enz ^^Wbvember 1868. Twee-eii-lwinligsie jaer. N’ 46. Dixriiude, Donderdag1 Een klein fabeltje. DE, f der. week, in de imude, belast t, bede- gezigl nbacht y1850. n mar- ieefl de ■agazyu ebrand kscheu koei- ter- en deksels i, koei- schou- en- en ■Tafels, abaud- g la zen al waf :ll Zich i, laten Dezen reeren, en. erberg te. Wolf, en bel Schr den le hebben, jagen Ja maer Wi EiuKK^et llAi verdriet, LleJfts hel gauw geschiedt een vanade grondigste en sterkste beredeneerd is. welke urt zyne pen gekomen is, en die zoowel op onzen tyd past dat liet geen enkel onpartydig man, die begeerig is om le leeren, zal betwisten. Gelyk de moedige schryver geene omstandig heid lael vooibygaen zonder het te herzeggen, de kwestie, waerlyk voor Belgie en voor Europa eene kwestie van leven, is deze van bet werk en van de regtveerdige verdeeling van deszëlfs vruchten. Daerop geeft hy hemerkensweerdige onderrig- lingen die hem de welgevoelde toegenegenheid zullen verdienen, niet alleen van de werkende klas, die by altyd met eere verdedigd heeft, maer ook van al de mannen die den voorspoed van T land niet verlaten voor duistere en benevelde stelsels, maer waeerlyk mogelyke en nuttige gedachten hebben. Vooraleer er meer van te zeggen, lael ons den schryver ’t wootd geven Als vervolg van de onderhandeling die ik over den koophandel gegeven heb in den Journal de Bruxelles en in andere dagbladen, die met alge meen welzyn bemoeid zyn, neem ik de vryheid ti eenige reken voor te stellen om de zeilde gedach ten te staven en te ondersteunen, die meer dan ooit de aendachl weerd zyn van alle ernstige lezers. intialmen. bah! dat moet hy weten. Oudertusschen doel de Vos maer niets dan zich ontfermen over den toestand van het Schaep, waer hy zich de grootste en de eerste verdediger van noemt. Kromwegen zyn ook wegen, maer die ze bewan delen, komen loch maer slecht uit. Daer bestaet hedendaegs voor de wereld geen goed of geen kwaed. gt*en regt of geen onregl, geene waeibeid of geene valscheid meeralles is gelyk de omslan- heden het meebrengen. Machiavel heeft dat alle- mael veranderd en voor wel geschreven uw eigen belang is de eenigsle wetVandaeg is wil zwart en zwart wit, volgens gy die kleuren noodig hebt. Zoo luidt het rassisch spreekwoord God kan regt schryven op eenen krommen regel. De men- schen haspelen, maer God wint toch den boel op zyn klonwken."Zoo is het toch al achttien honderd j^en geweest. De politiek, die de vadetlandsche en vooruit ziende drukpers van pliglswege dag en pacht moet aenspreken, is het behouden van de orde en de vooruitgang in beschaving door bel werk regel matig te verzekeren voor de handen en voor de fortuinen van ’t land, by middel vao de naluerlyke ontwikkeling en gebruik van al zyne middels. Men zou het nooit genoeg kunnen herhalen, T is met het belang der werkende klas dat de gouvernementen meest moeten bemoeid zyn, want daerin is hel grondpunt van al de politieke en maetscbappelyke kweslien. Men kan bel in de vol gende punten begrypen. 1’ Met zyn werk leven, is de pligt en het regt der volken, gelyk van enkele personen T is hunne eere; want hel werk alleen voorziet in al de nood wendigheden van hun bestaen, zoowel lichamelyk als verstandelyk’l is het voedsel van den mensch. Het groot vraegstnk om oplossen is dus het op zoeken en in ’t werk stellen van al de middels, om hel werk voor de menigte zeker te maken en er de vruchten van te vermeerderen. 2° De koophandel over zee is ons natnerlyker wyze eigen, en ’t gematig luchlstelsel waeronder wy woonachtig zyn, tusschen de twee werelden, is voor ons een breed gebied die de natuer ons zoo lieflyk schenkt. 3° Lael ons toch weten voordeel te trekken uil den koophandel van transit of van doorpassagie waertoe ons land onder zeker opzigt noodzakelyk is, en die handel is grooter en meer uitgestrekt dan dal wy gemeenlyk denken. 4° Daeruit spruit voort dat het ons maer loegelalen is onze eigene voordeelen over le laten, legen iels van gelyke weerde, dat eene misslag is, ja eene misdaed tegen volk en koninklyk huis, van die voordeelen te verzuimen, voordeelen die zeker zyn en bestendig, om ons le verbinden door geheime of openbare vcrbindlenissen, wier gevolgen zoo rampzalig zyo voor onze sloffelyke als voor onze zedelyke belangen. Ik heb hel bewezen en uitgelegd le beginnen van ’t jaer 1854, in een werk die ielterlyk gedrukt slaet in den Journal Beige, van de nuttige kennissen, geslicht ouder de be scherming van HH. MM. den honing en de Konin gin van Belgie. bl. 189 tot 205, deel 1854-55. o’ De billykste eu vryste toepassing van den grondregel, dal men moet weerde voor weerde hebben, dal men maer wezenlijke voordeelen ver schaft mits vergelding van iels anders, is de Tol- vereeniging van geheel weslelyk Europa voor het vasteland, T is te zeggen dal de lol of in- en uil- gaende reglen voor geheel Europa zouden afge- Een barometer lapt er soms nog al eens neven maer op ons liberael goevernemeot met zyne libe rale gemeente besturen kutil gy te^n gelyk op ’i Eyaugelie. en binnpn kort zal er meester lienan oog evangelisten van maken. Wacht maer, lael de maen eens ryzen, lael beleeps nieuw licht worden. Eep klein liiiielijen, als ’l n belielt, van den Wolf, van den Vos etj van. -liet Schaep. Ik heb ze eens gelezen, gelezen by geval. Hol Schaep bezat eene weide waer het sinds eeuwen vao geslacht lol geslacht het bezit vau had ep pngestooriT weiden ging. De Wolf en de Vos hadilpn daer nevens ook hpptië eig&domrnen. Op zekeren dat; dat «Je Wolf zyne perlen kreeg en zynen Lael tegen het Schaep den toom gaf met de andere beeipj» wolven van zyne familie, brak hy de weide van hel Schaep binnen en zei hy die weide moet ik hebben, en zonder nog meer re denen van zyne schelmery te geven, neemf hy een groot gedeelte der weide buit. Daer wierd veel van gesproken, maer de Wolf sliet zich aen geenen klipklap en zei Ik heb de weide bykans geheel weg. Het Schaep bleef er maer een gedeelte van behouden. De Vos wierd geroepen om de zaek uil te maken; want de Vos had veel invloed op den a^^cheen ook nog al veel vtien- ^t^fedaen De WoJf uil Hol weide ,.t ktygl hy alle de \><fi*n aen den hals. Het Schaep ongelyk geven en hel uit hel hoeksken nog jagen dal de Wolf hem had overge- laien Ja maer dan krygl hy al de talryke vrienden van hel Schaep legen en dan kap hy ook niet weg. Lang hleel hy met zynen sleert kwispelen zonder boegenaemd eene uiispraek le doen. Hy had zelfs eenige Vossen verzocht hel Schaep te bewaken tegen den Wolf. Den eene zegt dan hy speelt onder het hoedje met de wolven mede. fNeen, zegden de anderen, hy wil hel Schaep beveiligen. Kullagie De WoJI eu de Vos speelden onder bel hoedje op eene poot. Weet ge wat wy zullen doen, zei de Vos tot den Wolf, luister eens: speelt gy den ermyl voor eenige 'lagen, en geefmy uw woord dat gy in het toekomende hel Schaep zult by vrede laten, en dat gy hel overige zyner’weide zult onge hinderd behouden en zells nog al iels hy tyd en omstandigheid hyvoegen dan zal ik myne mede- vosseu. die bel Sphaep bewaken, uit de weide teiugroepeo, en zoo zal alles, tol stichting van klein en groot, uitgemaekt worden. Extra zei de wolf. En de Vos dacht zoo nu heb ik de zaek van mypeu kazak af, en w il de wolf nu de gansche weide Onder dien welgevonden titel, zegt de Paix, zendt ons VI. Cassiers den volgenden artikel die 1 éü- kom- met de rooie en yten. i tegen t FEUILLETON VAN T BCTERKUPJE. '■f I I monlagne, ovekeelen, eu, stove- lasnagels, Tnagels. itiaefyzérS, ilessela. mekelels- mspaeus- ie xich te er Mael- reed ten en i», rieslers, u, kelens, Vuet del inge pre- irucklen, loop der elaeld. IEN 200 BEKENDMAKINGEN. 15 cl. den drukrege- Bureel VViluendykstraet, N° 5(1. Voor elk alzooderlyk num uier, 12 cenlimen. tangen, i, stekken, ;ehc- en u, vit.en, serS, nyp- sems, zik- jrs, hol en muize len zagen, n- saucC- en- wafel- lympoueu EESE. WARE E BEL'BTEXIS. die my gewis sedert lang heeft vergeven, en eisch geene wraek over de wreedheid mei welke mine medemenscheu my verstouten: want, ach! myne handen zyn met bloed bevlekt, en ik zal door deze laelste uitboeting^voor myne misdaed voldoen.... Met wat schrikkelyke bevangenheid komt echter myn laelste oogenhlik telkens in myn ge heugen terug!.... Zie, dien blauwen hemel, die lieflyke huizen, die groene hoornen, de gansche zoo heerlyko schepping. Binnen twee uren schynt de zon nog even vriemielyk, de hoornen suizen nog in den zachten wind ik, evenwel, zie niet meer.... dan ben ik van de wereld verdwenen Gevoelt gv wal er in dil denkbeeld ligt opge sloten?... O. boe snel vervliegen de uren! Toen gy my gisteren verliet, dan had ik nog twaelf uren le leven thans nog één. En die vervlogen uren heb ik minuel voor minuet geteld. Eenloonig sloeg de klok van den toren daarboven, en waerschuwde my gedurig mei akelige gal men dal de snelverlonpende tyd al meer en meer ten einde spoedde.... Krampachtig klampte ik my dan meermalen aen de Vieren staven van myn venster, als wilde ik my onafscheidbaer aen hel leven vasihechlen.... Doch lang zamerhand daelde 'le rust in mynen boezem meer en meer rees in my T besef op dat het nutteloos was tegen myn ouwederroepelyk lot le willen kampen. Eindelyk gaf ik aen de gelatenheid over.... Gy dan, eerbiedweerdige priester, stort den balsem van den heiligen godsdienst in de nog gapende wonde myns henen, opdat zy getieze onder de zalvende inwerking der genade Eene tier later was er aen den koelbloedigen eisch der menschelyke geregtigheid voldaeu. V. (Vyfdc vervolg en einde.) By deze voorden zonk de hnjrhikkige op een stoel neder en bedekte zyn gebet met beide banden. De geestelyke w;is geschokt, en poogde hem op nieuw moed >n te spreken. Toen stond de verooi deelde weder op en sprak Gv zegt my daer, ik zou moed vatten inbed om te stervenGy weet niet wat zulks wil zeggen. Zie ginds door hel venster. Ziet gy, daer stael een bleek ver magerd menschonafgebroken staerl zy op. hel venster der gevangenis, om nog ren blik van my op te vangen. Ziel gy. dat is Justitie; zy redde my vóór tien ja reu uit den kerker en hielp my ter ontvlugtiog. Zy dacht er gedurig aen. dal zy een meuscji bet leven had gered, en zwakke hoop leefde in haer hert, dat zy dien mensch mogolyk nog emts zou wederzien. Eu ik, heer pastoor! wanneer de brandende zon van Java myne keel verdroogde, wanneer de gevaren der wildernis my om ringden, wanneer ik door de vermoeijenissen van de dienst meende le bezwyken, dan trooste my hel denk beeld ik kon liaer mogelyk nog eons vergelden, haer, die met oneindige liefde aen my gehangen had. die my haer geluk ten offer gebragl had. Deze zoele hoop nam ik over de zee mede, met haer sleeg ik aen wal en thans? daer sla el zy, dat arme wezen, hare oogeu zyn uilgeweeiid en INSGHRYVtNRS-PRYS. ftuiTeli si ei', S» franks tfet $uppl. Hel Botf.iikÓipiÉ versl-Wnf dec Donderdag .in geheel iiiaif- eïl den Zondag in hall blad. geene tranen ontvallen er meer in de drooge oogschollen, zy had nu het einile van haer lyden bereikt; daer treedt hel onverbiddelyk zweerd der geregtigheid tusseben beide, en zy heeft tien jaren nutteloos gehoopt en geleden. Justine, Justine! getrouw hertsterf ook. vlugl van die aerde, die slechts wraek kent en geene verzoening; vlugt met my, daerhoven zien wy elkander welligt weder. By die woorden wierp zich de veroordeelde op de knien, strekte zyne armen naer hel venster uit en weende. De geeslelyke zweeg; hy gevoelde wel, dat zyne woorden hier niet op hunne plaets waren. Na een geruimen tyd stond Sieper weder op, en sprak op een doffen loon, maer bedaerd Ik heb eenig vermogen mede gehragt nil myne dienst. Wal het geregl daervan niet .eischt voorde kosten van liet proces, dal behoort Justitie Ik weel dal ik niet te vergeefs smeek, wanneer ik u verzoek daervoor te zorgen, dat de ongelukkige vrouw daerdoor ten minste, voor ge brek beveiligd worde. En nu, vertrek welligt wordt hel my ligler om bet hert, wanneer ik alleen ben. De geestelyke vertrok, en kwam den volgenden morgen, een tier voor de leregislelling, terug. De veroordeelde zal neêrslaglig, doch mei eene kalme uitdrukking van gelatenheid op zyne rustbank te inymeren. Op de vraeg, hoe hy zich gevoelde, sprak hy met eenige vastheid in de stem a Ik wil beproeven als man te sterventegen myne gemoedsgesteltenis iustrevend, heb ik gepoogd myne gedachten tot God te rigten en verzoe nende denkbeelden in mynen geest te doen onlslaen. De menschelyke geregtigheid is onverbiddelykik wierp my mei betrouwen in de handen van den Óppersten Begier l>c Toh’er<afti^in^o\ei’cengebi,ngt f^f-eeniging der volken.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Boterkuipje (1846-1871) | 1868 | | pagina 1