Opnieuw Regeeringscrssss HET VREDESVERDRAG MET ITALIË HetWekelijksch Nieuws Het Wekelijksch Nieuws Nieuwe landpachiwet De Koningskwestie Da Beroepsrennerskoers u Moecler gaat morgen naar Brosse! KATHOLIEK WEEKBLAD VAN WESTVLAANDEREN HET NIEUWS VAN DE WEEK Wat brengt ons de ZATERDAG 13 JULI 1S4G. 6 BESTUUR EN REDACTIE: Gasthuisstraat 19, PRIJS PER N'x 2 FRANK 1« JAAR. Nr 6. Prijs voor 't Abonnement» BRIEF UST BRUSSEL Regeering Van Acker struikelt in den Senaat over het geval Rolin-Van Glabbeke HOE DE PEER VAN DEN BOOM VIEL DE POT VERWIJT DE KETEL WAT VOLGT ER NU Het incident tusschen de Voorzitters van Kamer en Senaat en de Regee ring Van Acker gesloten Voorstel toch grondwettelijk, verklaart Heer Van Acker. TEN AANSCHOUWE ZIJNER CHRISTENGEMEENTE GEFUSILJEERD Radio Vaticanstad over den dood van een Kroatischen Priester. Sepsr vierde een 8cunsfiennnrf Heer Meernsnn BUITENLANDSCH OVERZICHT EERW. PATER DEMETS, REDEMPTORIST, TOT BISSCHOP BENOEMD INDE BRITSCHE ANTILLEN te Poperang© wordt binnen kort Om verwarring te vermijden met een Confrater van Oost- Viaanderen die onder zelfden titel verschijnt als ons blad nu, zal ons blad over een paar weken ver schijnen onder den titel van Telefoonnummer fti Men abonneert zich op alia post kantoren van *t land, of bijt SANSEN GEBROEDERS Gasthuisstraat 19, 1'OPERiNGE rostcheckrekenlng 4763.601 Tot Nieuwjaar 46,fr. Onze lezers zullen zich nog her inneren dat we hier verleden week schreven dat de peer rot was en dat ze den een of den anderen dag van den boom zou vallen zon der dat de C.V.P. er een hand moest voor uitsteken. Enkele dagen later, ttz. Dinsdag namiddag, was het reeds zoo ver. Naar aanleiding van de interpel latie Rolin werd de vertrouwens- motie in den Senaat met 79 tegen 78 stemmen en drie onthoudingen verworpen. Enkele uren later reeds ging dhr Van Acker het ontslag van de Regeering aan den Prins Regent aanbieden. De manier waarop deze Regee ring gevallen is, is werkelijk stich tend. Men kan zeggen dat het om een dwaze reden is, en dat de oor zaak niet moet gezocht worden in de algerneene politiek van de Re geering, maar in een louter toe val. Oppervlakkig gezien schijnt dit waar te zijn, want het ging er inderdaad' alleen om een paar da den van één Minister, dhr Van Glabbeke, die als Minister van Justitie aanwijzingen zou hebben willen geven aan de rechterlijke macht inzake economische colla boratie. Het was de socialistische Sena tor Rolin die hierover een inter pellatie indiende en die tenslotte aan den Senaat voorstelde een onderzoekscommissie in te stellen of uit te maken of dhr Van Glab beke zwaar gezondigd had of niet. Indien de verdenkingen en de beschuldigingen van dhr Rolin juist zijn, dan is het voor dhr Van Glabbeke inderdaad zeer zwaar. Elk ander Minister die op die manier zou aangevallen geweest zijn, zou zijn ambt hebben neer gelegd om zich, als privaat per soon te gaan verdedigen. Men moet echter slecht onzen Oost- endschen liberaal kennen om te durven veronderstellen dat hij zoo maar van zelf zijn minster frak aan den haak zou gaan han gen zonder hiertoe absoluut ge dwongen te zijn. Alle pogingen van dhr Spaak om hem tot ont- slagnemen aan te zetten, misluk ten dan ook. Daarop besloot de Regeering dan in blok zijn Minister van Jus titie te verdedigen, aangezien ze op dit oogenblik geen minster crisis wenschten en dat alle libe ralen er zouden uitgetrokken zijn, indien men dhr Van Glabbeke tot ontslag zou dwingen. Dhr Van Acker kwam dan ook Di-'.sdag namiddag in den Senaat dhr Van Glabbeke verdedigen. Hij had echter weinig succes ten zij bij de liberalen. Bij de socia listen bleef dhr Rolin op zijn standpunt en ook dhr Vermeylen deed een uitval in regel tegen den Minister van Justitie. Te 2.30 uur werd de zitting hierop geschorst en de groepen beraadslaagden meer dan ander half uur. Vooral bij de socialisten schijnt er nogal wat herrie ge weest te zijn. Wanneer de zitting echter te 4,30 uur hernomen werd, ver wachtte men nochtans dat alle socialisten, als brave sukkels, toch hun vertrouwen aan de Regeering zouden schenken. Met dhr Ver meylen was dit dan ook het ge val, maar dhr Rolin, die zonder twijfel overtuigd is dat hij min stens zooveel aanleg heeft of dhr Van Glabbeke om Minister van Justitie te zijn, bleef op zijn stuk. En de Regeering viel. Op zichzelf bekeken kan de manier waarop de Regeering ge vallen is dus als een toeval wor den aanzien. In feite is dit toeval echter niets anders dan één van de vele gevallen van onwettelijk heid en grondwetsverkrachting waaraan de Regeering Van Acker zich heeft schuldig gemaakt. Het eenige wat hierin dan ook toeval kan genoemd worden, is dat er toch eindelijk één man geweest is bij de regeeringspartijen die tot het bittere einde de wettelijk heid heeft verdedigd! Het is nu plezant om hooren hier te Brussel hoe de drie re geeringspartijen elkaar verwijten en de schuld van deze regeerings- crisis op mekaars schouders wil len schuiven. De liberalen zijn natuurlijk ra zend kwaad op Rolin en Vermey len omdat die hun held, Van Glabbeke, zoo leelijk hebben toe getakeld. De communisten noe men niemand met den naam maar vallen geheel de overleden Regee ring aan omdat ze geen zuivere (lees: communistische) politiek heeft durven voeren. De socialis ten van hun kant zitten in een moeilijk parket. Ze kunnen dhr Rolin niet aanvallen zonder Van Acker te verdedigen en den Se nator niet verdedigen om den Eerste Minister aan te vallen, want beide zijn socialisten. Zij richten zich dan ook tot dhr Van Glabbeke die volgens hen had moeten ontslag nemen. En ze heb ben zelfs nog iets anders ontdekt, nl. dat Kinet, communistisch Se nator, op het oogenblik van de [stemming in den Senaat aanwe- jzig was maar niet in de zaal is [willen komen om te stemmen. Hij en niet Rolin, die na zijn in terpellatie niet verder kon dan zich onthouden zou dus de oorzaak geweest zijn van de Re- geeringscrisis. Wij hadden de::e zienswijze reeds Dinsdag avond in het par lement hooren verdedigen, toen Le Peuple Woensdag middag het geval ook aanhaalde en be- teekcnisvol oe vraag stelde, waar- >m en op wiens bevel dhr Kinet aldus gehandeld had. Vermoe delijk bedoelen de socialisten het volgende: de communisten zijn eigenlijk de oorzaak van de Re geringscrisis, aangezien zij de ramp hadden kunnen voorkomen. Dhr Kinet heeft echter bevel ge kregen niet te stemmen om aldus bij de arbeiders den indruk te verwekken dat het de socialisten zijn, die om zoo'n dwaze reden de Regeering doen vallen, en dat op een oogenblik dat een Regee- ringscrisis naar hun opvattingen zoo gevaarlijk is voor het wel slagen van de prijzenpolitiek. Woensdag was het in de West straat zeer stil. Slechts zeldzame parlementsleden liepen er even binnen maar wisten niets nieuws te vertellen. De eenen zijn over tuigd dat de Regeeringscrisis zeer lang zal aanslepen terwijl de an deren meenen dat men zeer vlug een oplossing zal vinden. Wan neer men hen echter vraagt waar om ze dit gelooven, dan steken de eersten de armen in de lucht terwijl de laatsten antwoorden: omdat het niet lang MAG duren. Wij gelooven eveneens dat het niet lang mag duren, maar het zijn de regeeringspartijen zelf die de crisis hebben uitgelokt. Zij moeten dan ook maar zien dat ze het geval spoedig kunnen oplos sen. Een spoedige oplossing is zeer zeker mogelijk als de socialisten maar hun verstand willen gebrui ken en met de C.V.P. samen wil len regeeren. Alhoewel de C.V.P. niet wenscht het regeeringsbeleid in handen te nemen, toch ver klaarde dhr De Schrijver na af loop van de vergadering van den Nationalen Raad van de partij, dat de C.V.P. steeds bereid is haar verantwoordelijkheid op te ne men, maar dan onder dezelfde voorwaarden die ze, drie maan den geleden, geformuleerd heeft: oplossing van de koningskwestie, terugkeer tot de wettelijkheid en tot den staat van vrede, plus ge leidelijke afschaffing van al de controlemaatregelen door de Re geering Van Acker ingesteld. Die stellingname beantwoordt ongetwijfeld aan het verlangen van al onze leden en al onze kie zers. De socialisten hebben het an ders voor. Zij willen weer eens met hun kopje spelen. Ook hun Centraal Bureau kwam bijeen en deelde na afloop mee dat de so cialisten een nieuwe Regeering Van Acker wenschten, juist zoo als de vorige. Ook de commu nisten zullen ongetwijfeld niets beter verlangen. Maar, maar, maar, naar 't schijnt zouden de liberalen niet veel lust meer voelen om mee te doen. En dat is gemakkelijk te begrijpen, want Van Glabbeke heeft ongetwijfeld geen kans meer om Minister te worden en hij zal zich dus weren gelijk een duivel in een wijwatervat opdat ook de andere liberalen niet meer zou den meedoen. Van de liberalen kan men ech ter alles verwachten. Niet alleen dat zij de grondwet overtreden, maar dat zij ook alle fatsoen over boord gooien. Dhr Van Glabbeke persoonlijk heeft hiervan reeds sprekende bewijzen gegeven en geheel de liberale partij heeft bij de vorming van de jongste Re geering eens te meer bewezen dat het haar alleen te doen was om den smeer. Het is dus best mogelijk dat de huidige volksfrontregeering bin nen korte dagen terug uit haar assche zou verrijzen, met dit eene verschil dat dhr Rolin in de plaats van dhr Van Glabbeke zou komen. Maar zelfs in die veronderstel ling zal het niet lang meer duren eer geheel dit boeltje in mekaar stort. De C.V.P. wacht kalm en vast beraden de gebeurtenissen af. Haar congres dat Zaterdag en Zondag plaats grijpt zal een nieuw bewijs van haar groeiende macht zijn en de gemeenteverkiezingen zullen aan het volksfront bewij zen hoezeer de meerderheid van ons volk hen misprijst. 10-7-'46. Een paar weken geleden had de Koning', bij monde van zijn Sekre- taris Hr Pirenne, laten weten dat Hij het voorstel gedaan door de Hes- ren Voorzitters van Kamer en Se naat aanvaardde, namelijk de oprich ting van een commissie van juristen en hoogstaande personaliteiten die de gansche Koningskwestie aan een on derzoek zou onderwerpen. HH. Van Cauwelaert en Gillen ver klaarden dat de Regeering op de hoogte was van dit voorstel. In zijn antwoord, namens de Re,gearing, deed Heer Van Acker opmerken dat het voorstel ongrondwettelijk was en dat hij er niet van op de hoogte was gehouden geweest. Dit Regeer ingsantwoord lokte een ernstig incident uit tusschen de Voor zitters van Kamer en Senaat eenex- zijds en de Regeering anderzijds, bij zooverre dat de HH. Van Cauwelaert en Gillon met ontslag dreigden. Men is er echter toegekomen het incident bij te leggen. Hr Van Acker liet weten dat het voorstel toch grond wettelijk was en dat de Regeering haar standpunt niet had kunnen me- dedieelen door het vroegtijdig optre den van den Hr Pirenne. Dit antwoord schonk voldoening aan de HH. Voorzitters van onze Wetgevende Kamers en aldus werd het incident gesloten. Woensdag jl. heeft nu het Sekre- taxiaat des Konings een mededeeling gedaan waarin wordt bekend gemaakt de inhoud vap. de brieven welke ge- wissélS werden tpsschen hét''Secre tariaat des Konings en de HH. Van Cauwelaert en Gillon omtrent de Ko ningekwestie alsmede van de monde linge mededeelingen welke hierom trent overgemaakt wierden. Uit deze mededeelingen blijkt dui delijk dat de HH. Voorzitters van Kamer en Senaat steeds de Regee ring hebben ingelicht omtrent de ge voerde onderhandelingen met 's Ko nings Sekretariaat en dat alleen het niet - antwoorden van Hr Van Acker Hr Pirenne genoodzaakt heeft 's Ko nings inzicht bekend te maken de oprichting van een commissie van juristen te aanvaarden. Hieruit is dus nogmaals de onwil van den Hr Van Acker gebleken! (De Kroatische geestelijke Povolink werd door Servische terroristen ten aanschouwe van zijn geloovigen ge- fusiljeerd, zoo meldt radio-Vatikaan- stad in een. uit Zagreb toegekomen bericht. In ons nummer van verleden week gaven we breedvoerig verslag over de huidevisring op Donderdag avond, 4 dezer, te leper gehouden ter eere van da jonge stadsgenoot André Moerman, die aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel de 1» prijs voor Viool komt te behalen. Wij geven hier nog een «Huide adres» dat tijdens de viering door Mejuffer Lucienne Pinte werd afge lezen Achtbare Heer en Vrouw Moerman, We komen U ons hulde bieden En Jubelen dankbaar met U mee... Om d'eere, die U mocht geschieden, Langsheen uw lieven zoon André! Moge hij nog lang uw Oudrenwe.gen Bestrooien met verdienden roem: En blijven, als een zoeten zegen, Uw schroonsts kreon en hartebloem! En aan uw jongen Laureaat Wenscht elk 'bewoner onzer straat En elk bewonderaar der stad. Van harte nu: «Proficiat!!!» Ook aan de Hoeren Burgemeester en Schepenen, Aan den Heer Blomme, gewezen Professor, Aan de Heeren van het Organi- seerend Comité, van den Vexeerden ViolonSst, zij dank en hulde gebracht om de blijken van belangstelling en sympathie, die zs den jeugdigen Primus ter dezer, ge legenheid betoonden, en die wellicht zijn schoonste loon en aanmoediging zullen uitmaken. Leve alle deelnemers! Leve de Familie Moerman! Leve de gehuldigde Violonist! Pe Heer André Moerman tijdens (ie huldeviering. Wij nemen de ge legenheid te baat om htm nog onze beste gelukwenschea aan te bicden. KOROTKO! Toen de Ministers van Buiten- landsche Zaken der vier groote mogendheden met Paschen te Parijs de eerste conferentie hiel den in voorbereiding van de al gerneene vredesconferentie, moest men bij het einde van die confe rentie constateeren dat niet één van de groote vraagstukken was opgelost. In plaats van een voorbereiding van een vredesconferentie had deze bijeenkomst veel gelijkewis met een laatste onderhoud voor men naar de wapens grijpt. Op de meest brandende kwesties: het vredesverdrag met Italië (Trieste, kolonies, oorlogsschade)de be handeling van Duitschland en het politiek statuut der Balkan- landen, stonden de verschillende grootmachten blijkbaar radilcaal en onverzoenlijk tegenover elkaar. Met dien pessimistischen in druk keerden de ministers huis waarts. Hun volkeren, en ook de volkeren over de geheele wereld waren ontgoocheld. Het was dan ook niet te verwonderen dat Byr nes, Bévin en Molotov zich in eigen land wilden verrechtvaar digen tegen de verdenking dat het mislukken van de conferen tie aan hen zou te wijten zijn. Uit dezen oorlog langs de radio kon nochtans worden opgemaakt dat Sovjet Rusland aan het kort ste eindje trok en dat de Angel- Saksers vast besloten waren de communisten te laten links lig gen indien ze nog verder met hun kopje bleven spelen, en dat men de algerneene vredesconfe rentie zou bijeenroepen en vre desverdragen sluiten wat Rusland van zijn kant ook mocht zeggen of doen. Dit machts-argument is het eenige dat de Russen verstonden. Die mannen zijn brutaal, veel- eischend en onhandelbaar en hebben zooais Churchill het in zijn beroemde Fulton-rede zeg de alleen respect voor iemand die zijn tanden toont. Het resultaat van die scherpe houding der Angel-Saksers was dan ook dat Molotov, wanneer de Vier vóór 14 dagen opnieuw bijeen kwamen, het gevleugelde woord sprak: Korotko (Laten wij opschieten). Dit woord verwekte onmiddel lijk een optimistische stemming rond deze tweede conferentie, want velen hadden er zich aan verwacht dat Rusland stijfhoof dig zou blijven. Die goede atmosfeer werd ech ter iveer door donderwolken be dreigd daar men aanvankelijk weer niets anders oploste dan ba gatellen en men angstvallig de groote problemen scheen te ver mijden. Dit moet echter niet zóó ge weest zijn aangezien het vredes verdrag met Italië er plots op een goeie morgen door was. Dit scheen zóó plots dat iedereen er over verwonderd wordt. In feite mag men echter aannemen dat het niet zoo ineens gebeurd is, maar sedert dagen het onderwerp van de besprekingen uitmaakte. Daar men deze keer echter geen pers conferentie meer geeft, maar en kel een zeer korte officieele nota doaarin men bijgevolg zegt wat men wil kwijt zijn) zal de legen de van de plotse oplossing wel blijven bestaan. HET POTLOOD VAN dhr BIDAULT In feite waren er drie groote problemen die in verband met Italië moesten behandeld ivorden: Trieste, de Italiaansche Koloniën en de Oorlogsschade. Tijdens de eerste conferentie werden op die drie punten de meest verschillende voorstellen gedaan zonder dat een oplossing gevonden werd. Voor Trieste hadden de vier ministers elk een verschillende oplossing, terwijl de Russen ab soluut een voet wilden krijgen in de voormalige Italiaansche kolo nies, wat door de drie anderen bestreden werd. Rusland wilde tenslotte een oorlogsschade van 300.000.000 dollar ontvangen, ter- wijl dhr Byrnes anhooordde dat dit juist het bedrag was van de leening door Amerika aan Italië toegestaan, en dat hij geen lust had de goede Amerikaansche dollars in de beurs van vadertje Stalin te zien verdwijnen. Nu kwam men op die verschil lende punten tot de volgende op lossing 1. - De kwestie der kolonies werd eigenlijk niet opgelost. Men kwam alleen tot 't besluit dat men Italië zou verzoeken af te zien van absoluut alle kolonies; 2. - de oorlogsschade ten bate van de U.S.S.R. werd op 1G0.000.000 dollar vastgesteld, te betalen in 7 jaar en zonder dat tijdens de eerste twee jaar met die betalin gen een aanvang zou moeten ge maakt worden; 3. - De kwestie van Trieste en Venetisch Julië bleef echter de moeilijkste om op te lossen. Italië wou alles voor zich behouden daar 't grootste deel der bevolking Ita lianen zijn. Tito wou van een anderen kant alles voor zich op- eischen. De Russen steunden Tito onvoorwaardelijk, terwijl de Fran- sche, Britsche en Amerilcaansche experten die den toestand ter plaatse onderzocht hadden, elk een verschillende regeling voor stelden. De zaak scheen opnieuio te zul len doodloopen, toen dhr Briclault plots zijn potlood bovenhaalde cn op de openliggende kaart een lijn trok waarop iedereen al meteens accoord ivas. Het weze nu' waarheid of sprookje, één zaak is zeker: die lijn werd aanvaard en de toe komst zal moeten uitwijzen of het potlood van dhr Bidault een vredesinstrument geweest is of dat het op zekeren dag in een staafje dynamiet zal veranderen waardoor een nieuwe wereldbrand zou kunnen ontstoken worden. De lijn ioaarop de ministers zich accoord stelden is immers een compromis tusschen het Rus sisch voorstel en de Angel-Saksi sche. Ze volgt van het N.-W. uit de Britsche en Amerikaansche - ;p Hr ENRICO NICOLA, die als Voorzitter der Italiaansche Republiek komt verkozen te worden. lijn tot aan Gorizia (achter Trieste) en loopt van daar naar Citianhova aan zee. De Britsche lijn daarentegen liet ook Pola aan Italië en de Amerikaansche daar enboven ook Albona, terwijl de Russen het geheele gebied ten O. van Udino aan Yougo-Slavië wilden overmaken en dus de grens van 1866 met Oostenrijk wilden herstellen. Al deze lijnen en ook de thans aanvaarde zijn echter voor Italië veel ongunstiger dan die in 1919 door President Wilson voorgesteld en geven alle Fiume aan Yougo-Slavië. Fiume waar voor de Italiaansche irredentis- ten onder de leiding van den dichter Gabriele d'Annunzio na den vorigen oorlog zoo verbitterd gestreden hebben en dat ze ook thans weer zullen aanzien als liet «Italia Irredenta(het Italië dat opnieuw moet veroverd worden). Intuschen zal Trieste een vrij stad zooraen onder internationaal beheer. Wat dit allemaal zal meebren gen is nog niet te voorzien. Opti misten wijzen er op dat dit een zeer interessant experiment zal zijn aangezien hier voor 't eerst, als is het dan ook op zeer kleine schaal, een proefneming zal gedaan worden van supra nationale, internationale of we- reldregeering Anderen daarentegen wijzen er op dat ook een dergelijke oplos sing gegeven werd aan het Dant- zïa-probleem na den vorigen oor- la, e i dat juist hierin de aanlei- d' g gevonden werd voor een hieuwen wereldoorlog. Opdat dit niet zoo worde is hst inderdaad zeer noodzakelijk dat Trieste niet zou bestuurd worden door de vier grootmachten alleen, ivant men kan er onmogelijk op betrouwen dat Rusland er "veel zou voor voelen het internatio naal statuut van Trieste te êer- biedigen, te meer daar de Adrla- tische eilanden Unie en Lussino aan Yougo-Slavië zouden komen, en dat die eilanden, indien ze ver sterkt worden, Trieste zouden do- mineeren, zoodanig dat zoo zgn. Vrijstad practisch in Russische handen zou zijn. Het is daarom noodzakelijk dat het werkelijk de Organisatie der Vereenigde Vol keren zou zijn die het bestuur in handen neemt. Of zelfs dit systeem echter een afdoende waarborg en grendel zal zijn tegen het Sovjet imperialis me valt nog af te wachten. We mogen echter niet voorbarig pessimistisch zijn en hopen dat alles langs den besten kant zqu keeren. REACTIES OP KORTEN EN LANGEN TERMIJN Dat Italië met een dergelijk vredesverdrag niet gediend is, is vanzelfsprekend. Berichten over woelige betoogingen en bloedige incidenten loopen dan ook dage lijks binnen. Over 't algemeen laten de Ita lianen opmerken dat ze toch twee jaar samen met de Geallieerden gevochten hebben tegen het fas cisme en tegen Hitter. Ze hebben dus samen hun bloed vergoten en mochten dan ook op, een betere behandeling rekenen. Vooral op Frankrijk zijn ze vertoornd om dat Frankrijk Briga en Tenda verkregen heeft in de Italiaan sche Alpen, ttz. hoop en al enkele bergdorpen. Deze woede tegen Frankrijk be wijst echter op zich zelf al dat de Italianen niet heelemaal in hun recht zijn, want ze vergeten al te gemakkelijk hoe ze in 1940 Frankrijk den dolksteek in den rug hebben gegeven en dat zij te dien tijde heel wat grooter eischen stelden aan hun latijnsche zuster. Zij vroegen inderdaad niets min der dan Corsica, Tunis, Savooie en Nizza! Het is natuurlijk zeer verleide lijk om het te vergeten maar het blijft toch zoo. Dit neemt nochtans niet weg dat hei Italiaansch protest in ze keren zin gegrond is. Nemen wij b.v. de kwestie der oorlogsschade. Italië most dus nog 100.000.000 dollar (of 26 miljard lire) betalen aan Rusland, maar uit een gedetailleerd verslag dat tijdens de Paaschweek door dhr de Gasperi aan de Vier te Parijs werd voorgelegd, blijkt dat Italië van 25 Juli 1943 tot 31 December 1945 reeds volgende sommen be taald had: 402.605.196.039 lire als gevolg van den wapenstilstand en 393.696.857.000 lire als bijdrage in de gemeenschappelijke oorlogs voering. Deze astronomische cij fers gaven de uitgeputte Italia nen zeker redenen om te hopen dat het hiermee zou genoeg zijn. En de kwestie der kolonieën. Dat men hen ontneemt wat Mus- solinie veroverd had is maar re delijk, maar dat men hen ook die gebieden wil ontnemen waar zij sedert tientallen jaren hun zweet, geld en bloed voor gegeven heb ben is onbillijk en zelfs onrede lijk. Te meer daar iedereen ac coord is om te verklaren dat ze uitstekende kolonisten waren. En wat Trieste betreft. Die stad is ongetwijfeld Italiaansch, als mede het grootste gedeelte van het territorium dat thans aan Tito wordt afgestaan. Het is dan ook klaarblijkelijk dat hier niet zoozeer gezien werd naar de be langen van de betrokken bevol king, maar dat hier een vergelijk of compromis getroffen werd tus schen het Russisch en het Angel- Saksisch inperiaiisme. (Deze be- schouioing geldt trouwens voor geheel het geplande vredesver drag.) Of déze oplossing echter op lan gen duur gunstig zal lijken is een andere vraag. In Italië zou ze in elk geval tot zeer eigenaardige reacties kunnen leiden. De Italianen hebben het fascisme over boord gegooid maar het voorgenomen vredesverdrag zou vrij spoedig voor gevolg kun nen hebben dat men terug den zelfden weg opgaat. Inderdaad: door het opleggen van te zware oorlogsschade en het ontnemen der kolonieën zal Italië onvermijdelijk neg armer worden dan het reeds is, terwijl anderzijds door het afnemen van Trieste en een deel van de Vene- zia Guïlia de nationalistische ten- denzen zullen aangewakkerd wor den. Uit dezen warboel zullen de communisten alle munt trachten te slaan om aldus meester over het schiereiland tc geraken, maar aangezien Rusland hier geen baas is, zal het ook de andersdenken den niet kunnen uitroeien gelijk in Oost-Europa, en is hst bijge volg niet denkbeeldig' dat de Ita lianen, uit verweer tegen een communistische dictatuur op nieuw naar een nieuwen Duce zouden gaan roepen. Aldus zou deze oorlog, die te gen de dicio.tuur gevoerd werd, als resultaat hebben dat een nieuwe dictatuur zou ontstaan. V. WESTERLINCK. 'Met vreugde vernemen wij dat den E. P. Antoins Domeis, geooren te Geluwe op 19 April 1965, wiens ouders te Msenen in de Ieperstraat woon achtig zijn, benoemd kcont te worden tot mode helpend-Bisschop, met recht tot opvolging, van E. H. Jaocb, Bis schop te Roseau, in de Britsche An tillen. De nisuwe Rak-Prins trad in de Redemptoristen Orde te Sint-Trui- dsn, op 2.1 September 1928, en werd drie jaar later tot Priester gewijd. In 1934 vertrok hij naar óe Missies van Roseau, Britsche Antillen, waar hij verbleef toen dm oorlog uitbrak. Gemobiliseerd voer hot Engeisoh-e leger, werd hij Hoold-Aalmoezenier van do Belgische strijdkrachten in Engeland. Mgr. Demets zal binnen kort gedemobiliseerd worden. Wij bieden Ham cnizs best® geiukwen- schsn, alsmede aan zijne achtbare familie. Migr. Moris, weake M,gr. De- mets geroepen is te vervangen, en welke lijdende is, is tevens een Belg. Hij telt 70 jaar em is Bisschop sedert 1922. W W&ft J Didden, overgelukkig, komt als eerste ovcnr de meet cn legt aldus beslag op eon prachtige overwinning. Uiterst links bemerken we Kir Be ddelcem, uit leper, de B.W.B.-Kocrsleider. Een volledig relaas, met nog andere foto's, vinden onze Lesras op het 3« blad. Riilt!I!llll!!!!IIIHimiimiUm!ll{l!llfIi!li!ll»!lfll!liIilIIII>Iltlllllil!!lllIllininmnflfn!llllllll!!!l(lli!illlH!UR!!lt:l!l 't Is of het gisteren gebeurd was. Moeder was een getrouw lid van Sin te Anna; die vereeni- ging had vroeger gebloeid maar se leed aan... bloedarmoede. lede ren keer dat er vergadering was kregen we' 's avonds moeders rouwbeklag te hooren: «We wa ren met vijf... met vier... Sin te Anna heeft gedaan, de oude blij ven thuis, de jonge >uj:i te wijs om nog te leeren! 't Zal iets zijn tusschen hier en eenige jaren; in die Sinte Anna-vergaderingen v/erd ons geleerd hoe we moes ten «moederen»! Nu weten ze 't... Maar waar ze het haalden weet ik niet; en als ik rondkijke zie 'k dat het met huishouden en kin deropvoeding verkeerd loopt. Zoo kon moeder zagen! Tot ze op een Zondag namid dag t'huis kwam, norsch, kwaad- gezind... 't Is gedaan.met de vergadering van Sinte Anna, 'k was... alleen; en de Pastoor zei me: Roze, 't is toch de moeite niet meer, 'k geef het op!»... «Dat is de nieuwe tijd», zei moeder! Een paar dagen later kwam. de Onderpastoor naar 't onzent. En moeder begon haar lita nie op te zeggen: klachten en gejammer over den nieuwen tijd en over de dwaasheid van de vrouwen en over de Ste Annaver- gaderingen die nu een natuurlij ken dood gestorven waren! God betere 't, zei moeder, en zij ver zuchtte erbij. Roze, zei de Onderpastoor, ik kwam u iets vragen en 'k hope dat ge niet zult weigeren: ge zoudt moeten wijkmeester es worden van de K.A.V. Van de K.A.V?... Wat is dat Mr de Onderpastoor? Het antwoord en de uitleg wer den gegeven. Die K.A.V.? Dat was de «Kris- telijke Arbeidersvrouwen Vereeni- ging! de Vrouwengilde of de Vrouwenbond. En die zou niet al leen de Sinte Anna-vergadering vervangen maar zou de opvoe ding van de moeders verzorgen en nog veel andere dingen meer. Wat er nog meer gezegd werd, bleef ons een raadsel, immers als we 's avonds t'huis kwamen zei moeder alleen dat zij wijk- meesteres geworden was van de K.A.V., iets in den aard van «Sin te Anna», zei ze; ze zou eens zien hoe dat zou uitdraaien, ze had beloofd haar best te doen, omdat in die K.A.V. toch die zelfde be kommernis lag: Moeders te lee ren... moederen! Dat is meer dan twintig jaar geleden; en op ons dorp en in heel de streek was de K.A.V. «iets nieuws». Moeder bezocht de buren, en t'huis keken we eens naar me kaar, half ongeloovig, half la chend: «Wat gaat die K.A.V. hier uithalen? En... morgen gaat moeder naar.» Brussel! Ze ging in haar leven nooit ver der dan Oostakker; maar mor gen gaat ze naar Brussel! En we hadden goed te pratenMoeder, aan uw jaren... Maar die Teis is te lastig.Moeder heeft be slist: Morgen ga IK naar Brus sel! Ze wil haar deel, ze wil bij die 4000 wijkmeesteressen zijn, die morgen te Brussel het zilve ren jubileum zullen vieren van de K.A.V. ZIJ wil er bij zijn en dat is zoo gemeend; dat is zoo beslist dat wij er verstomd voor staan. Net alsof dat jubileum zonder haar niet gevierd kon worden! De K.A.V. dat is haar gilde dat is haar leven! Van «Sinte Annamogen we nooit meer spreken. Dat was uitstekend in zijn tijd, antwoordt moeder... maar Ste Anna is nu de patro nes van onzeVrouwengilde. Die conditie stelde ik over zooveel jaren, als ik gevraagd werd om wijkmeesteres te worden! Moeder is eene van die acht duizend wijkmeesteressen in 't Vlaamsche land; die acht dui zend wijkmeesteressen begaan honderd zestig duizend leden, dat is honderd zestig duizend gezin nen. Moeder wordt wel een van de oudstemaar ze zal wel nog van de «taaiste» zijn! De KA.V. dat is haar leven. Bestuursvergaderingen, algernee ne vergaderingen, lessen,... ar- rondissementsvergaderingen. Be zoek aan haar leden, met het maandblad, bij geboorte, bij ziek te of sterfgeval. En «ik ben niet beter dan da andere wijkmeesteressenbe weert moeder! En dan vertelt za wat er gedaan werd onder den oorlog om de vrouwen, om de moeders recht te houden, hoe er geholpen werd; hoe de K.A.V. voor vele moeders een zegen was. En nu? Dan kijkt moeder ons even aan; die groote kerels die den air hebben verstandige mannen tc zijn en zulke... dwaze vragen kun nen stellen! Nu? Nu zorgt de K.A.V. er voor dat de mannen t'huis een... vrouw hebben die weet wat het is een huis te begaan en die weet wat het is moeder te zijn. Dan blik semen haar oogen door de glazen van haar brildie weten wat hun plicht is tegenover man en kinderen en voor hun gezin ea hun gezinsgeluk zouden... vech ten»! Moeder gaat morgen naar Brus sel] PÉ VLAEMYNCK. ff D*r m~i illiluilillilinilmUmililillllii (Vervolg) Nadat wij de vijf punten van het regeeringsontwerp dat op 16 April li. werd ingediend, hebfcn laten kennen in een eerste artikel, brengen wij vandaag den inhoud van de vijl amendementen der Regeering, om nadien enkele beschouwingen te wij den aan de nieuwe wet, teneinde de draagwijdte van bepaalde teksten en ook wel sommige kritiek voor ocgen te leggen. De amendementen van de Regee ring komen hoofdzakelijk op het volgende neer: 1. De bepalingen van de huur overeenkomst dat de belastingen door den huurder worden betaald, moeten beperkt worden tot deze fiscale lasten waar-van de aard en de grondslag ten tijde van het sluiten van de hum- vastgesteld waren. Aldus zal vermeden worden dat nieuwe Staats-, Provincie- of Ge meentebelastingen don toestand van den huurder zouden bezwaren. 2. Wanneer e:n landeigendom, waarvan de oppervlakte minstens een Ha. bedraagt, of een woonhuis of bedrijfsgebouw omvat, wordt ver pacht, dan moet die pacht schrifte lijk worden aangegaan. 3. Wordt nietig verklaard, de bepaling die veelvuldig in de pachl- contracten voorkomt, waarbij de ver pachter ontlast wordt van de vrij waring verschuldigd aan den hum- der voor alle gebreken van het ver pachte goed, die het gebruik ervan verhinderen. 4. Wordt nietig verklaard elke bepaling der pachtcontracten, die den last van het gewoon toeval, zoo als hagel, bliksem, vorst, enz. op tien pachter leggen. 5. Het opmak:n van een plaats beschrijving voor betrekkelijk belang rijke bedrijven, wordt verplicht ge maakt, ten einde zooveel mogelijk be twistingen te vermijden ter gelegen heid van het vaststellen, van het eventueel bij het verstrijken der pacht verschuldigde vexgoedingun. Bulten deze Regeeringsamei] demen ten werden ook nog andere inge diend, de commissie voor den Land bouw heeft al die teksten onderzocht en een nieuwen tekst opgesteld, die in de jongse dagen werd besproken in openbare vergadering der Kamer Deze nieuwe tekst behoudt echter, het weze dan ook in g:wijzigden vorm, de besproken hervormingen. Een innovatie nochtans is wel da nieuwe proceduur inzake landpacht» Ze- zou hierin bestaan: 1. Inzake landpacht is geen en kele bei, is ting mogelijk, indien de eischer niet, vooraf, een verzoek heeft gericht tot den vrederechter om de tegenpartij in verzoening te roepen. 2. De vrederechter roept de par tijen binnen de acht dagen in ver zoening, alsmede twee bijzitters (landbouwdeskundigen) die him ad vies zullen geven. Hun kosten moeten worden gedekt door een provisie van de verzoekende partij. 3. Komt er een verzoening tot stand, dan wordt hiervan proces verbaal opgesteld. 5. Komt er geen verzoening tot stand, dan worden partijen een twee de maal in verzoening opgeroepen, zoo ze akkoord zijn, echter niet voor aleer de bijzitters' hun schriftelijk advies eventueel na een bezoek er plaatse hebben gegeven. In dat gval kunnen partijen aan de bijzitters nota's overhandigen waarin hun bewijsmiddelen worden uiteengezet: zij mogen de bijzitters vergezellen bij hun bezoek ter plaats, mits ze tijdig te verwittigen. 6. Komt een akkoord tot stand op de tweede zitting, dan wordt pro ces-verbaal opgesteld. 7. Komt geen akkoord tot stand, dan komen de bijzitters slechts tus schen op verzoek van een der par tijen. Hebb:n zij echter reeds hun advies uitgebracht in verzoening, dan kan op hen geen beroep meer wor den gedaan in geschil 8. De vrederechter hoort de par tijen over het advies door de bijzit ters uitgebracht. Hij houdt de zaak in beraad of buslist oongenblikkelijk, doch zonder de medewerking van de bijzitters. iZle vervolg op 7» blad)

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1946 | | pagina 1