p
recessie
De Sovjetblokkade te Berlijn
DE BOOG SPANT WEER...
De Guldensporenviering
De Massadag van het Gezinscongres te Roeseiare
De Zon brak door
KATHOLIEK WEEKBLAD VAN WESTVLAANDEREN
Modern uitgerust
Zaterdag 3 Juli 1948.
BESTUUR EN REDACTIE:
Gasthuisstraat 19, Poperinge.
Telefoon 9. Tostcheck 47.63.60.
Uitgave POPERINGE-IEPER-WERVIK en Omliggende
ONZE BURELEN:
3* JAAR. N' 27.
ONZE UITGAVEN;
BUITENLANDS OVERZICHT
't Regende, fijne, fijne kóórde-
hes! Maar 'k was overtuigd dat
Let toch in de namiddag zou op
klaren. Waarom ik overtuigd was?
Heel eenvoudig hierom: «Met 't
weder lijk met de zake.» Se
dert jaren is 't lelijk weêre voor
onze gezinnen; 't Congres moet
't begin zijn van schoon weder
voor de gezinnen, 't Congres be
gint in 't water en zal eindigen
in de zon.
Popepinge
Ommegang
ituisteppiji^e
tet* ere van Dr. van
St Jan, op Zonöag 4 Juli
1048, te 10 uur.
Russen snijden verkeer langs
spoor, baan en water af.
üekfriscSse sfraasw uitgeschakeld
en postverkeer verhinderd.
Westerse Zones langs luchtweg bevoorraad. -
Amerikaanse vliegtuigen landen om de 8 min.
Berlijnse Overheden doen beroep op de U. N. 0.
Alleen no£ langs de lucht worden de
Westerse Zones van Berlijn bevoorraad.
I>E MUNTHERVORMING IN WEST-DUITSLAND
f» I
f -Jf fsf*
i» P
ÉÉlLiSr >*2:
STORT 52 FRANK
MAARSCHALK TITO
ititiitmimimmiHiimnminHiiHiutiHiiifiimHuifc
11 Juli gelijkwaardig met 21 Juli
VRIJDAG 25 JUNI
DE PRIESTERDAG
De namiddagvergadering;.
ZATERDAG 26 JUNI
Tweede Dag:
STAAT EN GEZIN
Westvlaamse Gezinnen getuigen te Roeseiare
voor de herwording van het Kristen Gezin.
By eest Congres dol 3 dagen duurde werden alle
punten tot deBierwerding van't gezin behandeld
Roeseiare mag tier gaan op het bereikte resultaat.
ZONDAG 27 JUNI:
MASSADAG.
Sectievergaderingen.
Namiddagpledhtighede-".
ABONNEMENTSPRIJS VOOR:
België tot Nieuwjaar 52 fr.
Belgisch Congo 3,fr. p. week.
Frankrijk Holland 3,fr. p. week. I
Andere landen 3,50 fr. p. week.
Aangesloten bij V.B.P.P.
Poperinge, Gasthuisstraat 19,
leper, G. de Stuersstraat 4.
Wcrvik, Kasteelstraat 28.
Roeselart, St-Alfonsusstraat 12.
Veurne, Noordstraat 14.
Nieuwpoort, Langestr. (M. Dunton)
PRIJS PER Nr: 2 FRANK.
444 Roeselare-Ieper-Meenen.
44 Veurne-Nieuwpoort-Diksmiiide^
4 Poperinge-Ieper-Werrik,
EBA
't Was geen voorspelling; maar
T moest lijk zo zijn!
'k Moete niet vertellen hoe 't
verliep in de namiddag. Al wie te
Koeselare was zal 't in jaren niet
vergeten, en wie er niet was kan
er zich met 't beste verslag nog
geen gedachte van maken. Wie
t'huis bleef om wille van de re
gen, of wie t'huis blijven moest
om wille van dien trein die ach
terwege bleef, heeft iets gemist.
Maar, hoe schoon een betoging
i".; hoe ge ook meeleeft, meedoet,
l.eel en al zelfs; hoe ge ook on
der den indruk komt van die
korte godsdienstige plechtigheid,
toch is dat niet voldoende om te
zeggen dat ons Gezinscongres
waarlijk geslaagd is. Die beto
ging, dat gezinsfeest deed deugd,
ongetwijfeld, sloeg in; maar er
was, voor mij althans, iets an
ders... 't Congres zelf! Ik stond
verbaasd Zondagvoormiddag wan
neer ik zo helemaal uit loutere
nieuwsgierigheid ging... neuzen in
de sectievergaderingen. Wat een
hoop volk! Ge weet wel dat, als
er serieus werk te verrichten valt,
In die kleinere sectie-vergade-
iingen er gewoonlijk minder toe
hoorders zijn dan... stoelen!
Deze keer was het anders. Vele
belangstelling, volle belangstel
ling overal; en stoelen tekort, ge
weldig vele tekort.
Zodat er velen begaan zijn
met dat grote vraagstuk: De Her
waardering van 't Gezin!
Er zijn in die congresdagen op
de vele vergaderingen een hele
serie vraagstukken behandeld ge
weest, alle brokstukken van dat
Sioot probleem: 't Gezin.
Komt er nu iets terecht van
dat Congres? Is dat nu niet een
louter betoging geweest? Een slag
in 't water zodat er wat druppels
opvliegen en gauw weer alles
poer-droog is?
't Ware jammer van al de moei
te, van al de inspanning, vindt
ge 't ook niet? Wat zal 't nu
eindelijk?
Dat zal nu in de eerste plaats
tan ons zelf afhangen!
't Was nodig dat we onder me
kaar 's konden de toestanden be
spreken en overleg plegen. Twee
weten meer dan een, zegt Fiel.
En daar waren honderden, in
ieder sectie-vergadering. Niet al
leen uit nieuwsgierigheid; oude
ren en jongeren, uit alle middens,
tal van mensen die verantwoor
delijkheid' dragen niet enkel in
hun eigen gezin. We zagen im
mers tal van burgemeesters, sche
penen, gemeenteraadsleden, pro
vincieraadsleden en parlementai
ren. Want zo de familie wel eens
die bestuurs- en wets-dingen no
dig heeft, zo kan Staat noch ge
meente de familie negeren, maar
heeft als eerste taak de familie,
het gezin te steunen en te be
schermen.
Nu eerst konden we eens na
gaan wat een ingewikkeld ding
de familie is; welke haar noden
zijn In onzen tijd; op wie beroep
moet gedaan worden om die no
den te lenigen. Nu eerst ziet ge
den te lenigen. Nu eerst ziet
ge hoe het gezin met draden
aan de gemeenschap vastligt,
aan Kerk, aan school, aan bedrijf
en beroep, aan gemeente en Staat.
De belangen van het gezin? die
lopen op alle gebied. De grote
hoop denkt daar nooit aan; onze
mensen werken en wroeten dag-
In, dag-uit en zouden toevallig
•ens zien dat het gezin geen
«Hand is, geen kleine republiek,
maar van zovele ander dingen
afhangt, invloed ondergaat uit
alle windstreken, onbewust mee
gaat met den tijd; meegaat lijk
«en blad op een rivier... onbe
wust!
Onbewust hebben we 't gezin
laten meegaan met de kwade
tijdstroom.
Nu willen we niet langer mee
drijven. Nu willen we, wel bewust,
In plaats van meê te drijven, rich
ting geven, zelf de baan wijzen.
Wij willen ln onzen, tijd vrijwa
ren of vrijvechten de veiligheid
en onverbreekbaarheid van het
gezin... We zien hoe die andere
gezinnen uitbrokkelen en uiteen
vallen.
We willen eerbied voor de
ouders. Maar die eerbied moét
dan ook verdiend zijn; omdat va
der en moeder hun taak vervul
len in 't gezin... omdat vader
werkelijk vader is, omdat moeder
werkelijk moeder is; allebei be
gaan om 't geluk van hun kin-
öers, niet begaan om gemak of
om geld of plezier. De jongeren,
de groteren gehecht aan 't ge
zin, zeker dat ze buiten 't huis
niet moeten lopen om waar genot
en geluk te vinden.
't Is niet alles slecht in de
nieuwe tijd. Maar we moeten
kunnen oordelen wat goed is en
wat verkeerd is. En daarom moe
ten we ons eilandje verlaten, ons
klein republiekske kunnen ver
binden aan de gezinnen van
vrienden en buren die 't menen
als wij; en nog «de» macht zijn
in 't Vlaamse land. We mogen ons
niets meer laten opdringen; of
half-onbewust ons laten meevoe
ren.
't Is geen kwestie van... hel
dendaden! Alleen maar kwestie
van mekaar te spreken en te steu
nen; en van niet langer te ver
zuchten en de armen in de lucht
te slaan.
Kom, kunnen we niet allen
wat de K.A.V. en de K.W.B. voor
't ogenblik doet bij de leden?
Als 't Congres slechts dat had
bereikt, te laten zien hoevelen
nog van het Christelijk-Vlaams
gezin houden en er voor willen
in de bres springen 't ware al een
eerste uitslag.
Maar 't Congres?... 't is lang
akelig weder geweest voor het ge
zin! Zondag regende 't, fijne,
fijne koordekes. De zon brak door
op 't gepaste ogenblik.
't Congres kwam op 't gepaste
ogenblik... de zon breekt door!
als wij allen meewillen.
PÉ VLAMYNCK.
Een nieuw soort Moto? Nee, enkel
een aanpassing van de moto tijdens
de oorlog door de Engelse valscherm
springers gebruikt. Heel practisch en
zoals U ziet kunt IJ er met uw beste
klederen mee uitgaan, zelf de regen
scherm heeft zijn plaats!
De koude oorlog gevoerd te Ber
lijn tussen Russen en Westersen nam
uiterst scherpe vormen aan sedert in
de Westerlijke Zones van Duitsland
de munthervorming werd doorge
voerd, en de Russen eenzelfde maat
regel troffen in hun eigen zone.
De modaliteiten van deze beide
munthervormingen deelden wij reeds
mede in ons jongste nummer.
Het feit dat de Russen eisten dat
te Berlijn alleen de Oostzone-mark
geldig zou zijn en dat de munther
vorming in de Duitse hoofdstad al
leenlijk door de Russen zou worden
doorgevoerd, bracht de poppen nog
meer aan het dansen.
De Westerse overheden dreven de
munthervorming dan ook door in
eigen sectors, maar voor Berlijn wer
den de uitgegeven bankbriefjes met
een bijzonder merk bedrukt.
Maarschalk Sokolovski verklaarde
daarop dat de Geallieerde komman-
dantura te Berlijn niet meer bestond,
en om de Westersen te verplichten
Berlijn te verlaten werden door de
Russen allerlei blokkeringsmaatrege
len doorgevoerd.
Alle spoorwegverkeer werd stopge
zet. Delen van de spoorlijn werden
zelfs uitgebroken, zogezegd omdat de
lijn dringende herstellingen nodig
had. De autoweg welke Berlijn en
de Westerse zones verbindt werd
eveneens afgesneden.
Bovendien werd de electrische
stroom, welke totnogtoe grotendeels
door de Russische sector aan de Wes
terse sectors geleverd werd, uitge
schakeld.
Naderhand maakten de Russen alle
postverkeer onmogelijk door te eisen
dat alle zendingen gefrankeerd wer
den met Oostzone-postzegels.
In de buurt van de Westerse lucht-
corridor plaatsen de Russen sperbal-
rrm irü
In lange slierten wachten de Duitsers geduldig urenlang totdat het
hun beurt wordt, om hun oude marken tegen nieuwe West-Duitse mar
ken te hunnen uitwisselen. Deze foto toont IJ een dier slierten voor een
Spaarkas te Hamburg; aan veel andere bankgebouwen en dergelijke was
over geheel Wwt-Duitsland eenzelfde beeld.
lons. Naderhand werd ook het ver
keer langs de kanalen verhinderd.
In de loop der laatste week geraak
ten wel nog een paar treinen gela
den met aardappelen door, alsook
enkele schepen, maar door de maat
regelen der Russen dreigde de be
voorrading van de Westerse sectors
van Berlijn alsmede van de Westerse
troepen welke er gelegerd zijn in de
war te lopen en was er gevaar dat 2
millioen Berlijners tot hongersnood
zouden worden gedoemd De bevoor
rading van uit de Russische zone
werd eveneens geschorst
De Berlijnse kinderen der Westzo
nes moesten het de eerste dagen
zonder melk stellen.
BEVOORRADING GEBEURT
THANS LANGS DE LUCHTWEG
Van Westerse zijde werd bekend
gemaakt dat voordien reeds maatre
gelen getroffen werden om aan een
blokkade voor enigen tijd het hoofd
te kunnen bieden aan de noodwen
digheden der bevoorrading en dat
voorraden voorhanden waren om be
volking en troepen der Westerse zo
nes een maand lang te bevoorraden.
De Amerikanen alsmede de Brit
ten hebben dan ook onmiddellijk
maatregelen getroffen om langs de
lucht de nodige levensmiddelen en
goederen te Berlijn aan te voeren.
Talrijk werden de transportvlieg
tuigen ingezet, in zoverre dat begin
deze week om de acht minuten een
Amerikaans toestel landde op Berlijns
grondgebied, met zoveel vracht mo
gelijk. Zekere vliegtuigen maakten
twee of drie reizen per dag.
Van uit de U.S.A. werden daarbij
een 40-tal transporttoestellen C. 54,
welke elk 7 ton levensmiddelen ln
eenmaal kunnen vervoeren, naar Ber
lijn gestuurd. Aldus willen de Wester
sen Berlijn voorzien van de 5.000 ton
levensmiddelen welke de stad elke
dag nodig heeft. De Britten en Fran
sen zorgden er ook voor bevoorrading
langs de luchtweg.
BERLIJN TUSSEN TWEE
VALUTA'S
HET STADSBESTUUR DOET
BEROEP OP DE U.N.O.
Wijl. in de Westerse sectors de
Oostzone-mark geldig werd gesteld
weigerden de Russen de geldigheid
van de nieuwe West-Duitse munt te
aanvaarden.
Elke persoon welke in de Russische
sector in het bezit van West-Duitse
munt zou bevonden zijn is strafbaar.
De Russen maakten tevens bekend
dat elke Berlijner die zijn eenzelvig-
heidskaart had laten afstempelen
toen hij oude munt tegen West-Duit
se munt omwisselde, en betrapt werd
in de Russische zone, eveneens straf
baar zou zijn. Daarop verordenden de
Westerse overheden dat alle Berlij
ners vertoevende in de Westerse sec
tors him kaarten moesten laten af
stempelen, zelfs zo zij geen geld had
den uitgewisseld.
Voor de Berlijnse bevolking brach
ten deze maatregelen tal van moei
lijkheden mede.
De Berlijnse Gemeenteraad kreeg
tevens bevel van de Russen in gans
<Zie vervolg op 2* blad)
ALTIJD MAAR PROBEREN
We hebben het hier voor enke
le weken nog geschreven: noch de
Russen, noch de Amerikanen
wensen of willen op dit ogenblik
een derde wereldoorlog, maar er
zijn zoveel wrijvingspunten en een
dwaasheid vanwege één der Sov
jetsatellieten zou genoeg zijn om
een algemeen conflict te doen los
barsten... En vooral: de Russen j.
spelen een gevaarlijk spel door
steeds maar aan oorlogspeilin-1
gen te doen, d.w.z. drukking op
de Angel-Saksers uit te oefenen
om te zien hoever ze het zullen
laten komen zonder te vechten.
Wij zegden toen reeds het
icas rond de eerste ernstige span
ning om Berlijn dat ze hierin
dreigden dezelfde dwaasheid te
begaan als Hitler in 1939 die ook
overtuigd ivas dat de Westelijke
Mogendheden niet zouden vech
ten voor Dantzig. De boog altijd
maar spannen tot het uiterste,
met de intentie de pees los te la
ten juist voor hij breekt, kan een
pakkend spelletje zijn, maar wan
neer die boog de gehele wereld
omspant dan is dat amusementje
misdadig en gevaarlijk. De boog
kan inderdaad ook plots breken
zonder dat men het precies wil
en dan staat men daar met de
scherven.
Men kan dan natuurlijk trach
ten de schuld van die breuk op
een ander te schuiven met Pila-
iusachtig te zeggen dat heb ik
niet gewild maar de breuk zal
toch het gevolg geweest zijn van
de roekeloosheid waarmeê men
met de boog is te werk gegaan.
Een zekere Adolf heeft dit aan
den lijve moeten ondervinden.
Zou een zekere Jozef werkelijk
lust voelen dezelfde weg te gaan?
Hij schijnt anders aardig goed
op weg te zijn. Zoals Adolf heeft
hij hele levensruimten zonder
slag of stoot kunnen veroveren.
En hij schijnt maar niet te kun-,
nen aannemen dat de anderen
het nu werkelijk ernstig menen
wanneer ze zeggen dat het moet
gedaan zijn. Allé kom, om
Berlijn gaat ge nu toch niet vech
ten hé? (Wie zei daar weer:
geen oorlog om Dantzig Dat
is natuurlijk de zeer nationalisti
sche Otto Grotewohl, chef van de
S.E.D. ofte communistische partij
van de Sovjetzone.
Maar intussen spannen de Rus
sen de boog weer tot het uiterste:
alle verkeer tussen de Westelijke
Zones en Berlijn stopgezet
voedselschaarstewerkloosheid,
geen melk voor de kinderen. Re
sultaat: misnoegdheid te Berlijn
die de Russen tegen de West
machten trachten te richten
ontzaglijke meer uitgaven veiiy.
de Angelsaksers die nu alles per
vliegtuig moeten aanbrengen.
ZOUDEN ZE TOEGEVEN?
De eerste keer hebben de Rus
sen hün doel niet bereikt: de
Westelijke Mogendheden hebben
Berlijn niet verlaten en de chefs
der democratische bezettingsle
gers kregen zelfs volmacht om
over oorlog of vrede te beslissen.
Maar une fois n'est pas cou-
tume zegt de Fransman. Omdat
ze zich de eerste keer sterk ge
houden hebben, dan wil dit daar
om misschien nog niet zeggen dat
ze dat een tweede keer ook nog
zouden doen. Zo denken de Rus
sen en ze speculeren hierbij on
getwijfeld op de kiescampagne
voor het presidentsschap die in
de Verenigde Staten thans in een
voorbereidend stadium is getre
den. Maar vooral passen ze
iveer hun gekend systeem toe: al
tijd maar voort hetzelfde herha
len en hetzelfde doen, de tegen
standers vervelen en afmatten in
de hoop dat ze tenslotte, ver
moeid, zullen toegeven.
Maar ook deze keer zullen ze
blijkbaar geen succes hebben.
Britse en Amerikaanse staatslie
den hebben tijdens de laatste da
gen uitspraken gedaan die niets
aan duidelijkheid te wensen over
laten en de Britse Minister van
Landsverdediging voegde er aan
toe dat het Engels Leger gereed
icas. Niet dat wij aanvalsplannen
koesteren, zei hij, maar het is goed
dat sommiaen dat weten. Ver
staan Stalin en Molotov? Ge
moet asjeblief niét denken aan
een frische, fröhliche krieg
En om het nog duidelijker te
maken: afgevaardigden van de
Generale Staven dér vijf landen
tan het Pact van Brussel zijn se
dert dogen te Londen in perma
ner *.e besprekingen... Eentje met
ne keer ovsloklzen aaat niet meer
en een chaos wordt het ook niet
meer.
Churchill, die wat vrijer kan
spreken, omdat hij geen rege
ringsverantwoordelijkheid draagt,
sloeg de nagel op de kop wanneer
hij verleden week zei: We staan
voor dezelfde toestand als te Mun-
chen. Toegeven helpt niet. We
moeten sterk staan.
En de Observerzei eenvou
dig weg: Als het anders niet gaat,
dan moet men maar de atoom
bom in de weegschaal werpen; er
heel terecht bijvoegende: Wan
neer de Russen die zullen hebben,
zullen zij niet nalaten die bom
als drukkingsrniddel te gebruiken.
Daarmee wisten de leiders van
het Kremlin genoeg. De West
machten zullen ook deze keer niet
toegeven. En ze trekken al hun
staartje in. De tweede zenuiooor-
log om Berlijn zal ook door de
Westmachten gewonnen worden.
EEN PEES GESPRONGEN
Terwijl de slag om Berlijn
woedt, gaat de gelijkschakeling
van de Satellieten in snel tempo
verder.
Het was reeds meer dan duide
lijk voor iedereen dat al die Sta
ten niets meer van hun eigen on
afhankelijkheid en 'souvereiniteit
meer overgehouden hebben, en
dat al die Quisling-Eerste-Minis-
op postcheekrekening Nr 4783.60
der Gebroeders Sansen, Poperinge,
en ons blad zal U wekelijks tot
e.'nde 't jaar per post tehuis be
steld worden.
de dictator van Yougo-Slavië, die
thans in de ban van de Kominform
werd gesteld omdat hij niet onderda
nig genoeg was aan de Sovjet-politiek.
ters en Presidenten geen stapje
mogen "zetten zonder dat Moskou
het hen heeft voorgeschreven.
(Denk aan het geval Dimitrov
die over een Balkan-Statenbond
sprak, van de Pravda een uit
brander kreeg en onmiddellijk
zijn woorden terug introk).
Vit dat geval Dimitrov bleek
toen reeds hoe angstvallig Rus
land er op stond dat er geen po
litiek gevolgd werd door één van
de Satellieten, die niet door het
Kremlin werd ingegeven en ge
controleerd.
Dat lijkt vandaag nog veel dui
delijker met het geval Tito. Hij,
de held van de Balkan, het voor
beeld voor iedereen, enz.... enz.
Hele bladzijden en bladzijden van
alle Rode Vanen waren te klein
om zijn roem en zijn lof te zingen.
En nu is het een koelah een
nationalist een mensjewit
om straks een verrader en een
vipère lubrique te worden ge
noemd.
En dat alles waarom? Omdat
de fameuze Kominform geoor
deeld heeft dat Tito te weinig
de marxistische-leninistische lijn
volgde?
Maar neen. Eenvoudig iveg om
dat Tito een paar ministers af
gedankt heeft die de vertrouwens
mannen van Moskou waren en
omdat hij naar het schijnt
zich wat te onafhankelijk gedroeg
tegenover het Kremlin.
Het lijdt nochtans geen twijfel
dat Tito tot het Oosters kamp be
hoorde, maar dat is voor Moskou
onvoldoende. De Sovjets geloven
noch aan liefde noch aan trouw.
Ze zijn alleen tevreden wanneer
ze iemand volledig onder de knoet
hebben. De Resolutie van de Kom
inform zegt dit dan ook tussen
de regels.
En het gevolg?
Wanneer de Kominform zegt
dat de communistische partij van
Yougo-Slavië zich nieuwe leiders
moet kiezen, dan wil dat zeggen
dat die nieuwe leiders door Mos
kou reeds aangeduid zijn en dat
Tito al een vervanger heeft als
dictator van Zuid-Slavië.
Het is vanzelfsprekend dat Sov
jet-Rusland hooghartig elk ver
wijt van inmenging in de binnen
landse politiek van een ander
land van zich zal afwerpen: het
is de communistische partij van
de Sovjet-Unie die het initiatief
tot die veroordeling heeft geno
men, hierin bijgetreden en ge
steund door al de andere leden
van de Kominform!
En zo gaat het spelletje verder
tot de volledige verknechting van
Oost-Europa.
Berlijn is thans de twistappel.
Berlijn op zich zelf zoals
vroeger Dantzig is geen derde
wereldoorlog waard. Maar het
verzet om' Berlijn is het symbool
van de weerstand van het Chris
telijk Westen tegen bolsjewistisch
imperialisme en die weerstand is
desnoods wel een oorlog ivaard,
want moest het Westen, zoals het
Oosten, worden onderjukt, dan is
het de moeite niet meer te leven.
Intussen zouden de heren van
het Kremlin er echter goed aan
doen te overwegen wat er tussen
Munchen en Potsdam is voorge
vallen.
29-6-48. V. WESTERLINCK.
In naam van de Bond van C.V.P.-Gemeenteraadsleden, heeft de Na
tionale Secretaris aan 4.000 Gemeenteraadsleden, Schepenen en Burge
meesters een rondschrijven gericht waarin aangedrongen wordt om zowel
het 11 Julifeesi als de Nationale Feestdag officieel te vieren.
Het is een flink en bezielend stuk, en wij hopen dat het in alle ste
den en dorpen van Vlaanderen weerklank moge vinden.
Het is toch vanzelfsprekend aldus het manifest, dat overal waar
de C.V.P. in Vlaanderen een beslissende rol te spelen kreeg, de klokken
op 11 Juü zullen luiden, om aldus, zonder de minste discussie, de waar
dige plaats van Vlaanderen in België te vieren.
Elk C.V.P.-Gemeenteraadslid handelt zó, vast besloten als hij is elke
dubbelzinnigheid voorgoed de pas af te snijden.
Elk C.V.P.-Gemeenteraadslid zal verder naast 21 Juli, 11 Juli offi
cieel laten vieren: omdat er bij hem geen sprake kan zijn van dat ver
derfelijk minderwaardigheidscomplex, dat al veel te lang de bes.en ver
bitterd en anderen kruiperig of afvallig heeft gemaakt. Hij is geen
beschaamd Vlaming'. Hij is dankbaar om zijn Vlaming-zijn en om het
bestaan van zijn Vlaamse volksfamilie, die hij hartstochtelijk liefheeft
en die hij terecht wil geëerbiedigd weten. Fier om zijn Vlaming-zijn is
het Vlaams C.V.P.-Gemeenteraadslid zo onverbiddelijk positief als radi-
kaal in zijn streven. In die geest zal hij op 21 Juli als Vlaming het
feest van België vieren en op 11 Juli het feest van Vlaanderen in België,
in dat België, waar wij voor het heil van Vlaanderen, in eerste instantie,
zelf verantwoordelijk zijn; in dat België, waar al de gronden van de
rechtmatige Vlaamse grieven zullen ophouden te bestaan, de dag dat bij
de Vlamingen zelf een scherp besef is gerijpt én van eigenwaarde én van
hun numerieke meerderheid in een democratisch georganiseerde Staat.
Niemand zei het meer gevat dan onze Guido Gezelle: «Vlaanderen...
wil het leven, 't zal.
EN DE NATIONALE FEESTDAG
En ziehier wat dhr Verroken schrijft over een vernieuwde viering
van 21 Juli:
o Ook dit feest dienen de C.V.P.-Gemeenteraadsleden degelijk aan t»
pakken om het eén diepere zin te geven. De 21 Juli mag zeker nooit meer
het monopolie worden van dat soort cocarde-helden die de zaak van de
Staat menen gediend te hebben met wat kortzichtige laster tegen Vlaan
deren. Zoals wij het zinloos zouden vinden, wanneer men proberen zou
met de 11 Juli Vlaanderen tegen België in 't krijt te brengen, evenzo
moeten wij met alle macht voorkomen, dat België ooit weer op pseudo-
civieke wijze tegen Vlaanderen worde uitgespeeld.
Waarom zouden we de 21 Juli niet eens terdege aanpakken? Waar
om zouden wij aan het 21 Julifeest geen rijkere inhoud geven?
Waarom zouden wij, samen met de Walen, de 21 Juli niet eens gaan
uitbouwen tot een dag van dank tegenover onze dynastie?
Waarom zouden wij, Vlamingen en Walen, deze dag niet stellen ln
het teken van dat prachtig testament van onze gemeenschappelijke
Koning Leopold III?
Waarom.zouden wij eindelijk dit feest niet opvatten als een dag van
wederzijds eerlijk erkennen van eikaars goed recht, op elk plan?
Waarom zouden wij die dag niet laten uitgroeien tot de hoogdag van
grondige 'bezinning over onze politieke, sociale en andere verantwoorde
lijkheden tegenover allen die binnen de grenzen van dit land wonen?
Waarom zou die dag niet worden de dag van onze steeds hechter
wordende slagvaardigheid voor de uitbouw van België tot het land waar
het voor beide cultuurgemeenschappen en voor ieder enkeling goed is te
leven.
De bond vraagt verder dat Leeuwenvlag en Driekleur -zouden wap
peren op beide data.
Vrijdag 25 Juni jl. werd te 10.30 u.
in de kapel van 't Klein Seminarie
door Z. Hoogw. Exc. Mgr Lamiroy,
het Veni Creator aangeheven, dat
door meer dan 400 priesters werd
voortgezongen, om Gods zegen over
dit Congres te vragen bij de inzet.
Te 10.45 uur werd daarna de ver
gadering geopend in de feestzaal van
het Klein Seminarie. Onder dë tal
rijke aanwezigen bemerkten we Mgr.
Vandermeersch, Vicaris Generaal; Z.
E. P. Lambrecht, Abt der St-Pieters-
abdij te Steen brugge; Z. E. P. Deleye,
Abt der Sint-Si-xtusabdij te Westvle-
teren.
Na een welkom woord van de Voor
zitter, Z.E.H. Deken Quagebeur, werd
de eerste soreekbeurt gehouden door
Z. E. H. VAN OVERBEKE, Proost
van de Christene Werkgevers.
Spreker gaf een bondige uiteenzet
ting van de werkmethodes van de
priester om de familiale zin op de pa-
rorhie te bevorderen. De priester moet
de goede herder zijn, die de gezin
nen. van zijn parochie van nabij kent,
de gebeurtenissen van bet familiale
leven meeleeft, deeineemt in de vreug
den van zijn parochianen, troost en op
beuring brengt bij beproevingen die
hen teneerdrukken. Hij moet de gele
genheid zoeken om nauwer in voeling
te komen met de gezinnen, een fami
liale verbondenheid doen ontstaan on
der de geburen, de naastenliefde in
praktijk doen stellen door eenvoudig
dienstbetoon, zodat heel de parochie
één grote familie wordt, waarvan hij
de geëerbiedigde en welbeminde Va
der is.
Hierop volgde het tweede referaat
door Z. E. H. VEREECKE, Pastoor
van Vlamertinge, dat handelde over
het godsdienstig leven in het gezin.
De priester verzorgde de kerkelijke
diensten zodanig dat het volk onder de
indruk kome van de verhevenheid van
bet H. Misoffer. Hij moet zich tevens
beijveren het misverzuim, kwaal van
onzer, tijd, teven te gaan. In de kerk
zal hij het volk van ziin parochie, de
grote familie de godsdienstwaarheden
voorhouden, maar hen ook de genade
middelen toedienen: biecht en commu
nie. Ilii zal er op steunen en de nood
zakelijkheid er van aantonen dat bin
nen in het huisgezin de godsdienstzin
ontwikkeld wordt door de vrome ge
bruiken in ere te herstellen, vooral het
gezamenlijke familiale avondgebed.
Z. E. H. DEFRANC'Q, Onderpastoor
te Zwevegem en Diocesaan Proost
van de Boerenjeugd, geeft in een re
feraat: de houding die de priesters
moeten aannemen tegenover de mo
derne opvattingen over vroegtijdig
verkeren, huwen, familiale dansgele
genheden, kinemabezoek, gemengde
ontspanning, enz.
De priester mag de indruk niet laten
dat hij de moderne laksheid goedpraat
of goedkeurt; dat de H. Kerk breder
geworden is in haar opvattingen en
geen gevaar meer ziet in gemengde
ontspanningsvormen die vroeger aan
de kaak werden gesteld. Spreker is
voor de jeugd voorstander van de pa
tronaten die met een zeker aanpassing
nog altijd geroepen zijn om onze jeugd
gaaf en gezond op te voeden. Hij is er
niet voor te vinden in de jeugdverga-
deringen gedurig over het huwelijk te
spreken en de waardering voor hogere
roepingen praktisch uit te schakelen.
Hij heeft een hekel aan ce dansgele
genheden, die onder de invloed van
voorbijtrekkende legers, ingang hebben
gevonden in de familiekringen en het
vroegtijdig verkeren in de hand wer
ken. Hij kent het probleem van de
grensarbeiders tot in de puntjes en
doet rake voorstellen om daaruit voort
spruitende zedelijke gevaren te keer
te gaan.
Na een belangrijke bespreking liep
de vergadering ten einde.
De tweede dag van het Gezinscon-
gres stond ill het teken van STAAT
EN GEZIN De opkomst voor deze
studiedag was zeer bevredigend.
Een uitgelezen publiek bestaande
uit parlementsleden, provincieraads
leden, burgemeesters en gemeente
raadsleden, bestuursleden van vrou
welijke en mannelijke sociale organi
saties en niet het minst bestuursle
den van de bonden voor kroostrijke
gezinnen, heeft de' ruime Patria-zaal
bezet tegen 14.30 uur. De studiever
gadering wordt geleid door Heer Gab.
VANDEPUTTE, leider van het Man-
nenverbond voor Katholieke Actie in
de Dekenij Roeseiare.
Aan het bureel hebben plaats ge
nomen: Z. E. H. Kan. Dubois en Z. E.
H. Kan. Logghe; Dhr Laga, Voorzit
ter van het M. V. K. A.; de Heren A.
Van Coillie, B. Vandamme en R.
Vandenabeele.
Wij bemerken in de zaal: Senator
Allewaert, Provinciaal Voorzitter van
de Bond voor Kroostrijke Gezinnen;
Z. E. H. Van Overbeke, Proost van
de Christelijke Werkgevers; Dhr L.
Bruggeman van de Boerenbond; Juf
frouw Bylo van de Boerinnenbond;
Juffrouw Catrysse van de K. A. V.
Na een hartelijk welkomwoord tot
al de aanwezigen en een vriendelijk
dankwoord tot de Heer Burgemeester
en het Schepencollege van Roeseiare
dat op zo sympathieke wijze het Ge
zinscongres in hun stad huisvesten
en er hun volledige medewerking aan
verlenen geeft de voo-zitter van de
vergadering het woord aan de drie
sprekers.
De eerste spreker is Dhr R. VAN
DENABEELE die handelt over Onze
christelijke opvatting over familiale
politiek
Na de noodzakelijkheid van de fa
miliale politiek te hebben aangetoond
in het kader van het landsbelang,
schetst spreker de familiale politiek
naar christelijke opvatting als zijnde
het bevorderen van de gaafheid van
het gezin, door overheidstussenkomst».
Hij onderlijnt het gemeentelijke en
provinciale evenzeer als centrale be
sturen hier hun verantwoordelijkheid
moeten opnemen. Hij eist met klem
dat de rechten van de ouders over ge
heel de lijn zouden geëerbiedigd wor
den.
Het woningenvraagstukwordt
behandeld door de Heer Bert VAN
DAMME.
Aan de hand van een degelijke docu
mentatie ontleent spreker het wonin
genvraagstuk op een driedubbel plan;
Het is een quantitatief probleem om
dat er veel woningen te kort zijn; het
is een qualitatief probleem omdat er
duizende woningen zi.in die geen vol
doening geven en het is niet het minst
een sociaal probleem omdat de men
sen er meer en meer naar streven om
zelf eigenaar van een woning te wor
den. In dat licht behandelt Heer Van
damme de verschillende gebieden waar
de openbare machten hulp moeten bie
den aan de gezinnen opdat zij hun
eigen woning zouden kunnen verwer
ven. Hij vestigt da aandacht van de
vergadering op het feit dat het hier
niet alleen gaat om arbeiderswoningen,
maar dat het probleem even groot en
nijpend is in landbouwerskringen en
middenstand. Hij brengt een warme
hulde aan Volksvertegenwoordiger De
Taye en aan de bestendige Deputatie
van Wes't-Vlaanderen die met hun
practisehe voorstellen werkelijk het
mogelijke gedaan hebben om een begin
van oplossing aan dit zo brandend pro
bleem te geven.
Hij eindigt zijn spreekbeurt met een
dringende oproep tot de eigenaars op
dat zij hun bouwgronden tegen een
redelijke prijs zouden ter beschikking
stellen van de zovele mensen die wen
sen te bouwen. Liever dan een ingrij
pen af te wachten van overheidswege
moet onze christelijke levensovertui
ging groot genoeg zijn om aan de we
reld te bewijzen dat ide christenen me
kaar liefhebben.
Een derde referaat wordt vervol
gens voorgedragen dcor de Heer A.
VAN COILLIE, waarin het onderwerp
behandeld wordt: «Veiligheid voor
het gezin
Wijzende op enkele algemene begin
selen waarvan het bijzonderste is dat
de morele gezinsbelangen immer de
hoVenhand moeten behouden boven de
Talrijke hoge genodigden woonden de Zondag de Massadag bij. We be
merken hier in de vorenste rij, van links naai' rechts: Z. E. H. Kan.
K. Dubois, diocesaan proost der K. A.; II. E. H. Vicaris-Generaal Van der
Meersch; Z. Exc. Minister Verbist; Z. Exc. Mgr Lamiroy, bisschop van
Brugge; Ridder P. d'Outryve d'Ydewalie, gouverneur van West-Vlaane
deren; Heer J. Denolf, burgemeester van Roeseiare, en de Heer Schepel»
jöi'hau.
stoffelijke, behandelt spreker er.kele
uitzichten van de sociale wetgeving in
verband met het gezin. Zowel voor
niet-loontrekkenden als voor loontrek-
kenden moet een ernstige poging ge
daan worden om door een verbeterd
stelsel van kindertoeslagen en het in
voeren van een vergoeding voor do
moeder aan de haard een degelijk ge-
zins-inkomen te verzekeren en aldus
de nodige veiligheid aan de families t«
geven.
Na deze drie belangwekkende uit
eenzettingen werd de vergadering-
voor enkele minuten gesehorst. Dan
volgdeeen drukke en interessante be
spreking waar verschillende aanwe
zigen aan deelnamen.
Het bijzonderste praktisch besluit
van deze sectievergadering is dat
door de zorgen van de inrichters een
HANDLEIDING zal worden opge
maakt bedoeld als wegwijzer voor de
belanghebbenden waar zij alle in
lichtingen zullen vinden betreffende
de formaliteiten die moeten vervuld
worden, om te kunnen genieten van
de voordelen die door de wet DE
TAYE en de provinciale bouwpremie
van West-Vlaanderen worden ter be
schikking gesteld van diegenen die
wensen te bouwen.
Hiermeê was de tweede dag vaa
het Gezinscongres besloten
Zondag 27 Juni gaf ons de Apo
theose van het machtig gezinscon
gres.
De Grote Mark:- en de straten van
Koeselare waren feestelijk versierd en
de huizen bevlagd. Van uit alle hoe
ken onzer gouw en van over gans
het land waren de congresisten op
gekomen om aan dit groots opgezet
congres deel te nemen. Niettegen
staande de ongunstige weersomstan
digheden was er van in de morgen
een ongewone drukte in de stad
In tien verschillende lokalen be
gonnen omstreeks 10.30 uur de respec
tievelijke sectievergaderingen waarin
de verschillende problemen van het
gezin werden uitgediept. De weldoen
de invloed van het onderwijs, hetzij
middelbaar of technisch, op het ge
zinsleven werd overal klaar omlijnd.
Vruchtbare besprekingen volgden en
nuttige conclusies werden getrokken.
De belangrijkste en de best gevolgde
sectievergadering werd gehouden in
zaal «Pa-tria». In aanwezigheid van
Zijne Exc. Monseigneur Lamiroy en
talrijke vooraanstaande burgerlijke
en geestelijke personaliteiten, han
delde Dhr A. Demets, Letterkundige,
over het thema: Opvoeding en Cul
tuur in het Gezin». Achtereenvolgens
gaf hij een klare kijk op de grond
slagen van een schoon Kristelijk
Vlaams Gezinsleven in het gewoon
dagelijks leven en in de bijzondere
omstandigheden. Na deze aandachtig
en volledig gesmaakte uiteer, etting
van Dhr A. Demets, die op een warm
applaus werd onthaald, volgde een
tweede interessante spreekbeurt.
Juffrouw Vandeputte sloot zich aan
bij de rede van voornoemde spreker,
en onderlijnde nauwkeurig de taak
van de leden van het Gezin bij de
verwezenlijking en uitbouw van een
schoon Gezinsleven.
Globaal genomen waren er op al
de sectievergaderingen 5000 Congres
sisten aanwezig.
In de namiddag te 2 uur wz.cn da
weersgesteltenissen Goddank h 1 wat
gunstiger. Alle straten van K elare
spuwden volk. Langs de wet waai'
de optochten moesten voor!/ 'men
hadden de kijklustigen zich or steld.
Het Marktplein was één m» nzee.
De vrolijke marohen, en heei/. :e lie
deren wiegden door de lU" Een
stemming van broederlijkheid cn fa
miliegeest was hier werk.' ge-
•Xhapea.
IZjQ ïSi'*ols 3* hltvi»