I E d v Er is te Antwerpen, by J. De Beucker, Carnot- slraet, 109, een Tijdschrift verschenen over Land- een dondergekletler neergevallen zyn over de stad, ter luidruchtige toejuichingen van het Weekblad, en het geluid der triomfklokke», bevattende deze enkele woorden, alzoo korlbondig als verwaend Vent, vidi, vinei. Jamaer, M. Debreyne was een reus; M. de Coninck is maer een dwerg. (Woorden van het Weekblad). L. 1 Onder den titel Het verplaelsen der statie van onzen yzeren weg, leest men in ’t Weekblad, van 11 juny 1865 Onder den titelYzeren weg van Dixmude op Nieuport, leest men in het Weekblad van zondag, 28 January 1866: Volgens art. 11 der wet van 50 april 1856, zul len de kieskollegien van het Ryk zich vereenigen den 28 mei aenslaende, om te voorzien in de ver nieuwing by belli van de negen provinciale raden. Krachtens art. 48 der wel van den 5 Maerl 1851, zullen de kiezingeu van de Kamer der Volks vertegenwoordigers plaets hebben Dynsdag 12 juny daeropvolgende. Eindelyk den 29 October dezes jaers is de dag volgens art. 20 der wel van den 50 maerl 1836 bepaeld voor de vervanging der gerneente-raeds- leden, die den 51 december 1866 moeten uilgaen. De troonrede welke Napoleon 111 by gelegenheid der opening van de wetgevende Kamers heelt uit gesproken, wordt algemeen gunstig beoordeeld. De vyanden van de lydelyke magt der Pauzen weten thans waeraen zy zich met Frankryk te houden hebben. Napoleon verklaert deze magt onmisbaer. Wal de kwestie van Mexiko betreft, men moet be kennen dal de Keizer zich hierover veel klaerder had kunnen uitdrukken. Hy zegt dat de mexikaen- sche expeditie ten einde loopt, en dat hy in onder- handeling is met .Maximiliaen over hel tydstip der terugroeping van de fransche troepen. Zoo als men ziel wil de Keizet den schyn niet hebben van toe te geven aen de drukking der Vereenigde-Stalen. Latere inlichtingen, die uil eene goede bron zyn openbaer geworden, laten vermoeden dat Napoleon by dit gedeelte zyner redevoering opzellelyk den aep in de mouw gehouden heeft. en Tuinbouwkunde en verdere N'atuerwetenschap' pen dit is de titel van hel maendelyksche tydschrift welk wy onze lezers aenbevelen. De prys van hel abonnement is gesteld op 4 franks. Wy denken onze lezers een nuttig lezen voort te stellen met biet den volgenden uitlrek te laten volgen uit een artikel, met opschrift Heiplanten der fruttboomen, door M. J. De Beuekernaer mate de afleveringen ons worden loegezonden, zullen wy onze lezers met het werk bekend houden. Ziehier wal in de aflevering van 15 december over het planten der fruilboomen wordt meêge- deeld wenden. De onzinnige! meent hy dan dal de Minis ters van den Koning zich laten geleiden door deze kleingeestigheden, door deze korlzigtigheid die onzen politieken tegenstrever in eenen zoo hoogen graed kenmerken, dan dal zy halsstarrig en met opgezetlen wil de kleinste gunst zonden weigeren aen dezen die niet nilsluitelyk in hunne politieke ge voelens deden? Geloolt hy dan de Ministers be rooid van alle zedelykheid, lot zoo verre dat ze zouden werken om afvalligen te maken, mannen zonder eer en geweten, die, door dit feil alleen, onbekwaem zouden zyn in eeo politiek gevoelen regtzinniglyk te deelen Dit is enkel laslertael ol onverstand in een verdraeid hoofd gebroeid. Maer dal hy zyne dwaling herkenne wy willen slechts regt laten geworden aen onze Ministers met te verklaren dat zy onbekwaem zyn de vertegenwoor digers van hel volk te meten met de male van hel Weekblad. Hel ware dolzinnigheid; zy begrypen te wel dal het beste middel, om de vryheid van hunne eigene gevoelens te waerborgen, is hel eerbiedigen der gevoelens der anderen daerin be- slaet het wezen, de natuer van alle parlementair beheer uil de wryving der denkwyzen, spruit de waerheid. Ten anderen, hel ministerie der openbare wer ken is geen politiek departement. M Vander- slichelen, de titularis, heelt ten allen tyde bewezen dat by hem regt en billykheid de politiek overheer- schen. Indien hel anders ware, de eene helft der Natie zoude geslagtoflerd zyn aen de roofzucht der andere helft trouwens de twee heerschende opinien, vertegenwoordigd in de beide Kameis, wegen elkander nagenoeg op, en het gezond oor deel van het volk, vrylyk uilgedrukt, zou alligt regt gedaen hebben over deze gruwelykheden. Dat zyn nog van die buitensporige en neuswyze gedachten, die tamelyk gemeen zyn aen den genie van hel Weekblad, doch die geen den minsten indruk kun nen maken op de gezonde reden onzer bevolkin gen. Het bladje trekt ook te velde, met die beleefde en welgemanierde vormen die het eigen zyn, tegen den Directeur-generael der exploitatie van yzeren- wegen, die het groote ongelyk heeft het publiek regtzinniglyk kennis te geven van het krachtige deel dal onze Representant genomen heeft in deze zaek. M- J. Morel zal, twyfel er niet aen, hoogst gevleid zyn over dit zoo wat joodsche compliment van hel Weekblad, ’t welk hem beschuldigt, in al zyne ondernemingen uitsluitelyk voor doelwit te hebben het gulden kalf, zonder inzigt voor regt of onregl met een woord, dat de zedelyke begrippen by hem in deze zaek heel en gansch in ’t dak bly- ven steken. Maer, indien geheel deze zaek plaets badde ge had ten tyde van hel oppergezaghebberschap van onzen ex-representant, dan ware het gansch anders sedert lang ware alles afgedaen geweest wy zouden er reeds in volle genot van zyn; want by de eerste mare dal er van iets gewag was, zou M. D. B. toegerend zyn de toute la force de son cheval (historique) te vierklauwe, naer de vergader- zael der Sociëteit van exploitatie, alwaer hy, op slaendeu voet, door de tegenwoordigheid alleen van zynen persoon, met den eersten slag de zake zou afgedaen hebben, en eene telegrafiesche dé pêche, gedagteekend uit de hoofdstad, zoude als Allerhande Nieuwstydlngen. De Eerw. heer Waffelart, onderpastoor te Bernem, is pastoor te Ouckene benoemd. LANUIMHJW. bes bet ver die slot zek van gae en bot woi vla< dial ina< woi slaj gesi ovei dal liee wei küO B D on I te I peil doe bui wer n>a< by i zyn V roo de ion 17. z n 21 e 25 21. 25 i k 6 r ti c 5(1 e t b i De weerde der gezegden van het WEEKBLAD. Men spreekt veel in onze stad van bet verplaetsen der statie. Die verplaetsing wordt als NOODWENDIG AEN- ZIEN; de kompagnie van de spoorbaen Geeraersbergen- iNieupoort WIL BENE VEEL GROOTERE STATIE voor Dixmude, doch de ligging der nieuwe slatieplaeis kenuen wy nog niet. Hetgeen wy menigmael voorzegd hebben, hetgeen eenieder moest verwacliteit, zal zich eerstdaags verwe zenlijken. De rigtmg van den yzeren weg van Ronsselaere op Nieupoort, zonder aeugewezen tusschenliggende punt vergunt, zal regtstreeks van Nieupoort op Dixmude strek ken. Hel was gemakkelyk te verslaeu dat de rigling van Nieupoort op Dixmude moest komen, om de voordeelen die de betrekkingen tusscheu beide steden opleveren, en om de onkosten van hel maken eener brug op den Yzer en van EENE NIEUWE STATIE te vennyden. Overal ziet men tegen stallen, schuren en woningen nog naekte muren, nog naekle voorplaetsen waer allerfynste perzikken, appelen, peeren, enz., zouden kunnen rypen. Voor de afspanningen en herbergen ziet men meestendeels lindeboome» geplant; de Leopotdslei te Antwerpen, die prachtig met buizen versierde Iaën, is met 995 nuttelooze wilde kastanjen en olmen geplant; en waerom?.... Omdat de herbergier ziet dal zyne beroepsge- noten ook lindeboom en planten omdat Antwerpen han delt gelyk Parys en Brussel doelja ook heeft Antwerpen mogelyk de met olmen beplante grachten van Amsterdam, Rotterdam, Leyden en andere sleden nagevolgd. Waerom toch boscliboomen te midden eener stad? Er is daervoor immers nog elders plaets genoeg in de wyde wereld. Zet ten wy vruchtboomcn tiaby de woningen, op de openbare plaetsen van sleden en dorpen. O, neen zal men zeggen, de kinderen zullen de vruchten rooven, de kuipen, ja zelfs de groote menschen zullen ze stelen. Maer waerom zou meu by hel Nederlandsch volk niet kunnen verkrygen wat reeds gedeehelyk by onze naburen bestaet? In Duilschland ziet meu gansche wegen en lanen met appelboomen be plant; in Frankryk slaen de appelboomen eu wyngaerden in T opene veld den voorbyganger toe te lagchen, endoor beide volkeren worden die eigendommen geëerbiedigd. Elkeen wandelt onder de met vruchten nederhangeude lakken door; doch niemand raekl die aen, en als de kinde ren een’ appel rapen, een’ enkelen druiventros plukken, daer zal in Duitschland en Frankryk de eigeuaer zoo min iets van zeggen als hier onze landbouwers, die zich niet stooren om eenen wortel dien kinderen of voorbygangers op bet veld zouden trekken. Immers wy hebben door den Godsdienst zeker zooveel zedelyke gevoelens als onze na buren en even ook hebben wy onze scholen tol opvoeding der jeugd; daerby onze burgerlyke regering voor de bewa king, en de handhaving der tucht van'eiken burger die het goede voor de samenleving betracht. Waerom dan ook zou men by ons niet durven beginnen wat reeds by anderen bestaet? O! indien eene stad, zelfs maer een dorp dit schoone voorbeeld wilde geven, wal zou hel spoedig eene algemeene navolging verwerven? en wel ten regtè, zou men zulke gemeente, geheel met jeugdige vruchtboomen beplant, als voorbeeld van de beschaving eu regeltucht zyner inwoners mogen aenstippen. In stede van, zoo als nu, wilde kastanjen, olmen, linden enz., in stralen en voot woningen te planten, waervan de eerstge noemde nog byna niet goed genoeg is om tol brand hout* te dienen, zou men die kunnen vervangen door nuttige en meer opbrengende tamme kastanje- en noten- boomen welke, buiten den vrucbleuoogsl, nog in hetzelfde tydverloop, eene veel groolere houtwaerde zouden verkry gen zy zullen stad, dorp of eigeuaer jaerlyks met eenen overvloed van vruchten vergoeden. Meu rekent inderdaed dat van zyn 20' lol bet 80' jaer elk welgroeijende noten boom minstens 50 kilogr. gesluisierde noten, en de kas tanje 45 kilogr. zuivere vruchten per jaer geeft. Waerom dan zouden de menschen, met al hun ver stand en begaefdbeden, niet zoo redelyk kunnen handelen als de eenvoudige redeloozc bieën in bunnen korf, die, met duizenden, door den grootsten iever aengedreven, zoo spaerzaem en rekenkundig tot een algemeen doel weten te arbeiden? Waerom zou men in eene zoo seboone zaek voor den bloei en welvaert van land eu volk niet met algemeene en vereetiigde poogingen willen sarnenspannen? Kiczingen voor 1 SOft. hervatten, en de dauw de sporen hunner voetstappen voor hel oog der levenden zal uitwisschen. Op een sein van den orkestmeester vallen al de kentee- kenen van vroegere weerdigheden weg, de gelykheid in den Dood wordt eene waerheid en de keten der dansers, allen in den sneeuwwilten doodstooi gewikkeld, vormt zich om op de eerste uolen van hel orkest den groeten rondendans in te zetten.., Daer is’t!... men hoort het ge rammel van hamers op doodskisten, van kelens legen graf zerken... En ziet ze daer nu hand aen hand over de uit gestrektheid van het kerkhof slingeren... Nu schuiven zy beurtelings over de openstaende graven, dan glyden ze wéér achtereen door de graftomben door, ginds verdwy- den zy in eenen gevel der kerk om er langs den anderen gevel weder uit te komen. Zoo dansen en springen zy op en neer, heen en weder, regls en links, zonder zich tu ver- moeijen... men zou deuken het is kennis hy de geesten wereld, zoo opgeruimd, ja zoo lustig heffen zy de onl- vleeschde beenen omhoog... Het zal overbodig zyn u te zeggen dat het zigl der doo- densaturnale iny als een roerloos stuk steen had neder- geworpeu, en dat ik, ongevoelig aen al wal myne zinnen trof, met starende oogen deze tooueelen der onbekende wereld beschouwde. Ook kan men zich inbeelden welke beweging in mynen geest plaets greep, toen ik de sara bande rondom my eenen cirkel zag vormen waerin ik hel middenpunt was. Hel gekraek der beenderen van de dan sende geracmlen vermengde zich met het gesuis van hunne doodskleecdereu in den wind en wanneer zy tooi by den De Troonrede van keizer Napoleon III. Alleen, er ontbreekt nog een gast, een kind van heden geboren, een kind dal, by de levenden verwacht, op voor hand bemind en geliefkoosd was... Een pasgeboren wicht, en dal heeft reeds zyne plaets aen den grooten dans waer Piet de tnaet slaet Pas geboren? Gy noemt dal geboren worden?... Een woord dat verrukkend aen de moederooren klinkt... Dwa ling hel kind wordt niet geboren; hel treedt in den lan gen danskriug, die van den eenen afgrond tot den anderen de wereld doorloopt, van den afgrond die hel leven voor- gaet tol den afgrond die bet volgt, uitgeslrekt choor dal zich beweegt, draeit, zich op zichzelve plooit, zonder nog- tans (hoe hel zich plooije eu waer hel zich ook vastliechte) aen de schrikwekkende en onverbiddelyke beweging te kunnen ontsnappen, die het van zynen leidsman ontvangt. Wal is de wereld anders dan een groot bal? Men danst veel of weinig, met min of meer vrolykheid; maer de dans wordt, in hel korte, altyd door den Dood geleid, en die dansers van alle rangen en standen, wie zyn zy? Stervenden op langen of korter lennyn... Hier zyn allen dan in T ryk des Doods vereenigd, aen den grooten dans waer de rangen gemengd zyn zoodra de groote orkestmeester bel sein van den galop gege-en heeft waer de koning hand aen hand met den bedelaer staeL waer de sjoiiwersvruuw visa,-vis uiaekt met de keizerin, waer klein eu groot, jong eu oud, ryk en arm, man en vrouw, vriend en vyaud, allen op het gegeven leeken de oiilvleeschde voeten in de aerde prenten lol de morgend- scheinering beu dwingen zal hunne koude rustplaelseu te lantaern van den dansleider gleden, zag ik liunue ribben zich op het witte doek afleekeuen, als waren het de scha duwen van levensgroote geraemtens die meu, in den avond, by middel van eene lauteernmagiek op den witten muer doel schynen. Der gevoelloosheid waerin ik vervallen was, is het toe- lescbryven zoo ik in deu eerste niet gewaer wierd, dat ik, na de yselyke dansersketeu rondom my eenige keeren te hebben zien draeijeu, zelve daerin had plaets genomen. Misschien was dit het gevolg van de koude die al myne leden, om zoo te spreken, had verlamd. Wat er ook van zy, nadat de woelige kring my eenige keeren had in hel ronde gesleept, zette zich uiyn bloed weder in beweging en ter- wyl ik de oogen opende, voelde ik de onlvleeschde en yskoude vingers myner dansgezellen zich als nypende tan gen iu myne beide handen prenten. Lael rny riep ik uitzinnig, en wyl ik my poogde los te rukken, wierd ik al sneller en sneller in den draeikolk rnedegesleeptweldra raekten myne voeten zelfs de aerde niet meer, ik dacht, ja! dal ik niet meer van deze wereld was; want hel kwam my voor dat, ouder de nypende drukking, hel vleesch van myne beenderen viel en ik zelf niet anders meer was dan een geraemte, dan eene schim iu alles aen de auderen gelyk... De oude klok van den ouden toren klonk langzaern en daverend iu de lucht en de afgewyderde echos herhaeideu de toonen van het gewydde metael... Het sloeg vyf ure... op den laetslen toon van hel klagend geklep voelde ik my plotselings losgelaten doch met eene buii viel due lich had y:ei IJ myi rooi II stil, «vei dwe 1 leef, II Wei acht haui in o II thyu rukt Snee fieva I alw har Ooi For iuhi deu Fed luid looi een acU

HISTORISCHE KRANTEN

Het Boterkuipje (1846-1871) | 1866 | | pagina 2