fe stellen aen hunne kinderen een goed KATHOLYK onderwys te doen geven,Zal het Weekblad, zeggen wy, nu nog medewerken om die beurzen te doen dienen tot hel geven van een ONGODSDIEN STIG, ONKATHOLYK onderwys?... Gis gckoi inieqi dewel als een klank verdwynen? Wy verhopen van neen, en de moeite die het Weekblad en onze libei aters zich geven om het loffelyke dat onze ministers gedaen hebben, te herinneren, stack ons in ons betrouwen. Wanneer een koopman zyne zaken aen andere handen overlaet, maekl hy zyne balans en laet niet na zyne voordeelige bewerkingen in een gunstig daglicht te stellen; zoo ook doet ons ministerie, voelende dat zyn beslaen onmogelyk geworden is, geelt bet zich nog eens de voldoening het nuttige te herhalen welke het tot stand heeft gebracht, vooraleer het bewind aen zyne opvolgers over te geven. - t een sla der sell en D’ti sial be’ zyn niu buutte, aeu mi 51100 fr 5000 fr - HL I Men z I deter st hebben, I de lucht I V:m kun I Afrika I sneeuw weërsch lover om helle in kroote I |le schry’ Wy lezen het volgende in het katholyk dagblad la Belgique Dewyl men zich fe Brussel en te Leuven wa pent om zoo gauw mogelyk den beroovingsakt te voltrekken, welke de wet op de Studiebeurzen goedkeurt, zendt men ons uil Antwerpen byzon- derheden, welker echtheid wy waerborgen by- zonderheden, die bewyzen dat wy nog mogen re kenen op edelmoedige gevoelens by degenen zelfs wier zwakheid, op den beslissenden oogenblik, het goede regt den bardsteu slag heeft toege- bragt. De Rector der katholyke Universiteit van Leuven wierd onlangs uilgenoodigd zich naer Ant werpen te begeven, om er deel le nemen aen eene onderhandeling, die ten hoogste het gesticht be trof welk aen zyne zorgen is toeveitrouwd. In de statie van Antwerpen, vond Mgr. La- furet een rytuig dat hem bracht waer hy verwacht wierd, en welhaest bevond hy zich in tegenwoor digheid der twee Senateurs, wier stemming heden neen, morgen ja, de aenveerding der wel op de beurzen te wege had gebragl. Deze twee achlbate mannen, na aen Mgr. La- forêlden spyt uitgedrukt le hebben, dien zy ge voelden hy het aenschouwcn van de gevolgen der stemming, welke zy als Senateurs gegeven had den, aenzochlen hem van hun te doen kennen hel beloop der schade die (ie Universiteit van Leuven zou ondergaen by gevolg der uitvoering van de wet die zy hebben dolt) ^aenveerden. Zy hebben verklaerd dal hunne beslissing genomen was van, op hunne persoonlyke fotuin, het ongelyk te her stellen dat zy, ondanks ten, de katholyke Uuiver- sileil hadden aengedaen. Wy verhaesten om deze voor de heeren Michiels-Loos en Joosleuszoo eerlykedaed kenbaer te maken en ze neêrschryvende, drukken wy eene hoop en eenen wensch uit, te welen, dat deze merkweerdige daed by ten Koning moge gekend zyn, om te doen zien weke weerde in T land som mige maetregelen hebben, die aen de Kamers door eene overdrevene poli!iek zyn opgelegd. Zal het Weekblad, by deze getuigenis, nu nog voorts by zyne Lezers de wet op de Sludie-beurzen als eene GOEDE en REGTVEERD1GE zaek af schilderen, en zoo medehelpen om de beurzen, door godvtuchlige kathoiyken geslicht om weinig bemiddelde maer treüelyke familien in stael te niemand hebben wy dit openbaer werk hooren goedkeuren het is waerschynelyk daerom ook dat er bel Weekblad nooit geen woord heeft over gerept. Blyft nu de afschaffing der bareelen door het ministerie vooigesteld en welke hel door geene nieuwe lasten zal vervangen. Uil ganscher herten juichen wy dit voorstel loe, doch tevens moeten wy doen opmerken dat zulks slechts de inwerk- slelling is van het programma-Dechamps, om de overschotten der ontvangsten lol vermindering der belastingen le doen strekken. Inderdaed, jaerlyks bekom' men een overschot van ontvangst op de uitgavendit ovetschol, ge volg van de omwikkeling der algemeene bedryvig- heid, deed het ministerie door hel een of ander onvoorzien werk opslorpen; de heer Dechamps stelde voor hel veeleer te doen dienen om eenige hatelyke belastingen te verminderen, en het is aen dit voorstel dat wy de afschaffing der bareelen moeten toeschryven, dat welhaest de belasting op bet zout zal verdwynen en wy de posthervorming zullen verkrygen. Dit is de opsomming der sloffelyke verbete ringen, die de liberale bladen aen het ministerie toekennen. Maer zien wy nu de andere zyde der medalie. Het zyn de kathoiyken, sedert 1857 stelselmatig uil schier alles gesloten, die daerenboven aen hun onderwys eene ongelyke en trouwelooze mede dinging zien aetidoen, die hunne grafsteden zien schenden, hunne studiebeurzen ontrooven en die, tot in hunne kerken bedreigd worden, ofschoon hel IFeeAWad in dit alles, en vooral in het wets voorstel op de Kerkfabrieken, waertegen eenpa- riglyk onze Bisschoppen en de geheele katholyke geestelykheid zich verzet, eene geheel GOEDE en REGTVEERD1GE zaek ziet, en alzoo Hunne Hoog- weerdigheden de Bisschoppen van ons land by zyne lezers LEUGENACHTIG tnaekl. Ohmoesten wy de grieven opsommen welke wy legen het ministerie Frère-Bara hebben, wy gelooven niet dal er velen zouden durven herhalen, dat alles om ter best gaet in ons landeke en men zich over de liberalen niet kan le beklagen hebben. Doch die verbitterende kwestien willen wy liever onaengeroerd laten, wy willen nog betrouwen op de bevrediging door ’s Konings dood ontslaen, wy willen den wapenstilstand niet breken np -yn graf <iat nas peslnten want Wy geloOVCIi dat het grootste deel van ’t land met ous voor de verzoe ning is. Daervan zyn ook overtuigd het ministerie en zyne handlangers; daerom beginnen zy van nu af de twisten van katholyk en liberael weder op le wekken, daerom verstoolen zy allen vrede en stel len het beslaen der verdeeldheid als eene noodza- kelykheid voor, daerom willen zy het tegenwoor dig ministerie als alleen bekwaem, alleen mogelyk afschilderen en daerom herhalen zy met zelfvol doening de sloffelyke verbeteringen die het heeft uitgevoerd. Zal die uiterste pooging den val van het minis terie tegen houden? Zal de party-poliliek het be- stuer van Belgie blyven geleiden? Zal de oproep tot verzoening door Leopold II by zyne eedaflegging gedaen en door hel land geestdriftig beantwoord, Janua ftVordt vervolgd.J Het WEES4BLW en de Kavalcade. Met genoegen deelen wy mede dat, eukelyk naer het geen men van nu reeds begint in bet werk te stellen, de kavalkade met de aenslaende karnavalfeeslen, ten minsten met zooveel luister als deze van verleden jaer zal plaels hebben, ofschoon de mannen van het Weekblad alle poogingen aenwenden om ze te doen mislukken. Nof )l. Oe gewei Zoo ven, ie dm N«, n yigljk naeüii lieven Zou ni iiiaetsi verbal mislul voor ’i boe scliapi hebbel schooi kleede Dal in ’s s Het Weekbladje roept en tiert dat de vlaemsche maet- schappy uit de Belle Vue fransche uilnoodigingshrieven aeu de verschillende maetsciiappyen en gilden van stad heeft gezonden, hetgeen wy volstrekt logenstraffen, en dat insgelyks gelogenstraft moet worden door elke maet- sebappy, zonder uitzondering. Zelfs is geen fransche brief gezonden geworden naer hel vlaemsch taelgenoolschap der zoogenoemde Ware Van Buyses Vrienden, ofschoou dit genootschap blyken geeft van eene volkoinene onkunde in het vlaemsch schryven, getuige ervan deszelfs ant woord aen hel genootschap der Vanduyse’s Vrienden, welk specimen van taelkenuis hel immer zal bewaren, tot eene eeuwige gedenkenis der overgrrroole kennissen die de zoo- genaemde Ware Van Duyse's Vrienden bezitten in het vak vau vlaemsche letterkunde. De I Oosten Knecht liueu li - 0 door d« I rende a Iglie, vr iscliapei I overgei I dolven Ibrengei I den eigi liuaende - I) I moord I in reu ei I'wee ee I hamer Iopgehal M De bi I van het I zich ver I gevolge l“'igaen, I schorst -Me l’an 25/5' ui Zaei l'oortdur l'oor Pui poort, di Drogaens lieciuliie Nog roept het Weekblad uit, dal de kavalkade van verleden jaer niets meer was dan eene bamboche maer lioe dal toch aeneen geknoopt, wanneer men over weegt hetgeen dit zelfde bla.lje het verleden jaer over de kavalkade van 1865 schreef toen zwaeide bet den groot- sten lof aen gezegd feest toe, en tol bevestiging van ons gezegde, laten wy bier volgen’tgeen het Weekblad in zyn nummer 10, van 5 maert 1865, over de kavalkade meé- deelde. Ziehier De kartiavaldagen zyn in onze stad nooit zoo levendig geweest. De dag van dingsdag was echter den byzonderslen, daer de kavalkade der ver- schillige maetschappyen van stad en omliggende ge it meenten alsdan de stralen ging dóórtrekken. Wy moeten het zeggen, de uitslag die de kavalkade gehad heelt, is verre boven onze verwachting geweest. De. praelwagens waren ryk en wel opgeschikt, de koslumeu friscli en goed gekozen. Voegen wy er nog by dal er vele bewo- tiers van de omliggende gemeenten, door de nieuwigheid van het feest uitgrdokl, in onze stad waren. En in een ander artikel Dingsdag hebben wy in Dixmude warelyk henen opregteu karnaval gezien. De drie honderd Irankeu uil de kasse van stad zyn ten minsten wel besteed geweest. Zoo dat men uit dit al wel zekerlyk mag besluiten, dat al den laster en hoon dien het Weekblad thans op de zelfde waren... De moeders mengden hare biltere tranen met de woeste golven, en sloegen moedeloos de oogen neêr, wyl zy hare vaderlooze kinderen in eene ylhoofdige aendoe- ning, voor de helste mael misschien, aen de gefolterde borst drukten... Het choor dezer smeekende vrouwen snierde deze woorden ten Hemel geef ons heden ons dagelyksch brood en vergeef ons onze schulden, gelyk wy vergeven aen onze schuldenaren. En de oonoozele w icht jes, rampzalige, hongerige schepsels, door hel noodlot als ellendelingen in de wereld geslooten, strekten hunne gekruiste haudjens smeekend vooruit, en snikten voor weduwen en weezen als ’t u belieft Ik sidderde. Het gezicht dezer doodsvaerluigen dompelde my in eene diepe geeslverbyslering... Een dier lyken bief met zynen smeekenden arm het deksel der kist op, als om regtveerdigheid en erbarming biddend.... Dit vatte my zoo aen, ik was zoo ontioerd, zoo ontsteld dat ik het bewustzyu verloor en myue lamp liet vallen, om den verstyhlen arm de hand te reiken... Myue vuerbaek plofte in den gloed tusschen de lyken die zy een stond als met een aureool bestraelde; dan wierd alles duister... ik zag i niets meer op de rivier, maer ik hoorde steeds hel geklots der golven, die denkelyk met andere lykvruchten bleven voortspoelen... De raven die my tot daer toe hadden opgevolgd, waren steeds stouter geworden uit de deernisvolle lykbeschou- wing gerukt, voelde ik de nachtvogels zich in groot getal I k.ival I lol sp I vin 1' I vootz I v.m 1 I mael! I deze! I er re< I in I del) S I Me I ners I of uii I jaer Vei I grain) I waeri Een belangryk nienyvs. Eene Herstelling. Aen wie de schuld? Hel Weekblad zegt dat er twist in het kamp van Israël is, dat er in 1865 weinig of geene werken in de stad ver ligt zyn geweest, maer aen wie de schuld? Aen het Week blad zelf, dat telkens wanneer onze stadsoversten de hin derpalen of de persoenen die ze veroorzaken, willen aen den kant stellen, hun op hel lyf valt om ze hang le maken en stil le houden. Aen zynen koriespondenl Tobias, dezen zoo roekeloozen als onervaren matroos, die den kapitein en den sluerman van hel schip van ’l Sladsbesluer mis leidt, en alzoo deszelfs gang doet vertragen, zoodanig dat er eene onrust onder de gansche ekwipagie komt, en dat de kooplieden, die hunne goederen op dit schip loever- verlrouwd hebben, eindelyk zouden vreezen dat hetzelve niet zonder beschadiging in de behoudeue haven zoude binnen loopen. Er valt bier wel op te passen. Myne verdere bemerkingen tot later date, zoo over de 400 franks ex officio op den budjel gebragl, als over andere geestigheden, waervan alreeds is gewag geuiaekt in liet Weekblad. Een vriend van vrede en vooruitgang was meer dan half onder waler gehouden door het gewigt der kroon, waerop de kreukelen de plaels der edelge steenten hadden iugenomen. Dan kwam er weer een hoop lyken van werklieden aengedreven; men zag dat hunne ligchamen van gebrek waren verdroogd!... Beweegloos had ik dien treurigen stoel der ellende zien voorbydryven, en nog staerde ik hem getroffen in de verte na, wanneer de wateren van den vloed zich eensklaps in ’l rood verwden, en my, o afschrik! eene verzameling rompen zonder hoofden lieten beschouwen, dewelke immer bluedend en langzaem als op eene gegevene maet voortvloten. Dau volgden de hoofden op eene ry, met de oogen halfopen; daerua een schavot waer bloed afdruipte. Ik begreep, deze laetste waren misschien mis dadigers geweest, die eene beuzelachtige volksbeschaving had doen onthoofden om er spoedig van ontlastte zyn. Het scheen my zelfs loe, dat eenige hoofden de lippen bewogen en de oogen ten Hemel verhieven, als om zyne wraek in te roepen het waren Vlamingen die in hel frausch veroordeeld en, op de publieke plaets, meteen fransch kapmes liet hoofd afgebakl waren geworden!... Dal noemt men by ons, iu de officiële kringen. regt veerdigheid. Yselyke, bloedige regtveerdigheid, ja zulke regtveerdigheid jaegt den schrik op hel lyf.... en ik noem ze volksverdrukkiug Ik wendde de oogen van dit akelig tooneel. Eensklaps wierp de vloed aen myne voeten een ge- vaerte, beslaen de uit veertien doodskisten, waerop troost- looze vrouwen eu kinderen.bleek van honger en half o naekt, zich van wanhoop de liamicii verwrongen, snikken - op myn ligchaem neérslaeu; zy verscheurden my hel de dal zy die iu de Kisten lagen, uianelaers van den arbei J vleesch en hel bloed diuipte my langs de leden inden stroom. Hel bloedverlies deed my in bezwyming vallen, wanneer het rammelen der zwarte bekken op myn hoofd, my lot het bewuslzyn terug riep. Ik liet my in den vloed ploffen, kwam weêr dadelyk aen de oppervlakte, en dat>, alsof iny vleugels waren aengegroeid, liep ik het water over. De raven hoorde ik aen de andere zyde krasschen eu met de vleugels slaen. Ik had spoedig hel boseb be reikt en doorpylde het als een kogel, te midden van ’l ge huil en gegrom der beren, wolven eu ligers, wier oogen in de duisternis glinsterden, eu van ’l geschuifel der ser penten weliigl was dit boscli eene voorstad der hel. In myne vlngl gleed myn voel op de slibberige kronkels eeuer boaslang uil, en my dunkt, ik gevoel nog op mynen regter schouder de wonde die my een panther toebragl, welke, van eenen boomtak spiingende, my een stuk van bet schouderblad bad afgerukt. Hoe dikwyls dacht ik, van ’t loopen afgemat, in de moe rassen te bezwyken die bel bosch doorsneden eu met woe lende krokodillen waren bezaeid! maer telkens dat myn voel hel vocht raekte, gaf de schrik zelf my nieuwen moed om myne viugt voort te zetten. Dank aen de onuitsprekelyke loopkracht die zich van my had meester gemaekt, gelukte ik er toch in, uil het bosch le geraken en den berg te bereiken. Wal er alstoen gebeurde weet ik niet; dit is echter stellig dat ik onder de outzaggelyke aerdmassa doorvloog en een oogenblik later radeloos aen de andere helling van ’l gebergte stond... doch op den bootd van eenen afgrond, als iemand die uit de wolken valt. WBPan?' 111 5 1 ■1

HISTORISCHE KRANTEN

Het Boterkuipje (1846-1871) | 1866 | | pagina 2