BEPLANTING DER ZEEKUST
A
Jonas.
Veurne, 17 September 1874.
J
Ingezonden Artikels.
A PROPOS VAN MJ DU BUS. WAAR BLIJFT HIJ’
Daar M.r du Bus nu reeds sedert drie weken als
senaleur gekozen is, begint men langs alle kanten
te vragen: Waar is nu M.r du Bus Waar blijft hij?
Wanneer zal hij inaar komen?.... Dezen die hem
hunne stem gegeven hebben, denken dat liet rede
lijk ware, uit dankbaarheid, hun een bezoek af te
leggen, vermits hij (zoo zeiden zij) te voren er den
tijd niet toe vond.
De herbergiers en andere neringdoeners die
eenige dagen feest in stad gingen genieten, wach
ten ook naar hem met een brandend ongeduld. De
werklieden en kleine burgers, die meenden een
hartelijk glaasje op zijne uitnemende, edele ge
zondheid te mogen drinken, vinden zich ook te
leur gesteld en met eene verdroogde keel roepen
zij: wanneer zal hij komen?Op de buiten
gemeenten, wfiar men overal eene reeks feesten
belooft was, indien M.' du Bus gelukte, wacht men
altijd op zijn edel en plechtig bezoek, doch even
als zuster Anna, klimmen zij vruchteloos op den
toren, niemand zien zij af komen.
Doch geduld vriendjes, niet te haastig: dc tijd is
daar nog niet om al die wonderbare voordeelen te
genieten. Herrinnerd u hetgeen hel Advertentie
blad, eenige dagen voor de kiezing schreef, over
het bezoek van den onbekenden vreemdeling du
Bus in onze streek:
Hij zal te Paaschcn komen
Of wel op Nieuwjaardag.
Zoo dus, dat gij ziel dat die wonderlijke geluk
kige dag nog niet is gekomen, op den welkende
bewonderaars van den onbekenden du Bus hunne
belooning zullen ontvangen.
Dit doet ons ecu spreekwoord herinneren
Veel beloven en weinig geven,
Doet de zotten in vreugde leven.
En is hier hel geval.
Nochtans, na verscheide zulke ondervindingen,
vind men nog menschen die dom genoeg zijn,
hunne eigen belangen en deze van een gansch
arrondissement naar do maan te zenden, door
eenen vreemdeling te kiezen, en eenen trcffelijken
medeburger te verstooten.
T is ongeloofelijk 1
lof gesproken over dc schoone daad, van dien
edelen menschenvi iend.
Alleenlijk de Veurnaar en zijne onpartijdige
mannen hebben niet een enkel woord gevonden
om deze schoone daadzaak te melden. En noch
tans, indien dit edel werk van een hunner eigene
kopstukken voortkwam, hoe zouden zij lof zingen
en hem bewierooken; maar daar hel voortkomt
van M.r Beliaeghel, kan, nog mag het door die
onpartijdige Langrandisten goed gevonden worden.
Indien het modder werpen ware, op verschei
dene treffelijke burgers van stad; indien het maar
bedreigingen uil te kramen ware, daarvoor zouden
zij de eerste zijn, en hun blad zou er gansche
kolommen aan toe wijden; maar rcchlveerdig zijn,
dat kunnen zij niet
En nochtans is die gift, buiten hel goed inzicht
waarvoor deze is ingesteld, noch dubbel prijzens-
waardig om de volgende reden
1. ° Omdat de kleedingstukken onpartijdig onder
de kinders verdeeld worden;
2. " Omdat de levering der stoffen en hol maken
derzelve, regelmatig door elke winkelier en kleer
maker op loer, zonder onderscheid van denkwijze,
't zij liberaal of klerikaal, gedaan worden.
Welk verschil nochtans, hé Veurnaar, bij de
mannen uwer partij en uwe Vincentiussen, bij dc
uitdeeling hunner mildheden; daar wordt elk een
die met u niet denkt gelijk gij schuifelt, onberm-
beriig uitgesloten.
En dit alles uil onpartijdigheid en klerikale broe
derliefde 1!
Een die aan Cesar geeft wat hem toekomt.
konfralers zeer goed bekend; maar laten wij dat
potje gedekt.
Nogihans waren allen niet van dat gevoelen,
eenige gingen toch in dc verboden bakkerij en
winkel.
Zie daar lezers hoe ik twee uren in Isenberghe
mijnen tijd heb versleten; doch ben ik te vreden
dit apenspel te hebben nagezien en denk wel te
doen dit u kenbaar te maken.
Een reiziger in fijn gordijne goed op
reis naar Hal.
Onze lezers zullen verder hel begin der vertaling
aantreffen van het verdienstelijk werkje van den
heer 1’. Bortier Hoisement du littoral maritime de
la Elandre Moge zij met oplettendheid gelezen
worden, want dc zaak waarop M.r Bortier de aan
dacht vestigt is voor onze streek van hel grootste
belang.
Van langs om beter.
De Veurnaar is op eenen slechten weg; over
eenige dagen verstoutte hij zich met bedreigingen
uil te braken tegen de funclionnarissen die naar
zijnen zin niet gekozen hadden cn beloofde dezelve
uo[OAoqoun:i: aan de hooge overheid; woensdag
lest heeft hij eene andere snaar op zijne guitaar
gespannen; hij spreekt nu eene volledige lijst te
geven, en zij zal talrijk zijn, zegt hij, van al de
vreemdelingen die in ons Veurne den baas willen
spelen.
Het spreekt van zelfs dat die lijst niet anders zal
bevallen als de namen van die vreemdelingen
welke Veurne bewonen en die liberaal gezind
zijnde, natuurlijk niet kiezen voor de klerikalen;
waarschijnlijk een slach van lijst in den genre van
dc geheime verklikkingen bij de saint ollicc te
Home, of als eertijds bij den Conseil des dix te
Venetie, iels propers met een woord. Wij zullen
zien.
Welaan, Veurnaar, ga maar voort met uwe tref-
felijkheden, terwijl gij aan het werk zijl! giet de
maat maar vol van schandelijkheden! wat min,
wat meer, hel komt er niet meer op aan. Wal zult
gij een schoon certifikaal van eerlijkheid krijgen
nadien van de ordentelijke lieden om uwen neus
in de wereld te vertoonen
IN VLAANDEREN
dooi* I*. MORTIER.
I.
De landstreek, die in Vlaanderen langsheen de
zeekust loopt, is uitermate dor en onvruchtbaar.
En nochtans de natuurlijke en kunstmatige
weiden, die bij dc zee liggen, hebben vochtigheid
noodig, wil het gras groeien cn lot rijpheid komen
cn die vochtigheid wordt haar vooral aangebracht
door de nabijzijnde bosschcn. Het zijn de hoornen,
die dc wolken tegenhouden cn ze dwingen in regen
neder te vallen.
Dat is de eerste reden waarom men de zeekust
zou moeten beplanten, of beter gezegd, op nieuw
beplanten.
De beplanting van den grond zou ook voor ge
volg hebben het zuiveren en gezondmaken der
lucht, het weren der polderkoortsen, het voeden
der beken en eene aanzienlijke verhooging van
waarde der duinen.
Het vraagstuk der openbare gezondheid, moet
al de andere vóórgaan. De heer Ingram heeft laatst
in het Museum van Leicester, eene voordracht
gehouden over den invloed der planten op de
gezondmaking de geleerde Professor legt uil,
hoe de planten, en vooral de hoornen, de vochtig
heid van den grond opslorpen, die, zonder dit, zich
in schadelijke uitwasemingen zou laten gevoelen.
De planten ontwikkelen zuurstof en zuiveren de
lucht van alle bederflijke zelfstandigheden; zoodal
de vermenigvuldiging der hoornen, heesters en
grasplanten, met de lucht te zuiveren er de hoe
danigheden, die tot het leven noodig zijn, van
vermeerdert.
Laat ons lol staving van dit gevoelen den uitslag
aanbalen, welken men te Dixmude in Vlaanderen
op een oud kerkhof verkregen heeft.
Die doodenakker wasemde dampen uit, die
ontegenzeglijk zeer schadelijk voor de gezondheid
waren. In eenen openbaren hof veranderd, draagt
hij nu schoone boomen, die, zooals zij altijd doen,
de lucht gezuiverd hebben.
Nu dat de gedachten van hel publiek zich met
zooveel reden bezig houden met de quaeslie der
begraving, cn dat men zelfs hel verbranden der
lijken aanbeveelt, is het niet nutteloos den uitslag
bekend te maken, die men door andere middelen
te Dixmude verkregen heeft, en die evengoed aan
dc noodwendigheden der openbare gezondheid
beantwoorden. De beplanting van onze kerkhoven
zou geenen hoegenaamden afkeer verwekken. De
hoornen, zooals hel Professor Ingram gezegd heeft,
slorpen de schadelijke dampen op en zuiveren de
lucht van alle vergiftige beslanddeelen.
De stad Cincinnati (Verecnigde Staten), die
200,000 inwoners telt, bezit een kerkhof van eene
oppervlakte van 180 hectaren, beplant met lom
merrijke boomen, wier voorname wortels lood
recht in den grond dringen. Onder den dubbelen
invloed van den grond en den plantengroei, ver
vormt zich het stoffelijk overschot van den mcnscli,
zonder de openbare gezondheid te schaden. In die
vervorming is niets dat in den geest tegenzin ver
wekt noch den eerbied krenkt, dien wij dc dooden
toed ragen.
In alle beschaafde landen, waar dc mcnscli dc
bosschcn vernietigd heelt, dreigt hel gezegde van
Colbert bewaarheid te wordeneen land vergaat
bij gebrek aan wonden.
Men moet, zooals Dr Bernhardt, opziener der
bosschcn in Pruisen, zeer wel zegt, in elk land
eene zekere uitgestrektheid bosschcn bezitten, niet
alleen om er het noodzakelijk hout uit te halen,
maar ook om eene gematigde cn geregelde lucht
gesteldheid te genieten.
Hel is bij gevolg noodzakelijk het minimum der
beboschlc gronden te bepalen, dat onontbeerlijk is
voor elk land. Die bepaling moet geschieden onder
een internationaal opzicht, aangezien de uitroeiing
dor bosschcn van eene streek, zeer slechte ge
volgen kan hebben voor een naburig land.
Het behouden der bosschee is vooral van groot
internationaal belang omtrent de beken en op de
Veurne, den 17 September 1874.
M.T de Uitgever,
Ter gelegenheid der plechtige prijsuitreiking
welke de verleden week voor de lagere gemeente
school heeft plaats gehad, heeft bijna iedereen, en
wel terecht, zijne groote voldoening uitgedrukt
over de menigvuldige schoone kleedingstukken,
voortskomende der gift Beliaeghel onzen burge
meester, tot vlijt en neerstigheid van twaalf prijs-
winnaren uitgeloofd. Eenieder zeg ik heeft veel
groote verandering in de waterhoogte tegenwer
ken, en hij gevolg, de vertraging der scheepvaart,
DE BEDEVAART DER VEURHAARS TE ISENBERGHE.
Deze week was ik op mijne inaandelijkscbe
tournee in Veurne-Ambachl en kwam dijnsdag 15
dezer, 's morgens te Isenberghe aan.
Nauwelijks was ik den eersten winkel binnen
getreden of de vrouw maakte mij kenbaar, dat er
eenen zeer luisterlijkeh bedevaart, door de gods
dienstige jongelingen van Veurne, ten 8 uren aldaar
zou plaats hebben en dat men ze processie wijs
zou inhalen.
Ik haastte mij, alvorens, bij mijne pratieken rond
te gaan om alsdan dien wonderlijken schoonen
stoel, op mijn gemak te zien voor bij trekken. Ik
begaf mij in eene plaats al den kant alwaar zij het
dorp moesten binnen komen. Welhaast was hunne
aankomst door hel geklop of geluid der arme
kjtpellebel aangekondigd. Ik slak seffens mijn hoofd
buiten om voor eerst de Isenberghsche Onze
Vrouwe processie te zien. O Hemel? zie hoe
schoon, hoe wonderlijk en aandoénlijk deze was.
Den ouden pastor van Clercken, dien ik toen
ook kende zal ik alleen en haastig voren op komen,
vijf minuten nadien kwam den koster gelopen al
in den vuist lachen; en wel een kwartier later
kwam al salfelcn den jongen zeventigjarige!! Joos
de kaplaan.
Ik meende dus achter de kaplaan het groot ge
waad te zien; maar o wonder! Onze Vrouw en
hare maagdekens en de eenige zes congreganisten
(men zegde mij dal het getal niet grooter is),
schitterenden ja allen tegelijk door hunne afwe
zigheid. Ook bemerkte ik wel drij vlaggen in
gansch het dorp.
Nu kwam den grrroolen cn zoo wel geformeerden
Vcurnschcn stoel, wel van 40 persoonadjes al
schreeuwend en tierend de kapelplaats op. In het
voorbij trekken, bemerkte ik daar, ja waarlijk vele
mannen van allergrootste gezag, staat cn rang.
Lezers gij zult u inbeelden dat hel misschien de
Steen Torre du Bus was, of wel de volksvertegen
woordiger of de provinciale raadsheeren van het
arrondissement? Maar neen. Hel waren zoo als
hel oud Karellje de Kapper, hel oud spekken
ventje, den ouden zandman Boeken, cn andere uil
het oudenmannenhuis, en talrijke dergene welke
men gansche dagen te Veurne op den boek der
markt vind slaan, die eene daguur verdienden voor
le willen mede gaan, ook hadden zij koeken cn
kaflie gratis. De overige waren al jongens.
Op dit doeltreffend oogenblik was ik nogihans
grootelijks verwonderd al dc deuren der inwoners
dier gemeente, toe of gesloten te zien; niet een
burger, boer of mcnscli was op dc straat te zien;
het was zoo als in de boschstreek, alwaar de in
woners de aankomst der wolven afwachten.
Nadat zij dus cenigen tijd in de kapel hadden
verbleven kwamen zij uil om waarschijnlijk ceni
gen nooddruft te nemen. Op dezen tijd was dc
vrouw waar ik was juist iets naar den winkel gaan
halen cn bleef bij hun wal staan: zij hoorde daar
den pastor van Isenberghe aan den kaplaan van
Veurne zeggen; zij mogen in deze bakkerij niet
gaan, zij moeten daar en daar gaan. Hij naamde j iuwiimuvumi v...uv..v v..
drij plaatsen, maar zij kon maar eene verstaan. Zij 1 boorden der groote waterloopen, waar zij de te
mooglen bij de omgekeerde roste kazak binnen
gaan; ook is deze kazak door al mijne rondreizende
