Suurons-nous resister a une perte si cruelle? N’y
phalange arlistique digue de se produire a l’étrau-
ger et capable d’y cueillir des lauricrs.
Mais Ryckeboer n’est plus. Nous avons perdu
1 IvmIuI 1 en <-n Ilenoeiningon.
Bij koninklijk besluit van 30 juli, is M. G.-J.-F.
tol rechter bij de rechtbank van eersten aanleg te
I Van Goetscm, doctor in de rechten, secretaris van
Son journal rendait d’immenses services a l’opi-
nion dont il afïirmait les principes.
Le courage qu’il faut pour défendre et proclamer
haut la main les principes du libéralisme, et s’expo-
ser ii des attaques incessantes et souvent déloyales,
il l’a certes bien montré el sou dévouement n’avail
d’égal que sou désinléressement.
Tu n’es plus clier lutteur; mais, tes idéés se
soul propagées: tu laisses des disciples qui imi-
teronl ton généreux example.
D’aulres l’on précédé; qui out travaillé, qui out
lullé pour la cause du progrès. Le bien qu’ils out
fait resplendil et reluil encore fcotnme un soleil
vivifianl qui rayonne jusque sur leur pierre tumu-
laire!
Ryckeboer, clier confrère, cher aini, adieu!
Door M.r den Advokaat Claereboudt,
namens de Rhelorika gilde.
Gedoog, Mijnheeren, dat de maatschappij van
Rhelorika, op bare beurt, eene laatste doch wel
verdiende hulde kome brengen, een eeuwig vaar
wel kome zeggen aan een vriend van kunst en
wetenschappen.
De heer Pieter Ryckeboer voor wie helaas! de
zon slapen gegaan is vooraleer het avond was, uit
muitte niet alleen door zijne muziekale talenten,
maar ook wel door zijne letterkundige kennissen.
Spreken wij niet over zijne bijzondere begaafl-
1 -
bekent dat hij, beurtelings en met evene be-
sende en kluchtig vak handhaafde. Spreken wij
wijses-bond wanof ons vriend, alhier een der
stichters mitsgaders een der steunpilaren geweest
is. Laat ons nog over bel hoofd zien zijnckracht-
dadige medewerking in hel letterkundig genoot
schap De ware Vanduyzes-Vrienden, le Diximide,
maar, geachte medebroeders, herinneren wij
ons den overmoeibaren ijver, de verhevene denk
wijze, de wanne gevoelens waar mede ons teerder
vriend Rijckeboer bezield was opzichtens onzen
kring.
Van zijne kindsche jaren toonde hij neigingen
voor kunst en wetenschappen en bijzonderlijk voor
het tooneel. Zijn blijgeestig en luimig karakter
was er toe niet weinig geschikt. Zijn toeleg aan
de moedertaal, zijne vlaamscbe gevoelens verhellen
deze natuurgave en welhaast wierd Ryckeboer
eene van onze ijverste en beste werkers. Wie van
ons, Mijnbeeren, heeft uit het geheugen verloren
de nuttige avondstonden die bij, over eenige jaren,
in ons midden, zoo vuriglijk wist te onderschra
gen Later, vrienden, was hel hij niet, toen onze
maatschappij in den akclijksten toestand zich be
vond, was het hij niet die haar ter hulp snelde, die
haar uit hare slaaploosheid ontwaakte en haar
nieuwe en levendige krachten kwam instorten?
Zeggen wij kortom, in een woord, dat hel vroeg
tijdig afsterven van onzen vriend, eene vrede slag
aan de vlaamscbe zaak heeft toegebracht.
Wij hebben dus meer dan reden om ons te be
droeven want een van onze bijzondere steunen is
verdwenen als eene schaduw, hij is niet meer.
Welhaast zal de aarde jeugdigheid, zoetaardigheid,
dienstwilligheid en bekwaamheid overdekken, wel
haast zullen de stoffelijke overblijfsels van hel geen
wij lietls bezaten aan onze oogeu ontrukt worden,
maar, het geen in onze herten voor eeuwig rusten
zal, hetgeen den dood, hoe vroed en onmedoogend
zij zijn moge, ons niet ontrukken zal is zijne na
gedachtenis. Ryckeboer leeft niet meer, bij rust in
ons herle. Ja, Pieter, gij laat op aarde eene be
jaarde moeder in de uiltcrslc droefheid verslonden,
gij verlaat zusters, bloedverwanten die uw graf .,.j .Ul. JU>>,
met tranen besproeijen, maar die u nimmer zullen Van Moorsel, msirucliercchter te Veurne, benoemd
vergelen. i tol rechter bij de rechtbank van eersten aanleg te
Vaarwel vriendVaarwel engel van goedheidj Brussel, en wordt te Veurne vervangen door M. G.
het parket van het beroepshof van Gent. M. Van
Goelsem zal, gedurende een tijdstip van driejaren,
de bediening vervullen van instrueliereebter bij de
rechtbank van Vcurnc.
Bij koninklijk besluit van 8 august), wordt de
aanstelling der nieuwe gemeenteraden bepaald op
maandag 2 september eerstkomende.
Onze kei’inlM.
Zij is voorbij; en niemand zal er kwaad om wezen;
de neeringdoeners hebben hunnen oogst verzameld,
de liefhebbers van hel lekker eten en drinken heb
ben gedurende acht dagen hunne magen kunnen
verblijden, de spaarpot van velen is uitgeput en
allen zijn vergenoegd zich eens goed uit te rusten
en hel gewone dagelijks leven te hernemen. Wij
zullen nochtans ecu kort verslag der kermis-feéstcn
geven, als vaarwel aan een vriend die men met
vermaak een maal s'jaars ontmoet, op voorwaardc
dal hij niet te lang bij ons verblijft!
Het Concert door de koninklijke maatschappij
Jreurwoord
Uitgesproken aan het graf van den afgestorven
medebroeder den heer Pieter Ryckeboer, uit name
van het letterkundig genootschapbe ware vanduyses
vrienden, te Dixmude, en de leden der muziek af-
deeling van het zelfde genootschap. Opgesteld door
Mevrouw Tan Ackere-Doolaeghe en gelezen door
M.r Feys-Kesteloot.
De droevige dag, die zoo lang reeds mol den
harden slag bedreigde, heeft ons eindelijk voor hel
open graf gebracht, dat onzen vriend voor altoos
ontsluiten moet. De goede beste vriend, wie» wij
met zoo veel medelijden zagen worstelen legen de
wegstervende krachten, komen wij met diep gevoel
den jongslet) afscheidsgroet geven, dien bij niet
meer hoorei) kan. Helaas! het is gedoofd, dat
jeugdig leven, dat vlijt en moed en wilskracht was.
Die ijverige geest die eene gloeiende zucht was naar
kunsten en wettenschappen, dat goedig hart, dat de
vcrhevendsle deugden in zich besloot, is alles ver
gaan. als eene vluchtige rookwolk!
perte que nous faisons en lui, est a jamais irrépa-
rable. 11 n’élait pas seulement le directeur de noire
société, mais il en ctail l’tlmc, il en était la vie. Et
tout d’abord, il en a été le fondateur. Le 15 novetn-
bre 18GG, dans un de ces moments d’épancliement
oü l’on voyail h découvert cc coeur si riche, si
plein de génerosité et d’amour, il pril la resolution,
avec six de ses amis, de fonder une société de
chant. 11 se mit immédialcment il l’ceuvre, fit des
démarches, déploya un zèle incroyable, vainquit une
h une toutes les diflicultés. Sans doute, sa passion
pour l’art musical I’animait. Mais le désir d’etre
utile poussait son zèle jusqu’au dévouement. II
parvint, au bout de moins de deux ans, :'i élever le
cercle au niveau de ces brillantes sociétés qui
constituent l’un des plus beaux ornemenls de la
ville de Furnes. Aussi, il sayail rendre les soirees
attrayantes. On courait aux répétitions comme a
des fêtes. 11 se forma ainsi un milieu oü.sa valeur
comme musicicn put se montrer dans tont sou
éclal. 11 mit au jour un talent des plus remarqua-
bles, el l’on peul dire que, sans faire de la musique
sa principale occupation, il a porté très-loin la
connaissance de eet art. 11 a composé de jolies
clioses, et on l’a vu, l’hiver dernier, organiser une
soirée musicale, qu’on n’oubliera pas, l’une des plus
belles, a coup sur, qui aienl été données a Furnes
sans le concours d’artistes élrangers. Si l’avcugle
mort n’eüt pas tranché sa vie dans sa fleur, on
l’eül vu, dans pcu d’années d’ici, ii la tête d’une hei a!s nieuwshiads schrijv'er. Alóm is het immers
bekent dal hij, beurtelings en met
kwaamlieid, zoo wel het ernstige, als hel schcr-
notre chef bien-aimé, nótrc ami, noire soülien. se?d“.Tkl^
Saurons-nous resister ii une perlè si cruelle? N’y ook met sau het geen Inj b.jbrachte in het Ondet-
succomberons-nous pas? Pourrons-nous continuer J
vivre sans celui par qui nous vivions?
Mes amis, si Ryckeboer est mort, il vit el vivra
dans nos cceurs. Son souvenir nous soutiendra.
Son ombre nous prolégera. Juróns sur sa tombe de
mainlenir la société qu’il a fondée! Qu’elle reste
debout comme un monument élevé ;'i sa méinoirc!
Adieu, cher directeur! Adieu, Ryckeboer! Adieu,
homme de bien! Repose dans le sein du Dieu juste
qui voit le fond des cceurs. El puisse ton exemple
nous servir! Puissions-nous faire le bien comme
toilOndit que les hommes de bien se retrouve-
ront un jour. Adieu, Ryckeboer! que la lerre te
soit légère!
DoorM.' De Smcdt-Bernier, namens de
maatschappij van S.u Cecilia.
Messieurs,
La société Royale de S?' Cécile lienla coeur de
rendre un dernier hommage au plus dévoué, au
plus sympathique de ses membres.
Ryckeboer, dès sa plus tendre jeunesse, s’étail
pour ainsi dire identiflé li notre société de musique
Exécutant dans la symphonic d’abord, puis instru-
mentiste dans l’liarmoiiie, il était de plus lame de
nos concerts.
Sa complaisance, son dévouement n’avaienl pas
de hornes el il sullit de voir le relevé de nos féles
musicales pour juger de cc que pouvait produire sa
fiévreuse activilé.
Musicien distingué, instriimentislezélé, il n’avail
pas de plus grand plaisir que de voir la société
glorieuse et prospère.
Alors meme que la maladie le tenail éloigné de
nos récréations musicales, sou souci, ses pensées
se reportaient avec complaisance sur sa société
de predilection.
GechÊr confrère n’est plus! nous sommes pour
tonjours privés du meilleur de nos amis: car, il
n’élait pas seulement un confrère zélé, mais un
ami pour tons.
C’est un deoil pour la société et nu dcuil de
coeur
Tu reposes ici, cher confrère, cher ami, prés de
Moutonnier qui guida tes premiers pas dans la
carrière arlistique; prés de Dubreucq, ton ancien
ami, et tanl d’autres confrères dont je me plais en
ce friste jour a ressusciter la mémoire, c’est te
dire que nous ne serous pas ingrals envers toi el
que si tu nous est ravi, la mémoire restera toujours
en profonde estime pour le bien quetu nous a fail.
Permettez moi, Messieurs, de quitter un moment
la personnalité de président de S.u Cécile, pour
parlor, an nom de Fassociation libérale, de 1’homme
politique.
Ryckeboer tout en se sacrifiant a sa familie,
trouvait encore des moments pour se rendre agréa-
blc ii ses amis. Sa conduite /olitique était le plus
bel éloge de son caractère, de sa probité etde la
justesse de ses vues.
Il appartenait h 1’opinion libérale et tenait ii
honneur de défendre ses principes.
11 le faisait avec une loyauté, un tact el uno fran
chise qui dénotiaient les profondes convictions que
Finstruction avaient enracinées en lui.
Toujours sur la brèche il était la sentinelle
avaucee du libéralisme.
Edele Ryckeboer, hoe ongenadig, hoe onver
biddelijk heeft u de ramp gelrofl’enVroeg hebt gij
uw kruis gevonden, vroeg uwe doornc kroon ge
dragen! En nogthans wat sterveling verdiende
meer eenen langen bloeiende» levensloop? Als
zoon, als ambtenaar, als burgeren kunstoefenaar
hebt gij u in de samenleving doen beminnen, onder
scheiden en eerbiedigen. Wanneer uwe jongste
zielskracht zoo moedig de zwakheid uws lichaams
bestreed, en de ziekte zelf u noch van taak noch
van plicht koude afhouden, was het anders als om
te voldoen aan de slem van het hart dat zich
overal wilde aansluiten waar het goede en het
schoone le verrichten was? Zal ik een voorbeeld
van kinderlijke bezorgdheid en kinderliefde vinden
die de uwe overtroffen heeft? O! vragen wij dat
liefst aan die zeven en tachtigjarige moeder, wier
biltere tranen wij niet kunnen zien vloeien zonder
ons hel hart te voelen breken onder die grievende
smart. De tranen dier brave stokoude moeder zijn
u de schoonste burgerkroon, want zij zeggen boe
veel zorg, liefde en verkleefdheid gij aan de dier
bare wist te besteden. De diepe droefheid uwer
zusters, bloedverwanten en vrienden, zijn de spre
kende bewijzen uwer liefelijke hoedanigheden en
ware ongeveinsde vriendschap.
Hoe jammer dat dit alles aan den boord van dat
gapend graf moet eindigenWij zien den getrou
wen broeder ons ontrukt, die met hart en ziel aan
de maatschappij en zijne medeleden verknocht was;
wij zien hem ontrukt zonder ooit hem nog een
handdruk te mogen geven, of nog ooit in fijnen
vriendelijken omgang le mogen verlustiging zoeken!
Slaap dan zacht op uw rustbed, diep betreurde
vriend, de algemeene droefheid is hiereene waar
borg dal uw dierbaar aandenken onder ons zal
voort blijven leven. Wij vergeten niet dat gij de
man van deugd en beschaving en vooiuitgang
waart. Uwe grondbeginssels waren die van den
verlichten mensch, die voor zinspreuk voert
Doe wel en zie niet om En, gij hebt wel gedaan;
gij hebt uwe baan eervol tol liet einde toe betre
den. Zulke deftige burger sterft niet, na den dood
bekomt hij een dubbel leven, bier boven en op der
aarde. Leef dan dat dubbel leven, onvergetelijke
broeder, en vaarwel! lot wij u eenswedervinden
Zelden zag men in onze stad eene zno
aandoénlijke begraving met zoo een’ tal
rijken stoet. Een iedèr wilde eene laatste
hulde bewijzen aan den bekwamen en
hoogslgedienstigen burger en levens zijn
spijl le kennen geven over hel verlies dat
Veurné beeft geleden.
Voöraléer le eindigen, veroorloven wij
ons, namens de Veurnaars. onzen rechl-
zinnigen dank aan le bieden aan De ware
Van Duyzes vrienden voor den blijk van
eerbied en achting door hen aan eenen
Veurnaar bewezen. Onze dank is bijzon
derlijk gericht tol den vaderlamlslievenden
heer scln'pene Feys-Kestelool en lol de be
faamde Dichteres, mevrouw Van Ackere-
Doolaeghe, de perel onzer streek, wier
hail immers blaakt voor hel schoone en
hel goede, en die gansch haar leven, on
danks kleingeestige beknibbelingen, ge
trouw is gebleven aan de leus: Doe wel en
zie niet om.
1,111 1I1W1OV1, IIU»I UVI II I VU TVU1UC, UClIUCIIld
Rmccnl mi wni’tll tn Vmirnn vftrvnntMn /l/wit» M i'-.
