mswotfimoQSia.
r
g
i'ii
N° 24.
Achttiende jaer.
Dixmude, 16
Een Donderdagsblad.
zen
en,
tbriek det
ikschriftei
Zoos
Juny ,1864.
;d wordei
ANYiNCK
W J
Voument
zeren as-
enheid is
■on hotel,
magazyii
ich by de
Dixmude.
r, Eesset
het public
■oortdunn
oltinen ei
ie koleurei
ige herstel
oen, een
ter zuid*
>eslaende
met aeo-
uken met
i Cilern,
ste slagie
Achter-
vks twee
het geéei
rOITUM
in eeniede
el breede
n achter),
jen schooi
twsiukkeo
n Plaiond
VIER mPEllKES
uit liet leven vnn de kinderen eens moordenaers.
p Marend
«U, S Fr»
irael, N’«’
- Alle Alik
ivergeld ii>
elyks ree f'
icer publid
het volgende
Telkens, zegt hy, dal wy het lyk van eenen
onzer mannen, van een’ vrydenker, naer zyne
laetste rustplaets dragen, verheugt het ons te
zien dal uil den grafkuil eene kreet opryst van
opstand tegen God, tegen den hemel en de aerde.
Op dit zien siddert de Kerk tot in hare grond
vesten en de zielen worden er van aengedaen.
Van Peene is volgens wensch gestorven, hy
heeft den Priester versmaed, hy is als vrydenker
gestorven, en heeft eindelyk bewezen DAT DE
VREDE DER ZIEL HAREN OORSPRONG
VINDT IN DE VERLOOCHENING VAN GOD.
De tweede spreker, D. Brismée, riep uit dal
Van Peene vooral zynen moed had lalen blyken
met niet alleen den priester, maer ook de hos-
pitael-zuster van zyn doodsbed le versloolen.
En ziedaer eene manifestatie welke openllyk
gepleegd wordt legen God, legen den katholyken
godsdienst, in de hoofdstad van een kalholyk land
PRALERY VAN GODDELOOSHEID.
Het is dan wel zoo; neen, ’t kan geene inbeel
ding meer zyn voor zekere lieden die in alles roos
en goud zien wat van ’t schyn-liberalismus uit-
gael; het zyn feiten die men aen den dag brengt,
feiten die onbetwislbaer zyn en die wy onze
lezers zullen onder ’t oog brengen.
Ja, daer zyn dingen die men schrikkelyk heelen
moet; en onder deze komen voorzekerde manifes
talien van goddeloosheid voor, die door de Solidai-
ren in ons kalholyk Belgie zyn ingerigl geworden.
Het was die sekte voorbehouden te toonen hoe
ver de haet tegen de godsdienstige leering de dis
cipelen van het vrye onderzoek leiden kan. Nimmer
zagen wy in ons land de goddeloosheid zoo ver
dryven als by de ter aerde bestelling der stoflelyke
overblyfselen van Van Peene, eenen jongeling die
de verledene week te Brussel iu hel gasthuis is
gestorven.
Van Peene was van bitrgerlyke afkomst en had
eene burgerlyke opvoeding ontvangen. Hy was
lid van hel taelminnend genootschap De Vla
mingen vooruit! Goed van inborst, braef en
werkzaem, was hy hel liefkind van zyne ouders in
zyne eerste jeugd. Maer hy vertrouwde zich onge-
lukkiglyk zonder achterdocht op zyue jonge vrien
den die hem allengskens den geest van godsdienst
en geloof ontrukten, en eens op den dwaelweg,
vreemd geworden aen den priester dien hy in de
zoogenaemde liberale dagbladen leeren versmaden
en belasteren bad, stond hy alleen, gansch alleen
te midden der verleiding van de wereld en omringd
van mannen die de dood gezworen hadden aen de
godsdienstige gevoelens die hymel de moedermelk
had ingezogeu.
Voorwaer een hoogst kritieke toestand
Den priester had men hem afgeschilderd als een
ikzuchtig mensch, een wellusteling, een gierigaerd,
welk vertrouwen kon hy dan in hem stellen? Den
kloosterling kwam hem als een ledigganger, een
vetbroêr voor, en hy had eenen haet tegen hem
opgeval
Beklagensweerdig zyn ze die gelooven aen de
goddelooze schreeuweryen der schyn-liberale dag
bladen, en zich zulk valsch denkbeeld maken van
den priester en den kloosterling. Waer immers
moet hy, die van den regten weg is afgedwaeld en
en op hel kerkhof der katholyken!
Wy moeten bierby eene opmerking maken.
Men betwist ons het regt op onze kerkhoven, maer
wie is de kalholyke die dit regt nog zal betwisten
in tegenwoordigheid van zulke feiten? Men roept
openllyk uit, dat de vrede der ziel haren oorsprong
vindt in de verloochening van God, en dit wel op de
plaets waer de beenderen rusten onzer nabestaen-
den onder de schaduw van het kruis, het zinne
beeld der liefde van eenen God voor de menschen!
Men wil dan het kalholyk kerkhol onleeren, en
die mannen die de hand lot die onteering zullen
leenen, zouden wel de katholyken zyn?
Neen, dit kunnen wy niet gelooven.
En ’t is nog op dezen oogenblik, zegt de Eman
cipation, dal een Bara, een Hymans, eenFrère,
in de Kamer de volksdrillen tegen dejr priester en
den kloosterling opwekken, om de religie al meer
en meer hatelyk by T volk te maken.
Men ziel dus wel dat de Francma?onnery niet wer
keloos blyft. Ze vertoont zich overaliu de Kamer
en op het kalholyke kerkhof, in de dagbladen van
het schyn-Liberalismus en op markten en plaetsen,
waer ze schimpschriften rondleurt tegen de
Jesuieten en de kloosterorders.
den priester en den kloosterling veracht en lydt aen
wroeging van T geweten, waer eu by wie moet hy
zich wonden om zyn lydend hert te stillen?
En wat hier evenzeer beklagensweerdig voor
komt, T is te zien dal die dagbladen die onophou
dend laster en srnaed werpen op den priester en
den kloosterling, ingang vinden in de kalholyke
huizen
Er bleef dan den ongelukkigen Van Peene niets
anders over om zyn knagend hert te stillen dan
zich in de armen te werpen zyner goddelooze
makkers. Dit deed hy ook, en zoo stierf hy dezer
dagen in den bloei zyns levens, den God verloo
chenende die hem hel weldaed des levens had
geschonken.
Werpen wy nu den rouwsluijer over het bestaen
van den jongen godsdiensthater en begeven wy ons
naer het... katholyke kerkhof waer zyne makkers
hem begraven.
Destoet is uitsluitelyk gevormd uit Solidairen.
Die mannen, die gezworen hebben dat ze God en
de Kerk verloochenen zullen lol op hun doodsbed,
vergezellen het lyk van \an Peene naer hel graf,
over welk drie redevoeringen ongesproken
worden in tegenwoordigheid van eene aenzieolyke
volksmenigte.
Onder ander zegt de eerste spreker, Eug. Steens,
Wy verwachtten ons zondag laetst aen een arti
kel in hel Weekblad, waerin het gazelje wederom
lucht zou gegeven hebben aen de wanhoop waerin
de zoo gezegd liberale party der stad gedompeld
ligt. Immers de loop der dagen had ons den ver-
jaerdag aengebtagl van den 9d'“ juny 1865, dag van
ramspoed voor de mannen van hel Weekblad. Wy
zyn in onze verwachting niet bedrogen geworden.
Zondag laetst schreef hel Weekblad de volgende
regelen neer, onder het opschrift van De ver-
jaerdag der schande van Dixmude. Eergisteren
was het een jaer geleden dal onze stad hare eer,
haren gloriekrans, hare weerdigheid, hare magt
in flarden scheurde die dag was een dag van
droefheid en verontweerdigingDe 9juny
staet met bloedige letteren in de geschiedenis
gedruktDixmude, gy die eens aen het
hoofd der steden stond, waer vriendschap, een-
dragt, vrede en broederlykheid heerschten, gy
wordt nu veracht van den burger der groote sle-
I
B
FEUILLETON VAN *T BOTERKUIPJE.
onrn.
f
1>
D
1>
D
D
<L
D
D
tC’huis Pi
isterie van
lerende te
'ING vac
inacn, <*en
aen, den 4
zyne lippen.
Bertha stond stil; zy twyfelde in den weg, en snel nade
rende, greep zy dien man by den arm en duwde hem toe
De weg naer den stroom Waer is hy? Spreek....
De weg naer den siroom?.. Ha ha Hebt gy dorst?..
Spreek! spreek! ik ben vreemdelinge in deze stad.
Regt toe maer, regt toe!... Ha! ha! ha! De rivier
leeg drinken!... Regt toe maer! regt toe!...
Bertha ylde voort.
De dronkaerd stond plotseling stilhy peisl en er
scheen een lichtstrael door zyn verstand te dringen.
De rivier leeg drinken!... Zyt gy dwaes?... Neen,
neen die vrouw gaet zich dooden... Ja... ik heb het ge
zien... Zy had haest om aen den stroom te zyn... Gy moet
haer redden... Daerby; dat geeft geld... Men zal er u om
beloonen... Maer neen... belooning of niet, gy moet haer
van den dood bevryden.
En plotseling, als kregen zyne beenen kracht door dit
besluit, vangt hy den loop aen, en snelt de ongelukkige
moeder achterna. Hy bereikt bet buiteu-einde der stad,
waer eene rivier, onder reusachltge hoornen, langzaem en
rustig hare golven voortrolde. Hy staet stil, luistert; doch
hoort niets meer dan het gonzen van den wind door de
hooge toppen der boomen. Hy nadert, luistert nog; alles
staet stil. Het lykje was reeds op den bodem 'van het
doorschynende graf gezonken, eeitige schreden van daer
leunde Bertha tegen den boomstam, en de gedachte van
zelfmoord betooverde haer. Zy benydde de rust van haer
kind; zy wilde ook in dat golvende graf dalen, dacr haer
wicht gaen omhelzen, en hel aen haren boezem doen rus
ten. Maermisschien is er nog hoopmisschien zal
door A. SNIEDERS, Jn.
5 Jnny.
- a
(I 75 a 21
-a
1 25 a 12
3 a 14
0 a II
7 a 18
-a
0 a
.6 10 a
4 10 a -
Vyfde Vervolg.
Eindelyk ontwaekte zy uit die geest-verbystering; bet
was of de geest haers vaders plotseling door hel armoedig
verblyf kwam zweven, en haer het schavot te binnen
bragt. Zy beefde, en hy ieder gedommel in de straet, by
ieder gekletter van den wind, met de gebroken ruiten,
dacht zy het geregl te boeren, dat haer naer de gevangenis
kwam slepen. Dan greep zy snel hel lykje van het kind,
borg het in haren voorseboot, blies hel lamplicht uit, en
ging behoedzaeni naer de deur. Bevend en telkens weêr-
houden daelde zy den trap af en schoof snel in de schaduw
der huizen voort. Als een voetstap zich hooreu liet, dan
ylde zy sneller, en wien zy voorby vlugle, wendde ver
wonderd het hoofd om.
Naby een straetlanteern bevond zich een man uit de
lage volksklas, wiens gelael hel spoor der losbandigheid
en dronkenschap droeg, en wiens kleederen, by helder
daglicht, zouden aengeduid hebben dal minder de armoe
de dan de slordigheid, hem zoo walg-verwekkend deden
voorkomen. Hy waggelde en scheen dronken te zyn; ge
broken woorden en zang kwamen onafgebroken ove
Frederik nog terug keeren, haer weder liefhebben zonder
haer kind.
Ydele oroornNeen, roept haer hert haer toe, met den
dichter der helle (Dante) Doe afstand van alle hoop
En wat dan?... Sterven dat is hel «enigste wat er nog
oversebiet. Welnu, hel zy zoo, morde zy wanhopig.
Een oogenblik staerde zy op het water, gaf geen her
denken moer aen het verledene, dacht aeu haer kind en
stortte met eene yselyke schreeuw den dood in de armen.
Nog stond op dat oogenblik de werkman met ingetogen
adem te luisteren, en toen de schreeuw en de bons in het
water langs den siroom klonk, naderde hy met een sprong
de rivier, en slingerde zich met een wilde kracht inden
vloed, hy berekende geen gevaer in de duisternis; hy
worstelde als een reus legen de golven, nu onder dan
boven. Hy mogl dan een ongelukkig slaef van den drank
zyn cf niet, er klopte in dat gevaer eene brandende zucht
tot redding iu zyne ziel! Daer klemt zyne band zich om
een vlottend voorwerp; hy tast, en een schreeuw die als
uitzinnig scheen, daverde over hel water. Hy had de
drenkelinge met de lange lokken aeugegrepen.
Met kracht inspanning brengt hy liter, worstelend met
de golven, aen den oever. Hy was trotsch op zich-zelven
hy voelde zich gelukkig die edele daed begaeu te hebben...
Lalen wy de beschryving van dit tooneel daer, het is
koud, te langdradig voor onze inbeelding de redder zelve
bekommert er zich niet meer mede. Nadat hy inderdaed van
eenige toegesnelden, eene som geld ter belooning ontvan
gen heeft, onttrekt hy zich aen de lofspraek der menigte.
(Wordt voor tg ezel].
BJe 9de Juny SSS3 en het Weekblad.
