gaf
3
vrienden,
ge-
den
do
Posten van Ambten.
De minister van openbare werken heeft
een besluit genomen, dal niet alleen ten
sterkste wordt afgekeurd, door de Vlamin
gen maer ook door fransche dagbladen.
Het besluit van den heer Dumon meldt,
dal men geene kennis van de v/aemsche tael
hoeft te hebben, indien men als surnu-
Les voo! de hoefsmeden.
Wanneer een schoenmaker, schoenen of
Jeerzen wil maken voor zyne kalanten, dan
begint hy met hun demaet te nemen.
Indien een schoenmaker u kwam zeggen,
dat het beter is, de schoenen eerst zonder
maet te maken, en later de voeten van de
kalanten zoodanig te snyden, dat ze in de
schoenen passen, ge zoudl met reden zeggen,
dat de man zinneloos is.
En nogtans wordt dat niet alleen dagelyks
gezegd maer zelfs gedaen.
Hel zj n de hoefsmeden, die zoo dwaes
spreken en zoo onverstandig handelen.
Als een pecrd moet worden beslagen, ma
ken zy het yzer niet op zyn voet, maer wel
moeder met Z. M. had gesproken.
Dat men zich de blydschap der weduwe
verbeelde, toen zy zoo onverwacht haren
zoon terug kreeg en uit zynen eigen mond
vernam, dal zy baer hert vóór niemand min
der had uitgestort dan vóór den koning,
vergezeld van den minister van oorlog.
Ter gelegenheid van de groote leesten
van ürussel, was er een landbouwer uil de
omstreken van Aelst, die des avonds lust had
gekregen om de komedie eens by te woo
llen; aldaér binnen gekomen en gezeten zyn-
de in groote majesteit en glorie, hoorde hy
van lyd tol tyd roepen {lapiéce! lapiéce!) dan
later als het stuk begon {chapeau bas! cha
peau bas!)
De landsman die geen woord fransch ver
stond, had nogthansdeze woorden goed ont
houden, zonder te weten wat ze aenduidden,
en hy dachtdat hy alreeds halve Franschmau
was.
Des anderendags komt er hem een zoo een
voudig maer tevens goed burger te gemoet
die hem in het fransch naer de eene of an
dere straet vroeg. Deboer herinnerde zich
de woorden, die hy daegste vooren gehoord
had, en sprak met kloeke stem: chapeaubas!)
De burger ontdekte zich hel hoofd.
Op de tweede aenspraek antwoordde de
boer la piéce!
De burger ging in zyn geldteschje en
eenen halve» frank.
De boer wetende dat, aen het pakken geen
verlies is, nam den halveu frank en ging
henen, zeggende tot zichzelven dat fransch
kunnen zeer voordeelig is, en de eenvoudig
burger, meenende dat hy aen alles wel vol-
daen had en dal hy straks n.aerzyne bestem
ming zou geleid worden, stond daer te zien
gelyk een opgevulde haring.
zien, noch hooren, stonden zy nog stom van
verbazing aen het venster.
Doch de herbergier herstelde zich het
eerst van allen.
Myn goede menschen en vrienden,
sprak hy diep ademhalende; wy zy i bevryd
van de nabyheid ties booten. Onze ziel
althans heelt hy niet medegenomen. School
meester schoolmeester, ga nog niet naer
huis,’ maer zeg eerst een gebed op in de
kamers waer de booze is geweest, dan zullen
de muren weer zuiver zyn van zyn helsche
besmetting.
Geerne, geerne, sprakdeschoolmeester.
Maer ik moet toch bekennen, voegde de
burgemeester er hy, dat dit alles my zeer
zonderling en raedselachtig toeschynt.
En de oplossing bleef niet lang achterwege,
loeit de weerd met zyne gasten op de bo
venkamer kwam waer zyn helsche majesteit
bad geweest, vond hy zyne kast openge
broken, en al het gereed geld 3<i de pa
pieren gestolen.
Dejuweelen zyner vrouw en haer fynste
linnengoed waren ook al door den duivel
medegenomen.
Een slimme spitsboef had de bygeloovig-
heid en de vrees dezer goede lieden mis
bruik gemaekt, om niet hunne ziel noch
hun licliaem, maer hun geld weg te pakken.
merair in de administratie van yzeren wegen
en posten treden wil.
Welnu, wy herhalen het, en ieder wel
peinzend menseh zal het met ons instem
men dat besluit is niet alleen nadeelig
voor het algemeen maer h t is andermael
eeneschreeuwendeonregtveerdigheid jegens
de Vlamingen.
Of is het niet onregtveerdig, dat men van
den Vlaming eischt, dat hy fransch kenne,
al was het maer om poort-kominis te wor
den terwyl mffn van den VVael de kennis
der vlaemsche tael niet eischt, al komt, deze
zelfs belangryke posten in Vlaemsch-Belgien
bezetten
Al telden wy geen 2,837,000 Vlamingen
op de-1,000,000 Belgen al hadden wy dus
de overgroote meerderheid niet, dan zou er
regtveerdigheid, ten dezen opzichte, moeten
bestaen.
Overigens, die maetregel is nadeelig voor
het algemeen; want wat kan de VVael, met
zyne fransche taai, in den post der vla insehe
provinciën komen doe idaer, waer hon-
derde koeren per dag, het Vlaetnsrh hem
voor den n ats gesteken wordt?
Wat wy willen, is niet onredelyk
Wy hebben het regt te eischen, dat, als
men den Vlaming dwingt het fransch te
kennen, om een postje te bekomen, de VVael
ook gedwongen zy vlaemsch te verstaen.
Dit is reglveerdig, dat is noodwendig?
(Handelsblad.)
pryzen, die verschillen van 3000 tot 4000 fr.
voor groote partyen. De kleine partyen gaen
tegen ongeloofelyk hooge pryzen, de twee
koopen die de overwatering der Meenepoort
uitmaken werden aen een en denzellden
persoon voor 125,900 fr., voor 31 heel. 34
aren 38 cent, toegewezen. De hoekige ves
ting die moet geslecht worden en groot 9
h. 32 a. 48 c. is verkocht voor 30,000 fr.
De halve luaen, ten westen des spoorwegs,
groot 5 h. 6'» c., is verkocht voor 12,000 ir.
Men denkt dal het domein van de vestings-
gronden van Yper 600,000 fr. zal maken.
Men leest in een blad van Antwerpen:
Over een pier weken, wandelden twee
heeren door een dorp van het Luxem-
burgsche, naby Arlon,en traden in eene ne
derige afspanning binnen, om er eenig voed
sel te gebruiken. Deze herberg wierd ge
houden door eene weduwe, die er eerlyk
haer broodje won, doch sinds twee jaren de
afwezigheid van haren zoon betreurde, die
als kap irael van de jagers, hier te Antwer
pen garnizoen hield. De goede vrouw sprak
over haren zoon by elke gelegenheid, en nu
ook met de twee vreemde heeren, die zy ter
tafel had.
Deze stelden veel belang in het hertelyk
geklap der weduwe, en vroegen nadere
byzonderheden over haren zoon, waerby de
gevoelige moeder, onder het vertellen, in
tran n losb >rst. Een der heeren gaf den an
deren een leeken, waerby deze zyne brieven-
tesch uittrok en een paer regelen schreef.
Dy vouwde het papier schreef er een adres
op, en de brief wierd naer de dorps-bns ge
dragen, waerna de onbekende heeren van de
weduwe afscheid namen, en de herberg en
het dorp verlieten.
Den volgenden dag ontving de zoon der
weduwe, van zynen generael, te Antwerpen
het bevel, onmiddelyk v.m hier naer Arlon
te vertrekken, en er zich by den minister
van oorlog te begeven. De verschrikte kapo
raal dacht niet minder dan voor den krygs-
raed te moeten verschynen, ofschoon hy te
vergeefsch iudacht wat hy dan toch mis
dreven had.... Generael Greindl zegde echter
ae i den soldaat, dal hy, van dienslonlslagen,
naer zyne moeder mogt vertrekken; dat de
koning het aldus wilde, te meer daer zyne
te brengen met den geheimzinnigen gast.
Nu sloeg de dorpsklok het uer van mid
dernacht, en plotselings heerschte er «Ie
diepste stille die wel een kwartiers tiers
duerdc, en toen was het alsof er een zware
last op den grond viel.
De deur van de bovenkamer werd nu
opend, en men hoorde ze weer toeslaen.
De vreeselyke, mode man kwam met zyuo
zware leerzen de trappen af.
De vrouw van den herbergier geloofde nu
niets anders dan dat zy in het volgende
oogenblik den booze in zyne ware gedaente
zou zien.
Zy lag half in omniagt op haer stoel de
weerd hield den ontvanger vast omklemd
de schoolmeester stiet het eene gebed om
verlossing na het ander uit, de burgemeester
alleen had nog eenige tegenwoordigheid
van geest behouden.
Toen de deur werd opengestooten en de
reusachtige gestalte des vreemdeling* met
hoed, mantel, mantelzak en zweep zichtbaer
werd, riep de burgemeester.
Ga, duivel, ga weg van my
Nauwelyks echter had hy deze woorden
uitgeschreeuwd, of de roode gast ylde de
deur uit en stortte zich in den stal.
Allen liepen naer hel venster, en nu zagen
zy by het schitteren van den bliksem hoe de
roode reus in de duisternis voort galop
peerde. Zelfs toen zy hem niet meer konden
verdiept in gissing en gedachten over
ronden gasten zyn ee.nloonigen tred ia
kamer boven hun hoofd.
II •cdswas er ecu vol uer verloopen, en de
roode gast had zich geen oogenbly k rust
vergund.
Langzamerhand waren de pypen uitge-
gaen; zy luisterden zwygend naer boven en
schoven, als door instinct gedreven, de
’loeien digler by elkander.
Op ecus trad de stalknecht binnen.
Mynheer, mynheer 1 riep hy bevend, het
pecrd van den vreemdeling is dol geworden,
nel by t om zich heen en heeft oogen als....
Nu dan, als wat?
AIs brandende kolen! Hy heelt den
duivel in ’t lyf; of hy is de duivel zelf, stot
terde de arme knecht. Ik weet niet wal ons
llog zal overkomen.
Nu werd hofgezelschap nog meer verlegen.
De vreemdeling boven hun hoofd liep nog
’naer altoos heen en weder, het tikken van
^Cl> uerwerk kon niet regelmatiger zyn dan
"et gerucht zyner schreden.
Had hy nog maer een enkel oogenblik
rust genomen maer neen, het stappen van
den vreemdeling bleef altoos even eentoonig.
Het onweder daer buiten was vreeselyk
elementen schenen in oproer te zyn;
‘was of de wereld zou vergaen.
1-n degasten van den herbergier waren
‘ïljeloovig genoeg om hem weder in verband
