enz
^^Wbvember 1868. Twee-eii-lwinligsie jaer. N’ 46.
Dixriiude, Donderdag1
Een klein fabeltje.
DE,
f
der.
week,
in de
imude,
belast
t, bede-
gezigl
nbacht
y1850.
n mar-
ieefl de
■agazyu
ebrand
kscheu
koei-
ter- en
deksels
i, koei-
schou-
en- en
■Tafels,
abaud-
g la zen
al waf
:ll Zich
i, laten
Dezen
reeren,
en.
erberg
te.
Wolf, en bel Schr
den le hebben,
jagen Ja maer Wi
EiuKK^et llAi verdriet,
LleJfts hel gauw geschiedt
een vanade grondigste en sterkste beredeneerd is.
welke urt zyne pen gekomen is, en die zoowel op
onzen tyd past dat liet geen enkel onpartydig man,
die begeerig is om le leeren, zal betwisten.
Gelyk de moedige schryver geene omstandig
heid lael vooibygaen zonder het te herzeggen, de
kwestie, waerlyk voor Belgie en voor Europa eene
kwestie van leven, is deze van bet werk en van de
regtveerdige verdeeling van deszëlfs vruchten.
Daerop geeft hy hemerkensweerdige onderrig-
lingen die hem de welgevoelde toegenegenheid zullen
verdienen, niet alleen van de werkende klas, die
by altyd met eere verdedigd heeft, maer ook van
al de mannen die den voorspoed van T land niet
verlaten voor duistere en benevelde stelsels, maer
waeerlyk mogelyke en nuttige gedachten hebben.
Vooraleer er meer van te zeggen, lael ons den
schryver ’t wootd geven
Als vervolg van de onderhandeling die ik
over den koophandel gegeven heb in den Journal
de Bruxelles en in andere dagbladen, die met alge
meen welzyn bemoeid zyn, neem ik de vryheid ti
eenige reken voor te stellen om de zeilde gedach
ten te staven en te ondersteunen, die meer dan
ooit de aendachl weerd zyn van alle ernstige lezers.
intialmen. bah! dat moet hy weten. Oudertusschen
doel de Vos maer niets dan zich ontfermen over
den toestand van het Schaep, waer hy zich de
grootste en de eerste verdediger van noemt.
Kromwegen zyn ook wegen, maer die ze bewan
delen, komen loch maer slecht uit. Daer bestaet
hedendaegs voor de wereld geen goed of geen
kwaed. gt*en regt of geen onregl, geene waeibeid
of geene valscheid meeralles is gelyk de omslan-
heden het meebrengen. Machiavel heeft dat alle-
mael veranderd en voor wel geschreven uw eigen
belang is de eenigsle wetVandaeg is wil zwart en
zwart wit, volgens gy die kleuren noodig hebt.
Zoo luidt het rassisch spreekwoord God kan
regt schryven op eenen krommen regel. De men-
schen haspelen, maer God wint toch den boel op
zyn klonwken."Zoo is het toch al achttien honderd
j^en geweest.
De politiek, die de vadetlandsche en vooruit
ziende drukpers van pliglswege dag en pacht moet
aenspreken, is het behouden van de orde en de
vooruitgang in beschaving door bel werk regel
matig te verzekeren voor de handen en voor de
fortuinen van ’t land, by middel vao de naluerlyke
ontwikkeling en gebruik van al zyne middels.
Men zou het nooit genoeg kunnen herhalen,
T is met het belang der werkende klas dat de
gouvernementen meest moeten bemoeid zyn, want
daerin is hel grondpunt van al de politieke en
maetscbappelyke kweslien. Men kan bel in de vol
gende punten begrypen.
1’ Met zyn werk leven, is de pligt en het regt
der volken, gelyk van enkele personen T is hunne
eere; want hel werk alleen voorziet in al de nood
wendigheden van hun bestaen, zoowel lichamelyk
als verstandelyk’l is het voedsel van den mensch.
Het groot vraegstnk om oplossen is dus het op
zoeken en in ’t werk stellen van al de middels, om
hel werk voor de menigte zeker te maken en er
de vruchten van te vermeerderen.
2° De koophandel over zee is ons natnerlyker
wyze eigen, en ’t gematig luchlstelsel waeronder
wy woonachtig zyn, tusschen de twee werelden,
is voor ons een breed gebied die de natuer ons
zoo lieflyk schenkt.
3° Lael ons toch weten voordeel te trekken
uil den koophandel van transit of van doorpassagie
waertoe ons land onder zeker opzigt noodzakelyk
is, en die handel is grooter en meer uitgestrekt
dan dal wy gemeenlyk denken.
4° Daeruit spruit voort dat het ons maer
loegelalen is onze eigene voordeelen over le laten,
legen iels van gelyke weerde, dat eene misslag is,
ja eene misdaed tegen volk en koninklyk huis, van
die voordeelen te verzuimen, voordeelen die zeker
zyn en bestendig, om ons le verbinden door
geheime of openbare vcrbindlenissen, wier gevolgen
zoo rampzalig zyo voor onze sloffelyke als voor
onze zedelyke belangen. Ik heb hel bewezen en
uitgelegd le beginnen van ’t jaer 1854, in een werk
die ielterlyk gedrukt slaet in den Journal Beige,
van de nuttige kennissen, geslicht ouder de be
scherming van HH. MM. den honing en de Konin
gin van Belgie. bl. 189 tot 205, deel 1854-55.
o’ De billykste eu vryste toepassing van den
grondregel, dal men moet weerde voor weerde
hebben, dal men maer wezenlijke voordeelen ver
schaft mits vergelding van iels anders, is de Tol-
vereeniging van geheel weslelyk Europa voor het
vasteland, T is te zeggen dal de lol of in- en uil-
gaende reglen voor geheel Europa zouden afge-
Een barometer lapt er soms nog al eens neven
maer op ons liberael goevernemeot met zyne libe
rale gemeente besturen kutil gy te^n gelyk op
’i Eyaugelie. en binnpn kort zal er meester lienan
oog evangelisten van maken. Wacht maer, lael de
maen eens ryzen, lael beleeps nieuw licht worden.
Eep klein liiiielijen, als ’l n belielt, van den Wolf,
van den Vos etj van. -liet Schaep. Ik heb ze eens
gelezen, gelezen by geval.
Hol Schaep bezat eene weide waer het sinds
eeuwen vao geslacht lol geslacht het bezit vau had
ep pngestooriT weiden ging. De Wolf en de Vos
hadilpn daer nevens ook hpptië eig&domrnen. Op
zekeren dat; dat «Je Wolf zyne perlen kreeg en
zynen Lael tegen het Schaep den toom gaf met de
andere beeipj» wolven van zyne familie, brak hy
de weide van hel Schaep binnen en zei hy die
weide moet ik hebben, en zonder nog meer re
denen van zyne schelmery te geven, neemf hy een
groot gedeelte der weide buit. Daer wierd veel van
gesproken, maer de Wolf sliet zich aen geenen
klipklap en zei Ik heb de weide bykans geheel
weg. Het Schaep bleef er maer een gedeelte van
behouden. De Vos wierd geroepen om de zaek uil
te maken; want de Vos had veel invloed op den
a^^cheen ook nog al veel vtien-
^t^fedaen De WoJf uil Hol weide
,.t ktygl hy alle de \><fi*n aen
den hals. Het Schaep ongelyk geven en hel uit hel
hoeksken nog jagen dal de Wolf hem had overge-
laien Ja maer dan krygl hy al de talryke vrienden
van hel Schaep legen en dan kap hy ook niet weg.
Lang hleel hy met zynen sleert kwispelen zonder
boegenaemd eene uiispraek le doen. Hy had zelfs
eenige Vossen verzocht hel Schaep te bewaken
tegen den Wolf. Den eene zegt dan hy speelt
onder het hoedje met de wolven mede. fNeen,
zegden de anderen, hy wil hel Schaep beveiligen.
Kullagie De WoJI eu de Vos speelden onder bel
hoedje op eene poot. Weet ge wat wy zullen doen,
zei de Vos tot den Wolf, luister eens: speelt gy
den ermyl voor eenige 'lagen, en geefmy uw woord
dat gy in het toekomende hel Schaep zult by vrede
laten, en dat gy hel overige zyner’weide zult onge
hinderd behouden en zells nog al iels hy tyd en
omstandigheid hyvoegen dan zal ik myne mede-
vosseu. die bel Sphaep bewaken, uit de weide
teiugroepeo, en zoo zal alles, tol stichting van
klein en groot, uitgemaekt worden. Extra zei de
wolf. En de Vos dacht zoo nu heb ik de zaek van
mypeu kazak af, en w il de wolf nu de gansche weide
Onder dien welgevonden titel, zegt de Paix,
zendt ons VI. Cassiers den volgenden artikel die
1
éü- kom-
met de
rooie en
yten.
i tegen
t
FEUILLETON VAN T BCTERKUPJE.
'■f
I
I
monlagne,
ovekeelen,
eu, stove-
lasnagels,
Tnagels.
itiaefyzérS,
ilessela.
mekelels-
mspaeus-
ie xich te
er Mael-
reed ten en
i», rieslers,
u, kelens,
Vuet del
inge pre-
irucklen,
loop der
elaeld.
IEN 200
BEKENDMAKINGEN.
15 cl. den drukrege-
Bureel VViluendykstraet,
N° 5(1.
Voor elk alzooderlyk num
uier, 12 cenlimen.
tangen,
i, stekken,
;ehc- en
u, vit.en,
serS, nyp-
sems, zik-
jrs, hol
en muize
len zagen,
n- saucC-
en- wafel-
lympoueu
EESE. WARE E BEL'BTEXIS.
die my gewis sedert lang heeft vergeven, en eisch geene
wraek over de wreedheid mei welke mine medemenscheu
my verstouten: want, ach! myne handen zyn met bloed
bevlekt, en ik zal door deze laelste uitboeting^voor myne
misdaed voldoen.... Met wat schrikkelyke bevangenheid
komt echter myn laelste oogenhlik telkens in myn ge
heugen terug!.... Zie, dien blauwen hemel, die lieflyke
huizen, die groene hoornen, de gansche zoo heerlyko
schepping. Binnen twee uren schynt de zon nog even
vriemielyk, de hoornen suizen nog in den zachten wind
ik, evenwel, zie niet meer.... dan ben ik van de wereld
verdwenen Gevoelt gv wal er in dil denkbeeld ligt opge
sloten?... O. boe snel vervliegen de uren! Toen gy my
gisteren verliet, dan had ik nog twaelf uren le leven
thans nog één. En die vervlogen uren heb ik minuel voor
minuet geteld. Eenloonig sloeg de klok van den toren
daarboven, en waerschuwde my gedurig mei akelige gal
men dal de snelverlonpende tyd al meer en meer ten einde
spoedde.... Krampachtig klampte ik my dan meermalen
aen de Vieren staven van myn venster, als wilde ik my
onafscheidbaer aen hel leven vasihechlen.... Doch lang
zamerhand daelde 'le rust in mynen boezem meer en
meer rees in my T besef op dat het nutteloos was tegen
myn ouwederroepelyk lot le willen kampen. Eindelyk gaf
ik aen de gelatenheid over.... Gy dan, eerbiedweerdige
priester, stort den balsem van den heiligen godsdienst in
de nog gapende wonde myns henen, opdat zy getieze
onder de zalvende inwerking der genade
Eene tier later was er aen den koelbloedigen eisch der
menschelyke geregtigheid voldaeu.
V. (Vyfdc vervolg en einde.)
By deze voorden zonk de hnjrhikkige op een stoel
neder en bedekte zyn gebet met beide banden.
De geestelyke w;is geschokt, en poogde hem op nieuw
moed >n te spreken. Toen stond de verooi deelde weder op
en sprak Gv zegt my daer, ik zou moed vatten inbed
om te stervenGy weet niet wat zulks wil zeggen. Zie
ginds door hel venster. Ziet gy, daer stael een bleek ver
magerd menschonafgebroken staerl zy op. hel venster
der gevangenis, om nog ren blik van my op te vangen.
Ziel gy. dat is Justitie; zy redde my vóór tien ja reu uit
den kerker en hielp my ter ontvlugtiog.
Zy dacht er gedurig aen. dal zy een meuscji bet leven
had gered, en zwakke hoop leefde in haer hert, dat zy
dien mensch mogolyk nog emts zou wederzien. Eu ik, heer
pastoor! wanneer de brandende zon van Java myne keel
verdroogde, wanneer de gevaren der wildernis my om
ringden, wanneer ik door de vermoeijenissen van de
dienst meende le bezwyken, dan trooste my hel denk
beeld ik kon liaer mogelyk nog eons vergelden, haer, die
met oneindige liefde aen my gehangen had. die my haer
geluk ten offer gebragl had. Deze zoele hoop nam ik over
de zee mede, met haer sleeg ik aen wal en thans? daer
sla el zy, dat arme wezen, hare oogeu zyn uilgeweeiid en
INSGHRYVtNRS-PRYS.
ftuiTeli si ei', S» franks
tfet $uppl.
Hel Botf.iikÓipiÉ versl-Wnf
dec Donderdag .in geheel iiiaif-
eïl den Zondag in hall blad.
geene tranen ontvallen er meer in de drooge oogschollen,
zy had nu het einile van haer lyden bereikt; daer treedt
hel onverbiddelyk zweerd der geregtigheid tusseben beide,
en zy heeft tien jaren nutteloos gehoopt en geleden.
Justine, Justine! getrouw hertsterf ook. vlugl van die
aerde, die slechts wraek kent en geene verzoening; vlugt
met my, daerhoven zien wy elkander welligt weder.
By die woorden wierp zich de veroordeelde op de knien,
strekte zyne armen naer hel venster uit en weende. De
geeslelyke zweeg; hy gevoelde wel, dat zyne woorden hier
niet op hunne plaets waren.
Na een geruimen tyd stond Sieper weder op, en sprak
op een doffen loon, maer bedaerd
Ik heb eenig vermogen mede gehragt nil myne dienst.
Wal het geregl daervan niet .eischt voorde kosten van
liet proces, dal behoort Justitie Ik weel dal ik niet te
vergeefs smeek, wanneer ik u verzoek daervoor te zorgen,
dat de ongelukkige vrouw daerdoor ten minste, voor ge
brek beveiligd worde. En nu, vertrek welligt wordt
hel my ligler om bet hert, wanneer ik alleen ben.
De geestelyke vertrok, en kwam den volgenden morgen,
een tier voor de leregislelling, terug. De veroordeelde
zal neêrslaglig, doch mei eene kalme uitdrukking van
gelatenheid op zyne rustbank te inymeren.
Op de vraeg, hoe hy zich gevoelde, sprak hy met eenige
vastheid in de stem a Ik wil beproeven als man te
sterventegen myne gemoedsgesteltenis iustrevend, heb
ik gepoogd myne gedachten tot God te rigten en verzoe
nende denkbeelden in mynen geest te doen onlslaen. De
menschelyke geregtigheid is onverbiddelykik wierp my
mei betrouwen in de handen van den Óppersten Begier
l>c Toh’er<afti^in^o\ei’cengebi,ngt
f^f-eeniging der volken.
