HOFSTEDEKEN
en
LANDEN,
TE MERCKEM.
OPENBARE VERKOOPING
van een schoon
Burgerstand der stad Dixmude
Iluwelykcn.
yyerpen verkoopen; zy vergeten dat zy, volgens het
art. 75 der wet van 19 brutnaire jaer VI slechts
mogen koopen van persoonen dit gekend zyn of ver-
antwoorders hebben. Indien hy deze verpligting
verzuimtzal hy de eerste mael tot eene boet van
200 fr. de tweede mael tot 500 Ir. en de derde
mael tot 1000 fr. en de verbieding van het goud-
smids-bedryf uit te oefenen, veroordeeld zyn.
Volgens een brief uit Londen meldt, zou de
plegtigheid van,van de eerste communie van den
graef van Paryszulken diepen indruk op de
hertogin van Orleans gemaekt hebben dat zy
thans geneigd zou zyn de protestantsche religie te
verlaten, om de katholyke te omhelzen.
Het schynt dat de zaek der geheime maet-
schappy Némésis gewigtiger wordt dan men in den
beginne gedacht had. Behalve de ISaengehoudene
heeft men er nog 23 in hechtenis genomen. Men
heeft wapens, krygsvoorraed en documenten in
bezit, welke aen die sociëteit behoorden. Volgens
die stukken, moesten de goederen der 17 burg
graven, van de ministers van Louis-N'apoleon en
Louis-Philippe, van de leden der meerderheid
verbeurd verklaerd en als nationnalen eigendom
beschouwd worden. Men zou hun 2 fr. 50 daegs
geven om in hun noodig onderhoud te voorzien. Men
spreekt er nog in, van de teruggaef der 45 cent.
van het miliard der emigranten; de fransche bank
veranderd in nationael kantoor, en leenende tegen
1 t/2 p. de kostelooze uitgaef van den Moniteur
du Peuple. De dagbladschryvers die achteruitkrui
pers waren, moesten gefusilleerd worden.
De dagbladen van Londen meklen dat doctor
Wiseman tot het kardinaelschap zal verheven
worden. Hy zal de aenstaende maend naer Romen
vertrekkenwaer zich ook zal begeven den eerw
George Talbot, ten gevolge eener dringende uit-
noodiging van den Paus, die, zégt menhem by
zynen persoon een hooge bediening wil toever
trouwen.
Men schryft uit Konstanlinopel-, den 9 jnly
M. de Lamartine is den 6 dezer door deh Sultan
in gehoor ontvangen in de tegenwoordigheid van
Reschid-Pacha, Ahmet-Fethi-Pacha en Mehemel
Ali-Pacha. M. de Lamartine was vergezéld door
M. Dauprat, drogman of vertaler van het fransch
gezantschap. M. de Lamartine en zyne reisgezellen,
MM. de Champeaux en Chamborant zyn, door den
Grooten-Turk zeer wel ontvangen en door hem
uitgenoodigd geworden om daegs na dien het
exaem in de krygsschool, dat in zyne tegenwoor
digheid zou plaets grypenby te woonen.
Waeraf de Verkooping zal gebeuren (in eene
enkele zitting) DINGSDAG 20 AUGUSTY 1850,
om 3 ure na middag, in d’herberg LAN’GEWADE,
te Merckem.
GEMEENTE MERCKEM.
Een behuisd en betimmerd HOFSTEDEKEN,
en 55 aren, 93 centiaren, onder grond van
GebouwenHof, Boomgaerd en Zaeilandge-
staen en gelegen ter gemeente van Merckem,
palende van oostpn aen den volgenden koop,
van zuiden het zaeiland van Pieter Stroom,
van westen de Uitdreve op den hoogen Yper-
weg, nog west de weduwe Pieter Denys, en
van noorden mynheer den ridder Deconinck de
Merckem, bekend by plan kadastrael, sectie C,
nummers 661a, 662 en 663.
Gebruikt by den medelicitant Louis De Roo,
met pachtregt tot 1 October 1859, ten jaer-
lykschen pachtpryze van 50 franks, boven de
contributien.
Pryzie Boom Catheil 150 franks.
Een stuk ZAEILAND, groot 81 aren, ge
legen te Merckem, palende van oosten sieurs
Jan Warlop en Louis Covemaker, van zuiden
dito Covemaker, van westen het vooigaende,
en van noorden voornoemden sieur Warlop.
Gebruikt by den verkooper voornoemden sieur
De Roo, die zich pacht behoud voor 9 jaren,
in te gaen 1 October 1850, ten jaerlykschen
pryze van 55 franks, boven de contributien.
De Verkooping van koop een, uit hoofde
van minderjarigen, geschied ten overstaen van
Mynheer Robert Verwilglien, vrederegter van het
kanton Dixmude, bygestaen van den heer
Pieter Delaey, zynen grefïier, krachtens vonnis
verleend door de regtbank van eersten aenleg,
te Veurne, den £9 jnny 1850, door het ambt
van den Notaris SCHOTTEY, te Dixmude.
De conditiën en tytelen van eigendomberusten
ten kantoore van den Notaris SCHOTTEY, te
Dixmude.
I
over niets. Maer hoe oud zyt gy, goede
het
Vi.
aen
zal
zoo zal ik my
zoo geef ze
naer zynen
toch niet recht, dat wy den ouden dief tot het uiter
ste bragten en hem alle middels tot betering, hoe
laet en gedwonge zy ook ware, ontnamen.
aen de góden
17. AdetEduardos Franciscosjongmantimmerman,
oud 25 jaren, geboren en wonende te Dixmude, met
Vandenabeele, Amelia Sophia, jonge dochter, oud 25
jaren geboren te Steen kerke.
20. Debruyne Petrus Cornells, wcduwaer met kind van
Maria Vanschelverghemwerkman, oud 72 jaren, ge
boren en woonende te Dixmudemet VandammeColeta
werkster, ongehuwd óud 54 jaren, geboren te Nieuport
en woonende te Dixmude.
20. Feys, Joannes Franciscos, rondleurder, oud29ja
ren, geboren te Rousselaere en woonende te Dixmude,
met Bouckellioen, Anna Theresia, weduwe met kind van
Fredericus Ilouvenaeghel, winkelierege, óud 50 jaren,
geboren te Lombartzyde en woonende te Dixmude.
Overledenen.
6. VandenbergheIgnatius Joannes, byzonderling, oud
76 jarengeboren te Pöpermghe en wonende te Dixmude,
zoon van wylen Ignatius en van wylen Josepbina Debreyne,
wednwaer met kinderen van Catharina Theresia Petyt,
WoumenstraetN. 4.
10.Deroo, Carolina Francisca, grondeigenares, oud
61 jaren, geboren te Beerst en wonende te Dixmude,
dochter van wylen Ludovicus Carolus en van wylen
Victoria Genoveva Carpentier, weduwe met kind van
Petrus Vandro.mme, Noordstraet, N. 37.
1®. Ghynnebeire, Rosalia Clara, huishoudster, oud
35 jaren, geboren te Nieucappelleen wonende te Dixmude,
dochter van wylen Petrus en van de nog levende Isabella
Verhaege, echtgenoote zonder kind van Carolus Tant,
WeststraetN. 57.
18. Degraeve, Maria Cecilia, gewezen overste in Sint
Jans hospitael binnen deze stad, oud 85 jaren, geboren
en wonende te Dixmude, ongehuwde dochter van wylen
Michiel Ignatius en van wylen Maria Cecilia Deschepper,
in Sint Jans hospitael, N.26.
De geschiedenis van den ouden Wolf.
DIT HET DUITSCH, VAN LESSING.
I.
De boooze wolf was tot jaren gekomen en nam
schynheilig besluit, met de schaepkens op eenen vrien-
delyken voet te leven. Hy stond dan op en begaf zich
tol den schaper, wiens kudde het dichtste by zyn hol
waren.
Schaper, sprak hy, ge noemt my eenen bloed-
dorstigen dief, en dit ben ik waerlyk niet. Het is
waerik moet uwe schapen aenvallenals ik honger
heb, want honger doet zeer. Beschut my slechts tegen
den honger; geeft my maer genoeg te eten, en ge
zult heel wel met my te vrede zyn; want ik ben
waerlyk het tamste, zoetaerdigste dier, als ik verza
digd ben.
Als gy verzadigd zyt, dit kan wel zyn, ant
woordde de schaper; maer wanneer zyt gy dan verza
digd? Gy en de gierigheid zult het nooit wezen. Ga
‘uwen weg.
EERSTE KOOP.
TWEEDEN KOOP.
r- Ware ik niet zoo oud, knersde de wolf. Maer
ik moet my, och arme, naer den tyd schikken.
En zoo kwam hy tot den vyfden schaper.
Kent gy my, schaper? vroeg de wolf.
Uws gelyken ken ik ten minste, antwoordde de
schaper.
Myns gelykenDaeraen twyfel ik zeer. Ik ben
een zonderlinge wolf, dat ik uwer
vrieuschap wel weerd ben.
En hoe zonderbaer zyt gy dan?
Ik zou geen levend schaep kunnen verworgen en
vreten, al moest het myn leven jkosten. Ik voed my
met niets dan doode schapen. Is dit niet loffelyk? Sla
my toe, dat ik nu en dan eens by u kome vragen,
of er soms niet
Spaer uwe woordenzeide de schaper. Gy zoudt
in het geheel geene schapen moeten vreten, ook
geene doode, als ik uw vriend moest wezen. Een dier
dat ai doode schapen vreet, leert ligt zieke schapen
voor dood, en gezonde schapen voor ziek aenzien.
Maek dus op myne vriendschap geenen slaet en ga.
O’ VI.
Ik moet er nu myn beste aen wagenom tpt
niyn doel te geraken, dacht dc wolf, en hy kwam
tot den zesden schaper.
Schaper, hoe bevalt
Uw pels? zegde de schaper. Laet zien! Hy js
schoon; de honden moeten u niet dikwyls onder den
tand gehad hebben.
Wel, hoor dan, schaper ik ben oud en
het niet lang meer trekken. Voed my tot myne dood,
en ik vermaek u mynen pels.
Eizie tochzei de schaper. Zyt gy ook ach
ter die trekken der oude gierigaerden gekomen Neen,
neen, uwe huid zoude my op het einde zevenmael
meer kostendan zy weerd is. Maer als het uw ernst
is, er my een geschenk mede te maken,
my nu. Hiermede greep den schaper
knods, en de wolf nam de vlugt.
VII.
O! die onbarmartigenschreeuwde de wolf en
geraekte iu de uiterste woede. Zoo wil ik ook als
vyand sterven, eer my de honger doodt; want zy
willen het niet beter.
Hy liepbrak in de wooningen der schapers binnen,
rukte hunne kinderen neder en wierd, niet zonder
groote moeite, door de schapers verslagen.
Toen sprak de wysle van hun Wy handelden
II.
De weggejaegde wolf kwam tot eenen tweeden scha
per.
Gy weetsehaperbegon hy te sprekendat ik
u, het jaer door, menige schapen verworgen konde.
Maer wilt gy my, het eene jaer door ’t ander, zes
schapen geven, dan hen ik te vrede. Dan kunt gy
gerust slapen en de honden zonder aerzelen afschaffen.
Zes schapen? zei de schaper. Dat is eene heele
kudde.
Welnudaer gy het zoo wilt
met vyf vergenoegenzegde de wolf.
Ge lacht er mee; vyf schapen! Meer dan vyf
schapen offer ik in een heel jaer niet
op.
Ook niet vier? vroeg de wolf verder, en de
schaper schudde spottend het hoofd.
Drie?.... Twee?....
Niet een enkelwas eindelyk het bescheid
want het zou gek zyn, my tolpliglig te stellen aen
u myn pels? vroeg de wolf.
IV.
De wolf was getroost, maer hy bedaerde weder en
ging ook tot den vrienden schaper. Dezen was even
zyn getrouwe hond gestorven, en de wolf nam die
omstandigheid te baet.
Schaper, sprak hy, ik heb my met myne broe
ders in het woud oneenig gemaekt, en zoo sterk, dat
ik my met hun in de eeuwigheid niet meer verzoenen
kan. Gy weet, hoeveel gy van my te vreezen hebt.
Maer als gy my, in plaets van uwen overleden hond,
in dienst nemen wilt, zoo sta ik er voor in, dat zy
uwe schapen zelfs niet scheel zullen durven bezien.
Gy wilt ze dus, antwoordde de schaper, tegen
uwe broeders in het woud beschermen?
Wat anders? zei de wolf.
Dat ware niet slecht. Maerfals ik u nu in myne
kudde nam, zeg my toch, wie zoude alsdan myne
arme schapen tegen u beschermen? Een dief in huis
nemen, om tegen de dieven buiten ’s huis zeker te
zyn, dit houden wy menschen voor.....
Ik hoor het alzei dc wolf, ge begint te mo-
raliseeren. -
V.
ik niet zoo oud,
och armenaer
en aller schapers
mynen vyand, tegen wien ik my door myne waek-
zaemheid beveiligen kan.
III.
Alle goede dingen bestaen in drie, dacht de wolf
en hy kwam by eenen derden herder.
Het doel my waerlyk pynsprak hydat ik by
ulieden schapers als het gruwzaemste, gewetenlooste
dier berucht sta. Nu wil ik u bewyzen, hoe onbillyk
men jegens my is. Geef my jaerlyks een schaepdan
zal uwe kudde, in gindsche woud dat niemand onveilig
maekt dan ik, vry en onbeschadigd kunnen. Een schaep!
welke kleinigheid? Kan ik grootmoediger en onbaetzuch-
tiger handelen?... Gy lacht, schaper? Waerover lacht
gy dan?
Och,
vriend? sprak de schaper.
Wat gaet u myn ouderdom aen? Ik ben altyd
nog jong genoegom uwe lammeren te verworgen.
Wordt niet boos, oude pelgrim. Het doet my
spyt, dat gy met uw voorstel eenige jaren te*”laet
komt. Uwe uitgebetene tanden verraden u. Gy speelt
den onbaetzuchtigenalleenlyk om u des te gemak-
kelyker en met des te mindef gevaer te kunnen voe
den.
