Wie heeft aen stads onderwyzer, M. Reynaert, de kamer ontnomen die hy niet missen kon voor zyne wooning? Het besluer-Debreyne. Wie heelt stads onderwyzer, met vtouw en kin deren, in eene onderaerdsche spelonk verdreven waer nooit zonne noch mane schynl?Het be- slucr-Debreyne. Wie heeft stads onderwyzer weêr in bezit gesteld der kamer welke hy voor zyn huishonden onmo- gelyk missen kou? Hel besluer der Onalhan- kelyken. Wie heeft stads onderwyzer, roet vrouw en kin- Een liberaler blad van Brussel vraegt eene her ziening der wet ophel luiden der klokken; vol gens het blad zoude het de kloosterlingen moeten verboden woiden des morgens om 4 en 5 ure te luiden, omdat zulks de menschen in hunne rust slooi t Men ziet het, men doet allyd een stapke te gaêr. pen klagen, dan is hel omdat ze niet overal den baes kunnen spelen. He huicbelaer! waer nooit zonne noch mane schynl? Hel be sluer der Onalhankelyken. Wy wedden dal de konfraler van 't Weekblad zondag deze regelen niet zal overnemen. In debrieven die de’professor Laurent, dergent- sche Universiteit, in den Journal de Gand doet drukken, zegt hy dal hy heel goed kristen is maer dal hy de geloofsleer der Kerk en DE GODHEID VAN CHRISTUS heeft aengevalleo, omdat hy hel Roomsch-Katholycismus wil te niet helpen. En zeggen dal die kerel belaeld wordt door onze ministers mei bel geld der kalholykeu 1789 en 18G5 In 1789 riepen de konventi- onnelen van Erankryk uit dal de kerkgoederen ter beschikking van den Stael moesten gesteld wor den, en ze verkochten de Kerkgoederen en versmol ten de klokken in kanons en dikke stuivers. In 1865 roepen de liberaters uit dal de kerkgoe deren de eigendom zyn van den Stael, en ze wil len den grond der kerkhoven aenslaen alsmede de gelden welke beschikt moeten worden voor den dienst en hel ouderhoud der kerken hel kalholycismus in het modder te versmachten. Nogtans, roept T Veurnsch Advertentie-blad uit, zegde mei zyne eigene woorden zou bevestigen. Wat dunkt de konfraler van het Weekblad over die tael van hei ministerieel orgaen? De Indépendance schreef de verlcdene week dat men niet te samen liberael en kalholyk zyn kan. Ergö dus, een liberael, dien wy een liberaler heeten, moet dan naluerlyker wyze een vyand zyn van T kalholycismus. Wy wisten zulks al lang, doch verwachtten er ons niet aen dal het jodenland van Brussel ons ge wet op de regeling der kerkhoven vervangen is le,s die gezworen hebben eene maend de gemeente-raed van Mechelen eene beslissing genomen heeft by welke allen ondereen, kalholyken en goddeloozen op het katholyke dezer dagen op een vrouwenklooster kerkhof begraven moesten worden. Jamaer daer- (Spanje) geworpen, tegen protesteerden vele ingezetenen der stad, en nu heeft de permanente deputatie van Antwerpen over die zaek uitspraek gedaen en de beslissing van den Mechelschen gemeente-raed verbroken omdat dezelve tegeustrydig is aen de wet van prairial jaer XII op de regeling der kerkhoven. Deze uitspraek der permanente deputatie van j Antwerpen is overigens alleszins gegrond. Of de wet van prairial jaer XII beslaet of ze bestael f. II O! ze is, ja eerloos, de handelwys onzer tegen strevers! Zoolang de priester ol de kloosterling aen zyne pliglen getrouw blyiï, is hy de prooi van de vyandelykhedeu der liberalers. Alleenlyk wan neer hy zyne pliglen miskent of de verschuldigde gehoorzaemheid aen zvne oversten weigert, wordt hy gevleid, geliefkoosd en geprezen. Hoe groot en verdienslelyk in dé oogen der liberalers is niet een pater Passaglia, een broeder Panlaleo, een kardi- nael Andrea geworden? Maerintegendeel, hoeveel laster en hoon hebben de eer*. Bestierders van De verledene week wieid bet kerkhof van Ninove door de begraving van eenen onkgttholyke onteerd en geschondendes anderendaegs, by de begra ving van eene godvruchtige vrouw, wilde de eerw. heer Deken, die het kerkhof door de begraving van den vorigen dag aenzag als ONitcyd, den grond van hel kerkhof alwaer de geloovige vrouw moest rusten, eerst herwyden vooraleer lot de begraving van hel lyk over de gaen. Dit maekte eenen diepen indruk op de aanwezi gen die nn tol zich-zelven zeiden Het is dan waer, de laelsle ruslplaels onzer broeders wordt door onze tegenstrevers zelfs niet meer geëerbie digd beslaeu in Belgie nooit gekend geweest, zoo dat heelt de Kerk nooit geene schoonere noch gerus- de eenige wei op de kerkhoven die wy hebben, die lere dagen beleefd, en als de Paus en de bisschop- van prairial jaer XII is. Maer krachtens welk regt nu zou de gemeente-raed eener stad de bevoegd heid hebben om strydig met eene beslaende wel, eene beslissing te nemen die het uitwerksel dier wet te niet doel?... Men ziel wel dat de gemeente-raed van Meche len ten vollen in ’t ongelyk geweest is eu dezelve eene van ’s lands wetten onder de voeten getreden heelt, evenzeer als al die burgemeesters de wet onder de voeten treden wanneer ze de schending der katholyke kerkhoven gedoogen of zelve doen plegen. ouderstaen, en wat schrikkelyken hoon hebben de Indépendance en de Echo du Parlement van Madrir waervan zeven-en-twintig jon ge jufvrouwen, lot de vooruaemsle edele farnilien van Spanje behoorende, en hare Oversten hel slagtoffer waren. Dal dit alles niets dan schandelyke laster is, is gebleken, maer die laster is verspreid en over gedrukt geworden in de ongodsdienstige dagbladen van heel Europa, eu alzoo worden de Kerk en ha re instellingen haer rykste sieraed, namelyk hare eer en achting by de katholyke geloovigen, onl- niel; ze bestael zoo lang ze niet door eene andere stolen, en zulks nog dooi eerlooze godsdienstha- l'ci up uc icguiiug uui uui nuvvcu vcivatigcu ia geworden; nu, andere wet op de kerkhoven als die van prairial jaer XII is sinds ons nalionael Men weel nog wel dat over zoo iels meer dan hel jufvrouwen klooster van Jette en van dit van Bevelbrief voor den Vnstcn. Wie en W ie? Een woo:adeke voor ’t Weekblad. Ver <1 chrii hind sclir gees dcly Ei II. V span kind te ze gooi gew; voed mee: zegg ftf 11 dit v hoor stad alsd; zich geen hen bek' wyzt pligt al v mak Zt de tl Op i. bedr ■were ooge bidd den i pelld ■zulle Di later telyk zoo In God gen i van i gen ring waei Ut van i den lacl zakei van voori voor kost* te wi ruael ons schik nen i ven i herit eene ’ris gelyk vau luspi zal veria ■B kol. bragl de he niet wede slukk schee eenig was z ken ecus bal g mins, water hel K kilo e maer alles i Monii van P bedel tot h; aulaer, en een groot geial kleine vogelkens vlogen rond de kerk; op dal oogeublik stond de priester, die gedurende al den tyd het bloed in zyne hand hield op eenige slappen van nry, dus had ik nog niets gezienmaer seffens keerde hy zich om om ’t fleschken aen my en.aen degenen die rond tny stonden, le tonnen. Hoe groot was onze verwondering toen wy het bloed, eenige minuten te voren nog geheel dor en droog, nu wak en vloeijeude zagen. Aller» die rond my stonden en, onder anderen, een fransebe rationalist, zeiden T is waer, wy moeten het bekennen et» hier is alle bedrog onmogelyk, wy zien alles van by. (J beschry- ven wal een magt van volk er in de kerk is, en hoe zy hun geloof door woorden en gebaren uitdrukken, ware onrno- gelyk, Wy kunnen daerover spreken ais wy weêr by mak., te voet, ’t was immers maer tusschen 5 a 4 uren kander komen. Van de kerk gingen wy straks naer onze logierkamer om alles gereed te maken en seffens te vertrekken naer Bene- i kouten; T is trouwens de eenige middel om de streek vento. Alvorens wy onze kamer verlieten vroegen wy onze de menschen te leeren kennen. Nogtans wy hadden geero rekening aen den huismeester en hy begon met ons te lag- l eenen ezel gehad om onze reiszakken te dragen, maer daer chen wal zegt gy, zegde hy, uwe rekening! waervan en men ons 10 franks durfde vragen, besloten wy van onze waervoor? gy hebt ons veel plezier gedaen van met ons te reiszakken zelve te dragen. Wy waren nauwelyks eenige komen wonen voor eenige dagen. Wy hadden schoon zeg- stappen builen stad toen wy achlerhaeld wierden door een geu, hy wilde niets ontvangen. Natuerlyk was dit in geen landman die, op eenen ezel gezeten, met zyne dochter hotel maer in een byzouder huis eene moeder met eenen van de markt lerugkeerde. Als hy ons zag was hy seffens zoon en twee dochters markten geheel de familie uiteen ander zoon was sedrrl zes maenden i» het gevang omdat hy jesuiel was en brieven geschreven had naer zyne vrien den van Romen, flaljaensche vryheid Tegen den avond kwamen wy te Benevento, gedeeltelyk met het konvooi en gedeeltelyk met eene voituer. ’t Is eene stad van rond de 20,000 zielen, dezelve heeft niets byz.onders dan eene schoone en welbewaerde triomfpoort der oude Romeinen, en hare kalhedrael, gebouwd op 'l plan van St.-Paul van Romen en in de kalhedrael een allen ykste schat van kerk- gerief. In Romen zelve heb ik nog niets zoo ryk gezien. Den dyssendag morgen vertrokken wy naer Monle Pietro di Fusov.in waer ik u myo eerste brief schreef. Wy gingen verre en er is geeue korrespondentie; wat meer is wy zochten soms te voet door de streek te wandelen en wal met het volk te I en JOANNES JOSEPHUS FAICT, Door de bermherligheid Gods en de genade van den II. Apos- I telyken Stoel, Bisschop van Brugge, Huis Prelael van I Z. H. Pius IX, aen de geeslelykheid en de geloovigen ran I ons bisdom, zalightid en zegen. Vervolg. Men begint in Belgie te zeggen dat er tusschen Kerk en Stael eene volkuineue scheiding moet gemaekt worden, 'T is eene dwaling, Z. L. B., door den Paus gedoemd. De I Kerk, als het werk van J. C. zyude, heefteen ouveran- derlyk regt op de goedwilligheid van den Stael, even ge- I lyk de Slael op den steun der Kerk mag rekenen voor het I behouden der goede orde en der zeden, alsook voor de I getrouwe uitvoering der wetten.als zy maer reglveerdig I zyn. Wee het volk, dit bewysl ons de geschiedenis, waer het burgerlyk gezag zich van de Kerk zou afscheiden. Die scheiding zou welhaest tot vyandefykheiil overgaen eti, door een rampzalig gevolg, verwarring en ondergang le weeg brengenlerwyl de overeenkomst tusschen Kerk en Stael allyd de volkeren gelukkig gemaekt heeft. Daer is eene andere dwaling, die ons nog nader aengaet en by welke, zoo als de II. Vader zegt, men beweert -dal de Kerk geen eigeu en wettig regt heeft om goederen te bekomen en te bezitten. Onze vaderen hebben de eerst» uitvinders dier leering, op het einde der verledene eeuw, aen T werk gezien, dan wanneer men de goederen van de tempels des Heeren plunderde om, wat later, dezen te plunderen die men anslokrateu noemde, en wanneer men de priesters versmoorde of ze over zee bande, aekerlyk om dal zy ook geen regt hadden van leven. De Kerk is door haren goddelyken stichter ingerrgt als een volmaekt genootschap, ’t is le zeggen, vry en onaf- hankelyk, in haer eigen zelven middels vindende om in hare noodwendigheid te voorzien en te blyven hestaeu. Eene parochie moet een kerkgebouw hebben; zy heeft het of bekomt hel van de godvrucht der geloovigen een kerk hof of slaepplaets voor de geloovigen die overleden zyn, zy - heeft of zy bekomt die op dezelfde wyzeeenen kelk, kerkornemeulen en al wal lot de H. Mis noodig is, einde- lyk zy moet goederen bezitten om met de inkomsten daer- van in de onkosten van de goddelyke diensten te voorzien de tyd en de liefdadigheid hebben dit alles aen de Kerk by- gebragt, niet in ons vaderland alleen, maer overal, in allc< landen waer het katliolyk geloof heerschl. Wie ziet er niet dal men de Kerk zou verslaven en haer beslaeu beletten indien men haer beroofde van hetgeen zy overal en allyd bezeten heelt? Dit be.wyst wel dal het regt van eigendom onafscheidbaer is van de Kerk, gelyk de Kerk hel ver klaard heelt. En dal men niet spreke van zekere wetten eu van zekere hedendaegsche grondregels, strydig met de ze waerheid. Alle wel die eene onlrooving zou bemagtigen, zou ouregiveerdig zyn, en de grondregel, waerop zy zou steunen, valseb. Wy zullen u, in 'l voorbygaen, van eene vierde dwaling spreken, aen de ketters ontleend (15) volgens welke alle godsdiensten goed zyn. Een godsdienst alleen is goed, Z. L. B., le weten de godsdienst van J. C. Gelyk er maer een God is, een geloof, en een doopsel, zegt de Apostel (1 ff) zoo kan er maer eene Kerk wezen, le welen de Roomscbe Ka tholyke Kerk, die Kerk van welke de H. Cypriauus zeide Hy kan God tot Vader niet hebben die de Kerk tot moe der niet heeft. Nu, hetgeen de H. Vader bitlerlyk bedroeft en waervan Wy zelve Ons niet genoeg kunnen beklagen, is dal er in een zo» kalholyk land als het onze, alle slack van boekeu en schriften uitgegeven worden waeriu die verderfeiyke leeriugen, en neg andere niet min strydig met ons geloof en met de goede zeden, in ai hare leelykheid voorgesteld worden. Maer 'l geen Wy met bloedige tranen moeten be- weeuen, is dal die boekeu gelezen worden en dat die schriften geabonneerde!» vinden in T midden van het vol medelydeu ten onzen opzigte en hy dwong ons van onze reiszakken op zynen ezel le leggen. Wy lieten ous gezeggeneu over bergen en dalen wandelden wy ydel- bands met hem voort, wal pralende over de streek, over de revolutie, over’t nieuw goevernement, enz., enz. Hy, zyne dochter en verschillige andere personen die le samen met hen van de markt huiswaerts wandelden, waren zoo verkleefd aen den Koning van Napels en aeu de koningin dal zy weenden van blydsehap gemengd met droefheid, loen wy hun zeiden dat wy Franciscus II eu Maria Sophia dikwyls zagen in Romendat wy zelfs over eenige dagen met de Koningin gesproken hadden in ons kollegic en dat wy verhoopten dal zy in T korte zouden wederkeeren naer bunnen troon. Zwygl, zei de oude vader, Vittorio heeft my geruïneerd. Hy was ten minsten 55 jaren oud en by was gedwongen geweest van eenen geheelen leuu met wapens te koopen en dienst te doen in de Gardia nationale. Op zekeren afstand gekomen van zyn huis, zond hy zyne dochter voeren «n hy ging voort met onze pakken lol aen een dorp St.-Georgio genaeind. Wy dronken ei een glas wyn met wat brood om al gauw te vertrekken naer Monte Pietro di Fuso, waer wy eene diligeticie moesten vinden. De,herberg waer wy gingen om dien te drinken was niet beter dan een treflyk verkenslai, ecu donker «n onnuttig éaS Zi aj If I I HM» mi.,. H.N.,....,..

HISTORISCHE KRANTEN

Het Boterkuipje (1846-1871) | 1865 | | pagina 2