Grote Huide
vergadering
Z.M.KoningLeopold III
Vrije doorgang te frun
HEROPVOEDING
Nieuwe Arbeidsconflikten
binnen onze Grenzen
Het Vraagstuk
van de Middenstand
Voor meer Rechtvaardigheid
en Naastenliefde
KATHOLIEK WEEKBLAD VAN WESTVLAANDEREN
Puin van de
IJzertoren
wordt opgeruimd
bestuur en redactie s
Gasthuisstraat 19, Poperinge.
Telefoon fl. Postcbeck 47.C3.C10.
ONZE BURELEN.
ATOOMGEHEIM
MAG ALLEEN VOOR
VREDESDOELEINDEN
GEBRUIKT WORDEN»
de belgische uitvoer
in januari
De Woorden van een Bisschop
STAD POPERINGE
Zondag 15 Februari
Hr De Vleeschauwer, oud-Minister, voert er het woord.
MEDEBURGERS 1
heer f. colltn,
voorzitter
van de kredietbank,
Gehuldigd
BUITENLANDS OVERZICHT
VASTENBOEKJE
32.000 Grensarbeiders in staking
Te Parijs werd uitkering van Maande
lijkse vergoeding bekomen
nog de franse
munthervorming
STAKINGEN
BRAKEN EVENEENS UIT
IN BELGISCHE
KOLENMIJNEN
.^uMguumnMMtnMir MMMAmwwiMig
Zaterdag 14 Febr. 1948.
Uitgave POPERINGE-IEPER-WERVIK en Omliggende
ABONNEMENTSPRIJS VOOR:
België (Abonnementsprijs): 92 fr.
Belgisch Congo 3,— fr. p. week.
Frankrijk Holland 3,fr. p. week.
Andere landen 3,30 fr. p. week.
Aangesloten bij V. B. P. P. i 3' jaar. n' 7.
ijf PRIJS PER Ni-: 2 FRANK.
het
kel jks imm
Sj Roeselarc, St-Alfonsusstraat 12.
K leper, G. de Stuerastraat 4.
S Poperinge, Gasthuisstraat 19.
f Veurne, Noordstraat i4.
c' Wervik, Kasteelstraat 26.
Nieuwpoort, Langestr. (Af. Durr.on).
ONZE UITGAVEN:
Roeselare-leper-Meenen.
44 Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide.J
4 Poperinge-Ieper-Wervik.
Het verheugt ons aan onze Lezers te kunnen mededelen
dat wevan de hand van een bevoegd persoon inzake Mid-
denstandsbeleideen reeks artikelen kunnen aankondigen,
en waarvan we lieden de eerste bijdrage laten verschijnen.
Dit artikel geldt slechts als inleiding, in volgende wordt
gehandeld over:
De Overbezetting en Sanering van de Middenstand.
De Gelijkberechtiging van de Middenstand tegen
over andere groepen en bedrijven.
De Sociale Veiligheid van de Middenstand.
De Organisatie van de Middenstand.
De Toekomstperspectieven van de Middenstand.
Het enige doel dat we daarmee beogen is de Lezer-Midden-
siunaer ie doen inzien aai liet Meer DAN TUD wOttDT
DAT HU BEGRIJFE DAT HET HIER GAAT OM HET
BLIJVEND ZELFBESTAAN VAN DE MIDDENSTANDER
IN ZIJN PRIVAAT-ONDERNEMING.
AJL8 BE NOOD AAN DE MAN
KOMT...
Ja, dan komen onze middenstan
ders uit hun scheip. Ze leven in den
Mere gerust, zolang het hen ;oecl
gaat. De arbeiders mogen staken. Al
le middenstandsberoepen mogen met
aware moeilijkheden te kampen heb
ben. Zolang zijzelf, in. hun eigen win
tel of bedrijf geen schade ondervin
den en jaar op jaar de bekende eind
jes aaneen kunnen knopen, zolang
slapen zij, of althans de meesten on
der hen, de slaap van de gelukzali
gen. Maar zodra de nood eens in hun
buis komt binnenpiepen, hetzij on
der vorm van een controleur of van
een besluit in het Staatsblad, dan
gaan de poppen aan 't dansen. De
fcta&t wordt verketterd, affe politie
kers worden over één kam geschoren
en de mensen die zich aan de verde
diging van de middenstandsbelangen
wijden krijgen het compliment te ho
ren dat er niets gedaan wordt en dat
de middenstander van God en alle
man verlaten een gewissen onder
gang tegemoet gaat. Zijn geweeklaag
dringt echter, niet veel verder door
dan de muren van zijn huis en van
zijn stamcafé. Het is immers toeval-
ü!g wat kalmer geworden in de nabu
rige winkel waar de klaagliederen
van vorige maand voor stomme be
rusting plaats maakten. En zo komt
het dat de hoge heren te Brussel be
sluiten, dat er wel hier en daar mis
noegden zijn, maar dat het alles sa
mengenomen niet zo erg is, en dat
alleen demagogen of onruststokers
hog gewagen van
EEN MALAISE
BU DE MIDDENSTAND.
Geen wonder dat de andere stan
den dan bijna zonder slag of stoot
hun billijke eisen, ingewilligd zien.
Dat een kleine aanpassing van
de huurprijzen onmiddellijk gevolgd
wordt door een compensatie uit de
Staatskas. Dat de prijsverhoging van
levensmiddelen en brandstoffen door
conipassiekonsvoor de zorgen
kinderen van Vadertje Staat worden
verdoezeld. Dat de Nationale Arbeids-
conferentie waar de middenstanders
niet schijnen thuis te horen, haar
wensen dicteert en steeds een trouw
gehoor vindt.
En wat het ergste is, dat de gewone
arbeider over de noden van de mid
denstand niet te spreken is. Hoe kan
be: ook anders. Zijn krant schrijft
daar immers niets over en het Beet-
nemerscomitéverwekt de indruk
dat de middenstanders toch maar be
driegers zijn. Hij staart zich blind op
de alleenstaande gevallen vari mid
denstanders die een auto kochten of
bun winst besteedden aan de moder
nisatie van hun winkel. De gewone
•nan vergeet zo gemakkelijk dat
SCHIJN BEDRIEGT.
Wij kennen een winkel in kunst
voorwerpen in de hoofdstraat van
een grote stad, waar soms in een gan
se week geen vijftig frank binnen
komt. Wij kennen een winkel in bu
reelbehoeften waar men ons nog noo.t
©p vijftig frank kon teruggeven. Wij
kennen tientallen mensen die op het
middenstandssekretariaat aanklopten
«m hun handelsregister op te geven,
en, moedeloos, de weg opgingen naar
een loontrekkend beroep. Wij kennen
evenveel oude middenstanders, die
geen pensioen kunnen genieten, en
moeten voortdoen met een kleine in
trest op hun ontwaarde spaarcenten,
én die toch economisch sterk wor
den geheten. En wij begrijpen dat
bet zeifs voor een begoede midden-
ander die een winstcijfer van boven
de 109.000 fr. maakte, zeer zwaar kan
vallen als hij hierop bij het volgend
jaar meer dan een derde naar de fis
cus mag dragen. Wij begrijpen dat
een middenstander die 150.000 fr. ver
dient, maar tien kinderen heeft voor
wie hij maar een bespottelijke kin-
«iervergoeding ontvangt, niet graag
25 briefjes van duizend neertelt op
be: kantoor der belastingen.
Maar wij zeggen a.an de midden-
si anders:
HET IS NOG MAAR EEN BEGIN!
De moeilijkheden die gij nu reeds
ondervindt zijn nog maar de symp
tomen van 'een ziekte die zeer erg, en
zelfs dodelijk kan worden. Het vraag
stuk van de middenstand is niet een
kwestie vair winstmarge of fiscus, het
is uiteindelijk, een kwestie van zijn
of niet^zijn Het is niet het winst
cijfer van één bepaald beroep of be
drijf dat 'bedreigd wordt, doch het al
dan niet voortbestaan van gans de
volksklasse van zelfstandige midden
standers uit ambachten en neringen.
De ernst en de draagwijdte van dit
vraagstuk beter en breder bekend te
maken is het doel van deze artikelen
reeks. Hoe men het ook draaie en
kere, de middenstander staat voor
een beslissende keuze. Slechts in één
richting kan hij naar een oplossing-
zoeken: de vereniging.
Alwie nog in vrijheid zijn brood
verdient, moet weten dat hij de toe
komst voor hem, en voor zijn kinde
ren, enkel dan zal beveiligen wanneer
hij zijn paardenbril afzet, wanneer
hij verder leert kijken dan zijn eigen
zaak en zijn eigen tooglade, wanneer
hij tot de ontdekking- komt van de
noden der gemeenschap en in de
strijd voor zijn stands-oelangen de
koers van de tijd«radikaal omzwenkt
naar veiliger banen.
aldus Paus Pius XII.
Een kracht, die het vreselijkste
wapen geschapen heeft dat de mens
heid ooit kende, moet uitsluitend ge
bruikt worden voor het dienen van
de vrede en de wetenschapzo
sprak Z. H. de Paus bij het openen
van de Pontificale Academie van
Wetenschappen in Vaticaanstad.
Na aan de kritiek van de Heilige
Augustinus op de oorlog te hebben
herinnerd, zegde Pius XII, dat der
gelijke kritiek ongetwijfeld gewettigd
was. Maar voegde hij er aan toe
als de oorlogsvoering van eeuwen
geleden reeds moest veroordeeld wor
den, wat moeten wij dan zeggen van
de moderne gruwelen, wanneer de
oorlog op wetenschappelijke en tech-
nisch-gerafineerde wijze gevoerd kan
worden?
De Paus noemde Öe ontdekkingen
van Max #lanck en de vervaardiging
van atoombommen geen doel als dus
danig, maar een stadium in de voort
schrijdende ontwikkeling naar een
tijdperk dat door sommigen reeds het
atoomtijdperk wordt genoemd.
Tegenover deze evolutie, die het
gevolg is van de bestudering der na
tuurwetten weten de echte weten
schapsmensen hun enthousiasme te
vermengen door een diepe nederig
heid, want zij moeten hun onmacht
'erkennen, cle rijkdommen der godde
lijke schepping en de wetten die
haar beheersen te doorgronden».
De woorden van de Heilige Vader
werden aanhoord door geleerden uit
Italië, België, Portugal, Oostenrijk,
Amerika, en Ierland.
In de loop van de maand Januari
heelt België voor 6.194 milliard fr.
waren uitgevoerd, tegen 5.567 milli
ard in December 1947. Dit resultaat
werd in regeringskringen als zeer
bevredigend beschouwd.
In de Vastenbrief 1948 van Mgr
Kerkhofs, Bisschop van Luik, lezen
we volgende oproep tot naasten
liefde en verzoening:
«Alleen de'christelijke liefde is bij
machte de krachten van alle vol
keren te bundelen in een edelmoe
dige .samenwerking mat hei oqg op
het gemeenschappelijk welzijn; zij
aliëen is in staat conflikten te voor
komen,waarvan de gevolgen voor de
ganse mensheid een ramp zouden
betekenen.
Laten we echter beginnen met de
vrede in onze eigen harten te vesti
gen en er alle gevoelens van haat
en afgunst uit te verbannen. Weg
met die wraakgedachten, die ons met
de medeburgers uit onze omgeving
op oorlogsvoet doen leven!
Hoe pijnlijk is het niet te horen
spreken van veten, verdeeldheid en
vijandschap tussen mensen van één
zelfde parochie, somtijds zelfs tussen
leden van éénzelfde familie, en dat
niet zelden op plaatsen die de naam
hebben heel christelijk te zijn.
Ongetwijfeld hebt ge ons ook meer
dan eens, door uw blijken van edel
moedigheid en naastenliefde gesticht:
spijts de moeilijke tijden hebt ge
arme kinderen uit het buitenland in
uw huisgezinnen willen opnemen;
we wensen U geluk met dit liefde
werk en zegenen er U om.
Laten we echter ook niet uit het
oog verliezen dat, zelfs bij ons, veel
personen in nood verkeren en gebrek
lijden. Wij willen van deze gelegen
heid gebruik maken om er U nog
maals op te wijzen hoezeer het lot
van vele politieke gevangenen en van
hun familie ons ontroert en ons me
delijden opwekt, opdat U deze ge
voelens met ons zoudt delen. Hoeveel
vrouwen en moeders werden niet ge
scheiden van hun echtgenoot, die
tevens de huisvader en kostwinner
was! Zonder fortuin, hebben ze hun
laatste hulpmiddelen opgebruikt en
bevinden ze zich thans in een toe
stand van verschrikkelijke armoede.
De wanhoop nabij moeten zij het
hoofd bieden aan de verzoeking hun
deugd en hun geluk op te offeren
om in hun voeding en hun levens
onderhoud te kunnen voorzien. Wie
zou het over zijn hart krijgen hun
zijn hulp te ontzeggen, te meer daar
ze zeer dikwijls niet verantwoordelijk
waren vooY de laakbare houding of
voor de strafbare daden van hun
echtgenoten of zonen.
Wat de politieke gevangenen zelf
betreft: het is ongetwijfeld onze
plicht hun fouten af te keuren; zelf
1
te 17,30 uur In de Feestzaal
van het
STAD HUIS
AAN ONZE GELIEFDE VORST
I
I 1
Herinnert U hoe vurig Koningsgezind Gij waart op
28 Mei 1940.
Bewijst nu uw dankbaarheid! tegenover onze KONING
LEOPOLD til met aan deze Koningshuidie deel te nemen.
li
m, '1 mil
At tuirfo»
I r «W EiJéiiiMi
echter mogen we niet haten, maar
we moeten veeleer bidden dat de
straf die hen werd opgelegd hen tot
inkeer en beternis brenge.
De rechtvaardigheid eist ten an
dere dat die straf aan de zwaarte
van het misdrijf aangepast weze,
terwijl het goed van het land en het
belang van de natie, vragen dat zij
de schuldigen hclpe heropvoeden-. Het
strafregime zelf moet beantwoorden
aan de eisen van menselijkheid en
bezadigdheid, die tot de schoonste
erfgoederen van ons volk behoren.
Men moet ook nodig onderscheid ma
ken tussen verklikkers en uitgespro
ken verraders van de ene en de lich
tere gevallen van de andere kant:
tot deze laatste behoren diegenen
die zich door een valse ideologie of
wereldbeschouwing lieten meeslepen
en die men derhalve veeleer als ver
dwaalden dan wel als schuldigen
moet bestempelen; velen onder hen
hebben hun fout bekend.
Tegenover deze laatsten moeten we
ook om deze meer bijzondere reden,
blijk geven van begrijpen, medelij
den en vergevingsgezindheid. Het is
ook nodig dat diegenen die de ge
vangenis mogen verlaten, de zeker
heid hebben opnieuw een plaats in
de maatschappij te kunnen bekleden
en op fatsoenlijke wijze in het on
derhoud van hun gezin te kunnen
voorzien.»
In 1916 hadden de Vlaamse jon
gens aan het IJzerfront een comité
gesticht om op de grafzerken van de
betreurde gesneuvelde makkers een
waardig sym'oooi aan te 'brengen. Joe
English ontwierp voor deze een graf
zerk, naar Ierse trant, waarin de let
ters prijkten A.V.V. - V.V.K.Wel
dra waren veel graven van gesneu
velde IJzerjongens versierd met der
gelijk zerkje, zulks ten koste van de
schaarse spaarcentjes van de Vlaam
se strijders.
Eerst werden, door misdadige han
den, die letters met cement dichtge
maakt; naderhand gebruikte men van
overheidswege die stukgeklopte zerk-
kruisen om er een weg mede aan te
leggen te Adinkerke.
Deze grafschennis bracht er wel het
meeste bij tot het ontstaan van de
IJzel-bedevaarten en het oprijzen van
de IJzertoren.
Misdadige handen moesten na de
tweede wereldoorlog dit mooie mo
nument bij middel van dynamiet
vergruizelen, waarna politieke harts
tochten de toenmalige linkse rege
ring deden besluiten die gewijde grond
te onteigenen.
Van hogerhand is thans meer be
grip aan de dag gelegd en werd thans
toelating gegeven tot het opruimen
van het puin van de IJzertoren.
Zo vernamen wij o. m. dat Zondag
1 Februari jl. het voltallige IJzer-
comité een bezoek bracht aan het
puin van de IJzertoren en dat, inge
volge dit "bezoek, sedertdien een aan
vang gemaakt werd met het wegrui
men van wat over is gebleven van
dit enig gedenkteken.
Wellicht krijgen wij dan dit jaar,
op de derde Zondag van Augustus,
weerom een Ijzerbedevaart.
De Heer Prof. Fernand Collin, se
dert 10 jaar voorzitter van de N.V.
Kredietbank werd Zaterdag 7 Febru
ari jl. te Antwerpen op waardige wij
ze gehuldigd door een intieme kring
van vrienden en medewerkers, dat
naar aanleiding van zijn tienjarig
jubileum als voorzitter dezer finan
ciële instelling die in zo korte tijd
spanne zo een grote uitbreiding wist
te nemen.
GENERAAL FRANCO
EEN CAPITULATIE
Op 10 Februari, te 0 uur. werd
dus het normaal verkeer over de
Spaans-Franse grens hersteld. De
brug van Irun zal niet langer
meer ongebruikt liggen. De trei
nen zullen weer door de tunnels
donderen, de vliegtuigen de Pyre
neeën overtrekken en de telefoon
verbindingen hersteld worden. De
scheepvaart zal roederopleven, de
handel zal bloeien.
Deze beslissing komt ongeveer
twee jaar na de beslissing ae
Spaans-Franse grens te siuiten
om door een economische blok
kade Franco van het beioind te
verjagen.
het was inderdaad, op 1 Maart
1940 dat Felix Gouin, kort nadat
hij Generaal de Gaulle aan het
hoofd van de regering had opge
volgd, de grens gesloten had.
Dit gebeurde toen in de volgen
de omstandigheden: de Spaanse
regering had een dozijn' republi
keinen laten executeren en daar
op icaren de Franse arbeiders uit
de transportindustrie tot staking
overgegaan. Alle waren die uit
Spanje kwamen of naar Spanje
reisden zouden niet meer gelost
worden. Onder steeds stijgende
drukking van de Conféderation
Générale du Travail (die sinds-
dien aan haar communisme kapot
ging) besloot de regering Gouin
aan de grens te sluiten.
Dit was op zijn minst gespro
ken eigenaardig en in der waar
heid een teken des tijds: een
formatie van privaatrechtelijke
aard, zonder enig politiek man
daat, dwong de regering een be
paalde houding op inzake buiten
landse politiek. Dit geeft een pak
kend beeld van de zwakheid dei-
Franse regering en van de onge
rechtvaardigde macht der syndi
caten.
Het is duidelijk dat hier de
hand van Moskou in het spel ivus
en dat de communisten hiermee
goed wisten wat ze deden: Franco
in moeilijkheden brengen en te
vens Frankrijk verarmen.
Indien men echter de thans
verkondigde officiële Franse ver
sie mag geloven, dan zou ook
Amerika er mede schuld aan ge
had hebben dat Frankrijk des
tijds deze beslissing nam.
Volgens Le Mondezou er
het volgende geweest Zijn. Gouin
zou cle beslissing genomen hebben
de 26 Februari. Welnu de 27 Fe
bruari kwam er op de Quai d'Or-
say een Amerikaanse nota toe be
treffende de Spaanse aangelegen
heid. Deze nota ivas gedateerd
van 21 Februari. Er zouden nu
redenen zijn om aan te nemen
dat de Franse regering reeds ken
nis had van de Amerikaanse note Ziedaar het resultaat van
op hst ogenblik dat zij haar bt-f:'"::nkrijk's onberedeneerde of al
dat men het gevaar niet mocht
lopen het Iberisch schiereiland
in wanorde te dompelen en ae
handlangers van Moskou in dit
gedeelte van het Westen een
nieuwe kans te geven. Welnu een
economische blokkade zou onge
twijfeld een grote armoede en
edende over Spanje hebben ge
bracht, en wie armoede en ellende
zegt, zegt ook communisme.
Zo stond Frankrijk alleen en
moest kapituleren.
EEN FEIT IS EERBIEDWAAR
DIGER DAN EEN LORD-MAYOR
Zo zeggen de Engelsen,
En ae Fransen nebben thans
moeten ondervinden dat feiten
sterker zijn dan ideologieën en
bevliegingen.
Door het sluiten van de Frans-
Spaanse grens en het verbreken
der economische betrekkingen
heeft Frankrijk zichzelf ten zeer
ste benadeeld. Het heeft aanzien
lijke markten verloren, die thans
door andere landen werden in
genomen en die het nog zeer las
tig zal kunnen terug heroveren.
Doorvoerverkeer en havenactivi
teit, die veel noodzakelijke de
viezen binnenbrachten, vielen
weg. Tienduizenden transport
arbeiders vielen werkloos, wat
aanleiding gaf tot het invoeren
van een speciale vergoeding we
gens het sluiten van de grens
Het toeristisch verkeer, dat vroe
ger zeer veel opbracht, viel iveg.
De hotelindustrie leed grote scha
de en geheel Zuid-Frankrijk ver
viel tenslotte cp halve activiteit.
slissing nam, beslissing die dan
ook zou genomen zijn onder in
vloed van de Amerikaanse hou
ding.
Frankrijk zou dus gemeend
hebben dat er een internationale
actie teuen Franco zou op touw
gezet worden. Frankrijk wou dan
ook een eerste-rangrol daarin spe
len, wellicht mede onder de in
vloed van de Spaanse republi
keinse regering die op Franse bo
dem verblijft en om zich betere
en bevoorrechte posities voor te
behouden in geval de republiek
in^ Spanje hersteld iverd. (Denken
we maar aan de redenering die
Spaak volgde in een debat over
dit probleem in de Belgische Se
naat. Het ivas dezelfde gedach-
tengang.)
Volgens het officieuze Franse
blad nu zou Frankrijk dra moe
ten ondervinden dat het in zijn
eerlijke verwachtingen bedrogen
werd. In Maart 1946 immers
bracht Frankrijk het Franco-
geval voor de Veiligheidsraad, en
dit krachtens artikel 39 van het
Handvest van de O. V. V. De
Britse en Amerikaanse regerin
gen antwoordden echter prompt
dat zij Franco weigerden ie aan
zien ais een bedreiging voor de
vrede.
De zaak kxoam echter later toch
voor de UJi.O., maar de Raad. zo
wel als de Algemene Vergadering,
namen genoegen met een plato
nische verklaring. Men kwam er
zelfs niet toe de diplomatieke be
trekkingen met Spanje ie verbre
ken en bepaalde er zich toe de
geaccrediteerde gezanten terug te
loepen. Tot een verbreken- van de
handelsbetrekkingen naar het
Franse voorbeeld kwam het niet.
Deze politiek werd tenslotte in
November jl.,'zoals men zich zal
herinneren, door de Algemene
Vergadering van de U.N.Ö. nog
maals bevestigd.
Frankrijk stond dus alleen met
zijn economische blokkade. En
wanneer men weet dat het groot
ste gedeelte der Spaanse export
en importverrichtingen met Ame
rika en Engeland gebeurden, dan
ziet men onmiddellijk in dat al
leen die landen Franco op de
knieën konden krijgen.
Nu is het wel zo idat de Angel-
saksers gedurende de eerste twee
jaar na de oorlog Franco weg
wilden, en het lijdt geen tioijfel
dat Groot-Brittanvië ook nu nog
met genoegen zou zien dat de dic
tatuur in Spanje verdwijnt.
Dit zou trouwens ook een mo
rele overwinning zijn van de ech
te democratie op de een-partij-
regimes met hun geheime polities
en verdrukkingsmethodes.
Maar aan de andere kant steeg
het Russisch en communistisch
gevaar met de dag en werden de
'Angelsaksers er toe gebracht
West-Europa eerder strategisch
dan rein politisch te bekijken. In
dat kader nu was het duidelijk
met oefeningen voor
al de dagen van den
Vasten.
Nieuwe uitgaaf: 12,50 fr.
Te verkrijgen bij
BOEKHANDEL
SANSEN-VANMESTE,
POPERINGE.
Wordt per post gezonden, op
aanvraag per brief vergezeld van
ld fr. in postzegels of tegen stor
ting van 13 fr. op postcheckre-
keniiig 155.70 van Sansen-Van-
neste, Poperinge.
te edelmoedige geste.
Nu is de regering eindelijk tot
het besluit gekomen dat het ge
noeg was, en dat zij genoeg ge
offerd had op het altaar vun de
ideologie of van het communisme.
Men vraagt zich inderdaad af
waarom men met Franco geen
handel zou drijven, wanneer men
het wel doet met Stalin. Tito,
Bierut, Dimitrov en andere Gro-
zea's!
De Franse communisten zouden
dit natuurlijk willen, maar over
hen schrijft, het Franse officieuse
blad terecht: Er zijn nog men
sen die verlangen aat Frankrijk
zijn Don Quichotterol zou voort-
spelen. De Spaanse held.zou, vol
gens hen, Fransman moeten ge
naturaliseerd ivorden en zou het
model en de inspirateur van onze
politiek moeten ivorden.
Alle ernstige mensen keuren
echter de beslissing van de Fran
se regering goed en zeggen spon
taan: als de communisten er te
gen protesteren, dan is dit al een
bewijs dat het een goede beslis
sing is.
DIE MET ZICH ZELF BOFT,
MOET NAAR DE MARKT
NIET GAAN
Wanneer we nu even nagaan
hoe de jongste beslissing dei-
Franse regering over de Pyre
neeën onthaald wordt en bespro
ken en uitgelegd, dan kunnen ice
moeilijk een glimlach onderdruk
ken.
In de grond zijn de Spanjaar
den ook ten zeerste verheugd over
de hervatting der economische
betrekkingen, omdat zij 0.111. ho
pen dat een 500.000 ton sinaas
appelen, waarmee ze geen blijf
wisten, thans gemakkelijker van
de markt zullen geraken, en dat
over 't algemeen handel en nij
verheid een nieuwe opbloei zullen
kennen.
Maar in een autoritair land
moet tenslotte alles dienen om
het regime lof toe te 'zioaaien. ook
al is het er voor niets of uiterst
weinig tussen.
Zo schrijft het officieuze blad
«Ya»; «De heropening van de
grens is 'in de eerste 'plaats de
erkenning van de besliste, duide
lijke en onbesproken houding van
Spanje, dat zijn stellingen en
gedragingen geen vingertop ge
wijzigd heeft. Deze beslissing
waarvan Frankrijk de grootste
voordelen zal opstrijken, valt
binnen het kader van een stro
ming van begrijpen, die een doel
matige arbeid zal toelaten tussen
alle landen van goede wil en die
tenslotte de organisatie van het
Westen ten goede zal komen.
Ook de Spaanse radio-commen
tators drukten zich tijdens de
jongste dagen in dergelijke be
woordingen uit.
De Spanjaarden onderlijnen
dus twee zaken: de verdienste van
het Franco regime en de organi
satie van het Westen.
Welnu, het is duidelijk dat bei
de gegevens getruceerd werden.
Zoals hierboven reeds iverd aan
getoond, is het niet aan Franco
te danken, dat hij in het zadel
bleef, maar aan Engeland en
Amerika, die er van afzagen hem
te doen vallen, om geen nieuwe
haard van troebelen en wanorde
in het Westen te scheppen.
En wanneer Spanje thans de
kans zal krijgen in het West-
Europees kader mee te werken,
dan is dit ook allerminst, aan het
Franco-regime te danken. Het
is eerder spijt het autoritair
systeem dat Spanje deze nieuwe
kans krijg Het is omdat men
zich voor een economische nood
zakelijkheid beinndt alle beschik
bare bwruwv ttn krachten te ver
enigen, en omdat het anderzijds
een element geworden is in de
Amerikaanse wereldstrategie.
Wij schrijven dus terecht: Wie
met zichzelf boft, moet naar de
markt niet gaan.
GIJ ZIJT DE POT EN DE KETEL
Het is duidelijk dat de commu
nisten nu overal duchtig van leer
trekken tegen deze maatregelen
en tegen de mogelijkheid die
Franco-Spanje geooden wordt
binnen net kader van West-
Europa.
Nu is het toch duidelijk dat de
Angelsaksers de jouriers van het
fascisme zijn en dat ze een nieu
we aanslag op de ware democra
tie aan 't voorbereiden zijn.
Een eerste reactie die bij velen
opkomt is dan ook: de pot ver
wijt de ketel dat hij zwart is. Of
zijn de Oostelijke democra
tieën niet in veel ergere graad
politiestaten en dictaturen als
Spanje? Waf willen zij ons
dan verwijten dat wij met Franco
betrekkingen zouden onderhou
den? Maar het is veel erger: de
communisten zijn én de pot én
de ketel. Eet is inderdaad hun
schuld dat West-Europa en de
Angelsaksers gedwongen werden
Franco zijn gang ie laten voort
gaan. Het Kremlin en zijn hand
langers doen inderdaad een zo
danige bedreiging op de vrije vol
keren wegencfaf wij ten slotte
niet meer vrij zijn in de keuze
van onze middelen en dat wij er
moeten in berusten met een ge
matigde dictatuur te onderhan
delen, om te voorkomen dat ivij
allen door een totale, niets-ont-
ziende communistische dictatuur
zouden vermorzeld worden.
Indien er dan ook iemand de
hoofdschuld draagt van het feit
dat dé vrijheid van de mens in
Spanje niet volledig werd her
steld. dan is het juist het Krem
lin, dat er ons een verwijt ivil
van maken.
Intussen mag men hopen dat
het Westen zal geconsolideerd
worden en dat het Spaanse re
gime naar meer menselijke vrij
heid zal evolueren, om eerstdaags
door een gezonde democratie te
kunnen vervangen worden.
10-2-48V. WESTERLINCK.
De heropvoeding der delinquenten
is in zich zelf zeker een edel en mooi
gedacht.Dat degenen die gefaald
hebben, tijdens hunne gevangenzit
ting heropgevoed worden is zeer nor
maal en zelfs gunstig voor hen en
voor de maatschappij.
Een dief bij voorbeeld die in de ge
vangenis zit, moet een beroep leren.
Dit zal hem toelaten, wanneer hij
zijn straf zal uitgeboet hebben, van
eerlijk verder te leven instede van het
stelen te herbeginnen.
Wanneer het gaat over delinquen
ten van gemeen recht is dit zeer een
voudig en duidelijk.
Wanneer het gaat over politieke
gevangenen, incivieken om het
woord te gebruiken dat thans aan de
mode is, is deze kwestie meer inge
wikkeld.
Welk is het doel van de heropvoe
ding?
Eerst en vooral van die veroordeel
den, goede burgers te maken, en ten
tweede, hen toe te laten hun brood
en dat van hun gezin te verdienen
eens dat ze hun straf hebben onder
gaan.
Welnu, onze wetgeving is zó opge
steld dat de meeste incivieken nooit
meer in de gelegenheid zullen zijn om
op eerlijke wijze hun brood te verdie
nen.
Gaat het over eenvoudige werklie
den, dan is het hen moeilijk werk te
vinden. Wanneer een patroon zich be
reid verklaard van ze te aanvaarden,
komen de linkse elementen van het
personeel of de weerstand tussen en
eisen zij dat die persoon zou verwij
derd worden.
Gaan ze bij andere zwarten
werken, dan zijo zij-op speciale wij
ze, en vaak op tergende wijze,
gecontroleerd door de politie die te
dikwijls reeds in" dat feit een kompiot
wil zien, alswanneer het zeer natuur
lijk is dat de mensen daar gaan wer
ken waar zij werk kunnen vinden.
Onder dat oogpunt zou werkelijk
het publiek, en niet de vrijgelaten ge
vangenen, moeten heropgevoed wor
den.
Een straf is een straf. Eens dat zij
uitgeboet is, moet het gedaan zijn,
en heeft degene die veroordeeld werd
het recht van zoals een ander bur
ger te mogen leven.
Handelt men anders, dan zal men
als resultaat hebben; een klasse pa
ria's te kweken die van allerlei red
middels zullen moeten leven en die
fataal opnieuw misdrijven zullen moe
ten plegen. Men moet ook denken dat
UiflIHUilUUIUiHIIIIIIIIIIillltliUllllllfHillUIHHmiUHIIIiimiiiltlllimiUillHiiHHHiimiilIilWmiUIIIUIItlUUiUüifimilliHUiUIIHiHilHtlMHIWJ
Zoals reeds gemeld in ons vorig
nummer is de munthervorming in
Frankrijk, een harde noot om kra
ken geweest voor onze grensarbei
ders. Dit bracht, hen immers een net
to verlies van 45% op hun loon.
Hierdoor waren de lonen welke de
Belgische grensarbeiders in Noord-
Frankrijk nog konden verdienen ver
beneden de gewone lonen, in België
uitbetaald, komen te staan.
Begrijpelijkerwijze was dan ook
grote beroering ontstaan in de mid
dens dier arbeiders. Met spanning
werden de ingezette besprekingen
gevolgd en tevens nog enkele dagen
geduld uitgeoefend.
Maandag 9 Februari jl. was een
oplossing evenwel nog niet in het
verschiet, zodat dan maar besloten
werd goed gevolg te geven aan de
stakingsvooropzeg voor die dag vast
gesteld.
De Zondag voordien had te Moes-
kroen nog een vergadering plaats
gehad van het Christelijk Syndikaat
der grensarbeiders en was er tot sta
king besloten. Het Liberale syndi
kaat had zich hierbij, ook aangeslo
ten.
Toen Maandag de autobussen de
arbeiders naar Frankrijk wilden
brengen stonden aan de grenzen,
waar de ordediensten versterkt wa
ren, stakingspiketten opgesteld. Het
gevolg hiervan was dat de ene bus
na de andere de arbeiders naar huis
terug voerde. De staking breidde zich
uit als een olievlek en Dinsdag werd
geschat dat er ongeveer 32.000 Bel
gische grensarbeiders in staking wa
ren gegaan.
De arbeiders van enkele nijverhe
den, onmisbaar voor de gewone gang
van het leven in Noord-Frankrijk,
vervoegden toch het werk.
Te Toerkonje, waar 16.000 grens
arbeiders arbeidden, dreigden dooi
de staking talrijke fabrieken stil te
vallen. In talrijke instellingen was
Door de Frame regering werden de
bankbiljetten van 5.000 fr.- uit den
omloop getrokken. Men moect rijtje
«taan... maar deze beer laat het aan
zijn hart niet komen. Voor atie ze
kerheid heeft hij zijn biljetten nog
eens nageteld.. terwijl de politie
agenten glimlachend toekijk,*
het Belgisch personeel immers tal
rijker dan de Franse. Enkele firmas,
die omzeggens uitsluitend Belgische
arbeidskrachten bezigden, moesten
noodgedwongen sluiten.
Te Roubaix waren er 5.478 grens
arbeiders in staking op de 6.247. Te
Halewijn en omliggende plaatsen
Roncq, Busbeke, enz. waar in 45
werkhuizen 2;600 Belgische arbeiders
werkten, gingen er 2.538 in staking.
Te Komen waren er Dinsdag slechts
157 op 743 van de textielnijverheid,
213 op 280 bij de bouwnijverheid en
105 op 181 in de metaalnijverheden.
Te Wervik-Sud waren er 1722 sta
kers op 1767 grensarbeiders.
Te Halewijn namen de Franse ar
beiders de gelegenheid te baat om
zelf ook in staking te gaan, namelijk
in de Peignage de la Lys bij de
Hr Vandeputte, met eis van loons-
aanpassing en beter materiaal. Hout
en papierhandel in zelfde gemeente
was volledig verlamd.
Alles bleef er evenwel kalm, inci
denten deden zich niet voor.
In verschillende fabrieken van
Tojrkonje-Roubaix werd een her
ziening van de werkregeling doorge
voerd, in die zin dat met het Franse
personeel alleen nog twee ploegen
van elk 8 uur werden ingezet in
plaats van 3 ploegen die zich elkan
der over dag en nacht aflosten.
TASTBAAR RESULTAAT BEREIKT
TE PARIJS
Te Parijs werd intussen overleg
gepleegd tussen vertegenwoordigers
van de Franse regering en de alge-
vaardigden van de Belgische rege
ring en vakbonden. De terugkeer van
deze Belgische afgevaardigden werd
dan ook met spanning tegemoet ge
zien voor het einde van deze week.
Ingevolge deze onderhandelingen
werd intussen op Woensdagavond jl.,
van uit Brussel, door het Ministerie
van Arbeid en Sociale Voorzorg, vol
gende mededeling verstrekt;
De Franse ministerraad heeft
Woensdagochtend de kwestie der
Belgische grensarbeiders onderzocht.
De raad heeft zich in beginsel ac-
coord verklaard met liet verlenen
van een maandelijkse vergoeding aan
deze arbeiders, die ten laste zou ko
men van een speciale kas.
Deze .speciale kas zou haar fond
sen ontvangen van de werkgevers die
grensarbeiders in dienst hebben of
door de gezamenlijke Franse werk
gevers der betrokken nijverheids
streken.
Hieruit volgt dat de door de Bel
gische delegatie te Parijs gevoerde
besprekingen reeds tot een resultaat
hebben geleid. Alles wettigt de hoop
dat eerstdaags inzake deze kwestie
een volledig accoord bereikt zal kun
nen worden.
--Wat deze vergoeding inhoudt, is
tot dusver nog niet bekend. Er mag
dan ook verwacht worden dat. voor
aleer de staking een einde neemt, de
syndikaten duidelijke cijfers zullen
vragen en de gestelde voorstellen
grondig zullen onderzoeken.
Intussen blijft de hoop gewettigd
dat binnen kort een regeling getrof
fen wordt.
De mijnwerkers van een 15-tal ko
lenmijnen van het Luikse en een
veimlg gg^'
door die massale broodrovingen men
niet enkel de zogezegde schuldigen
treft maar ook onschuldigen en soms
met hen geheel hunne familie.
Onder dat oogpunt heeft men in
ons land werkelijk overdreven. Alle
dagen nog voegt men nieuwe straffen
aan, bij diegene die uitgesproken en
uitgevoerd werden.
Zo geniet de veroordeelde niet van
sommige bepalingen van de huishuur-
wet; geniet hij niet van oorlogsscha
de, en tot voor enkele dagen kon hij
zelfs niet genieten van den werklo
zensteun, alhoewel hij als verplichte
verzekerde toch zijn bijdrage meest
betalen voor het geval hij zonder werk
Zou vallen.
Men ziet onmiddellijk dat de toe
stand voor iemand die uit de gevan
genis komt wegens, incivisme, verre
van rooskleurig is en dat in de meeste
gevallen zijn familie, zijn vrouw en
kinderen erger getroffen zijn dan hij
zelf.
Meer nog. Een eenvoudige werk
man kan nogal gemakkelijk links of
rechts wat werk .vinden.
Maar de toestand van mensen als
staatsbedienden en onderwijzers, die
veroordeeld werden of die zelfs niet
veroordeeld werden maar onder toe
passing vallen van de fameuse Be
sluitwet over epuratie, die toestand
is veel erger." die mensen zijn niet
geschikt voor handenarbeid, en dan
nog, zo ze dergelijk werk willen ver-
rienten, zijn ze daartoe onbekwaam.
Welnu de drastische bepalingen van
deze Besiuitswet. sluit voor hen alle
verdere en mogelijke activiteit uit.
Niet alleen kunnen en megen zij
geen officiële plaats meer krijgen;
maar zij mogen zich zelf nooit meer
bezig houden met alles wat journalis
tiek betreft; 't zij dagbladen verkopen
of in een drukkerij wélken, net of
dat uiteindelijk ook met journalistiek
iets te zien heeft, 't Is verre van alles.
Zij mogen zich niet meer bezig hou
den met vermakelijkheden, b. v. een
cinema uitbaten of een rol vervullen
in een parochiale toneelkring; zelfs
mogen zij niet meer als beheerder of
volmachtdragers van vennootschap
pen of banken optreden. Ook alle ca
ritatieve werk wordt hen verboden:
zij mogen geen leidende post bekle
den in een weldadigheidsvereniging,
b. v. schatbewaarder van een St Vin-
centius a Paulo-genootschap. En per
slot van rekening wordt hen ook alie
sportieve bedrijvigheid verboden!
Voor hen betekent dit, zonder
meer: de burgerlijke dood; (de bur
gerlijke dood, verboden door de grond
wet, die in feite terug ingericht werd).
Voeg daarbij dat veel van die men
sen geruïneerd zijn, hetzij door plun
dering van hun vermogen, hetzij dooi
de hoge schadevergoeding tot dewel
ke zij veroordeeld werden, schadever
goeding die bijna altijd geheel hun
vermogen verre overtreft, zedat, moes
ten ze zelfs later geld verdienen, zij
toch altijd zouden bloot staan aan een
uitvoering op hunne goederen cm die
schade te betalen.
Spreken van heropvoeding als men.
de mensen in een dergelijke toestand
plaatst, is zeker onzinnig.
Door dié repressie zijn er recht
streeks of onrechtstreeks een millioen.
mensen getroffen, dit volgens schat
ting in 'n artikel van de Revue Géné
rale geschreven door een dame die
gehecht is als maatschappelijke assis
tente aan het Ministeriê van Justitie
en die aan de weerstand toebehoor
de. Ook zij slaakt een alarmkreet om
aan die toestand een einde te zien
stellen.
Dat de Staat tegenover degenen die
gefaald hebben en die veroordeeld
werden sommige veiligheidsmaatre
gels neemt, schijnt ons nog' al nor
maal.
Dat men die mensen niet tot open
bare ambten toelast; dat men hen
hun politieke rechten ontneemt, tot
daar. Maar waarom moet men zo een
weinig kristelijke houding aannemen
tegenover die massa die een echt ge
vaar zal uitanaken en die een zekere
groep desperados zal vormen, bereid
voor om het even welk politieke avon
tuur
Waarom moet men aan die .mensen
rechten ontnemen die men niet ont
neemt aan degenen die zich plicht ig
hebben gemaakt aan aanranding dei-
eerbaarheid of moord?
Het wordt tijd dat men op al die
overdreven maatregelen terugkome;
dat men de uilgesproken straffen mil
dere, en in alle geval dat men al die
bijkomende straffen afschafte, dat
men de epuratie herzie en dat men
aan al de burgers in dit land. zelfs
aan degenen die gefaald hebben,
de gelegenheid geve van zich ten s in
de maatschappij op een behoorlijke
wijze in te schakelen.
Welk is de beste heropvoeding?
Ongetwijfeld de arbeid. Arbeid
adeltzegt men. In alle geval het
verhindert veel ongelukken en on
lusten. Waarom geeft de Staat, hij
die zo bekommerd schijnt te zijn of
er althans veel over praat, don niet
de gelegenheid aan die gewezen
zondaars de werkelijke mogelijkheid
tot reclassering. Tijdens hun gevang
periode beweert hij te zorgen voor hun
heropvoeding, goed, maar eens vrij
ontneemt hij hen alle middelen die
hen toelaten moeten verder ie kun
nen leven zonder bekommernissen en
hen in de mogelijkheid te stellen het
brood te kunnen verdienen vóór hun
gezin,
H.
8.000 mijnwerkers van de éfcrark v n
Charleroi hebben ook het werk stil
gelegd, onder de eis van een produc
tiepremie van 2.000 fr. over 1917 e:i
een loonsaanpassing.
Maandag jl. had te Brussel een
Congres van de Mijnwerkerscentrale
plaats, waarna een afvaardiging
trok naar de Hr Spaak, eerste-Mi-
nister, om deze de gestelde eisen voor
te leggen. Na confrontatie der \cr-
scheidene standpunten werd een ak
koord bereikt waarbij namelijk aan
de mijnwerkers een produkticpremi"
zou worden toegekend voor de 2
laatste maanden van 1947 en vanaf
1 Januari jl. van 7 frank per dag,
som waarop geen afhouding' voor so
ciale wetten zou mogen toegepast
worden.
Na terugkeer der afvaardiging
bleek dat verschillende congressisten
niet wilden instemmen met de be
reikte overeenkomst.
De stakers zelf stemden ermede
ook niet in en bleven van het werk
weg, zelfs legden de arbeiders van
nog andere mijnen het werk neer.
Dinsdag Jl. was practisch alle werk
stilgelegd ook in de mijnen van de
Borinage.
AZaë JttïÉL 98 i'
