1
.flit!
die
ilge
O»dcl
De confer^'
geven word®®
16 dezer. J
eons ge-
zich onvoorzichtig als makelaars van den
financier hebben aangesteld en wier leven
in hun dorp zoo onverdragelijk geworden
is ten gevolge der beschuldigingen, waar
van zij bel voorwerp zijn, dat zij gestadig
vragen om verplaatst te worden.
De Proyrès van Verviers, spreekt ook van
de zaken van Langrand-Dumoncau. Ziende
datde paus, zegt bel blad, M. Langrand op
eene gemeenzame wijze zijn beminden
zoon noemde, hebben het grootste ge
deelte der buitenpastoors gedacht een
christelijk werk te doen, met door alle
middels, die in hunne macht waren, hel
plaatsen der aklien van den beminden
zoon van den paus te bevoordeeligcn.
Alles ging wel in het begin, maar hel uur
der ontgoocheling is geslagen en hel oogen-
blik der beschuldiging is gekomen. De
I inschrijvers die voor aanzienlike sommen
in de zaak zijn betrokken verwijlen aan
hunne pastoors bitterlijk hun in een wes
pennest te hebben getrokken. De pastoors
weten daar niets op te antwoorden en zeg
gen dal het hun leed doel maar daarmede
kunnen de sukkelaars hunne aklien op de
beurs niet uilbelaald krijgen.
Men noemt verscheidene pastoors, die
OPLOSSING DER ZAAK DB BHCK-VALENTYN8.
Deze zaak, die in de laatste vier jaren
zooveel gerucht gemaakt heeft, schijnt
thans opgelosl te zijn. Men weet dal de je
suiten beschuldigd waren de groote erfenis
van W. De Boey. van Antwerpen, binnen
gepalmd te hebben, waarover wij herhaalde
malen hebban gesproken. De Buck, een
der erfgenamen, deed den advokaat Valen-
lyns, van Brussel, den strooien man der
jesuiten, aan wie De Boey gansch zijne
fortuin, beloopende tol 3 i 2 miljoen Ir.'
gegeven had, een proces aan, maar daags
voor hel proces begon, stierf Valenlyns;
zijne zuster was algemeene legataris, maar
weigerde hel erfdeel welk in de handen
van haren broeder, oud-notaris te Laken,
overging. Thans heeft deze met de familie
De Buck een akkoord getroffen, liet rech
terlijk onderzoek wordt gestaakt en de
wettige erfgenamen, die allen arme lieden
zijn, krijgen acht honderd duizend franks te-
De Progrès d’Ypres meldt dal een werk
man van Zonnebeke, die lange jaren ge
zwoegd en geslaafd had en er eindelijk in
geslaagd was 10,000 fr. bijeen te krijgen,
die op aanrading er mede actiën Langrand-
Dumonceau had aangekocht. Wanneer hij
over eenige dagen den slechten toestand
der maatschappijen Langrand vernam, is
hij zinneloos geworden.
Men schrijft uit Brussel
De verwarring der zaken van Langrand
gaat voort met de openbare aandacht tot
zich te trekken. De aktien van den Indus
trie waren den 24 januari, tot op EEN
FRANK gevallen. Men weet dat men voor
dien frank het recht koopt 350 fr. te mogen
storten. bericht aan de liefhebbers. De
ontroering is zeer groot in de arrondisse
menten, waar de geestelijkheid hel meest
pogingen heeft aangewend om die goede
weerdijen gehypothekeerd op kasteden....
in llongarien, te plaatsen. Vooral op den
buiten is de verslagendheid algemeen en
I men verwacht zich aan talrijke ophoudin-
I gen van betaling. Men noemde eenen sena-
teur, die ten allen prijze van zijne goederen
moet verkoopen, om de gevraagde stor
tingen te doen en die aldus de grondslag
van kiesbaarheid zal verliezen en van zij
nen zetel zal moeten afzien. Ik zeg een,
maar men sprak er van drij. Het is niet
noodig te zeggen dat die landsvaders tol
de klerikale partij behooren.
S 17'
i VER
VI.
Die de«el(*
sullen pr«e*
rt a,
^e^
gehouden s)
schrille
verbiedend0
weyxlebewae s
bevinden, <J
van, door
eene boete j
boclc’in.f35 ba
worden >n J.”™
de landen's
Den wey<J‘u '<b
mogen syfl
D J IV ‘1IC
van verschejr
der gevoegdP’ ”1
de weydebc". p
worden in
boete van vf'
II
Niemand
weyden op L./j,
omtrent 1 an
lel ikke pern’
desclve nidi
II V «I
sen verre a>f(e
op sieenw’r
seid: heirh^,n s.
groote pa** va
beuren ee»«’ v;1
cons, ofte ;nncI
twee jaerci’ t y(
verbeurte
vonden.
Een Mirakel.
In de zitting der kamer van 31 januari 11.
heeft de heer Jules De Smedl het woord
genomen om ten voordode van ons arron
dissement te pleiten.
M.' De Smedt had ons van lijd lol tijd
een staaltje van zijn savoir-faire gegeven,
met vreemde theorien en ongerijmdheden
te berde te brengen, maar als er kwestie
was van iets dat ons arrondissement aan
ging, dan zweeg M.' Jules.
Nu is het veranderd. Men weel dat een
heer Kalm de concessie vraagt voor een
embarcadère aan de Panne te maken en
I een ijzeren weg van Adinkerke naar Oos
tende. In de zitting van den 31 januari is
de kwestie le berdo gekomen. De verslag
gever de heer Vanderdonckt sprak legen
het project en de heer De Smedt pleitte er
voor; de kamer, op hel voorstel der com
missie, verzond de petitie aan den heer
minister van openbare werken.
Hel is waarschijnelijk sedert dat hij, de
aftuimeling van den hutsepot Langrand-
Dumonceau ziende, zich gehaast heeft
zijne demissie van commissaris van dat
kraam te geven, alzoo een postje verla
tende dat hem dnizende franks ’sjaars op
bracht, dat M.' De Smedt den tijd heeft
gevonden om zich met de belangen zijner
lastgevers bezig te houden.
En zou hol naderen der kiezingen daar
ook niet voor wat in zijn?...
M.’ Jules heeft sedert nog
sproken over de krijgsherinrichting.
Wij zullen in ons eerstkomende num
mer hiervan een woordje reppen.
IN
Ten pl^'nelil
uilgenoin0^ mo
nen, en sU Jnd:
kooplieden f€iuo
vremde, ‘l'Sniag
handel vi'11 kn Y(
gebannenlL’ Maj(
landen vflD
is v
De in'^alsi
soo beenli°jopei
mogen yct,miss
schrifielik’.Jse, t
saris van d’ t18, v
van vyftig Never
en sal he
diedewd^ er
de plaetsi’111 ]iec
maend g0’1’ is vc
dewelke cei§eyd
van naer
gaen. X
dhou
Desclve'well,
de kooplifjlen
deren sumln d
dien eynde’hun
adresseere^n b
nen van Minn
sullen inO>
In eene correspondentie uit Brussel
wordt er gemeld, dat weldra een nieuw
proces zal worden ingespannen door de
erfgenamen van Mej. Deneef, le Turnhout
overleden en wier fortuin door de jesuiten
gansch is weggeroofd. Deze nieuwe zaak,
wvarin wij de jesuiten terug vinden, die
de voornaamste rol hebben gespeeld in de
erfenis De Boey, zal eene ongehoorde
stoutmoedigheid aan den dag brengen,
welk die heilige vaders aan den dag leggen,
om hun doel te bereiken.
HET KRAAM VAN LANGRAND-DDMONCEAU.
Dagelijks komen er nog van erger lot
erger tijdingen toe van degenedie verliezen
in de speculatie van Langrand-Dumonceau.
Wij moeten uit onze stad niet gaan om te
zien hoe veel er met gebogen hoofd en
spijtige lippen gaan. Op den buiten is het
niet beter. Er zijn boeren die al hetgeen
zij gewonnen hebben sedert tien jaar aan
de banken van Langrand-Dumonceau ge
geven hebben, ’t Is ongelukkig maar te
waar, want wij kennen namen. Driemaal
schande aan al de degene die hun hier
mede bemoeid hebben, en die door hun
nen slaat, door hunne woorden, door
hunne weerdigheid, door hunne verzeke
ringen, door den naam van den Paus te
gebruiken, en andere en andere middels
en leugenen, de eenvoudige menschen
hebben beweegd om hun geld te dragen
naar die banken. Zullen zij aan die lieden
nu hun verloren geld wederom geven?
Vraagt het hun eens, gij zult hooren wal
zij zullen durven antwoorden! Want vele
van die mannen zijn zonder vaar of vrees.
De Vcurnaar heeft liever tegen de natio
nale verdediging te donderen, en als zijn
confrater ’t Jaar 50 le schelden gelijk een
kaaiboef, te verwijten gelijk een vischwijf
met de handen in de heupen, in plaats van
len beste te spreken voor de mannen van
zijnen caliber die de onnoozele siedc-
en- builenmenschen bepreekt hebben om
,in Banken van Lan-
hunne horzen naar de banken van Lan- l
grand-Dumonceau te dragen. Schelden en
verwijten op liberalen gaat gemakkelijker
dan geschoren schapen troosten. De I eur-
naar en zijn rcessem weten dat hunnen
Dauwen praat geen geld in de horzen
zoude doen komen; en daarom zeggen die
iarlufen, zwijgen is onverbeierlijk.
En nochtans vinden wij dat de Vcurnaar
en zijn mengelmoes in Tgeheele niet edel
moedig handelen met alzoodie armcdulsen
van die agenten voor Langrand te laten
mishandelen door al die liberale gazetten,
zonder een woordje le zeggen om bun le
onlschuldigen, om dat zij hunne banden
zouden konnen wasschen, en om dal zij
wederom als te voren, zonden kunnen uit
gaan zonder vrees van aangesproken te
worden op de straat. Maar de Vcurnaar en
zijnen konkelfoes, zien er geen mouw aan
te zetten. De excusien zouden te veel ont
bloot zijn van waarschijnelijkheid, en zij
hebben elkander al vezelende gezegd wij
zullen best dal potje gedekt laten.
culieurs ne sont quo feriniers. Depuis une vingtaine
d’années, on seserl aussi beaucoup du ^uaiiu. Depuis
ce laps de temps encore, on cultive le lm, planle qui
étail complèteiuent négligés antérieurement a cetle
époque. Les machines agricoles récemmenl décou-
vertes et notamment la batteuse de grains s’introdui-
s-nt partout. En un mot, on est aux aguets de toule
bonne et realisable innovation et il est a augurer
que la disparition de inaint préjugé relatif a (’agri
culture, sera un acheininenient de "intelligence de
nos populations rurales vers la possession de maitile
vérilé dans n’importc quel aulre ordre de connais-
sances.
La troisième region ou la sablonneuse est loin
d’etre complètement inculte. Celles de ces dunes qui,
grace a la fixité de leur sable, peuvent se recouvnr
de verdure, aiusi que les plaines (pannenque l’on
n'a pas exploitées jusqu’aujourd’hui, servent de
pAtorages aux anes el au petit bétail des habitants.
Ceux-ci', de plus en plus nombreux depuis ces der-
nières vingt années, défrichent el nivellenl tous les
ans une multitude de terrains ctjc crois que l’on
peul porter a environ Ö00 hectares la superlicie des
terres arabies conquises sur un sol autrefois aban
don né. C’est ici la terre au scigle, quoique l’on y
de terre, qui, si eiie ne donne
tubereulc (jui n’aurait pns vécu dans le sable. Les
habitants puur la plupart pêclteurs et cultivaleurs
eu meme letups, out recours a un engrais des plus
Ierlilisants, maïs aussi des plus infects. 11 serail a
désirer que l’on construisit loin des habitations les
fosses «ua^Otinées dans iesquelles ils abandonnent a
la putrefaction les astéries de nier ct les décliets du
poisson. De ce que leurt travaux de pêche ct de
culture, la nature de leur sol et leur air vivifiant
les pincent dansles meilleures eondilionsdesanté, ce
nest {pas une raison de s’exposer a une cause de
maladie. Kous connaissons leur bonne constitution,
leur forte taille, leur belle carnation, taais nous
savons aussi que la iièvre typhoids a fait un long
séjour partui eux.
Kous nc vonlons pas oniettre une dernière inno
vation survenue eu agriculture, c’est le progrès
énorme qu’a f iit, dans ces dernières années, l’élèvc
du lapiu. On expose en vente par tuilliers, les
individus de ce genre animal, que l’on aniène de
toutes parts au inarché hebdomadairc de nutre ville.
II en résuite un bénéfice, surtout fort apprécié par
le petit cullivaleur el par l’ouvricr, tnais la manière
dont on soigne le lapin dans de petites cours mal
aérées ou même dans l’intérieur de la maison, en
laissaut la lilicre du clapicr pourrir sur place, ne
peut-èlre que des plus préjudiciables a la santé.
Cette retnarque s’applique encore plus aux habitants
des villis qu’a ceux de la campagne.
I Pour itre continué).
CU" UUIlVtaiow.-
