I 1 d is k d Tl m K d< m te v; b P' n b o L Zou hel Weekblad niet willen zeggen hoe het komt dat de Minister Vandenpeereboom, repre sentant van het arrondissement Ypere, in de Kamer geen woordeke gezegd heeft nopens de kwestie van den Yser en het kanael van Loo? Of zou de liberale M. Vandenpeereboom de belangen van zyn arrondissement verwaerloozen, en zou het de Se- naleur Mazeman alléén zyn die dezelve ter herte neemt? Daer zal de koof rater niet op antwoorden; ondertusschen herhalen wy hetgeen wy over eenige dagen zegden, te weten dat M. Vandenpeereboom noc-h de heer en de Florisoone; Van Renynghe, De Coninck en De Smet over de kwestie van den Yser gesproken hebben, om dat ze onder hen zyn over eengekomen de zaek eerst grondig te onderzoeken, vooraleer de aendacht van den Minister van open bare werken op dezelve te trekken, hetgeen I M. Mazeman de Couthove niet moest beletten van in den Senaet de kwestie van den Yser oppervlakkig en zonder gevolg, te behandelen. Wanneer M. De Breyne niets van eenig belang te zeggen had in de Kamer, deden zyne acbterloopers en vleijers hem klappen over kievitten en kieviteijers; M. Debreyne roaekte zich belagchelyk, gelyk hy zich belagchelyk maekte wanneer hy heel naievelyk in de Kamer vertelde qu'il avail couru a Dixmude de loute la force de son cheval. Maer M. Debreyne had toen geklapt, en dat moest hy doen om aen hel Weekblad de gelegenheid te kunnen geven van aen zyne on- noozele lezers te melden dat zyn held alwéér in de Kamer had gesproken A propos van M. Debreyne. zou het Weekblad ons ook niet willen zeggen hoe het komt dat de toestand van den Yser nu is gelyk dezelve over dertig jaren was, en dat nogtans'M. Debreyne ge durende byna geheel dien tyd representant is ge weest van het arrondissement Dixmude? Hoe komt het dat die toestand niet veranderd zy, vooral na de groote oversirooming van den Yser die op het laetsle van de jaren veertig eene onberekenbare schade aen onze landbouwers veroorzaekte? Toen was M. Debreyne representant en daerby het ge trouwe slavenkind vau de beeren Ministers?... Ziedaer hoe het slimme Weekblad de rol vervult van den beer uit de fabel In deoogen van het lafhertiglyk aen het minis tère dér ïranema?ons-logien verslaefde liberalis- mus, zyn menschen en zaken maer van eenige weerde voor zoo veel zy aen hetzelve verslaeld zyn, of kunnen dienen om' hunne zakken te helpen vullen. In 1848 werkten de republikeins van daegs te voren en van *s anderendaegs die den eenen of anderen post betrachtten even als Hieronimus Pa- urot naer eenen godsdienst zocht om den Se naet te vernietigen, omdat, zegden zy, de meesten van deszelfs leden aen de arislokratie behoorden. Na de zotte onderneming van Risquons-Tout en de proclamatie van den lieer Lamartine, aenkon- digende dat Frankryk zich te vreden hield met het zyne, zonder zich te willen verryken ten koste der andere natiën, waren dezelfde republikeins geuood- zaekt hun vaendel in den zak te steken. Na zich, twee jaer later, gespannen te hebben voor den wagen van M. Rogier, om hun deel te krygen uit den ruiffel van *s lands budjet, vonden demokraten en orangisten den Senaet eene constiluiionnele magl buiten allen kyf en betwisting. Denzelven zuiveren van het klerikale element dal hem bevuilde, was het wettelyke middel lot welk zy hunnen toevlugt namen, en allengskens te gaêr bereikten zy hun doelwit. De Senaet, te zamen gaende met de Kamer der Representanten, alles wierd voor hen allerbest en onvq/beterlyk. Maer de senateurs het, over eenige dagen, in hunnen bol gesleken hebbende het art. 1781 van het burgerlyk Wetboek te behouden, welks af schaffing geëischt wierd door den heer Bara, zoo nemen de mipisterieele kampioenen tot hunne oude midddelen hunnen toevlugt, om er meester van te maken. *T is Cies van Gent, een der bladjes van den heer De Kerckhove, zoon van den ge wezen senateur De Kerckhove en na hem het Weekblad, in zyne twee laetsle nummers die de kat de bel aenhaogen. De Senaet is een oud ver sleten ding geworden, eene overtolligheid, een vyfde wiel aen den wagen. Deszells leden zyn maer oude venten meer, wonderzinnige geesten, lam- voetigen, zinneloozen, enz. Dit stael te lezen in bovengemelde en in nog andere holklinkende orakels van hetzelfde kaliber. Over vier jaer was de heer Schollaert, de repre sentant van Leuven, een man die kazak gekeerd had, naer hel zeggen van Koeiboer ('k wil zeggen Bouvier), en het liberalismus schuifelde hem uit aen de deur van het paleis der natie, om dal hy de wei op de studiebeurzen bestreden had. Heden, na het ontwerp van de hervorming der kieswet, in den zin van het Ministerie besproken te hebben, wordt M. Schollaert toegejuicht, ge kroond door den linker kant der Kamer en uitge bazuind voor een Demosthenes,' een Virabeau. Men is beurtelings dommerik of man van genie, volgens de houding die men aenneeml. Tegen strever, men vervloekt u; aenbanger, men bewie rookt u. Dit schommelspel wordt gespeeld door bet Ministerie volgens dat zyne interesten het ver- eischen. Hel maekt en vernietigt de reputalien, breekt'den Senaet af of behoudt hem volgens zyne hëhbeftèD. Het gezonde deel van het publiek schuifelt deze komedien uil; de ingelyfden en de ministerieeleu alleen juichen ze toe. vernielingswerk zal volkomen zyn. God, de zede- leer, de Samenleving zullen niets meer zyn. Leibnitz zegde op voorhand Ik vind dat zekere naderende opinien, allengskens in den geest dringende der niannen van de wereld die de anderen beslieren en van welke de zaken afhan gen, en in de boeken uaer de mode sluipende, alle dingen schikken tol de algemeene revolutie waer- mede Europa bedreigd is. Volgens stellige berigten waren er by de wan orders van Roubaix even als bydievan Marchienne, vlaemsche werklieden; zelfs is een vlaemsche werkman te Roubaix aengehouden. Deze, nog maer 59 jaren oud, is reeds achttien keeren korrektion- neellyk veroordeeld geweest. Men kan dus eruit besluiten dat, indien hy zyne eerste veroordeeling op zyn twintigste jaer heeft ingeloopen, hy ieder jaer een stap vooruit gedaen heeft op den weg der ondeugd. Dit is voorzeker te beklagen, maer nogtans niet te verwonderen van wegens werklieden die van jongs af ten allen kante de vreemde buitenwerken gaen opzoeken. Verrevan het ouderlykedak, komen zy in aenraking met allerlei soort van lieden en gezellen; zy zyn de dagelyksche getuigen hunner slechte voorbeelden, zy leeren hunne gebruiken na en deelen in hunne ondeugden; langzamerhand verliezen zy heel en gansch hun oud vïaemsch ka rakter, hunne zeden en godsdienst, en op het laetsl zyn ze gansch verwilderd en bedorven. Komen ze nu, na eene lange afwezigheid, hun geboortehuis nog eens bezoeken, dan kennen zy vader of moeder niet meer. In plaets van het ge wonnen geld dat zy nog hebben overgehouden, aen hunne ouders te geven, welke dikwyls in groeten nood zyn, gaen zy het verkwisten in kroegen en herbergen. Daerop volgen allerlei onlusten in de gemeentendronkenschap, twist, vechtpartyen, dit moet men ervan verwachten. Daerby brengen zy in de dorpen cf gehuchten allerlei misbruiken in, waerover de heer pastoor zich niet zelden te beklagen heeft; zy zetten het kwaed en de ondeugd voort aen anderen, en bederven alzoo al wat nog jong en deugdzaem is. Blyveo ze inden vreemde, ze vallen van de eene wanorde in de andere. Alleen aen hun-zelven eu aen hunne driften overgegeven, verteeren en verbrassen zy al wat ze verdienen. Dan, niet te vreden met hunnen arbeidsloon, die ontoereikend is voor hun onregelmatig en buiten sporig leven, maken zy samenspanningen of komen tot schelmstukken die de gansche Samenleving doen schrikken en beven. Opgeslookt of aengehitsl in de openbare meetingen of volksvergaderingen, die meestal eenen socialistschen vorm aenoemen, doen zy werkelyk hetgeen hun daer gezegd en ge leerd wordt, en ware hel bun mogelyk, zy zouden de gansche maetsebappy omver werpen in den zin der revolutie. Dal zulks hun gedacht is, dal zy weten dat de revolutie de laetsle reden is van het volk, dit heb ben zy te Marchienne en te Roubaix geooegzaem bewezen. Het princiep van met geweld te nemen hel geen men anders niet wil geven, dit princiep wordt tegenwoordig door de werklieden letterlyk ten uit voer gebragt. Als men hun bezig ziet, zou men zeggen dal men in volle Socialismus leeft! Een voorbeeld De koopman die tien duizend balen zuiveren ongebranden koffy uit Amerika laet komen, krygt die in zyne magazynen geleverd aen 1 fr. 20 c. den kil». Deze koffy wordt in die ma- gazynen commercieel behandeld, en dan by kleine handelaers, meestal groote winkeliers verkocht, die hem wederom aen kleinere winkeliers, aen winkeltjes, daer het volk zynen voorraed vindt, met vyf en tien kilos uitleveren, alwaer hy niet per kilo maer per once en halve once wordt verkocht, en die halve once peerdenboonen, ik wil zeggen koffy, betaelt de werkman 6 centiemen. Reken eens uit er zyn in eenen kilo minstens 64 halve oneen, zoo dal de kleine verbruiker den kilo koffy tegen 3 fr. 84 c. betaelt. Wat aen den eersten kooper 1 fr. 20 c. kost, betaelt de laetste kooper 3 franks 84 centiemen. ’T is dat die laetste kooper niet alleen het brood moet winnen voor al degenen uil wier handen hy zyne waren ontvangen moet; hy moet ook nog hunne belastingen betalen, zonder van de rest te spreken, en juist omdat hy in den Stael alles be taelt, heeft hy er niets te vertellen. Zou het dan niet redelyk zyn den kleinen burger even goed als den ryke en welstellende een deelke van het kiesregt te verleenen dat deze laelslen in zoo ruime maet bezitten? De onder-kommissie gelast met het onderzoek der kwestie ol de manier van rekrutering, nu in voege, moet veranderd worden, heelt haer verslag geëindigd, welk in de militaire kommissie zal worden aengeboden. De onder-kommissie is voor het afschaffen van remplaceeren en substitueeren en neemt het prin ciep aen van vrykooping vóór de lotingDesom hiervoor wordt ieder jaer door het goevernemenl bepaeld; maer zy kan niet leeger zyn dan 1000 Ir. De exoneralie zal geen vrydom geven aen den broeder van den vrygekochte; echter zal het mini num op 4/3 gebragt worden voor den tweeden zoon en op 3/5 voor den derdendoch leeger kan het cyfer niet gaen, al waren er meer dan dry zoons. Het geld, van de verkooping voortkomende, zou dienen om vrywilligers voor de militie te koopen, in plaets der vrygemaeklen die een slecht nummer getrokken hebben; hel overschot zal dienen voor de reserve of om eene vergoeding te geven aen de milicianen. Dal is dus hetgeen men ons aenbiedt in plaeta van de afschaffing der loting. De ongelukkige die ons, naer éigen ondervin ding,verhalen zal wat hy met (geloof verloor, is de fransche wysgëer Jouffroy. Tol de jongelingsjaren gekomen, wierd hy, voor zyn ongeluk, naer de Universileit van Parys gezonden, alwaer eene ongeloovige wysbegeerte heerschend was. Na eenigen tyd in de universileit van Fraakryk’s hoofdslad te hebben doorgebragt, keerde hy naer de plaets zyner kindschheid weder. Ik bevond my, zoo zegt de wysgeerzelf, onder bet dak waer myne kinderjaren waren voorby- gevlogen, te midden van hen die my met zoo- veel teederheid hadden opgevoed, in de tegen- woordigeid van voorwerpen die in de schoone eerste dagen van myn leven, tnyne oogen hadden getroffen, myn hert geroerd, myn ver- stand aengedaen. Alles was er gelyk voorheen; ik alleen was zoo niet niet meer. In die kerk vierde men de heilige geheimen met dezelfde ingetogenheidby hel komen van de lente, ging men de akkers, de bosschen en fonteinen nog zegenenin myn huis wierd op den gesteldeu dag nog een altaer van loover en bloemen op- gerigt; de pastoor die my het geloof had geleerd, was grys geworden, maer nog altyd was hy daer met zyn levendig geloof; allen die ik lief had en die my omringden, hadden hetzelfde hert, dezelfde ziel, dezelfde hoop in het geloof. Ik alleen had hel verloren; ik alleen was tn het leven zonder te weten hoe of waerom; ik, zoo geleerd, wist nietsik alleen was ledig, gejaegd, t>an licht beroofd, blind, zonder rust. Wie zoo weeklaegt, moet diep ongelukkig wezen hy heeft meer verloren dan goederen en rykdommen. 1 di u b I I V o e v s I I ,i 1 SI SI 11 d 1 e i l a I O n (1 f 2 di ki M bi ei g' al bi oi di 01 hi hi Eenige vragen aen het WEEKBLAD. Het vecelaeMe Llberallamus en de Senaet. het te verwsndervn De meeste lasten worden door den kleine man betaelt. Militie. Wat hy ondervindt die het geloof verliest.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Boterkuipje (1846-1871) | 1867 | | pagina 2