I E
d
v
Er is te Antwerpen, by J. De Beucker, Carnot-
slraet, 109, een Tijdschrift verschenen over Land-
een dondergekletler neergevallen zyn over de stad,
ter luidruchtige toejuichingen van het Weekblad,
en het geluid der triomfklokke», bevattende deze
enkele woorden, alzoo korlbondig als verwaend
Vent, vidi, vinei. Jamaer, M. Debreyne was een
reus; M. de Coninck is maer een dwerg. (Woorden
van het Weekblad). L.
1
Onder den titel Het verplaelsen der statie van
onzen yzeren weg, leest men in ’t Weekblad, van
11 juny 1865
Onder den titelYzeren weg van Dixmude op
Nieuport, leest men in het Weekblad van zondag,
28 January 1866:
Volgens art. 11 der wet van 50 april 1856, zul
len de kieskollegien van het Ryk zich vereenigen
den 28 mei aenslaende, om te voorzien in de ver
nieuwing by belli van de negen provinciale raden.
Krachtens art. 48 der wel van den 5 Maerl
1851, zullen de kiezingeu van de Kamer der Volks
vertegenwoordigers plaets hebben Dynsdag 12 juny
daeropvolgende.
Eindelyk den 29 October dezes jaers is de dag
volgens art. 20 der wel van den 50 maerl 1836
bepaeld voor de vervanging der gerneente-raeds-
leden, die den 51 december 1866 moeten uilgaen.
De troonrede welke Napoleon 111 by gelegenheid
der opening van de wetgevende Kamers heelt uit
gesproken, wordt algemeen gunstig beoordeeld. De
vyanden van de lydelyke magt der Pauzen weten
thans waeraen zy zich met Frankryk te houden
hebben. Napoleon verklaert deze magt onmisbaer.
Wal de kwestie van Mexiko betreft, men moet be
kennen dal de Keizer zich hierover veel klaerder
had kunnen uitdrukken. Hy zegt dat de mexikaen-
sche expeditie ten einde loopt, en dat hy in onder-
handeling is met .Maximiliaen over hel tydstip der
terugroeping van de fransche troepen. Zoo als men
ziel wil de Keizet den schyn niet hebben van toe te
geven aen de drukking der Vereenigde-Stalen.
Latere inlichtingen, die uil eene goede bron zyn
openbaer geworden, laten vermoeden dat Napoleon
by dit gedeelte zyner redevoering opzellelyk den
aep in de mouw gehouden heeft.
en Tuinbouwkunde en verdere N'atuerwetenschap'
pen dit is de titel van hel maendelyksche
tydschrift welk wy onze lezers aenbevelen. De
prys van hel abonnement is gesteld op 4 franks.
Wy denken onze lezers een nuttig lezen voort te
stellen met biet den volgenden uitlrek te laten
volgen uit een artikel, met opschrift Heiplanten
der fruttboomen, door M. J. De Beuekernaer
mate de afleveringen ons worden loegezonden,
zullen wy onze lezers met het werk bekend houden.
Ziehier wal in de aflevering van 15 december
over het planten der fruilboomen wordt meêge-
deeld
wenden. De onzinnige! meent hy dan dal de Minis
ters van den Koning zich laten geleiden door deze
kleingeestigheden, door deze korlzigtigheid die
onzen politieken tegenstrever in eenen zoo hoogen
graed kenmerken, dan dal zy halsstarrig en met
opgezetlen wil de kleinste gunst zonden weigeren
aen dezen die niet nilsluitelyk in hunne politieke ge
voelens deden? Geloolt hy dan de Ministers be
rooid van alle zedelykheid, lot zoo verre dat ze
zouden werken om afvalligen te maken, mannen
zonder eer en geweten, die, door dit feil alleen,
onbekwaem zouden zyn in eeo politiek gevoelen
regtzinniglyk te deelen Dit is enkel laslertael ol
onverstand in een verdraeid hoofd gebroeid. Maer
dal hy zyne dwaling herkenne wy willen slechts
regt laten geworden aen onze Ministers met te
verklaren dat zy onbekwaem zyn de vertegenwoor
digers van hel volk te meten met de male van hel
Weekblad. Hel ware dolzinnigheid; zy begrypen te
wel dal het beste middel, om de vryheid van
hunne eigene gevoelens te waerborgen, is hel
eerbiedigen der gevoelens der anderen daerin be-
slaet het wezen, de natuer van alle parlementair
beheer uil de wryving der denkwyzen, spruit de
waerheid.
Ten anderen, hel ministerie der openbare wer
ken is geen politiek departement. M Vander-
slichelen, de titularis, heelt ten allen tyde bewezen
dat by hem regt en billykheid de politiek overheer-
schen. Indien hel anders ware, de eene helft der
Natie zoude geslagtoflerd zyn aen de roofzucht der
andere helft trouwens de twee heerschende
opinien, vertegenwoordigd in de beide Kameis,
wegen elkander nagenoeg op, en het gezond oor
deel van het volk, vrylyk uilgedrukt, zou alligt regt
gedaen hebben over deze gruwelykheden. Dat zyn
nog van die buitensporige en neuswyze gedachten,
die tamelyk gemeen zyn aen den genie van hel
Weekblad, doch die geen den minsten indruk kun
nen maken op de gezonde reden onzer bevolkin
gen.
Het bladje trekt ook te velde, met die beleefde
en welgemanierde vormen die het eigen zyn, tegen
den Directeur-generael der exploitatie van yzeren-
wegen, die het groote ongelyk heeft het publiek
regtzinniglyk kennis te geven van het krachtige
deel dal onze Representant genomen heeft in deze
zaek. M- J. Morel zal, twyfel er niet aen, hoogst
gevleid zyn over dit zoo wat joodsche compliment
van hel Weekblad, ’t welk hem beschuldigt, in al
zyne ondernemingen uitsluitelyk voor doelwit te
hebben het gulden kalf, zonder inzigt voor regt of
onregl met een woord, dat de zedelyke begrippen
by hem in deze zaek heel en gansch in ’t dak bly-
ven steken.
Maer, indien geheel deze zaek plaets badde ge
had ten tyde van hel oppergezaghebberschap van
onzen ex-representant, dan ware het gansch
anders sedert lang ware alles afgedaen geweest
wy zouden er reeds in volle genot van zyn; want
by de eerste mare dal er van iets gewag was, zou
M. D. B. toegerend zyn de toute la force de son
cheval (historique) te vierklauwe, naer de vergader-
zael der Sociëteit van exploitatie, alwaer hy, op
slaendeu voet, door de tegenwoordigheid alleen
van zynen persoon, met den eersten slag de zake
zou afgedaen hebben, en eene telegrafiesche dé
pêche, gedagteekend uit de hoofdstad, zoude als
Allerhande Nieuwstydlngen.
De Eerw. heer Waffelart, onderpastoor te Bernem, is
pastoor te Ouckene benoemd.
LANUIMHJW.
bes
bet
ver
die
slot
zek
van
gae
en
bot
woi
vla<
dial
ina<
woi
slaj
gesi
ovei
dal
liee
wei
küO
B
D
on I
te I
peil
doe
bui
wer
n>a<
by i
zyn
V
roo
de
ion
17.
z
n
21
e
25
21.
25 i
k
6
r
ti
c
5(1
e
t
b
i
De weerde der gezegden van het WEEKBLAD.
Men spreekt veel in onze stad van bet verplaetsen der
statie. Die verplaetsing wordt als NOODWENDIG AEN-
ZIEN; de kompagnie van de spoorbaen Geeraersbergen-
iNieupoort WIL BENE VEEL GROOTERE STATIE voor
Dixmude, doch de ligging der nieuwe slatieplaeis kenuen
wy nog niet.
Hetgeen wy menigmael voorzegd hebben, hetgeen
eenieder moest verwacliteit, zal zich eerstdaags verwe
zenlijken. De rigtmg van den yzeren weg van Ronsselaere
op Nieupoort, zonder aeugewezen tusschenliggende punt
vergunt, zal regtstreeks van Nieupoort op Dixmude strek
ken. Hel was gemakkelyk te verslaeu dat de rigling van
Nieupoort op Dixmude moest komen, om de voordeelen
die de betrekkingen tusscheu beide steden opleveren, en
om de onkosten van hel maken eener brug op den Yzer en
van EENE NIEUWE STATIE te vennyden.
Overal ziet men tegen stallen, schuren en
woningen nog naekte muren, nog naekle voorplaetsen
waer allerfynste perzikken, appelen, peeren, enz., zouden
kunnen rypen. Voor de afspanningen en herbergen ziet
men meestendeels lindeboome» geplant; de Leopotdslei te
Antwerpen, die prachtig met buizen versierde Iaën, is met
995 nuttelooze wilde kastanjen en olmen geplant; en
waerom?.... Omdat de herbergier ziet dal zyne beroepsge-
noten ook lindeboom en planten omdat Antwerpen han
delt gelyk Parys en Brussel doelja ook heeft Antwerpen
mogelyk de met olmen beplante grachten van Amsterdam,
Rotterdam, Leyden en andere sleden nagevolgd. Waerom
toch boscliboomen te midden eener stad? Er is daervoor
immers nog elders plaets genoeg in de wyde wereld. Zet
ten wy vruchtboomcn tiaby de woningen, op de openbare
plaetsen van sleden en dorpen. O, neen zal men zeggen,
de kinderen zullen de vruchten rooven, de kuipen, ja zelfs
de groote menschen zullen ze stelen. Maer waerom zou
meu by hel Nederlandsch volk niet kunnen verkrygen wat
reeds gedeehelyk by onze naburen bestaet? In Duilschland
ziet meu gansche wegen en lanen met appelboomen be
plant; in Frankryk slaen de appelboomen eu wyngaerden
in T opene veld den voorbyganger toe te lagchen, endoor
beide volkeren worden die eigendommen geëerbiedigd.
Elkeen wandelt onder de met vruchten nederhangeude
lakken door; doch niemand raekl die aen, en als de kinde
ren een’ appel rapen, een’ enkelen druiventros plukken,
daer zal in Duitschland en Frankryk de eigeuaer zoo min
iets van zeggen als hier onze landbouwers, die zich niet
stooren om eenen wortel dien kinderen of voorbygangers
op bet veld zouden trekken. Immers wy hebben door den
Godsdienst zeker zooveel zedelyke gevoelens als onze na
buren en even ook hebben wy onze scholen tol opvoeding
der jeugd; daerby onze burgerlyke regering voor de bewa
king, en de handhaving der tucht van'eiken burger die het
goede voor de samenleving betracht. Waerom dan ook zou
men by ons niet durven beginnen wat reeds by anderen
bestaet? O! indien eene stad, zelfs maer een dorp dit
schoone voorbeeld wilde geven, wal zou hel spoedig eene
algemeene navolging verwerven? en wel ten regtè, zou
men zulke gemeente, geheel met jeugdige vruchtboomen
beplant, als voorbeeld van de beschaving eu regeltucht
zyner inwoners mogen aenstippen. In stede van, zoo
als nu, wilde kastanjen, olmen, linden enz., in stralen
en voot woningen te planten, waervan de eerstge
noemde nog byna niet goed genoeg is om tol brand
hout* te dienen, zou men die kunnen vervangen door
nuttige en meer opbrengende tamme kastanje- en noten-
boomen welke, buiten den vrucbleuoogsl, nog in hetzelfde
tydverloop, eene veel groolere houtwaerde zouden verkry
gen zy zullen stad, dorp of eigeuaer jaerlyks met eenen
overvloed van vruchten vergoeden. Meu rekent inderdaed
dat van zyn 20' lol bet 80' jaer elk welgroeijende noten
boom minstens 50 kilogr. gesluisierde noten, en de kas
tanje 45 kilogr. zuivere vruchten per jaer geeft.
Waerom dan zouden de menschen, met al hun ver
stand en begaefdbeden, niet zoo redelyk kunnen handelen
als de eenvoudige redeloozc bieën in bunnen korf, die,
met duizenden, door den grootsten iever aengedreven, zoo
spaerzaem en rekenkundig tot een algemeen doel weten te
arbeiden? Waerom zou men in eene zoo seboone zaek voor
den bloei en welvaert van land eu volk niet met algemeene
en vereetiigde poogingen willen sarnenspannen?
Kiczingen voor 1 SOft.
hervatten, en de dauw de sporen hunner voetstappen
voor hel oog der levenden zal uitwisschen.
Op een sein van den orkestmeester vallen al de kentee-
kenen van vroegere weerdigheden weg, de gelykheid in
den Dood wordt eene waerheid en de keten der dansers,
allen in den sneeuwwilten doodstooi gewikkeld, vormt
zich om op de eerste uolen van hel orkest den groeten
rondendans in te zetten.., Daer is’t!... men hoort het ge
rammel van hamers op doodskisten, van kelens legen graf
zerken... En ziet ze daer nu hand aen hand over de uit
gestrektheid van het kerkhof slingeren... Nu schuiven zy
beurtelings over de openstaende graven, dan glyden ze
wéér achtereen door de graftomben door, ginds verdwy-
den zy in eenen gevel der kerk om er langs den anderen
gevel weder uit te komen. Zoo dansen en springen zy op
en neer, heen en weder, regls en links, zonder zich tu ver-
moeijen... men zou deuken het is kennis hy de geesten
wereld, zoo opgeruimd, ja zoo lustig heffen zy de onl-
vleeschde beenen omhoog...
Het zal overbodig zyn u te zeggen dat het zigl der doo-
densaturnale iny als een roerloos stuk steen had neder-
geworpeu, en dat ik, ongevoelig aen al wal myne zinnen
trof, met starende oogen deze tooueelen der onbekende
wereld beschouwde. Ook kan men zich inbeelden welke
beweging in mynen geest plaets greep, toen ik de sara
bande rondom my eenen cirkel zag vormen waerin ik hel
middenpunt was. Hel gekraek der beenderen van de dan
sende geracmlen vermengde zich met het gesuis van hunne
doodskleecdereu in den wind en wanneer zy tooi by den
De Troonrede van keizer Napoleon III.
Alleen, er ontbreekt nog een gast, een kind van heden
geboren, een kind dal, by de levenden verwacht, op voor
hand bemind en geliefkoosd was... Een pasgeboren wicht,
en dal heeft reeds zyne plaets aen den grooten dans waer
Piet de tnaet slaet
Pas geboren? Gy noemt dal geboren worden?... Een
woord dat verrukkend aen de moederooren klinkt... Dwa
ling hel kind wordt niet geboren; hel treedt in den lan
gen danskriug, die van den eenen afgrond tot den anderen
de wereld doorloopt, van den afgrond die hel leven voor-
gaet tol den afgrond die bet volgt, uitgeslrekt choor dal
zich beweegt, draeit, zich op zichzelve plooit, zonder nog-
tans (hoe hel zich plooije eu waer hel zich ook vastliechte)
aen de schrikwekkende en onverbiddelyke beweging te
kunnen ontsnappen, die het van zynen leidsman ontvangt.
Wal is de wereld anders dan een groot bal?
Men danst veel of weinig, met min of meer vrolykheid;
maer de dans wordt, in hel korte, altyd door den Dood
geleid, en die dansers van alle rangen en standen, wie zyn
zy? Stervenden op langen of korter lennyn...
Hier zyn allen dan in T ryk des Doods vereenigd, aen
den grooten dans waer de rangen gemengd zyn zoodra de
groote orkestmeester bel sein van den galop gege-en heeft
waer de koning hand aen hand met den bedelaer staeL
waer de sjoiiwersvruuw visa,-vis uiaekt met de keizerin,
waer klein eu groot, jong eu oud, ryk en arm, man en
vrouw, vriend en vyaud, allen op het gegeven leeken de
oiilvleeschde voeten in de aerde prenten lol de morgend-
scheinering beu dwingen zal hunne koude rustplaelseu te
lantaern van den dansleider gleden, zag ik liunue ribben
zich op het witte doek afleekeuen, als waren het de scha
duwen van levensgroote geraemtens die meu, in den
avond, by middel van eene lauteernmagiek op den witten
muer doel schynen.
Der gevoelloosheid waerin ik vervallen was, is het toe-
lescbryven zoo ik in deu eerste niet gewaer wierd, dat ik,
na de yselyke dansersketeu rondom my eenige keeren te
hebben zien draeijeu, zelve daerin had plaets genomen.
Misschien was dit het gevolg van de koude die al myne
leden, om zoo te spreken, had verlamd. Wat er ook van zy,
nadat de woelige kring my eenige keeren had in hel ronde
gesleept, zette zich uiyn bloed weder in beweging en ter-
wyl ik de oogen opende, voelde ik de onlvleeschde en
yskoude vingers myner dansgezellen zich als nypende tan
gen iu myne beide handen prenten.
Lael rny riep ik uitzinnig, en wyl ik my poogde los
te rukken, wierd ik al sneller en sneller in den draeikolk
rnedegesleeptweldra raekten myne voeten zelfs de aerde
niet meer, ik dacht, ja! dal ik niet meer van deze wereld
was; want hel kwam my voor dat, ouder de nypende
drukking, hel vleesch van myne beenderen viel en ik zelf
niet anders meer was dan een geraemte, dan eene schim
iu alles aen de auderen gelyk...
De oude klok van den ouden toren klonk langzaern en
daverend iu de lucht en de afgewyderde echos herhaeideu de
toonen van het gewydde metael...
Het sloeg vyf ure... op den laetslen toon van hel klagend
geklep voelde ik my plotselings losgelaten doch met eene
buii
viel
due
lich
had
y:ei
IJ
myi
rooi
II
stil,
«vei
dwe
1
leef,
II
Wei
acht
haui
in o
II
thyu
rukt
Snee
fieva
I alw
har
Ooi
For
iuhi
deu
Fed
luid
looi
een
acU