N» 10.
Maerl 1868.
Twee-en-twintigsle jaer.
-I-JSBSB
Dixmude, Donderdag,
5
Redevoering van M. Coomans.
I
1
ilD.
verordening, hel verloog
lompenboel te ontzeggen.
miog der burgemeesters en schepenen door de
gemeente-raden of de kiezers, de alschatling der
lolery voor de militie, uilgestrekiere waetborgen
voorde vryheid der drukpers, enz., enz., en wat
vragen ooze zoogenoemde liberalen? Zy vragen het
behoud van de regten op het zout, op het bier, op
den visch, en willen van niet eene der voornoemde
zoo wyze als nuttige maetregelen booren.
Zeg, wie zya nu de achteruitkruipers?
ug,
te be-
ii, pen-
>aek eu
in ver
liet het
en hel
De diskussie over hel minisleiieel wetsontwerp
op de militaire herinrigting dtiert nu reeds in ooze
Kamer sedert 16 january laelsl. Thans dat elk
representant zyn diskoers heefl algelezen, mag meo
wel hopen dat aen die beraedslagmg welhaest een
einde zal gesteld worden?
Dat waie, dunkt ons, grootelyks le verlangen,
want van geheel dezen zillyd heefl de Kamer nog
nielmetal gedaeu. En noglans blyven de diie voor-
naemste budjetlen le stemmen, eu men heefl zoo
veel redevoeringen uil te spreken dat hel minis
terie nog geen enkel oogenblik gedacht heeft aen
zyn vermaerd ontwerp van werken van openbaer
nut, dat, zegde hel, in tyds genoeg gestemd zoude
kunnen woiden, opdat eene massa werklieden,
zonder werk, nu met de aenkomst van T saizoeu
werk zouden hebben kunnen vinden te Brussel,
Bergen, Charleroi, Dooroyk, Kortryk, enz.
Het ware, wy herbalen het, le wenschen dat de
Kamers het Ministerie zyne beloften herinnerde,
in plaets van, zoo als’l maer le dikwyls gebeurt,
te wachten tol daegs voor de kiezingen om hel
ontwerp van werken van openbaernuf lestemmen.
De katholyken vragen sedert vele jaren de uit
breiding van hel kiesregt, zy vragen dal de onge
leerde van de stembus verwyderd zoude worden,
zy vragen de besluerlyke decentralisatie, de benoe-
DE MELAETSCHE VAN AOSTA.
Uit eene korrespondentie van het Volksbelang
nemen wy de volgende regelen over
Sedert byna dertig jaren zie ik de vasten*
avonddagen te Brussel aenvangen en afloopeq;
even als over dériig jaren, huilt en tiert men er,
misschien nu veel luider en wilder dan vroeger,
doch onder T opzicht der vrolykheden, der eigent-
lyke feestelykheid, heeft het aloud gebruik mer-
kelyk verloren. Ik ben wel zeker dat Mechelen cn
Antwerpen, dat zelfs dit jaer Poperinghe, de kroon
hebben gespannen cn hel voornoemde Brussel
onder den voet hebben gelegd.
Moest Brussel zoo voortdurend in zyne vas-
tenavondsmeerigheid blyven spartelen, dan ware
hel, dunkt my, veel beter, door eene wetlelyke
verordening, hel verloog van dien onnoemlyken
wezen tot eene zekere vrees of achterdocht. Dit is
geheel hel legenstrydige.
Voorden laetsten oorlog kon Frankryk zynen
droom van naluergreos yerwezentlyken en
België binnenpalmen. Doch nu is Pruisen, dal
voordezen uiels legen Frankryk vermogt, ook groot
en sterk en eene mogendheid van eersten rang
geworden hei staet mei Frankryk gelyk in magt.
Natueilyk vindt het er een grool belang in, dezen
hoogen rang in Europa te behonden.
Dus, moest Frankryk België bezitten, het zoude
door zyne magt, Pruisen weer geheel en gansch
bebeerschen. Dezelfde redenen bestaen vervolgens
voor Frankryk, om Pruisen van België al te houden.
En alles wel iogezien, heefl elke mogendheid
van Europa, nu meer dan voordezen, groot belang
inde vaste onzydigheid van België; immers wie
ons land bezit, bezit om zoo le zeggen den sleutel
van Europa. En T ware zoo gemakkelyk niel dien
sleutel le rooveo. Al de andere mogendheden
zouden, in hun eigen belang, zich gezamentlyk
verzetten tegen den overweldiger die dil wagen zou.
Wy moeten onze legermagt vermeerderen,
willen wy onze nationaliteit behouden.
Dil zeggen de legerhervormers.
Maer sedert wanneer is onze toestand zoo schie*
lyk veranderd?
België lelt zeven-en-dertig jaren onafhankelyk
bestaen. In deze tydruimle zyn noglans groote
gebeurtenissen voorgevallen. Menigmael stormde
het, zelfs op België’s grenzen. En België gedroeg
zich manhaftig, hel hield zich rustig en stil, en
wapende niet.
En nu dat er niets op handen is, nu dat men
gednrig van vrede, rust en verbroedering spreekt,
nu moeten wy wapenen, willen wy blyven bestaen.
Onbegrypelyk!
Sommigen mogten denken dat de nieuwe toe
stand van Duitschland, T is le zeggen de gebeur
tenissen van 1866, voor ons eene oorzaek kenden
Als men onze legerjongens hun ontwerp hoort
verdedigen, zou men denken dat geheel Europa op
eenen rookenden sabel ligt dié eiken oogenblik
dreigt in vuer en vlam te schieten.
En noglans hoort men, by elke plegtigheid of
gelegenheid van eenig aenbelang, van niets anders
spieken als van vrede en rust, van vriendschap en
goede verstandhouding tusschen de vorsten van
Europa.
Wat daer nu uit besloten? Hoe dit verstaen en
uitgelegd Maeronüertusschen, met al die kromme
sprongen en vieze loeren, zal’t alwéér burger, boer
en werkman zyn die den last zullen dragen.
M. Coomans heeft gezegd Doe den ryke dienen
nevens den arme, en de toestand van den soldaet
zal verbeteren, en de ryke lieden zullen de afschaf
fing van den dwangdienst vragen.
M. Tesclt antwoordt hel gaet alzoo in Pruisen
cn ’t lot van den soldaet is er niet beter dan by ons.
Doch M. Tesch verzwygt de waerheid.
In Pruisen wordt iedereen, ryk of arm, soldaet,
maer niet obder gciyke voorwacrdendaer beslaet
een merkelyk verschil onder.
Diegenen welke op eigene beurze dienen, wor
den ingelyfd by de kadetten en krygen er de mili
taire opvoeding geschikt om later officier by de
Landwehr le worden.
Diegenen die niet ryk zyn en moeten leven ten
koste der rykskas, zyn soldaet als by ons.
De vergelykenis die M. Tesch maekt heeflgeen zin.
1RKÏÏIPJE
FEUILLETON VAN ’T BOTERKUIPJE.
I#
t
vakke
rvalli—
uu<l,
aiddel
inecsl
yu wi
welke
dfs in
ft ver
een*
mneer
ten de
t ge-
eg en
kwyls
rbare
pg te
en en
g van
apo-
won-
iallcn-
louwd
ttend-
lyk is.
oway’s
niaeg
i> vuur
c lil eu
;r zyn.
be kind
sthma-
erslop,
rood»
soorten
trheid,
moroï-
r, teert
graed,
e aen-
i aerd.
tvoegd.
i> cl.,
or den
lessor
ondw’
fd is
van
:n by
illen,
s van
ragte
ellen
racht
king-.
e.
keurt
nder-
t’oor-
ever-
geen
ehat-
jnge-
ver-,
kelyk
delyk
TBO™
‘kien,
K
u, hut
lid en
mdein
lisdie
fiEct ware te wenschen.
Wie zyn de achteruitkruipers?
fNSCHRYVINGS-PRYS.
Buiten stad, 4» franks.
Met Suppl. 8
Het BoTF.itKUiriE verscbynt
den Donderslag in geheel blad
n den Zondag in half blad.
BBS-«5SSBBHSSSSB»
Eerele vervolg.
De krygsman. My dunkt bet moet u eene eeuw scbynen.
De melaeltche. Verdriet en kwalen doen ons den tyd
lang van duer schyneu, maer de jaren volgen elkander mei
dezelfde snelheid op. Zelfs wanneer het ongeluk is ten top
gestegen, is hel een genot te bestaen en nog le leveneen
genot wat de meeste wenschen eigenllyk niet kennen en
hetgeen gy ook zeer zonderling zult vinden. Gedurende bel
schoenc jaergetyde slyi ik geheele dagen up dezen wal om
de frissche lucht en de schoune natoer te genieten; myne
gedachten zyn dan los eu onbestemd; myn hert is treurig,
maer bet wordt door die droefheid niet ter neer gedrukt;
myne blikken dwalen over de velden en rotsen die ons
omringen die verschillige gezigteu zyn dermate in myn
geheugen gegriefi, alsof zy een deel van iny-zelven uit-
uiaeklen, eu elke plek is my een vriend dien ik met ge
noegen eiken dag terug zie.
K. Ik heb het menigmalen ondervonden. Wanneer bel
verdriet niet al zyue loudzwaerle op my drukt en ik by de
menschee niet vind wat myn hert eigenllyk zoekt, dan
viud ik troost in hel aeuschouweu der ualuer en der onbe
zielde voorwerpenik gevoel my aengelrokkeu lol booinen
en rotseu, en liet is my alsof alle wezens der schepping,
vrienden zyn door God gezonden.
M. Gy hebt my aeugemoedigd om u op myne beurt te
verklaren wat er in myne ziel omgaet. Ik bemin waerlyk
de voorwerpen die, om zoo te zeggen, myne levensgezellen
zyn en die ik eiken dag zie; alvorens my dan ook in
mynen toren te begeven, breng ik eenen groet aen de ys-
velden van Ruilorts, de sombere wouden van den
St.-Bernard en de grillige bergtoppen die de vallei van
Rheme bebeerschen. Alhoewel de altnagl Gods even zigi-
baer is in de schepping eener mier als in die van het
gansche heelal, het grootsche schouwspel, dat de bergen
opleveren, maekt inlüsscben meer indruk opmyn gemoed;
ik kan die uitgestrekte massa’s, eeuwigdurend met ys
bedekt, niet aenschou wen zonder eene godsdienstige ver
wondering te ondervinden, maer in dat uitgeslrekl veld
heb ik toch enkele plekjes die my T liefst eu T dierbaerst
zynonder deze behoort de hermitage, die gy daer boven
op dep top van den Charvensod ziel. Geheel alléén in eene
verlatene streek, te midden der wouden, wordt zy be
schenen door de laetste stralen der oudergaend.e zon. Of
schoon ik er nimmer geweest ben, verschaft het my eeu
weinig genoegen dat alles te aenschouwen. Wanneer de
dag ten einde neigt, vestig ik in mynen tuin gezeten myne
blikken op deze eenzame kluis, cn myne verbeelding vindt
daer een rustpunt; die kluis is voor my, als T ware, een
eigendom gewordenhet schynt my toe alsof eene onbe
stemde herinnering my zegt dal ik in gelukkige lyden daer
geleeld heb, eu dal elke gedachte daeraen by my is uitge-
wischt. liet liefst aenschouw ik de ver afgelegene bergen,
die zich aen den gezigteitider met het uitspansel schynen
te vereeuigen. Even als de toekomst, duet ook die verre
afstand eeu gevoel van hoop iu my upislacu, uiyn bedrukt fortuin hel geluk volop genieten. Ik zie hen iu myue
EIBERMLITEIT niet le verwarren met
ElBESkAESSUES.
Wy zyn Ver van te deeten in de gevoelens welke de heer
Teach heeft geuit in zytié redevoering in de Kamer, ten
voordeele der ontwerpen over de inrigtiug va» hel leger.
De oud-minister van justicie heeft nogthans iets gezegd
waerop wy de aendacht onzer lezers willen trekken na-
melyk wanneer by gesproken heeft van de ontoereikend
heid, of liever van de volstrekte nietigheid der byzotidera
iuschryvingen en giften.
Ziehier de woorden van den heer Tesch
Men heefl het somtyds beproefd, in Belgie, vrywillige
giften in te riglen, en nooit hebben dezelve eenen ernstige»
uitslag gehad. In België schryfl men maer in, wanneer er
eene winst aen het einde is.
Be waerheid is dat er, over T algemeen, in ons land
niets verrigt wordt by insphryving, en indien het goever*
nement niet tusschen gekomen ware in vele zaken en met
veel geld, Belgie ware nog eene halve eenw ten achteren.
Deze woorden van den beer Tesch zyn de uitdrukking
eener groote waerheid,, maer dezelve zyn niet toepasseiyk
op ous, katholyken; zy slaen onbelwistbaer de doctri
nair eu te midden in hel aengezigl.
De belgische katholyken kupnen niet beschuldigd
Progrès
BEKENDMAKINGEN.
15 ct. den drukrege..
Bureel Wilgendykstrael.
N’ BÖl
Voor elk afzonderlyk num
mer, 12 centimeu.
agecren
oopt by
en.
(Vervolg).
kerl gelooft dal er wellief eene aerde beslaet, waer ik
eenmael dal geluk zou kuiineu smaken waerna ik zuchtend
verlang en dat ik, door een geheim gevoel gedreven, ge
durig als mogelyk voor uogen heb.
K. Met eene vurige ziel als de uwe heefl bet zonder
twyfel veel moeite gekost om u ju uw lol le schikken ea
niel le vervallen.
M. Ik zou u misleiden, wanneer ik u in den waen liet
dat ik myn lui allyd gelaten draeg; ik heb deze zelfver
loochening niel zonder slryd verkrygen. Die volkonieue
opoffering van alle lueuschelyke aeudoeniogeu is nog niet
geheel zoo zy wezen moei; inyu leven is een aenhoudende
slryd en de krachtige hulpmiddelen des godsdiensts zyn
zelfs niel aiiyd iu siaei myne gemoedsbewegingen le be
dwingen. Myne verbeeldingskracht voert >uy dikwyls,
ondanks iny-zelven. te midden van een «ceaen van hersen
schimmige wenschen, die my allen terugvoeren naer die
wereld waervau ik lock geen denkbeeld kan vormen eu
welks fantastisch beeld my gedurig voer oogeu zweeft
door my te kwellen.
K. Indien ik u in myne ziel kon laten lezen en u myne
wereldbeschouwing kou duidelyk maken, zouden at uwe
onbevredigde wenschen onmiddelyk verdwynen.
M. Te vergeefs las ik in eenige boeken over de bedor
venheid der menscheo en de ongelukken die onafsdieid-
baer aen hel menschdom verbonden Zyn myn hert weigert
dit alles te gelooven. Ik stel my steeds voor, vereenigingen
samengesteld uil getrouwe eu deugdzame vrienden een-
dragtige echtgenoten die door gezondheid, jeugd ew
i ver-
