en
Boni/acius.
s
drij-
stokslagen bracht hem tot zwijgen, of kerkers
slaven. Wat lijden, wal schrikkelijke lijden!
Is hel le verwonderen dat oproeren en oniwcn-
Een geestelijke, oen Monseigneur, kwam te
voorschijn.
De Paus kon niet ontvangen. Doch, denkelijk,
zou Z. II. wel toestemmen eene halve dozijn pater
nosters, die de dames met inzicht hadden mede
bracht, te zegenen of te wijden. Monseigneur ver
liet de zaal, en tien minuten later kwam hij terug
met cenen gouden schotel in de hand, waarop de
gewijde paternosters zich bevonden. De dames
bedankten, verzochten Monseigneur hunne vurige
wenschen voor de spoedige genezing van den Paus
aan Z. H. over te brengen, en gingen heen. Voor
aleer het Vatikaan le verlaten, hadden zij de gele
genheid eenen oogslag le werpen in eenige salons,
en al wal zij zagen was schoon, rijk en grootsch!
den landbouw voortbrachl; het volk alleen moest
al de lasten betalen; de edellieden, de priesleis en
de kloosters leefden in overvloed met hel zweel
En thans dal eenen terugkeer naar zulke gruwe
len niet meer mogelijk is, slaat men verbaasd en
is men pijnlijk gelrollen op den aanblik wat er in
een land van Europa gebeurd. Wij willen spreken
van het ongelukkig Spanje. Een hoogmoedige en
dweepende kerel die zich zelf koning door de
macht Gods durft noemen, heelt een leger bijeen
geschaard, deels met hel geld der dweepzucht,
grootendeels met dwang en bedreigingen, met
hetwelk hij zoo vermeten is tegen de wetten en
het gouvernement van zijn land op te komen. In
den naam van God, beveelt hij dagelijks eene
massa menschen dood le schieten, om alzoo zijnen
troon le kunnen vestigen op de rookende puinen
van het rijk van Keizer KareiDat roept wraak.
Doch, wat niet min wraak roept, is, van in ons
eigen en onzijdig Belgie te moeten hooren en zien
dal er eene partij bestaat, die openlijk de handen
toesteekt aan dien hoofdman ccner moordersbendc,
hem geweeren, lood, geld, pluksel, kleederen,
mondbehoeften toezendende, zonder vrees en
schaamte, en zonder ecus le denken dat zoo een
stout bestaan op zekeren dag door Belgie zoude
kunnen duur moeten betaald worden. Die lieden
denken aan niets anders dan aan hunnen eigenen
winkel en aan hunnen eigenen hoogmoed. Het
ware nog zoo erg niet, als die heeren en die
Mevrouwen, ten (lage van de wraakneming de
borsteling allen kregen; maar, daar zit mij hel
ongeluk: in zidke gevallen moeten de goeden het
altijd met de kwaden bekoopen.
Mochten de priesters die nog gelooven dat de
Heilige Vader, beroofd van alles, in een donker
kot, op nat strooi, om hulp ligt le smeeken, toch
ook eens naar Home gaanzij zouden er vernemen,
dat de Paus er volkomen vrij is, vrij van te ont
vangen wie bij wil, en le gaan waar hij wil; dal
zijn gezag, zijne bevelen en zijne zegeningen zich
kunnen uitstrekken over al de katholieken der
wereld; dat hij alles bezit wal er bij koningen en
prinsen te vinden is, en een paleis bewoont die
algemeen aanzien wordt als hel schoonste en liet
rijkste van geheel Europa.
Nu, ik wensch er den H. Vader geluk mede en
mochte hij er le vrede mede zijn. Ik hen wel te
vrede, al heb ik in mijne kluis geenc elf duizend
vijfhonderd kamers.
Een kerkbediende van Meenen wendt zich lol de
permanente deputatie, ten einde de uitschrabbing
le bekomen van zes herbergiers van voornoemde
stad, om reden, beweert de kerkbediende, dal zij
een huis van ontucht houden. Deze reclamatie ver
wekt groole opschudding te Meenen, en wordt er
algemeen aanzien als een nieuw klerikaal middel
om liberalen le benadceligen en hatelijk te maken.
Dus opgepast, herbergiers, indien gij voortaan
niet belooft voor de klerikalen instemmen, zal
men u in een openbaar schrik beschuldigen, dal
gij een slecht huis houdt.
Niet slecht uitgedacht om stemmen te winnen...
Doch, waar leidt dal naar toe?
Klerikale onpartijdlgheiti*
Onze lezers weten, dat de heer Fonlainas, oud-
schepene van Brussel, die in tweegevecht den heer
Lehembre heeft gedood, tol twee jaar opsluiting is
veroordeeld, en dat de getuigen van dit gevecht
insgelijks met eenige maanden gevangenzilling zijn
gestraft.
I
behooren, boezemen zij te Brussel, in de hoogere
I
verminderingen ten hunnen voordeele te bekomen
deehl.
Wat ons betreft, wij aarzelen niet te verklaren,
dal wij liever zouden medewerken om strafvermin
deringen le bekomen voor personen van geringen
stand wier gevangenschap dikmaals eene gansche
familie in liet ongeluk dompelt, dan wel voor
I^IUULU ilüüiV'll, UIVM^VUU, uiwjk. V.V7
genis verzachtingen vinden, die aan den kleinen
genadevraag ten voordeele van den heer Fonlainas
en der getuigen in zijn tweegevecht le doen ver
werpen.
Doch zijn de klerikale gazellen hierin recht
zinnig? Zijn zij in deze zaak onpartijdig? En indien
de heer Fonlainas en het gcmeente-besluur van
Brussel klerikaal waren, zou alsdan hunne al keu
ring even streng zijn?
Óp deze vragen antwoorden wij ronduitneen.
En wal de klerikalen lieden afkeuren, zouden zij
waarschijnlijk prijzenswaardig vinden, konden zij
er maar voordeel uittrekken.
Tot staving van dit gezegde zullen wij het vol
gende verhalen.
In 1841 werd er een bediende van den Pause-
lijkcn gezant le Brussel tot klerk benoemd in het
ministerie van financiën. Weinigen lijd nadien
bekwam die heerschap eene benoeming van ont
vanger der belastingen. Daar hij niets goeds ver
richte, beklaagde zich zijn directeur over hem en
vroeg zijne verplaatsing. Hij vvierd inderdaad ver
plaatst, maar met verhooginghij kreeg eene
ontvangcrij van 6000 frank, bij gevolg eene der
schoonste van het rijk.
Die man verkocht reliquiën; veel meer nog, hij
fabrikeerde er, want er is bestaligd geworden,
dat hij den hoofdschedel van (‘enen dronkaard had
doen doorgaan voor den schedel der II. Dorothea.
Op zekeren dag had onze ontvanger-reliquie
fabrikant te diep in de kas geput van hel gouver
nement. De correctionele rechtbank van Bergen
(Mons) veroordeelde hem lot eene gevangenzitting
van vijfjaar, hel maximum der straf, en het hof
van beroep bekrachtigde dit vonnis.
De oud-bediende van den Pauselijken gezant was
ml door twee rechtbanken veroordeeld; doch hij
verklaarde aan wie het hooren wilde, dal hij geenc
zes maanden in de gevangenis zou hebben door
gebracht. Eene genade vraag werd aan den koning
toegestuurd, maar het Parket bracht op deze vraag
een ongunstig advies uit.
Niettegenstaande werd de veroordeelde op bevel
van den minister van justicie, eenige weken nadien
in vrijheid gesteld. Zijn eerste werk was zijne
rechters te gaan uitlachen en hun toe te roepen
Gij ziet wel dal men mij heeft moeten loslaten;
ik ben een oud-bediende van den Nuncius, zijne
vrienden zijn aan hel bewind, wie vraagt er
mijne bescherming?
Die vermaarde heerschap was zekere Retsin, en
de minister van justicie, die hem genade heeft
doen verlccnen was de baron d’Anelhan. Geheel
deze historie is le lezen in de Annales parlemen
taire!.
Welnu, lezers, de klerikalen hebben legen de
strafvermindering van Retsin, legen'de handel
wijze yati den baron d’Anelhan niet geprotesteerd,
en zij (lurven schreeuwen tegen de genadevraag
ten voordeele van den heer Fonlainas!
Hieruit moet meii besluiten, dat de klerikale
onpartijdigheid niet bestaat.
1l.SCOO kamer*.
Elfduizend vijfhonderd kamers in het Vatikaan!...
Mijn geachte medeopsteller is voorzeker mis, zegde
ik lol mij zelven bij het lezen van hel Advertentie
blad. Nochtans, voegde ik na eene oogenblikken
pcinzens er bij, hel Vatikaan is grooter dan Monaco,
grooter dan geheel Veurne,.... in Veurne zijn er
wel 3006 kamers, en daar de gebouwen van het
Vatikaan drie en viermaal hooger zijn dan de ge
bouwen van onze stad, kan hel wel mogelijk zijn,
dal er inderdaad 11,500 kamers bestaan in hel
Pausciijk paleis. 11,500 kamers! en in onze
nieuwe gevangenis zijn er nog geenc 100.
Wal is het schoon, wat is liet prachtig in hel
Vatikaan! Ik zelf ben er niet geweest, beminde
lezers, maar ik weel dit van twee dames die er
geweest zijn en die liet mij persoonlijk hebben
verteld.
Verleden jaar waren zij naar Rome gegaan met
twee heeren die dames zijn getrouwd welke
voorzien waren van eenen aanbevelingsbrief om,
zoo niet in bijzonder gehoor door den Paus ont
vangen te wopden, toch, eene receptie in hel Vati
kaan te kunnen bijwonen. Wanneer nu de vier
reizigers zich te Rome bevonden, was de Paus
ziekelijk en gaf hoegenaamd geene recepties. De
heeren maakten een kruis op het bezoek aan den
Paus, d’och de dames niet: zij wilden volstrekt
gebruik maken van hunnen aanbevelingsbrief en
begaven zich naar het Vatikaan.
Zij wierden ontvangen, en langs eenen sierlijken
groolcn trap, in wil marmer en van rijke koperen
leuningen of balustraden voorzien, naar boven ge
leid. Hier en daar zagen zij jonge soldaten, lijf
wachten van den Paus, in schitterend kostuum.
De dames wierden tamelijk hoog gebracht, en wal
hen zeer verwonderde was te zien, dal er op ver-
schillige hoogten van het gebouw aanpalende
tuinen of lusthoven waren lol aangenaamheid en
sieraad van eenige bijzondere doelen van het paleis.
Eindelijk bevonden zij zich in eene rijk gestoffeerde
zaal, waar de openstaande vensterdeur frisschc
lucht en de welriekende geuren van eenen daar
nevens liggenden tuin liet binnen dringen. De
bediende belde en vertrok.
Het is gemakkelijk om zien dal de opstellers van
den Veurnaar professors en oud-prolëssors zijn;
mannen die diepgrondige studiën hebben gedaan,
en bijgevolg hel recht hebben eenieder de les te
spellen.
Hun! welsprekendheid is wonder,
En zij rommlen als een donder!
Ja, ja, de Veurnaar is fijn opgesteld? En zoo
aangenaam om lezen, zoo vol waarheid, zoo vol
nuttige, menschlievcnde, verzoenende lessen en
bemerkingen.
En in de spraakkunst en in de redeneerkunst....
daar zijn zijne opstellers meesters in! Ook, als
rechte schoolvossen en neuswijzen, welen zij altijd,
overal en over alles te beknibbelen en te mis
prijzen.
Hel zijn groole en schitterende koppen die op
stellers van den VeurnaarI neen, neen, hel is niet
van hen dal men zeggen mag
Want ’l versland van een garnaal,
Zit hun in de hersenschaal.
Neen, zij vliegen de Jannen boven hel hoofd; het
zijn vogels met bekken; wal zeg ik? met
bekken.
A. It. Bovenstaande versjes zijn getrokken uil
zeker gedicht welk le Oostende hel licht zag.
Verleden en lieden.
Als wij mol den geest de nacht van hel ycrle-
sebiedenissen geschrevenzoo verblindt Y Y l.lat.oazc.
men hel volk, zoo maakt men liet wijs dal
de liberalen religievervolgers zijn!
Lacht eens goed die mannen nil
keert hun den rug!
O
verontweerdigheid den toom gelaten le i
hebben, u inhouden van lachen j ...j-- --
En noglans, zoo worden de klerikale ge- done doorpeilen en de geschiedenis doorbladeren,
schiedcnissen geschreven, zoo verblindt I '"’den wij dat onze voorouders
i beleefd hebben. Van over uOO en büü jaren hielden
bloeddorstige en dweepzuchtige monarken de vol
keren gebukt onder hunnen ijzeren scepter. Zij
wierden geholpen door slaafsche en kruipende
ministers, gouverneurs, kerkvoogden, raadsmannen
van alle slach, die zich zelven rijk betaalden met
de gelden ca goederen van de landen en staten die
J hunne meesters overheerschten, en waarover geen
enkel onderdaan een woord le zeggen had; om de
volkeren le kunnen bedwingen hadden zij woeste
en wilde oorlogsmannen en lieten zij de menschen
in domheid en onwetendheid. De grootste macht
was in handen der geestelijken en van de kloosler-
orders. De geboorten en ovei lijdens moesten aan
gegeven worden bij de priors der kloosters.
Onmenschelijke lasten, oclroijcn, tienden en der-
Daardcze personen aan voorname familien loc- gélijke wierden geheven op al wat de neering en
1 (Imi I‘i n/i Iimi tu vaai'I himolit hal vaIL’ •illnon mAnel
kringen, veel belang in; verzoekschriften om straf
verminderingen ten hunnen voordeele te bekomen 1
zijn in omloop, en hel gemeentebestuur der hoofd- i des volks; en was ei iemand die klachten slaakte,
stad heeft de gelegenheid der septemberfeesten te
baal genomen om zich tolden koning te wenden verdoolden dezelve. Ja, onze v ooi oudeis vvaien
en genade voor de gestraften af te smeeken.
Deze handelwijze wordt zeer verschillij beoor-
J telingen aan zoo eenen schrikkelijken en onhjde-
lijken staal van zaken van tijdvak tol tijdvak een
einde hebben gesteldIs het le verwonderen dal
de geschiedenissen zoo veel gruwelen, door
wraakzucht veroorzaakt, vermelden; dal er zoo
-veel bloed heelt gestroomd; dat er zoo veel levens
groole heeren, dïe,"overigens? altijd ïn de gevan- «jn moeten opgeolïerd worden om die volksver-
j;« .>.>n ,inn L-inhu..) drukkers le verpletteren
burger worden ontzegd. K" thans dat. eenen ter.
De klerikale gazetten zijn echter het eens om het i
gedrag van liet Brusselschc gemeente-bestuur af I
te keuren, en trachten door hun geschreeuw de
t
