p recessie De Sovjetblokkade te Berlijn DE BOOG SPANT WEER... De Guldensporenviering De Massadag van het Gezinscongres te Roeseiare De Zon brak door KATHOLIEK WEEKBLAD VAN WESTVLAANDEREN Modern uitgerust Zaterdag 3 Juli 1948. BESTUUR EN REDACTIE: Gasthuisstraat 19, Poperinge. Telefoon 9. Tostcheck 47.63.60. Uitgave POPERINGE-IEPER-WERVIK en Omliggende ONZE BURELEN: 3* JAAR. N' 27. ONZE UITGAVEN; BUITENLANDS OVERZICHT 't Regende, fijne, fijne kóórde- hes! Maar 'k was overtuigd dat Let toch in de namiddag zou op klaren. Waarom ik overtuigd was? Heel eenvoudig hierom: «Met 't weder lijk met de zake.» Se dert jaren is 't lelijk weêre voor onze gezinnen; 't Congres moet 't begin zijn van schoon weder voor de gezinnen, 't Congres be gint in 't water en zal eindigen in de zon. Popepinge Ommegang ituisteppiji^e tet* ere van Dr. van St Jan, op Zonöag 4 Juli 1048, te 10 uur. Russen snijden verkeer langs spoor, baan en water af. üekfriscSse sfraasw uitgeschakeld en postverkeer verhinderd. Westerse Zones langs luchtweg bevoorraad. - Amerikaanse vliegtuigen landen om de 8 min. Berlijnse Overheden doen beroep op de U. N. 0. Alleen no£ langs de lucht worden de Westerse Zones van Berlijn bevoorraad. I>E MUNTHERVORMING IN WEST-DUITSLAND f» I f -Jf fsf* i» P ÉÉlLiSr >*2: STORT 52 FRANK MAARSCHALK TITO ititiitmimimmiHiimnminHiiHiutiHiiifiimHuifc 11 Juli gelijkwaardig met 21 Juli VRIJDAG 25 JUNI DE PRIESTERDAG De namiddagvergadering;. ZATERDAG 26 JUNI Tweede Dag: STAAT EN GEZIN Westvlaamse Gezinnen getuigen te Roeseiare voor de herwording van het Kristen Gezin. By eest Congres dol 3 dagen duurde werden alle punten tot deBierwerding van't gezin behandeld Roeseiare mag tier gaan op het bereikte resultaat. ZONDAG 27 JUNI: MASSADAG. Sectievergaderingen. Namiddagpledhtighede-". ABONNEMENTSPRIJS VOOR: België tot Nieuwjaar 52 fr. Belgisch Congo 3,fr. p. week. Frankrijk Holland 3,fr. p. week. I Andere landen 3,50 fr. p. week. Aangesloten bij V.B.P.P. Poperinge, Gasthuisstraat 19, leper, G. de Stuersstraat 4. Wcrvik, Kasteelstraat 28. Roeselart, St-Alfonsusstraat 12. Veurne, Noordstraat 14. Nieuwpoort, Langestr. (M. Dunton) PRIJS PER Nr: 2 FRANK. 444 Roeselare-Ieper-Meenen. 44 Veurne-Nieuwpoort-Diksmiiide^ 4 Poperinge-Ieper-Werrik, EBA 't Was geen voorspelling; maar T moest lijk zo zijn! 'k Moete niet vertellen hoe 't verliep in de namiddag. Al wie te Koeselare was zal 't in jaren niet vergeten, en wie er niet was kan er zich met 't beste verslag nog geen gedachte van maken. Wie t'huis bleef om wille van de re gen, of wie t'huis blijven moest om wille van dien trein die ach terwege bleef, heeft iets gemist. Maar, hoe schoon een betoging i".; hoe ge ook meeleeft, meedoet, l.eel en al zelfs; hoe ge ook on der den indruk komt van die korte godsdienstige plechtigheid, toch is dat niet voldoende om te zeggen dat ons Gezinscongres waarlijk geslaagd is. Die beto ging, dat gezinsfeest deed deugd, ongetwijfeld, sloeg in; maar er was, voor mij althans, iets an ders... 't Congres zelf! Ik stond verbaasd Zondagvoormiddag wan neer ik zo helemaal uit loutere nieuwsgierigheid ging... neuzen in de sectievergaderingen. Wat een hoop volk! Ge weet wel dat, als er serieus werk te verrichten valt, In die kleinere sectie-vergade- iingen er gewoonlijk minder toe hoorders zijn dan... stoelen! Deze keer was het anders. Vele belangstelling, volle belangstel ling overal; en stoelen tekort, ge weldig vele tekort. Zodat er velen begaan zijn met dat grote vraagstuk: De Her waardering van 't Gezin! Er zijn in die congresdagen op de vele vergaderingen een hele serie vraagstukken behandeld ge weest, alle brokstukken van dat Sioot probleem: 't Gezin. Komt er nu iets terecht van dat Congres? Is dat nu niet een louter betoging geweest? Een slag in 't water zodat er wat druppels opvliegen en gauw weer alles poer-droog is? 't Ware jammer van al de moei te, van al de inspanning, vindt ge 't ook niet? Wat zal 't nu eindelijk? Dat zal nu in de eerste plaats tan ons zelf afhangen! 't Was nodig dat we onder me kaar 's konden de toestanden be spreken en overleg plegen. Twee weten meer dan een, zegt Fiel. En daar waren honderden, in ieder sectie-vergadering. Niet al leen uit nieuwsgierigheid; oude ren en jongeren, uit alle middens, tal van mensen die verantwoor delijkheid' dragen niet enkel in hun eigen gezin. We zagen im mers tal van burgemeesters, sche penen, gemeenteraadsleden, pro vincieraadsleden en parlementai ren. Want zo de familie wel eens die bestuurs- en wets-dingen no dig heeft, zo kan Staat noch ge meente de familie negeren, maar heeft als eerste taak de familie, het gezin te steunen en te be schermen. Nu eerst konden we eens na gaan wat een ingewikkeld ding de familie is; welke haar noden zijn In onzen tijd; op wie beroep moet gedaan worden om die no den te lenigen. Nu eerst ziet ge den te lenigen. Nu eerst ziet ge hoe het gezin met draden aan de gemeenschap vastligt, aan Kerk, aan school, aan bedrijf en beroep, aan gemeente en Staat. De belangen van het gezin? die lopen op alle gebied. De grote hoop denkt daar nooit aan; onze mensen werken en wroeten dag- In, dag-uit en zouden toevallig •ens zien dat het gezin geen «Hand is, geen kleine republiek, maar van zovele ander dingen afhangt, invloed ondergaat uit alle windstreken, onbewust mee gaat met den tijd; meegaat lijk «en blad op een rivier... onbe wust! Onbewust hebben we 't gezin laten meegaan met de kwade tijdstroom. Nu willen we niet langer mee drijven. Nu willen we, wel bewust, In plaats van meê te drijven, rich ting geven, zelf de baan wijzen. Wij willen ln onzen, tijd vrijwa ren of vrijvechten de veiligheid en onverbreekbaarheid van het gezin... We zien hoe die andere gezinnen uitbrokkelen en uiteen vallen. We willen eerbied voor de ouders. Maar die eerbied moét dan ook verdiend zijn; omdat va der en moeder hun taak vervul len in 't gezin... omdat vader werkelijk vader is, omdat moeder werkelijk moeder is; allebei be gaan om 't geluk van hun kin- öers, niet begaan om gemak of om geld of plezier. De jongeren, de groteren gehecht aan 't ge zin, zeker dat ze buiten 't huis niet moeten lopen om waar genot en geluk te vinden. 't Is niet alles slecht in de nieuwe tijd. Maar we moeten kunnen oordelen wat goed is en wat verkeerd is. En daarom moe ten we ons eilandje verlaten, ons klein republiekske kunnen ver binden aan de gezinnen van vrienden en buren die 't menen als wij; en nog «de» macht zijn in 't Vlaamse land. We mogen ons niets meer laten opdringen; of half-onbewust ons laten meevoe ren. 't Is geen kwestie van... hel dendaden! Alleen maar kwestie van mekaar te spreken en te steu nen; en van niet langer te ver zuchten en de armen in de lucht te slaan. Kom, kunnen we niet allen wat de K.A.V. en de K.W.B. voor 't ogenblik doet bij de leden? Als 't Congres slechts dat had bereikt, te laten zien hoevelen nog van het Christelijk-Vlaams gezin houden en er voor willen in de bres springen 't ware al een eerste uitslag. Maar 't Congres?... 't is lang akelig weder geweest voor het ge zin! Zondag regende 't, fijne, fijne koordekes. De zon brak door op 't gepaste ogenblik. 't Congres kwam op 't gepaste ogenblik... de zon breekt door! als wij allen meewillen. PÉ VLAMYNCK. Een nieuw soort Moto? Nee, enkel een aanpassing van de moto tijdens de oorlog door de Engelse valscherm springers gebruikt. Heel practisch en zoals U ziet kunt IJ er met uw beste klederen mee uitgaan, zelf de regen scherm heeft zijn plaats! De koude oorlog gevoerd te Ber lijn tussen Russen en Westersen nam uiterst scherpe vormen aan sedert in de Westerlijke Zones van Duitsland de munthervorming werd doorge voerd, en de Russen eenzelfde maat regel troffen in hun eigen zone. De modaliteiten van deze beide munthervormingen deelden wij reeds mede in ons jongste nummer. Het feit dat de Russen eisten dat te Berlijn alleen de Oostzone-mark geldig zou zijn en dat de munther vorming in de Duitse hoofdstad al leenlijk door de Russen zou worden doorgevoerd, bracht de poppen nog meer aan het dansen. De Westerse overheden dreven de munthervorming dan ook door in eigen sectors, maar voor Berlijn wer den de uitgegeven bankbriefjes met een bijzonder merk bedrukt. Maarschalk Sokolovski verklaarde daarop dat de Geallieerde komman- dantura te Berlijn niet meer bestond, en om de Westersen te verplichten Berlijn te verlaten werden door de Russen allerlei blokkeringsmaatrege len doorgevoerd. Alle spoorwegverkeer werd stopge zet. Delen van de spoorlijn werden zelfs uitgebroken, zogezegd omdat de lijn dringende herstellingen nodig had. De autoweg welke Berlijn en de Westerse zones verbindt werd eveneens afgesneden. Bovendien werd de electrische stroom, welke totnogtoe grotendeels door de Russische sector aan de Wes terse sectors geleverd werd, uitge schakeld. Naderhand maakten de Russen alle postverkeer onmogelijk door te eisen dat alle zendingen gefrankeerd wer den met Oostzone-postzegels. In de buurt van de Westerse lucht- corridor plaatsen de Russen sperbal- rrm irü In lange slierten wachten de Duitsers geduldig urenlang totdat het hun beurt wordt, om hun oude marken tegen nieuwe West-Duitse mar ken te hunnen uitwisselen. Deze foto toont IJ een dier slierten voor een Spaarkas te Hamburg; aan veel andere bankgebouwen en dergelijke was over geheel Wwt-Duitsland eenzelfde beeld. lons. Naderhand werd ook het ver keer langs de kanalen verhinderd. In de loop der laatste week geraak ten wel nog een paar treinen gela den met aardappelen door, alsook enkele schepen, maar door de maat regelen der Russen dreigde de be voorrading van de Westerse sectors van Berlijn alsmede van de Westerse troepen welke er gelegerd zijn in de war te lopen en was er gevaar dat 2 millioen Berlijners tot hongersnood zouden worden gedoemd De bevoor rading van uit de Russische zone werd eveneens geschorst De Berlijnse kinderen der Westzo nes moesten het de eerste dagen zonder melk stellen. BEVOORRADING GEBEURT THANS LANGS DE LUCHTWEG Van Westerse zijde werd bekend gemaakt dat voordien reeds maatre gelen getroffen werden om aan een blokkade voor enigen tijd het hoofd te kunnen bieden aan de noodwen digheden der bevoorrading en dat voorraden voorhanden waren om be volking en troepen der Westerse zo nes een maand lang te bevoorraden. De Amerikanen alsmede de Brit ten hebben dan ook onmiddellijk maatregelen getroffen om langs de lucht de nodige levensmiddelen en goederen te Berlijn aan te voeren. Talrijk werden de transportvlieg tuigen ingezet, in zoverre dat begin deze week om de acht minuten een Amerikaans toestel landde op Berlijns grondgebied, met zoveel vracht mo gelijk. Zekere vliegtuigen maakten twee of drie reizen per dag. Van uit de U.S.A. werden daarbij een 40-tal transporttoestellen C. 54, welke elk 7 ton levensmiddelen ln eenmaal kunnen vervoeren, naar Ber lijn gestuurd. Aldus willen de Wester sen Berlijn voorzien van de 5.000 ton levensmiddelen welke de stad elke dag nodig heeft. De Britten en Fran sen zorgden er ook voor bevoorrading langs de luchtweg. BERLIJN TUSSEN TWEE VALUTA'S HET STADSBESTUUR DOET BEROEP OP DE U.N.O. Wijl. in de Westerse sectors de Oostzone-mark geldig werd gesteld weigerden de Russen de geldigheid van de nieuwe West-Duitse munt te aanvaarden. Elke persoon welke in de Russische sector in het bezit van West-Duitse munt zou bevonden zijn is strafbaar. De Russen maakten tevens bekend dat elke Berlijner die zijn eenzelvig- heidskaart had laten afstempelen toen hij oude munt tegen West-Duit se munt omwisselde, en betrapt werd in de Russische zone, eveneens straf baar zou zijn. Daarop verordenden de Westerse overheden dat alle Berlij ners vertoevende in de Westerse sec tors him kaarten moesten laten af stempelen, zelfs zo zij geen geld had den uitgewisseld. Voor de Berlijnse bevolking brach ten deze maatregelen tal van moei lijkheden mede. De Berlijnse Gemeenteraad kreeg tevens bevel van de Russen in gans <Zie vervolg op 2* blad) ALTIJD MAAR PROBEREN We hebben het hier voor enke le weken nog geschreven: noch de Russen, noch de Amerikanen wensen of willen op dit ogenblik een derde wereldoorlog, maar er zijn zoveel wrijvingspunten en een dwaasheid vanwege één der Sov jetsatellieten zou genoeg zijn om een algemeen conflict te doen los barsten... En vooral: de Russen j. spelen een gevaarlijk spel door steeds maar aan oorlogspeilin-1 gen te doen, d.w.z. drukking op de Angel-Saksers uit te oefenen om te zien hoever ze het zullen laten komen zonder te vechten. Wij zegden toen reeds het icas rond de eerste ernstige span ning om Berlijn dat ze hierin dreigden dezelfde dwaasheid te begaan als Hitler in 1939 die ook overtuigd ivas dat de Westelijke Mogendheden niet zouden vech ten voor Dantzig. De boog altijd maar spannen tot het uiterste, met de intentie de pees los te la ten juist voor hij breekt, kan een pakkend spelletje zijn, maar wan neer die boog de gehele wereld omspant dan is dat amusementje misdadig en gevaarlijk. De boog kan inderdaad ook plots breken zonder dat men het precies wil en dan staat men daar met de scherven. Men kan dan natuurlijk trach ten de schuld van die breuk op een ander te schuiven met Pila- iusachtig te zeggen dat heb ik niet gewild maar de breuk zal toch het gevolg geweest zijn van de roekeloosheid waarmeê men met de boog is te werk gegaan. Een zekere Adolf heeft dit aan den lijve moeten ondervinden. Zou een zekere Jozef werkelijk lust voelen dezelfde weg te gaan? Hij schijnt anders aardig goed op weg te zijn. Zoals Adolf heeft hij hele levensruimten zonder slag of stoot kunnen veroveren. En hij schijnt maar niet te kun-, nen aannemen dat de anderen het nu werkelijk ernstig menen wanneer ze zeggen dat het moet gedaan zijn. Allé kom, om Berlijn gaat ge nu toch niet vech ten hé? (Wie zei daar weer: geen oorlog om Dantzig Dat is natuurlijk de zeer nationalisti sche Otto Grotewohl, chef van de S.E.D. ofte communistische partij van de Sovjetzone. Maar intussen spannen de Rus sen de boog weer tot het uiterste: alle verkeer tussen de Westelijke Zones en Berlijn stopgezet voedselschaarstewerkloosheid, geen melk voor de kinderen. Re sultaat: misnoegdheid te Berlijn die de Russen tegen de West machten trachten te richten ontzaglijke meer uitgaven veiiy. de Angelsaksers die nu alles per vliegtuig moeten aanbrengen. ZOUDEN ZE TOEGEVEN? De eerste keer hebben de Rus sen hün doel niet bereikt: de Westelijke Mogendheden hebben Berlijn niet verlaten en de chefs der democratische bezettingsle gers kregen zelfs volmacht om over oorlog of vrede te beslissen. Maar une fois n'est pas cou- tume zegt de Fransman. Omdat ze zich de eerste keer sterk ge houden hebben, dan wil dit daar om misschien nog niet zeggen dat ze dat een tweede keer ook nog zouden doen. Zo denken de Rus sen en ze speculeren hierbij on getwijfeld op de kiescampagne voor het presidentsschap die in de Verenigde Staten thans in een voorbereidend stadium is getre den. Maar vooral passen ze iveer hun gekend systeem toe: al tijd maar voort hetzelfde herha len en hetzelfde doen, de tegen standers vervelen en afmatten in de hoop dat ze tenslotte, ver moeid, zullen toegeven. Maar ook deze keer zullen ze blijkbaar geen succes hebben. Britse en Amerikaanse staatslie den hebben tijdens de laatste da gen uitspraken gedaan die niets aan duidelijkheid te wensen over laten en de Britse Minister van Landsverdediging voegde er aan toe dat het Engels Leger gereed icas. Niet dat wij aanvalsplannen koesteren, zei hij, maar het is goed dat sommiaen dat weten. Ver staan Stalin en Molotov? Ge moet asjeblief niét denken aan een frische, fröhliche krieg En om het nog duidelijker te maken: afgevaardigden van de Generale Staven dér vijf landen tan het Pact van Brussel zijn se dert dogen te Londen in perma ner *.e besprekingen... Eentje met ne keer ovsloklzen aaat niet meer en een chaos wordt het ook niet meer. Churchill, die wat vrijer kan spreken, omdat hij geen rege ringsverantwoordelijkheid draagt, sloeg de nagel op de kop wanneer hij verleden week zei: We staan voor dezelfde toestand als te Mun- chen. Toegeven helpt niet. We moeten sterk staan. En de Observerzei eenvou dig weg: Als het anders niet gaat, dan moet men maar de atoom bom in de weegschaal werpen; er heel terecht bijvoegende: Wan neer de Russen die zullen hebben, zullen zij niet nalaten die bom als drukkingsrniddel te gebruiken. Daarmee wisten de leiders van het Kremlin genoeg. De West machten zullen ook deze keer niet toegeven. En ze trekken al hun staartje in. De tweede zenuiooor- log om Berlijn zal ook door de Westmachten gewonnen worden. EEN PEES GESPRONGEN Terwijl de slag om Berlijn woedt, gaat de gelijkschakeling van de Satellieten in snel tempo verder. Het was reeds meer dan duide lijk voor iedereen dat al die Sta ten niets meer van hun eigen on afhankelijkheid en 'souvereiniteit meer overgehouden hebben, en dat al die Quisling-Eerste-Minis- op postcheekrekening Nr 4783.60 der Gebroeders Sansen, Poperinge, en ons blad zal U wekelijks tot e.'nde 't jaar per post tehuis be steld worden. de dictator van Yougo-Slavië, die thans in de ban van de Kominform werd gesteld omdat hij niet onderda nig genoeg was aan de Sovjet-politiek. ters en Presidenten geen stapje mogen "zetten zonder dat Moskou het hen heeft voorgeschreven. (Denk aan het geval Dimitrov die over een Balkan-Statenbond sprak, van de Pravda een uit brander kreeg en onmiddellijk zijn woorden terug introk). Vit dat geval Dimitrov bleek toen reeds hoe angstvallig Rus land er op stond dat er geen po litiek gevolgd werd door één van de Satellieten, die niet door het Kremlin werd ingegeven en ge controleerd. Dat lijkt vandaag nog veel dui delijker met het geval Tito. Hij, de held van de Balkan, het voor beeld voor iedereen, enz.... enz. Hele bladzijden en bladzijden van alle Rode Vanen waren te klein om zijn roem en zijn lof te zingen. En nu is het een koelah een nationalist een mensjewit om straks een verrader en een vipère lubrique te worden ge noemd. En dat alles waarom? Omdat de fameuze Kominform geoor deeld heeft dat Tito te weinig de marxistische-leninistische lijn volgde? Maar neen. Eenvoudig iveg om dat Tito een paar ministers af gedankt heeft die de vertrouwens mannen van Moskou waren en omdat hij naar het schijnt zich wat te onafhankelijk gedroeg tegenover het Kremlin. Het lijdt nochtans geen twijfel dat Tito tot het Oosters kamp be hoorde, maar dat is voor Moskou onvoldoende. De Sovjets geloven noch aan liefde noch aan trouw. Ze zijn alleen tevreden wanneer ze iemand volledig onder de knoet hebben. De Resolutie van de Kom inform zegt dit dan ook tussen de regels. En het gevolg? Wanneer de Kominform zegt dat de communistische partij van Yougo-Slavië zich nieuwe leiders moet kiezen, dan wil dat zeggen dat die nieuwe leiders door Mos kou reeds aangeduid zijn en dat Tito al een vervanger heeft als dictator van Zuid-Slavië. Het is vanzelfsprekend dat Sov jet-Rusland hooghartig elk ver wijt van inmenging in de binnen landse politiek van een ander land van zich zal afwerpen: het is de communistische partij van de Sovjet-Unie die het initiatief tot die veroordeling heeft geno men, hierin bijgetreden en ge steund door al de andere leden van de Kominform! En zo gaat het spelletje verder tot de volledige verknechting van Oost-Europa. Berlijn is thans de twistappel. Berlijn op zich zelf zoals vroeger Dantzig is geen derde wereldoorlog waard. Maar het verzet om' Berlijn is het symbool van de weerstand van het Chris telijk Westen tegen bolsjewistisch imperialisme en die weerstand is desnoods wel een oorlog ivaard, want moest het Westen, zoals het Oosten, worden onderjukt, dan is het de moeite niet meer te leven. Intussen zouden de heren van het Kremlin er echter goed aan doen te overwegen wat er tussen Munchen en Potsdam is voorge vallen. 29-6-48. V. WESTERLINCK. In naam van de Bond van C.V.P.-Gemeenteraadsleden, heeft de Na tionale Secretaris aan 4.000 Gemeenteraadsleden, Schepenen en Burge meesters een rondschrijven gericht waarin aangedrongen wordt om zowel het 11 Julifeesi als de Nationale Feestdag officieel te vieren. Het is een flink en bezielend stuk, en wij hopen dat het in alle ste den en dorpen van Vlaanderen weerklank moge vinden. Het is toch vanzelfsprekend aldus het manifest, dat overal waar de C.V.P. in Vlaanderen een beslissende rol te spelen kreeg, de klokken op 11 Juü zullen luiden, om aldus, zonder de minste discussie, de waar dige plaats van Vlaanderen in België te vieren. Elk C.V.P.-Gemeenteraadslid handelt zó, vast besloten als hij is elke dubbelzinnigheid voorgoed de pas af te snijden. Elk C.V.P.-Gemeenteraadslid zal verder naast 21 Juli, 11 Juli offi cieel laten vieren: omdat er bij hem geen sprake kan zijn van dat ver derfelijk minderwaardigheidscomplex, dat al veel te lang de bes.en ver bitterd en anderen kruiperig of afvallig heeft gemaakt. Hij is geen beschaamd Vlaming'. Hij is dankbaar om zijn Vlaming-zijn en om het bestaan van zijn Vlaamse volksfamilie, die hij hartstochtelijk liefheeft en die hij terecht wil geëerbiedigd weten. Fier om zijn Vlaming-zijn is het Vlaams C.V.P.-Gemeenteraadslid zo onverbiddelijk positief als radi- kaal in zijn streven. In die geest zal hij op 21 Juli als Vlaming het feest van België vieren en op 11 Juli het feest van Vlaanderen in België, in dat België, waar wij voor het heil van Vlaanderen, in eerste instantie, zelf verantwoordelijk zijn; in dat België, waar al de gronden van de rechtmatige Vlaamse grieven zullen ophouden te bestaan, de dag dat bij de Vlamingen zelf een scherp besef is gerijpt én van eigenwaarde én van hun numerieke meerderheid in een democratisch georganiseerde Staat. Niemand zei het meer gevat dan onze Guido Gezelle: «Vlaanderen... wil het leven, 't zal. EN DE NATIONALE FEESTDAG En ziehier wat dhr Verroken schrijft over een vernieuwde viering van 21 Juli: o Ook dit feest dienen de C.V.P.-Gemeenteraadsleden degelijk aan t» pakken om het eén diepere zin te geven. De 21 Juli mag zeker nooit meer het monopolie worden van dat soort cocarde-helden die de zaak van de Staat menen gediend te hebben met wat kortzichtige laster tegen Vlaan deren. Zoals wij het zinloos zouden vinden, wanneer men proberen zou met de 11 Juli Vlaanderen tegen België in 't krijt te brengen, evenzo moeten wij met alle macht voorkomen, dat België ooit weer op pseudo- civieke wijze tegen Vlaanderen worde uitgespeeld. Waarom zouden we de 21 Juli niet eens terdege aanpakken? Waar om zouden wij aan het 21 Julifeest geen rijkere inhoud geven? Waarom zouden wij, samen met de Walen, de 21 Juli niet eens gaan uitbouwen tot een dag van dank tegenover onze dynastie? Waarom zouden wij, Vlamingen en Walen, deze dag niet stellen ln het teken van dat prachtig testament van onze gemeenschappelijke Koning Leopold III? Waarom.zouden wij eindelijk dit feest niet opvatten als een dag van wederzijds eerlijk erkennen van eikaars goed recht, op elk plan? Waarom zouden wij die dag niet laten uitgroeien tot de hoogdag van grondige 'bezinning over onze politieke, sociale en andere verantwoorde lijkheden tegenover allen die binnen de grenzen van dit land wonen? Waarom zou die dag niet worden de dag van onze steeds hechter wordende slagvaardigheid voor de uitbouw van België tot het land waar het voor beide cultuurgemeenschappen en voor ieder enkeling goed is te leven. De bond vraagt verder dat Leeuwenvlag en Driekleur -zouden wap peren op beide data. Vrijdag 25 Juni jl. werd te 10.30 u. in de kapel van 't Klein Seminarie door Z. Hoogw. Exc. Mgr Lamiroy, het Veni Creator aangeheven, dat door meer dan 400 priesters werd voortgezongen, om Gods zegen over dit Congres te vragen bij de inzet. Te 10.45 uur werd daarna de ver gadering geopend in de feestzaal van het Klein Seminarie. Onder dë tal rijke aanwezigen bemerkten we Mgr. Vandermeersch, Vicaris Generaal; Z. E. P. Lambrecht, Abt der St-Pieters- abdij te Steen brugge; Z. E. P. Deleye, Abt der Sint-Si-xtusabdij te Westvle- teren. Na een welkom woord van de Voor zitter, Z.E.H. Deken Quagebeur, werd de eerste soreekbeurt gehouden door Z. E. H. VAN OVERBEKE, Proost van de Christene Werkgevers. Spreker gaf een bondige uiteenzet ting van de werkmethodes van de priester om de familiale zin op de pa- rorhie te bevorderen. De priester moet de goede herder zijn, die de gezin nen. van zijn parochie van nabij kent, de gebeurtenissen van bet familiale leven meeleeft, deeineemt in de vreug den van zijn parochianen, troost en op beuring brengt bij beproevingen die hen teneerdrukken. Hij moet de gele genheid zoeken om nauwer in voeling te komen met de gezinnen, een fami liale verbondenheid doen ontstaan on der de geburen, de naastenliefde in praktijk doen stellen door eenvoudig dienstbetoon, zodat heel de parochie één grote familie wordt, waarvan hij de geëerbiedigde en welbeminde Va der is. Hierop volgde het tweede referaat door Z. E. H. VEREECKE, Pastoor van Vlamertinge, dat handelde over het godsdienstig leven in het gezin. De priester verzorgde de kerkelijke diensten zodanig dat het volk onder de indruk kome van de verhevenheid van bet H. Misoffer. Hij moet zich tevens beijveren het misverzuim, kwaal van onzer, tijd, teven te gaan. In de kerk zal hij het volk van ziin parochie, de grote familie de godsdienstwaarheden voorhouden, maar hen ook de genade middelen toedienen: biecht en commu nie. Ilii zal er op steunen en de nood zakelijkheid er van aantonen dat bin nen in het huisgezin de godsdienstzin ontwikkeld wordt door de vrome ge bruiken in ere te herstellen, vooral het gezamenlijke familiale avondgebed. Z. E. H. DEFRANC'Q, Onderpastoor te Zwevegem en Diocesaan Proost van de Boerenjeugd, geeft in een re feraat: de houding die de priesters moeten aannemen tegenover de mo derne opvattingen over vroegtijdig verkeren, huwen, familiale dansgele genheden, kinemabezoek, gemengde ontspanning, enz. De priester mag de indruk niet laten dat hij de moderne laksheid goedpraat of goedkeurt; dat de H. Kerk breder geworden is in haar opvattingen en geen gevaar meer ziet in gemengde ontspanningsvormen die vroeger aan de kaak werden gesteld. Spreker is voor de jeugd voorstander van de pa tronaten die met een zeker aanpassing nog altijd geroepen zijn om onze jeugd gaaf en gezond op te voeden. Hij is er niet voor te vinden in de jeugdverga- deringen gedurig over het huwelijk te spreken en de waardering voor hogere roepingen praktisch uit te schakelen. Hij heeft een hekel aan ce dansgele genheden, die onder de invloed van voorbijtrekkende legers, ingang hebben gevonden in de familiekringen en het vroegtijdig verkeren in de hand wer ken. Hij kent het probleem van de grensarbeiders tot in de puntjes en doet rake voorstellen om daaruit voort spruitende zedelijke gevaren te keer te gaan. Na een belangrijke bespreking liep de vergadering ten einde. De tweede dag van het Gezinscon- gres stond ill het teken van STAAT EN GEZIN De opkomst voor deze studiedag was zeer bevredigend. Een uitgelezen publiek bestaande uit parlementsleden, provincieraads leden, burgemeesters en gemeente raadsleden, bestuursleden van vrou welijke en mannelijke sociale organi saties en niet het minst bestuursle den van de bonden voor kroostrijke gezinnen, heeft de' ruime Patria-zaal bezet tegen 14.30 uur. De studiever gadering wordt geleid door Heer Gab. VANDEPUTTE, leider van het Man- nenverbond voor Katholieke Actie in de Dekenij Roeseiare. Aan het bureel hebben plaats ge nomen: Z. E. H. Kan. Dubois en Z. E. H. Kan. Logghe; Dhr Laga, Voorzit ter van het M. V. K. A.; de Heren A. Van Coillie, B. Vandamme en R. Vandenabeele. Wij bemerken in de zaal: Senator Allewaert, Provinciaal Voorzitter van de Bond voor Kroostrijke Gezinnen; Z. E. H. Van Overbeke, Proost van de Christelijke Werkgevers; Dhr L. Bruggeman van de Boerenbond; Juf frouw Bylo van de Boerinnenbond; Juffrouw Catrysse van de K. A. V. Na een hartelijk welkomwoord tot al de aanwezigen en een vriendelijk dankwoord tot de Heer Burgemeester en het Schepencollege van Roeseiare dat op zo sympathieke wijze het Ge zinscongres in hun stad huisvesten en er hun volledige medewerking aan verlenen geeft de voo-zitter van de vergadering het woord aan de drie sprekers. De eerste spreker is Dhr R. VAN DENABEELE die handelt over Onze christelijke opvatting over familiale politiek Na de noodzakelijkheid van de fa miliale politiek te hebben aangetoond in het kader van het landsbelang, schetst spreker de familiale politiek naar christelijke opvatting als zijnde het bevorderen van de gaafheid van het gezin, door overheidstussenkomst». Hij onderlijnt het gemeentelijke en provinciale evenzeer als centrale be sturen hier hun verantwoordelijkheid moeten opnemen. Hij eist met klem dat de rechten van de ouders over ge heel de lijn zouden geëerbiedigd wor den. Het woningenvraagstukwordt behandeld door de Heer Bert VAN DAMME. Aan de hand van een degelijke docu mentatie ontleent spreker het wonin genvraagstuk op een driedubbel plan; Het is een quantitatief probleem om dat er veel woningen te kort zijn; het is een qualitatief probleem omdat er duizende woningen zi.in die geen vol doening geven en het is niet het minst een sociaal probleem omdat de men sen er meer en meer naar streven om zelf eigenaar van een woning te wor den. In dat licht behandelt Heer Van damme de verschillende gebieden waar de openbare machten hulp moeten bie den aan de gezinnen opdat zij hun eigen woning zouden kunnen verwer ven. Hij vestigt da aandacht van de vergadering op het feit dat het hier niet alleen gaat om arbeiderswoningen, maar dat het probleem even groot en nijpend is in landbouwerskringen en middenstand. Hij brengt een warme hulde aan Volksvertegenwoordiger De Taye en aan de bestendige Deputatie van Wes't-Vlaanderen die met hun practisehe voorstellen werkelijk het mogelijke gedaan hebben om een begin van oplossing aan dit zo brandend pro bleem te geven. Hij eindigt zijn spreekbeurt met een dringende oproep tot de eigenaars op dat zij hun bouwgronden tegen een redelijke prijs zouden ter beschikking stellen van de zovele mensen die wen sen te bouwen. Liever dan een ingrij pen af te wachten van overheidswege moet onze christelijke levensovertui ging groot genoeg zijn om aan de we reld te bewijzen dat ide christenen me kaar liefhebben. Een derde referaat wordt vervol gens voorgedragen dcor de Heer A. VAN COILLIE, waarin het onderwerp behandeld wordt: «Veiligheid voor het gezin Wijzende op enkele algemene begin selen waarvan het bijzonderste is dat de morele gezinsbelangen immer de hoVenhand moeten behouden boven de Talrijke hoge genodigden woonden de Zondag de Massadag bij. We be merken hier in de vorenste rij, van links naai' rechts: Z. E. H. Kan. K. Dubois, diocesaan proost der K. A.; II. E. H. Vicaris-Generaal Van der Meersch; Z. Exc. Minister Verbist; Z. Exc. Mgr Lamiroy, bisschop van Brugge; Ridder P. d'Outryve d'Ydewalie, gouverneur van West-Vlaane deren; Heer J. Denolf, burgemeester van Roeseiare, en de Heer Schepel» jöi'hau. stoffelijke, behandelt spreker er.kele uitzichten van de sociale wetgeving in verband met het gezin. Zowel voor niet-loontrekkenden als voor loontrek- kenden moet een ernstige poging ge daan worden om door een verbeterd stelsel van kindertoeslagen en het in voeren van een vergoeding voor do moeder aan de haard een degelijk ge- zins-inkomen te verzekeren en aldus de nodige veiligheid aan de families t« geven. Na deze drie belangwekkende uit eenzettingen werd de vergadering- voor enkele minuten gesehorst. Dan volgdeeen drukke en interessante be spreking waar verschillende aanwe zigen aan deelnamen. Het bijzonderste praktisch besluit van deze sectievergadering is dat door de zorgen van de inrichters een HANDLEIDING zal worden opge maakt bedoeld als wegwijzer voor de belanghebbenden waar zij alle in lichtingen zullen vinden betreffende de formaliteiten die moeten vervuld worden, om te kunnen genieten van de voordelen die door de wet DE TAYE en de provinciale bouwpremie van West-Vlaanderen worden ter be schikking gesteld van diegenen die wensen te bouwen. Hiermeê was de tweede dag vaa het Gezinscongres besloten Zondag 27 Juni gaf ons de Apo theose van het machtig gezinscon gres. De Grote Mark:- en de straten van Koeselare waren feestelijk versierd en de huizen bevlagd. Van uit alle hoe ken onzer gouw en van over gans het land waren de congresisten op gekomen om aan dit groots opgezet congres deel te nemen. Niettegen staande de ongunstige weersomstan digheden was er van in de morgen een ongewone drukte in de stad In tien verschillende lokalen be gonnen omstreeks 10.30 uur de respec tievelijke sectievergaderingen waarin de verschillende problemen van het gezin werden uitgediept. De weldoen de invloed van het onderwijs, hetzij middelbaar of technisch, op het ge zinsleven werd overal klaar omlijnd. Vruchtbare besprekingen volgden en nuttige conclusies werden getrokken. De belangrijkste en de best gevolgde sectievergadering werd gehouden in zaal «Pa-tria». In aanwezigheid van Zijne Exc. Monseigneur Lamiroy en talrijke vooraanstaande burgerlijke en geestelijke personaliteiten, han delde Dhr A. Demets, Letterkundige, over het thema: Opvoeding en Cul tuur in het Gezin». Achtereenvolgens gaf hij een klare kijk op de grond slagen van een schoon Kristelijk Vlaams Gezinsleven in het gewoon dagelijks leven en in de bijzondere omstandigheden. Na deze aandachtig en volledig gesmaakte uiteer, etting van Dhr A. Demets, die op een warm applaus werd onthaald, volgde een tweede interessante spreekbeurt. Juffrouw Vandeputte sloot zich aan bij de rede van voornoemde spreker, en onderlijnde nauwkeurig de taak van de leden van het Gezin bij de verwezenlijking en uitbouw van een schoon Gezinsleven. Globaal genomen waren er op al de sectievergaderingen 5000 Congres sisten aanwezig. In de namiddag te 2 uur wz.cn da weersgesteltenissen Goddank h 1 wat gunstiger. Alle straten van K elare spuwden volk. Langs de wet waai' de optochten moesten voor!/ 'men hadden de kijklustigen zich or steld. Het Marktplein was één m» nzee. De vrolijke marohen, en heei/. :e lie deren wiegden door de lU" Een stemming van broederlijkheid cn fa miliegeest was hier werk.' ge- •Xhapea. IZjQ ïSi'*ols 3* hltvi»

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1948 | | pagina 1