1 Avond aan avond... die stille muziek Na de Devaluatie Uurregelingen De Week in ons Land Van 1 Oktober af, Priester St. Regöczi met zijn 220 Arendjongskens door de Communisten uit hun «Tehuis» verdreven Dü nummer bevat de nieuwe der De UNIPEDE besluit haar Internationaal Congres in de rijkversierde bovenzaal der leperse Hallen BESTUUR en REDACTIE: KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE EN OMSTREKEN 45° JAAR. Nr 40. ZATERDAG OKTOBER 1949 12 BLADZIJDEN STORT 26 FRANK Een staaltje Communistische terreur Dit «tehuis» was opgericht door de steun van edelmoedige weldoeners uit Vlaanderen, waar Stefaan Regöczi studeerde tot priester gewijd werd en SCHUIF Treinen, Trams en Autobussen in voege vanaf Zondag 2 Oktober 1949. Hoog bezoek in onze Westhoek Gasthuisstraat 19, Poperinge Telefoon Nr 9. Postcheck 47.63.60. ABONNEMENTSPRIJS 1949 België tot Nieuwjaar 26 fr. Belgisch Congo 3.— fr. p week Frankrijk Holland 3.— fr. p. week Andere landen 3.50 fr. p. week Aangesloten bij het Verbond der Belgische Periodieke Pers. ONZE 4 UITGAVEN: POPERINGE (met randgemeenten). IEPER (met Wervik en randgemeenten). ROESELARE (met Izegem-Meenen en randgemeenten). KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten). mwwmrnb Prijs per Nummer: 2 Fr. Verantwoordelijke Uitgever: J Sansen, Gasthutsst-aat 29, Poperinge. Bamisse! Het najaar! Droog is de grond en de mannen van de wetenschap weten ons mede te delen dat er wel een derde water tekort is in de bodem; berichten ko men uit den vreemde dat water en electriciteit gerantsoeneerd zijn en... mijn gebuur, een boer, toonde mij een put die, sedert mensengeheugen, nooit droog stond maar nu vast ligt als cement. 't Najaar moet ons... water bren gen, veel water, danig veel water om de putten te vullen in de goe zin van 't woord. Want wat zouden we ten slotte gaan doen zonder water? Dat kunt ge toch niet missen, hoe node ook ge natberegend wordt. De regen wordt verwacht met ongeduld, de regen wordt een zegen... anders zitten we in de zeven magere jaren lijk des tijds in Egypte in Jozefs tijd! De regen zal kletteren tegen de ruiten en we zullen er naar luisteren als naar muziek. De druppels zullen tikken op de stenen, trommelen op de daken; we zullen luisteren naar 't stromen van 't water, naar... 't zingen van 't water in de afleidings buizen. We zullen ons verzoenen met de regen of er vriend van worden, 't Moet nu eenmaal regenen, het moet. En t'huis zullen we ons, hoe meer het regent, des te meer ook t'huis gevoelen. We zullen knottereh noch zagen omdat het uren en dagen al maar door zijpelt en regent; en ons eveneens verzoenen met onze re genjas en paraplu. Hard, keihard is de grond. Ik weet jammer genoeg van gron den die toch nog harder liggen. Gij weet dat ook. Bij vele mensen is ei rond het hert een soort Atlantik- Wall, meterdik beton! Heel de wereld lijkt wel een Atlantik-Wall. Ge hoort over niets anders dan over de atoom bom! Een paar van die dingskes zijn voldoende om een stad te ver nielen en duizenden en duizenden mensen te... vermoorden. Moest Wetenschapeen hert hebben, nooit zou die atoombom ontdekt zijn geweest, maar de wetenschap heeft geen hert. Ze huist in de koele koude hersens Miljoenen mensen zijn op de dom pel; honderdduizenden zijn onderge bracht in vluchtelingen-kampen. De D. P.'s (de overgebrachte mensen) zijn niet te tellen. Duizenden gezin nen ontvluchtten de landen die ach ter het ijzeren gordijn liggen en weerom komt men bij onze Vlaamse gezinnen aankloppen om kinders op te nemen van Hongaren die uit hun... vaderland ontsnapten of van Oosten rijkse kinders die... uithongeren! Hoe moet het gaan in China? Mil joenen mensen stierven verleden jaar den hongerdood. Dees jaar zal het wel nog... erger zijn. De velden ver woest, de boeren opgedreven, de hui zen geplunderd door de communis tische legers. 't Zijn de wolven, geloof ik, die me kaar verscheuren... dat deden de mensen niet! Maar ik zie maar wei nig verschil tussen onze beschaving in de twintigste eeuw en de bescha ving van de... wolven. Verschrikkelijk is dat alles en dan zijn er weerom duizenden die een voudig redeneren't Gaat ons niet aan; iedereen moet zijn plan trek ken En nooit werd er meer gefuifd en gevierd en gebatavierd dan nu. Nooit werd meer geld door de ramen gegooid in de welbekende... gelegen heden dan nu, door mensen die wel een beurze geld maar geen hert heb ben, of wier hert vast gemetseld zit in zware beton! Om die groond weer vruchtbaar te maken helpt geen regen! De regen geraakt niet door beton. En toch! Bamisse, Octobermaand... Rozenkransmaand. Muziek wou ik horen 's avonds in alle gezinnen. Niet alleen wanneer de regendrup pels hun lied zingen tegen de ruiten, maar avond aan avond. De stille ruising van de paternos ter... waar de sopraan-en altd-stem- men aan meedoen met de tenor en basstemmen. Waar kleinen en gro ten, zoons en dochters, vader en moeder aan meedoen... Zoete orgel muziek in innig stemminge keuken, wijl een kaarske brandt voor 't beeld van O. L. Vrouw. Zó was het bij ons t'huis, voor ja ren, zo is het gebleven bij ons. En ieder jaar is 't nu, in die October maand, of ik ze nog alle hoor mee bidden, vader, moeder, heel 't gezin. Het huis werd wel veranderd, de stemming niet! De paternoster? Was dat het wapen niet van St Dominikus? Daar doodt ge de mensen niet meê, 't is waar... ge redt ze er mee. Gij zelf niet, 't is weerom waar, maar we weten te goed wie aan die redding het grootste deel heeft: Moeder! Daarom had zij zelf de paternoster in handen wanneer zij te Lourdes aan dat simpel herderinneke ver scheen. Die Moeder heeft een hert; zo goed, zo mild, zo groot, zo breed. Die kleine ballekens van de pater noster! Dat zijn de heel kleine... atoombommekes van de liefde die be ton kunnen breken. Ze schuiven, glij den door onze vingers, vallen zo als de regendruppels doen, altijd maar door in zelfde maat en rhythme. We zien niet, maar weten hoe die drup pels ten slotte de ondergrond week maken. We zien niet maar weten hoe Moeder onze kleine weesgegroetjes, diie kleine bommekes kan doen die nen om de hardst-gepantserde her ten week te maken. Opdat de mensen weerom mens zouden worden; opdat het in ons eigen gezin... her- telijk zou gaan; opdat in ons land de mensen iets zouden over hebben voor mekaar en niet alleen hun plan zouden trek ken opdat de doolaards en vaderland lozen een t'huis zouden vinden; opdat er geen miljoenen vluchte lingen zouden dwalen en dompelen; opdat ook de wetenschap een hert zou krijgen en voor de welvaart van de mensheid ieveren en niet langer ieveren voor verwoesting en vernie ling; opdat er eindelijk toch duurzame vrede zou komen... 't Is te... schoon? Misschien is het wel te schoon, maar het kan; dat ook weten we. Maar niet door gewone menselijke tussenkomst. Dat kunnen we wel door Moeder's tussenkomst. Ge weet niet meer waar uw pater noster... gevaren is? Zoekt en vindt! En avond na avond, 't zij het regent of niet, worde de paternoster gebe den t'huis. Vindt ge 't immers ook niet nodig, dat de mensen hun hert terug vin den of terug krijgen? PÉ VLAMYNCK. zijn sommige briefjes van 50, 10 en 5 frank ongeldig. Een paar weken geleden pu bliceerden wij het officiële be richt van het ministerie van Financiën, waardoor aangekon digd werd dat eerlang bepaalde bankbriefjes van 5, 10 en 50 fr. ongeldig zullen verklaard wor den. Wij maken onze lezers nogmaals attent op dit bericht. De briefjes van 5 en van 10 frank, alsmede dip van 50 fr., types 1909, 1927 en 1928, houden op wettelijk gangbaar te zijn van 1 October 1949 af. Tot 31 December 1949 mogen die briefjes tegen andere brief jes of tegen muntstukken inge wisseld worden aan de loketten van de Nationale Bank van België te Brussel en buiten de hoofdstad. In de steden en gemeenten, waar geen agentschappen van de Nationale Bank bestaan, zul len zij tot op dezelfde datum worden aangenomen door de postontvangers van de belastin gen, van de douane en accijn zen, van de registratie en do meinen. Van 1 Januari 1950 af kan de inwisseling slechts geschie den in de zetel van de Nationale Bank te Brussel. Op 1 April 1950 houdt de inwisseling op en verliezen de briefjes definitief hun waarde. op postcheckrekeaing Nr 4763.60 der Gebroeders Sansen, Poperinge, en ons blad zal U wekelijks tot einde 't jaar per post tehuis be steld worden. Van E. H. Stefaan Regöczi ont vangen wij volgend schrijven: Sedert 1945 hebben wij alle moge lijke pogingen aangewend, om een Tehuis op te bouwen voor de talloze verlaten kinderen en wezen die na de verschrikkingen van de oorlog' rond doolden langs straten en wegen van ons beproefde Hongarije. Niemand bekommerde zich om die arme, onge lukkige kinderen. Zonder geldmidde len, zonder steun of hulp zijn wij be ginnen te bouwen, toen er nog nie mand dacht aan de heropbouw van ons rampzalig land. Met de hulp zelf van mijn kleine jongens, bouwden wij eigenhandig een kapel en een te huis. Het kostte ons onmenselijke krachtinspanningen, gedurig aan werden wij tegengewerkt en belem merd, eerst door de bezettende Rus sen, dan door de communisten. Maar spijts alles bouwden wij voort, en dank zij de edelmoedigheid en vrij gevigheid van onze Vlaamse weldoe ners, hebben wij ons Tehuis zo Wie een minimum van inzicht heeft in de economische en finan ciële problemen die de wereldecono mie sedert een tijdje van hier in zorgen brengen of in spanning hou den, zal wel min of meer zijn weg hebben kunnen vinden in de com mentaar die wij verleden week heb ben gebracht rond de huidige munt- aanpassingen over de wereld. Begrijpelijk kan het de gewone man weinig schelen wat er gebeurd is. Als hij maar evenveel blijft ver dienen als vroeger en als hij met, zijn verdienste maar evenveel kan kopen als van te voren. En daarover zal er althans in de eerste tijden vermoedelijk geen twijfel oprijzen. Beter nog. Verantwoordelijke per sonen die niet kunnen verdacht wor den, lijk de Heer Gouverneur van de Nationale Bank, verzekeren, op grond van een logische redenering, dat de gewone man eerlang zelfs méér zal kunnen kopen. Dat de koopkracht van de massa zal stijgen. Als dit werkelijk zo uitvalt, dan bestaat er voor de grootste hoop onzer mede burgers ook geen enkele reden om zich over de devaluatie kwaad bloed te maken. Het is inderdaad een feit dat de rijkdom of het bezit van iemand, in de eerste plaats Is: de goederen en diensten die hij zich aangeschaft heeft of met zijn betaalmiddelen aanschaffen kan zo het hem lust. Het geld en het monetaire goud zijn ten slotte maar waardeMETERS van die producten en diensten. Het verontrust de gewone man wel als er aan die waardeMETER ge peuterd wordt, precies zo wanneer hij vermoedt dat de melkboer hem met een slechte literpint bedient. Doch als de handelaar, na zijn stock aan de gaande prijzen te hebben ge- likwideerd, terug dezelfde hoeveel heid waren kan indoen en nog een winstje overhoudt, als de loontrek kende of rentenier of gepensionneer- de zich nergens hoeft te beperken om met zijn inkomst even vei te ge raken als voorheen, dan lilKt er op het eerste zicht ook helemaal niets veranderd voor hem. En werkelijk voor iemand die van de hand in de tand leeft, is dat, 'In zulk geval, ook onbetwistbaar zo. Maar de onderstelling als zou, na een dévaluatie alles blijven als voor heen is een onmogelijkheid vooruit- zetten. Want een devaluatie MOET noodzakelijk een prijzenverhoging voor gevolg hebben, anders hebben de woorden geen zin meer. Wij zul len het trouwens verder zien waarom al wat uit het buitenland betrok ken wordt, duurder wordt. Een loons verhoging moet er onvermijdelijk op volgen. En de regering moet alles in het werk stellen om die loonsver hoging tot het uiterste minimum te beperken. Anders lopen prijs en loon achter elkaar langs een draaitrapje omhoog en blijkt de devaluatie na een korte tijd volledig nutteloos te zijn geweest. HOE KOMT HET DAN... Maar zeg dan eens, hoe komt het dan, vermits een devaluatie onver mijdelijk een prijsstijging moet uit lokken, dat iedereen in ons land aan neemt dat die classieke prijsstijging zich thans niet zal voordoen. En be ter nog, dat de prijzen integendeel zullen dalen? Euphemistisch uitgedrukt zouden wij, op z'n schoolmeesters kunnen antwoorden: eenvoudig omdat wij ditmaal niet ALLEEN gedevalueerd hebben. Waren wij de enige deva- luïst, onze prijzen zouden inderdaad noodzakelijk oplopen. Maar nu heeft bijna de hele wereld mee gedeva lueerd en wel in die mate dat de anderen merkelijk verder gegaan zijn dan wij. Wat voor gevolg had dat onze munt ten opzichte van de andere NIET in waarde is gedaald lijk bij een alleenstaande devaluatie het geval zoü geweest zijn, maar In tegendeel in waarde is gestegen ten opzicht van het grote aantal dat dieper devalueerde dan wij. Dat is licht te begrijpen. Voor beeld: Engeland devalueert met 30,5 Wij met 12 Onze frank stijgt dus nagenoeg 18 ten over staan van het Pond. De toestand ware net dezelfde indien Engeland met 18 gedevalueerd had en wij helemaal niets. Met die redenering doet gc de ron de van de devaluerende larden en ge constateert dat er overal een over schot is te onzen voordele, behalve in Canada, dat op weinig na gelijke tred houdt met ons. De landen die niet devalueren zijn een kleine min derheid. Dooreen genomen is er dus een gunstig overschot voor ons. Op gebied van onze gezamenlijke bui tenlandse handel is het dus net of wij helemaal niet zouden gedeva lueerd hebben en of de andere een 12 matigere schaal hadden ge kozen. tZie vervolg 2* blad). schoon kunnen inrichten en zo ge zellig makèn, dat die schamele ver laten kinderen en wezen Arend jongskens noem ik ze er opnieuw een warm nestje gevonden hebben. Helaas! Onze vijanden konden het niet verdragen, dat wij die jongens en meisjes een katholieke opvoeding gaven; zij knarsetandden van woede, toen onze Arendjongskens in hun blauwe Vlaamse K.S.A.-uniformen, fier en bewust van hun ideaal door de straten stapten, toen zij onbe vreesd durfden optreden in de school om hun geloof te belijden en hun ge liefde Kardinaal te verdedigen. Een jaar lang hebben wij te strijden ge had tegen laster en bedreiging en vervolging, en nu, op 15 Juli jl. werd ons Tehuis op last van de Hongaar se communistische regering geslo ten, en onze 220 Arendjongskens uit eengedreven. Op ruwe, onmenselijke manier, werden zij uit hun eigen ge bouwd nestje verjaagd, schandelijk beroofd van alles wat wij van onze edelmoedige weldoeners in Vlaande ren bekomen hadden, en onmeedo gend gedwongen opnieuw straatio- pers te worden. Ik heb alles gedaan wat mogelijk was, om die verschrikkelijke ramp te voorkomen, al de Ministeries afgelo pen, bevoegde personen aangespro ken; de Belgische zaakgelastigde te Budapest heeft herhaaldelijk gepro testeerd tegen deze wraakroepende en onrechtvaardige maatregel, maar alles te vergeefs! Mijn Arendjongs kens zelf hebben getracht hun Tehuis weer te krijgen en ze zijn moedig gaan manifesteren voor het huis van de communistische burgemeester van Vóc, om hun eigen gebouw en bezit terug te eisen; maar ook hun pogin gen zijn vruchteloos geweest. Tegen de communistische terreur is er niets te doen...' Ik heb nu zoveel mogelijk getracht mijn dierbare wezen te plaatsen bij goede, medelijdende families; een groep echter van 40 Arendjongskens zijn bij mij gebleven in de enige twee kamers die mij werden gelaten; zij hebben vastbesloten verklaard, mij nooit te zullen verlaten, al moesten zij vervolging lijden en in de zwart ste armoede en ellende leven. Met die keurbende leiden wij nu het Cata- combenleven van de Arendjongskens, om aldus toch voort het Arendjongs- kens-ideaal te behouden, en bereid te zijn, als het uur der verlossing slaat, wederom hun blauw-witte Tehuis te veroveren. Op allerlei wijzen trach ten zij voort in dienst te staan van de Kerk, die nu zo geweldig ver- HET ATOOMDEBAT Het kerkje te Vac (Hongarije), eigen handig door E. H. Regöczi en zijn wezenjongens in 1946 opgericht. volgd en verdrongen wordt in Hon garije. Maar zij leven zo armoedig en ellendig, beroofd als ze zijn van hun thuis en hun goederen. Daarom durf ik nogmaals een dringend beroep doen op de edelmoe digheid van mijn vrienden en wel doeners uit Vlaanderen. Helpt mij, mijn arme kinderen van het allerno- digste te voorzien. Klederen en le vensmiddelen kunnen practisch niet meer gestuurd worden omwille van de kolossale hoge toltarieven die de regering op de invoer uit het buiten land heeft gesteld. Maar er is nog middel om geld te sturen. En met geld kan ik hier het nodige voor hen kopen. De goede God moge het u vergelden, en mijn innigste dank als ook deze van mijn geliefde Arend jongskens zal uw gift vergezellen. Vkc, 20 September 1949. Stefaan Regöczi. P. S. Geldelijke giften en bestel lingen van het nieuwe, zo merkwaar dige boek van E. H. Regöczi: «Mijn Arendjongskens» (50 fr.), kunnen gestuurd worden naar het volgend adres: «Het Werk der Arendjongs kens 19, Jerusalemstraat, Brugge. (Postcheckrekening875.39). na lezing, ons blad in de handen een uwer vrienden of buren die ons biad niet hebben. U bewijst er ons een dienst mee. Dank. Hij zag er werkelijk gelukkig uit de edelmoedige priester tc midden zijner Arendjongskens toen hij ze, verleden jaar, na hun verblijf in België, terug naar Hongarije per trein begeleiden mocht. Thans echter viel Hon garije onder communistisch bewind... en gans anders klinkt thans de brief hierboven afgedrukt, door hem ons afgestuurd. DE BOM IS GEBARSTEN In figuurlijke zin, gelukkiglijk! Inderdaad, de boodschap van Truman, waarbij bekend gemaakt werd dat zich in de Sovjetrepu bliek atoomontploffingen hadden voorgedaan, heeft het effect ge had van een bom. Eerst en vooral in de middens van de U.N.O., waar men nu nieuwsgierig uitkeek om te weten of Rusland nu eindelijk een ern stig en adequaat internationaal controlesysteem zou aannemen of niet. Immers, nu Rusland dus ook atoombommen kan maken, zal men nog duidelijker zien of het hen", ernst is met het atoomver bod of niet. Tot nu toe was het voorstel van het Kremlin duide lijk en kwam hierop neer: Wij hebben geen atoombommen, dus moet Amerika de zijne vernie tigen; en wij, Russen, moeten de mogelijkheid en de toelating krij gen 'om in Amerika te controle ren of er geen nieuwe bommen gemaaktworden; bij ons moet echter niemand komen controle ren, ivant wij hebben er geen. Dat is natuurlijk een voorstel dat zodanig absurd en belachelijk is, dat iedereen zeer goed de ech te bedoeling ervan verstond: Rus land wilde, spijt alle mooie voor stellen door hem zelf gedaan, absoluut van geen atoomcontrole horen, zoals het trouwens elke in ternationale verstandhouding of controle van de hand wijst. De Amerikanen daarentegen staan veel sterker. Zij zijn bereid alle atoombommen te vernietigen en een internationaal controle systeem te aanvaarden. Dat is de enige uitweg om een atoom oorlog te voorkomen. Tot nu toe had het geen erg dat er dienaangaande geen oplossing kwam. Zolang de Angelsaksers al leen over het atoomwapen be schikten, was er geen vrees voor oorlog. Nu de Russen echter ook van die bommetjes kunnen ma ken, wordt het bedenkelijker, want over de vredelievendheid van het Kremlin bestaat er een internationale twijfel die meer dan gewettigd is. Die boodschap van Truman was verder ook een bom die voor Vi- sjinsky's deur ontplofte. Nu moest hij inderdaad kiezen of delen. Loochenen dat Rusland atoom bommen kan maken, kon hij na tuurlijk niet. Dat zou ten eerste te zeer schaden aan het Rus sisch prestige (binnenkort zal men dc Sovjetburgers zelfs wijs maken dat de eerste atoomsplit sing door 'n Rus gedaan werd), en anderzijds kan hij toch ook Molotov niet tegenspreken, die in 1947 ermee gestoefd had dat zij ook atoombommetjes hadden. Maar daarmee, al zit het Krem lin in een lastig parket, zullen ze nu toegeven dat er een interna tionale controle moet zijn of niet? Als ze niet accoord gaan met het voorstel waaraan de algemene vergadering van de U.N.O. reeds twee jaar geleden haar goed keuring gaf, dan is het duidelijk dat zij een atoomoorlog in plaats van een atoomcontrole wensen. Dhr Bevin had inderdaad hon derd keren gelijk, wanneer 'hij Maandagavond verklaarde dat het uitsluitend van de Sovjetunie afhangt of de atoombom buiten de wet zal worden geplaatst. Ten slotte was de aankondiging door president Truman gedaan ook een bom voor de Westerse wereld en voor de U.S.A. in de eerste plaats. Men had er inderdaad op gere kend dat Rusland eerst atoom bommen zou kunnen fabriceren in 1952, en dat men dus nog over een paar jaar tijd beschikte om de achterstand in de andere bewapening in te lopen. Dat schijnt dus nu een verkeerde berekening te zijn geweest. En er zal bijgevolg in een versneld tem po moeten gewerkt worden, voor al wanneer de atoombom buiten de wet zou worden verklaard, want al heeft Rusland nu ook het constructiegeheim ontdekt, het lijdt toch geen twijfel dat de Verenigde Staten, op dit gebied, een ernstige voorsprong bezitten. RUSSISCHE KOERSWENDING? Bij het begin van de zitting van de Algemene U. N. O.-vergadering liep, voor de zoveelste maal, het nieuws dat Sovjet-Rusland op het punt stond een andere politiek te volgen, ttz. een meer vredelie vende en positieve. Het polit bureau zou tot die conclusie ge komen zijn op persoonlijk aan dringen van Stalin zelf, die hier voor beroep zou gedaan hebben op argumenten zo van binnen landse als van buitenlandse aard. Wij zeggen niet dat we dat to taal onmogelijk achten, integen deel. Wij achten het Kremlin tot alles in staat. Ook tot een vreed zame houding gedurende een ze kere tijd of in een bepaald ge deelte van de wereld. Nu ze trou wens stilaan moeten weten dat ze niet de minste kans meer heb ben om in Europa nog iets te veroveren, tenzij met de wapens in de vuist, is het best mogelijk dat ze nu tot zekere arangemen- ten zouden bereid zijn, nl. tot een nieuwere en juistere interpreta tie van de zo beroemde als be ruchte accoorden van Yalta en Potsdam. Dit zou voor hen trou wens niets dan voordelen mogen opbrengen: pacificatie in Europa betekent voor hen immers beves tiging van hun annexatie van de volksdemocratiën, en die goede wil in het Westen aan de dag ge legd, zouden ze willen doen be talen door goede wil in het Oosten, ttz. erkenning van communis tisch China en vermoedelijk het opnemen van dit rode China in de schoot van de raad van de Grote Vijf*. Een dergelijk spel zou dan misschien ook voor gevolg hebben dat men wat zou treuzelen met de toepassingsmodaliteiten van het Atlantisch Pact, zodat Rusland, wanneer het zich binnen kort dan weer tegen het Westen zou keren, DE HEER VISJINSKI dc Minister van Buitenlandse Zaken der Sovjet-Unie, op wie thans de taak berust de Russische zienswijze te verdedigen voor de U.N.O. niet de tegenstander zou vinden die het thans ducht. Zoals gezegd dus: het komt ons moegelijk voor dat er een Rus sische koerswending op een be paald punt zou komen. Na het Duits-Russisch accoord van 1939 moet men zich inderdaad over niets meer verwonderen wat van het Kremlin komt. Een dergelijke koerswending nu zou ons zeker welkom zijn, indien ze zich zou voordoen (wat we eerst nog moeten zien gebeuren). Maar er ons laten door beet nemen is iets waar het Kremlin niet moet op rekenen. Wij hebben al te veel ondervonden! Als er veranderingen moeten komen, die ons kunnen overtui gen van een echte Russische vredesiüil, dan moeten het meer essentiële zijn, ttz. dan moeten het veranderingen zijn die on dubbelzinnig het bewijs brengen van een veranderde mentaliteit. Dat Visjinsky beginne met het accoord te brengen van het Krem lin over de internationale atoom controle. Dat ze hun grenzen dus openzetten voor een inter nationaal organisme dat zich ook in de Sovjetunie vrij zou kunnen bewegen om de noodzakelijke controle uit te oefenen. Dat zou inderdaad een grondige ommeüeer brengen in de menta liteit die tot nu toe in het Krem lin heerste. Zo vlug zien wij het dan ook niet gebeuren. Tenware dat ze zich accoord zouden ver klaren op het principe, maar dan weer duizend en één procedure moeilijkheden zouden maken, om ten slotte practisch elke ernstige controle onmogelijk te maken. Aan iets anders durven wij ons werkelijk niet verwachten. ATLANTISCH PACT MEER DAN OOIT! Een vraag die onmiddellijk ge steld werd na de boodschap van President Truman, was: wat moet er nu op militair gebied gebeu ren? Sommigen menen nu dat West- Europa radicaal verloren is. En in de States zijn er ook mensen die aanprijzen van nu alleen nog te denken aan de verdediging van het Amerikaans continent tegen een atoomaanval. Hebben die mensen gelijk? Helemaal niet. Want ofwel wordt de A-bom buiten de wet gesteld, ofwel wordt ze een vreselijk wapen in een mogelijke nieuwe oorlog. Wordt ze opnieuw gebruikt, dan zal het zeker een heel probleem zijn het economisch potentieel van de U.S.A. veilig te stellen. Maar dezelfde vraag bestaat ook voor Rusland. Wij leven inder daad niet meer in 1945, waar Amerika de A-bom heeft en Ja pan niet. Na twee atoombommen moest Japan capituleren, wilde het de volledige vernietiging niet te gemoet gaan, omdat het zelf geen dergelijke bommen had. Nu hebben beide partijen er, en een atoomaanval van de ene zou een wedervergelding van de an dere meebrengen. In andere woorden: de atoombom alleen zou niet over de uitslag van de strijd beslissen. Dus zelfs indien het tot ^een atoomoorlog moest komen wat God verhoede! dan nog zou diegene de oorlog winnen die, naast zijn A-bommen, het sterk ste militair apparaat heeft. En bijgevolg mogen, in die veronder stelling, de inspanningen voor het Atlantisch Pact niet verslappen. En wordt de atoombom buiten de wet gesteld? Wel. dan moet er natuurlijk nog veel vlugger aan de verdediging van het Westen worden doorgewerkt. Inderdaad. Tot nu toe konden wij enigszins gerust leven, weten de dat de Sovjets ons niet zou den aanvallen zolang alleen Ame rika over A-bommen beschikte. Maar indien Rusland nu zóu instemmen met het Amerikaans voorstel tot vernietiging der bom men en tot controle op de atoom energie, dan zouden de zaken er plots geheel anders voor staan. Dan zouden wij daar staan tegen over een reusachtig leger, haast zonder verdediging Hoe men het vraagstuk dus ook kere en draaie: zolang Rusland geen merkelijke wereldvrede wil, zolang het dus geen internatio nale ontwapening wil met inter nationale controle en een inter nationaal leger, zolang zullen wij verplicht zijn een militair appa raat op te bouwen en te onder houden, dat het hoofd kan bieden aan dat van de Sovjets. Vooral voor de landen van West-Europa is dit van verschrik kelijk belang, want het Rode Le ger kan ons zeer gemakkelijk on der de voet lopen. En een tweede bezetting zou voor ons volk dode lijk zijn. Laten wij dan ook hopen dat onze regeringen geen ogenblik laten verloren gaan en geen moei te sparen om het Atlantisch Pact tanden te geven. 27-9-49. V. WESTERLINCK. DE WERKLOOSHEID In de week van 11 tot 17 Sept. jl. werden gemiddeld dagelijks 163.581 volledige en 61.920 gedeeltelijke werk lozen gecontroleerd, wat ten over staan van de voorafgaande week een vermeerdering betekent van 1.173 vol ledige en 6.045 gedeeltelijke werklo- 1.250 MILLIOEN VOOR HET STEUNFONDS DER WERKLOZEN Naar verluidt werd door de Kabi netsraad de Rijkstoelage voor het voorlopig Steunfonds aan Werklozen vastgesteld op 1.250 millioen frank. PRIJS DER CIGARETTEN Door de Belgisch-Luxemburgse Fe deratie der Tabakverwerkende In dustrieën werden de geruchten ge logenstraft als zouden de volksciga- retten binnen kort duurder worden. Wel mag worden voorzien dat een nieuw fiscaal regime zal worden in gevoerd, in het Kader van Benelux, welke een prijsverhoging van de volkscigaretten tot gevolg zou hebben maar anderzijds' een prijsverminde ring voor de rooktabak, maar dit nieuw fiscaal regime moet eerst nog door het Parlement worden goedge keurd, wat nog heel wat tijd in be slag nemen kan. OFFICIËLE CONTROLE OP DL HOEDANIGHEID VAN DE BOT FR Bij besluit van de Minister van Landbouw is een officiële botercon- trole ingericht, ten einde de verbrui ker de nodige waarborg te geven aan gaande de oorsprong en de hoedanig heid van dit product. MAARSCHALK MONTGOMERY TE BRUSSEL Op Maandag jl. kwam Maarschalk Montgomery toe op het vliegveld van Evere waar hij o.m. opgewacht was door Minister Devèze. Op een vraag van een journalist verklaarde hij Het weder is te mooi om over atoombommen te praten Naderhand werd hij ontvangen door Eerste-Minister Eyskens en woonde een diner bij, aangeboden door Minister Devèze. vervolg op 2" blad) De Internationale Unie der Elec- trische Drijf kracht-Voortbrengers en Verdelers (Union Internationale des Producteurs et Distributeurs d'Ener- gie Electrique, UNIPEDE) heeft dit jaar in België haar Congres gehou den. Daar dit in streng private kring geschiedt, wordt er niet veel rucht baarheid aan gegeven: dit Congres trouwens behandelt streng private studievoordrachten en discussies en het is dan ook begrijpend dat het bij velen inzonder bij de mensen uit onze Westhoek als schier onopge merkt voorbijgaat. Een zaak echter die we niet voorbij kunnen laten gaan zonder er met een zeker gevoel van fierheid en dank baarheid op te wijzen is dat als slot van dit Congres de stad leper uitver kozen werd en dan nog bijzonder de Hallen om het Congres er met een lunch te eindigen. Ter dezer ge legenheid was de bovenzaal der Hal len bijzonder mooi versierd geworden. Meer echter daarover geven we ver der, na eerst even bondig het pro gramma van het Congres zelf onder de lens genomen te hebben. HET CONGRES Van 19 tot 24 September ging het door te Brussel. Het werd in het Pa leis der Academiën Maandag 19 Sep tember geopend. Professor Jadot van de Polytechnische Faculteit van Ber gen gaf er een conferentie over De Toekomstvooruitzichten van de Gas turbine 's Namiddags werd dan, door de verscheidene landelijke Afge vaardigden in het Egmont Paleis, in Studiecomité vergaderd, Dc Tarifi- catie» behandeld. Dinsdag, in zelfde Paleis, vergaderde 's voormiddags het Studiecomité der Technische Pro ducten wijl 's namiddags in twee sec tievergaderingen de Studiecomité's, de eerste, Het opmaken der Statis tieken en de tweede De Middelen tot het doen aangroeien der Net-ca paciteit onderzochten en besproken. Woensdag 21 September werd an dermaal van in de morgen de studie voortgezet. Behandeld werden: «De Internationale Onderlinge Electri- sche Verbindingen en 's namiddags 1" De Gecombineerde Productie van Stoom met Electriciteiten 2" De Electrische Uitrustingen voor de min- ontwikkelde landen en bijzonder de Tropische landen Donderdag, laatste Congresdag, werd 's morgens de Hydraulische Productie en in de namiddag de Flu- orescentelampen en andere op de zelfde principes berustende electrische apparaten besproken. Te 16.30 had dan de slotzitting plaats. STUDIEREIZEN Vrijdag en Zaterdag werden verder voorbehouden voor bezoeken aan de bijzonderste electrische instellingen en andere merkwaardigheden in ons land. Vrijdag werden twee reizen op touw gezet: een Noorderreis alover Brussel, Breendonck, Boom, Schelle (Bezoek Electr. Centrale), Antwer pen (Bezoek Haven en Dierentuin), en een Zuiderreis aiover Brussel, Charleroi (Bezoek A.C.E.C.), Mon- ceau-sur-Sambre (Bezoek Electr. Centrale), Ville-sur-Haine (Bezoek Electrische Centrale), Brussel. De Congressisten mochten naar willekeur aan de ene of andere reis deelnemen. Voor Zaterdag stonden andermaal twee reizen op het programma: een Oost- en een Westreis. De Oostreis omvatte Brussel, Namen, Bastogne, Laroche, Malmedy, Spa, Francor- champs, Luik, Tienen, Leuven, Brus sel; de Westreis: Brussel, Gent, Brug_ ge, Oostende (Bezoek Electr. Centra le), Nieuwpoort, Koksijde (Bezoek opgravingen der oude Abdij), leper, Kortrijk, Oudenaarde, Brussel. Daar is het, te leper, dat we ons bij de Congressisten vervoegden en getuige waren van het flinke onthaal dat Gazelec, alsmede enkele andere uitnodigende Maatschappijen, hen in de bovenzalen der Hallen voorbehou den had. DE CONGRESSISTEN TE IEPER De mooi versierde Hallen Toen we in de Hallen binnentra den viel ons seffens die soberheid van oude klassieke waardigheid op. Bo ven, eens de grote zaal betreden, ver gaten we werkelijk door te stappen, zo was onze aandacht getrokken op het overheerlijk beeld dat die mach tig rijkversierde zaal ons gaf. Neen, nog nooit hadden we de Hal len zo gezien: nog nooit waren die te leper zo gezien geweest. Effenaf jam mer was het dat het publiek die zo niet eens bewonderen kon: het had hen zeker prente geslagen en zelf hun waardigheidsgevoel, bij het bezitten van dergelijk middeleeuws juweel, aangeprikkeld. Op de stijgende zware stenen trap lag een donkerrood tapijt. De beklim ming geschiedde tussen rijzige plrn- ten die schril afstaken in kleur met grond en hoge ruwe stenen muren. Boven, in de zaal zelf, lag over de ganse oppervlakte zelfde rood tapijt dat intiem en warm aandeed. De zaal was in twee delen verdee'd, vooraan als ontvangstzaal, doorzaaid met kleine donkerrode panen clubze tels waartussen en waarrond hoge (Zie vervolg bladzijde 9.) Heer Thomas, administrateur-directeur generaal van Gazelec, aan hcQ woord. Rechts van hem, aan een kleine tafel, bemerkt men de Gouver neur der Provincie, Ridder P. van Outryve d'Ydcwalle. Op den achter grond heeft men een klein beeld der gobelin-versiering der bovenziUE} der Hallen.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1949 | | pagina 1