Een IDonderdagsblad.
n
torden
imcn
en as-
h by de
xmude.
heid is
i hotel,
tagazyu
n, een
!i' zuitl-
slaende
el aen-
en mei
Citer»,
e slagie
Achler-
s twee
Voorzitter aen T hoofd, genoodzaekt wierd hunnen
zetel te verlaten.
Hel was aldus dat de zitting van vrydag eindigde.
breede
c liter),
I
se, een
ooning
^essen-
inbliek
during
icn en
deuren
terstel-
In zitting van zaterdag viel de beurt van spreken
aen den beer Thonissen.
Intusschen bad de arme Voorzitter der Kamer
spytgekregen over zyn handelen in de vorige zit
ting en veiklaerde nu dat hy strenge maetregelen
nemen zou om ontniddelyk buiten te zetten degene
die inde Iribunen teekens van 'goed- of afkeuring
zouden geven.
De heer Vandenpeereboom, die daegs te voren
de stoutmoedigheid tot onbeschaemdheid bad ge
dreven, was hu bang geworden en loonde zich
haesl lafhertig.
De heer Thonissen had voorgenomen van op
eene onwederlegbare wyze vast te stellen dat de
politiek der doklrinairen die is der verslooting, der
onderdrukking onzer regten. De geleerde vertegen
woordiger van Hasselt schelste de geschiedenis
van het doktrinair proces sedert 1840.
Uil die redevoering, welke als eeneder schoonste
bladzyden onzer parlementaire geschiedenis ge
acht wordt, sebryven wy de volgende regelen over:
VIER TYDPERKEN
uit liet leven van tie kinderen eens moordeitacrs.
NOG ALTOOS HET LIOAEL W11EDIE-SPEL
De byzondere aendacht van het publiek blyfl
voorts gevestigd op de zittingen der Kamer. Onze
lezers kennen de uitleggingen die M. Dechamps
gegeven heeft op zyn program zy weten insgelyks,
uil hetgeen wy zondag in ons Supplement hebben
medegedeeld, welke uitleggingen M. Rogier ge
geven heeft in antwoord aen M. Dechamps.
Echter wat M. Rogier niet heeft verklaerd, al
hoewel het van een hoogst belang is zulks le
weten, om niet te zeggen hel eenige wat by ver
klaren moest, is
1" Waerom de Ministers op 14” January hun
ontslag hebben gegeven;
2-° Waerom zy, tot einde april, uitdrukkelyk
zegden geen Minister meer le willen blyven;
5° Waerom de Indépendance en de Echo du
Parlement op alle toonen bevestigd hebben dat hel
de eer onzer Ministers gold van aen hel gezag
niet meer te blyven
4° Waerom zy allen zonder ophouden de regter
zyde itildaegden lol het aenveerden der minisle-
riëele portefolie, erby voegende dat, wanneer zy
die niet aenveerden zouden, ze lalaercs zouden
geweest zyn en een bewys gegeven hebben van
hunne onmagt.
Ziedaer hetgeen waerover M. Rogier hel land
eerst en vooral had moeten inlichten.
Maer dan had er geene komedie meer geweest.
Nu, gezien de geheelc handelwvze va» bet
lerie eene komedie is geweest van tien beginne af,
zoo moest die wel komedie eindigen.
Ehwel, we mogen zeggen, in het vervolg det
zittingen van woensdag-donderdag, is de komedie
volledig geweest.
In zitting van vrydag was’t om de verontweer-
diging op te wekken van elk weldenkend mensch
die zitting was een wezentlyk schandael.
Inderdaed, in de redevoeringen, die de doktri-
nairen houden, is geene kwestie meer van volks
belang, van zaken die lol algemeen nut en voordeel
strekken kunnen; wat zy samenvatten, is hael en
oorlog legen de religie, schimp en laster op de
kalholyken.
Men wil de schandtooneelen hernieuwen van
1857.
De leus onzer tegenstrevers is en blyft onveran-
derlyk dezelfde o! wy zullen uwe meesters zyn en
blyven, of gy zult revolulionnairlyk worden alge-
maekt.
In zitting van vrydag viel de beurt van spreken
aen Minister Frère.
Dat M. Frère zich vyandig toonde aen de her
vormingen welke in het program der regterzyde
voorkomen, behoeft wel niet gezegd te worden.
Hel is immers een orde woord dal de doklrinairen
is gegeven, namelyk van alles te bestryden wat van
hen niet komt.
Doch daerby hepaelde zich de vyand niet der
kloosters.
Zoo als de priesterhater Rara, trachtte de gryze
Luikerwael vooral vast te stellen dat hel program
der regterzyde een programma is dat op ingeving
der Jezuïeten is geschreven.
Dus, allyd hetzelfde beleediging, kwade trouw
en laster
De kalholyken, zoo zegt M. Frère, zyn de ver-
klaerde vyanden onzer Grondwet. Wat zy heimelyk
benogen, is de verslaving van het land aen de party
der Jezuïeten, welke het slechtste volk is van
de wereld. Wel haelt M. Frère geene feiten aen
om de slechte trouw der kalholyken le bewyzen,
doch waertoe noodig? Is T niek genoeg dat men
aen Paus en Kerk gelooft om ’s lands instellingen
le veroordeelen
Ziedaer nogtans de redenering onzer tegen
strevers. Volgens hen heelt de Staet, onder voor
wendsel d l hy geenen godsdienst belydt, het regt
den kalholyken godsdienst den oorlog te verklaren
en in alles zyne werking le verlammen. Welnu, dit
regt ontkennen wy aen den Staet. Ook komt zulks
iU UCll ..«v* vnr.v.» I! .Wflflflnn
onzer Constitutie zyn wel die mannen welke, zoo
als Frère en konsoorlen, niet ophouden den geest
onzer instellingen te vervalschen en den godsdienst
welken beleden wordt door de 99/IOOs“" van
’s lands bevolking, alom halelyk le maken.
Doch keeren wy tot de zitting van vrydag terug.
In de tribunen der Kamer was een aenlal volk
uilgekocht om, by het eindigen der redevoering
van Minister Frère, de kalholyke vertegenwoor
digers uit te jouwen, en, als in 1857, de kreet
aen le heffen van Weg met de calolins!
Dit ordewoord wierd stipt nagekomen en de
Voorzitter der Kamer, de heer Ernest Vanden
peereboom, deed alsof hy T niet hoorde. Men höd
gedacht de kalholyken eenetweede mael den schrik
op T lyf le jagen, doch men lukle met. Onze vrien
den der Kamer hadden zich aen eene zulkdanige
onedele manifestatie verwacht, en wachtten dus
niet van door hevige protestalien hunne veront-
weerdiging legen die verregaende onbeschaemdheid
te laten blyken, zoo dat het Bureel der Kamer, de
Een woeste hand, stoot d
EC3
“JTZrS
lie be-
FEUILLETON VAN 'T BOTERKUIPJE.
r
k en
♦1
it woord
over
Belgie.
wordt
n door
an den
r woedo
kolonel
toe dal
rgeven,
ryande-
voort-
len. De
oote af-
hoorza-
mcraels
i leven
inval te
zitten.
er be
leerden
verwy-
kooksel
ebruikt
Vierde Vervolg.
Kil.
Tusschcn rykdotn en armoede ligt dikwyls maer een®
schrede; dit ondervond Bertha. Hare gelukszon was on-
dergegaen. In plaets van een prachtig paleis, zat zy than®
in eetie armoedige kamer, De hand die haer gisteren lief
koosde, heeft haer thans verstooten. Van al den rykdont
dien zy bezat, is haer niets overgebleven. In een nacht
alakoff,
ag vau
in den
tny.
a-
a 21 75
a-
a 12
a 14
a 11
a 18
a ->-
a-
a
a
Voor de derde tnael, in vyf jaren, hood men het
gezag aen M. Rogier aen. Ondanks de grootsie onpartydig-
iieid van 51. de Theux. ondanks de zorg welke hy genomen
had van de overleveringen van hel Kongres ongeschonden
le bewaren, bragten de kiezingen van 1S47 aen hel be-
nê8rs“aTTë zëlïen'en een'vlëfffé!%%'r^ft.der^der goever-
Ik daeg u uil van my in de geschiedenis va‘n wffkoa-
nig parlementair land «enen oortog aen te toonen, zoo
schrander, zoo onverbiddelyk als degene die van 1847 lot
1852 legen de bewarende denkwyze gevoerd wierd. In de
provincie, in de gemeente, in de Kamers, ontmoette de
kalhofyke opinie onverbiddelyke tegenstrevers. Evenwel
herstelde die opinie, tweemacl overwonnen, spoedig hare
verliezen. Hei 'ministerie moest plaets maken voor het
welwillend besluervan M. de Brouckere, en reeds in 1854
had de bewarende gezindheid de meerderheid in de Kamers
teruggewonnen. Ouder hel kabinet van M. De Decker hebt
gy ti nog niet kunnen bedaren gy hebt hei gezag geëisebt
namens ik weel niet welk princiep van goddelyk liherael
regl. In 1857 hebt gy hel verkregen len gevolge van ge
welddadige looneeleu, op de welke ik niet wil aendringen
om niet op nieuw de herlslogten op te wekken uw minis
terie heeft noginaels de Kamers ontbonden. Heden zyl gy
nogmaels lol de onmagt veroordeeld.
Bekent dat eene party, die gedurende 25 jaren acn
een znlken oorlog heeft wederstoet), diepe wortelen in bet
land heeft geschoten.
Vindt my eeneu Thiers om my te vervangen, zegde
M. de minister van financiën. Wanneer die Tlners gevon
den was, is 51. Fiére gebleven. (Gelach.) Voor de vyfde
door A. SNIEDERS, Ju.
T geen zy te vergeefs tracht te doen Daer zyn liefda
dige meuschen, die de dwalende zouden willen troosten
maer zy zyn thans niet daer, om die groote tranen van
Bertha's wangen te wisschen
Zoo leefde zy reeds eenige weken, terwyl zy zich voor
den schaterlach der wereld verborg.
On het ooeenbiik dal wv haer zien, zit zv on tien grond.
Rampen ontrooven ons vrienden. Bertha was niet meer
wat zy vroeger was. Hare levenswys had haer vroegtydig
den blos van de wangen gewiseht, en zy drukte thans een
kind aen de vermagerde borst. Zy was voor den lyd ver
ouderd, hoewel liet spoor van vroegere schoonheid, nog
op haer wezen z.igtb.ier was. Thans zal zy in een armoedig
kamerke geruild tegen de ryke wooning van voorheen
zy zal by een armoedig lampke geruild tegen de heldere
lichtkroonen in een armoedig kleed hel versleten
overschot van een fluweelen prachlgewaed.
Zy was verstooten van allen. Wie zou zich om die arme
kring der familie kwam nederz.itlen, en die haer en haer
kind thans zoo wreed achterliet, uil vrees dal die beide
wezens hem een hinderpael zouden zyn.
Frederik hoe dikwyls hadden hare lippen dien zach*
ten mem laten ontglippen, in de eenzaemheid, in het
gebed, en zelfs in hare drootnenDe ongelukjehaer
vermagerd gelael lachte nog dal droombeeld toe....
En toch was het wel hy, die haer op het pad der
daed gesleurd had; toch was hy bel wel die haer zoo diep
ongelukkig had doen worden, maer zy berekende d i' c
lu de liefde eener vrouw is somtyds iels zinneloo' Zy I
vrouw bekommeren! Wie zou haren honger willen stil- honger geleden, koude en ellende doorslaen, r\ wis
len Welke moeder zou dal kind eene poos willen laven, rnarteld geworden door ontgooc ie ingen ma
- wal zy was, zy hoopte aliyd, hoe flauw, hoe p 1
Zy hoopte en daerom kwam dien glimt
eerder voor een spotlach op dal wezen zou 1 1
haer gelaet zweven. Zy heeft zoo lang g r
geweend, en kan titel gelooven, dat hy bar
niet zou terug keeren, om haer en haer kim< ve l
gelukkig te maken.
sieraden. By dal dringend gevaer had er toch een deugde-
lyk gevoel in hare ziel gesproken; in hel naburige vertrek
sluimerde haer kind, de vrucht van haer ongelukkig leven.
Toen de loeijende vlam haer op de legerstede overviel,
sprak de tnoederlyke sfetn het eerst in haer, en zy snelde
naer het wicht. Met drift drukte zy het schuldeloos kind aen
haren boezem, en redde het uit de verwoestende vlammen.
n armer.
Hy
d ryken
haer kind in den schoot, het hoofd in den palm der hand
latende rusten. Haer kamerke was naekl en somber als een
grafkelder, en hel scheen dal de wind, die langs en door
hel gebroken venster gonsde, een doodsbed voor de onge
lukkige aenhief. Zy dacht aen het verledene. Alle beelden,
die haer dierbaer geweest waren, dreven haer voor den
geest. Zy gedacht Frederik, toen hy als jongeling inden
Zy luistert.... daer dompelt een vo<
zoldertrap.... Wie zou het zyn?.... Hart
en met ingetogen adem ryst zy op
Frederik weder le zien, hem te
lief heeft; aen zyne knien gerr at l
ooit iets deed dal hem mishage
