fe
stellen aen hunne kinderen een goed KATHOLYK
onderwys te doen geven,Zal het Weekblad,
zeggen wy, nu nog medewerken om die beurzen te
doen dienen tot hel geven van een ONGODSDIEN
STIG, ONKATHOLYK onderwys?...
Gis
gckoi
inieqi
dewel
als een klank verdwynen?
Wy verhopen van neen, en de moeite die het
Weekblad en onze libei aters zich geven om het
loffelyke dat onze ministers gedaen hebben, te
herinneren, stack ons in ons betrouwen.
Wanneer een koopman zyne zaken aen andere
handen overlaet, maekl hy zyne balans en laet niet
na zyne voordeelige bewerkingen in een gunstig
daglicht te stellen; zoo ook doet ons ministerie,
voelende dat zyn beslaen onmogelyk geworden is,
geelt bet zich nog eens de voldoening het nuttige
te herhalen welke het tot stand heeft gebracht,
vooraleer het bewind aen zyne opvolgers over te
geven.
- t
een sla
der sell
en D’ti
sial be’
zyn niu
buutte,
aeu mi
51100 fr
5000 fr
- HL
I Men z
I deter st
hebben,
I de lucht
I V:m kun
I Afrika
I sneeuw
weërsch
lover om
helle in
kroote I
|le schry’
Wy lezen het volgende in het katholyk dagblad
la Belgique
Dewyl men zich fe Brussel en te Leuven wa
pent om zoo gauw mogelyk den beroovingsakt te
voltrekken, welke de wet op de Studiebeurzen
goedkeurt, zendt men ons uil Antwerpen byzon-
derheden, welker echtheid wy waerborgen by-
zonderheden, die bewyzen dat wy nog mogen re
kenen op edelmoedige gevoelens by degenen zelfs
wier zwakheid, op den beslissenden oogenblik,
het goede regt den bardsteu slag heeft toege-
bragt.
De Rector der katholyke Universiteit van
Leuven wierd onlangs uilgenoodigd zich naer Ant
werpen te begeven, om er deel le nemen aen eene
onderhandeling, die ten hoogste het gesticht be
trof welk aen zyne zorgen is toeveitrouwd.
In de statie van Antwerpen, vond Mgr. La-
furet een rytuig dat hem bracht waer hy verwacht
wierd, en welhaest bevond hy zich in tegenwoor
digheid der twee Senateurs, wier stemming heden
neen, morgen ja, de aenveerding der wel op de
beurzen te wege had gebragl.
Deze twee achlbate mannen, na aen Mgr. La-
forêlden spyt uitgedrukt le hebben, dien zy ge
voelden hy het aenschouwcn van de gevolgen der
stemming, welke zy als Senateurs gegeven had
den, aenzochlen hem van hun te doen kennen hel
beloop der schade die (ie Universiteit van Leuven
zou ondergaen by gevolg der uitvoering van de
wet die zy hebben dolt) ^aenveerden. Zy hebben
verklaerd dal hunne beslissing genomen was van,
op hunne persoonlyke fotuin, het ongelyk te her
stellen dat zy, ondanks ten, de katholyke Uuiver-
sileil hadden aengedaen.
Wy verhaesten om deze voor de heeren
Michiels-Loos en Joosleuszoo eerlykedaed kenbaer
te maken en ze neêrschryvende, drukken wy eene
hoop en eenen wensch uit, te welen, dat deze
merkweerdige daed by ten Koning moge gekend
zyn, om te doen zien weke weerde in T land som
mige maetregelen hebben, die aen de Kamers door
eene overdrevene poli!iek zyn opgelegd.
Zal het Weekblad, by deze getuigenis, nu nog
voorts by zyne Lezers de wet op de Sludie-beurzen
als eene GOEDE en REGTVEERD1GE zaek af
schilderen, en zoo medehelpen om de beurzen,
door godvtuchlige kathoiyken geslicht om weinig
bemiddelde maer treüelyke familien in stael te
niemand hebben wy dit openbaer werk hooren
goedkeuren het is waerschynelyk daerom ook dat
er bel Weekblad nooit geen woord heeft over
gerept.
Blyft nu de afschaffing der bareelen door het
ministerie vooigesteld en welke hel door geene
nieuwe lasten zal vervangen. Uil ganscher herten
juichen wy dit voorstel loe, doch tevens moeten
wy doen opmerken dat zulks slechts de inwerk-
slelling is van het programma-Dechamps, om de
overschotten der ontvangsten lol vermindering der
belastingen le doen strekken.
Inderdaed, jaerlyks bekom' men een overschot
van ontvangst op de uitgavendit ovetschol, ge
volg van de omwikkeling der algemeene bedryvig-
heid, deed het ministerie door hel een of ander
onvoorzien werk opslorpen; de heer Dechamps
stelde voor hel veeleer te doen dienen om eenige
hatelyke belastingen te verminderen, en het is aen
dit voorstel dat wy de afschaffing der bareelen
moeten toeschryven, dat welhaest de belasting op
bet zout zal verdwynen en wy de posthervorming
zullen verkrygen.
Dit is de opsomming der sloffelyke verbete
ringen, die de liberale bladen aen het ministerie
toekennen. Maer zien wy nu de andere zyde der
medalie.
Het zyn de kathoiyken, sedert 1857 stelselmatig
uil schier alles gesloten, die daerenboven aen hun
onderwys eene ongelyke en trouwelooze mede
dinging zien aetidoen, die hunne grafsteden zien
schenden, hunne studiebeurzen ontrooven en die,
tot in hunne kerken bedreigd worden, ofschoon
hel IFeeAWad in dit alles, en vooral in het wets
voorstel op de Kerkfabrieken, waertegen eenpa-
riglyk onze Bisschoppen en de geheele katholyke
geestelykheid zich verzet, eene geheel GOEDE en
REGTVEERD1GE zaek ziet, en alzoo Hunne Hoog-
weerdigheden de Bisschoppen van ons land by zyne
lezers LEUGENACHTIG tnaekl.
Ohmoesten wy de grieven opsommen welke
wy legen het ministerie Frère-Bara hebben, wy
gelooven niet dal er velen zouden durven herhalen,
dat alles om ter best gaet in ons landeke en men
zich over de liberalen niet kan le beklagen hebben.
Doch die verbitterende kwestien willen wy liever
onaengeroerd laten, wy willen nog betrouwen op
de bevrediging door ’s Konings dood ontslaen, wy
willen den wapenstilstand niet breken np -yn graf
<iat nas peslnten want Wy geloOVCIi dat het
grootste deel van ’t land met ous voor de verzoe
ning is.
Daervan zyn ook overtuigd het ministerie en
zyne handlangers; daerom beginnen zy van nu af
de twisten van katholyk en liberael weder op le
wekken, daerom verstoolen zy allen vrede en stel
len het beslaen der verdeeldheid als eene noodza-
kelykheid voor, daerom willen zy het tegenwoor
dig ministerie als alleen bekwaem, alleen mogelyk
afschilderen en daerom herhalen zy met zelfvol
doening de sloffelyke verbeteringen die het heeft
uitgevoerd.
Zal die uiterste pooging den val van het minis
terie tegen houden? Zal de party-poliliek het be-
stuer van Belgie blyven geleiden? Zal de oproep tot
verzoening door Leopold II by zyne eedaflegging
gedaen en door hel land geestdriftig beantwoord,
Janua
ftVordt vervolgd.J
Het WEES4BLW en de Kavalcade.
Met genoegen deelen wy mede dat, eukelyk naer het
geen men van nu reeds begint in bet werk te stellen, de
kavalkade met de aenslaende karnavalfeeslen, ten minsten
met zooveel luister als deze van verleden jaer zal plaels
hebben, ofschoon de mannen van het Weekblad alle
poogingen aenwenden om ze te doen mislukken.
Nof
)l. Oe
gewei
Zoo
ven,
ie dm
N«, n
yigljk
naeüii
lieven
Zou ni
iiiaetsi
verbal
mislul
voor ’i
boe
scliapi
hebbel
schooi
kleede
Dal
in ’s s
Het Weekbladje roept en tiert dat de vlaemsche maet-
schappy uit de Belle Vue fransche uilnoodigingshrieven
aeu de verschillende maetsciiappyen en gilden van stad
heeft gezonden, hetgeen wy volstrekt logenstraffen, en dat
insgelyks gelogenstraft moet worden door elke maet-
sebappy, zonder uitzondering. Zelfs is geen fransche brief
gezonden geworden naer hel vlaemsch taelgenoolschap der
zoogenoemde Ware Van Buyses Vrienden, ofschoou dit
genootschap blyken geeft van eene volkoinene onkunde
in het vlaemsch schryven, getuige ervan deszelfs ant
woord aen hel genootschap der Vanduyse’s Vrienden, welk
specimen van taelkenuis hel immer zal bewaren, tot eene
eeuwige gedenkenis der overgrrroole kennissen die de zoo-
genaemde Ware Van Duyse's Vrienden bezitten in het vak
vau vlaemsche letterkunde.
De I
Oosten
Knecht
liueu li
- 0
door d«
I rende a
Iglie, vr
iscliapei
I overgei
I dolven
Ibrengei
I den eigi
liuaende
- I)
I moord
I in reu ei
I'wee ee
I hamer
Iopgehal
M
De bi
I van het
I zich ver
I gevolge
l“'igaen,
I schorst
-Me
l’an 25/5'
ui Zaei
l'oortdur
l'oor Pui
poort, di
Drogaens
lieciuliie
Nog roept het Weekblad uit, dal de kavalkade van
verleden jaer niets meer was dan eene bamboche
maer lioe dal toch aeneen geknoopt, wanneer men over
weegt hetgeen dit zelfde bla.lje het verleden jaer over de
kavalkade van 1865 schreef toen zwaeide bet den groot-
sten lof aen gezegd feest toe, en tol bevestiging van ons
gezegde, laten wy bier volgen’tgeen het Weekblad in zyn
nummer 10, van 5 maert 1865, over de kavalkade meé-
deelde. Ziehier De kartiavaldagen zyn in onze stad
nooit zoo levendig geweest. De dag van dingsdag was
echter den byzonderslen, daer de kavalkade der ver-
schillige maetschappyen van stad en omliggende ge
it meenten alsdan de stralen ging dóórtrekken. Wy moeten
het zeggen, de uitslag die de kavalkade gehad heelt, is
verre boven onze verwachting geweest. De. praelwagens
waren ryk en wel opgeschikt, de koslumeu friscli en
goed gekozen. Voegen wy er nog by dal er vele bewo-
tiers van de omliggende gemeenten, door de nieuwigheid
van het feest uitgrdokl, in onze stad waren.
En in een ander artikel Dingsdag hebben wy in
Dixmude warelyk henen opregteu karnaval gezien. De
drie honderd Irankeu uil de kasse van stad zyn ten
minsten wel besteed geweest.
Zoo dat men uit dit al wel zekerlyk mag besluiten, dat
al den laster en hoon dien het Weekblad thans op de zelfde
waren...
De moeders mengden hare biltere tranen met de
woeste golven, en sloegen moedeloos de oogen neêr, wyl
zy hare vaderlooze kinderen in eene ylhoofdige aendoe-
ning, voor de helste mael misschien, aen de gefolterde
borst drukten... Het choor dezer smeekende vrouwen
snierde deze woorden ten Hemel geef ons heden ons
dagelyksch brood en vergeef ons onze schulden, gelyk wy
vergeven aen onze schuldenaren. En de oonoozele w icht
jes, rampzalige, hongerige schepsels, door hel noodlot
als ellendelingen in de wereld geslooten, strekten hunne
gekruiste haudjens smeekend vooruit, en snikten voor
weduwen en weezen als ’t u belieft
Ik sidderde. Het gezicht dezer doodsvaerluigen
dompelde my in eene diepe geeslverbyslering... Een dier
lyken bief met zynen smeekenden arm het deksel der kist
op, als om regtveerdigheid en erbarming biddend.... Dit
vatte my zoo aen, ik was zoo ontioerd, zoo ontsteld dat ik
het bewustzyu verloor en myue lamp liet vallen, om den
verstyhlen arm de hand te reiken... Myue vuerbaek plofte
in den gloed tusschen de lyken die zy een stond als met
een aureool bestraelde; dan wierd alles duister... ik zag
i niets meer op de rivier, maer ik hoorde steeds hel geklots
der golven, die denkelyk met andere lykvruchten bleven
voortspoelen...
De raven die my tot daer toe hadden opgevolgd, waren
steeds stouter geworden uit de deernisvolle lykbeschou-
wing gerukt, voelde ik de nachtvogels zich in groot getal
I k.ival
I lol sp
I vin 1'
I vootz
I v.m 1
I mael!
I deze!
I er re<
I in
I del) S
I Me
I ners
I of uii
I jaer
Vei
I grain)
I waeri
Een belangryk nienyvs. Eene Herstelling.
Aen wie de schuld?
Hel Weekblad zegt dat er twist in het kamp van Israël
is, dat er in 1865 weinig of geene werken in de stad ver
ligt zyn geweest, maer aen wie de schuld? Aen het Week
blad zelf, dat telkens wanneer onze stadsoversten de hin
derpalen of de persoenen die ze veroorzaken, willen aen
den kant stellen, hun op hel lyf valt om ze hang le maken
en stil le houden. Aen zynen koriespondenl Tobias, dezen
zoo roekeloozen als onervaren matroos, die den kapitein
en den sluerman van hel schip van ’l Sladsbesluer mis
leidt, en alzoo deszelfs gang doet vertragen, zoodanig dat
er eene onrust onder de gansche ekwipagie komt, en dat
de kooplieden, die hunne goederen op dit schip loever-
verlrouwd hebben, eindelyk zouden vreezen dat hetzelve
niet zonder beschadiging in de behoudeue haven zoude
binnen loopen.
Er valt bier wel op te passen.
Myne verdere bemerkingen tot later date, zoo over de
400 franks ex officio op den budjel gebragl, als over andere
geestigheden, waervan alreeds is gewag geuiaekt in liet
Weekblad.
Een vriend van vrede en vooruitgang
was meer dan half onder waler gehouden door het gewigt
der kroon, waerop de kreukelen de plaels der edelge
steenten hadden iugenomen. Dan kwam er weer een hoop
lyken van werklieden aengedreven; men zag dat hunne
ligchamen van gebrek waren verdroogd!...
Beweegloos had ik dien treurigen stoel der ellende zien
voorbydryven, en nog staerde ik hem getroffen in de verte
na, wanneer de wateren van den vloed zich eensklaps in
’l rood verwden, en my, o afschrik! eene verzameling
rompen zonder hoofden lieten beschouwen, dewelke
immer bluedend en langzaem als op eene gegevene
maet voortvloten. Dau volgden de hoofden op eene ry,
met de oogen halfopen; daerua een schavot waer bloed
afdruipte. Ik begreep, deze laetste waren misschien mis
dadigers geweest, die eene beuzelachtige volksbeschaving
had doen onthoofden om er spoedig van ontlastte zyn.
Het scheen my zelfs loe, dat eenige hoofden de lippen
bewogen en de oogen ten Hemel verhieven, als om zyne
wraek in te roepen het waren Vlamingen die in hel
frausch veroordeeld en, op de publieke plaets, meteen
fransch kapmes liet hoofd afgebakl waren geworden!...
Dal noemt men by ons, iu de officiële kringen. regt
veerdigheid. Yselyke, bloedige regtveerdigheid, ja zulke
regtveerdigheid jaegt den schrik op hel lyf.... en ik
noem ze volksverdrukkiug
Ik wendde de oogen van dit akelig tooneel.
Eensklaps wierp de vloed aen myne voeten een ge-
vaerte, beslaen de uit veertien doodskisten, waerop troost-
looze vrouwen eu kinderen.bleek van honger en half o
naekt, zich van wanhoop de liamicii verwrongen, snikken - op myn ligchaem neérslaeu; zy verscheurden my hel
de dal zy die iu de Kisten lagen, uianelaers van den arbei J vleesch en hel bloed diuipte my langs de leden inden
stroom. Hel bloedverlies deed my in bezwyming vallen,
wanneer het rammelen der zwarte bekken op myn hoofd,
my lot het bewuslzyn terug riep. Ik liet my in den vloed
ploffen, kwam weêr dadelyk aen de oppervlakte, en dat>,
alsof iny vleugels waren aengegroeid, liep ik het water
over. De raven hoorde ik aen de andere zyde krasschen
eu met de vleugels slaen. Ik had spoedig hel boseb be
reikt en doorpylde het als een kogel, te midden van ’l ge
huil en gegrom der beren, wolven eu ligers, wier oogen
in de duisternis glinsterden, eu van ’l geschuifel der ser
penten weliigl was dit boscli eene voorstad der hel. In
myne vlngl gleed myn voel op de slibberige kronkels eeuer
boaslang uil, en my dunkt, ik gevoel nog op mynen regter
schouder de wonde die my een panther toebragl, welke,
van eenen boomtak spiingende, my een stuk van bet
schouderblad bad afgerukt.
Hoe dikwyls dacht ik, van ’t loopen afgemat, in de moe
rassen te bezwyken die bel bosch doorsneden eu met woe
lende krokodillen waren bezaeid! maer telkens dat myn
voel hel vocht raekte, gaf de schrik zelf my nieuwen moed
om myne viugt voort te zetten.
Dank aen de onuitsprekelyke loopkracht die zich van my
had meester gemaekt, gelukte ik er toch in, uil het bosch
le geraken en den berg te bereiken.
Wal er alstoen gebeurde weet ik niet; dit is echter
stellig dat ik onder de outzaggelyke aerdmassa doorvloog
en een oogenblik later radeloos aen de andere helling van
’l gebergte stond... doch op den bootd van eenen afgrond,
als iemand die uit de wolken valt.
WBPan?' 111
5 1
■1