De goede trouw vim het
Weekblad.
i
van
'«■W
Ziedaer, Weekblad, de hatelyke rol die gy thans
speeltzult gy durven loochenen dat gy-zelve het
zyt die de verwyting verdient van sinds achttien
jaren stads belangen verraden te hebben?
Doch ja, want nimmer hebt gy vryelyk mogen
sprekenhel blad van M. Debreyne heeft altoos
moetèa schryven zoo als M. Debreyne het wilde,
en alhoewel van het tegendeel overtuigd, zal het
zondag nogmaels al scheldende uittoepen
Alwie niet is met M. Debreyne en het Weekblad,
zyn verraders van de stad!...
Het Weekblad houdt staende dat het een heel
schóone akt is van wegens het bestuer Debreyne,
namelyk van 13,000 franks gestemd te hebben
voor het leggen der kalsyde van Vorthem naer de
Gronje, en zulks wel om de voordeelen die Dixmude
uit dien weg zal trekken.
Wy zouden wel willen weten, als hel de burgery
vry stond le kiezen, wal ze zou voortrekken, of
15,000 Ir. in stads kas. of de voordeelen die de
kalsyde van Vorthem naer de Gronje zal opleveren,
en of hel niet voordeeliger geweest ware die kal-
syde door Ooslkerke en Lampernesse le leggen,
ten einde alzoo die gemeenten direkt mei Dix-
mude te vet binden, dan ze le leggen van de Gronje
naer Voitbem, ten einde de grondeigendommen
van zekeren oud-raedsheer in weerde te doen aen-
winneu!
M. Debreyne roet zyne vrienden het verlangen der
Loo- en Nieucappelleuaeis niet instaen of hy
moest ons koeifeest hetwelk toen bloeide, laten te
niet gaen. Maer zal M. Debreyne, nu dat erkwestie
is van zyn eigen belang en van de belangen van de
stad, niet eerder de belangen van de stad voorslaen
dan zyn eigen belang? Ziehier wal er gebeurde.
De Provinlie-raed heeft uiispraek te doen in de
zaek strekkende namelyk om de wekelyksche vee
markt van Dixmude, welke ons door Marie-The-
resia was vergund geworden, in 'l voordeel der
genoemde gemeenten al le schaffen, en onze Dix-
mudsche provinliale raedsheeren aeuhooreu de
diskussie over de vernietiging onzer wekelyksche
koeimarkt zonder ooit «Jen mond le openen. Welk
was’l gevolg hiervan? Dat M. Debreyne by de
tweede stemming voor de Kamer, legen M. Des-
maisières, al de stemmen verworf van Loo en Nieu-
capelle en gekozen wierd; dal Dixmude zyne weke
lyksche koeimarkl verloor; dal die veemarkt van
Dixmude zich (naer Korlryk ging verplaetseo, en
dat daerdoor de koeimarkt van Loo en Nieucapelle
insgelyks te niet ging.
M. Debreyne had de belangen van de stad ge-
slagtofferd aen zyn eigen belang, en hel Weekblad....
zweeg 1
De heer raedsheer Dautricomt werkte uil al zyne
roagt om de loskaei aen de Hooge-brug van bet
grondgebied Dixmude op dit van Caeskerke te
brengen, en hel Weekblad.... zweeg!
De heer raedsheerDautiicourl werkte uit al zyne
magl om de verhandelingen in graen van hel mid
den onzer stad over te brengen naer den builen, en
ten dien einde bouwde hy op hel grondgebied van
Caeskerke een heel lort mei magazynen en entre
pots. Déer moest Dixmndc’s graeumarkl gehouden
worden! En het Weekblad.... neen, hel bleef niet
stilzwygend bierby, maer hel hield niet op liet
kruis van eer le vragen voor dien Raedsheer, het
welk hy ook eindelyk verkreeg!
Ondanks de oude Regentie, komt er een tyd dal
er wat graen op onze markt te koop gesteld wordt,
dat de botermarkt wal bloeijender wordt dan naer
gewoonte, doch niel zoohaesl wordt dit voordeel
beslaiigd, ol' er wordt een reglement van politie
uilgeveerdigd waervau de uitvoering van een deel
der artikels onvermydelyk de verdryving der land
bouwers uil onze stad ten gevolge moest hebben.
Dit nietlegenslaende wordt hel Reglement stren
gel) k uitgevoerd, een aental boeren en boerinnen
blyven achter, en het Weekblad.... juicht toe!...
Ziedaer feilen waerover hel Weekblad zal zwtgen.
of zegt het iets, het zal enkel dienen om zyne
pligtigheid te bewimpelen. Hel zal wederom uit
roepen dal wy verraders zyn, dat ai de burgers die
zich tydens de laetsie kiezingen tegen M. Debreyne
en zynen aenhang verklaerd hebben, de stad ver
raden hebben en ze lol haren ondergang willen
brengen; dat wy de dooden ontgraven, terwyl wy
niets auders doen dan de openbare akten van open
bare bedienden beooideelen, terwyl hel Weekblad
integendeel wezenlijk de dooden onlgraeiï en ze
eene tael doel voeren die elk reetschapen man
diep veroutweerdigd beeft.
Heer Opsteller,
Hel is allen bekend dal, tydens de onde Re
gentie, de openbare zittingen nooit openbaer waren,
en hel bewys ervan is, dal wy er zoo rnenigmael
vruchteloos tegen geprotesteerd hebben; bet is nog
gekend dat de bnrgery niel wist welke zaken er by
elke zitting aen de dagorde waren, en dal het Week
blad alléén een officieel verslag der zoogenaetnde
openbare zittingen ontving.
Hel is iusgelyks allen bekend dat. sinds de nieu
we Regenlie aen ’l bestuer is, de openbare zittin
gen by middel der gazetten van slad aengekondigd
worden, dal de zaken welke aen de dagorde komen,
door de gazetten van slad woiden aengekonoigd,
en dat er geen officieel verslag aen niemand wordt
meêgedeeld, maer dal het opmaken van het Verslag
aen het goed oordeel en de onpartydigheid der ga-
zeltiers wordt overgelalen.
Nogtans, ziehier wat er in ’l Weekblad van zon
dag te lezen staet
.Ven oordeele nu over de goede trouw
’t bladje van M. Debreyne!
van de ouders de burgery der
©F
er
(Vervolg hierna).
Men
nen
gekotni
van W
leljk t
den iia
in gan
Waren
er is g
den ve
schen i
bald i.
den op
Boosel
teeken
ingczai
door k
hedela
|k radi
bv Lac
dal zy
wereld
vele z.i
Grot
Li,
myne
Men
E
ter pe
bekoti
en Pi
stands
zee te
te ver
Lni
pen c
Düppi
Oe
schap,
sncuvi
De
schap,
sneuvi
Dn
Men
D
ken de
tussch
nog lo
stellig
eene i
slagen
Z;
dat de
ting i:
weder
H
gesloti
worde
In f
bevelh
eens o
oproet
Stamm
geefl I
H
wordt
zyn vo
ken. Z
voel,
wel im
nog mi
dan o
wel lei
sis vot
tingen kunnen geven; hel bladje staet in geur van heiligheid 5
by den burgemeester van Pollinchove, en deze zal hetzelve I
ongelwyfeld niet de geheele zaek bekend maken.
V
2» Y
5’ V
4*
5“ A
6- y
7» t
I bolder.
8» y
9" E
Poelcapelle, 1 Mei 1864.
Mynheer de opsteller van liet Kuipje,
De feesten die men in Engeland gevierd heeft terser vair
Myn zoon, antwoordde de priester Senor terwyl hy
binnentrad, ik beef niet voor de ellende dio u treil, maer
myn hert wierd koud, myne oogen vervulden zich met
tranen, op den dorpel van uw rampzalig verhlyf, en ik
rond tot den God der lydeuden een gebed van genade
opwam ik ben een priester des evangelies, ar d.H
leert my u le beminnen
Heb dank, riep de jongeling, zich op de eene knie
buigende, en de handen van Senor mei tranen eil kussen
bedekkende. Heb dank, want woorden van liefde zyn ons
zoo lang reeds vreumd.
Vreemd! sprak de gryzaerd, en hief zyne oogen ten
hemel. God! verhiel locli den armen niet, als de wereld
hem versloot. Lecrdel gy dan niet, dat wy elkander moe
ien beminnen als eene lielderyke moeder hare kinderen.
De gryz.e herder nad-rde het ziekbed. Herman verwv-
derde zich en ging narst zyne beweeglooze moeder neder-
knielen, somlyüs smeekend de oogen lot haer oplietieude,
alsof hy haer wilde aenzoeken de knie le buigen, en mei
hem te bidden maer zy was koud als hel beeld, dal aen
hel graf des vaders een kind schreijen ziet.
De priester had gebeden; De stervende had in vervoe
ring dankbaer de handen gekust. Daern-j rigtte Senor zich
lol de kinderen en sprak woorden van troost.
Zinneloos! zeide hy, toen hy Bertha’s ongeluk be
merkte; God! het zien van zoo veel lyden verpletterd
myen by bedekte mei de banden zyne oogen in
tranen geb-ied.
snikte Herman, bid, mynheer! dal God over
arme zuster erbaruiing hebbeBid voor
móeder.... voor de ziel van myoeii ongelukkiger vader
bereiden. Een geneesheer had de zieke nog niel bezocht.
Die arme menseben waren hiermee niel hacsltg ge
weest; zy verkeerden misschien in de gedachte dal als het
geld hun ontbrak, alle steun hun ontroofd was, en echter
zyn er, Ggddank noch menseben genoeg in ons midden,
wier ziel niet verslaeld is legen liet lyden; menseben, aen
wie de Godheid eene heilige liefde in den boezem gestort
heeft, die worstelen legen de vuoroordeelen der wereld en
de priesters van den God der bermbeiliglieid zyn. Welligt
ook hadden zy alle hoop op aerdsche hulp verlaleu men
had niemand ontboden dan een priester.
Weldra liel zich een gedommel op den tnoeijelykrn
Zoldertrap hoont). Ju de kamer bewoog zich niemand. De
deur wierd open geslooten, en een priester, in een lang
zwart gewaed, wiens hoofd mei zilverwitte hairen bedekt
was. stond op den dorpel, en scheen een weemoedigen
blik in de kamer te werpen.
By hel geruchl dal hel openslooten der deur gemarkt
had, sprong de gebogene Bertha op, en de priester be
schouwende, trad zy zacht op de teenen alsof het een
dryvend spook ware geweest mier eeneu boek der kamer,
en zag uil die halve duisternis met verbyslerde oogen naer
tiie eerweerdige gestalte. De jongeling was insgelyks op-
gestaen, was hel bed der stervende moeder genaderd, en
haer by de hand vallende zeide hy nioligiie gebrokene
Stem Moeder, daar is de helste troost der wereld
daer is een priester
Dank, myn kinddank!.... steeg er eene smarle-
Jyke slem uit de ellendige legerstede op.
Kom binnen, mynheer, zegde lierman; vrees niets;
wy zvn wel arm, wel ongelukkig, maer loeit eerlyke en
brave lieden.
Men meldt ons uit Pollinchove, dal zekere E. BrI
een vreedzaem landbouwer uit die gemeente, over korten
tyd hel voorwerp is geweest van eenen brutalen en byna j
ongelooflyken aenval van wegens zeker liberaelke die wal
te veel gebruinden inpakt en om zyn aenslootelyk gedrag
in de geheele omstreek is gekend. Ziehier, zoo als men ons
verhaell, in welke omstandigheid het voorval beeft plaels
gehad; wy raden onzen konfrater van het Weekblad aen er'
goede nota van te houden; het bladje immers weet zoo
goed de gebruinde burgemeesters te verdedigen. Nu, dat
liberaelke zou, op zekeren avond, in gezelschap van den
genoemde E. Brvan de herberg zich huiswaerts
begevende, dezen laetste onverwachts op bet lyf gevallen
zyn, gewapend met eeneu slok waer er een degen in stak,
uitroepende: Berlen, 'l is nu dal ik hel u zal geven! De
genaemde E. Brzich op zulke verraderlyke cn on
verwachte wyze aengevailen ziende, en vreezendevan door
den brutalen dronkaerd door ’t lyf gesleken te worden,
begon luidkeels Moord! le roepen en spoedigde zich door
eene haestige vlugluil hel gevaer te redden.
Indien deze zaek tol heden nog voor de regtbank niet
gebragt is, is’t maer by gebrek aen vaste getuigen die hel
moordgeroep wel van ver gehoord, maer de twistende per
soenen niet van naby gezien hebben.
Welligt zal het Weekblad over die zaek nadere inlich-
DIXMUDE, 5 Mei 1864.
Zondag laetst deed ik eene wandeling rond de stad. Op
verschelde ptaelsen, ouder anderen aeu den liof-Bortier,
op hel Schoolplein, aen de Beerslbrug en by bel Droog-
hof vond ik menigte jongelingen van 15 lol20jaer oud,
die daer om betrekkelyk groote sommen speelden mol het
zoo genaemde kop- of muute-spel. De Ireflelyke burgers
van stad zien met verwondering dal onze policie-kommis-
saris zich hy zulke omstandigheden alleeuiyk niel ver-
looul, hy die altyd zoo bezorgd is wanneer er kwestie is
van werklieden aen de openbare gebouwen le doen wer
ken, zonder met de boodschap gelast le zyn, en die zoo
geerne de vreedzame boerinnen verschuwl. Ik meende dat
een policie-kommissaris voornamelyk een waekzaem oog
hield over het openbaer gedrag der kinderen; want ’l is
aen ’l gedrag der jongheid dal men geheel de bevolking
eener stad kennen leerl. Begeven de kinderen zich tol het
luischeti, men val noodzakelyk een deerlyk gedacht op,
en van do policne en v J J
slad.
Ik roep hierop de aendaclit in van onzen kommissaris,
en ingeval de instruktien welke hy ontvangt, mot den
wensch van de burgers in ’t algemeen niet overeenkomen,
hoop ik wei dat het stadsbestuer dien billyken wensch zal
welen te ondersteunen. Een Huisvader.
Wy zyn van 'l gedacht van onzen briefwisselaer, voor
zoo veel de bevestiging dier feiten gegrond is. Onze kom- I
missaris zou inderdaed veel beter doen bemoeide hy zich I
met de zaken die op het oppervlak der aerde geschieden, s
liever dan bevelen te geven om de gaendery van den toren
le doen herstellen. Hy zou dan zoo veel gelykenis niet
hebben met den slerrekyker der fabel, die zyn hoofd te
zeer in de hoogte houdendeduazelyk in eenen pul
neërplofte.
Men zegt dal ónze sladhuismanncn voortaen hunne
zittingen mei gesloten deuren zullen houden om dat de
burgers niets meer zouden kunnen beoordeelen, en hel
Kuipje zal mogen drukken hetgeen onze raedsheeren willen
kwyt zyn. Vivat vryheid en opeubaei heid met onze ver
losserso
De priester verliet dit akelig verblyf Toen hy vertrok- I
ken was glinsterde er een geldstuk op de tafel.
Gy hebt wel gedaen trooster der mensebheid; gv held j
uwe roeping van kristen cn priester volbraglGa, de I
«ngel des Heeren, hoeft uwe daed in hel beek des Eeuwi- 1
gen aengesebreven
De dood naderde allengs. Herman stond aen bet bod om I
de laetste woorden, de laetste wenschen, de laetste zuch- 11
ten zvner moeder te ontvangen, en als een heiligdom in I
zynen boezem te bewaren. Te vergeefs riep hy zyne 1
Bertha aen de legerstede; te vergeefs smeekte de moeder 1
een iaetsten kus van hare dochter le vergeefs jammerde
zy, dal zy haer nooit meer op aerde zoude wederzien
Bertha stond daer in de halve sehadnw, zv wees mei
haren vinger, en haer brandend oog volgde dien....
Bertha! myn kind!snikte de arme; kom. wee» I
zoo hard niel voor uwe moeder.... Zy heelt u altoos zoo f
innig lief gehadik voel... Berthadal ik sterven
gaVaerwelvaerwel.... wees gezegend
myn God
Dood! gilde Herman; dood'....
Doodklonk er eene kori afgebrokene stem. Hel wa» j
de kreet van de zinnelooze Bertha. Eensklaps scheen deze I
zich te bedenken, school plotseling toe, aenschouwde hel I
Itk, bragt hare bleeke hand aen het voorhoofd, eu een
lang getrokken eu bibberend Moeder!ontrolde aen j
h ire lippen. Een lichlsirael drong door haer beneveld
verstand, en haren broeder omarmende zakten beide snik*
k-nd by hel lyk neder
myne I
