gen zal aanstonds doen zien wie op den eenigingen van het land gelukken in liet wakker-
schudden van het oolmoedigd liberalismus.
hoofden bijeen zullen komen, hoebeter zij zich
kunnen verslaan om het bewind terug te nomen.
Die maatregels die men zou moeien nemen om
tol eene ernstige en vruchtdragende samenstelling
Ie geraken en die door de liberalen van alle kleur
zouden kunnen aangenomen zijn, waren de vol
gende.
1° Heropbouwen de vergadering die geen toeken 1
van leven meer geven, gelijk deze te Kortrijk, bij
voorbeeld; herinrichlen deze die maar één ot twee
maal ’s jaars bijeenkomen, want deze ook zijn on
machtig de noodige kracht te bezitten om al de
hinderpalen te overmeesteren die door hunne vijan
den den liberalen in den weg gesteld zijn tijdens
de kiezingen. Het is noodig, wil eene vergadering
groeien en bloeien, dat zij ten minste eenmaal alle
twee maanden bijeenkome.
2° De jongelingen inlijven, ze tol den strijd vor
men, hun met de moeijelijke werkingen der kie
zingen gemeen maken.
3’ Eene gemeenzaamheid en betrekking lot stand
brengen itisschén den builen en de sleden, om de
moedige landbewoners, die door zich openllijk als
liberaal te durvsn uitgeven, den haat en de wraak
van het geestelijke voor hun en hun huisgezin te
vreez.cn hebben, te belooncn en te ondersteunen,
niet door woorden maar door daden.
4° De rechtzinnige en getrouwe liberalen be-
voordeeligen en niet meer de twijfelacbligen, de
ongestadigen begunstigen. Hetgeen aanleiding
geeft tot veinzerij en verraad.
5° Eene algemeene kas inrichten tot hel voor
zien in de algemeene kiezingskosten. Alzoo zou
men de meest bedreigde arrondissementen kunnen
ondersteunen, of deze waar de liberalen ccnige
kans tot winst zien. Anders handelen ware bet
geld verspillen, dat in de handen der klerikalen
zoo een gevreesd wapen geworden is en wiens
macht de liberalen legen hun zouden kunnen koe
ren, op voorwaarde dat zij er een goed gebruik van
maken en dat iedereen medewerkc in hot bereik
van zijn vermogen.
Met wijslijk de hierboven aangehaalde voor-
De heeren De Lanlshcere en L. Visart zullen
wel willen in acht nemen, dat er dertig gemeenten
zijn van hel arrondissement Veurnc-Dixniude,
welke zich tol de Kamer hebben gewend om een
voldoende krediet te bekomen voor de spoedige uit
voering der werken ter verbetering van den Uzer.
Wij zeggen: dertig gemeenten! Dit is voorzeker
een getal, welke plichten bplegi.
Wij vertrouwen dal het noodige gel 1 voor de
gemelde werken zal worden gestemd; doch het
is niet genoeg hel gevraagde krediet te bekomen,
er moet ook gevrocht worden.
Wij hopen dus, dat weldra de onteigeningen
zullen plaats hebben tusschen de Korte Wilde en
Veurne, ten einde men ook welhaast lol de aan
besteding der 4'’’ sectie der Loovaarl zou kunnen
overgaan.
(Jouden raad.
Men schrijft uit IJperen aan de Presse Beige, van
Brussel
Hel gedacht oenen Liberalen Bond te stichten is
allergelukkigst en vindt vele bijval bij al de libe
ralen die verlangen om met het klerikaal gouver
nement gedaan te maken.
Het is altijd vast en zeker, dat hoorneer de
gever te gewennen. Maar zij ging voort met gift
en gever te halen, en het werk aan de bron werd
haar eene ware straf. Tweede verdriet.
Verder, wanneer zij ‘s morgens aan do bron
kwam, lagen tweemaal in de weck op den rots
steen daarnevens altoos eenige der schoonste
bloemen, schoon geschikt, recht voor den tooi der
kruik geschapen, en om de blocmenstcngels was
er altijd een papieren band gedraaid en daarop ge
schreven: Lieve Mariette. Nu moest men de kleine
Marietta toch niet wijs willen maken, dat er in de
wereld looveraars of feeën waren. Bij gevolg
kwamen de bloemen en de zoete woorden van
mijnbeer Hautmartin. Mariette wilde er maar niet
aan rieken, en dat alleenlijk dewijl de levende
adem uit des rechters neus haar omringd hadde.
Intussclien nam zij de bloemen daar zij beter
waren dan veldbloemen, en verscheurde zij de
papieren banden in duizend stukken, en strooide
ze op de plaats, waar de bloemen gewoonlijk lagen.
Maar dal maakte den rechter Hautmartin niet
kwaad, wiens liefde onvergelijkelijk groot was in
haren aart, gelijk zijn neus in zijnen aart. Derde
verdriet.
(Te vervolgen).
van kant stellen, en om te beter hunne
eigene heerschzuchl te kunnen voldoen.
Een liberaal die is, en die toont zich over
al als een deftig man, de achting en het
vertrouwen zijner medeburgers verdienen
de. liet is hij niet die van onverzoenlijken
strijd spreekt, noch zijne medeburgers de
eene tegen de andere opwindt, hunne eer
en faam krenkt, in troebel water vischt,
baat in het hart en goedaardigheid op hel
wezen draagt. Neen, deze die zoo eenen
hevigen strijd voorzegt is geen liberaal,
verre van daar, hel is een louter ullramon-
laan. Ecclesia abhorret a sanguine, de kerk
is verschrikt van hel bloed Maar hare tolk,
de heilige Courrier de Bruxelles, bazuint
den strijd uit en roept naar moorderij.
Ja, het is de Courrier de Bruxelles, de gazet
van de pastoors en nog meer van de je
zuïeten die de politieke partijen lot eenen
doodstrijd uilnoodigt, dezen als onver
mijdbaar doet aanzien en hemelhoog in
triomf verheft!
Zijn dat nu ‘die goede gazetten die aan
het volk moeten aangeprezen worden? Is
dat nu de leering die dient te worden ver
spreid? Is liefdeen eendracht de leer van
Christus niet meer, of spotten de klerikale
gazetten met die leer?
Als men nog voorlaan
Schoolpenning.
Velen hebben zich reeds afgevraagd wal de
schoolpenning, welk zijn doel en streven is.
De schoolpenning, zooals hel woord zelf het
zegt, is een penning die ten voordooie van scholen
gestort wordt. Derhalve is hij hoofdzakelijk een
liberaal werk; want waar hel onderwijs zijne wel
daden doel gevoelen, daar is vooruitgang die het
liberalismus kweekt en schept.
Het is vooral na den val van hel liberaal minis
terie, met de vervolgingen door de klerikalen legen
het vrije, burgerlijk onderwijs ingespannen, dal
de schoolpenning leekens van leven begon te geven.
Immers niet zoodra waren in sommige gemeen
ten de klerikalen op het stadhuis of de werken van
geestdrijverij en hardnekkigheid werden aange
vangen. Beurtelings zag men burgerscholen van
Ninove, Aalst, DendermondcenRonsse vernietigen
en de opvoeding der jeugd in handen der geeste
lijkheid geven.
Tegen die willekeurige maatregelen prolcstcc-
ren, was in den tegenwoordige!! staal van zaken,
ónmogelijk. Dit begrepen de liberalen: zij sloegen
de handen in een, de schoolpenning werd geslicht
en naast dergelijke instelling zag men weer vrije
scholen oprijzen.
Ninove, Dcndermondc, Aalst, Brussel en Ant
werpen danken aan die instelling Jeer- en beroep-
scholcn, die aan de werkende klas hel grootste nut
bewijzen.
Daarenboven ondersteunt de schoolpenning de
volksvoordrachten, de volksboekcrijeii, de kindcr-
bribben en hij verleent studiebeurzen aan de kin
deren van den arbeidsman tol hel voltrekken hun
ner studiën.
Dit zij genoeg om al hel nut van den schoolpen
ning te doen uitschijnen. Dal ieder zijne plicht
begrijpe, en vrijgevig zijnen penning slorle voor
dit beschavingswerk.
Mariette, die builen voor de deur luisterde en
heimelijk lachte. Inderdaad er verliepen drie
maanden en mijnheer Hautmartin was nog niet
eons met zijne neusspits in haar hart gedrongen.
Maar gedurende die drie maanden had Marieltc
nog veel andere bekommernis. De kruik veroor
zaakte haar veel verdriet en moeite; en builen dat
dikwijls wel wal anders.
Veertien dagen lang sprak men in La Napoule
van niets anders dan van de kruik. Iedereen zegde:
het is een geschenk van den rechter, en de huwe
lijksdag is reeds afgesproken. Wanneer noglans
Mariette plechtig aan al hare gespelen verklaard
bad dat zij liever haar lijf aan den afgrond der zee
dan aan den rechter zou huwen, gingen do meis
jes boozer voort met haar te plagen, zeggende:
Ach, hoe zalig zult gij rusten in de schaduwe
van zijnen neusDat was het eerste verdriet.
Verder had moeder Manon den gruwzamen
regel dat zij Mariette dwong, met de kruik eiken
morgen naar de bron aan de rots te gaan en ze
met frisscUe bloemen te vullen. Daardoor hoopte
zij Mariette aan de kruik en aan hel hart van den
van slechte gazel-
tenzal spreken,en het zal we! niet Paschen,
tegen recht en reden, gedaan worden,
vraagt eerst, aan dezen die er van spreken,
wat slechte gazetten zijn, of de goede be
ginselen door de liberale of door de kleri
kale gazelschrijvers verdedigd worden,
Op alle zondagen en maandagen loopcn er ge-
I woonlijk in onze stad veel dronke werklieden. Zoo
was het ook zondag en maandag laatst. Men is
waarlijk bedroefd als men ziel, hoe werklieden,
die te zorgen hebben voor een gebreklijdend huis
gezin, als zinneloozen hun geld in overdaad ver
brassen, en hoe zij zich niet schamen in klaren
dag stomdronke langs de straten te zwerven, zij
die misschien ouders, of vrouw en kinderen heb
ben, die van deur lot deur gaan bedelen.
i De dronkenschap onder de werkende klas en de
brutaliteiten in de huisgezinnen die er hel gevolg
i van zijn, is eene kwaal en eene vlek, welke in onze
stad zouden moeten ophouden te bestaan.
In sommige sleden, zoo als te Brugge onder
andere, is er een polilic-reglemenl op de dronken
schap en worden er de dronkaards achter de
grendels geplaatst. Doch zulks geelt aanleiding lol
misbruiken en dikwijls lol zeer woeste en walg
lijke toneelen.
Een beter middel om de dronkenschap te keer
te gaan, is de openbare verachting en weigering
van onderstand,ja, zelfs van werk voor al degenen
die als onverbeierlijke dronkaards gekimd zijn.
Werklieden die wekelijks een groot deel van
hunne daghuur in de herberg verkwisten, zijn
dieven van hun huisgezin, on zijn onwaardig van
alle achting en genegenheid van wege hunne
medeburgers.
waren, goeden weg en wie in dwaling
verkeert.
Wat ons betreft, is het niet een rein en
rustig gemoed dat wij de antwoorden ver
wachten. Ons cenig doelwit is, volgens
onze macht en kracht, onze geachte lezers
over alle kwestien de waarheid te loeren
kennen, ze legen bedrog en valschheid te
wapenen, den schijn voor de daad niet te
laten nemen, zonder verborgene middelen,
met het hart op de tong, het goede voor
te staan en het kwaad te bestrijden.
Onze lezers weten hel genoeg, edel
mogen wij het voorhoofd verheffen en niet
eens ontdraaien op geblaf van venijnige
tongen.
ie Vence bewonderd. Gedoog, lieve Mariette, dat
ik deze, met mijn beminnend'hart aan uwe vóelen
legge.
Manon en Mariette waren verrukten verbaasd,
als zij de kruik zagen. Manons oogen vonkelden
zalig; maar Mariette keerde zich en sprak: «Ik
zal nog uw hart noch uwe kruik nemen. Moeder
Manon werd toornig en riep:
Maar ik neem hart en kruik aan. O gij zottin
hoe lange zult gij uw geluk versmaden? Wien
wacht gij? Zal een graat van Provence u zijne
bruid maken, daar gij den rechter van La Napoule
veracht! Ik weet beter voor u te zorgen. Mijn
heer Hautmartin, ik reken bel mij lot eene eer u
mijnen schoonzoon te heeten.
Daarop ging Mariette heen en weende bitterlijk
en haatte de schoono kruik uit ganscher hart.
Maar de rechter streek zich met het plat der
hand over den neus en sprak wijselijk
Moeder Manon, overhaast niets. Het duifje zal
eindelijk toegeven, wanneer het mij beter leert
kennen. Ik ben niet onstuimig. Ik versta mij aan
de vrouwkens, en eer hel drie maanden voort is
sluip ik in Marielte’s hart.
Daartoe is zijn neus te grootfluisterde
Met genoegen hebben wij bemerkt dat onzen
policie-commissaris krachtdadig de hand houdt
op hel vercischte gewicht der boter.
Sommige bocrinnckens hebben somwijlen de
de consciëntie nog al elastiek op dit punt, en ver
dienen dat men dikwijls hunne boter nazie.
Woensdag laatst waren er verscheidene in Over
treding aan den billijken eisch van het gewicht; en
zijn zonder twijfel in contreventie genomen geweest
Hel verschilde maar een vierendeel op een kilolje'.
Eene kleinigheid! Bijna de moeite niet om er van
tc spreken.
i
