen gegeven wordt.
Tot over eene eeuw begonnen de god
vruchtige menschen nooit geen werk van
belang, zonder voorafgaendelyk een gebed
ten hemel gestuerd te hebben, om door den
goddelyken bystand een goed resultaet te
bekomeu. Voor iedere werking was er een
versehillig gebed. De heelmeesters B. V. had
den een gebed dat zy God tocstuerden voor
alleer zy een arm afzetleden, een ander was
bestemd om opgezegd te worden eer zy een
been afzetleden, enz., enz. By den boeren
stand hadden dezelfde gebruiken plaets. De
landlieden hadden voor groote werken by-
zondere gebeden, zelfs voor het buiken van
een Bienzwsrm dit bestond uit de volgende
woorden
Koning der biën, daell hier in 't gras
Om te ver eer en
Bet altaer des Heeren
Met honing en was.
toegeëigenddat het een uitdelgings-
oorlog zal wezen,» bevat een artikel dat
duidelyk de lydzame rol aenduidt die Frank-
ryk en Engeland thans in de botsing lusschen
de turkscheen russische troepen gaen aen-
nemen. Het zweerd is uitgetogen zegt het
blad, en nu is het oninogelyk den stryd te
voorkomen, de eer van beide natiën is er te
ver ingewikkeld maer als de heetste opwel
ling van het overdreven nationael eergevoel
door eene eerste botsing zal gekoeld zyn, is
de diplomatie wel beraden weder tusschen te
komenom eene verdere bloedstorting te
vermyden, cn het zweerd weder in de schede
te doen steken, waer het nooit had moeten
uitkomen.
Le Bays zegt voorts «In allen gevalle er
zyn op de Bosphoor-oevers twee magtige,
geëerbiedige en vaslberadene natiëndie
begeeren dat de kwestie nooit de palen over-
schryde waer binnen het belang van Europa
en de poogingen der diplomatic gewild
hebben dat zy ontschreven bleef. Zoo lang
de gezamenlyke inagten van Engeland en
Frankryk te Konstantinopel zullenzyn, mag
men zeker wezen dat Turkyen geen gevaer
loopt eene russische provincie te worden en
dat, welkdanig ook de kansen der worsteling
zyn, het ottomansche ryk niet het aendeel
of het erfgoed der opvolgers van Pieter-den-
Grooten zullen wezen.
«Den dag dat Rusland duidelyk de ge
dachte zou loonenzich van Turkyen meester
te maken of er de musulmansche bevolkin
gen uil le verdryvenof te vernietigen,
weet dit land wel het dan niet alleen Enge
land en Frankryk tegen zich zou hebben,
maer gansch Europavereenigd in het ge-
meenzaem b.-lang van zyn bedreigd evenwigt.
Rusland, ten andere, is behendig genoeg om
dit te begrypen.
De geestdrift, welke onder de Turken
heerseht is onbeschryflyk. Het volgende is
geschreven door eenen franschcn koopman,
die te Konstantinobel verblyft:» Wanneer
de opofferingenwelke elk Turk nu doet
uitgeput zyn, dan zullen de sultan en de
cheik-ul-is-lam (de opperpriester) maer te
willen hebben, en zy zullen willen, om uit
de moskcëen cn paleizen voor honderde
'lief ons niets had ovcrgclaten onze veld-
ilvsschen, buksen, kruidhoorens cn kogel-
tasschen ‘alles alles was weg.
De kapitein poogde alweder ons op te
beuren. Het verlies, sprak hy, «is groot,
cn de smart over de slechtheid der menschen
cn onze eigene achteloosheid is rcgtmalig;
doch wy moeten niet vergeten, dat de dienst
"elke Abu bewezen heeft, door ons op den
fegten weg t'helpen, meerwaerd is, dan alles
l samen wat hy ons heeft ontroofd. Wy zullen
nu, eer de avond valt, de oase van denGoud-
vloed hebben bereikt. Daer vinden wy reizi
gers cn hulp, of wy rusten er uit, cn her
stellen ons, en wachten tot er eene karavanc
hmnt. Als wy cenmacl daer zyn, dan zyn wy
behouden.
Maer de stem van Breton klonk nu inder-
dacd in eene woestyn. De opeenstapeling van
°nze rampen, en de te leur stelling van ons
vertrouwen in Abu hadden alle hoop in onze
harten, alle krachten in onze geesten ver
nietigd. En wie kon verzekeren, dat wy wer-
helyk op den goeden weg waren? Wy hiel
den ons nu veeleer overtuigd, dat Abu ons
tien goeden weg had doen verlaten, om ons
dieper en dieper in de woestyn te voe
ren, ten einde zeker te zyn van onze
dood cn veilig tegen allo vervolging. Deze
gedachten vervulden my en gewis ieder
onzer; Met eiken moeijelykcn stap, die onze
weigerende voeten deden in het wegglydendo
’and, lerwyl wy hel geloof ontdroegen, dat
"v vooruitkomende meer cn meer van het
leerzen open, en dit gaf hem cenige verlig-
ting. Maer zyne beenen waren tot aen du
knielt toe hevig gezwollen, hy klaegde over
het bonzen in zyn hoofd en men behoefde
ook zyne in deze hitte yskoudc en toch met
zweet bedekte handen slechts te voelen om
overtuigd te worden, dat zyne krachten ge
sloopt werden door eene woedende koorts.
Ook het aenzien van Gibraillezclf, op welke
hy gezeten was, boezemde deernis in. De
drooge tong ver uit den bek latende hangen,
zwoegende en hygende van afmatting en
gebrek, worstelde get arme, gewillige dier,
met zynen beklagensweerdigen ruiter, door
de brandende zandzee langzaem voort; ter-
wyi wy van oogenbliktot oogenblik dachten
dat hy zou nederstorten. Dit laetste deed
eindelyk Jennyzy kon niet verder, hare
krachten waren geheel uitgeput, en zy zonk
eensklaps neder. Evelin was tot dusverre
tamelyk bedaerd geweest, cn had met ons,
veelal zwygend, den togt voortgezet; maer
by het nederzinken van Jenny keerde zyne
razerny terug. Wat echter de toespraek zelfs
van Breton niet op haer vermogt, bragt het
schouwspel te weeg van de uitwerking harcr
moedeloosheid op den ongelukkige, die haer
zoo zeer beminde. Zy deed op nieuw eene
nieuw eene pooging om zich te herstellen.
Ik had nog een handvol gebrande koffy-
boonen by myen verdeelde die tussehen
haer en Gibrac. Het kauwen dier bootten
verkwikte beiden eenigermate, en na een uer
rustens gingen wy weer verder.
doel verwvderd raektenwerd de last van
’t leven al zwaerder en ondragelyker. Immers
zoo was liet by my gesteld. De smart over
hel hulp- en weerloos omkomen in de
woestyn, had plaets gemaekt voor het be
grip, dat die wyze van sterven niet meer was
te verhoeden of aftewenden. De onlydbare
werking door brandende sonncstralcn op
onze hoofden en krachlelOozc ligchamen
de honger, de ontzettende dorst, de ondra-
gelykg lerugkaetsing van hel schelle hemel
licht op het witte zand, de verschroeijendo
stof, die wy met eiken loog inademden, dit
alles, gevoegd hy het lyden der ziel, had
hy my eene verdooving doen ontstacn, die
alle nadenken belette, cn my geheel onver
schillig macktc voor hetgeen er nog ge-
bueren kon. Veel liever dan my verdere in
spanningen te getroosten, hadde ik my ne
dergezet, om op de plek, waer ik my bevond
te sterven, cn toch hadden Fabre en ik nog
het minst te klagen. Veel erger dan de onze,
was de toestand van Evelin, Gibrac, de tec-
dere Jenny, en zelfs van Breton, die de ge-
woone gezellinnen van ecu geklommen leven
stramheid en zwaerlyvigheid, in zyn nadeel
haden bovendien door het schot van Jussuf,
dat Akbar den dood gaf, eene schrampwonde
aen den arm had gekregen. Buiten het al
gemeen leed werden Fabre en ik door niets
anders gekwek, dan door de pynlyke blaren
aen onze voeten. Toen wy een pacr uren
op weg waren kon Gibrac de smarten, die hy
leed, niet langer verduren. Wy tornden zyne
moet afgenaeid worden, dan legt men de
stof op het tuig het punt waer de naed bc-
b’int, seffens onder de platte naeld geplactst,
wordende, heeft men ctikclyk de stof te
leiden omdat de naelden de afgeteekende
l)nen zouden volgen. Het is onverschillig
°l de naeld regl, rondloopende of hoeks-
I!' 'tyze moet zyn men maekt korte of lange
‘teken naer goeddunken.
Met de hand bewogen geeft do machien
"GO steken per minnet; werkt men met de
''"■ttreden en het handwiel le gelyk, dan
Beeft zy dubbel zooveel steken. Men zegt, dat
de naed zeer schoon is. Dit machientje legt
kei werk af van 20 handige kleermakers.
Men leest in de Batrie van Brugge
Verleden jaer heeft de centrale sectie, ge
last met het onderzoek van het budjet der
openhare werken,sterk aengedrongen, opdat
de toestand der landelykc briefdragers zou
verbeterd worden en hare aetibeveling heeft
op al de banken der kanjer weerklank ge
vonden.
Hy het naderen van de opening der sessie
kouten wy aen de wetgeving het deernis-
"eerdig lot herinneren, waerin het budjet
die nederige beambten leven doet; hun ge
ring dagloon reeds besnoeid door af hou
dingen voor hunne kleeding, voor den sabel
°l den gaffel die men hun verpligt tedragen
is l’eenemacl onvoldoende geworden door
de duerle der levensmiddelen er zyn bede-
h'ers die een schooner bestaen hebben dan
die arme duivels, welke verpligt zyn dage-
1) ks vyf of zes mylen gacns afteleggen, langst
ofgryselyke wegen en door regen en wind.
Gok is de misnoegdheid onder de briefdra-
Gers ten top, en indien men niet spoedig
maelregclen neemt, zal er een volkomenc
ontmoediging in het korps van die nederige,
maer nuttige beambten zyn.
Wy hopen dat, dank aen de aenhoudende
reklamen der drukpers, van wege het gou
vernement of van wege de initiatief van een
lid der kamer, er eene stemming zal uitge-
bragt worden, die den droevigen toestand
der landelykc briefdragers zai verbeteren.
Het parysch blad le Bays, by gelegen
heid van hel woord door the Times don czar
