I
Illi
I I
H
I
K L E I N B L A D.
pi
'i I
Besluiten en Benoemingen.
Nieuws van de week.
9
JN-
i s
DE GELUKKIGE VISSCIIER.
het
toe*
BE9F
lypc-
r dien
noode is, om
land in het andero
cn
fio
len,
Jen
hy in
kennis
re;
de on
Jget
nen
I yko
aert
)StCH
mtste-
ingen,
list do
vloed,
witte
haro
ordt
•zon-
irno
e ta-
n,
g«.
n.
le
en
or
aG
•/-
lit
P-
:er
as.
lit
dig grooto
Linten*
0, Muit
ersteen,
y Adele
l.uik,
|uelion«
elstraet,
koffy,
iadt. -*
:j% 12-
tit, 1/2
rehan,
■act, to
hospi-
Z.ustor
[ingen,
IllCT.
tr, van
a eene
hitting
43,810,
in, van
jpstop-
gheden
iron de
ys, van
irf.
ïet
to
eft
en.
,‘de
Ian
iok
ekt
top
tyn
eld
er*
to
en.
als
eno
H Hr
mills vol dukaten niet aankomen, om een zoo braef
Padrone in een goeden luim te vinden. Vrolyk inaer
Signor TommassoGy kent alles worden wat gy
maer wilt 1 Waerom wordt gy niet razend van blyd-
schap Waerom slaet gy op uw voeten, gelyk die
anders arme drommels van
nu af aen wil ik niet anders eten, dan brood met
worsten macaroni met saucen en altyd Barlelwyn
drinken ik heb er de middelen toe en voor andero
dingen ook! Ik zou ook kousenen schoenen gaen
dragen als ’tiuaer zoo moijelyk niet was om er in te
loonen Die tweevoetige raallootcn daarboven lach
ik nu allen uit! Maer er zal altyd voor hen ook wat
afvallen ik heb genoeg voor o»s allen! ik bezit
onmetelyko schatten; had ik ze maer reeds te gelde
geniaekt I
Piu verzonk hy in diep gepeins. Het begrip der
onmetelykheid was een nieuwe afgrond, die hem
levend dreigde ta verslinden. Nooit in zyn leven had
hy meer dan 10 dukaten te gelyk bezetten; hy kon
wel tot 100 ja zelfs tot duizend tellen, maer wat daer
boven ging was hem onbegrypelyk. Het was dus geen
wonder, dat het peinzen over de hoegrootheid van
zyn rykdom hem hoofdpyn veroorzaekle. Zyn gezond
verstand behaelde toch eindelykde overhand. Plot
seling viel het hem in, dal hy het toch in zyne magt
had, zich tot zekere hoeveelheid te beperken, en hy
beschouwde zich dus als de eigenaer van vier-tot vyf
duizend dukaten dat was de grootste hoogte, wacr
toe zyn begrip van rykdom kon opklimmen.
Met dczcdrooiueryen, met slapen, eten en drinken
en daer de kleuren wat doen verschillen, dit ware
zoo eentoonig niet en ons stadje zou een beter uit
zicht hebben.
Kronykschryver gy zyt uitermaten hekelzuclitig
van daeg.
Nu, nu, ik zal er van zwygen. Verders bemerk
ik dat het allengskcns tyd is van myne kronyk te
eindigen. Voor het lest zal ik u slechts nog iels ver
tellen dat in een naburig gemeente van Frankryk
voorgevallen is, en daermede zal het punctum wezen.
Een brave landbouwer, meijer van het gemeente
dat hy bewoond, bevond zich ïestmael in eenen zeer
moeijelyken toestand, waeruit hy zich op cene zeer
behendige wyze trok. Sedert dry dagen was zyne
vrouw in ’t kraem gekomen, en zynen adjunkl was
voor eenigen tyd op reis. Men moest den geboorte
akt zonder vertoeven opmaken. De meijer-vader, na
diepe overweging, ging op de volgende wyze te werkc
lieden, enz., in gezelschap van en myne ge
tuigen, ben ik voor my, meijer van het dorp... ver
schenen, ten einde aen my te verklaren dat myne
vrouw van een leven den welgemaekt kind bevallen is.
Op de vraeg van welk geslacht het kind is cn wie
zynen vaderen zyne moeder zyn: heb ik my geant
woord dat he van het mannelyk geslacht is en zoon
van my, Francis D.., en van myne vrouw Katharina
J.., ter getuigenis van welk ik het tegenwoordig ge-
teekend heb, benevens my meijer, en gemelde ge
tuigen.
Geteekcnd Francis D.., vader,
En Francis D.., meijer.
DE DOUANEN. - AVONTUREN VAN EENE HORLOGIE.
Wy hebben onze lezers reeds menigmaal gesproken
van de ongehoorde hindernissen en kwellingen die
uit douanen voortspruiten.
Wat geschryf en gewryf er soms van
een enkel voorwerp van het eene
te brengen, is ongeloofelyk.
Een brusselsch blad le Bulletin du Dimanche geeft
hier in zyn laetste nummer een bewys van, ’t welk
wy nuttig denken medegedeeld te worden.
Een persoon, die te Parys wat meer verteerd had dan
hy mogt, was genoodzaakt zyne gouden horlogie met
keting in den Berg te stellen voor eene som van 130 fr.
Toen hy te Brussel terug was, zond hy aen eenen
vriend de ISO fr. op, met verzoek de horlogie te los
sen en ze hem af le zenden.
De vriend voldeed aen het verzoek en onze Brusse-
laer kreeg een bricfken, dat zyne horlogie langs den
spoorweg afgezonden was.
Inderdaed, daegs nadien kreeg hy een biljet van
het spoorwegbestuer, waerin hem gezegd werd, dat
er een colts ter zyner beschikking was, mits betaling
van de vervoerkosten in het bureel n.r 15 van het
paviljoen des entrepots.
Hy ging er heen, maer daer de burcelen maer do
dynsdagen, donderdagen en vrydagcn open zyn, word
hy uitgenoodigd den dag nadien weder te keuren.
Den dag nadien had hy nog 25 fr. in den zak. Hy
nam een rytuig en deed zich naer den entrepot voe
ren. Ditmaal was het bureel n.’ 15 open.
Hy haelde zyn briefken uit en toonde het aen eenen
ging de tyd verbazend spoedig voorby; alleen naer
het verminderen zyner keerzen kon hy dien afmeten.
Toen do derde cn laetste keers byna verbrand was,
verscheen Rita weder. Maso was weder frisch en
sterk worden, en aenraerkclyk vrolyker om niette
zeggen maer brooddronken.
Maso, lieve Maso riep zy, de Engelschcn zyn
voor de dappere Franschen van het eiland geweken,
Gy zyt gered gered en vry 1
Hoera, die lieve dappere Franschen hebben
overwonnen riep Maso, opspringende cn broodmand
en wynflesch baldadig op zyde schoppende. Dan
moet ik my haesten om naer boven te komen Heeft
koning Gioaehimo niet naer my gevraegd
Koning Gioaehimo is niet hier alleen zyne
generaels zyn op het eiland.
Dat is jammer! Nu, dat zal my dan een reisje
meer naer Napoli kosten. Ik wist het reeds lang voor
uit dat het zoo gaen zou. Rita, gelooft gy, dat ik anders
zoo dom was geweest om in dien afgrond te vallen,
ten einde aen de kogels der Engelschcn te ontkomen?
Maer werpt my nu het touw toe!
Eenigo minuten later behoorde Maso weèr tot de
wereldbewoners en juichend begroette hy de dappere
Franschen, die nu het eiland meester waren.
Acht dagen later verzekerde hy zich door middel
van blinkende dukaten het bezit zyner Rita en kort
daerop werd zy zyne gelukkige gade.
Voorloopig had Maso slechts het kistje met klein-
oodien on oude munten uit zyne onderaordsche
schatkamer medegenomen, en de kelderdeur zorg
vuldig gesloten. Hy bezat genoeg verstand, om zyn
onmelelyke schatten goed te besteden. Hy wachtte
zich wel met zyn rykdom te koop te loopen, en
leidde hetzelfde leven als vroeger; in stilte ging hy
echter steeds voort zyne schatten te gelde te maken.
Het eene stuk na het andere werd uit de diepte voor
den dag gehaeld, en onder het armzalig, byna
bouwvallig dak in orde gebragt om verkocht te
worden. Hy maekte jagt op eiken ryken vreemdeling,
Vicrdo vervolg, «n slot.
Den ingestorten inner aen de eene zyde der zael
nader onderzoekende, ontdekte hy eene opening,die
hem op hel denkbeeld bragt, dat hy nog verder in
dit onderacrdschc vcrblyfzon kunnen doordringen.
Zonder veel inspanning mankte hy de opening nu
zooveel wyder, datby erdoor kon kruipen, waerop
een kleiner vertrek kwam. Had hy eenige
van antiquiteiten gehad dan zou hy dadelyk
gezien hebben, dat dit eene slaapkamer geweest was
Het bronzen ledikant was met eene dikke stoflaeg be
dekt dit was alles wat van de eens zoo prachtige
kussens en dekens was overgebleven. Een hooge kan
delaber, waeraen een aental kleinere lampen hing,
een wacr kunststuk, stond er naest. Hier en daer
verspreid lagen ovcrblyfselen van wapenen cn
sieraden en een metalen spiegel, prachtig vaelwerk
van edel metaelenz.
Naest dit vertrekjebevond zich de badkamer, even
eens met kunstige pracht ingerigt en met vele schil
derstukken versierd.
Als iu een droom liep Maso rond. Hy werd duizel-
achtig hy was evenmin in slaet te berekenen als
te genieten. Een ding slechts gevoelde hy duidelyk
dal hy in der daed de gelukkige Maso was.
Vermoeid van hot rondloopen en onderzoeken,
ging hy eindelyk weder naer de groote zael, vleide
zich op zyn leger van maïsstroo neer, bleef eene poos
als bedwelmd liggen in zyne gedachten, en toen hy
eindelyk, door den honger gedreven, opsprong, was
hy weder byna geheel de oude vrolyke en levenslus
tige Maso.
nrwld'.1 h’0”1 mCn dan loch een do1 8eluk noemen
0 'T^met zyne scherpe witte tanden zeer spoe-
verwoestingen aenrigtendc onder de lek-
06,500 fr. voor de openbare werken in de provin
cie uit te voeren, voorgesteld door den heer hoofd
ingenieur van bruggen en wegen.
Den 18“ is de zittyd gesloten en de vergadering
uiteen gescheiden onder Tgeroep van leve de koning!
De Monitenr bevat heden de wel tot goedkeuring
van het verdrag tusschen Belgien en Nederland, den
12 mei gesloten voor den afkoop van den Schelde-
tol, alsmede de wet tot goedkeuring der inrigliug
van cene naemlooze maelschappy voor onroerende
goederen.
Dim bam boum Biin ham boum De klokken
luiden, het muzyk speelt, het kanon dondert, de
vaandelen wapperen’t is kermis 1 Bim bam boum
Bim bam boutn De plcziertrein werpt een aental
vreemdelingen in stad, de vedelman spant zyne sna
ren, de orgel lacl zyn valsch geluid hooren, do jon
gelingen bereiden zich tot den dans: 'tls kermis.'
Bimbam
Eila, eila! Wel vriend wat zyt gy opgewonden
en opgetogendat u iemand anders in dien slaet
zag, hy zou denken met eenen kostganger van Gheel
te doen le hebben. Maekt do kermis op u zóó oen
indruk
O, vriend,het isbynaongelooflyk. De kermis,ziet
ge, verwekt by my een zóódanig gevoel van vreugd,
dat ik het u niet zeggen kan. Ik heb geern dal geluid
der klokkenik heb geern dat gedroom van volk
die straten en merkten vervuld cn Veurne aen eenen
onmetelyken biënkorf doet gelyken ik heb geern
die poetsenmakers met hun oorverdoovend gerucht;
ik heb zelfs geern die ontelbare orgels die, al te sa
men, vyf en twintig verschillige liedekens den hals
breken.
0 maer, gy trekt het by ’t hair, zou myn vriend
Carlos zeggen, ’t Is juist daervan dat ik zoo een af keer
heb.
Ja, in gewoono tyden dat geloof ik, dan zou my
«lit ook oneindig tegensteken, maer gedurende de
kermis niet. Het schynt my dat dit gekras, gcraes, ge
schuifel en gehuil onafscheidbaar van stads jaarfeest
moet wezen. Zonder poetsenmakers die u met trom
petten, klokken, tamtams en dikke trommels het oor
verdooven, zonder de zoetekockkramen waervan hel
eeuwig refrein gedurig afdaeld: Acht kluiten maer!
acht min een oordjelenz; zonder die menigte valscho
orgels die den muzykant een aanval op de zenuwen
zouden doen krygen, ware er geen kermis. Zonder
die blinde die op eene slechte viool komt krozen,
zonder die zangster die met ee:te
liedjen komt radbraken, zich met
dendc waer een tiental snaren op gespannen zyn;
zonder al dat lawyt cn gedruis zou
Veurnschen bruinen zuer smaken
witten bcijcrschcn zon
daerom Bun bam
Hoe, nog al I Maer vriend, gy zult deze keer het
ow^—«a
roestige slem een
eene harp begelei
den lekkeren
en Behacghels
in alsem veranderen. Ook
gewoon lied onze drie klokken niet hooren Gy weet
immers wel dat de grooto klok geborsten is en dat
men ze lot nu nog niet hersteld of vervangen heeft.
Inderdaed, gy hebt gelyk; ik dacht daer niet op.
Door do verfoeijelyke gewoonte die men hier heeft
van, als or iemand dood is, drie uren daegs te luiden,
is onze groote klok om zeep gegaen.
Ik weet toch niet hoe men de mode niet veran
derd. Als er nu by voorbeeld, terzelfder tyde drie
dooden op eene parochie zyn, dan zal men 9 uren
daegs luiden: ’s morgens van 5 tot 6 ure voor M.' zoo
een; van 6 tot 7 ure voor joufv. zoo eene; van 7 tot 8
ure, voor boer zoo-een. ’sNoens idem van 10 tot 1
ure, en ’s avonds van 5 tot 8 ure. 't Is zeer acngcnaem
en gy kunt denken hoe de zieke menochen, die in
hun bed liggende, zóó veel slapelooze nachten moe
ten doorbrengen en niet het minste gerucht kunnen
verdragen, gy kunt denken, zeg ik, hoe zy zich
wel daervan moeten bevinden.
’tls waer, dit werpt eene verandering. Maer wy
zyn zoo al op eenen keer van ons stuk geraekt. Laet
ons de klokkenen de dooden daer laten, ik ben in
eene to vrolyke luim om dergelyke redekaveling
voort te zeilen. Spreken wy liever van de kermis.
Wat zal er zoo al te doen zyn
Wel, ik weet van niets anders dat hetgeen het
officiéél programma vermeld.
En zullen cr veel dansparlyen plaets hebben
Ozekerlyk! Wy hebben immers alle jaro de bals
by Ko’s, Rietvelt, S.' Arnold, en het bal in de Rhctu-
rika; zonder te spreken van het groot bal dat de
maetschappy van S.'* Cecilia, woensdag aen alle hare
leden on aen de vreemdelingen aanbiedt.
Sukermekatjcsjongens, ik ga myne beenen
smouten. Wat zal ik een? ferm myn hart ophalen
Ziet daer, lezer, een gedeelte der redekaveling dat
uwen kronykschryver gister met zynen vriend F.
had. Do goede jongen was inderdaed zeer bly ge
zind en ik zag dat hy voornemens was de kermis op
het best te vieren.
Na dat hy vertrokken was, zette ik myne wande
ling voort door en rond Veurne, en van tyd tot tyd
bleef ik stacn om de netheiden sierlykheid van ons
stadje te bewonderen. Het is waerlyk opmerkens-
weerdig hoe de wandeling wc! onderhouden is; hoe
de knappe hovenierhovekens rond de vesting en
Dreef schoon gekuischt en gewied zyn. Overal in de
straten ziet men de huizen bezetten, wasschen, schil
deren, en allengskcns zal nu die overeeuwige gele
tint, die onze gevels besmeurde verdwynen, of ten
minste, merkelvk verminderen.
Het is waer dat, verlaetdon oker de buizen, hy nu
in de kleedcren onzer dames gaet schuilen. Heden
ziet men niets meer dan Nankinkleurige roben
China is aen het dagorde.
Nog eene andere opmerking heb ik te maken: men
verwt nu de gevels in het groen. Goed dat is zeer
netjes, zeer mooi, maer dit begint te algemeen te
worden. Hen zal van d’eeno overmaet in d’andere
vallen, en wc'.ligt sa! men in plaets van Veurno de
gele stadia noemen, haer den naem van Veurne in
’tgreen, te geven, gelyk of men eertyds Avekapelle
in 'tgroen r.cide. Men zou best wat atwisselen en hier
rm——kim ii yrw pip
kere beetjes, die Rita hem gebragt had. Op het punt
le staen zyne beminde te verliezen, doodgeschoten
cn levend begraven le worden, en toch daerboven
op de aerdelezyn dal is toch nog niemand op
het gelukkige Capri gebeurd! Nu ben ikrykerdan
koning FernandoIk zal Sicilicn van hem Loopen,
dan heeft hy niets meer om over te heerschen, die
bedelaera koning! Meikoning Gioaehimo in Napoli
zal ik het ook wel vinden het zal er by my op een
goeden luim te vinden. Vrolyk
wiltWaerom wordt gy niet razend van blyd-
uw «w.cii, guiyk. uio
menschen Hoera van
