DIE ENIG-SCHONE
OOGST
Heer Eyskens vormt
een CV. P. - Liberale Regering
10.000 loden, 20.000 gewonden, 100.000 daklozen,
treurig bilan van een
HrAlfons VanCoillie
Europese raad steekt van wal
Openluchtfeest
Ter Bedevaart op 21 Augustus naar het
Herlevend puin van het IJzerkruis
Wat heb ik je gedaan
Prachtig
Negen C.V. P. - Ministers en acht Liberalen
BESTUUR en REDACTIE:
Gasthuisstraat 19, Poperinge
Telefoon Nr 9. Postcheck 47.63.60.
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE EN OMSTREKEN
ONZE 4 UITGAVEN»
N' 33.
ZATERDAG
AUGUSTUS 1949
Prijs per Nummer: 2 Fr.
Na 45 dagen Regeringscrisis
De Socialisten hebben elke medewerking geweigerd
DE NIEUWE
REGERING
4 Steden en 24 dorpen in puin.
Bij het heengaan van
een verdienstelijk man
f In Memoriam
Een knaapje had die bij een bunker
gevonden en het tuig laten vallen.
Eerste bijeenkomst te Straatsburg
Denkt aan de Doden die voor Vlaanderen gevallen zijn...
Zondag 14 Augustus
in de hovingen van het
kasteel Couthof te Proven
ten bate van het
«RODE: KRUIS»
ft
ABONNEMENTSPRIJS 1949
België tot Nieuwjaar 40 fr.
Belgisch Congo 3.— fr. p. week
Frankrijk Holland 3.fr. p. week
Andere landen 3.50 fr. p. week
Aangesloten bij het Verbond
der Belgische Periodieke Pers.
HET WEKELIJKS NIEUWS
POPERINGE (met randgemeenten).
IEPER (met Wervik en randgemeenten).
ROESELARE (met Izegem-Meenen en randgemeenten).
KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten).
Bnmnaui
45" JA/fR*
13
Verantwoordelijke Uitgever:
J Sansen, Gasthuisetraat 19. Poperinge.
Ik heb hen aan 't werk gezien,
in den oogst... de bruin-gebrande
kerels die, na hun werk op de
fabriek, nog naar hun zeisen gre
pen. Hun tarwe moest af... Als
een vreugde zong die rhythmische
slag door het rijpe stro. Niet groot
«hun» oogst, een honderd of twee
honderd lands, maar «hun» oogst,
«hun» glorie! Om dat te begrij
pen moet ge van te lande zijn en
eerbied hebben voor de grond die,
als een moeder, ons voedt.
Een triomftocht is 't op de hoe
ve als de felle peerden aanzetten
met de pik- en bindmachine. Dan
begint de grote strijd tegen de
grote partijen tarwe. Bekommerd
was de boer om zijn vlas, de
Vlaamse boer houdt van vlas!
Het werd... gesleten, ook reeds
met de machine... Maar «liefde»
heeft hij voor de tarwe, voor den
oogst, en rusten zal hij maar als
de schoven getast zullen zijn in
de schelf of in de schuur. Tarwe
is 't rijkste dat de grond ons
biedt. Dat is de oogst! Stadsmen
sen begrijpen dat maar half, ten
zij als 't oorlog is, de boer weet
er alles van.
•kik
Oogst
En in die maand vieren we
O. L. Vrouw Hemelvaart!
Het grote Oogstfeest!
Dan immers haalde de hemel
zelf zijn oogst binnen. De pikkers
waren... engelen. Hebt ge nog een
prentje gezien met de afbeelding
van O. L. Vrouw Hemelvaart door
den Spaansen grootmeester Mu-
rillo? Engelen die de Lieve Vrouw
ten hemel dragen... Dat was de
oogst van de hemel. Het schoon
ste, het edelste, het zuiverste dat
de wereld ooit had gekend, ooit
had voortgebracht, Gods Moeder,
de Lieve Vrouw. Haar lichaam zou
niet hier rusten, tussen haar kin
deren, haar miljoenen kinderen;
de Heer wenste zijn Moeder, zoals
Hij haar gekend en aanschouwd
had, bij zich te zien. Zij was de...
oo0^
A-ó ,.,o«uer bij den Heer
is, dan denken we ook zo dikwijls
aan haar. We begrijpen haar be
ter dan wanneer ze bij ons was.
We peilen dieper dan ooit in haar
moederlijk hart en voelen dieper
ook wat we verloren hebben.
Maar bij dieMoeder is het
anders, helemaal anders.
Dè,t hart hebben we niet ver
loren, kunnen we niet verliezen.
Dat hart leeft en klopt van lief
de voor alle mensenkinderen. Dat
hart is mild en barmhartig, dat
hart kent en begrijpt alle men
senmiseries, alle wee en weedom,
alle verdriet en ziekte; dat hart
heeft medelijden met allen, ook
met de kwaden en de bozen. Dat
hart verlangt slechts goed te doen
en alle verdwaalden, alle deser
teurs, alle verloren kinderen weer
aan het moederhart te drukken
Dat weten wij zelf maar al te
goed.
Gelukkig voor ons dat de hemel
dieoogst binnenhaalde, van
die oogst immers leven ook wij.
Vrienden en kennissen kunnen
we vergeten... Moeder vergeten
we nooit.
Zovele devoties kwamen en gin
gen... ik weet niet maar ik geloof
dat ook in die dingen de... mode
een rol speelt.
Maar die devotie tot Moeder?
Ik weet wel, Moeder houdt zo
danig van haar kinders dat ze
soms zienlijk tussenkomt... Lour-
des, Fatima, om nog te zwijgen
van onze eigen genadeoorden.
Moeder? Zie maar hoe in stad
en dorp in Vlaanderen, onder en
na de oorlog, nieuwe kapellen en
kapelletjes werden gebouwd, nieu
we beeldjes van Moeder aan huis
en hoeve werden aangebracht!
Uit nood... uit dank! Zie maar
hoe de Lieve Vrouw wordt ver
eerd, hoe zij met 8 September te
Dadizele haar kinderen verzame
len zal!
De bedevaart naar Lourdes!
Vlaanderens bedevaart! Voor het
ogenblik is de K.W.B. van Kort-
rijk te Lourdes. Waar vroeger
jaarlijks honderden Vlamingen
naar Lourdes op bedevaart gin
gen, zijn ze thans duizenden. Zo
vele gezinnen zijn er waar ge-
spaard wordt opdat de groten 's
de bedevaart zouden kunnen mee
maken, waar vader en moeder
met geduld wachten tot zij, zon
der te grote kommer voor de
gang van zaken t'huis, over hun
vele kommernissen 's kunnen
spreken met de Lieve Vrouw te
Lourdes.
De Maria-devotie in Vlaande
ren!...
Niet te geweldig, Pé! ...Niet
te geweldig...
't Was onze oude pastoor. Hij
was zo voorzichtig' binnengeko
men en had mijn vellekes papier
ingekeken.
Hij schudde zijn schone grijze
kop... Schrijf het maar eens, Pé,
schrijf het maar eens; het groot
ste stuk Maria-devotie lijdt aa.n
bloedarmoede. Schuld van de
tijd? Men zegt het, maar 'k geloof
het niet... Onze oude Maria-Con-
gregaties, Pé. Neen, ze moeten
niet meer zijn wat ze vroeger wa
ren, honderden leden hebben ze
niet nodig. Maar wie naar Lour
des ging 'k spreek van onze
jonge meisjes, Pé zouden toch
eergevoel genoeg moeten hebben
om aan te sluiten bij de Maria-
Congregatie. De beste leden van
onze V.K.A.J., onze V.B.J.B. en
Middenstandsjeugd ze noemen
dat de élite Pé die zouden
er moeten een eer van maken me
kaar te vinden in de Maria-Con-
gregatie. Dat is de gewenste een
trale, Pé! Waar kunnen we meer
t'huis zijn dan bij Moeder!...
Schrijf dat eens Pé... dan leve
ren onze Maria-Congregaties ook
een schone oogst aan... Moeder!
Belofte is schuld... onze oude
pastoor zal tevreden zijn.
Maar mocht heel Vlaanderen
als een enig schone oogst staan in
de ogen van moeder; waar de
spelende wind geen ander geruis
uit halen kan dan... Wees gegroet,
Onze Lieve Vrouw van Vlaande
ren.
PÉ VLAMYNCK.
DE SOCIALISTEN
WILLEN NIET MEE
Toen einde vorige week nog ge
wacht werd op de boodschap welke
Koning Leopold III uit Prégny zou
zenden ingevolge de bezoeken welke
hij ontvangen had vanwege de drie
partijenafvaardigingen, zetten de Li
beralen nog eens hun standpunt uit
een. De meerderheid hield voor dat
de Koning bij een volksraadpleging
minstens twee derde der stemmen
moest behalen, wijl een minderheid
zich hield aan 55 Aldus kwam een
compromis tot stand onder de twee
Liberale fracties, namelijk: 70% zou
ongetwijfeld de terugkeer van de Ko
ning beduiden, min dan 55 zijn
troonsafstand, en tussen de twee zou
het Parlement zich moeten uitspre
ken.
Vrijdagavond 5 Augustus werd dan
de tekst bekend gemaakt van de
koninklijke boodschap. (Deze druk
ken wij grotendeels af onder afzon
derlijke hoofding). Zaterdag kwamen
de leidende instanties van de drie
partijen elk afzonderlijk weer bij
een. De Socialisten stelden een no
ta op als antwoord op de boodschap
van Koning Leopold III, waarin zij
andermaal zijn troonsafstand eisten,
als zijnde voor hen de enige moge
lijke oplossing. Zo toch een volks
raadpleging' tot stand zou gebracht
worden, stelden zij ook nogmaals de
eis dat een quorum van de twee
derden voor de Koning zou dienen
behaald.
Dit betekende meteen een weige
ring van de Socialisten om op een
andere basis mede te werken tot het
vormen van een nieuwe regering.
De Liberalen spraken dan van het
quorum te bepalen op 60
De Socialisten hadden zich meteen
uit de besprekingen met de Hr Eys
kens teruggetrokken. Voor deze viel
dan geen andere mogelijkheid meer
voor handen dan het streven naar
een C.V.P.-Liberale regering.
Eerste-Minister:
EYSKENS (C.V.P.)
Buitenlandse Zaken:
VAN ZEELAND (C.V.P.)
Binnenlandse Zaken:
DE VLEESCHAUWER (C.V.P.)
Verkeerswezen:
SEGERS (C.V.P.)
Economische Zaken:
DUVIEUSART (C.V.P.)
Arbeid en Soc. Voorzorg:
BEHOGNE (C.V.P.)
Landbouw;
ORBAN (C.V.P.)
Koloniën;
WIGNY (C.V.P.)
Justitie:
LILAR (Lib.)
Financiën:
LIEBAERT (Lib.)
Landsverdediging:
DEVÈZE (Lib.)
Openbaar Onderwijs;
MUNDELEER (Lib.)
Openbare Werken;
BUISSERET (Lib.)
Volksgezondheid:
VAN GLABBEKE (Lib.)
Wederopbouw:
REY (Lib.)
Ministers zonder
CARTON DE WIART (C.V.P.)
portefeuille;
DIERCKX (Lib.)
LIBERALEN DRINGEN AAN
OP NIEUWE TUSSENKOMST
BIJ DE SOCIALISTEN
Tussen de Hr Motz, Voorzitter der
Liberale Partij, en de Hr Pirenne,
Secretaris van de Koning, had Zon
dag een bijeenkomst plaats. Nadien
kwamen de Liberale groepen van
Kamer en Senaat bijeen. Hun vast
Comité werd meteen bijeengeroepen
voor Maandag.
De uitslag van deze bijeenkomst
was, dat, alhoewel zij virtueel ak
koord gingen om een tweeledige re
gering met de C.V.P. te vormen, in
zover hun financieel en economisch
programma in acht genomen werd,
Vreselijke aardbeving in Ecuador
Hierboven een kaartje van Ecuador.
Men bemerkt er de hoofdstad Quito
en de stad Ambato, die bijzonder
zwaar geteisterd werd. De zwarte ke
geltjes duiden de grootste vuurbergen
aan van 't land. Het is dan ook in
dit vierkant dat de aardbeving plaats
vond. Onderaan rechts ziet men waar
Ecuador in Zuid-Amerika gelegen is.
DE RAMP
De streek gelegen ongeveer midden
in deze hoge vulkanen komt thans
op Vrijdag 5 Augustus op verschrik
kelijke wijze geteisterd te worden
door een aardbeving. Niet min dan 4
steden en 24 dorpen werden erdoor
omzeggens gans of ten groten dele
vernield.
Ambato, stad met 22.000 inwoners,
werd bijzonder zwaar geteisterd. An
dere plaatsen waar de gevolgen van
de aardbeving verschrikkelijk waren
zijn de steden Latacunga, Riobamba,
Salcedo, alsmede de dorpen Pelilleo
Saquisili, e. a.
EEN BEELD DER VERWOESTING
Scheuren ontstonden in de grond.
Bergen en heuvels stortten in, rivie
ren wijzigden van loop en brachten
aldus bij dat het plaatsje Pelilleo
gans verzwolgen werd. Andere ge
meenten werden door grondverschui
vingen, overstromingen en grond-
scheuren afgezonderd.
De .aardbeving was zo plotseling dat
de meeste lieden de tijd niet hadden
naar buiten te vluchten en onder het
puin van woning of gebouw bedolven
werden. Wie niet binnen was vluchtte
KENT U ECUADOR?
Ecuador is een nog jonge staat in
Zuid-Amerika, met een oppervlakte
van 444.000 Km2. Er zijn 2% millioen
inwoners, waarvan een deel Spaans
sprekende katholieken, Indianen
en 1/3 gemengd. De hoofdstad is
Quito. Het grenst in het Noorden
aan Columbia, in het Oosten en het
Zuiden aan Peru, in het Westen aan
de Stille Oceaan. Ecuador is een Re
publiek. Het land wordt doorkruist
door de Andes-bergketen en telt tal
rijke vulkanen.
in allerijl naar opene plaatsen of
wist zelf niet waar naartoe. Mannen
zonken neer op de knieën en biecht
ten hun zonden in het openbaar, ver
giffenis en hulp van de Hemel af
smekend. Vrouwen wisten niet waar
heen, en drukten hun kinderen tegen
zich aan.
HULP EN STEUN
Eens de ramp bekend, werd zohaast
mogelijk hulp gestuurd naar de ge
teisterde gebieden. Met man en
macht wordt er gewerkt om de dui-
zende doden 'van onder het puin te
halen, maar veel doden zullen nooit
kunnen geborgen worden noch worden
teruggevonden, vooral diegenen welke
door grondverschuivingen of overstro
mingen verrast werden. Sedert de
lamp en niettegenstaande al het mo
gelijke werd ingesteld, begint men in
het geteisterde gebied te vrezen voor
epidemiën, daar op vele plaatsen de
begraven lijken reeds beginnen te
ontbinden en een verpestende reuk
verspreiden.
Duizenden zijn thans naar de heu
velen en bergen gevlucht, of slapen in
open lucht, op openbare plaatsen, en
dies meer.
(Zie vervolg 2- blad).
vooraf echter nogmaals zou dienen
aangedrongen bij de Socialisten op
dat deze toch zouden medewerken aan
een drieledige regering. Volgens de
Liberalen zouden de modaliteiten van
de oplossing van de Koningskwestie
door de Regering zelf dienen gezocht.
Zo die modaliteiten de Liberalen
niet zouden aanstaan, zouden de
Liberale Ministers zich voorbehou
den dan ontslag te nemen. De Libe
ralen durfden dus de verantwoorde
lijkheid nog niet opnemen, in de
Regering te treden zonder de Socia
listen.
Hr Eyskens zocht dan opnieuw
kontakt met de Socialisten. Deze, die
alles gedaan hadden om de crisis te
rekken, riepen hun Partijbureau sa
men voor Woensdagmorgen jl. Het
besluit door dit getroffen, was een
nieuwe weigering.
Er bleef diensvolgens geen andere
mogelijkheid meer over dan een
tweeledige regering, met C.V.P. en
Liberalen.
Het Vast Comité van de Libe
rale Partij kwam zijnerzijds bijeen
Woensdagvoormiddag te 10 uur. De
bijeenkomst duurde tot 17 uur. Met
70 stemmen tegen 51 besloot het de
onderhandelingen met de C.V.P. ter
vorming van een tweeledige regering
voort te zetten.
Een sterke minderheid, meesten
deels bestaande uit Waalse vertegen
woordigers, had zich hardnekkig ver
zet tegen een regeringsdeelname en
zelfs na de bijeenkomst gaven leden
dier minderheid luidruchtig uiting
aan hun teleurstelling omtrent de
uitgebrachte stemming,
C.V.P.-LIBERALE REGERING
GEVORMD
Na verloop van de bijeenkomst van
het Liberaal Vast Comité begaven de
Liberale leiders zich naar de Hr Eys
kens en te 19.20 uur was alles reeds
in kannen en kruiken. Te 22 uur werd
de officiële samenstelling van de
nieuwe C.V.P.-Liberale Regering me
degedeeld. Deze samenstelling vinden
onze lezers vooraan dit artikel.
Over het programma dat de nieu
we Regering zal voorhouden werd
reeds veel gezegd en geschreven. Best
blijft het evenwel de Regeringsver
klaring over haar programma af te
wachten om duidelijke gegevens te
kunnen verstrekken.
KAMERS KOMEN DINSDAG
BIJEEN
Nog op Woensdagavond jl. maakte
de Hr Eyskens, nieuwe Eerste-Minis-
ter aan de pers bekend dat de eed
aflegging van de nieuwe ministers
zou plaats hebben op Donderdag
11 Augustus en dat de Kamer aan
staande week zou worden bijeenge
roepen. Later nog werd gezegd de
Dinsdag.
Op Maandag 8 Augustus overleed
in den vroegen morgen te Brugge' m
het St Janshospitaal, de verdienste
lijke middenstandswerker Heer Al-
fons Van Coillie uit Roeselare.
Alfons Van Coillie werd geboren te
Roeselare den 10 December 1884 en
was een van de weinigen die begre
pen had hoe er in de maatschappe
lijke omwenteling voor den midden
stand moest gewerkt worden, en die
tevens de durf had er zijn gehele le
ven voor in te zetten.
In de eerste gemeenteverkiezingen
na de oorlog 1914-18 op 24 April
1921 werd hij gekozen tot gemeen
teraadslid van de stad Roeselare en
in de eerstvolgende gemeenteraads
zitting werd hij tot schepen van de
stad aangesteld.
In 1923 werd hij voorzitter van de
Kath. Burgersbond van Roeselare en
om"i!g'~ende. Sindsdien was zijn leven
gewijd aan het welzijn van de mid
denstanders. Hij was de onvermoei
bare werker voor de uitbouw van een
sterke organisatie en de verdediger op
het sociale en politieke plan van de
zovele stoffelijke en zedelijke belan
gen van de zelfstandige werkers.
In een niet geringe mate ging zijn
aandacht naar de steeds toenemende
gezinsproblemen. Hij was een van de
voorvechters van de gezinsvergoedin
gen, zowel voor loontrekkenden als
voor niet-loontrekkenden. Hij was
medestichter van de eerste compen
satiekas die in het land werd opge
richt in 1926, nl. de compensatiekas
voor Kristen Patroons te Brugge. Na
derhand nam hij hiervan de leiding
en is er tot op zijn overlijdensdag de
wijze voorzitter van gebleven.
In het jaar 1925 werd hij door de
Provincieraad van West-Vlaanderen
als verdediger van de middenstands-
belangen naar den Senaat gezonden
van dewelke hij deel uitmaakte tot
in 1946. Hij was bij zijn verkiezing-
de jongste sekretaris, en deed als dus
danig dienst als secretaris bij de ope
ningszitting'.
Hij werd voorzitter van het Pro
vinciaal Kristeiijk Middenstandsver-
bond van West-Vlaanderen in het
jaar 1925.
Gedurende enkele jaren is hij te
vens voorzitter geweest van den
Landsbond van den Kristen Midden
stand.
In de tientallen commissies en or
ganisaties van dewelke hij zowel te
Brussel als te Roeselare deel uit
maakte, was hij ook nog tijdens de
laatste jaren de wijze en voorzichtige
raadgever.
Een grote schare vrienden, de dui
zenden middenstanders voor wie hij
geleefd en gewerkt heeft, de tiental
len organisaties die hem voortaan als
raadsman zullen moeten missen, be
reiden hem op Zaterdag 13 Augustus
een koninklijke uitvaart. Het moge
een troost zijn voor zijn diepbeproef-
de familie, aan wie wij onze gevoe
lens van christelijke deelneming bie
den.
Brisantbom ontploft te
Oe Panne 4 Badgasten gedood
Te Straatsburg heeft Maandag jl.
de Europese Raad haar werkzaam
heden ingezet. Daags voordien kwa
men reeds de betrokken Ministers
van Buitenlandse Zaken toe die
het kabinetvormen en op het
stadhuis een openingsvergadering
hielden.
Op de agenda staan 19 punten ver
meld.
Straatsburg was tgr dier gelegen
heid in feesttooi.
Niet min dan 325 journalisten vol
gen de debatten.
Griekenland en Turkije kregen toe
stemming om tot de Europese Raad
toe te treden zodat deze thans be
staat uit België, Denemarken, Frank
rijk, Griekenland, Ierland, Italië,
Luxemburg, Nederland, Noorwegen,
Turkije, Zweden en Groot-Brittan je.
Over de toetreding van D tsland
(West) dient gedebatteerd,
België wordt er vertegenwoordigd
door de HH. Van Cauwelaert, Hey-
man, Van Zeeland (C.V.P.), Larock
en Rollin (B.S.P.) en Motz (Lib.).
De eerste vergadering van het
Ministerieel Comité werd Maandag
geopend onder voorzitterschap van
de Hr. Schuman (Fr.). Intussen vat
ten de 87 leden die de Raad uitmaken
reeds hun privé-besprekingen aan.
Bij dit aantal moeten er nog 8 voor
Turkije en 6 voor Griekenland bij
komen.
Op de bijeenkomst welke Dinsdag
Jl. gehouden werd door het Minis
terieel Comité wees de Hr. Spaak
erop dat de economie de voorrang
moet hebben.
99
We voelen ons 1924, vijf en twintig
jaar teruggegaan op de ladder van
de tijd.
Toen lag de eerste wereldoorlog
vlak bij en uit de wereldoorlog zeif
was Heldenhulde gegroeid. De be
scheiden en telkens herhaalde zerk
planting op het graf van een gevallen
kameraad, welke piëteitsvolle ge
woonte haar bekroning moest krijgen
in de massale Kruistoren, die op da
grond van Vlaanderen ten eeuwigen
dage de plaats zou aanwijzen waar de
tragedie het gruwelijkst is geweest, de
IJzer en Diksmuide.
In die dagen waren de rangen van
de frontstrijders niet zo hopeloos ge
dund door de ongenadige dood, die
zelfs geen ontzag heeft voor een diep-
beproefd leven! In die dagen laaide
in Vlaanderen de behoefte op om Zelf
standig te leven en zelfstandig te
zijn, zodat het initiatief van de front
mannen dadelijk weerklank vond. In
die dagen had Vlaanderen grote mo
gelijkheden en het heeft grote din
gen gedaan.
Wij vroegen destijds stenen, ook in
de kolonnen van de bladen. Bedoeld
waren alleen en uitsluitend de stenen
die moesten dienen voor het stoffe
lijk opbouwen van ons Vlaams en an
timilitaristisch monument.
Vijf en twintig jaar later zijn we
weer daar! Stenen luidt opnieuw het
parool. Maar er komt nog iets meer
Ei- zijn veel plaatsen, onrustwekkend
veel plaatsen open in de gelederen,
van hen die aan de IJzer stonden.
Wie toen 30 jaar was, die is er nu 60!
Er is veel Vlaamsbewustzijn in
Vlaanderen nodig om de toestand en
de atmosfeer zo strijdbaar Vlaams te
maken als ze in 1924 waren! En dat
ook zijn de stenen, die moeten aan
gebracht worden, dat ook zijn de on
stoffelijke stenen, die niet.mogen en
niet kunnen ontbreken bij de weder
oprichting van een gedenkzuil, die de
Ont nieuw éiïCengclwerk
dat we heden beginnen. Vinden
onze lezers op ons 8ste blad.
tijd en de dynamitering moet en kan
trotseren. Er zijn geen oudstrijders
op te toveren uit de duizenden kerk
hoven in Vlaanderen, waar zij, al te
vroeg, de rust hebben gevonden in de
eigen geboortestreek. De toestanden
in Vlaanderen, ja! De levenskracht
en de levenshouding hebben een on
onderbroken opgang gekend, een ont
wikkeling die leidde tot de scherpte
maar ook tot de sterkte, waarover
ons volk vóór 1940 beschikte. Scherp
te en sterkte, want dadelijk vloog
Vlaanderen op, wanneer het ook maar
enigszins bedreigd werd, dadelijk
wist het zijn macht te ontplooien en
ook de stoutste uitdagers vlak in de
ogen te zien. Dat alles is niet voorbij
maar de atmosfeer, die niet te bepa
len algemene stemming, die is zoek
geraakt
Er is in Vlaanderen behoefte aan
iets dat bindt de kloof is al groot
genoeg! Er is in Vlaanderen behoefte
aan iets dat opgebouwd wórdt er
is al genoeg neergehaald! Er is in
Vlaanderen behoefte aan iets natio
naals er is al zoveel enggeestigheid
en neiging tot sektarisme.
(Zie vervolg op 5* blad
HEER ALFONS VAN COILLIE
Bouwkundig Ingenieur,
Oud-Senator en Oud-Schepene
der stad Roeselare,
Lid van de Kerkraad van
de St-Amandsparochie,
Lid van het St-Vincentius d PauXo-
genootschap, van de H. Hartebond
en andere godvruchtige verenigingen
Stichter en Voorzitter van
de Compensatiekas van de Kr. Patroons,
Provinciaal Voorzitter
van de Burgers- en Middenstandsbond,
Voorzitter van de Vlaamse Federatie
van de Kristen Middenstand,
Ondervoorzitter van de Kamer
van Ambachten en Neringen
Gewestelijk Voorzitter
van de Bond van de Kroostr. Gezinnen,
Voorzitter van
de N. V. Bank van Roeselare,
Voorzitter v. het West-Vlaams Beroeps
krediet en v. de Leenmij De Meiboom
Beheerder v. de Bouwmaatschappijen
z De Mandel en het Werkmdnshuis
Beheerder van
de Vrije Beroepsschool te Roeselare,
Beheerder v. de plaatsel. Tekenacademie,
Voorzitter van de Letterlievende Ver
eniging De Vriendschap
Lid van de Hoge Raad v. Stedebouw,
Beheerder van de Nationale Kas voor
Gezinsvergoedingen, van de Nationale
Onderlinge Kas voor Kindertoeslagen
en van verschillende andere sociale
organismen en vennootschappen.
Beide bovenstaande foto's zullen ons een beter gedacht kunnen geven
van de ramp. Op de bovenste foto bemerken we de met teer bestreken
onderwand van de betonnen bunker. We merken er duidelijk de vele kuil
tjes door de obusscherven ingeslagen. De aanduidingen op beide foto's
zijn er natuurlijk door ons op aangebracht en zo bemerken we in het
vierkant op beide foto's het door de ontploffende obus geslagen putje.
Merk eveneens de talrijke betonbrokken op waarop de obuskop moet zijn
neergestuikt. Verder hebben we 1 de plaats waar het knaapje en 2 waar
een der mannen (Heer Noël) dood lagen. De onderste foto geeft ons
een meer algemeen zicht. Links de zee en het strand; rechts de bunker
en de duinenhelling. We zien er andermaal in kader de plaats van d«
put en 1 en 2 de plaats van 't lijk van 't knaapje en een der mannen.
Op 3 lag de oudere man (50 jaar) die niet op slag gedood werd; 4 en S
tonen ons de plaats aan waar de twee gekwetste dames lagen. Bemerk
dat zij wellicht hun leven te danken hebben aan het feit dat ze een
weinig achter de hoek van de bunker stonden en dat aldus de meest#
obusscherven opgehouden werden.
Moeder, hier moeten we nog een foto nemen riep he*
11-jarig knaapje en het wees naar de top van een ontmantelde
onderstand die zich wild aftekende op het serene zeelandschap.
De familie klom er op, er werd een foto genomen...
Het zou de laatste zijn waarop de familie voltallig zou
zijn afgebeeld.
Vijf meter onder hen, op het zand van het strand, lag een
brisantbom die in de tragische omstandigheden die we hieron
der nader beschrijven, deze familie jammerlijk uiteenrukken zou.
DE PLAATS VAN HET ONGELUK
Het is niet nodig aan onze lezers
onze kuststreek in detail te beschrij
ven. Iedereen kent ons strand, onze
duinen en weinigen zijn er die,
over enkele dagen verlof beschikkend,
niet naar de zee optrekken om
eens in de weelde van de natuur en
de deugddoende zonnestralen enkele
dagen overheerlijke rust te gaan
nemen.
Wie langs de zeeboorden van De
Panne naar St-Idesbald wandelde zal
er ongetwijfeld de vele onderstanden
opgemerkt hebben die, alhoewel thans
bijna volledig ontmanteld, toch nog
een vaag gedacht nalaten over de
versterkingswerken er door de bezet
ter uitgevoerd. Grote mensen eh kin
deren zijn er dan ook moeilijk van
af te houden om spijt het besef
van gevaar bij hun wandeling die
verschillende onderstanden eens na
der te bekijken!
Op die scheidingslijn, langs het
strand, tussen De Panne en St-Ides-
bald verheft zich wellicht de grootste
bunker van de omtrek. Een ruwe
hoge betonblok helt zeewaarts, wijl
de omwoelde bunker bij zijn voor-
overkantelen een woest beeld nalaat
(ji die zo effene zandvlakte.
D&èx is het dat Dinsdagmiddag 9
Oogst jl., rond twaalf uur, in enkele
seconden tijd, twee families zwaar
beproefd zouden worden en 4 verlof
gangers uit Fleurus (Henegouwen),
in verblijf in de Villa Corneville
te De Panne, de dood zouden vinden.
Het gaat hier om twee gezinnen:
het oudste, Heer en Vrouw Evrard,
beiden rond de 50 jaar, met hun
zoontje van 10 a 11 jaar, en de an
dere familie, vrienden van hen, even
eens woonachtig te Fleurus: Heer en
Vrouw Noël, mensen van rond de
40 jaar, met hun dochtertje van 14
15 jaar.
EEN RAMP DOOR OORLOGSTUIG
Kort na noenuur werden we tele
fonisch bericht dat te De Panne een
ramp door obusontploffing gebeurd
was. We trokken er onmiddellijk
naartoe. Van De Panne weg naar
St-Idesbald, gans tegen de gemeente,
moeten we links de duinen in. We
kwamen er op een hoge zandvlakte
waar een kampeerder zijn tent had
opgeslagen. We ontwaarden er de
bunker en daalden terug het strand
af. Daar stond de rijkswacht met
enkele nieuwsgierige badgasten. We
waren op de plaats van de ramp.
Deze lag op grondgebied De Panne,
gans aan de uiterste grens, tegen
St-Idesbald.
Van de toeschouwers waren er wei
nigen die iets met zekerheid konden
getuigen en hun relaas bleek fel ver
ward en uiteenlopend. Eén man bleek
achteraf op de hoogte te zijn van
het gebeuren, het was een heer die
er met vrouw en kinderen kampeer
de. We gingen op zoek en gelukten
er in hem te vinden.
De mail stond cars bereidwillig t»
woord. Hij was zo dicht bij de plaats
der ramp geweest dat liij zelf ver
wondingen had opgelopen. In de lin
kerarmholte had hij een stukje ijzer
gekregen en zijn rechterbeen was
onder de knie omwonden, een stukjs
obusscherf was erop afgeschampt.
WAT DE OOGGETUIGE
ONS VERTELDE
Het moet kort vóór twaalf ge
weest zijn toen het gebeurde. Ik laf
in de zon op de steile duinwand en
hield een oogje in 't zeil om m'n
beide knapen die zich in zee aan het
baden waren.
Van achter mij, uit de richting van
De Panne, kwam een groepje bad
gasten aangestapt. Twee dames, twes
heren, twee kinderen: een jongen van
ongeveer 11 jaar en een meisje van
14 15 jaar oud. De grote mensen
gingen bijeen, de kinderen liepen
rond. Lijk alle voorbijgangers die
hier wandelen komen, aldus onze
zegsman, werden de onderstanden
even onderzocht en ook de onder
aardse aangelegde gangen, en werden
daarbij de nodige foto-souvenirs ge
nomen. Bij het zien van deze steile
betonpaal riep het zoontje in heo
frans: «Daar, moeder, moeten we op
om een foto te nemen.Ze stapten
me voorbij, klommen op de bunker
en namen een foto. Toen dit gedaan
was besloten ze nog een foto te ne
men aan het strand. De grote men
sen daalden langs achter de bunker
af; de kinderen sprongen naar .be
neden in het zand. Zo kwamen ze
op een 15-tal meter van mij te staan
aan de voet der duin en der bunker
dus op het strand zelf.
DE ONTPLOFFING
Daar is het dan dat het 11-Jarig
knaapje zich plots bukt en iets op
raapt terwijl het naar zijn oudera
roept: Kijk mama, wat ik hier vind,
een obus. De knaap geeft de indruk
die daarop weg te gooien.
Onze zegsman toont ons de afme
tingen van de obus. Volgens zijn
verklaring was deze ongeveer 40 cm.
lang en had hij een diameter van
12 15 cm.
i. Laat dit liggen, roepen de or 'r.'S
angstig toe. Smijt niet, gooi dit r.ie'
weg...
Maar de jongen geeft aan hui
herhaald verzoek geen gthocr ei
gooit die obus toch lichtjes vvj. cl
op het zand.
Een kort gesis, daarna een v.;.
geknal, een buskruitreuk en een ko
lom zand die zich als een dikke mist
verspreidt.
Verslagen rol ik me weg, me zeil
beschuttend..., eens alles stil hoor if
gekreun, ik spring op, ga zien; 'n zes
tal meter dieper vóór me zie ik alien
plat ter aarde liggen, wijl bloed het
zand kleurde. Dat alles had slecht»
een ogenblik geduurd.
l&ie vervolg 6' OiuAé
