ffet pingelende L^Füis, dot ons ooopgoat
Van backten de kupe
Nleuwsjes
in 'l kort
Nieuwe
Belastingen
Een enorme gerechtelijke dwaling
Al vliegt de leugen nog zo snel,
EERSTE MEI-BEDEVAART
DER H. HARTEBONDEN
UIT WEST-VLAANDEREN
WAT DE VERENIGDE
STATEN AAN DE
RUSSEN LEVERDEN
BRIEF UIT PARIJS
Zal het berucht proces van de giftmengster
Poule Guillou weldra herzien worden
ONTPLOFFING
IN FRANSE KOLENMIJN
15 Doden en 17 vermisten.
VLIEGTUIG TE PLETTER
IN NIEUW-GUINEA
27 Doden.
PERSONENAUTO BOTST OP
STILSTAANDE VRACHT
AUTO TE ICHTEGEM -
De voerder,
vader van 8 kinderen, gedood.
HET NAT. KONGRES DER VINKENIERS TE RUMBEKE
DE PRINS-REGENT
TERUG TE BRUSSEL
ZONDAG IN DE KERK
BISDOM BRUGGE
Priesterlijke Benoemingen.
Brief uit Brussel
DE LENTEGOUWDAG
VAN HET WESTVLAAMSE
DAVIDSFONDS
TE ROESELARE
OP ZONDAG 25 APRIL 1948
INHULDIGING VAN EEN
GEDENKTUIN
DE LENTE KOMT!
Jn be vrome flfteimovQen
't Was de dag van de eerste-communikanten.
Een grote en schone dag voor de kleine kleuters: om nooit te
vergetenl Een dag van heerlijke herinneringen voor de ouderen.
't Was al zo eenvoudig en zó simpel. Ze waren wel in 't nieu
we en op hun pijkebeste en de ouders hadden ook 't Zondagpak
aangetrokken of een nieuw kostuum ervoor over gehad maar het
verliep al zonder blaai en bluf. Ze waren vermengd onder 't ge
woon kerkevolk, en 't enig verschil van 't alledaagse was nu dat
er zoveel kleintjes knielden aan den Communiebank.
't Heeft weken of maanden geduurd om 't daarbinnen alles
kant en klaar te zetten om 't inzicht in te scherpen van het gro
te gebeuren.
We vergissen ons soms: die kinders beseffen en bevroeden
soms meer dan vele geleerden, die 't al willen weten en zó kleiru
zijn in 't geloven.
Ge zoudt soms verwondend ervan staan te kijken welk een
diep gelovig inzicht en welk een helder gelovigen kijk die kleinen
hebben over de betekenis van den groten stap dien ze zetten op
hun eersten-communiedag.
Ze bezitten nog die buitengewone tederheid van nederig ver
trouwen dat bij vele groten ontbreekt en de levendigheid van hun
geloof is wars van alle twijfel.
Ze zijn bewust van hun kleinheid en geringheid die ruimte
scheppen voor de onbegrijpelijke grootheid die zij ontvangen.
Voor vele van die kleinste is het misschien wel de schoonste
communiedag van gans hun leven, alhoewel nochtans ieder nieu
we communiedag een aangroei zoude moeten zijn van hoger en
dieper leven.
't Is zó heerlijk om aan te zien hoe zij tussen al de anderen
in, zonder praal en pracht van buiten, innig en devoot, met frisse
vreugde en blijde verwachtingen voor de eerste maal in hun leven
het hoogste geloofsgeheim benaderen en beleven.
Het gewone leven in stad en dorp gaat zijn gang. Het gebeurt
zelfs wel meer dan eens dat vader gebonden aan de dagtaak niet
eens in de gelegenheid is om mede ter kerke te gaan en dat al
leen moeder mee kan kerkewaarts. Alles om hen heen schijnt
zó doodgewoon en dagelijkse sleur, maar zijzelf, de kleinen, den
ken aan niets anders en hun hart en gemoed zijn vervuld van
al de heerlijkheid welke zij ondervinden.
Het is zó moeilijk voor ons om ons in te denken in de gemoeds
gesteltenis van al die kleinen en, we bevroeden wellicht niet ge
noeg meer de zalige blijdschap waarmede zij gezegend worden.
De kleinen zelf redeneren daarover waarschijnlijk niet veel
wat een geluk voor hen maar hun geloof is des te dieper en
hun vertrouwen des te groter. Ze verlangen zóveelze vragen
zóveel. En wie zou er kunnen aan twijfelen: ze bekomen zóveel.
Hebt ge niet belet hoe de grote Pausen der laatste tijden, als
er grote genaden en gunsten van boven af te smeken waren, steeds
en altijd een dringend beroep hebben gedaan op de kleine kin
deren? Ze zijn zó machtig. Ze kunnen zóveel. En moesten
we kunnen kijken achter de geheimzinnige schermen van het we
reldverloop, we zouden waarschijnlijk verbaasd staan te zien hoe
veel rampen afgeweerd werden en hoeveel zegeningen bekomen
werden door de tussenkomst van die kleinen.
Ze zijn altijd welgekomen, ze worden steeds gaarne aanhoord
9n verhoord en in hun vragen en hervragen ligt een drang waar
aan nooit wordt weerstaan.
En al zijn ze opgetogen op hun eerste-communiedag toch zijn
ze ook overtuigd dat ze nog niet veel vermogen omdat ze zo klein
zijn: en daarin juist ligt hun grote macht verscholen. Ze vragen
veel maar anders dan wij: zóveel beter. Ze vragen, maar hun
vragen is loven en prijzen; ze smeken, maar hun smeking is aan
bidden en beminnenze dringen aan en pramen doch 't is vooral
Voor anderen. En daarom krijgen ze ongetwijfeld zoveel voor
zichzelf.
Ze denken dat ze 't nog zó goed niet kunnen als de groten:
en juist daarom doen ze 't zó wel en zó volmaakt". Ze vergeten
zichzelf en daarom worden zij zó rijkelijk bedacht en toebedeeld.
De ouders zijn het zelf geware en ze denken: 'k wou dat ik
het kon zoals mijn kind vandaag. 't Is vreemd om zeggen maar
vele ouders leren van hun eerste-communiekant hoe ze 't moeten
doen om het wel te doen.
De eerste-communiedag is niet alleen een grote zegen voor
de gezinnen van de eerste-communiekanten, maar voor ieder dorp
en stad en voor gans de wereld.
En de wereld schijnt het niet eens te weten.
De H, Hartebonden uit Wèst-
Vlaanderen zullen dit jaar gebruik
maken van de Eerste Mei-viering om
naar OOST AKKER op bedevaart te
trekken.
In verband met het 75-jarig jubel
feest van dit genadeoord gaan zij
O. L. Vrouw bedanken voor het mi
rakel ten gunste van een West-
Vlaamse arbeider, Pieter DE RUD
DER van Jabbeke, aldaar 73 jaar ge
leden gewrocht, het grootste wonder
dat ooit onder aanroeping van O. L.
Vrouw van Lourdes werd bekomen.
Ze gaan ook op dien Eersten Za
terdag van de Maria-maand in geest
van eerherstel.
Het programma is boeiend:
Op een Argentijns passagiers-
Schip dat in volle Atlantische-Oceaan
stoomde, was een passagier ernstig
ziek geworden en was serum voor hem
nodig. Beroep werd gedaan op de
luchtmacht en zo kwam een vliegtuig
anderhalve liter serum neerlaten per
valscherm op het schip, dit op een
afstand van ongeveer 1.000 km. van
de kust.
Te Dreuil-Hamel, Frans-Noor
den, heeft een moeder haar drie kin
deren gewurgd, waarna zij zelfmoord
pleegde door verhanging. De onge
lukkige handelde in een vlaag van
waanzin.
Te Oostkamp werd een 8-jarig
meisje, dat van school terugkeerde,
door een auto gegrepen toen het kind
over de steenweg stapte. Het slacht
offertje werd omzeggens op slag ge
dood.
Te Couillet had een man zijn
Vrouw zeer zwaar verwond met een
scheermes, waarna hij met hetzelfde
wapen zelfmoord had gepleegd. Een
priester werd geroepen, maar toen
E. H. Pastoor Ursmar Godefroid na
bij het lijk kwam werd hij door een
hartaderbreuk getroffen en zeeg hij
dood ten gronde.
Nabij Luik geraakte een spoor
wegarbeider met een voet vast in een
Te 9 u.-t Aankomst van de auto
cars uit alle West-
Vlaamse gemeenten.
Te 9.30 u.t Optocht; van den tram-
statie naar het genade
oord. Waarna herhaling
van de Hoogmis.
Te 10 U.: Plechtige Hoogmis, in
open lucht, opgedragen
door H. E. H. Vikaris
MAHIÊU, waarondér
sermoen door Z. E. H.
Deken QUAEGHEBEUR
van Roeselare.
Daarna afzonderlijk be
zoek aan grot en kerk.
Te 12 u.: Plechtig Angelus-gebed,
waarna noenmaal.
wissel en kon zich niet tijdig bevrij- „0 Georeekfcp Ro7PnhoPd
den voor een reeks wagons welke %e- e Gepreekte Rozenhoed,
rangeerd werden. Aldus werd de om
gelukkige de beide benen afgereden.
Op de sneltrein Lyon-Le Croisic,
die in volle vaart doorholde, sprong
een der stoomketels met het gevolg
dat machinist en stoker zeer zwaar
verbrand werden en de remmen niet
meer werkten. Niettegenstaande hun
brandwonden wisten de beide man
nen, na buitengewone krachtinspan
ningen, de trein op achteruitin
te schakelen, zodat de trein kon te
rugkeren naar het station van Abré-
sie, waar die regelmatig had moeten
stoppen, en waar het grondpersoneel
de trein kon blokkeren. De stoker is
naderhand overleden.
Te Vorselaar werd een reebok
gevangen.
Te Drongen werd uit de Leie
het lijk opgevist van de Gentse ver
zetsman Cornells, die sedert een paar
weken spoorloos was verdwenen, na
met onbekende mede te zijn gegaan
om hulp te bieden aan een verstelde
auto. Het lijk vertoonde een kneu
zing opgelopen door een hard voor
werp maar de dood was veroorzaakt
door een schot in de nek. Eerst na de
moord moet het lijk in het water
zijn geworpen. De moordenaar is tot
nogtoe onbekend.
Te Londen werden uit het Al-
bertmuseum zwaarden van de Hertog
van Wellington gestolen. Deze wa
pens waren met gouden handvest be
zet met diamanten en hadden een
waarde van i.750.000 frank.
Te St-Antelinks had een vrouw
een en ander rommel gekuist en die
in de brandende kachel geworpen.
Aidus kwamen enkele jachtpatronen,
welke in een doos staken, in het vuur
terecht, zodat een ontploffing volgde
waardoor de vrouw zwaar gewond
werd en er felle schade in het huis
werd aangericht.
De Amerikaanse pers maakt be
kend dat Rusland tijdens de oorlog
18 millioen ton goederen heeft ont
vangen, vertegenwoordigende de la
ding van 2.600 schepen.
Onder de geleverde producten ko
men voor: 15.000 vliegtuigen, 7.000
tanks, 52.000 jeeps, 8.000 tractors,
2.000 locomotieven en 4 millioen auto
banden.
De Verenigde Staten leverden ins
gelijks 100 millioen meter katoen
stoffen en 15 millioen paar schoenen
v oor het leger.
Dit alles vertegenwoordigt nage
noeg 11 milliard dollar, hetzij 500
milliard frank, aan goederen.
HET WEKELIJKS NIEUWS Zaterdag Z4 April 1948. Blz. 2.
De Verkeersbelasting op de
Autovoertuigen.
Zoals reeds aangekondigd, heeft
de Regering een wetsontwerp neer
gelegd, houdende wijziging van de
wetgeving op de verkeersbelasting.
De thans van kracht zijnde ver
keersbelasting op de autovoertuigen
is tweemaal die van 1940. Men mag
dus zeggen dat de aanpassing ge
matigd is geweest.
De particuliere autorijtuigen en
autobussen voor plezierreizen worden
thans belast naar onderstaande aan
slagvoeten:
120 fr. per P. K., met minimum
van 480 fr.;
240 fr. per P.K. van de 19' P.K. af.
De bestelwagens en lichte vracht
wagens voor het goederenvervoer
worden op dit ogenblik belast als
volgt:
Tot 10 P. K.: 168 fr. per P. K.;
van 11 tot 20 P. K.: 180 fr. per
P. K. over de ganse kracht;
van 21 P. K. en meer: 204 fr. per
P. K. over de ganse kracht.
Het wetsontwerp stelt eenzelfde
belastingschaal voor, zowel voor de
particuliere rijtuigen als voor de
autobussen en autocars, terwijl de
taks voor de voor het goederenver
voer dienende rijtuigen ongewijzigd
blijft. De nieuwe schaal voor de par
ticuliere rijtuigen, autobussen en au
tocars luidt als volgt:
120 fr. per P. K., met minimum
van 480 fr.;
240 fr. per P.K. van de 11' P.K. af;
480 fr. per P.K. van de 19' P.K. af.
Het verhogingscoëfficient ten op
zichte van vóór de oorlog schom
melt van 2,10 tot 3,52.
Voor de Motofietsen.
Worden eveneens gerangschikt on
der de voor personenvervoer dienen
de voertuigen, de motocycies, mo
torijwielen met of zonder zijspan-
wagen en de fietsen met motor.
Bedoelde voertuigen 'worden thans
belast naar rato van 77 frank per
schijf of breuk van schijf van 150
cm3 cylinderinhoud.
Er wordt voorgesteld, in het wets
ontwerp, hogerbedoelde som van
77 fr. op 90 fr. te brengen, hetgeen
niet overdreven is, daar bovendien
de schijf van 150 cm3 betrekkelijk
uitgebreid is.
Weddenschappen en Pronostleken
Er wordt ook een bijkomende be
lasting gevestigd op het netto-bedrag
der prijzen, toegekend per winner in
de pronostiekwedstrijden met be
trekking tot de voetbalmatchen.
ZONDER WATER. Ja, Mevrouw,
men kan zonder water reinigen.
Dank zij het Lavécire dat rei
nigt, wast en boent, enkel met boen
was. Vraagt het boenwas Lavécire
bij uw drogist.
door E. P. St. DE CLIP
PELE S. J., al langzaam
bedevarend rond de grot.
Te 14.30 u.: Grote Maria-Zangston-
de, (uitvoering van onze
schoonste Maria-liede-
ren onder leiding van Z.
E. H. Francois, met tus
senin toespraak door Z..
E. H. Kan. BRYS,
Proost der Katholieke
Werkliedenbonden; Z. E.
H. VERHAEGHE, Deken
van leper, en Mr DE
GRAVE, Schoolhoofd uit
Deinze.
Te 15.30 U.: Pontificaal lof, gezongen
door Z. Exc. Mgr LAMI-
ROY, Bisschop van
BRUGGE, en toewijding
van de West-Vlaamse
H. Hartebonden aan het
Onbevlekt Hart van Ma
ria.
Alle West-Vlaamse Bondsleden
naar OOSTAKKER op 1 MEI om be
scherming over West-Vlaanderen.
Een grote hoeveelheid stof welke
aanwezig was in het ruim van een
kolenmijn te Courrières, Frankrijk,
verwekte twee geweldige ontploffin
gen, dit wijl 250 man er aan het
werk waren. Gelukkig dat het vuur
een gemakkelijke uitweg vond langs
de mijnput zelf en niet doorsloeg in
de verschillende schachten. Aldus
werd wellicht aan honderden lieden
het leven gered. Boven de grond wer
den de meeste installaties vernietigd
en meerdere arbeiders en arbeidsters
gewond, waaronder twee vrouwen ge
dood werden. Ook 30 paarden gestald
aan de oppervlakte kwamen door de
vlammen om.
Langs een nevensliggende schacht
moest men hulp bieden aan de opge-
slotenen zodat het grootste deel der
mijnwerkers kon worden gered.
Toch vielen 15 doden, 17 vermisten
én verschillende gewonden te betreu
ren.
Een Lockheed Hudson die naar
de goudmijnen van Boelolo, in Nieuw -
Guinea, was vertrokken, stortte te
pletter vooraleer zijn bestemming te
bereiken. De 27 inzittenden werden
gedood.
(Van eigen Correspondent)
PARIJS. Na de stilte die volg
de op het vonnis, klinkt plots een
hartverscheurende gil door de prop-
pensvol gevulde gerechtszaal van
Bordeaux:
Neen, neen, ik ben onschuldig!
Daarmee werd een gerechtelijk
drama voltrokken dat, wellicht bin
nenkort, als een gerechtelijke ver
gissing zal geboekt worden in de
annalen van de beroemde processen.
Paule Guillou, de giftmengster, werd
tot levenslange dwangarbeid veroor
deeld.
De giftmengster van Vendaille
zucht nu reeds twee jaar in de ge
vangenis van Haguenau. Ze kreeg in
deze beruchte vrouwengevangenis de
zelfde cel, waar enige jaren vroeger
Violette Nozières, die andere be
ruchte giftbrouwster gevangen zat.
Toeval of opzet vanwege de gevan
genisdirecteur? In elk geval is er
een grote kans dat de huidige ge
vangene met opgeheven hoofd de
zware poort zal kunnen verlaten.
EEN VRESELIJKE
BESCHULDIGING
Men zal zich wellicht nog de aan
klacht herinneren.
Spijts het gebrek aan bewijzen, de
tegenspraak der getuigen, de tekort
komingen der instructie en vooral
niettegenstaande de hardnekkige ver
dediging van de beschuldigde, die
steeds allé schuld bleef loochenen,
werd Paule Guillou veroordeeld we
gens dubbele moord door vergifti
ging.
Natuurlijk waren de feiten in haar
nadeel. Het scheen bijna logisch dat
het meisje, dat in de apotheek van
Jean Ferlut werkzaam was, deze
laatste samen met zijn ouders ver
giftigde, nadat hij alle betrekkingen
met haar had afgebroken op aansto
ken van zijn ouders. Het was zo
waarschijnlijk dat het nieuws overal
verder verteld werd, totdat de po
litie de verdachte kwam aanhouden.
En ook die aanhouding werd ineens
een bewijs. Nu vertelde men dat ze
zeker schuldig was omdat ze aange
houden werd. En aldus begon het
proces met een vreselijk moreel na
deel voor het meisje. Immers, ver
mits zij haar minnaar en diens ou
ders vergiftigd had; vermits ze aan
gehouden was, verwachtte iedereen
er zich aan dat ze zou veroordeeld
worden!
FLAGRANTE TEGENSPRAKEN
Vreselijke vergissing, wreedaardig
heid der massa! Natuurlijk was de
verdenking niet voldoende. Maar op
het critische ogenblik waarop men
aan haar schuld begon te twijfelen,
trad een oude verbitterde genees
heer voor de rechter. Hij was in feite
de rechter, want hij had de zieken
verzorgd en de doden onderzocht. Hij
aarzelde geen ogenblik:
Ik bevestig hier plechtig dat
Ferlut afgemaakt werd ln de kli
niek te Bagatelle, den 20 September,
dag waar op hem een laatste dosis
arsenic werd ingegeven. Paule moest
in die kliniek de drank klaar maken.
Het was voor haar gemakkelijk om
het gif in het glas te mengen.
Het vonnis was met deze verkla
ring in feite reeds geveld. Spijts alle
protesten van de. beklaagde, spijts
al de andere getuigen die elkaar fla-
Langs de baan Torhout-Oostende
botste Maandagavond jl., rond 22 u.,
aan de wijk De Berg nabij Ichte-
gem, een personenauto, gevoerd door
Hr Octaaf Sys, brouwer te Ichtegem,
vader van 8 kinderen, op een stil
staande vrachtauto, behorend aan
Hr Verfaille uit Meulebeke.
De personenwagen bleef geprangd
onder de hogere vrachtwagen gans
ingedeukt. De voerder zat dood aan
het stuur, het gezicht deerlijk ver
minkt.
Zondag 18 April jl. had het jaarlijks Kongres der Belgische Vinkeniers
plaats te Rumbeke. Z. Exc. de Gouverneur van West-Vlaanderen had er
éan gehouden op de plechtigheid aanwezig te zijn. Hierboven ziet
men Z. Exc. de Gouverneur (rechts) in gesprek met (midden) Hr Aug.
Tanghe, Ere-Secretaris, en een blinde vinkenier (links).
grant tegenspraken, werd Paule
Guillou veroordeeld. De aanwezigen
juichten de uitspraak luidruchtig
toe. Ze hadden hun zin gehad.
En nochtans! Dokter Boudou had
zich tijdens het procés herhaalde
lijk tegengesproken. Eerst beweerde
hij dat het vergif in de paddestoelen
gestrooid was. Zodoende zou de va
der gespaard blijven als alibi, want
hij at nooit deze groenten. Maar tij
dens een eerste verhoor beweerde hij
even heftig dat de wijn vergiftigd
was, vermits de vader Ferlut wel nu
en dan paddestoelen at. Het is trou
wens merkwaardig dat de vader Fer
lut, gestorven ln December 1945,
nooit aan de schuld van Paule Guil
lou geloofde, spijts de vele verdacht
making van Dr Goudou tegen het
KWAADWILLIGHEID IN 'T SPEL
Dr Goudou heeft trouwens be
weerd dat de 5 October 1945 te Bor
deaux geen enkele kamer meer vrij
was in de kliniek. Maar een jour
nalist heeft later geconstateerd dat
in de drie klinieken overal nog ka
mers vrij waren, zodat men zich af
vraagt waarom de oude dokter de zie
ken zelf in zijn huis wilde verzorgen.
De wetsdokter had uit het onder
zoek der ingewanden besloten dat de
slachtoffers, door arsenic vergiftigd
werden. Maar dezelfde journalist
heeft bewezen dat de ingewanden in
gewone inlegbokalen bewaard wer
den, zonder verzegeld te zijn, zonder
vooraf gesteriliseerd te worden.
En nu wordt de knoop van de zaak
bereikt. Dr Goudou heeft tijdens het
proces zelf verklaard, dat een eerste
onderzoek der ingewanden geen het
minste spoor van arsenic opleverde.
Men heeft verondersteld dat Paule
Guillou de bokalen verwisseld had.
Maar indien iemand anders het dui
vels opzet had beraamd, om de echte
bokalen te vervangen door andere
die vergiftigde ingewanden bevatten?
Of erger nog, moest iemand ge
woonweg arsenic in de bokalen ge
strooid hebben? Een beroemd toxico
loog heeft verklaard dat men in dit
geval tót vergiftiging zou moeten be
sluiten!
KOMT ER EINDELIJK
KLAARHEID
Maar er is meer. We schreven
reeds dat Dr Goudou beweerd Paule
Guillou den 20 September een laat
ste dosis vergif toegediend had aan
de slachtoffers, in de kliniek te Ba
gatelle.
Welnu, twee gendarmen willen nu
getuigen dat de veroordeelde haar
dorp niet verliet tussen de 16° en de
21° September.
De advocaat van Paule Guillou,
zich steunende op deze getuigenis,
heeft een herziening van het proces
aangevraagd. Het is waarschijnlijk
dat zijn vraag zal ingewilligd wor
den, wat aanleiding zou geven tot
een der meest sensationele proces
sen van de laatste jaren. En het is
te verwachten dat dit nieuw proces,
ditmaal geleid met de nodige kalmte
en met wat meer onpartijdigheid, de
onschuld van de giftmengster zal
bewijzen.
Deze onschuld lijdt geen twijfel
voor de medegevangenen van Paule
Guillou. En het is bekend dat deze
laatsten veel sneller de waarheid
achterhalen dan vele rechters.
Na nog een laatste bezoek te heb
ben gebracht aan President Truman
vertrok de Prins-Regent op Donder
dag der vorige week van uit de U.S.A.
en begaf zich per vliegtuig naar Ot
tawa, hoofdstad van Canada, waar
hem een hartelijk onthaal wachtte.
Bij zijn landing op het vliegveld van
Rockliffe werd de Prins begroet door
een salvo van 21 kanonschoten. De
Canadese Minister van Justitie
wachtte hem er tevens op, alsmede
talrijke andere personaliteiten. Na
derhand werd de Prins-Regent een
staatsdiner- aangeboden, bracht hij
een bezoek aan de Hr Mackenzie
King, die ongesteld thuis had moe
ten blijven, en werd Prins Karei ont
vangen op het Canadese Parlement,
juist op het ogenblik dat vrouwen
manifesteerden voor het parlements
gebouw, voor lagere prijzen.
Hr Spaak zette er ook zijn politie
ke bedrijvigheid voort en hield cr be
sprekingen en een persconferentie.
Zondag is de Prins-Regent met zijn
gevolg per vliegtuig uit Ottawa ver
trokken, te 18.50 uur. De vlucht ging
aiover Gander en na een uitstekende
reis gleed de Sabena-vogel die de
Prins-Regent, de Ministers Spaak en
De Groote en andere medereizenden,
zachtjes neer op het vliegveld van
Meisbroek, dit op Maandag morgen
te 11.20 uur. Ministers en andere per
sonaliteiten, alsmede Mevr. Spaak en
Mevr. De Groote, waren aanwezig om
de terugkerende te begroeten en te
verwelkomen.
Naderhand ontving de Hr Spaak
de pers. Hij liet zich talrrijke vragen
stellen. Aldus verklaarde hij niet te
geloven in een Amerikaans imperia
lisme. Tevens zegde hij dat er niet
op oorlog wordt aangestuurd, verder
zegde hij nog, in verband met de po
litieke moeilijkheden in het binnen
land, hij niet vrijwillig zijn regering
wijzigen zou. Over zijn reis bleek de
Hr Spaak uiterst tevreden te zijn.
VIERDE ZONDAG NA PASEN
25 APRIL 1948
't Feest van Sint Marcus valt dit
jaar op Zondag; en 't feest van Sint
Marcus, dat is de dag van de eerste
•grote kruisprocessie voor de vruch
ten' der aarde. Die processie, wat is
ze anders dan een uirbreiding en
herhaling van ons dagelijks gebed:
Geef ons heden ons dagelijks
brood.Want daaruit komt die ge
woonte voort: uit de gelovige over
tuiging van onze voorouders, dat
God ook de gever is van elke tijde
lijke zegening, want aan Gods ze
gen is 't al gelegen». Elke bete broods
die wij nutten komt tenslotte en ten
laatste van Hem. De boer kan ploe
gen en mesten en zaaien, jawel;
maar tussen zaaitijd en oogsttijd
ligt voor hem de tijd waarin hij
niets kan, niets, dan van tijd tot
tijd eens gaan zien naar zijn velden,
waarop God zijn zon laat stralen en
zijn regen Iaat neerdruppelen, om
't zaad te laten ontkiemen en op
schieten tot veie vrucht.
Is het niet daarom, omdat niemand
beter dan de landman die nood aan
Gods zegen ondervindt en die af
hankelijkheid van God aan de lijve
voelt, is het niet daarom dat juist
de boer zo onvervreemdbaar vast
hangt aan God? Ja, van God moet
ons dagelijks brood komen: en daar
om bidden wij tot Hem, en daarom
trekken weer door Vlaanderen die
processies, langs de velden waarop
de lentezon het leven losrukt, 't Is
Zondag: zullen de processie-slierten
niet langer zijn dan gewoonlijk? 't Is
Zondag: gaan onze mannen en Jon
gelingen niet talrijker dan gewoon
lijk mee? 't Is Zondag: hebben wij
er allen geen belang bij, mede te
bidden dat Gij de vruchten der
aarde moge geven en bewaren, God
wij bidden U, verhoor ons»?
En kunnen wij 't niet met de kruis
processie, dan tenminste in onze
Zondagmis, met heel ons hart, voor
onszelf en voor ons land, voor on
ze naaste in alle landen der wereld,
ook in die landen waar nu nog
schaarste is, en in die landen vooral!
En Vader die in de hemel is, luistert,
hoort, en verhoort.
25 April: Vierde Zondag na Pasen.-
Mis van de H. Marcus
Evangelist, met 2 g. van de
Zondag, en 3 g. van de
Kruisdag.
26 April: HH. Cletus en Marcellinus,
Pausen martelaars; Gloria,
2 g. van O. L. Vr.; 3 g. voor
de Paus, Pref. van de
Apostelen.
27 April: H. Petrus Canisius, Be
lijder, kerkleraar; Gloria;
Credo.
28 April: H. Paulus van het Kruis,
Belijder; Stichter van de
Congregatie van de Pas-
sionisten; Gloria, 2 g. van
de H. Vitalis.
29 April; H. Petrus, Martelaar; Glo
ria.
30 April: H. Catharina van Siena,
Maagd; Gloria.
1 Mei: HH. Philippus en Jacobus,
Apostelen; Gloria; Credo.
Meimaand is Mariamaand!
Méér gebed tot Maria, Ko
ningin van de vrede!
2 Mei: Vijfde Zondag na Pasen.
Zijn Hoogwaardige Excellentie Mgr
Lamiroy heeft benoemd tot:
Pastor te St. Andries-bij-Brugge,
E. H. Devos, Pastor te Knokke, H.
Hart;
Pastor te Knokke, H. Hart, E. H.
Deconinck, Pastor te Meesen;
Pastor te Meesen, E. H. Vannes-
te, Onderpastor te Middelkerke;
Onderpastor te Heule, E. H. Van
Themsche, Onderpastor te Dadizele;
Onderpastor te Rumbeke-Bei
MANNEN VAN HET VAK
Ergens hoog op het Justitiepaleis
zijn bedreven vakmannen bezig met
de afwerking van de nieuwe koepel.
Zij kennen hun stiel en worden per
uur betaald. Hun werk is opbouwend
en het houdt stand.
Veel lager in hetzelfde Justitiepa
leis gaat de auditeur verder met zijn
rekwisitorium tegen Romsée. Hij is
een bedreven vakman en is bezig met
de triestige afwerking van dit tries
tig proces.
Ik weet niet hoeveel hij betaald
wordt. Ik geloof niet dat zijn werk
opbouwend is. En ik ben zeker dat
het geen stand houdt.
DE ZONDEBOKKEN
Meester Van Dieren heeft de
rechtbank reeds gewaarschuwd toen
hij als getuige onlangs optrad in het
zelfde proces. In bewoordingen die
aan duidelijkheid niets te wensen
overlieten maar die-door geen enke
le krant werden weergegeven heeft
hij er op gewezen dat het beleid van
de repressie en de repressie zelf van
dien aard zijn dat ze de ondergang
'van ons land zullen bewerken.
Het proces Romsée is weer een ty
pisch voorbeeld van deze repressie,
een repressie die van uit Londen op
touw gezet werd en uitging van het
beginsel dat iedereen die het land
niet ontvlucht was een verrader was
of kon zijn en dat alles wat hier tij
dens de bezetting gebeurde verkeerd
was en ingegeven was door het doel
hulp te verlenen aan de vijand.
Triestige mentaliteit van onze Lon-
dense regeerders die zich vier jaar
na de bevrijding nog zoeken te wre
ken vooral op de secretarissen-gene
raal.
Waarom moeten de secretarissen-
generaal de zondebokken zijn?
Omdat zij zich in de ogen van on
ze Lóndense bewindvoerders op on
rechtmatige wijze het gezag in ons
land tijdens de bezetting toegeëigend
hebben daar waar de Londenaars de
énige wettelijke regering Waren die
als dusdanig nooit opgehouden heb
ben te bestaan. Zo zeggen de Lon
denaars, maar zij dolen.
Daarom zijn de secretarissen-ge
neraal de zondebokken in de ogen
van de Londense regering.
ZOGENAAMDE STAATSGEHEIMEN
Een Brusselse krant schreef na het
getuigenis van Pierlot dat dit veruit
het belangrijkste was van het proces
Romsée.
Wij geloven dat men beter zou
doen te zeggen dat het getuigenis
van Pierlot het hatelijkste was. Het
was geen getuigenis maar een plei
dooi, een zelfverdediging van deze
haatdragende oude bestweterige po
litieker die wilde aantonen dat hij
gelijk had en Romsée ongelijk, die
zijn beleid en zijn houding verdedig
de en het gezag van de secretarissen-
De jaarlijkse grote Lentegouwdag
van het West-Vlaamse Davidsfonds
wordt weerom gehouden te Roesela
re en wel op Zondag 25 April.
Na de Mis van 10 u. in de Paters
kerk, ter intentie van de Af gestor-
van D.F.-leden, is er een eerste Al
gemene vergadering' van de Afge
vaardigden uit de 124 plaatselijke af
delingen, in de zaal van Tafelhouder
Cloet, H. Horriesstraat.
Zullen achtereenvolgens als spre
kers optreden: de heren Dr A. Del va,
TT gouwvoorzitter, Brugge; E. Amter,
tem, E. H. Deprez, priester in het hoofdsecretaris, Leuven; R. Braecke-
Groot Seminarie.
Zoekt g'iets .'huren of te kopen;
Zoekt ge 'n meid, 'n plaats of watT
Wacht niet langer, maar plaats nog heden
'n Kleine ZOEKER Is ons bladl
De bewoners van de Kentish Town
te Londen hebben een gedenktwin
aangelegd ter nagedachtenis van hun
medeburgers gevallen tijdens de twee
wereldoorlogen. Koningin Mary was
bij de inhuldiging aanwezig en hier
boven ziet men haar tijdens de ope
ningsplechtigheid.
velt, afgevaardigde voor Westvlaan-
deren, Wingene.
De tweede Algemene Vergadering
heeft een meer feestelijk karakter
en heeft plaats in de Vrije Middel
bare School, gelegen achter de Sint
Michielskerk.
De gekende koorzangmaatschappij
De Kerels uit Emelgem treedt op
met een Vlaamse Liederenavond,
overwegend in het teken van hulde
aan Meester Em. Hullebroek. naar
aanleiding van zijn 70° verjaardag.
Tot deze belangrijke gouwdag wor
den inzonderheid de Bestuursleden
hartelijk en dringend uitgenodigd.
Doch, al de Davidsfondsleden van
Roeselare en omliggende, worden
vriendelijk verwacht, én in de Mis
van 10 u., én op de feestvergadering
van 14 u. in de Vrije Middelbare
School, Arme Klarenstraat. Toegang
gratis voor iedereen!
Deze lentegouwdag groeie tot een
succes!
VOLKSVERZEKENS
De Lente komt! 'k Zie voorjaarsgoud
Tussen de wilgenkatjes sieren!
't Is uit met sneeuw en ijs en koud!
Hoort vogeltjes nu tierelieren!
De Lente komt! De kwikstaart draagt
Zijn zijden vestje! Hoort hem joelen!
Zie hoe de kikvors het nu waagt,
Te kruipen uit de modderpoelen!
De Lente komt! De merel fluit
En snatert in de groene vlieren!
De spreeuwen kwettren, scherp en
Hoog boven in de populieren! [luid,
Beselare, 1948. GEO.
Ze moeten 't niet gezeid zijn onze boe
ren. Ze zetten daags te voren zelf hun
schoenen gereed. En 's morgens vroeg, op
Sint Marcusdag, zijn ze vroeg te bene om
mee te stappen ln de schone en oude
kruisprocessie.
Het kruis pinkelt in de morgenzon. Het
kruis dat onze hope en ons geluk is. Het
kruiske van vader en moeder, het kruiske
op 't graf, het kruiske voor we een boter
ham eten, voor we slapen en werken gaan.
Het kruiske, ons kruiske. Het kruis dat
zegen brengt, het kruis thans door de ene
kant van de wereld uitgespogen, en dooi
de andere kant omhelsd en aangeklampt
als -nze hoogste schat.
Het gaat ons voor in deze aloude en
overschone kruisprocessie.
Ik loop er teikenjare bij, tussen de goeie,
simpele mensen van te lande. De dauw
perel't over de veie graskanten, de morgen
smoor sliert weg, en de zonne breekt uit
den Oosten... Het eentonige gezang der al
oude litanie deint op en neer vooraan. En
boven onze hoofden slaat de zonne blik
semstralen uit het versgeblonken koperen
kruis. We lopen er allen in een grote hoop,
achter de dierbare kruisrelikwie. We zien
hoe de vruchten rijzen en rijzen boven
de aarde, hoe schoon en groen de wereld
is, hoe alles daar voor ons ligt, zo fris, zo
lachend, zo gelukkig als 'een kadeau die
ons Here u aanbiedt op zijn rechterhand...
Zwijgend staan de blikken over de gol
vende verte, een blik uit nederige ogen,
uit nederige harten, een blik als een
o dank-je, Lieve Here, en maak het voort
goed voor ons op 't land een zalige be
rusting in 't werk van de Schepper... De
stappen dreunen cp de weg,, een leeuwerke
klimt tierelierend naar de hemeldlepten,
de Mokken slaan weer in, het gezang
waait over onze hoofden, en wij volgen
met deemoedige stap, door onze schone
landouwen.
Zalige kruisprocessie, zo sober, zo stil,
zo eenvoudig en goed als de aard van
ons volk...
Als we eens teruggaan naar vroegere
eeuwen, naar de oude tijden, waj.rop de
kruisprocessies ontstonden, doet het u
deugd eens aan te voelen, hoeveel eeuwen
reeds, jaar cp jaar, die stille processies
door onze streken trekken.
In de Jaren 470 werd Frankrijk geteis
terd door de schrikkelijke gesel van or
kaan, aardbeving en allerhande misselijk
ongeweerte. Zo te lande en te zee klaagde
men van alle soorten van erge rampen
en kwalen.
Om beternisse te bekomen, richtte men
alsdan, op aandringen van Sint Mamer-
tus, die Kruisprocessies in. 't Is gewoon
lijk maar ne keer als het erg spant, dat
de mensen weer de weg vinden naar Ons
Here om hulp en beternis. We hebben
er de spiegels van teruggezien, binst de
laatste oorlog. Het gebruik van deze eerste
boetprocessies moet een zegenrijke en heil
zame invloed hebben gehad, want in 511
febood de Kerkvergadering van prléans
ie processies heel Frankrijk door in te
richten, meer speciaal met de zegen van
Hierboven in te roepen over de vruchten
te lande. Dat gebruik breidde zich ook
naar andere landen uit: Zo werd reeds in
813 over heel Duitsland, dat later bekeerd
werd dan Frankrijk, dit gebruik in voege
gebracht...
Sedert meer dan duizend jaar dus trek
ken deze kruisprocessies hier rond op
de drie dagen vóór Ons Heren Hemelvaart.
In verschillende dorpen en steden van
Vlaanderen heeft de kruisprocessie enige
bijzondere vormen aangenomen, die zeer
merkwaardig zijn. Te Brugge bv. gaat de
tweede processie naar Sint Gilleskerk, en
houdt stil aan een huis in de Sint Jorls-
straat, en wordt er de Kruiszegen gegeven,
omdat aldaar ten jare 1600 de pest won
derlijk ophield, dank zij de voorspraak
van 't Lieve Vrouwke der Zeven Weeën.
Doch de meest eigenaardige plechtig
heid gebeurt wellicht wel te Galmaarden,
in de provincie Brabant. De Maandag
trekt de processie naar Den Houwerick
Dat is een waterbron. Daar wordt een zil
veren kruis in het water gedompeld, om
dat het daar weleer op een wonderbare
manier zou zijn teruggevonden geweest.
Het is een der talrijke zoete legenden,
die getuigen van de schone 'geloofszin on
zer voorvaderen. Wij moeten deze legen
den in ere houden, ag*i de Jeugd vertellen
en ze bewaren als een stuk geestelijk erf.
Het zilveren kruis van Galmaarden had
de graaf van Galmaarden ontvangen van
Filips van Boergcndië, toen ze van de
Kruisvaart terugkwamen. De mensen van
Galmaarden hadden een zeer bijzondere
devotie voor het kruis, en telkens er op
roer of oorlog dreigde, werd het kruis
verborgen... ja, zo goed verborgen, dat
het niet meer uitkwam. Het kruis was en
bleef weg, tot spijt van de hele, goede
gemeente.
Enige jaren later gebeurde er te Gal
maarden een schrikkelijke moord, ge
pleegd door twee jongelingen. De kerels,
om de straffe te ontlopen, vluchtten weg
naar Duitsland. En daar werden ze tot
betere gevoelens gebracht door een klui
zenaar, die hun zelfs de raad gaf, naar
hun geboortedorp terug te keren, alwaar
ze zeker vergiffenis zouden krijgen.
De twee moordenaars waagden het dan
ook. Men kwam hun tegemoet met hun
genadebrieven. Doch de kluizenaar had
ook nog meer gezegd.
Is er op Galmaarden geen Sint Pau-
welsgehucht, met een waterbron?
Wel zeker!
Wel, gaat naar de bron. Graaft er
geduldig én taai én ge zult er het zilve
ren kruis van Galmaarden teritgVinden.
Zo gezeid, zo gedaan!
hen
teeds
r en
De mensen uit de buurt kwamen
aanmoedigen... Want zij hadden het steeds
zo wonderlijk gevonden, dat Zomer en
Winter door, er altijd vogeltjes te schui
felen zaten op de bomen rondom de bron.
Och arme, wat de jongelingen ook graaf -
den en ploeterden in water en slijk, het
zozeer verlangde kruis kwam niet uit.
Doch pas waren ze weg, of de mensen,
die meenden dat er daar wellicht een
grote schat begraven lag, zetten het gra-
verswerk voort en ontdekten eindelijk 't
zilveren kruis. Men droeg het met tekens
van eeibe wij zingen naar de Sint Pauwels-
kapel, waar het met grote eerbied bewaard
wordt.
Later viel het kruis weer in handen
van de vijanden. Doch zie, een helder
lioht ging eens op uit de kerk, en ging
weer zweven boven dezelfde waterbron.
Men liep er henen en vond er het -kruis
terug, tussen twee toortslichten. Het kruis
was uit 's vijands handen weer naar hier
aangedreven.
Te Tongeren komen de vaandeldragers
van verscheidene gemeenten samen, trek
ken met hun vlagge ter processie mee,
en komen na de plechtigheid allen ron
dom de relikwiekast van O. L. Vrouw, die
eveneens in de processie meegedragen
wordt, en bij de twee zilveren kruisen en
de twee Evangelieboeken die meegedragen
worden, als een eendrachtig teken van
hulde en eerbied.
Ieder streke heeft zijn eigen gebruik.
Een schone, trouwe volksdevotie zijn die
pröcëssies dan. Mochten'we zé trouw in
ere hoiiden,'ten zegén van de groeiende
cógst op dc malse' landouwen van Vlaan
deren.
generaal miskende.
Pierlotheeft door deze houdin-
een antwoord uitgelokt van Romstj
dat ten volle verdiend was. «Het
zouden wij, zegde Romsée, het lanj
tijdens de bezetting hebben kunn=-,
regeren zonder wetgevende macht
wanneer de Londense regering na d<
bevrijding nog niet in staat bleek ou
de Belgische bevolking op voldoends
wijze te ravitailleren?
In dit antwoord wees Romsée op
de grond van het proces.
De kwestie van de macht der se.
cretarissen-generaal beheerst lui.
mers geheel het proces Romsée.
Daar is echter nog een andere
kwestie die daar innig mede samen-
hangt: het vraagstuk of de-Belgische
regering in 1940 althans gedurende
een zekeren tijd opgehouden heeft
te bestaan?
DE SLUIER WERD BEWOGEN
Deze vraag heeft reeds heel waj
stof opgejaagd. Ze wordt met een
ongewone zorgvuldigheid, met een
eerbiedige angst, met een jonkvrou
welijke pudeur bedekt gehouden en
ontweken door al de samenspannen,
de leden van de gewezen Londense
regering.
Nevel en rookgordijnen! En nie.
mand klapt uit het beddeke van de
Limogeards om eens klaar en onom-
wonden te zeggen hoe het er in 1940
aan toe gegaan is.Het begint aardt;
te lijken op een samenzwering van
het stilzwijgen: sst! staatsgeheim!
En de gordijnen blijven gesloten
hangen over de tijd toen de Belgi
sche regering in Frankrijk niet meer
bestond en niet wist van wat hout
pijlen te maken.
Verleden week ls er echter bewe-
ging gekomen in de sluier die op
kiesé wijze het geval vah de ontbon-
den enversukkelde Pierlot-regering
van 1940 bedekt hield. En het was da
gewezen minister De Vleeschauwer
die de sluier bewoog.
TEGENSTRIJDIGE WAARHEDEN
Het getuigenis .van. dhr De Vleesch.
auwer- was het laatste in de reeks van
imposante getuigenissen die door de
verdediging werden uitgelokt. Op het
ogenblik dat wij de kranige stelling-
name van de minister nog eens na
lezen valt de tegenstrijdigheid in.de
voorname, getuigenissen eens te meer
OP-
Moest men naïef zijn dan zou mert
er bij. gaan zitten, met de handen !n
de haren om zich met hej;. scepticis
me van Pilatus de vraag te herhalen:
wat is nu de waarheid? In desj
broodnuchtere naoorlogse tijd is ech
ter geen' plaats voor naieveteit zoals
er geen plaats .is voor - idealisme en
rechtvaardigheid maar alleen voor
de koele berekende wraak die tj
Londen werd geboren in het kaar-
tenspel va'n een reeks dodende wet
ten dat onze bedremmelde minister
van Justitie even onbeholpen als zijn
voorgangers door elkaar. Mspelt.
Wat is waarheid? '-'
Waar is 'de waarheid in de getui
genissen van de mensen zoals Pierlot
De Schrijver, He'ymans en De
Vleeschauwer die vaak niet overeen-
stemmen?
Moeten wij de waarheid zoeken :n
hetgene gezegd werd of moeten vrt]
ze zoeken in hetgene -verzwegen
werd,
De enen zeggen dat de regering
niet 'ontbonden was - in Frankrijk,
dat de ministers wel van plan waren
de strijd' voort te zetten maar r.cg
niet goed wisten waar of wanne a
en in elk- geval geen ontslag indien
den. En zij -zeggen zulks in een pro
ces waar het leven van een man cp
het spel staat die men' vruchteloos
van verklikking heeft willen beschul
digen omdat hij zich ingespannen
heeft om' zijn land' te' dienen met
terdaad en in moeilijke tijden daar
waar de anderen uit veilige schuil
kelders hun vervloekingen uitspra
ken voor de micro als dondergoden
uit een lang vervlogen tijd.
Men zou dus mogen veronderstel
len dat zij de waarheid spreken,
niets anders dan de waarheid en ge
heel de waarheid zoals hun door hun
christelijk geweten opgelegd wordt.
Maar andere mensen komen de
stelling van Meester Romsée beves
tigen. Zij houden vol in hun getui
genis datf de Belgisfche regering wel
degelijk ontbonden werd in Frank
rijk in 1940, dat deze regering er
nooit van gprak dc strijd voort te
zetten, dat zij de oorlog als beëin
digd bschouwde dat zij de afgevaard.?-
den van cie secretgrigseh-generaal te
Vichy begroette als de vertegenwoor
digers vén het ene Wettelijke gezag
over België, dat zij wénste naar ons
land. terug te keren en vervolgens
dat zij naar een neutraal land wou
uitwijken, naar Amerika.
En men kan evenzeer veronder
stellen dat zij de waarheid spreker,,
niets anders dan de waarheid en ge
heel de waarheid zoals1 huri'door hun
christelijk geweten opgelegd wordt,
Maar fiet ene is het andere niet.
De waarheid van de heer Pierlot is
de waarheid niet van de heren De
Vleeschauwer en Heymans. Doze
laatste hadden d'e moed om de din
gen te, zeggen zoals ze zich hebben
voorgedaan. De eerste had alleen de
moed om een Echterhach-dans uit te
voeren met de waarheid: een stapje
vooruit met een verklaring en twee
stappen achteruit pm zich te verber
gen achter het beroepsgeheim.
Intussen heeft men reeds
gemaakt van het origineel van de
ontslagbrief van dhr Pierlot en be
loofd daarmede voor dé dag te ko
men.
VOOR DEN DAG
MET DE VUILE WAS
Het wordt zo zoetjes aan tijd dat
men miet heel de vuile was van d®
Limogeards en de Londense vervloe-
kers, tafelstrategen en radiokanaal-
niers voor de dag komt.
Ook zij, vooral zij en zij in de eer
ste plaats moeten Verantwoording
geven tegenover het volk dat zij
prachtig in de steek hebben gelaten
toen de tijden donker werden en
moeilijk en op onverantwoordelijks
wijze misleid en opgeruimd.
Minister De Vleeschauwer heeft
1940 de moed gehad om als de eerste
de strijd tegen de bezettër weer op W
nemen in een regering waarin hil
alleen stond en niet erkend werd
door Pierlot.
Ook nu is dhr De Vleeschauwer
eerlijk in de bres gesprongen om ge
heel de waarheid te zeggen die an
deren wilden tot de hunne, maken ca
ontwrichten.
Laten we hopen dat: het pro:es
Romsée daardoor in een duidelijker
licht kome te staan. Dan kan het
proces Romsée misschien het laat
ste worden om de repressie waarcii?
af te sluiten of liever het voorlaatste,
voor de algemene herziening van de
talloze kleine garnaal-processen te
gen mensen die vielen omdat ze.
evenals de leden van de Belgisch»
regering in 1940, van oordeel war?»
dat de oorlog ten einde was.
Als men dan veel tijd over heeft
kan. men er eens aan denken het
proces, tegen de Limogeards in t®
leiden en de symbolische frank scha
devergoeding te eisen -voor smaad
aan dc koning.
Maar zo naïef zij we nu ook wee'
niet.
Met het laatste,- dat allerlaatst®
proces zal. het gas.n zoris m°t d»
symfonie van Schubert -die niet vol'
tooid werd, paJ'
